Budowa skał magmowych
Opisując skały staramy się określić ich strukturę i teksturę. Dla potrzeb naszego wykładu przyjmujemy, że:
struktura - wszytko to, co dotyczy pojedynczego elementu w tej skale; skała składa się z minerałów i
każdy z nich ma jakaś formę występowania, prezentuje duża lub małą formę - grubo krystaliczna lub drobno krystaliczna struktura
czy minerały są jednakowej wielkości? - równoziarniste/różnoziarniste (pojedynczy element na tle innych)
czy minerał ma własną formę krystalograficzną czy formę, która jest wymuszona - forma automorficzna (własny pokrój), ksenomorficzna (obcy), hipomorficzna (częściowy); pokrój zależny od krystalizacji, miejsca, które dany minerał zajmuje w szeregu krystalizacyjnym - czy krystalizuje w fazie początkowej, głównej czy końcowej
tekstura - sposób wypełnienia przestrzeni przez minerały
bezładna, chaotyczna
kierunkowa - kierunek może nadawać płynąca lawa
gąbczasta - duża ilość wolnych przestrzeni
Dodatkowy termin - więźba (ang. fabric, niem. Gefige), w anglosaksońskiej terminologii słowo te łączy cechy teksturalne i strukturalne. Polski odpowiednik nie jest do końca dobry.
Systematyka skał magmowych
Klasyfikacje na podstawie składu chemicznego
1. Klasyfikacja wg zawartości SiO2
skały kwaśne > 64% SiO2
skały obojętne 54 - 64% SiO2
skały zasadowe 44 - 54% SiO2
skały ultrazasadowe < 44% SiO2
2. 1899 - klasyfikacja wg Osanna; Ossan wyróżnił w składzie chemicznym trzy grupy składników:
A = K2O + Na2O + LiO2
C = CaO
F = Fe2O3 (łącznie z FeO) + MgO + BaO + SO
Te trzy składniki w nieco zmienionej formie przedstawił w formie trójkąta (rys.1), który charakteryzuje skały mające różne pola występowania.
3. Klasyfikacja CIPW (Close, idings, Pirson, Washington) - klasyfikacja wg minerałów normatywnych (minały); diadochia - kalcyt w postaci czystej zawiera tylko Ca (CaCO3), w przyrodzie jest tak, że Mg podstawia Ca w strukturze kalcytu CaMg2CO3 - nie widać tego w strukturze chemicznej, nie wiemy czy w tej skale magnez stanowi podstawienia wapna, czy część minerałów zawierających magnez to dolomit
CaO, MgO → Ca(Mg)CO3
Minały nie zawierają podstawień diadochowych. Wszystkie minały, które utworzyli podzielili na dwie grupy:
sal (saliczne) - kwarc Q, cyrkon Z, ortoklaz Or, albit Ab - są jasne
fem (femiczne) - diopsyd Di, wolastonit Wo, oliwin Ol - zawierają Fe, Mg, są ciemne
Postępowanie przy tworzenia klasyfikacji:
I. MnO + NiO łączy się z FeO → grupa FeO
BaO + SrO i łączy się z CaO → grupa CaO
II. Uzyskane w poprzednim działaniu CaO (tyle ile trzeba) łączy się z P2O5 → apatyt
III. FeO + TiO2 → izmenit
Duża część CaO i FeO zostaje w nadmiarze.
IV. Fe2O3 + FeO (wg zawartości Fe2O3) → magnetyt
V. Jeśli nadal mamy Fe2O3, to Fe2O3 → hematyt
VI. Cały K2O + odpowiednia ilość Al2O3 + odpowiednia ilość SiO2 → ortoklaz
VII. Cały Na2O + odpowiednia ilość Al2O3 + odpowiednia ilość SiO2 → albit
Kolejnych 15 działań bazujących na składnikach salicznych.
4. Klasyfikacja TAS (total alkaly silica) - szczególnie przydatna w skałach wulkanicznych; przedstawiona w postaci wykresu (rys.2), na osi rzędnych suma alkaliów Na2O + K2O, na osi odciętych SiO2.
Klasyfikacje wg składu mineralnego
Klasyfikacja Smulikowskiego; nadaje się do skał, w których można rozpoznać co najmniej 50% składników mineralnych, „Zarys nauki o złożach kopalnych i użytecznych” 1964.
Grupa |
Klasa |
Główne minerały |
Faneryty (jawnokrystaliczne) |
Afaneryty |
I. Przesycone SiO2 - kwarc występuje jako minerał; przesycenie - krzemionki bylo tak dużo, że pomimo obecności innych minerałów, pozostało jej jeszcze tyle, że wykrystalizował kwarc |
1. Skalenia alkalicznego |
Kwarc, skaleń alkaliczny (ortoklaz, mikroklin, plagioklazy zawierające mało cząsteczki anortytowej- albit), biotyt |
Granit |
Ryolit |
|
2. Skalenia alkalicznego i plagioklazu |
Kwarc, skaleń alkaliczny, plagioklaz, biotyt dod. hornblenda, muskowit, piroksen |
Granit monzonitowy (granodioryt) |
Dellenit, ryodacyt |
|
3. Plagioklazu |
Kwarc, plagioklaz, biotyt, hornblenda dod. piroksen |
Tonalit |
Dacyt |
II. Nasycone SiO2 - brak kwarcu i skaleniowców (nefelinu i leucytu) |
4. Skalenia alkalicznego |
Skaleń alkaliczny dod. plagioklaz, biotyt, hornblenda, piroksen |
Syenit |
Trachit |
|
5. Skalenia alkalicznego i plagioklazu |
Skaleń alkaliczny, plagioklaz dod. hornblenda, biotyt, piroksen, oliwin |
Gabro |
Bazalt |
|
6. Plagioklazu |
Plagioklaz, hornblenda, piroksen, biotyt, oliwin |
Dioryt |
Andezyt |
III. Niedosycone SiO2 (skaleniowce w dużej ilości) |
7. Skalenia alkalicznego |
Skaleń alkaliczny, nefelin (aklenoid/skaleniowiec/foid), piroksen, hornblenda dod. biotyt, leucyt, sodalin (skaleniowiec) |
Fojait |
Fonolit |
|
8. Plagioklazu |
Plagioklaz, nefelin, piroksen, hornblenda dod. oliwin, leucyt, analcym (skaleniowiec) |
Esseksyt |
Tefryt (bazanit) |
IV. Silnie niedosycone SiO2 (dominacja skaleniowców) |
9. Leucytu |
Leucyt, piroksen dod. hornblenda, oliwin, biotyt, nefelin |
- |
Leucytyt (bazalt leucytytowy) |
|
10. Nefelinu |
Nefelin, piroksen dod. hornblenda, oliwin, biotyt, sodalit |
Ijolit, urtyt |
- |
V. Ultramaficzne (prawie pozbawione minerałów jasnych) |
11. Piroksenu |
Piroksen dod. oliwin, hornblenda, biotyt |
Piroksenit |
- |
|
12. Oliwinu |
Oliwin dod. Piroksen, hornblenda, biotyt |
Perydotyt, dunit |
- |
Komisja Streckeisena przedstawiła dość sensowna klasyfikację skał magmowych (IUGS).
Wskaźnik barwy (minerały ciemne) M:
- M > 90% (ryc.4) - skały ciemne, prawie pozbawione minerałów jasnych - plagioklazy, oliwiny, klinopirokseny, ortopirokseny; głównie w górnym płaszczu Ziemi, spotykane na powierzchni, gdy w wyniku zjawisk tektonicznych dochodzi do wyniesienia skał na powierzchnię. Taki przykład stanowią ofiolity - fragmenty dna oceanicznego włączonego w skorupę kontynentalną - gdy płyta oceaniczna nurza się pod kontynentalna, część płyty oceanicznej zostaje wkomponowana w kontynentalną - skały bardzo zasadowe
- M <90% - skały zawierające więcej niż 10% minerałów jasnych → brana pod uwagę zawartość kwarcu Q, skalenia alkalicznego A, plagioklazu Pl, foidu F
Podział dla M < 90% (rys.3).