III. Przykładowe obliczenia
a) siły elektromotoryczne ogniw
-pierwsze ogniwo suche
-drugie ogniwo suche
b) opory wewnętrzne ogniw
-pierwsze ogniwo
-drugie suche ogniwo
c) rachunek błędów
1.pomiar siły elektromotorycznej
-pierwsze suche ogniwo
-drugie suche ogniwo
2.pomiar rezystancji wewnętrznej ogniwa
-pierwsze suche ogniwo
-drugie ogniwo suche
IV. Wnioski
Na podstawie przeprowadzonego przez nas doświadczenia wyznaczyliśmy siłę elektromotoryczną oraz opór wewnętrzny badanych ogniw. Wartości ten wyznaczyliśmy korzystając z metody kompensacji. Metoda ta polega na dobraniu odpowiedniej wartości oporu na dzielniku napięcia tak, aby otrzymane napięcie na wyjściu dzielnika równoważyło napięcie ogniwa badanego. Odpowiednie dobranie wartości napięcia sygnalizuje na mikroamperomierz, który powinien wskazywać wartość 0. Jako pierwsze poddaliśmy badaniu wzorcowe ogniwo Westona, wartość jego siły elektromotorycznej wynosi E=1,019 [V]. Na podstawie otrzymanych wyników pomiaru mogliśmy określić wartości sił elektromotorycznych pozostałych ogniw.
Druga część doświadczenia polegała na wyznaczeniu wartości oporu wewnętrznego ogniwa. Tak jak poprzednio posłużyliśmy się metodą kompensacji. Tym razem ogniwo obciążyliśmy opornikiem wzorcowym o wartości 100 Ω. Ponieważ badane ogniwa nie są idealnymi źródłami napięcia, to pod wpływem obciążenia uległą zmianie wartość napięcia na końcówkach ogniwa. Dokładnie to widać na podstawie wartości rezystancji dzielnika napięciowego. Wartość rezystancji jest mniejsza w porównaniu z ogniwem nie obciążonym, oznacza to że wartość napięcia ogniwa pod wpływem obciążenia zmalała.
Na podstawie powyższego doświadczenia dowiedliśmy, iż w praktyce nie występują idealne źródło napięcia. Każde źródło bez względu czy jest nim: ogniwo czy prądnica posiada opór wewnętrzny. Zjawisko to spowodowane jest w przypadku ogniw rezystancją elektrolitu i elektrod, a w przypadku prądnic rezystancją uzwojeń.
Pomiar pojemności kondensatora metodą mostkową