Ćwiczenie 11
Temat: Wyznaczanie lepkości cieczy przy pomocy wiskozymetru kapilarnego
oraz obliczenie na podstawie przeprowadzonych pomiarów średniej
masy molowej polimetykrylanu.
Lepkość jest to tarcie wewnętrzne związane z ruchem cieczy i spowodowane
ono jest przesuwaniem się warstewek cieczy względem siebie ,do czego potrzebna jest
praca na pokonanie sił spójności działających między cząsteczkami cieczy.
Jeżeli mamy dwie warstwy cieczy o powierzchni S[cm2] ,odległych od siebie o dx[cm] to siła potrzebna do przesunięcia jednej warstwy cieczy względem drugiej
z prędkością dV[cm/s] jest wprostproporcjonalna:
po wprowadzeniu współczynnika proporcjonalności η otrzymamy:
skąd:
gdzie η jest współczynnikiem lepkości dynamicznej zwanej poprostu lepkością.
Jednostką lepkości w układzie SI jest niutonosekunda na metr kwadratowy (Ns/m2). Jest to lepkość płynu ,przy której gradient prędkości o wartości 1m/s na
1m powoduje powstanie siły tarcia wewnętrznego o wartości 1N na 1m2 powierzchni
rozgraniczającej warstwy płynu.
Współczynnik lepkości w dużym stopniu zależy od temperatury. Lepkość cieczy bardzo silnie maleje wraz ze wzrostem temperatury ,a wraz z jej spadkiem ro-śnie. Lepkość cieczy rośnie także ze wzrostem stężenia roztworu.
Pomiaru lepkości cieczy można dokonywać kilkoma metodami ,a mianowicie:
metodą Stokesa
metodą Ostwalda
metodą Hopplera
metodą Englera
Metodą najczęściej stosowaną w fizyce oznaczania lepkości jest metoda Stokesa ,która opiera się na pomiarze czasu opadania kulki (o znanej gęstość i promieniu) na określo-
nym odcinku cieczy. W chemii częściej stosuje się metodę Ostwalda ,która polega na pomiarze czasu przepływu cieczy w kapilarze między dwoma określonymi punktami.
Gdzie lepkość wyrazi się wzorem:
k-stała kapilary
τ-czas wypływu cieczy między punktami.
WYKONANIE ĆWICZENIA
W kolbach o pojemności 25cm3 przygotowujemy serię roztworów polimetakry-
lanu metylu w chloroformie o stężeniach: 0,1; 0,2; 0,3; 0,4; 0,5g/100cm3. W tym celu rozcięczam chloroforem roztwór podstawowy polimetakrylanu o stężeni 6g/dm3. Aby otrzymać roztwory o potrzebnym stężeniu do kolejnych probówek odmierzam: 4,16cm3 8,33cm3,12,5cm3,16,6cm3, 20,83cm3 z podstawowego roztworu polimetakrylanu metylu i dopełniam je do kreski chloroformem
Przed przystąpieniem do właściwych pomiarów przemywam wiskozymetr chloroformem. Następnie wlewam do niego 8cm3 badanej cieczy i czekam ok.7min. aż
ciecz się ogrzeje do temperatury 300C. W dalszej części podnoszę gumową gruszką
poziom cieczy w ramieniu z kapilarą powyżej górnego zbiornika i mierzę czas swo-
bodnego przepływu cieczy między górną a dolną kreską nad kapilarą.
Wyniki pomiarów umieszczam w poniższej tabeli:
|
czysty |
stężenie w g/100cm3 |
||||
|
chloroform |
0,1 |
0,2 |
0,3 |
0,4 |
0,5 |
wypływu |
11,0 |
16,1 |
25,4 |
37,0 |
48,0 |
158,0 |
cieczy |
11,0 |
16,0 |
26,5 |
37,2 |
49,0 |
158,0 |
w [sek.] |
10,5 |
16,0 |
28,2 |
37,2 |
49,0 |
163,0 |
czas średni |
10,91 |
16,03 |
26,7 |
37,13 |
48,6 |
159,6 |
Jeżeli wprowadzimy następującą symbolikę wówczas dla każdego z badanych roztworów możemy obliczyć lepkość względną (ηwzg) ,lepkość właściwą (ηwł) oraz
lepkość zredukowaną (ηred):
η-lepkość roztworu
η0-lepkość rozpuszczalnika
t-czas wypływu roztworu
t0-czas wypływu rozpuszczalnika
c-stężenie polimetakrylanu w chloroformie
ηwzgl= η / η0= t / t0
ηwł= ηwzgl -1
ηzred= ηwł / c
Wyniki obliczeń umieszczam w tabeli:
lepkość |
stężenie w g/100cm3 |
||||
------------------- |
0,1 |
0,2 |
0,3 |
0,4 |
0,5 |
względna,ηwzg |
1,49 |
2,44 |
3,41 |
4,45 |
14,62 |
właściwa,ηwł |
0,49 |
1,44 |
2,41 |
3,45 |
13,62 |
zredukowana, ηzred |
4,9 |
7,2 |
8,03 |
8,62 |
27,24 |
W dalszej części obliczam średnią masę molową Mśr polimetakrylanu metylu
korzystając ze wzoru:
[η]=K(Mśr)α
gdzie: [η]-graniczna liczba lepkości (odczytuję ją z wykresu [η]=lim c 0=ηwł /c)
K,α-stałe ,które dla naszego układu wynoszą: K=0,49.10-4 i α=0,8
Przyjmując [η]=4,5 obliczam średnią masę molową:
3,45=0,49.10-4.(Mśr)0,8
M(śr)=1146905,168 [g/mol]
Mając średnią wartość masy molowej polimetakrylanu metylu mogę obliczyć
liczbę merów P w cząsteczce związku. Masa jednego meru wynosi M=100,12 [g/mol].
Korzystam ze wzoru:
P=Mśr / M
P= 1146905,168 / 100,12
P=11455,305
Na papierze milimetrowym zamieszczam wykres zależności lepkości właści-
wej od stężenia roztworu.