Konsekwencje ruchu obrotowego i obiegowego Ziemi.
Wiadomo, że każdy ruch w przyrodzie, niesie za sobą jakieś konsekwencje np. ruch płyt tektonicznych ma zasadniczy wpływ na położenie geograficzne kontynentów i ukształtowanie terenu. Ruch jest wszędzie, nie ma takiego miejsca w całym wszechświecie gdzie by nie można było zaobserwować jakiegoś ruchu. Nawet, jeżeli wydaje nam się, że stoimy w miejscu, to i tak poruszamy się razem z naszą planetą Ziemią. Ruch Ziemi podzielić można na ruch rotacyjny i obiegowy. W ruchu rotacyjnym Ziemi mamy do czynienia ze zjawiskiem rotacji wokół własnej osi, w konsekwencji, czego mamy na Ziemi dzień i noc.
Zaobserwować można także inne zjawiska towarzyszące temu ruchowi np. pozorna wędrówka słońca po niebie lub efekt Coriolisa gdzie występuje odchylanie się ciał od kierunku ruchu - na półkuli północnej w prawo a na południowej w lewo. Przykładem może być spuszczana woda z wanny. Wir który, się tworzy obraca się w prawo lub w lewo zależnie od półkuli na której czynność ta ma miejsce.
Wyobraźmy sobie, że Ziemia się nie kręci lub zwalnia swoje obroty, doprowadziłoby to do całkowitej zmiany klimatu lub jego braku, na skutek czego życie na ziemi mogłoby nie istnieć. Ziemia dzięki swoim obrotom równomiernie nagrzewa się i studzi, co nie doprowadza do nadmiernego przegrzania. Nocą ciepło nagromadzone podczas dnia zostaje wypromieniowane w przestrzeń kosmiczną.
Obrót ziemi wokół własnej osi trwa 24 godziny, a prędkość obrotu na równiku wynosi 1670 km/h, na skutek czego powstaje siła odśrodkowa i w wyniku jej działania ziemia jest trochę spłaszczona na biegunach.
Zasadniczy wpływ na klimat naszej planety ma ruch obiegowy wokół słońca. Oś naszej planety jest pochylona w stosunku do ekliptyki i porusza się po orbicie, która ma kształt elipsy. Dzięki temu pochyleniu mamy na ziemi cztery pory roku. W zależności od tego gdzie znajduje się ziemia w stosunku do słońca, promienie słoneczne padają pod różnym kontem na obydwie półkule i na skutek tego 22 czerwca mamy początek lata na półkuli północnej, a po przeciwnej stronie słońca ok. pół roku później tj. 22 grudnia zaczyna się zima. Nachylenie osi można udowodnić przyjmując za oczywiste, że słońce jest w centrum naszego układu słonecznego i nie zmienia swojego położenia względem innych planet np. obserwując przez cały rok cień drzewa na łące i dokonując pomiarów długości tego cienia o określonej porze dnia, wtedy można by stwierdzić, że cień drzewa latem jest o wiele krótszy niż zimą, co oznacza, że latem słońce jest wyżej a zimą niżej (z punktu widzenia Ziemi). Promień padający pod mniejszym kątem ma do pokonania grubszą warstwę atmosfery i musi ogrzać większy obszar Ziemi, powoduje to znaczne obniżenie temperatury.