Przewodnictwo molowe mocnych elektrolitów przyjmuje znaczne wartości i w roztworach bardzo rozcieńczonych zmienia się liniowo w funkcji pierwiastka kwadratowego ze stężenia, osiągając wartość maksymalną Λ⁰ w roztworze nieskończenie rozcieńczonym. Zatem, przewodnictwo graniczne roztworów mocnych elektrolitów można wytłumaczyć przez ekstrapolację danych doświadczalnych do c=0 zgodnie ze wzorem empirycznym zaproponowanym przez Kohlrausch:

gdzie: a- stała doświadczalna

Roztwory słabych elektrolitów wykazują odmienny charakter zależności przewodnictwa molowego od stężenia. Z uwagi na niecałkowitą dysocjację elektrolitu przewodnictwo molowe jest niskie i szybko wzrasta ze wzrostem rozcieńczenia roztworu. Wartość przewodnictwa granicznego oblicza się na podstawie prawa niezależnej wędrówki jonów Kohlrauscha które głosi, że w roztworze nieskończenie rozcieńczonym przewodnictwo molowe jest sumą przewodnictw jonowych. Postać matematyczna tego prawa jest następująca:

gdzie:
,
- graniczne przewodnictwa jonowe kationów i anionów,
,
liczba jonów ujemnych i dodatnich, na które dysocjuje dany elektrolit.

Pomiary przewodnictwa znajdują wiele zastosowań, między innymi do wyznaczania stałych dysocjacji słabych elektrolitów. Proces dysocjacji elektrolitycznej słabego elektrolitu np. kwasu octowego w roztworze wodnym można przedstawić za pomocą równania:

CH₃COOH + H₂O ↔CH₃COO^- + H⁺

Stałą równowagi tego procesu zwaną termodynamiczną stała dysocjacji K_a wyraża wzór:

W roztworach rozcieńczonych wartości współczynników aktywności jonów cząsteczek niezdysocjowanych zbliżone są jedności i dlatego aktywności występujące w wyrażeniu na stałą dysocjacji można zastąpić odpowiednimi stężeniami. Uzyskuje się wówczas stężeniową stała dysocjacji K_c .

gdzie:
,
,
- równowagowe molowe stężenia jonów oraz niezdysocjowanych cząsteczek kwasu octowego.

Stężenia jonów powstałych w procesie dysocjacji kwasu octowego są sobie równe i wynoszą
=
=cα, gdzie α oznacza stopień dysocjacji elektrolitu natomiast c- całkowite stężenie roztworu. Stężenie niezdysocjowanego kwasu wynosi c-cα=c(1-α). Podstawienie powyższych wartości do wzoru zwanego prawem rozcieńczeń Ostwalda:

Zgodnie z teorią Arrheniusa, stopień dysocjacji słabego elektrolitu α można wyrazić poprzez stosunek przewodnictw molowych:

Otrzymuje się wówczas inną postać zależności:

---