Wydział EAIiE	Filip Balicki Adam Borejczuk		Rok I	Grupa I	Zespół 11
Pracownia Fizyczna	Temat: PRAWO MALUSA				Nr ćwiczenia 10
Data wykonania 17.04.00	Data oddania	Zwrot do poprawy	Data oddania	Data zaliczenia	Ocena

KONSPEKT

Do ćwiczenia nr 73

PRAWO MALUSA

Podczas ćwiczenia zapoznamy się ze zjawiskiem polaryzacji światła, oraz będziemy sprawdzać słuszność prawa Malusa.

Wiemy, że światło ma naturę dualną: możemy je traktować jako strumień cząstek (fotonów), lub jako falę elektromagnetyczną poprzeczną. Drgania wektorów natężenia pola elektrycznego E i magnetycznego H odbywają się w kierunku prostopadłym do kierunku rozchodzenia się fali. Płaszczyzna jaką wyznaczają wektory H i v to płaszczyzna polaryzacji. Sytuacja kiedy wyróżniamy pewien kierunek drgań, ale istnieją również drgania o zbliżonym kierunku opisuje nam światło częściowo spolaryzowane. Gdy drgania poprzeczne wektorów natężenia pola elektrycznego i magnetycznego odbywają się w jednej wyróżnionej płaszczyźnie to możemy mówić o świetle całkowicie spolaryzowanym.

Jednym ze sposobów otrzymania światła spolaryzowanego jest załamanie promienia świetlnego pod takim kątem, aby promień odbity był prostopadły do promienia załamanego. Kątem Brewstera nazywamy kąt spełniający warunek:

W Polaroidach polaryzacja światła naturalnego dokonuje się w skutek silnie asymetrycznej budowy cząstek, które przepuszczają światło o określonej płaszczyźnie polaryzacji, a pochłaniają światło o polaryzacji prostopadłej do przepuszczonej.

Każde urządzenie do otrzymywania światła spolaryzowanego nazywamy polaryzatorem.

Jeżeli przepuścimy wiązkę światła spolaryzowanego o natężeniu Im przez analizator, natężenie światła, które otrzymamy będzie zależeć od kąta φ zawartego pomiędzy wiązką padającą a płaszczyzną polaryzacji analizatora. Ponieważ natężenie światła jest proporcjonalne do kwadratu amplitudy fali, więc natężenie światła przepuszczonego przez analizator jest proporcjonalne do kwadratu cosinusa kąta φ (tzw. Prawo Malusa).

I=I_mcos²φ

---