Przeprowadzone doświadczenie, wykonane przy użyciu zintegrowanego miernika mikroklimatu, miało na celu ocenę obciążeń termicznych pracownika w środowisku umiarkowanym. Doświadczenia dokonywano w sali laboratoryjnej, dnia 21.10.2009 około godziny 14:00. Przeprowadziły je studenci w dwóch grupach: 1. - Błażej Zachciał, Olwia Szcześniak, Konrad Strzała, oraz 2. - Bartosz Wojajczyk, Damian Czajkowski. Badano parametry w pomieszczeniu z zamkniętymi oknami, a następnie z otwartymi oknami dla osób ubranych w podobny zestaw odzieży. Zadaniem było wyznaczenie wartości wskaźników PMV i PPD.
Uzyskane pomiary :
Praca zewnętrzna: 0 W/m2
Temperatura powietrza: 23,7 ºC
Średnia temperatura promieniowania: 24,2 ºC
Względna prędkość przepływu powietrza: 1,18 m/s
Ciśnienie cząsteczkowe pary wodnej: 36Pa
Wilgotność: 48,1 %
Metabolizm: 58 W/m2 = 1 met (1 ÷ 4 met)
Oporność cieplna odzieży (rajstopy, skarpety lekkie, biustonosz i majtki, podkoszulka, sukienka lekka, sweter lekki z krótkimi rękawami, obuwie): różna dla 2 grup.
1. - 0,247 2. - 0,274
PMV = 0,04 PMV = 0,38
PPD = 5,03 % PPD = 7,97%
Następne pomiary wykonaliśmy po otworzeniu wszystkich okien, oraz drzwi.
Praca zewnętrzna: 0 W/m2
Temperatura powietrza: 23,5 ºC
Średnia temperatura promieniowania: 24,1 ºC
Względna prędkość przepływu powietrza: 1,52 m/s
Ciśnienie cząsteczkowe pary wodnej: 28 Pa
Wilgotność: 90,8 %
Metabolizm: 58 W/m2 = 1 met (1 ÷ 4 met)
Oporność cieplna odzieży (rajstopy, skarpety lekkie, biustonosz i majtki, podkoszulka, sukienka lekka, sweter lekki z krótkimi rękawami, obuwie): różna dla 2 grup.
1. - 0,247 2. - 0,274
PMV = - 0,05 PMV = 0,3
PPD = 5,05 % PPD = 6,92%
Na tej podstawie można stwierdzić, że dla obu przypadków był odczuwany komfort termiczny. Wyniki uzyskane w pomieszczeniu z zamkniętymi oknami i otwartymi niewiele się od siebie różnią. Minimalnie lepsze są dla „przeciągu” w pomieszczeniu. Różnice między pomiarami dwóch grup wynikają z odmiennej odporności cieplnej odzieży. Zarówno zbyt mała, jak i zbyt duża odporność wpływa na negatywne odczucia komfortu termicznego. Należy więc przypuszczać, że w obu przypadkach ubiór był odpowiedni (lepszy dla grupy 1.). Jednak rozpatrywanie warunków komfortu termicznego nie może opierać się wyłącznie na badaniu odporności odzieży, gdyż wrażenia cieplne są zagadnieniem wielopłaszczyznowym. Zależą także od temperatury powietrza, temperatury promieniowania, prędkości przepływu oraz wilgotności powietrza. Na tej podstawie można wysnuć wniosek, że te same osoby, o niewiele różniącej się odporności cieplnej odzieży w innym pomieszczeniu miałyby całkiem odmienne odczucia. W pomieszczeniu o minimalnie niższej temperaturze powietrza obie badane czułby się znacznie lepiej(wyjątek drugi pomiar dla grupy pierwszej). Jak widać w celu osiągnięcia komfortu termicznego można manipulować kilkoma parametrami (zmienić temperaturę, wilgotność, odzież, aktywność fizyczną) w taki sposób, aby wrażenia termiczne były pozytywne dla jak największej liczby osób.