Charakterystyka metali i stopów: - dobra przewodność cieplna i elektryczna. - relatywnie wysoka wytrzymałość. - wysoka ciągliwość. - wysoka podatność na kształtowanie. - odporność na obciążenia szokowe (udarowe). - gdyby nie przewodność elektryczna nie korodowały by. Charakterystyka ceramiki: - słaba przewodność cieplna i elektryczna. - dobra wytrzymałość i twardość. - niska ciągliwość. - niska podatność do kształtowania przez odkształcenia plastyczne. - niska odporność na obciążenia udarowe. - wysoka temp. Topnienia. - znakomita odporność na działanie wysokiej temp. - odporność na działanie mediów korozyjnych. - nadzwyczajne własność elektryczne, optyczne, cieplne (półprzewodniki). Pod względem budowy bardziej skomplikowane od metalu. Charakterystyka polimerów: - niskie przewodnictwo cieplne i elektryczne. - niska wytrzymałość. - doskonała ciągliwość. - doskonała podatność do kształtowania. - odporność na obciążenia udarowe. - brak stabilności w wysokich temp. - niska gęstość. - często znakomita odporność korozyjna. Charakterystyka kompozytów: - formowane z 2-3 materiałów mają własności których nie ma dla pojedynczego materiału. * kompozyt może być lekki, wytrzymały, ciągliwy, i odporny na temp. * kompozyt może być twardy i odporny na obciążenia udarowe. Wzór na odległość międzypłaszczyznowa s_Δ­­= ½ * p * d; s_Δ­­= ½ * a * b; ½ pd = ½ ab; d = ab/p = ab/√(a^ + b^); d^ = (a^b^)/(a^ + b^); 1/d^ = (a^ + b^)/(a^b^); 1/d^ = 1/a^ + 1/b^ + 0/c^; 1/d^ = 1/b^ + 1/b^ + 1/c^ - jeżeli płaszczyzna przecina wszystkie osie. d(h-2,k-3,l-2); 1/d^ = h^/a^ + k^/b^ + l^/c^ - według tego wzoru obliczamy każda odległość między płaszczyznową dla układu którego osie są pod kątami prostymi. Prawo Bragga. W materiałach krystalicznych są płaszczyzny krystalograficzne. Promień II. Pokonuje drogę dłuższą o 2x. x/d = sin~; x = d * sin~; 2x = 2dsin~; Zjawisko dyfrakcji zachodzi gdy; n= 1; n*λ= 2d sin~ - prawo Bragga. λ- długość fali (rentgenowskiej), zależy od tego z czego jest zbudowana jest lampa rentgenowska. Rzeczywista struktura metali. Posiada defekty budowy krystalicznej: *punktowe (ma mały wymiar we wszystkich kierunkach)- atomy domieszek, - wakanse. *liniowe(w dwu kierunkach mały, w jednym kierunku duży). - dyslokacje krawędziowe, - dyslokacje śrubowe, - dyslokacje mieszane. *powierzchniowe (pościąga się w 2 kierunkach x, y,a w kierunku z mały tam duży) - granice ziarna (fragmęty ściśle ze sobą powiązane), - granice miedzy fazowe. *defekty objętościowe (duży w każdym kierunku) - gazowe, - pęknięcia, jamy skurczowe. Defekty budowy krystalicznej. Punktowe: wakans- mały obszar w sieci w którym brakuje 1 atomu do zapełnienia wszystkich węzłów. Konakcja- płaszczyzny doznały odkształcenia sprężystego sieci w kierunku wakansu. Brakuje 1 atomu do zapełnienia sieci. Atomy domieszek - ma zbliżony promień do pierwiastka podstawowego. Atom domieszek jest większy od atomu pierwiastka tworzącego sieć podstawowa. Prowadzi do ekspansji sprężystej, odkształcenia siatki. Konakcja sieci- ten efekt można uzyskać np. wprowadzając do żelaza nikiel lub chrom, do miedzi cynk. Odkształcenie sprężyste sieci zwiększy nam własności mechaniczne. Jest to tzw. Umocnienie roztworowe (roztwór stały pierwiastka B w pierwiastku A). Do pewnego sieć odkształca się sprężyście. Istnieje granica wprowadzania pierwiastka. Większość roztworów to roztwory stałe graniczne. Potem powstają fazy. Roztwory stałe różnowęzłowe. (przy podobnych średnicach atomów) Roztwory stałe miedzywęzłowe graniczne. (atomy między węzłami sieci)

---