TEOLOGIA ŻYCIA MISTYCZNEGO
3 etapy życia duchowego:
oczyszczenie
oświecenie
zjednoczenie
Oczyszczenie pychy
Etapy pychy:
Pragnienie osiągnięcia niezależności od kogokolwiek
To co posiada człowiek jest doskonałe i nie posiada żadnych braków
Czynienie wszystkiego według własnych upodobań
Z pychy rodzi się:
zarozumiałość - pragnienie, nieuporządkowana ufność w to, że człowiek dokona rzeczy przekraczających jego własne siły. Zamiast budować swoje życie na pokorze przeskakuje cały szereg etapów powszednich.
ambicja - przecenianie własnej siły, wywyższanie się ponad innych i narzucanie im swoich poglądów
próżność - bycie cenionym dla samego siebie
Lekarstwem na pychę jest uznanie pierwszeństwa działania Boga.
Zwalczanie lenistwa duchowego. Pycha prowadzi do opóźnienia życia duchowego.
W rozwoju życia duchowego na etapie drugiego nawrócenia konieczna jest świadomość własnej grzeszności. Brak świadomości własnej grzeszności powoduje rezygnację z wysiłku, a to wprowadza atmosferę czystego naturalizmu.
Pokora
Pokora służy temu, by odkryć w sobie dobro. Łączy się ono ściśle z wielkodusznością. Chcę się dzielić dobrem z innymi.
Upokorzenie:
z pychy
z łaski
"Nie bierzcie na próżno łaski Bożej" - św. Paweł. Upokorzenie z łaski ma charakteryzować się roztropnością. Teologia duchowości ostrzega człowieka przed "iluzją w pokorze" - zewnętrznym złudzeniu że jest się człowiekiem pokornym. Świadczy to o nadmiernym zajmowaniu się swoją osobą. Pokora zewnętrzna, a wewnątrz może być ktoś pełen pychy. Autentyczna pokora znajduje się w sercu człowieka.
Czyn mówi o tym, czy ktoś jest pokorny czy nie. Postawa służby - człowiek pokorny.
Asceza
Chodzi o poznanie podstawowych dynamizmów jakie są w człowieku - tak mówi psychologia. One wyznaczają ideał życia. Jaki jest mój ideał?
Asceza ma sens wewnętrzny. Ma za zadanie oczyszczenie człowieka. Człowiek oczyszczony to Nowy Człowiek. Mają być oczyszczane władze duchowe człowieka.
Umysł - oczyszczenie rozumu. Musi być oczyszczony z pychy. Należy nasz umysł chronić przed zarozumiałością. Wykorzenienie kłamstwa. Trzeba odrzucić upór.
Ciekawość
Rozumowe wyrachowanie - przeceniam wartości własnej, chłodne podchodzenie do innych. Podejmowanie konkretnych czynów miłości bliźniego.
Człowiek nie powinien uporczywie trwać przy swoich poglądach i przekonaniach. Człowiek łączy się z Bogiem aktem woli, nie aktem rozumu. Rozum służy do poznania. Poznaną prawdę, osobę można dopiero chcieć.
Podporządkowanie woli, samemu Bogu oznacza wejście w model funkcjonowania Bożego, styl życia chrześcijańskiego. Podporządkowanie woli nie oznacza przekreślenia własnej wolności.
Serce - oczyszczenie serca. Należy się wyrzec obojętności serca, wyrzeknięcie się oschłości w życiu duchowym lub próżności.W oczyszczeniu serca pomaga wstrzęmięźliwość.
Uczucia - rodzą się w człowieku - "tylko w trumnie się nie rodzą uczucia" ;) Są one od strony moralnej obojętne. Wartości moralnej nabierają pod wpływem tego do kogo, czego są skierowane. Scalenie, integracja uczuciowa człowieka.
Temperament - trzeba odróżnić trudności, które się pojawiają, wypływają z samego temperamentu.
Modlitwa ośrodkiem życia duchowego
Modlitwa jest siłą formacyjną życia duchowego.
Modlitwa myślna - na drodze oczyszczenia
Modlitwa odpocznienia - na drodze odpocznienia
Modlitwa kontemplacyjna - na drodze zjednoczenia
Rozwój życia duchowego i rozwój miłości
Ważna jest modlitwa liturgiczna: obejmuje akty dziękczynienia, błagania, prośby.
Liturgia jest szkołą modlitwy. Z modlitwy liturgicznej przechodzimy do modlitwy indywidualnej.
Kontemplacja jest najwznioślejszą formą modlitwy chrześcijanina.
Medytacja - również modlitwa myślna. Jest sprawdzianem jeśli chodzi o postęp rozwoju życia duchowego.
Wyobraźnia, pamięć i uczucia spełniają ważną rolę w medytacji. Medytacji mogą towarzyszyć uczucia.
Wartość modlitwy nie wzrasta gdy człowiek dużo myśli tylko wtedy gdy dużo miłuje. Modlitwa - przyjacielska, poufna rozmowa. Człowiek ma świadomość
Medytacja ma pomóc oderwać się od przesadnych trosk życia doczesnego oraz ma ukierunkować uwagę na Bogu.
Zniechęcenie do medytacji może być spowodowane wewnętrznym chaosem.
Metody medytacji: ignacjańska, sulfacjańska, alfonsjańska i karmelitańska.
Sakramenty istotne przy medytacji - pokuta. Nazywana 2 chrztem. Konieczne, by następował proces przebóstwienia, uświęcenia. Ważna postawa pokutna, zadośćuczynienie i uczynki pokutne. Asceza ma mieć wymiar społeczny. Człowiek nastawiony jest w swoim działaniu na drugiego człowieka i wspólnotę.
Eucharystia jest naszym uświęceniem. Dzięki Eucharystii droga zjednoczenia z Bogiem staje się łatwiejsza.
Śmierć ascetyczna człowieka - obumarcie, które polega na uzgodnieniu woli ludzkiej z wolą Boga. Jest to istota świętości w znaczeniu moralnym.
Poznawanie Boga - przez to chrześcijanin poznaje siebie.
Modlitwa odpocznienia potem - proste i miłosne poznawanie Boga.
Rozwój cnót. Św. Jan od Krzyża - człowiek oczyszczony od wszelkich przewiązań jest zdolny do rozwoju cnót moralnych.
Cnota czystości i cnota stałości.
Ważne cnoty teologalne - wiary, nadziei, miłości. Miłość staje się doskonała.
Dar umiejętności - pomaga wiązać z Panem Bogiem wszelkie nadzieje.
Droga zjednoczenia
Przedmiotem materialnym którym się zajmuje droga zjednoczenia jest wola ludzka. Wszystkie władze są podporządkowane woli ludzkiej. Zjednoczenie dokonuje się aktem miłości a miłość jest aktem woli. Wola oczyszczona, pozytywnie nastawiona, pomaga w postrzeganiu Boga w całym świecie stworzonym. Co więcej, na drodze zjednoczenia cnoty moralne są podporządkowane miłości. Pokora pozwala człowiekowi we wszystkim naśladować Chrystusa. Rozwój miłości i praca nad pokorą służą doskonałemu naśladowaniu Jezusa Chrystusa. Wiąże się ono ze znoszeniem ubóstwa, poniżenia, cierpienia, bo tylko taka postawa zapewnia powiązanie z Bogiem.
Wiara przyczynia się do poznania doskonałych prawd duchowych. Wiąże się ona z motywem miłości Pana Boga. Motywem miłości jest sam Pan Bóg. Trwałe zjednoczenie ze stwórcą - wola ludzka zgadza się z wolą Bożą.
Nadzieja na drodze zjednoczenia jest w służbie miłości i nabiera charakteru niezłomnej stałości. Chodzi o podtrzymywanie stałej wierności. Przejawia się w takich skutkach jak odwaga i głód sprawiedliwości Bożej.
Dar mądrości w służbie miłości powoduje, że owoce pokoju wprowadzają ład do wnętrza człowieka.
Intelekt człowieka pobudzony w celu rozumienia prawd wiary i rozpoznania woli Bożej. Dar rozumu pozwala pełniej zrozumieć jakie są pragnienia Boga względem człowieka. Wiąże się to z tęsknotą. Pomaga uczynić Boga jako pierwszą, najważniejszą w życiu. Pozwala zrozumieć cierpienia Chrystusa i własne cierpienia. Dar rozumu, który uwrażliwia człowieka na prawdę związany jest z błogosławieństwem ("Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą").
Dar rady ma udział w kształtowaniu zjednoczenia z Bogiem ale od strony aktywności apostolskiej człowieka. (błogosławieni miłosierni)
7 znaków podtrzymywaniu Boga w człowieku
umiłowanie mądrości Bożej podanej w Ewangelii
potrzeba nieustannej modlitwy i trwanie w tej modlitwie
wewnętrzna radość i całkowite zaufanie Bogu we wszystkim
poczucie wewnętrznej wolności
słuchanie Bożego słowa
mówienie o Bogu i motywowanie Bogiem wszystkich działań.
Bóg przeprowadza człowieka przez ciemną noc ducha w celu oczyszczenia, które Bóg musi przeprowadzić w człowieku. Chce z nim spotkać się przez miłość. Nocy ducha towarzyszy uczucie różnego rodzaju udręczeń, obawa przed utratą Boga. Można to porównać do udręk sprawiedliwego Hioba.
Tradycja mistyczna podkreśla że w stanie oczyszczeń dusza człowieka przestaje reagować na otoczenie, wydaje się jakby nie żyła.
Szczytem kontemplacji wlanej towarzyszą 2 wydarzenia:
zaręczyny duchowe
zaślubiny duchowe
Zjednoczenie - zespolenie dwóch rzeczy w jedną całość
Przymioty zjednoczenia mistycznego:
bierność - zjednoczenie w żaden sposób nie zależy od działania człowieka
prostota działania władz człowieka
doświadczalne odczuwanie bardzo bliskiej obecności Boga
Zaręczyny duchowe
Podziw oraz miłość. Objawem zaręczyn duchowych jest zawieszenie zmysłów wewnętrznych i zewnętrznych (niekiedy ekstaza mistyczna). Ekstaza polega na omdleniu, które dokonuje się we władzach człowieka.
Zachwycenie w zaręczynach charakteryzuje się gwałtownością, natarczywością.
Elementami zaręczyn duchowych jest:
jedność z Chrystusem
wymiana obietnic i obopólna wierność
gorące pragnienie Boga
moment rozpoczęcia i trwania zaręczyn duchowych (małżeństwo - trwałe)
przeobrażenie duszy człowieka w umiłowanego przez miłość. Owocem takiego zjednoczenia jest stałe odczuwanie obecności z Bogiem. Małżeństwo duchowe pozwala człowiekowi poznawać tajemnicę wewnętrznego życia Trójcy Świętej. Człowiek staje się obojętny na wszystko to, co nie jest Bogiem i co nie pochodzi od Boga. Chodzi o identyfikację z samym Jezusem Chrystusem.
...
Zaślubiny duchowe:
góra -
pagórek - poznanie wieczorne
Zjawiska paramistyczne porządku:
mistycznego
somatycznego
stygmaty
hematodroza
inergia
wigilancja
lewitacja - polega na spontanicznym uniesieniu się nad powierzchnię, od kilku do kilkunastu centymetrów i utrzymaniu ciała bez żadnego oparcia, bez naturalnej przyczyny. Najczęściej ma miejsce podczas ekstazy mistycznej. Lewitowali: św. Józef z Kupertynu, Władysław z Gieleniowa
agibilność - szybkie przemieszczanie się ciała bez przyczyn naturalnych i bez środków technicznych. Byli agibilni: św. Antoni z Padwy - podróżował między Pawdą a Lizboną w ciągu 1 nocy.
bilokacja (mutlilokacja) - obecność w kilku miejscach jednocześnie. św. o. Pio
konpenetracja - przechodzenie ciała mistyka przez inne ciało stałe. J 19, 20-26
luminescencja - zjawisko świecenia ciała człowieka
osmogeneza - wydzielanie się przyjemnego, łagodnego zapachu
Kryteria teologiczno-psychologiczne sprawdzające czy objawienia są prawdziwe, czy nie:
reguła wiary (zgodne z Objawieniem Bożym i nauką Kościoła)
mistyk bez zastrzeżeń poddaje się osądowi Kościoła (jest kimś takim bp miejsca lub komisja delegowana przez niego) - tutaj był problem z niektórymi objawieniami w Mejugorie
reguła godności - dane zjawisko, sposób zachowania się podmiotu mistycznego (mistyka) odpowiada powadze i godności Bożego działania
reguła trwałości - skutki działania muszą być trwałe
Maryja i mistyka chrześcijańska - Boże Macierzyństwo
Maryja jest matką Jezusa Chrystusa ale nie przestaje być Matką Jego mistycznego ciała - Kościoła, każdego z nas.
Duchowość, mistyka chrześcijańska ma charakter inkarnacyjny - jest ukierunkowana na obecność Boga, który ujawia się w stworzeniu, a szczególnie w człowieku.
Niepokalane Poczęcie
Jan Paweł II: "Dogmat o niepokalanym poczęciu stanowi integralny dogmat Kościoła". Duchowość chrześcijańska jest duchowością trynitarną. Życie duchowe, życie mistyczne jest całkowitym darem Trójcy Świętej w człowieku. Dzieło udoskonalenia to nie tylko wysiłek człowieka, ale przede wszystkim działanie łaski Bożej. Duch Święty jest sprawcą życia duchowego człowieka. Maryja była pełna Ducha, pełna łaski.
Niepokalane Poczęcie nie jest indywidualnym przymiotem Maryi, ale jest doniosłym wydarzeniem dla całego Kościoła.
Magnificat jako orędzie ewangelizacyjne.
Mistyk - człowiek działania, inicjatywy. Podejmuje on wysiłek aby wychodzić naprzeciw wyzwaniom.
Dogmat ten wnosi ważną treść protologiczną. Reguła antropologiczna która mówi o misterium człowieka.
Wniebowzięcie Matki Bożej
Życie z Bogiem to nie sprawa tylko osobista ale sprawa wspólnoty.
Maryja jest lustrem w którym się przegląda Kościół. Ona jest Matką Kościoła.
Maryja wzięta do Nieba z duszą i ciałem. Zabezpiecza to duchowość chrześcijańską przed groźnymi tendencjami do udawania aniołów. W sektach chodzi o odcieleśnienie człowieka, wyzwolenie go z ciała. Kościół stoi na straży ciała.
św. Ludwik Maria ... - duchowość całkowitego oddania Maryi, w Polsce nazwana "niewolnictwem Maryi". Prymas Wyszyński, Jan Paweł II reprezentowali.
Nurt maksymalistyczny - o Maryi mówiło się zawsze przy użyciu przymiotników w stopniu najwyższym.
Posoborowa mariologia:
trynitarna - cześć oddawana Maryi ma rozjaśniać prawdę o Bogu w Trójcy.
eklezjologiczna
chrystologiczna - w Maryi wszystko odnosi się do Chrystusa i od Niego zależy
Per Mariam ad Iesum - chodzi o porządek zbiorczy
Per Iesum ad Mariam - chodzi o porządek hermeneutyczny
Zasada pneumatologiczna - Maryja jest oblubienicą Ducha Świętego
Nie należy mówić o Maryi jakby była ponad społecznością wierzących
Zasada skrypturystyczna - nie treści legendarne, apokryficzne, folklorystyczne, ale w pierwszej kolejności chodzi o Pismo Święte.
Zasada liturgiczna - duchowość maryjną porządkować z liturgią. Niedopuszczalne mieszanie nabożeństw maryjnych z obrzędami Mszy św.
Nabożeństwa maryjne wystawione przed Najśwętszym Sakramentem - wyjątek.
Jan Paweł II mówi o Maryi niewiastą Eucharystii.
Zasada ekumeniczna - nie urazimy naszych braci odłączonych jeżeli pobożność Maryjna będzie zakorzeniona w Piśmie Świętym i liturgii.
Zasada antropologiczna - ukazywanie Maryi jako człowieka, kobiety, kogoś kogo jesteśmy w stanie naśladować.
Zasada naśladowania - od Maryi możemy się uczyć życia duchowego, słuchania Słowa Bożego
Ćwiczenia pobożności
Nie chodzi o ćwiczenia św. Loyoli. To jest zespół określonych praktyk będących wyrazem konkretnej duchowości.Chodzi o praktyczny wymiar życia duchowego człowieka. Systematyczne ich powtarzanie wyrabia pewną duchową sprawność.
Św. Cyrpian mówi o Chrystusie - wzorze wszelkiej pobożności.
Nie tylko człowiek jest pobożny względem Boga, ale należy stwierdzić że Pan Bóg jest ukierunkowany na człowieka.
1 Tm 4, 7-8
Sztuka modlitwy odzwierciedla wiarę człowieka. Praktyki pobożne odpowiadają jakości wiary.
"Wiara bez uczynków jest martwa".
Słowo pobożność istniało w świecie pogańskim. Odzwierciedla ono postawę wobec osób zmarłych, władz publicznych. Rozwinęły się prócz Eucharystii praktyki pobożności, oznaczające również kulturę i sposób życia.
Praktyki pobożnościowe:
o charakterze podmiotowym - akcent pada na to w jaki sposób praktyka pada na sferę afektywną i poznawczo-wolitywna człowieka
Praktyki:
poznawczo-wolitywną: lektura i rozważanie Pisma Świętego, czytanie duchowe, rozmowy duchowe
afektywną: rekolekcje, rewizja życia, dni skupienia
o charakterze przedmiotowym - ze względu na przedmiot, a także dogmatyczną treść. Praktyki związane z pobożnością:
chrystocentryczną, maryjną, hagiotyczna
eucharystycznej, pasyjnej, wynagradzającej, ekspiacyjne
Typowym rysem jest chrystocentryzm. Należy zwrócić uwagę na to, żeby w centrum praktyk pobożościowych była w centrum osoba Chrystusa.
Chrystocentryzm w znaczeniu przedmiotownym:
Cała historia zbawienia skoncentrowana jest na osobie Chrystusa. Następuje proces chrystoformizacji człowieka. Chrystocentryzm w znaczeniu formalnym
Niebezpieczeństwa:
niewystarczająca znajomośc podstawowych zasad wiary chrześcijańskiej
zachwianie między kultem świętych a tajemnicą Chrystusa
słabe osadzenie praktyk pobożnościowych w Piśmie Świętym
oddzielenie przeżyć religijnych od zaangażowania apostolskiego
Formy ćwiczeń pobożnościowych:
pobożność Eucharystyczna (adoracja - zbiór słów, gestów i innych znaków które są przejawem wyznania czyjejś wyższości). Post Eucharystyczny - wyraz szacunku dla Eucharystii. Adorację przeniesiono na moment przeistoczenia w IX w. Zwyczaj nocnych adoracji ST. Zwyczaj procesji teoforycznych. Nabożeństwo 40-godzinne. Komunia duchowa.
pobożność pasyjna
Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale. Droga Krzyżowa - przejście Jezusa drogami Jerozolimy, od pretorium do Golgoty. Chodzi o roważanie Męki Chrystusa. Temu rozważaniu towarzyszy przejście wyznaczone przez stacje. Te stacje tworzą misteria, odcinki. Te stacje występują w postaci prostych krzyży albo kaplicy. Kiedyś Droga Krzyżowa liczyła od 7 do 32 stacji. Za sprawą franciszkanów Droga Krzyżowa ma 14 stacji. Wpierw w Hiszpanii, potem w całej Europie.
Gorzkie Żale wiążą się z bractwem św. Rocha, które działa w Kościele św. Krzyża w Warszawie. Tam właśnie po raz pierwszy odprawiono nabożeństwo Gorzkich Żali.
Nabożeństwa do serca Pana Jezusa - zapoczątkował Casper Różnicki.
Godzina Święta - każdej nocy z czwartu na piątek jedną godzinę przed północą poświęcić na rozważanie męki Jezusa w ogrójcu.
Kult Bożego miłosierdzia
4 formy kultu:
- cześć obrazu Miłosierdzia Bożego. J 20, 19
- święto Bożego Miłosierdzia - II Niedziela Wielkanocna. Związana z nim obietnica odpuszczenia wszystkich win, obdarzenia wszelkimi łaskami.
- koronka odmawiana o 15, w godzinie śmierci Pana Jezusa na krzyżu
- o 15 godz. każego dnia jest Godzina Miłosierdzia - modlitwy skupione na tajemnicy męki Pana Jezusa
kult świętych
Nadawanie imion świętych ulicom, instytucjom. Pielgrzymowanie do grobów świętych. Beatyfikacje i kanonizacje. (pierwszym świętym po procesie kanonizacyjnym - św. Franciszek). Tridua, nowenny, oktawy. Litania do Wszystkich Świętych.
kult zmarłych
Nawiedzanie grobów zmarłych
Pobożność maryjna - praktyki:
Modlitwa różańcowa. Praktykowana w całym Kościele. Rosarium Virginis Marie - Jan Paweł II: "Chociaz modlitwa różańcowa ma charakter maryjny to jest to modlitwa o sercu chrystologicznym" - sercem tej modlitwy jest osoba Jezusa Chrystusa. Papież podkreśla że ta modlitwa różańcowa ma charakter wyraźnie kontemplacyjny. Modlitwa ta zrodziła się we wczesnym średniowieczu. Na początku: Ojcze nasz i 150 Ave Maria. Odpowiadała ona 150 psalmom. Różaniec jako modlitwa zrodził się w szkole dominikańskiej. Modlitwa różańcowa rozkwita po soborze Trydenckim. Papież Piuv V - 1569 r. - zatwierdził 15 tajemnic, 3 części: radosna, bolesna, chwalebna
Święto Matki Bożej Różańcowej późniejsze.
Rosarium Virginis Marie - Jan Paweł II - gruntowna mobilizacja modlitwy różańcowej, dodanie tajemnic światła.
- różaniec jako szkoła modlitwy - z uwagi na swoją strukturę różaniec uczy modlitwy od strony zarówno form jak i stopni. Składa się z 3 zasadniczych elementów. Proces psychiczny - rytm powtarzania modlitwy - dynamika. Uważany za modlitwę ustną, nadaje sie do wspólnego, głośnego recytowania. KKK 2565 - o celu modlitwy różańcowej. W modlitwę ma być zaangażowany cały człowiek.
- różaniec jako rozmyślanie i medytacja - uruchamia się proces poznawczy w człowieku. Uczy postawy wyciszenia człowieka, postawy nastawionej na słuchanie.
Respektowanie porządku dogmatycznego w modlitwie.
Rozmowa z Maryją o Chrystusie. Całość kończy doksologia - chwała Ojcu... - uwielbienie Trójcy Świętej. Też forma dziękczynienia za osobę Maryi.
Różaniec - forma życia sakramentalnego. Rosarium Virginis Marie - różaniec prowadzi do liturgii, jest jej oparciem.
Maryja - niewiasta Eucharystii - w encyklice o Eucharystii JP2
Modlitwa różańcowa ma bardziej reprezentować jakość, a nie ilość.
Różaniec - modlitwa apostolska. Ta modlitwa ma zapalać apostolstwo.
Anioł Pański - modlitwa sięgająca czasów średniowiecza. Polega na odmawianiu 3 zdrowaś Maryja przeplatanymi wezwaniami biblijnymi. Franciszkanin Antoni z Padwy oraz Bonaventura zachęcał do odmawiania tej modlitwy. Bonaventura zalecił, by były dzwony w Kościele na czas odmawiania tej modlitwy. 1942 r. - antyfona.
Jan Paweł II - Anioł Pański - modlitwa za papieża, jego misję w Kościele.
Godzinki o niepokalanym poczęciu NMP
Ułożone przez franciszkanina, a 1576 r. - papież Sykstus IV zatwierdził.
Początek: "Zacznijcie wargi nasze chwalić pannę świętą".
Dotarły dzięki franciszkanom do Polski. 1620 r - przełożona na j. polski
Praktyka odmawiania godzinek w niedzielę przed 1 Mszą św.
Godzinki są modlitwą chrystocentryczną.Nazywana oficjum mniejszym.
Litania Loretańska - jest syntezą mariologii katolickiej. Składa się z 3 części:
1. Ma charakter wybitnie dogmatyczny. Ujmuje istnienie Maryi poza czasem, poza przestrzenią. Skupia uwagę na jej szczególnym przylgnięciu do Jezusa i wszystkich ludzi. Maryja jako Matka.
2. Ma charakter historiozbawczy. Chodzi o zadanie i uczestnictwo Maryi w dziele zbawienia. Ukazuje jak w Maryi spełniły się figury ST. Maryja jako Dziewica.
3. Ma charakter eschatologiczny. Ukazuje Maryję poza rzeczywistością ziemską, w niebie. Maryja jako Królowa.
Kończy się potrójnym wezwaniem Chrystusa - Baranka Bożego.
Akatyst ku czci Bogarodzicy
Napisał Roman pieśniarz - diakon.
Akatyst składa się z 24 strof. Składają się one z 12 ikosów i 12 kontaktionów. Ułożone są w formie akrostychu - układu zaczynającego się od każdej kolejnej litery alfabetu greckiego. Każdą strofę otwiera ikos, który ukazuje wydarzenie wokół którego koncentruje się dana myśl, modlitwa. Ten ikos podtrzymuje medytację opartą na biblijnych obrazach. Ta medytacja rozpoczyna sie pozdrowieniem "Witaj". Potem nastepuje chrystologiczny kontaktion - rozwinięcie perspektywy teologicznej by temu rozważaniu, wydarzeniu, nadać właściwą sobie formę.
2 część strofy kończy się śpiewem - Alleluja.
Akty zawierzenia - czynienie wszystkiego z Maryją, dla Maryi i Jezusa. Kiedyś niewolnictwo, teraz zazwyczaj mówi się o akcie oddania, zawierzenia. Może mieć wymiar indywidualny i zbiorowy. W naszej historii - akt zawierzenia przez Jana Kazimierza, potem biskupi w 8 wrzesień 1966 oddali Polskę i polaków macierzyńskiemu sercu Maryi. Akt oddania ma charakter przymierza.
4 elementy tego aktu:
- inwokacja - uroczyste wzywanie imienia Maryi
- autoprezentacja
- co oddaję
- przedstawienie motywów
Pielgrzymki maryjne
Pierwsze znane były już w V w. - do Efezu w celu nawiedzenia sanktuarium Matki Bożej.
1711 r. - paulin Inocenty Pokorski zorganizował pierwszą warszawską pielgrzymkę na Jasną Górę.
Liturgia Godzin - modlitwa uświęcająca czas. Najważniejsze oficjum.
Zrzeszenia i ich cechy charakterystyczne:
ekumenizm praktyczny
działanie na rzecz godności ludzkiej
wielkie pogactwo charyzmatyczne - powstają dzięki jednostkom. JP2 w Christifideles Laici oglądamy rozwój charyzmatów wśród świeckich i kobiet. Odrodzenie charyzmatyczne w Kościele.
czerpią inspiracje z liturgii i Pisma Świetego
pobożność Maryjna, Maryja pierwszą charyzmatyczką w Kościele
W Christifideles Laici klasyfikacja zrzeszeń:
Stowarzyszenia. Mają swoją osobowość prawną, kościelną jak i świecką, kierują się własnym statutem zatwierdzonym przez odpowiednią władzę. Akcja Katolicka, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Legion Maryi, Sodalicja ...
Grupy. Nieliczne zbiorowości nastawione na realizację celów zewnętrznych. Mogą stać się zaczynem dla innych grup.
Wspólnoty. Są nielicznymi zbiorowościami. Różnią sie od grup tym, że grupy - cel zewnętrzny; wspólnoty - cel zewnętrzny i troska o wnętrze. Potrzeba zaspokojenia duchowo-emocjonalnych potrzeb osób, które taką grupę tworzą. Te wspólnoty mają charakter bardziej trwały aniżeli grupy. Elitarne: Droga Neokatechumenalne. Ponadto: Ognisko Światła i Miłości.
Ruchy. Zbiorowości w których nie chodzi tylko o strukturę organizacyjną, ale o wyeksponowanie wspólnego ideału duchowego. Elementem jednoczącym i zapewniającym tożsamość jest osoba założyciela, hasła, symbole. Ruch Światło-Życie, Odnowa w Duchu Świętym.
Co dają zrzeszenia katolickie?
Mają znaczenie dla rozwoju życia duchowego katolika. Zarówno w sensie antropologiczno-psychologicznym jak i religijnym. By czyłowiek się rozwijał potrzebuje drugiej osoby. Zrzeszenia dają możliwość doświadczenia życia wspólnego. Uczą samodzielności, powinny wyzwalać inicjatywę w rozumieniu społecznym (charytatywnym) jak i ewangelizacyjnym. Doświadczenie duchowe przeżywane we wspólnocie jest bogatsze. Zrzeszenia - szkoły modlitwy, pracy nad sobą, ascezy. Zrzeszenia prowadzą do życia sakramentalnego. Uczą wzajemnej słuzby.
Nie można być katolikiem poza wspólnotą Koscioła. Każde zrzeszenie jest miejscem gdzie doświadcza się wspólnoty Kościoła, miejscem gdzie zamieszkuje Duch Boży.
Nie wszyscy katolicy muszą być zaangażowani w jakieś stowarzyszenia. Celem życia duchowego jest naśladowanie Jezusa Chrystusa i osiągnięcie zbawienia. Pomaga w tym Kościół, a jedną z dróg pomagających w realizacji tego celu są zrzeszenia.
Kryteria oceny eklezjalności danego zrzeszenia (czyli jak sprawdzić czy zrzeszenie jest sektą?)
zatroskanie o realizację powołania do świętości
odpowiedzialność w wyznawaniu wiary katolickiej - zgodność z Urzędem Nauczycielskim Kościoła
świadectwo trwałej i autentycznej Komunii. Wyraża się w synowskim odniesieniu do papieża, biskupa. Jeśli lekceważy się nauczanie, podważa się autorytet to wtedy zrzeszenie przeradza się w sektę.
zgodność z apostolskim celem Kościoła, włączenie się w realizację tego celu
zaangażowana obecność w ludzkie społeczności
Kultura samoodniesienia zagrożeniem dla życia wewnętrznego
Po co człowiek ma wchodzić w relację?
Składniki kultury samoodniesienia:
obojętność na prawdę - swoiście rozumiana autonomia jednostki gdzie obiektywne normy myślenia, działania są odsunięte na dalszy plan. Na pierwszym miejscu prawo do indywidualnego myślenia, szukanie prawdy. To co obiektywne odsunięte. Uniwersalna prawda nie istnieje. Człowiek nie uznaje wartości absolutnych. Poszukiwanie prawdy u takiego człowieka przekształca się w obojętność. Tworzy to kulturę śmierci - łańcuch następnych negacji.
negacja odpowiedzialności - obojętność wobec poszukiwania prawdy, tworzenie sobie własnej prawdy. Zanik zainteresowania drugą osobą. Ja sobie sam wystarczam, drugi mi nie jest potrzebny. Neguje to odpowiedzialności za drugiego człowieka. Najczęściej drugi człowiek staje się rywalem, konkurentem.
prymitywna wolność - odrzucenie prawdy, odpowiedzialności powoduje swoistą interpretację wolności. Kiedy zanika prawda to wolność jednego człowieka kończy sie tam gdzie zaczyna się wolność drugiego. Nie ma możliwości wolności we wspólnocie.
przejście od piegrzyma do włóczęgi. Pielgrzym oznacza tożsamość życia chrześcijańskiego. Strategią włóczęgi jest odrzucenie więzi stałych. Unika więzi emocjonalnych z innymi osobami. Nie angażuje sie w żadne przedsięwzięcia.
kultura prepaprykatu przeradza się w myślenie gazetowe
kultura z prefiksem "bez". Dotyczy głównie koncepcji seksualności. Miłość bez małżeństwa. Prokreacja bez współżycia.
homoseksualizm i homogenitacja
Tezy na mistyczną:
Źródła dla teologii życia mistycznego
Charakterystyka etapu oczyszczenia, oświecenia i zjednoczenia
Zjawiska paramistyczne porządku poznawczego
Zjawiska paramistyczne porządku somatycznego
Zasady pielęgnowania duchowości i pobożności maryjnej
Formy pobożności maryjnej
Formy pobożności chrystocentrycznej
Rodzaje zrzeszeń chrześcijańskich
Kryteria autentyczności zrzeszeń chrześcijańskich
Kultura samoodniesienia jako zagrożenie dla życia mistycznego