Kwas salicylowy
INCI Salicylic Acid
Postać:
Biały, bardzo drobny proszek, rozpuszczalny w olejach i alkoholu, nierozpuszczalny w wodzie.
Masa łyżeczki 2.5 ml - 1.34 g (1 ml waży 0.54 g)
Jest to kwas rozpuszczalny w tłuszczach, dzięki czemu kwas salicylowy oprócz właściwości złuszczających, ma także zdolność przenikania przez warstwę łojową i wnikania w głąb skóry. Dociera w głąb mieszków włosowych, co ma duże znaczenie w leczeniu trądziku. Przyczynia się do odblokowania porów, zapobiega tworzeniu się wyprysków oraz pomaga oczyścić skórę z zaskórników. Preparaty z kwasem BHA polecane są dla skóry skłonnej do zanieczyszczonych porów i trądziku. Kwas salicylowy działa łagodniej (brak takich reakcji jak pieczenie, szczypanie i nadmiernego złuszczania się skóry) niż kwasy AHA. Może być też stosowany przy cerze suchej z zanieczyszczonymi porami.
Aby kwasy BHA, mogły skutecznie działać trzeba użyć je w odpowiednim stężeniu oraz przy odpowiednim pH kosmetyku. Kwasy BHA najskuteczniej złuszczają warstwę rogową gdy są zastosowane w stężeniu 1-2%. Optymalna wartość pH to 3.
Kwasy BHA w kosmetykach
- regulują odnowę komórkową skóry usuwając zbędną warstwę rogową komórek naskórka
- działają przeciwzapalne i antybakteryjnie, sprzyjają więc procesowi gojenia się wyprysków i podrażnień
Mocznik
INCI Urea
CAS 57-13-6
Wygląd
Biały, bezwonny, krystaliczny proszek.
Mała (2.5 ml) płaska łyżeczka - 1.4 g (1 ml waży 0.56 g)
Jest hygroskopijny czyli przyciąga wodę i nie pozwala jej wyparować, dzięki czemu działa intensywnie nawilżająco. Mocznik powoduje, że skóra jest gładka i jędrna.
W koncentracjach do 2% - przyspiesza podział komórek warstwy ziarnistej skóry, a tym samym jej regenerację.
W koncentracjach 5-10% - działa nawilżająco, ułatwia wiązanie wody przez keratynę i zmiękcza naskórek. (wykorzystywany w leczeniu łuszczycy, dermatoz i innych chorób skóry przebiegających z nadmierną suchością).
W koncentracjach ponad 10% - jest keratolityczny - ułatwia złuszczanie i zwiększa przepuszczalność warstwy rogowej (np. dla leków czy substancji czynnych). Działa przeciwbakteryjnie, co można wykorzystać przy cerze trądzikowej.
Preparaty mocznikowe znalazły zastosowanie w leczeniu trądziku, łuszczycy i rybiej łuski.
Rozpuszczalność
Rozpuszczalny w wodzie, alkoholu i glikolu propylenowym; nierozpuszczalny w tłuszczach.
Stężenie w kosmetykach
Najczęściej używa się mocznika w stężeniu 2-5 %.
Mocznik jest łatwo rozpuszczalny i szybko ulega hydrolizie, stąd towarzyszą mu zwykle stabilizatory (kwas mlekowy).
Allantoina
INCI Allantoin
CAS 97-59-6
EINECS 2025928
Wygląd
Biały proszek.
Allantoina jest pochodną mocznika. Działa regenerująco, ułatwia gojenie i odnowę uszkodzonego naskórka. Zmniejsza pieczenie, łagodzi, zaczerwienienie skóry wrażliwej. Ma także działanie nawilżające, wygładza i zmiękcza skórę. Kosmetyki z allantoiną znajdują zastosowanie w pielęgnacji cery wrażliwej, skłonnej do uczuleń, podrażnionej. Poleca się ją także w preparatach przeciw trądzikowych, po opalaniu w zasypkach i pudrach kosmetycznych.
Rozpuszczalność
Rozpuszczalny w wodzie nie więcej niż 0,5%.
Stężenie w kosmetykach
Stężenie ograniczone rozpuszczalnością w wodzie. W ciepłej wodzie udaje się rozpuścić więcej niż 0,5 %.Po ostygnięciu krystalizuje jednak ponownie.
Kwas mlekowy
INCI Lactic Acid
CAS 79-33-4
Kwas L-mlekowy (α-hydroksypropionowy) - otrzymywany jest dzięki fermentacji cukru przez bakterie kwasu mlekowego (Lactobacillus).
Kwas mlekowy normalizuje procesy złuszczania naskórka w sposób bardzo delikatny. Jest również związkiem nawilżającym.
Stosowanie kwasu mlekowego w kosmetykach:
- uelastycznia skórę,
- spłyca zmarszczki,
- rozjaśniania przebarwienia,
- zwęża pory.
Stosowany jest również w odżywkach i szamponach do włosów gdyż aktywizuje cebulki włosowe przyspieszając tym samym porost włosów.
Służy takze jako środek utrzymujący odpowiednie pH preparatu.
Ekstrakt aloesu
INCI: Aloe vera
Aloes znany był w Afryce jako środek leczniczy już 3000 lat p.n.e. W starożytnym Egipcie żywicy z aloesu (alona) używano do balsamowania zwłok. Do Europy żywica została sprowadzona przez Alberta Wielkiego w XIII w.
Aloes pochodzi z krajów śródziemnomorskich, występuje na wschodzie Afryki, na Półwyspie Arabskim, w Indiach i Chinach. Z powodzeniem uprawiany jest w szklarniach i w domach jako roślina doniczkowa.
Koncentracja w kosmetyku
Zakres zastosowania do 10%.
Wygląd
Brązowo-zielona, lepka, przezroczysta ciecz. Otrzymana w wyniku zatężenia - usunięcia wody. Z 1000 gramów świeżego soku uzyskano 100 g koncentratu.
Skład
W świeżych liściach oraz wyciągach wodnych znajdują się związki zwane antraglikozydami: aloina, aloinozydy, aloe-emodyna a także polisacharydy, białka, aminokwasy, żywice, antrazwiązki, kwasy organiczne (bursztynowy, cynamonowy), witaminy (tiamina, biotyna).
Zastosowanie
Aloes zastosowany miejscowo działa odkażająco, przeciwzapalnie i ściągająco. Wygładza i ujędrnia skórę, regeneruje ją, utrzymuje wilgotność, działa przeciwzapalnie, łagodząco, posiada właściwości filtrujące promienie słoneczne. Pobudza regenerację naskórka i ziarnowanie tkanki łącznej właściwej. Dzięki temu przyśpiesza gojenie pryszczy, krostek, ranek powstających po oczyszczaniu twarzy (wyduszaniu zaskórników). Sok z aloesu ułatwia gojenie ran, nawet zaniedbanych, wykazuje bowiem działanie bakteriobójcze. Likwiduje przebarwienia, wypryski i wysięki skórne. Wygładza blizny. Wyciąg z aloesu zmniejsza ból i reakcje zapalne. Pobudza podziały komórek skóry. Rozszerza naczynia włosowate przyczyniając się do wzrostu przepływu krwi. Stosuje się go w pielęgnacji cery suchej, dojrzałej jak i trądzikowej. Nawilża skórę wnikając w jej głębsze warstwy. Przeciwdziała świądowi, pomocny przy egzemach, regeneruje błony śluzowe i skórę, skraca okres krwawienia, hamuje rozwój niektórych bakterii. W bardzo wyjątkowych przypadkach może powodować reakcje alergiczną.
Aloes jest składnikiem kremów, toników, balsamów, maseczek, wnika głęboko w skórę wraz z innymi substancjami czynnymi, zawartymi w środkach kosmetycznych. Regeneruje i ujędrnia skórę, łagodzi jej podrażnienia, dlatego wskazany jest dla cery suchej, trądzikowej dojrzałej i z problemami dermatologicznymi. Nawilża, uelastycznia i wzmacnia włosy, zapobiega ich wypadaniu a także likwiduje łupież.
Olej awokado
INCI Avocado (Persea Gratissima) Oil
- zastosowanie: kosmetyki opóźniające procesy starzenia się i kosmetyki po opalaniu; szczególnie zalecany w recepturach preparatów pielęgnujących dłonie
- miejscowo stosowany we wspomaganiu leczenia rozstępów, egzemy, chorobliwej suchości skóry, hipertrofii zrogowaciałej warstwy skóry
7. Olej jojoba
INCI Simmondsia Chinensis (Jojoba) Seed Oil
efektywnie nawilża I zmiękcza skórę poprzez wytworzenie warstwy lipidowej, która jest częściowo okluzyjną oraz poprzez dyfuzję w przestrzenie międzykomórkowe warstwy rogowej
zalecane aplikacje: produkty do pielęgnacji włosów, preparaty nawilżające do twarzy, środki do oczyszczania twarzy, kremy po opalaniu, olejki do kąpieli (dyspersyjne i pływające), mydła i wiele innych
Olej z kiełków pszenicy
INCI Wheat (Triticum Vulgare) Germ Oil
naturalne źródło witaminy E
zalecany do stosowania w aplikacjach odmładzających ze względu na zawartość Tocopherolu
olej posiada również wpływ na dezaktywację wolnych rodników (chroni komórki nabłonka)
działa regenerująco na powierzchnię naskórka dzięki obecności nienasyconych kwasów tłuszczowych
wzmacnia krążenie miejscowe poprzez rewitalizację skóry właściwej
posiada właściwości kondycjonujące skórę
posiada właściwości natłuszczające skórę
Olej z kiełków kukurydzy
INCI Corn Oil (Zea Mays) Oil
- emollient ze względu na zawartość w ilości ok. 50% kwasu linolowego
- zawiera w swoim składzie fitosterole uczestniczące w procesach naprawczych tkanki łącznej (poprzez wzrost biosyntezy kolagenu fibroblastów i redukcję kolagenu retykularnego)
Olej macadamia
INCI Macadamia Ternifolia Seed Oil
- informacje zostały wcześniej przesłane
10. Oliwa z oliwek
INCI Olea Europaea (Olive) Fruit Oil
informacje zostały wcześniej przesłane
Tocopherol
INCI Tocopherol
informacje zostały wcześniej przesłane
Shea Butter
INCI Shea Butter
informacje zostały wcześniej przesłane
Panthenol
INCI Panthenol
informacje zostały wcześniej przesłane
Konserwanty - proszę o szczegółowe zapoznanie się z informacjami dotyczącymi konserwantów zamieszczonymi na stronach:
14. Emulgatory ogólne informacje
Emulgatory są substancjami powierzchniowo czynnymi, obniżają napięcie międzyfazowe na granicy nie mieszających się cieczy i ułatwiają tym samym utworzenie emulsji. Adsorbując się na powierzchni krople emulsji, tworzą trwałą powłokę ochronną, nie dopuszczając do ich zlewania.
Cząsteczka emulgatora składa się z dwóch członów: polarnego
i niepolarnego. Niepolarny człon, hydrofobowy, wykazuje powinowactwo do oleju. Jest to zazwyczaj długi, prostoliniowy, rzadziej rozgałęziony, łańcuch węglowodorowy. Natomiast polarny człon posiada właściwości hydrofilowe i charakteryzuje się powinowactwem do wody. W zależności od tego, jakie właściwości, hydrofilowe czy hydrofobowe, przeważają
w przypadku danego emulgatora, wykazuje on powinowactwo do wody lub oleju.
Podział emulgatorów
Podstawowy podział emulgatorów dokonany jest w zależności od zdolności dysocjacji na niejonowe i jonowe. Zarówno jedne, jak i drugie mogą stabilizować oba typy emulsji (O/W i W/O). Niżej zamieszczono podział emulgatorów.
- Emulgatory anionowe
Do grupy anionowych emulgatorów zalicza się mydła alkaliczne.
- Emulgatory kationowe
Są związkami, w których grupa hydrofobowa jest obdarzona ładunkiem dodatnim. Są to przeważnie pochodne aminy czwartorzędowej, w których jednym podstawnikiem przy azocie jest hydrofobowy łańcuch alifatyczny, a pozostałe trzy to atomy wodoru, alkile lub aryle. Czwartorzędowe związki są dobrymi emulgatorami emulsji O/W.
- Emulgatory amfoteryczne
To związki, których działanie powierzchniowe zależy od środowiska,
w jakim się znajdują. W środowisku kwaśnym tworzą jony dodatnie działają jako emulgatory kationowe. Natomiast w środowisku alkalicznym działają jako emulgatory anionowe. Najczęściej spotykane tego typu związki oparte są na pochodnych betainy.
- Emulgatory niejonowe
W roztworze wodnym nie ulegają one dysocjacji, w preparatach kosmetycznych mogą być stosowane łącznie z emulgatorami jonowymi, nie wykazują toksycznego działania na organizm ludzki. Do emulgatorów niejonowych zaliczamy przede wszystkim związki oksyetylenowe i oksypropylenowe oraz estry kwasów tłuszczowych i alkoholi wielowodorotlenowych..
Emulgatory pochodzenia naturalnego
Do naturalnych emulgatorów kosmetycznych należą:
- Steroidy
- Tłuszcze owczej wełny
Tłuszcze owczej wełny (lanolina), są produktem odpadowym, powstającym w procesie oczyszczania surowej wełny owczej
z tłuszczopotu..
- Wosk pszczeli
Wosk pszczeli jest gniotliwą, mięknąca w zakresie
62 - 65˚C, wydzielina gruczołowa pszczoły pasiecznej.
- Lecytyny
Lecytyny należą do fosfolipidów i są rozpowszechnione zarówno w świecie roślinnym jak i zwierzęcym. Lecytyny są żółtymi, woskowatymi, higroskopijnymi substancjami, rozpuszczającymi się w eterze i etanolu, częściowo mieszającymi się z olejami roślinnymi i zwierzęcymi, w wodzie natomiast pęcznieją. Maja właściwości obniżania napięcia powierzchniowego i SA zaliczane do naturalnych emulgatorów typu o/w.
Działanie emulgatorów
Zasada działania emulgatorów opiera się na zasadzie powinowactwa chemicznego. Jeśli do nie mieszającego się roztworu oleju i wody dodamy emulgatora, to ustawi się on na granicy faz olej/woda częściami polarnymi w kierunku wody
a częściami hydrofobowymi w kierunku oleju. Kiedy tak powstałą mieszaninę zaczniemy mieszać, powstanie emulsja. Jej rodzaj zależy od użytego emulgatora.
Jeśli użyjemy emulgatora typu w/o (o niskiej HLB), wtedy cząsteczki emulgatora ustawia się grupami hydrofobowymi do siebie zamykając wewnątrz olej, zewnętrzne grupy hydrofilowe otoczone są przez wodę.
W przypadku emulgatora o/w wewnątrz miceli znajdą się grupy hydrofilowe zamykając wodę.
Cechy dobrego emulgatora
Do najczęściej wymienianych cech dobrego emulgatora należą:
· Obniżanie napięcia powierzchniowego na granicy rozdziałów faz,
· Zapewnienie subtelnego rozdrobnienia cząstek fazy rozproszonej,
· Zapewnienie odpowiedniej lepkości emulsji,
· Stabilizacja emulsji określonego typu,
· Zapewnienie stabilności emulsji podczas jej użytkowania i przechowywania,
· Użyteczność w małych ilościach (nie więcej niż 5% ogólnej masy emulsji),
· Zapobieganie zjawisku inwersji, gdy zawartość fazy rozproszonej przekroczy 80%,
· Brak reaktywności w stosunku do składników emulsji,
· Brak toksyczności,
· Brak zapachu,
· Możliwie jasne zabarwienie,
·
·