Źródła SO2
Siarka rodzima - w Polsce Tarnobrzeg - Piaseczno. złoża eksploatuje się sposobami górniczymi, rudę przerabia się na siarkę.
Ruda po rozdrobnieniu jest wzbogacana metodą flotacji. Otrzymuje się koncentrat o zawartości 70 - 90 %. Rafinacja:
wytapianie w autoklawie pod ciśnieniem 4 barów temp. 425 - 430 K (najmniejsza lepkość)
filtracja - koncentrat stapiany w obecności pary wodnej i odsączanie.
Duża czystość S. Na tkaninie pozostają zanieczyszczenia ze znaczną zawartością siarki, zwane kekami. Stosuje się je jako surowiec do otrzymywania SO2 przez spalanie w piecach fluidalnych.
Wydobycie metodą Frasha - polega na wtłaczaniu pod ciśnieniem do złoża pary wodnej i wytłaczaniu na powierzchnię siarki stopionej. (70 % S zostaje)
ekstrakcja z CS2 - dobra rozpuszczalność, wada: wybuchowość, lotność (nieodwracalne straty), wysoka cena, bardzo czysta S. Także ekstrakcja za pomocą (NH4)2S.
Siarczki metali ZnS, FeS2 , CuS, PbS
Olkusz, Chrzanów, Tarnowskie Góry, Bytom.
H2S - z gazem ziemnym, przy produkcji produktów naftowych, zgazowania węgla.
CaSO4 - anhydryt, CaSO4 . 2H2O- gips energochłonne metody pozyskiwania.
Złoża siarki (są pochodzenia osadowego i wulkanicznego)
północnoamerykański (Teksas, Luizjana, Meksyk)
śródziemnomorski (Sycylia, Grecja, Hiszpania)
środkowoeuropejski (Polska)
środkowoazjatycki (Turkmenia, Uzbekistan)
wschodnioazjatycki (Filipiny, Japonia, Kamczatka)
południowoamerykański (Peru, Chile, Boliwia)
Pozyskiwanie siarki z gazów H2S i SO2
tą metodą z gazu ziemnego we Francji , Kanadzie, Polska - Zagłębie poznańskie
Proces Clausa
2H2S + 3O2 2SO2 + 2H2O - 1036 kJ bez katalizatora
Jeżeli produktem ma być siarka, utlenianie prowadzone jest przy niedomiarze tlenu w obecności boksytu
2H2S + SO2 3S + 2H2O - 146 kJ
Otrzymywanie siarki już przy 640 K, wydzielające się ciepło powoduje wzrost temperatury do ok 1300 K (nadmiar energii - do celów technologicznych).
Spalanie siarki
S + O2 SO2 - 296 kJ
W warunkach przemysłowych w obecności powietrza wprowadzanego do komory spalania razem z ciekłą siarką.
Nadmiar powietrza , aby stężenie SO2 po spaleniu 12 - 14 %
reakcja silnie egzotermiczna (Temp 800 - 1000 °C ) oziębianie do 500 °C pozwala wytworzyć duże ilości pary do ogrzewania kotłów parowych.
Otrzymywanie SO2
Piryty - główne źródło. Prażenie pirytów (utlenianie) w piecach mechanicznych.
Temperatura 850 °C ( niższe temperatury nie rozkładają Fe2(SO4)3 )
nadmiar powietrza n = 1.6
wydajność zależna od szybkości prażenia⇒ szybkość dyfuzji O2 do pirytu
Najszybciej przebiega w zawiesinie, omywanej gazem
4FeS2 + 11O2 2Fe2O3 + 8SO2 - 3416 kJ
w rzeczywistości najpierw dysocjacja pirytu:
2FeS2 2FeS + S2 + Q V zal.( T, struktury pirytu)
Utlenianie: 4FeS + 7O2 2Fe2O3 + 4SO2 - Q
S2 + 2O2 2SO2 - Q
Ogrzewanie powyżej 900 °C - spiekanie wypalonego pirytu i utrudniona dyfuzja tlenu.
Tlenki Fe działają katalitycznie 5 - 10 % S z pirytu utlenia się do SO3
Dwa rodzaje pieców:
mechaniczne - Wnętrze pieca z cegły ogniotrwałej, płaszcz zewnętrzny ze stali węglowej. 8 półek , pierwsza spełnia rolę suszarki, na następnych utlenianie.
powietrze w przeciwprądzie. Na półkach grabie - piryt przechodzi ku dołowi.
Dół pieca - duże stężenie O2 , małe FeS2 i FeS w utlenionym częściowo pirycie
Góra pieca - odwrotnie. czas prażenia ok.10 h.
fluidalne - do prażenia rozdrobnionego pirytu. Czas wypalania 3 - 10 min.
T = 900 °C. Stężenie SO2 9 - 11 % . Większa wydajność .
Wada: zapylenie gazów.
Wypałki: Fe2O3, Fe3O4 , siarczki Fe,
Tlenki metali (Cu, Pb, Zn, Co, Ni, ), SiO2
stanowią 70 - 80 % masy pirytu.
Po oczyszczeniu z siarki ⇒ do huty żelaza.
H2SO4 (metoda kontaktowa)
Utlenienie oczyszczonego SO2 za pomocą O2 na katalizatorze
i absorpcja SO3 w kwasie siarkowym (VI)
Katalizator: V2O5 aktywowany tlenkami Na2O, K2O, Cr2O3, SiO2
Dawniej Pt w 450 °C, ale katalizator jest niewrażliwy na przegrzanie do temp 600 - 700 °C i tańszy, choć mniej sprawny
V2O5
2SO2 + O2 2 SO3 + 45.2 kcal
reakcja:
egzotermiczna
odwracalna
przebiegająca ze zmniejszeniem objętości
Wpływ ciśnienia i temperatury na równowagę reakcji
2SO2 + O2 2 SO3 (mieszanina 7 % S, 11 % O2, 82 % N2)
Temperatura [°C] |
Ciśnienie w barach |
||||
|
1 |
5 |
10 |
25 |
50 |
|
Stopień przemiany w % |
||||
400 500 600 |
99.25 93,8 73,85 |
99,67 97,15 86,15 |
99,76 97,90 89,70 |
99,85 98,69 93,30 |
99,90 99,06 95,05 |
100 % stopień przemiany w temp. 400 °C
Przy takim składzie mieszaniny nie opłacalne jest zwiększanie P
(duże koszty sprężania gazów obojętnych N2).
Katalizator:
5 - 7 % V2O5 , 35 % aktywatory, niśnik - krzemionka. Ziarna ok.5 mm
Trucie katalizatora:
As2O3 po utlenieniu tworzy związek V2O5 . As2O5 lotny w temperaturze procesu, zmniejsza aktywność katalizatora.
Pary kwasu siarkowego, tworzą siarczany wanadylu
V2O5 + SO2 + SO3 → 2 VOSO4 - Q
Kinetyka utleniania SO2
Stadia: dyfuzja substratów w kierunku katalizatora
sorpcja tlenu i cząsteczek SO2 na katalizatorze
utworzenie kompleksu SO2 . O2 . kat
desorpcja SO3
dyfuzja w kierunku masy przepływającego gazu
przy 70 % T 830-850 K
przy 80 % T ok. 800 K
przy 90 % T ok. 760 K
Początkowo temp. 720 K , następnie podgrzewanie reagujących gazów do 870K i chłodzenie ⇒ tą metodą proces utlenienia SO2 trwa jedynie 4 sekund.
Na szybkość procesu ma wpływ : wielkość ziaren katalizatora (D = 5 mm, najszybciej, zwiększenie średnicy spowalnia proces, wzrasta szybkość dyfuzji.
Zwiększenie stężenia O2 zwiększa szybkość, ale to jest drogie.
SO2 → H2SO4 metoda nitrozowa (komorowa, wieżowa)
Gazy prażalne wprowadzane są w temp. 300 - 350 °C do systemu wieżowego
wzgl. komorowego.
Utlenianie SO2 do SO3 i połączenia z H2O na kwas siarkowy (VI)
Utlenianie za pośrednictwem tlenków azotu (same redukują się do NO)
NO utleniony zostaje tlenem z fazy diazowej N2O3
ponownie utlenia SO2 do SO3
Stopień komplikacji procesu powstawania H2SO4 zależy od:
szeregu reakcji prostych
równoległych
następczych
Reakcje zachodzące w fazie ciekłej:
SO2 + H2O = H2SO4 + Q
N2O3 + H2O = 2HNO2 + Q
H2SO4 + 2HNO2 = H2SO4 + 2NO + H2O + Q
mała ilość SO2 utleniona w fazie gazowej
SO2 + NO2 = SO3 + NO
następnie SO3 + H2O = H2SO4
utlenianie NO za pomocą O2 z fazy gazowej 2NO + O2 → 2NO2 + Q
NO2 + NO → N2O3 + Q
Gazy po przemianie SO3 → H2SO4 zawierają tlenki azotu ⇒ absorpcja H2SO4
i w postaci nitrozy doprowadzone na początek cyklu produkcyjnego.
Wieża Glovera - denitryfikacja nitrozy ⇒ uwolnione tlenki azotu - nośniki O2.
2 NOHSO4 + H2O = 2 H2SO4 + N2O3 - Q
Absorpcja kwasem o stęż 73 - 78 %
przed absorpcją utlenienie tlenków azotu do N2O3 (najszybciej reaguje)
N2O3 + 2 H2SO4 2 NOHSO4 + H2O + Q (*)
kwas nitrozylosiarkowy jego r - r nitroza
NO - nie reaguje z kwasem i rozpuszcza się w nim nieznacznie
NO2 - reaguje ze słabszym H2SO4 wg reakcji
2NO2 + H2SO4 NOHSO4 + HNO3
kwas siarkowy o mocy powyżej 73 % - nie reaguje z NO2 .
Wada: - straty tlenków azotu - zatrucie środowiska
- brak kwasu o stęż. powyżej 78 %
SO2 z pieców pirytowych wymaga oczyszczenia przed skierowaniem na kontakty
Oczyszczanie gazów:
Zatrucie kontaktów powodują związki As, Se oraz SO3 , pył
I wieża 350 °C zraszanie 70 % H2SO4 ⇒ usunięcie pyłu, obniżenie T = 75 °C
Kondensacja pary wodnej w której rozpuszcza się As2O3
II wieża zraszana 30 % H2SO4 , temp. obniżona do 30 °C
Z I i II wieży wymywany jest SO3 oraz gaz - mgła kwasowa (krople cieczy zawieszone w gazie - kondensacja) kierowany jest do elektrofiltru mokrego III,
Tam krople H2SO4 osadzają się na zimno, arszenik zestala się.
IV wieża bez wypełnienia zraszana 92 % H2SO4 - cząstki mgły kwasowej zwiększają się i osadzają na elektrofiltrze, osuszenie z pary wodnej.
Zastosowanie H2SO4
Połowa do produkcji nawozów mineralnych - superfosfat
siarczan amonowy
Produkcja innych kwasów ( HF, HCl, H3PO4 , CH3COOH)
Produkcja soli ( Na2SO4, NaHSO4, Al2(SO4)3, ZnSO4, FeSO4)
w przemyśle, jako czynnik suszący i odwadniający
w reakcjach nitrowania (barwniki)
Przemysł włókien sztucznych (kwaśna kąpiel przędzalnicza)
Przemysł naftowy - rafinacja olejów
Hutnictwo - trawienie blach
do procesów galwanizacyjnych
elektrotechnika - akumulatory
Przemysł spożywczy
Struktura zużycia H2SO4
nawozy mineralne 55 %
włókna sztuczne 17 %
inne działy przemysłu chemicznego 17 %
metalurgia 11 %