Cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest poznanie budowy i właściwości silnika indukcyjnego pierścieniowego ze szczególnym uwzględnieniem sposobów sterowania ręcznego i automatycznego rozruchem tego silnika.

Program ćwiczenia:

- połączenie układu do ręcznego sterowania rozruchem,

- połączenie układu do automatycznego sterowania rozruchem,

- sprawdzenie prawidłowości połączeń i funkcjonalnego działania tych układów.

Wprowadzenie

Rozruch silników pierścieniowych dokonuje się przy włączonych do obwodu wirnika oporach dodatkowych. Opory dodatkowe powodują zwiększenie całkowitej impedancji wirnika, co pociąga za sobą zwiększenie momentu rozruchowego z jednoczesnym zmniejszeniem prądu rozruchowego. Ich wartość dobiera zwykle się tak, aby prąd rozruchowy nie przekraczał dwukrotnej wartości prądu znamionowego silnika. Rezystor rozruchowy, zwany rozrusznikiem, ma, w zależności od wielkości silnika, od kilku do kilkunastu stopniu rozruchowych. Przed załączeniem silnika do sieci należy sprawdzić czy rozrusznik jest ustawiony w położeniu największej rezystancji. W celu uniemożliwienia załączenia silnika w innym niż początkowe położenie stosuje się specjalną blokadę stykową. Po włączeniu silnika następuje stopniowe zmniejszenie rezystancji rezystora rozruchowego i wzrost prędkości obrotowej wirnika silnika. Po zakończonym rozruchu silnik pracuje na charakterystyce mechanicznej naturalnej.

Przyrządy użyta do wykonania ćwiczenia:

Ręczne sterowanie silnikiem

-stycznik,

- zabezpieczenie termobimetalowy,

- silnik indukcyjny pierścieniowy,

- przycisków załącz i wyłącz,

- rozrusznik

Automatyczny rozruch silnika

- zestaw automatycznego sterowania zbudowanego ze styków i przekaźnika czasowego.

Program i przebieg ćwiczenia

1. Rozruch ręczny silnika indukcyjnego pierścieniowego.

1. połączyć obwody główne silnika zgodnie ze schematem pokazanym na rysunku 1,

2. połączyć obwody sterownicze ( rys. 2 ),

3. wykonać rozruch silnika przez zmniejszenie pokrętłem wartości rezystora rozruchowego.

Rys.2

2. Rozruch automatyczny silnika indukcyjnego pierścieniowego.

W tym przypadku korzysta się z zestawu automatycznego sterowania zbudowanego ze styczników i przekaźnika programowego ( rys. 3 ). Po zasileniu układu napięciem trójfazowym oraz wykonaniu połączeń stojana i wirnika silnika pierścieniowego do odpowiednich na płycie czołowej zestawu zacisków przycisku sterującego - załącz - następuje automatyczny rozruch silnika. Przekaźnik czasowy RT w zaprogramowanych odcinkach czasu podaje impulsy sterownicze na cewki styczników zwierających kolejne stopnie rozrusznika. Naciśnięcie przycisku „ wyłącz „ powoduje zatrzymanie silnika i jednoczesny powrót układu do stanu wyjściowego.

Rys.3

Wnioski

Po podłączeniu układów rozruchowych i stwierdzeniu, że działają prawidłowo, przystąpiliśmy do rozruchu silnika metodą ręczna. W czasie rozruchu można zauważyć, że ze spadkiem oporów w rozruszniku zwiększa się prędkość obrotowa wirnika, która osiąga maksimum, gdy oporność rozrusznika jest najmniejsza. Silnik znajduje się w stanie pracy.

Przy rozruchu automatycznym w jednakowych odcinkach czasu zmniejsza się oporność układu i zwiększa się prędkość wirnika, aż do momentu gdy silnik osiągnie stan pracy.

Zjawisko to pozwala w dużym stopniu zaoszczędzić energię(pobór prądu), gdyż silnik podczas rozruchu pobiera dużo prądu z sieci, a stosując dodatkowe opory powodujemy zwiększenie całkowitej impedancji wirnika ,przez co zmniejszamy prąd rozruchu.

Politechnika Wrocławska			Skład grupy :			Rok studiów IV
Instytut Energetyki						Grupa 3
Wydział Elektryczny			NOWACKI			Studia	Dzienne
			PAWEŁ			Semestr VII
Laboratorium
			Numer	Temat:					Ocena
Grupa lab. 1			Ćwiczenia	Sterowanie rozruchem silnika .
				indukcyjnego pierścieniowego
Data wykonania 10.12.1998			12

---