Zwiększenie liczby komórek przez ich podział nosi nazwę rozrostu (hiperplazja)
lub prolifikacji komórkowej. Podziałom komórek towarzyszy ich wzrost tzn. zwiększenie ich masy i objętości. Proces ten jest określany jako przerost (hipertrofia).
Dynamiczna niestabilność
Mikrotubule mogą się gwałtownie skracać lub wydłużać, całkowicie zniknąć lub zacząć rosnąć od nowa. Zachowanie to, znane jako dynamiczna niestabilność, ma związek z wewnętrzną zdolnością cząsteczek tubuliny do hydrolizowania GTP. Każdy dimer w stanie wolnym jest ściśle połączony z cząsteczką GTP i w takim połączeniu jest dołączany do polimeryzowanej mikrotubuli. W sytuacji, gdy mikrotubula rośnie powoli, cząsteczka GTP (ściśle związana z dimerem αβ-tubuliny) ma wystarczająco dużo czasu (przed przyłączeniem kolejnego dimeru) aby zaszła hydroliza GTP do GDP, efektem tego jest skracanie się mikrotubuli. Jeśli w pobliżu znajduje się duża ilość GTP-tubuliny wówczas nie dochodzi do hydrolizy i nowo przyłączone cząsteczki są zakrywane kolejnymi cząsteczkami GTP-tubuliny, w tym przypadku powstaje „czapeczka” zwana GTP-cap chroniąca przed depolimeryzacją.
Przechodzenie przez cykl komórkowy jest regulowane przez fosforylację białek, głównie enzymatycznych, która na ogół je uaktywnia. Enzymami które dokonują takiej fosforylacji są kinazy zależne od cyklin- CDK . CDK fosforyzują grupy serynowe i treoninowe białek. Różne CDK odgrywają rolę w różnych fazach cyklu komórkowego i zgodnie z nazwa są aktywowane przez rodzinę innych białek zwanych cyklinami. Stężenie CDK w czasie cyklu wacha się nieznacznie, a stężenie cyklin w komórce cyklicznie się zmienia.
Kiedy stężenie cyklin jest odpowiednio duże, wówczas wiążą się z CDK aktywując je. Dotychczas poznano 8 rodzajów cyklin, ale tylko niektóre regulują cykl komórkowy. Przechodzenie komórki przez fazę G1 do fazy S regulują kinazy CDK4 i CDK6 , które są aktywowane przez cykliny D1, D2, D3. w następnej kolejności działają czynniki fazy S, które współdziałają z kompleksami
cyklina E/CDK2 i cyklina A/CDK2. Rozpoczęcie mitozy zależy od kompleksów cykliny B1, B2/CDK1, które są także nazywane MPF.
