Ćwiczenie nr 3

Immobilizacja drożdży

Grupa VIII w składzie:

Piotr Zich

Paweł Serniak

Maciej Madej

Monika Majorowska

Agnieszka Jeleń

Aleksandra Gatlik

Agnieszka Kopeć

Wiola Gańczak

1. Cel ćwiczenia.

Celem ćwiczenia było porównanie aktywności drożdży świeżych i immobilizowanych za pomocą metody pułapkowania w alginanie wapnia poprzez wydzielenia dwutlenku węgla w fermentacji alkoholowej prowadzonej przez 40 minut.

2. Wykonanie ćwiczenia

W kolbce o pojemności 100 ml umieszczono 40 ml wody destylowanej, dodano 0,8 g alginianu sodu i wymieszano do całkowitego rozpuszczenia. Do uzyskanego roztworu dodano 10 g drożdży piekarskich i mieszano do uzyskania jednorodnej zawiesiny. Z uzyskanej zawiesiny przeniesiono 8 ml do rozdzielacza i wkraplano do 100 ml 2,5% roztworu chlorku wapnia umieszczonego w zlewce o pojemności 250 ml. Immobilizowane drożdże sieciowano w zlewce z roztworem chlorku wapnia przez 15 minut. Po tym czasie odsączono złoże kulkowe na lejku Buchnera i przemyto kilkakrotnie wodą destylowaną.

Przygotowano dwie kolbki fermentacyjne z odprowadzeniem gazu o pojemności 100 ml i umieszczono w nich 2% roztworu sacharozy. Do pierwszej kolby dodano 2 g świeżych drożdży, a do drugiej preparat immobilizowanych drożdzy ( 8 ml zawiesiny) i śledzono postęp reakcji.

3. Obliczenia

a) by uzyskać 2% roztwór sacharozy przygotowano 2 g sacharozy i wsypano do 98 ml wody oraz wymieszano do rozpuszczenia.

b) by uzyskać 2,5 % roztwór chlorku wapnia przygotowano 2,5 g chlorku wapnia i wsypano do 97,5 ml wody oraz wymieszano do rozpuszczenia.

4. Wyniki

	ilość wydzielonego CO2 przez drożdże [ml]:
czas[min]	świeże	immobilizowane
0	4,1	4,5
5	4,5	4,5
10	5,2	4,9
15	6	5,1
20	6,9	5,5
25	7,1	6,2
30	9,7	7,1
35	11,4	7,7
40	13	8,5

5. Wnioski

• Podczas wykonywania ćwiczenia dodano 8 ml zawiesiny zawierającej drożdże aby porównać ilość wydzielanego dwutlenku węgla przez tą samą masę drożdży. Wcześniej przygotowano 10 g drożdży w 40 ml wody destylowanej i dodano alginianu wapnia. Z prostego obliczenia można policzyć, że jeśli w 40 ml znajduje się 10 g drożdży, to w 8 ml 2 gramy.

• Podczas pomiaru drożdży immobilizowanych w ciągu pierwszych pięciu minut da się zauważyć ,że reakcja nie postępuje. Powodem tego jest przystosowanie się drożdży do warunków beztlenowych, i zmianę układów enzymatycznych do hydrolizy i fermentacji.

• Drożdże świeże szybciej i z większą wydajnością przeprowadzały proces fermentacji alkoholowej.

• Podczas prowadzenia procesu j drożdże immobilizowane wykazywały wolniejszą i mniej wydajną reakcję. Powodem mógła być ograniczona dyfuzja substratu do komórek uwięzionych w kulkach alginianu wapnia oraz kłopoty z mieszaniem całej zawartości kolbek fermentacyjnych przez mieszadło magnetyczne.

• Immobilizacja drożdży wpłynęła na aktywność - zmniejszyła wydajność procesu biotransformacji. Zaletą immobilizacji jest zwiększenie gęstości komórek na powierzchni bioreaktora, oraz wygoda w odzyskiwaniu produktu podczas prowadzenia reakcji w bioreaktorze. W przypadku zastosowania tej samej masy drożdży można było się spodziewać takich wyników ze względu na ograniczoną dyfuzję substratu do komórek drożdży.

---