Dynistor. Ma on strukturę czterowarstwową analogiczną do tyrystora, ale bez wyprowadzonej bramki. Składa się on z aż trzech złącz p-n (dioda 1), n-p (dioda 2) i znów p-n (dioda 3). Aby dynistor mógł przewodzić potencjał na anodzie musi być większe od potencjału katody (mamy już spolaryzowane dwie diody w kierunku przewodzenia - 1 i 2 - stan blokowania). Ale załączenie dynistora następuje dopiero po gwałtownym wzroście napięcia pomiędzy anodą a katodą - du/dt(przewodzenie) lub przez przekroczenie napięcia włączenia. Jeśli potencjały są odwrotne tzn. katody większy od anody to dynistor jest w stanie zaporowym. Charakterystyka jest analogiczna jak dla tyrystora tylko, że tu nie włączamy go kiedy chcemy załącza się sam.

Tyrystor. Załączenie tyrystora następuje przy odpowiedniej polaryzacji i podaniu dodatniego względem katody impulsu bramkowego. Im mniejsze jest napięcie między anodą a katodą, tym większy musi być prąd bramki. Wyłączenie tyrystora następuje przy obniżeniu napięcia anoda-katoda lub spadku wartości przepływającego prądu poniżej I_H - prądu podtrzymania.

Diak. Konstrukcja diaka przypomina tranzystor NPN (bez wyprowadzania bazy). Struktura analogiczna do tranzystora bipolarnego zapewnia wysoką impedancje w stanie blokowania, aż do punktu napięcia przebicia (V_BO) powyżej którego , element wchodzi w obszar tzw. Ujemnej rezystancji tzn. wraz ze wzrostem prądu maleje napięcie na nim. Własności diaka można wykorzystać do zbudowania sterownika prostego układu regulacji fazowej.

Zakres pracy triaka. Są cztery podstawowe zakresy pracy.

Najczęściej triak pracuje w ćwiartce I i III (QI, QIII), gdzie zasilanie bramki ma taka samą polaryzację co końcowa robocza (MT). Optymalna czułość bramki wynikająca ze struktury wewnętrznej triaków przypada na QI i QIII. Jeżeli jednak praca w tych zakresach nie jest możliwa, kolejnym korzystnym zakresem pracy są ćwiartki QII i QIII (bramka jest zasilana ujemnymi impulsami). Zazwyczaj czułość bramki jest w przypadku taka sama w QI i QII jednak w QII czułość prądu załączania jest niższa. Dlatego też, trudno jest załączyć triaki w ćwiartce QII kiedy prąd końcówki roboczej ma małą wartość. Czułość bramki jest najniższa w ćwiartce QIV, dlatego należy unikać pracy w np. QI i QIV.

Diak - jest symetrycznym dynistorem, czyli może przewodzić w obu kierunkach. Analogicznie triak jest symetrycznym tyrystorem.

Triak. Działanie traka jest analogiczne do przeciwsobnego połączenia dwóch tyrystorów (SCR).

Triak posiada jedną bramkę - włączenie następuje niezależnie od polaryzacji (w przeciwieństwie od tyrystora, który może być załączony tylko, jeśli potencjał anody jest większy od potencjału katody). Triak działa w obu kierunkach polaryzacji i zachowuje się jak tyrystor w dodatniej części swojej charakterystyki (stan blokowania bądź przewodzenia) - charakterystyka triaka jest symetryczna względem początku układu charakterystyką tyrystora:

Dynistor. Ma on strukturę czterowarstwową analogiczną do tyrystora, ale bez wyprowadzonej bramki. Składa się on z aż trzech złącz p-n (dioda 1), n-p (dioda 2) i znów p-n (dioda 3). Aby dynistor mógł przewodzić potencjał na anodzie musi być większe od potencjału katody (mamy już spolaryzowane dwie diody w kierunku przewodzenia - 1 i 2 - stan blokowania). Ale załączenie dynistora następuje dopiero po gwałtownym wzroście napięcia pomiędzy anodą a katodą - du/dt(przewodzenie) lub przez przekroczenie napięcia włączenia. Jeśli potencjały są odwrotne tzn. katody większy od anody to dynistor jest w stanie zaporowym. Charakterystyka jest analogiczna jak dla tyrystora tylko, że tu nie włączamy go kiedy chcemy załącza się sam.

Tyrystor. Załączenie tyrystora następuje przy odpowiedniej polaryzacji i podaniu dodatniego względem katody impulsu bramkowego. Im mniejsze jest napięcie między anodą a katodą, tym większy musi być prąd bramki. Wyłączenie tyrystora następuje przy obniżeniu napięcia anoda-katoda lub spadku wartości przepływającego prądu poniżej I_H - prądu podtrzymania.

Diak. Konstrukcja diaka przypomina tranzystor NPN (bez wyprowadzania bazy). Struktura analogiczna do tranzystora bipolarnego zapewnia wysoką impedancje w stanie blokowania, aż do punktu napięcia przebicia (V_BO) powyżej którego , element wchodzi w obszar tzw. Ujemnej rezystancji tzn. wraz ze wzrostem prądu maleje napięcie na nim. Własności diaka można wykorzystać do zbudowania sterownika prostego układu regulacji fazowej.

Zakres pracy triaka. Są cztery podstawowe zakresy pracy.

Najczęściej triak pracuje w ćwiartce I i III (QI, QIII), gdzie zasilanie bramki ma taka samą polaryzację co końcowa robocza (MT). Optymalna czułość bramki wynikająca ze struktury wewnętrznej triaków przypada na QI i QIII. Jeżeli jednak praca w tych zakresach nie jest możliwa, kolejnym korzystnym zakresem pracy są ćwiartki QII i QIII (bramka jest zasilana ujemnymi impulsami). Zazwyczaj czułość bramki jest w przypadku taka sama w QI i QII jednak w QII czułość prądu załączania jest niższa. Dlatego też, trudno jest załączyć triaki w ćwiartce QII kiedy prąd końcówki roboczej ma małą wartość. Czułość bramki jest najniższa w ćwiartce QIV, dlatego należy unikać pracy w np. QI i QIV.

Diak - jest symetrycznym dynistorem, czyli może przewodzić w obu kierunkach. Analogicznie triak jest symetrycznym tyrystorem.

Triak. Działanie traka jest analogiczne do przeciwsobnego połączenia dwóch tyrystorów (SCR).

Triak posiada jedną bramkę - włączenie następuje niezależnie od polaryzacji (w przeciwieństwie od tyrystora, który może być załączony tylko, jeśli potencjał anody jest większy od potencjału katody). Triak działa w obu kierunkach polaryzacji i zachowuje się jak tyrystor w dodatniej części swojej charakterystyki (stan blokowania bądź przewodzenia) - charakterystyka triaka jest symetryczna względem początku układu charakterystyką tyrystora:

---