Głębokość siewu i grubość przykrycia nasion
Głębokość siewu i grubość przykrycia nasion zależą od wielkości i właściwości nasion, rodzaju przykrycia oraz pory wysiewu. Najczęściej głębokość siewu mieści się w przedziale od 0 do 8 cm.
Duże nasiona należy siać głębiej, ponieważ wymagają one więcej wody do napęcznienia niż małe. Posiadany większy zapas składników pokarmowych pozwala na wytworzenie dłuższego kiełka, zdolnego przebić się przez grubszą warstwę przykrywającej gleby. Na głębokość siewu ma wpływ także sposób kiełkowania. Nasiona kiełkujące nadziemnie należy wysiewać płycej, gdyż nasiona muszą przebić przykrywającą je warstwę gleby. Z kolei nasiona kiełkujące podziemnie, których liścienie pozostają pod ziemią, można wysiewać głębiej.
Należy pamiętać, że zbyt głęboki siew uniemożliwia wejście nasion bądź je osłabia i powoduje, że nasiona ulegają łatwo grzybom zgorzelowym i giną po wejściu. Zbyt głęboki siew u gatunków iglastych poznaje się po tym, że wschodzące nasiona nie mają „kapturków” - łupin nasiennych uwalniających liścienie po upływie pewnego czasu od wzejścia. Na głębokość siewu wpływa również wilgotność, dostęp powietrza i temperatura gleby. Im głębiej wysiewa się nasiona, tym więcej będą miały wilgoci, lecz gorsze warunki tlenowe. W miarę opóźniania terminu siewu wiosennego, zmniejsza się wilgotność gleby, wzrasta temperatura i zawartość powietrza w glebie. Dlatego też siew późno-wiosenny powinien być wykonywany głębiej. Siew jesienny z uwagi na wystarczającą zawartość wilgoci w glebie, ale niebezpieczeństwo „wysadzania nasion” przez gołomróz winien być siewem głębszym. Przy zbyt płytkich siewach jesiennych istnieje duże niebezpieczeństwo, że nasiona zostaną „wypłukane” z gleby w ciągu okresu zimowego. Jednak zbyt głęboki siew utrudnia wschody. Na ogół gatunki iglaste są bardziej wrażliwe na zbyt grube przykrycie nasion niż liściaste. Nasion bardzo drobnych (brzoza, topola osika, azalia, różanecznik) nie przykrywa się.
Należy zwrócić uwagę na potrzebę dokładnego wyrównania powierzchni przed siewem, w przeciwnym razie w jednym miejscu nasiona będą przykryte zbyt grubo, w innych znajdą się na wierzchu. Do przykrywania nasion w szkółkach na glebach lekkich, piaszczysto-gliniastych stosuje się najczęściej glebę miejscową. Na glebach gliniastych, zaskorupiających się, do przykrywania nasion należy używać materiału obcego np. torf wysoki zmieszany z piaskiem lub piaszczystą glebą miejscową w stosunku 1:2. Nie poleca się przykrywania nasion trocinami, gdyż są łatwo zmywane przez deszcz a przesuszone wywiewane przez wiatr.