CERA
Aby przystąpić do jakichkolwiek zabiegów kosmetycznych, najpierw należy przeprowadzić dokładny wywiad i oględziny skóry klientki, by móc odpowiednio dobrać preparaty i poszczególne zabiegi kosmetyczne na dany rodzaj cery klientki.
Cera to potoczne określenie powierzchni skóry twarzy i jej cech. Rozróżniamy cztery podstawowe typy cer: normalna, sucha, tłusta i mieszana. Podział ten zależy od rozmieszczenia gruczołów łojowych (porów) w skórze, ich czynności oraz w konsekwencji ich działania. Gruczoły łojowe umiejscowione są w skórze w ścisłym związku z włosami a największe ich skupiska obserwuje się w następujących okolicach: nos, czoło, broda, okolica mostka, na plecach, niewielka ilość uchodzi wokół czerwieni warg. Nie wszystkie gruczoły wykazują taką samą aktywność. Najbardziej nasilone wydzielanie występuje w okolicach czoła, nosa a znacznie mniej na brodzie. Oczywiście nie u wszystkich osób produkcja łoju jest tak samo nasilona. Uzależniona jest ona od wieku, unaczynienia skóry, wpływu hormonów i temperatury zewnętrznej Zimno oraz niedostateczne ukrwienie nasilają wydalanie gruczołów łojowych. Każda cera, zarówno normalna, sucha, tłusta jak i mieszana może być cerą naczynkową, może być również cerą wrażliwą (lub nawet nadwrażliwą), cera tłusta lub mieszana w pewnych okresach życia może być równocześnie cerą trądzikową, i jeszcze jeden typ cery - atroficzna czyli cera przedwcześnie się starzejąca (najczęściej zdarza się ten przypadek u posiadaczy cery suchej, czasami normalnej).Dodatkowo występuje jeszcze cera zniszczona.
Cera normalna
Cera normalna jest różowa, gładka, jędrna, napięta, dobrze odżywiona, właściwie reaguje na warunki atmosferyczne (takie jak wiatr, słońce, mróz) oraz na wodę i mydło. Niewidoczne są na niej naczynia krwionośne, plamy barwnikowe, nie występuje problem łuszczenia, nie widoczne są zaskórniki. Ślad tłuszczu na lusterku jest ledwie widoczny, "zmarszczka" ginie natychmiast, nakreślony znak jest ledwo widoczny, szybko ginie. Taka cera występuje tylko u dzieci do okresu pokwitania.
Cera sucha
Cera sucha ma jasny kolor, jest cienka, mało elastyczna, gładka, mogą na niej występować przebarwienia, pojawia się sieć rozszerzonych naczyń krwionośnych, może się łuszczyć, reaguje zaczerwienieniem na mydło, wodę i warunki atmosferyczne. Cera taka szybko się starzeje, a pielęgnowana niewłaściwie staje się cerą starczą. Około dwudziestego roku życia zaczynają pojawiać się pierwsze zmarszczki wokół oczu, ust i szyi, co wymaga podjęcia działań od początku ich występowania, gdyż już w młodym wieku skóra taka staje się coraz cieńsza, wręcz pergaminowa. Odcisk na lusterku nie wykazuje śladów tłuszczu, a tylko lekką wilgoć, "zmarszczka" utrzymuje się najwyżej pół minuty, ślad na czole jest także krótko widoczny.
Cera tłusta
Cera tłusta ma kolor szarożółty, zazwyczaj jest dość gruba, a jej powierzchnia błyszcząca. Widoczne są na niej rozszerzone pory z zaskórnikami. Jest słabo ukrwiona, rano często blada, rzadko zdarzają się rozszerzone naczyńka. Dobrze reaguje na czynniki atmosferyczne: na zimno, wiatr i słońce, oraz na wodę i mydło. Dużo silniejsze znaczenie mają czynniki wewnętrzne, takie jak stres, zaburzenia hormonalne, napięcia nerwowe i zaburzenia układu trawiennego. Stosunkowo późno rozpoczyna się okres jej starzenia. Zaletą cery tłustej jest także to, że w wieku starszym, czy podeszłym, nie ulega wysuszeniu.
Wadą natomiast są dosyć częste powikłania trądzikowe i skłonność do tworzenia zmian zastoinowych oraz nieestetyczny wygląd. Cera tłusta nie występuje w dzieciństwie. Jej objawy pojawiają się dopiero po okresie pokwitania, ok. 12 roku życia, co jest związane ze wzmożoną stymulacją hormonalną gruczołów płciowych i gruczołów łojowych. Odcisk na lusterku jest tłustawo-wilgotny, "zmarszczka" szybko się wygładza, znak na czole szybko znika.
Cera mieszana
Cera mieszana ma cechy dwóch rodzajów skóry: jedne partie są suche, inne zaś tłuste, na czole, nosie, brodzie cera może być nierówna. Najczęściej partią tłustą jest środkowy pas: czoło, nos, broda. Partie boczne natomiast są suche, choć czasami można spotykać sytuację odwrotną.
Pielęgnacja tego rodzaju cery jest trudna i pracochłonna, ponieważ należy postępować tak, jak z dwoma rodzajami cery. Przy cerze mieszanej występuje jednocześnie skłonność do łojotoku oraz nieprawidłowa reakcja na wodę i mydło, co objawia się podrażnieniem, zaczerwienieniem, uczuciem pieczenia i napięcia skóry. Odcisk z czoła na lusterku wykazuje wyraźny tłusty ślad , ten z policzków jest ledwo widoczny, "zmarszczka" utrzymuje się ok. pół minuty, znak też jest widoczny ok. pół minuty.
Cera trądzikowa
Trądzik pojawia się zarówno u dziewcząt jak i u chłopców w okresie dojrzewania. Jest jedną z największych bolączek młodzieży (ostatnio obserwuję także tzw. późny trądzik - zwykle u kobiet po 20 roku życia). Trądziku młodzieńczego nie należy bagatelizować. Błędny jest pogląd, że dolegliwość ta przechodzi z wiekiem. Trądzik może mieć różnorodną postać: od formy zaskórnikowej, przez drobne krostki, po blizny. Każdy rodzaj trądziku wymaga konsultacji z lekarzem dermatologiem, w lekkich postaciach pomocne mogą być zabiegi przeciwtrądzikowe w gabinecie kosmetycznym. Przeważnie leczenie jest skojarzeniowe, a więc zalecane są zarówno środki kosmetyczne, miejscowe jak i ogólne - farmakologiczne: antybiotyki, preparaty cynkowe, witaminowe. Trądzik może być skutkiem zaburzeń hormonalnych , zaburzeń w funkcjonowaniu tarczycy( pomocna może okazać się konsultacja z lekarzem endokrynologiem), nieprawidłowych czynności przewodu pokarmowego. W przypadku wystąpienia trądziku młodzieńczego ważna jest podstawowa pielęgnacja, higieniczny, racjonalny tryb życia (pedantyczna czystość, dotlenianie organizmu, odpowiednia dieta, sen).
Cera zniszczona
Cera zniszczona jest trudna do pielęgnacji. Na zniszczenie cery wpływa zanieczyszczenie środowiska, smog, stres, tryb życia i wiele innych czynników, które powodują, że skóra staje się bezbronna, a wolne rodniki atakują komórki naskórka, co prowadzi do uszkodzeń skóry, czyli przyspieszenia procesu starzenia. W dzisiejszych czasach coraz częściej spotyka się osoby, których skóra jest szara, zmęczona, jej wygląd świadczy m.in. o zakłóceniach w procesie oddychania komórkowego. Zanieczyszczenia atmosferyczne, stres i niehigieniczny tryb życia (nikotyna, alkohol, brak snu itp.) ograniczają możliwości pobierania tak ważnego dla naszej skóry tlenu. Każdy rodzaj cery może być równocześnie cerą zniszczoną.
Cera atroficzna
Atrofia (zanik) skóry fizjologicznie jest związana z procesem starzenia się, którego tempo zależy od czynników genetycznych. Zewnętrzne starzenie się skóry występuje wtedy, gdy skóra jest narażona na kontakt z czynnikami zaburzającymi jej normalne funkcjonowanie - głównie słońca. Symptomy starzenia powstają zarówno na powierzchni skóry, jak i w warstwach położonych głębiej. Około 30 roku życia zmarszczki mimiczne zaczynają powoli przechodzić w trwałe, widoczne nawet przy całkowitym spokoju mięśni twarzy. Po czterdziestce pojawiają się zmarszczki promieniste nad wargą górną. Początkowo są one nikłe, w miarę upływu czasu zaś coraz głębsze. Do ich powstawania przyczyniają się: częste palenie papierosów, ściąganie mimiczne ust, ubytki uzębienia i nadmierne opalanie .Na proces starzenia się skóry ogromny wpływ mają zmiany hormonalne, szczególnie w okresie menopauzy, w czasie którego, oprócz zaniku hormonów, występuje często osłabienie stanu psychicznego, co bardzo uwidocznia się na twarzy. Owal twarzy staje się nieregularny, fałdy "linii smutku" pogłębiają się, opadają policzki, widoczne zmarszczki pojawiają się na czole, nasadzie nosa, szyi i dekolcie. Bardzo niekorzystny wpływ na skórę mają papierosy, nikotyna bowiem przyczynia się do skurczu naczyń krwionośnych, a więc do gorszego odżywienia. Wygląd skóry osób palących różni się od skóry osób niepalących, tzn. występuje na niej dużo więcej zmarszczek, skóra ma kolor ziemisty i często pojawiają się rozszerzone naczynka krwionośne. U osób palących proces starzenia się skóry ulega przyspieszeniu.
Skóra atroficzna ulega ścienieniu, traci rozciągliwość i elastyczność, następuje regres tkanki tłuszczowej, zanik przydatków skóry, powstają głębokie zmarszczki. Atrofia może powstać spontanicznie lub jako konsekwencja innych chorób skóry, zmiany zaś mogą mieć charakter wrodzony lub nabyty.
Skóra ze zmianami naczyniowymi
W dzisiejszych czasach do rzadkości należy cera gładka o jednolitej cielistoróżowej karnacji. Coraz więcej kobiet w różnym wieku skarży się na kłopoty związane z rozszerzonymi naczyńkami krwionośnymi. Kruchość naczynek jest związana z ich podwyższoną przepuszczalnością, która powoduje przenikanie do skóry wielu czynników zapalnych. W konsekwencji dochodzi do pojawienia się na skórze rozlanego rumienia, uczucia pieczenia i rozgrzania. Kruchość i nadwrażliwość naczyń krwionośnych jest jednym z czynników przyczyniających się do powstawania trądziku różowatego.
Z czasem skłonność do pojawiania się rumieni utrwala się. Kruche naczynia włosowate nie wytrzymują ciśnienia krwi, zaczynają pękać, pozostawiając na skórze trwałe ślady, potocznie nazywane pajączkami. Skłonność do występowania rozszerzonych naczyń krwionośnych (teleangiektazji) występuje już w dzieciństwie, a po dwudziestym roku życia naczynka zaczynają być widoczne. Skórę tę przy pielęgnacji należy traktować jako nadzwyczaj wrażliwą. Bardzo często reaguje ona długotrwałym rumieniem , czasem opuchlizną, pieczeniem i swędzeniem. Zaczerwienienie może pojawiać się w okolicy policzków, nosa i brody, najczęściej na skutek picia kawy, mocnej herbaty, alkoholu, spożywania ostrych przypraw, a nawet w przypadku zjedzenia gorącego posiłku. Do pierwszych sygnałów tej dolegliwości można również zaliczyć pojawianie się rumienia wywołanego zmianą temperatury, wzruszeniem lub zdenerwowaniem. Rozszerzone naczynka mogą powstać przy każdym typie cery, ale najbardziej narażona na tę dolegliwość jest skóra delikatna, cienka i wrażliwa, nie bez znaczenia jest też głębokość unaczynienia skóry.
Cera wrażliwa
Spotyka się skórę wrażliwą nabytą lub uwarunkowaną genetycznie. Występuje ona często u kobiet, których reakcje skórne zależą od cyklu miesiączkowego i stanu emocjonalnego. Jest bardzo trudna w pielęgnacji, występuje często w powiązaniu z cerą suchą, alergiczną i płytko unaczynioną. Skóra wrażliwa objawia się uczuciem pieczenia, mrowienia, ściągania, świądu, który występuje po myciu wodą lub po stosowaniu niektórych kosmetyków. Coraz częściej spotyka się ten rodzaj cery, a wiąże się to przede wszystkim z obciążeniem środowiska naturalnego toksynami i z nieodpowiednią pielęgnacją, stosowaniem kosmetyków o wysokim stopniu aktywności, często niewłaściwych do danego typu cery i wieku. Ogromny wpływ na uwrażliwienie ma nadmierna ilość promieniowania słonecznego, nie tylko naturalnego, ale także sztucznego (solaria), przegrzanie i suchość pomieszczeń oraz stresy. Spośród czynników środowiska naturalnego, nie tylko toksyny mają negatywny wpływ na cerę. Są to również zanieczyszczenie kurzem i pyłem, oddziaływanie włókien sztucznych na skórę, nieprawidłowe odżywianie się oraz brak ruchu. Wszystkie te czynniki przyczyniają się do ubytku wilgoci i warstwy ochronnej tłuszczu ze skóry.
PIELĘGNACJA CERY NORMALNEJ
Cera normalna występuje przede wszystkim u dzieci do okresu pokwitania. Cera normalna jest zdrowa, wykazuje się prawidłową pracą gruczołów łojowych oraz prawidłową proliferacją, więc nie dotyczy jej problem łuszczenia. Jest gładka, jędrna, sprężysta. Charakteryzuje się prawidłową grubością warstwy rogowej i warstwy twórczej naskórka. Jest właściwie odżywiona poprzez sieć naczyń krwionośnych skóry właściwej. Kolor cery normalnej to kolor krwi z dużą domieszką mleka. Wykazuje brak rozszerzonych naczyń krwionośnych i plam barwnikowych. Prawidłowo reaguje na warunki atmosferyczne takie jak wiatr, słońce, mróz.
Pielęgnację cery normalnej w warunkach domowych powinno ograniczyć się do niezbędnych środków. Codzienna toaleta to łagodne oczyszczanie miękką wodą(przegotowana, mineralna) z dodatkiem łagodnego mleczka kosmetycznego, które rozprowadza się dłonią na całej powierzchni twarzy, szyi i dekoltu a następnie ściąga delikatnymi ruchami za pomocą zmoczonego wacika. Po umyciu mleczkiem, twarz dodatkowo można spłukać, najlepiej chłodną wodą. Po dokładnym oczyszczeniu twarzy można zastosować płyn tonizujący. Cera normalna wymaga używania kremu dziennego, który przede wszystkim powinien chronić skórę przed TEWL(transepidermalną ucieczką wody) oraz powinien zawierać filtry promieniochronne, które chronią naszą skórę przed przedwczesnym starzeniem się. Cera ta w zasadzie nie wymaga stosowania kremu nocnego.
Pielęgnacja cery normalnej w gabinecie kosmetycznym powinna polegać na utrzymaniu jej prawidłowego nawilżenia i prawidłowego napięcia mięśni. Polecane są wszelkie zabiegi głęboko nawilżające połączone z masażem twarzy, który można wykonywać po 25 roku życia. Po 30 roku życia cera normalna najczęściej przechodzi w cerę suchą.
PIELĘGNACJA CERY SUCHEJ
Cera sucha wykazuje zaburzenia w gospodarce hydro-lipidowej co powoduje, że jest matowa, cienka, mało sprężysta, podatna na wnikanie drobnoustrojów, substancji drażniących i alergizujących. Daje uczucie „ściągania”. Wykazuje skłonność do rozszerzeń naczyniowych(teleangiektazji) oraz przebarwień. Jest bardzo reaktywna, co objawia się łuszczeniem i zaczerwnieniem. Cera sucha szybko się starzeje. Ma skłonność do zmarszczek wokół oczu, ust i na szyi. Po ocenie wizualno - palpacyjnej możemy przyrównać ją do pergaminu.
Zawartość wody w naskórku zależy od stałego dopływu wody ze skóry właściwej oraz szybkiego odparowywania wody z warstwy rogowej (TEWL)Transpidermal Water Loss. O ile dopływ wody do naskórka ze skóry właściwej jest stały w normalnych warunkach życia to szybkość parowania z warstwy rogowej czyli wysokość TEWL zależy od współdziałania 4 czynników zatrzymujących wodę w skórze oraz od czynników zewnętrznych np. wilgotności powietrza. Do tych 4 czynników należą: - naturalny czynnik nawilżający; - lipidy substancji międzykomórkowej czyli cement międzykomórkowy; - sebum; - płaszcz lipidowy.
Naturalny czynnik nawilżający (NMF) Narural Moisturizing Factor powstaje na wskutek rozpadu białka o nazwie filagryna w procesie rogowacenia naskórka. Wszystkie choroby skóry zakłócające proces rogowacenia naskórka ograniczają również tworzenie się NMF. I np. w przypadku łuszczycy poziom NMF jest bardzo niski, co powoduje bardzo silne odwodnienie skóry. Ilość NMF maleje również w trakcie intensywnego opalania oraz na skutek chorób przewlekłych. NMF ma działanie higroskopijne tzn. przyciągające wodę i eliminujące parowanie wody. Jako substancja NMF bardzo dobrze rozpuszcza się w wodzie dlatego w skórze jest otoczony ochronną warstwą lipidową. Przez pory w lipidach do cząsteczki NMF dostaje się woda powodując pęcznienie cząsteczki, rozciąganie się białek naskórka co daje efekt wygładzania skóry.
Wpływ substancji międzykomórkowej (ceramidy) Ceramidy powstają w strukturach zwanych ciałkami Odlanda w warstwie ziarnistej naskórka. W miarę procesu rogowacenia przechodzą do warstw wyższych aby w efekcie końcowym ułożyć się w warstwie rogowej w postaci cementu międzykomórkowego. Tworzenie się ceramidów może być zahamowane przez wiek, stres, choroby ogólnoustrojowe związane z długotrwałym leczeniem np. antybiotykami, choroby skóry szczególnie związane z zaburzeniami rogowacenia naskórka, używania zbyt silnych środków myjących.
Sebum czyli wydzielina gruczołów łojowych, tworzy bardzo cienką powłokę na powierzchni skóry.
Płaszcz tłuszczowy skóry (wodnolipidowy) składa się z substancji higroskopijnych tłuszczowych i ulega zniszczeniu pod wpływem zasadowych środków myjących.
Współpraca wszystkich czterech czynników musi być prawidłowa, ponieważ zakłócenia pracy każdego z nich powoduje zwiększenie parowania wody ze skóry co objawia się pękaniem naskórka, szorstkością, miejscowym lub ogólnym nasilonym złuszczaniem, wiotczeniu skóry, powstawaniu drobnych zmarszczek i zmianą kolorytu skóry.
Na skutek upośledzenia pracy czynników ochronnych powstają dwa typy skóry suchej:1. skóra sebostatyczna (czyli sucha odtłuszczona), 2. skóra sucha odwodniona .
Skóra sucha sebotyczna jest bezpośrednią przyczyną powstawania skóry suchej odwodnionej i charakteryzuje się upośledzonym wydzielaniem łoju w porównaniu ze skórą normalną. Skóra normalna w ciągu 3 godz. Wydziela 1/10 mg łoju na cm2. Przyczynami upośledzenia funkcji wydzielniczej gruczołów łojowych są:
- uwarunkowania genetyczne pracy gruczołów;
-działanie czynników wewnętrznych: *aktywność układu hormonalnego, *płeć, * wiek, *dieta, *choroby, *leki,
- czynniki zewnętrzne: * warunki pracy, *klimat, *pora dnia, *temperatura i wilgotność powietrza, *niewłaściwa pielęgnacja.
Zazwyczaj upośledzenie funkcji gruczołów łojowych idzie w parze z osłabioną produkcją ceramidów, sfingolipidów, z upośledzonym wydzielaniem potu co automatycznie osłabia funkcje płaszcza lipidowego skóry.
Skóra sucha odwodniona. Stały brak lipidów powoduje zwiększone parowanie wody ze skóry a tym samym wysuszanie się jej. Powierzchnia skóry zaczyna się łuszczyć co z kolei ułatwia wnikania szkodliwych substancji z zewnątrz w głąb skóry. Działanie tej substancji może wywołać różnego rodzaju choroby skóry np. wyprysk kontaktowy i inne. Zahamowanie produkcji NMF wpływa bezpośrednio na odwodnienie skóry suchej oraz na zmianie składu płaszcza lipidowego. Odwodnienie może dotyczyć każdego typu skóry i wymaga odpowiedniej pielęgnacji w celu uzyskania prawidłowego nawilżenia. Pielęgnacja skóry suchej musi polegać na zarówno odpowiednim natłuszczeniu jak i nawilżeniu przy czym natłuszczanie powinno dostarczyć skórze odpowiednich lipidów zawartych w warunkach naturalnych zarówno wydzielinie gruczołów łojowych jak i w warstwie rogowej.
Do lipidów gruczołów łojowych należą: - estry woskowe 25%, - estry cholesterolu 3%, - trójglicerydy 43%, - skwaleny 12%, - wolne kwasy tłuszczowe 16%.
Lipidy warstwy rogowej: - ceramidy 25%, - cholesterol 20%, - estry cholesterolu 15%, - trójglicerydy 10%, - wolne kwasy tłuszczowe 20%.
Substancje stosowane w kosmetyce do zmniejszania transepidermalnej utraty wody TEWL:
* gliceryna - jest stosowana w stężeniu 10% ponieważ wyższe stężenie gliceryny uniemożliwia jej wchłonięcie się w głąb naskórka i gliceryna pozostała na powierzchni naskórka wyciąga wodę z naskórka. Gliceryna oprócz swoich właściwości nawilżających ma właściwości keratolityczne tzn. rozpuszcza zrogowaciałe komórki na powierzchni i ułatwia złuszczanie,
*odtworzony NMF w jego składzie znajduje się 40% aminokwasów, 7% mocznika, 1,5% kwasu moczowego, 11% mikroelementów, 12% mleczanów, natomiast reszta procentowa jest jeszcze nie zbadana. Do zmniejszenia TEWL oprócz chemicznie odtworzonego NMF używa się składników NMF czyli mocznika, kwasu mlekowego i aminokwasów,
* alfa i beta hydroksykwasy (alfa otrzymywane głównie z owoców, a beta z alg) substancje te nie wiążą wody ale mają zdolność uelastyczniania naskórka i właściwości keratolityczne,
* hydrolizaty białkowe które wykonywane są głównie z kolagenu i elastyny. Są to substancje mające bardzo silne działanie wiążące wodę, po położeniu na skórę tworzą tzw. film ochronny przyciągający wodę z otoczenia i zapewniający nawilżenie od zewnątrz,
* kwas hialuronowy zalicza się do mukopolisacharydów (śluzowielocukrów) można go otrzymać z kogucich grzebieni. Ma działanie wiążące wodę, on się wchłania w naskórek i powoduje przyciąganie wody z zewnątrz,
* oleje roślinne bogate w witaminę E, wszystkie związki tłuszczowe które mają powinowactwo do lipidów skóry (wbudowują się w cement międzykomórkowy) ochrona tłuszczowa zapewnia naskórkowi szczelność i zapobiega parowaniu wody, działa łagodząco i przeciwpodrażnieniowo.
Wyróżniamy egzo- i endogenne przyczyny powstawania skóry suchej.
Do czynników endogennych(wewnętrznych) zaliczamy:
• czynniki dziedziczne( genetycznie uwarunkowane zaburzenia rogowacenia, atopowe zapalenie skóry, łuszczyca zwykła)
• zaburzenia hormonalne
• starzenie się
• stres
Czynnikami egzogennymi są:
• niewłaściwa pielęgnacja i nieodpowiedni tryb życia
• niewłaściwa dieta
• czynniki środowiskowe i atmosferyczne(słońce, wiatr, mróz, zanieczyszczenie środowiska, klimatyzowane i ogrzewane pomieszczenia).
Skóra cienka i wrażliwa:
Jest to skóra, która nie była sucha "od zawsze", suchość została nabyta w związku z naturalnym starzeniem się skóry. Skóra coraz wolniej się regeneruje, osłabia się płaszcz lipidowy, przez co skóra traci więcej wilgoci. Przez to skóra staje się bardziej podatna na uszkodzenia, bardziej wrażliwa, gorzej toleruje bodźce zewnętrzne, mogą ją podrażniać odzież i biżuteria.
Skórze tego typu powinniśmy oszczędzić kontaktów z wodą i mydłem. Po każdym myciu skóra powinna być nawilżana i odżywiana specjalnymi balsamami do skóry suchej, podobnie z kremami do twarzy dla tego typu skóry, zawierają one ceramidy oraz witaminy A, C, E i związki tłuszczowe, które pomagają odbudować naturalny płaszcz lipidowy. Jeśli jednak mimo wszystko nie możemy się obyć bez porannego i wieczornego prysznica, powinnyśmy stosować żele lub emulsje dermatologiczne bez zawartości mydła, dla skóry suchej. Bardzo korzystnie wpływają olejki po kąpieli. Skórę tego typu może podrażniać woda chlorowana, sole do kąpieli, kąpiele w basenach, perfumy i kosmetyki zawierające alkohol i odzież z materiałów syntetycznych.
Skóra sucha i skłonna do zapaleń:
Jest to skóra, która ma zbyt mało gruczołów łojowych, przez co skóra jest mniej "szczelna" i traci wilgotność, jest to naturalny nie nabyty brak odporności. Naskórek jest bardzo delikatny, suchy i wrażliwy na uszkodzenia oraz na alergeny. W przypadku niewłaściwej pielęgnacji taka skóra ma tendencję do infekcji wirusowych i bakteryjnych. Skórze tego typu powinniśmy umożliwić odbudowanie płaszcza lipidowego, poprzez zastosowanie kosmetyków nawilżających i zmiękczających (nie zawierających mocznika i substancji zapachowych, zaś bogatych w wodę termalną, witaminę E i substancje łagodzące). W przypadku pojawiających się wyprysków, nie wolno stosować substancji wysuszających i toników zawierających alkohol. Skórę tego typu należy przemywać hipoalergicznymi kosmetykami oraz wodą termalną, nawilżać kremami nawilżającymi i ochronnymi. Do pielęgnacji ciała należy stosować żele i mydła dermatologiczne (nie zawierające związków zasadowych), po kąpieli zaś mleczka i balsamy natłuszczające.
Skóra gruba i chropowata:
Jest to skóra, która suchość ma uwarunkowaną genetycznie, objawia się to nieprawidłowym (nadmiernym) rogowaceniem. Powoduje to zaburzenie funkcji ochronnych naskórka, a co za tym następuje, utratę wilgotności skory. Skóra ta potrzebuje bardzo intensywnego nawilżania. Do takiej skóry powinnyśmy stosować preparaty nawilżające, zmiękczające, natłuszczające a ponadto złuszczające warstwę zrogowaciałego naskórka. Skórę taką pielęgnujemy kosmetykami o neutralnym pH, lub nie zawierającymi substancji zasadowych. Kilka razy w tygodniu można stosować piling, oraz po każdej kąpieli krem rozpuszczający zrogowacenia, nieocenione będą też olejki nawilżające, które należy stosować nie tylko po kąpieli, ale również po pilingu. Skóra tego typu nie powinna być opalana, ponieważ dodatkowo nasili to problemy ze skórą.
Pielęgnacja skóry suchej polega na przywróceniu właściwego stopnia nawilżenia przez:
• nawilżenie powierzchniowych warstw naskórka
• rekonstrukcję PTS(płaszcz tłuszczowy skóry)
• odbudowę NMF(naturalny czynnik nawilżający)
• uzupełnienie składników cementu międzykomórkowego ( ceramidy, sfingolipidy)
• przywrócenie pierwotnych funkcji fizjologicznych skórze ( pobudzeni enzymów do produkcji lipidów, pobudzenie bariery ochronnej naskórka- NNKT)
• przyspieszenie podziałów komórkowych w warstwie twórczej naskórka czyli wytworzenie naturalnego NMF.
Poważnym błędem popełnianym przy pielęgnowaniu cery suchej jest przekonanie, że należy jej stale dostarczać z zewnątrz wody, gdyż sama produkuje za mało wilgoci. Przy tak jednostronnym postępowaniu produkcja naturalnych lipidów zostaje jeszcze bardziej ograniczona, a skóra staje się jeszcze bardziej sucha. By temu zaradzić, stosuje się coraz więcej środków nawilżających- powstaje błędne koło, które można przerwać przez natychmiastowe zaprzestanie dotychczasowych metod pielęgnacji. Ponieważ skóra sucha cierpi z powodu braku nawilżenia i braku lipidów, może jej pomóc jedynie kuracja wyrównawcza w formie emulsji typu woda w oleju. Ważną sprawą przy pielęgnacji cery suchej jest ograniczenie mycia mydłem, gdyż alkaliczne mydła odbierają skórze z trudem wyprodukowany tłuszcz, tak potrzebny do jej ochrony. Nie bez znaczenia jest również woda im jest twardsza, tym mniej nadaje się do pielęgnacji cery suchej, gdyż dodatkowo wysusza skórę.
Kremy na dzień do skóry suchej powinny pobudzać naturalne mechanizmy nawilżania skóry i wzmacniać jej odporność na podrażnienia.
Powinny zawierać witaminę E - która jest przeciwutleniaczem, zapobiegającym utracie wilgoci, Wit. B5 - która spłyca drobne zmarszczki i zwiększa elastyczność skóry, kwas hialuronowy- silny nawilżacz oraz oleje odżywcze - których zadaniem jest odbudowywanie warstwy ochronnej naskórka.
Kremy na noc powinien być odżywczy zawierający znaczną ilość substancji aktywnych biologicznie takich jak :wyciągi z pszenicy, mleczan sodu, sorbitol, elastynę, kwas mleczny i cytrynowy, wit. A, E oraz H - która jest przeciwzmarszczkową witaminą skóry prowitamine B5.
Wskazówki pielęgnacyjne dla cery suchej:
• demakijaż twarzy mleczkiem kosmetycznym (lub śmietankę)
• tonizowanie bezalkoholowymi płynami(toniki, woda różana) dla suchej cery
• stosowanie kremów o działaniu odżywczo-nawilżającym i regenerującym, (emulsja typu w/o), zawierających filtry UVA i UVB
• stosowanie kremów pod oczy oraz na szyję(te okolice starzeją się najszybciej)
• maseczki odżywcze na twarz i szyję i dekolt najlepiej 2 razy w tygodniu
.zimą chronić skórę przed mrozem i wiatrem
• nawilżać powietrze w otoczeniu(dom, miejsce pracy)
• dbać o odpowiedni tryb życia(relaks, właściwe odżywianie)
Zakazy:
• unikać zmywania nie należy stosować do mycia twarzy wody i mydła
• nie należy opalać skóry suchej zbyt często
• nie należy stosować maseczek o działaniu ściągającym a w przypadku poszerzonych naczynek masek i zabiegów rozgrzewających
• nie należy stosować peelingów ziarnistych
• nie palić papierosów!
Zabiegi w gabinetach kosmetycznych
Przy pielęgnacji cery suchej stosuje się zabiegi, odżywcze, dotleniające i nawilżające, ujędrniające takie jak zabiegi hipotermiczne, polegające na wprowadzeniu cennych lipidów. Mają one na celu poprawę struktury i funkcji biologicznej skóry. W zależności od stanu skóry można przeprowadzić serię zabiegów dotleniających, zabiegi na podłożu z alg morskich, zabiegi głęboko nawilżające.
Ogromne znaczenie ma właściwa dieta bogata w zboża, oleje roślinne, warzywa, ryby oraz dostarczanie wody od wewnątrz (min. 1,5l wody najlepiej mineralnej w ciągu dnia).
Dietę możemy uzupełniać suplementami zawierającymi NNKT( niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe) np. wyciąg z wątroby rekina lub wyciąg z nasion wiesiołka.
PIELĘGNACJA CERY TŁUSTEJ
Nadmierna aktywność gruczołów łojowych powoduje przetłuszczanie się skóry, czyli łojotok. Może on być podłożem różnych chorób skóry, takich jak łojotokowe zapalenie skóry czy trądzik
Cera tłusta jest problemem dotyczącym najczęściej dziewcząt i młodych kobiet. Zdarza się jednak również u pań po 40. roku życia. Pielęgnacja takiej skóry stwarza problemy, ponieważ nie można walczyć z jej przetłuszczaniem się, zapominając równocześnie o dostarczaniu odpowiednich substancji nawilżających, regenerujących i ochronnych. Jest to szczególnie trudne w przypadku skóry starzejącej się. Normalizacja czynności gruczołów łojowych nie może doprowadzić do odtłuszczenia skóry. Chodzi tu o usunięcie nadmiaru ilości wydzieliny produkowanej przez gruczoły łojowe - sebum.
Dlaczego się błyszczy? Gruczoły łojowe znajdują się pod warstwami naskórka, nie otwierają się bezpośrednio na powierzchnię skóry. Są połączone z kanalikami tworzącymi wyloty mieszków włosowych, do których przedostaje się sebum.
Nadmierna aktywność gruczołów łojowych powoduje przetłuszczanie się skóry, czyli łojotok. Wśród przyczyn wpływających na to wymienia się zaburzenia czynności wewnątrzwydzielniczych - zwłaszcza hiperandrogenizm i nadmierne wydzielanie progesteronu u kobiet. Obserwuje się też dziedziczną skłonność do łojotoku. Jest on podłożem takich chorób, jak łupież łojotokowy, łojotokowe zapalenie skóry, trądzik, trądzik różowaty. Skóra najbardziej przetłuszcza się na czole, nosie i brodzie (jeśli chodzi o twarz), a także na dekolcie i plecach. Tu znajduje się bowiem najwięcej gruczołów łojowych.
Co charakteryzuje cerę tłustą? Jest ona słabo ukrwiona, ma kolor szarawy, błyszczy się, a pory są rozszerzone. Często pojawiają się w nich zaskórniki, zwane też wągrami. Są to drobne czopy rogowo-łojowe tworzące się w przewodach wyprowadzających gruczołów łojowych. Jeśli mają czarne zabarwienie - są to tzw. zaskórniki otwarte; występują też zaskórniki zamknięte. Zaskórniki pojawiają się głównie na twarzy, są typowe dla trądziku pospolitego.
Cera tłusta łatwo reaguje na stres, zaburzenia hormonalne lub zaburzenia układu trawiennego. Osoby ze skórą tłustą lepiej wyglądają latem. Taka cera nie poddaje się tak łatwo - jak w przypadku skóry suchej i wrażliwej - wpływowi czynników zewnętrznych. Płaszcz wodno-lipidowy jest tu bowiem grubszy i lepiej spełnia swoje funkcje ochronne (dzięki temu jest mniej wrażliwa na działanie czynników atmosferycznych, np. wiatru, mrozu czy słońca). U kobiet w wieku dojrzałym mających cerę tłustą później pojawiają się zmarszczki, częściej za to tworzą się bruzdy i fałdy. Warto dodać, że u wielu osób, które miały w młodości cerę tłustą, w wieku dojrzałym występuje cera mieszana, a więc charakteryzująca się zarówno suchymi, jak i tłustymi partiami skóry.
Jak o nią dbać? Najważniejsze jest tu odpowiednie uregulowanie czynności gruczołów łojowych, bez naruszania naturalnej flory bakteryjnej. Chodzi o to, by usunąć nadmiar tłuszczu, a nie całkowicie wyeliminować substancje lipidowe.
Podstawowym zabiegiem pielęgnacyjnym jest dokładne oczyszczanie cery. Należy unikać stosowania środków silnie odtłuszczających. Zamiast mydeł zasadowych powinno używać się preparatów myjących bez zawartości mydła (np. w postaci żeli). Błędem jest oczyszczanie skóry za pomocą tłustych mleczek czy śmietanek. Zdecydowanie zaleca się stosowanie toników przeznaczonych do cery tłustej, które odświeżają i działają bakteriobójczo. Toniki alkoholowe nie są wskazane do zbyt częstego wykorzystywania, ponieważ mogą za bardzo ściągać skórę.
Nie należy używać kremów tłustych, najlepsze są preparaty nawilżające (kremy i emulsje), dostarczające składników odżywczych, które poprawiają ukrwienie skóry i regulują wydzielanie gruczołów łojowych. Dobre efekty dają peelingi (1-2 w tygodniu) i maseczki ziołowe do stosowania domowego.
Aby odpowiednio oczyszczać skórę, poleca się regularne korzystanie z usług gabinetów kosmetycznych. Umożliwia to zlikwidowanie zaskórników. Nie wolno ich samemu usuwać, nieumiejętne wyciskanie może bowiem doprowadzić do stanów zapalnych. Wskazane jest też korzystanie z plastrów oczyszczających pory, które pojawiły się ostatnio na naszym rynku kosmetycznym, choć nie powinno ono zastąpić profesjonalnego zabiegu wykonanego przez kosmetyczkę. W salonie kosmetycznym można też poddać się zabiegom np. z kwasami owocowymi AHA i masażom poprawiającym ukrwienie skóry.
Przy makijażu cery tłustej należy unikać ciężkich podkładów, zaś do maskowania krostek i pryszczy powinno używać się odpowiednich korektorów.
Matują i nawilżająW skład preparatów przeznaczonych do pielęgnacji cery tłustej wchodzą:
wyciągi z arniki, cyprysu, jemioły, oczaru wirginijskiego, wierzby białej, a także cynk, krzemionka, witamina B6. Nie mogą one natomiast zawierać wazeliny, olejów mineralnych, wosków, gdyż sprzyja to tworzeniu się zaskórników.
PIELĘGNACJA CERY MIESZANEJ
Cera mieszana, o cechach właściwych zarówno dla cery suchej jak i tłustej, jest chyba najtrudniejsza w pielęgnacji ze wszystkich typów cer. Nie można bowiem jasno określić, jakich preparatów używać, bądź nie używać w jej przypadku.
Cera mieszana należy do najczęściej spotykanych u osób dorosłych. Pojawia się zwykle u kilkunastolatków i utrzymuje do wieku średniego. Jest wynikiem braku równowagi lipidowej i wodnej w skórze, na co wpływają takie czynniki jak zaburzenia hormonalne, stres, zmiana wartości pH podczas cyklu miesięcznego u kobiet czy skład potu i sebum. Cera jest mieszana, jeśli pewne części twojej twarzy różnią się od siebie wyglądem. Policzki i szyja są napięte, przesuszone, czasem się łuszczą, natomiast czoło, broda i nos pełne są zaskórników, rozszerzonych porów i wiecznie, mimo prób zmatowienia, połyskują. Obszar tłusty w obrębie czoła, nosa i brody, czyli tzw. strefa T powstaje w efekcie intensywnego wydzielania się łoju, co jest widoczne jako błyszcząca cera o rozszerzonych porach z tendencją do powstawania zaskórników. Dochodzi tu do pogrubienia warstwy rogowej naskórka i czopowania porów, a to sprzyja rozwojowi stanów zapalnych. Jednocześnie na policzkach występuje skóra normalna, z wiekiem przechodząca w suchą. Tutaj z kolei cera charakteryzuje się niedoborem wydzieliny łojowej, która nie tworzy naturalnego płaszcza lipidowego. Dochodzi do utraty nawilżenia i elastyczności skóry, czego konsekwencją jest nadmierne złuszczanie warstwy rogowej i podrażnienia naskórka. W tych partiach cera mieszana wykazuje nadwrażliwość na czynniki zewnętrzne, takie jak wiatr czy niska temperatura. O poszczególne partie cery należy się troszczyć w zależności od ich charakteru. Policzki i szyję traktujemy jak skórę suchą, natomiast brodę, nos i czoło - jak skórę tłustą. Przestrzegamy reguł obowiązujących dla jednej i drugiej cery, nie zapominając przy tym o właściwym nawilżaniu całej twarzy. Nie używamy preparatów mogących drażnić skórę (na styku miejsc zróżnicowanych, jest ona bardzo wrażliwa). Nie używamy mechanicznych peelingów, nawet do obszarów tłustych. Policzki i szyję smarujmy kremami nawilżającymi, odżywczymi i witaminowymi, natomiast strefę T odtłuszczamy, głęboko nawilżamy i odżywiamy. Na czoło, brodę i nos nakładamy maseczki ściągające i oczyszczające, na policzki, szyję i dekolt - przede wszystkim maseczki nawilżające. Do pielęgnacji cery mieszanej najlepiej stosować specjalne preparaty, które w obszarze tłustym normują pracę gruczołów łojowych, oczyszczają, zwężają pory i matują cerę, jednocześnie nawilżając suche partie twarzy. Dzięki takim "inteligentnym" kosmetykom, które potrafią rozpoznać potrzeby cery w danym miejscu, nie musimy kupować preparatów zarówno do cery suchej jak i tłustej.
4