MATERIAŁY DO ĆWICZENIA NR 4
SKAŁY METAMORFICZNE
Skały metamorficzne, czyli przeobrażone, powstają w głębi skorupy ziemskiej w wyniku oddziaływania wysokiego ciśnienia i temperatury, niekiedy także czynników chemicznych na skały już istniejące - magmowe, osadowe, lub metamorficzne. W wyniku procesów metamorfizmu zmienia się skład mineralny skał wyjściowych, a także budowa wewnętrzna - struktura oraz tekstura. Odbywa się to z zachowaniem stałego stanu skupienia, lub tylko niewielka część składników ulega przetopieniu. Przeobrażenia na pograniczu metamorfizmu i magmatyzmu, którym towarzyszy przetopienie części składników, określane jest jako ultrametamorfizm.
Procesy metamorfizmu mogą przebiegać przy różnym udziale wymienionych czynników. W związku z tym wyróżnia się następujące rodzaje metamorfizmu:
metamorfizm termiczny (kontaktowy) - zachodzi głównie pod wpływem działania wysokich temperatur spowodowanych wdarciem się magmy w wyższe partie skorupy ziemskiej. Przeobrażeniu ulegają wówczas skały sąsiadujące z intruzją.
metamorfizm dynamiczny (dyslokacyjny) - głównym jego czynnikiem jest ciśnienie wywołane ruchem górotwórczym mas skalnych. Ten rodzaj metamorfizmu zachodzi w płytkich częściach skorupy ziemskiej.
metamorfizm regionalny - zachodzi na skutek pogrążenia mas skalnych na duże głębokości w czasie ruchów tektonicznych. Wzrost temperatury spowodowany jest zarówno stopniem geotermicznym jak i intruzjami magmowymi. Na pogrążone masy skalne działa zarówno ciśnienie warstw nadległych jak i ciśnienie dynamiczne wywołane ruchami tektonicznymi. Metamorfizm regionalny obejmuje swym działaniem duże przestrzenie.
O stopniu przeobrażenia skały decyduje natężenie czynników metamorfizmu czyli wysokość temperatury i wielkość ciśnienia. W związku z tym wyróżnia się 3 strefy metamorfizmu:
epizona
mezozona
katazona (największy stopień przeobrażenia)
MINERAŁY SKAŁ METAMORFICZNYCH
Skały metamorficzne są zbudowane z minerałów dwojakiego pochodzenia. Są to:
minerały pochodzące ze skał pierwotnych (magmowych lub osadowych), które pod wpływem wysokiej temperatury i ciśnienia nie ulegają prawie żadnym zmianom, np. kwarc, skalenie, miki, kalcyt, amfibole, pirokseny
minerały będące produktem procesów metamorficznych np. chloryty, serpentyn, talk, epidot, grafit, dysten
Wiele minerałów może mieć zarówno jedno jak i drugie pochodzenie.
Sposób zachowania się niektórych minerałów skał magmowych i osadowych w warunkach metamorfizmu:
minerały, które pozostają nie zmienione:
- kwarc
- kalcyt
- granaty
- magnetyt
- hematyt
- piryt
biotyt
minerały, które zachowują się, lecz reprezentowane są przez szczególne odmiany:
- skalenie potasowe: mikroklin
- plagioklazy: albit, oligoklaz (ogniwa bogate w sód)
- muskowit: serycyt (drobnołuseczkowa odmiana muskowitu)
- amfibole: aktynolit, tremolit, glaukofan
pirokseny: omfacyt
minerały, które ulegają przeobrażeniu:
- plagioklazy wapniowe
plagioklazy sodowe, zoizyt, epidot
- oliwiny
najczęściej: minerały grupy serpentynu, chloryt
- minerały iłowe
miki
- glaukonit
epidot, chloryt
- uwodnione tlenki i wodorotl. Fe
bezwodne tlenki Fe (magnetyt, hematyt)
- uwodnione tlenki iwodorotlenki Al
bezwodny tlenek Al (korund)
- chalcedon, opal
kwarc
BUDOWA WEWNĘTRZNA SKAŁ METAMORFICZNYCH
STRUKTURA
Struktura skał metamorficznych jest zawsze w pełni krystaliczna, ponieważ składniki niekrystaliczne skał pierwotnych krystalizują, a składniki krystaliczne powiększają się. Nowe minerały są zawsze kryształami. Kryształy rozwinięte w warunkach metamorfizmu nazywa się blastami, a struktury - blastycznymi.
Podział struktur:
Ze względu na wielkość blastów:
1. homeoblastyczna - kiedy blasty mają zbliżone rozmiary
a) gruboblastyczna
b) średnioblastyczna
c) drobnoblastyczna
2. heteroblastyczna - kiedy wielkość blastów jest zróżnicowana
Ze względu na pokrój blastów:
a) granoblastyczna - pokrój blastów mniej więcej izometryczny
b) lepidoblastyczna - przeważają blasty o pokroju blaszkowym
c) nematoblastyczna - blasty o pokroju wydłużonym
TEKSTURA
Pod względem wypełnienia przestrzeni skalnej tekstury skał metamorficznych są zawsze zbite.
Pod względem stopnia uporządkowania składników mineralnych wyróżnia się tekstury:
uporządkowane (kierunkowe) - najczęściej występujące w skałach metamorficznych. Szczególne ich odmiany, to:
a) tekstura łupkowa - polega na obecności równoległych, naprzemianległych warstewek o różnym składzie lub strukturze. Warstewki te są ciągłe. Skały o teksturze łupkowej mają przewagę minerałów blaszkowych i charakteryzują się zdolnością łatwego pękania na cienkie płytki.
b) tekstura gnejsowa - wyrażona jest równoległym ułożeniem niektórych lub wszystkich minerałów w skale. Powstałe w ten sposób mniej więcej równoległe warstewki są nieciągłe, a skała nie posiada zdolności łatwego pękania w kierunku równoległym do warstewek.
bezładne - charakterystyczne dla głębokich stref metamorfizmu. Tekstury bezładne występują rzadziej w skałach metamorficznych.
WAŻNIEJSZE SKAŁY METAMORFICZNE
ŁUPKI - stanowią obszerną grupę skał o różnym składzie. Charakteryzują się wyraźnie zaznaczoną teksturą łupkową. Łupki powstają zazwyczaj w płytkich strefach metamorfizmu. Mogą zawierać wiele składników mineralnych, jednak najczęściej w składzie skały przeważa jeden konkretny minerał decydujący o nazwie danego łupka. Najczęściej spotykane są łupki: grafitowe, talkowe, chlorytowe, serycytowe, mikowe. Nazwa: łupek krystaliczny odnosi się do każdej skały metamorficznej o wyraźnie łupkowej teksturze.
KWARCYTY - powstają najczęściej z przeobrażenia piaskowców kwarcytowych. Głównym minerałem budującym tę skałę jest kwarc. Jako domieszki występują czasem takie minerały jak: muskowit, skalenie, granaty. Tekstura kwarcytu jest najczęściej bezładna, niekiedy jednak występuje złupkowacenie - mówimy wtedy o łupkach kwarcytowych.
MARMURY - pochodzą ze zmetamorfizowania skał węglanowych. Gdy skałą wyjściową były czyste wapienie, to marmury składają się wyłącznie z kalcytu, gdy były to wapienie z domieszkami, np. wapienie margliste, to marmury zawierają ponadto miki, chloryty, kwarc, skalenie i wiele innych minerałów. Struktura marmurów jest homeoblastyczna, granoblastyczna, tekstura bezładna lub uporządkowana o różnym stopniu wyrazistości.
GNEJSY - są jedną z większych grup skał metamorficznych. Mogą różnić się między sobą składem mineralnym. W gnejsach występują zawsze skalenie i kwarc, często towarzyszą im miki, rzadziej amfibole i inne minerały. W zależności od składników dominujących nadaje się gnejsom nazwy specjalne, np. gnejs oligoklazowy, biotytowy, hornblendowy. Struktura gnejsów jest najczęściej homeoblastyczna i granoblastyczna, oraz w przypadku większej ilości mik - granolepidoblastyczna. Tekstura gnejsów jest kierunkowa (gnejsowa).
SERPENTYNITY - to skały które powstały na skutek przeobrażenia perydotytu lub dunitu. Zbudowane są głównie z minerałów grupy serpentynu, przede wszystkim z chryzotylu i antygorytu. Minerały te mają prawie jednakowy skład chemiczny, jednak cechami fizycznymi różnią się dość znacznie. W serpentynitach minerały te gromadzą się w oddzielnych skupieniach: antygoryt w zbitych agregatach o barwie zielonej, ciemnozielonej, do prawie czarnej i o pokroju cienkopłytkowym lub łuskowym, chryzotyl o pokroju włóknistym lub pręcikowym występuje w skupieniach równolegle wydłużonych włókien, tworząc jasne warstewki o jedwabistym połysku. Struktura takiego serpentynitu jest lepidoblastyczna ze względu na antygoryt, a nematoblastyczna ze względu na chryzotyl. Istnieją także inne odmiany serpentynitów, nie warstwowane, o barwie zielonej, zielonoczarnej, żółtej, brunatnej, czarnej, a także plamiste zwane żmijowcem.
GRANULITY to skały zbudowane ze skaleni, kwarcu, granatów, a często także dystenu. Mają strukturę homeoblastyczną i granoblastyczną, a teksturę przeważnie gnejsową, rzadziej łupkową lub bezładną. Są produktem bardzo głębokiego metamorfizmu.
ZADANIE DO WYKONANIA
Opisać wskazane skały metamorficzne podając kolejno:
nazwę skały
strukturę (biorąc pod uwagę wszystkie kryteria)
teksturę
skład mineralny
Skały obowiązujące: łupki (serycytowy, chlorytowy, grafitowy, talkowy...), gnejsy,
marmur, kwarcyt, granulit, serpentynit
4