Przebieg wypraw krzyżowych
PIERWSZA KRUCJATA
ORGANIZACJA PIERWSZEJ KRUCJATY
przeludnienie na wsi
migracje chłopów
agitacja chłopów
nawołuje do poprawy ich bytu
feudałowie zainteresowani zdobyciem nowych ziem
pozbawieni możliwości uzyskania nowych lenn w kraju
fanatyzm religijny
ogłoszenie I krucjaty zaskoczeniem jednak
po synodzie wielkopostnym Urban II udał się do FR by dopilnować reform
synod poświęcony krzyżowcom w Owernii 18 11
nielicznie feudałowie
dopiero w ostatnim, zamykającym przemówieniu papież poruszył sprawę krucjat
wzywa do pomocy uciśnionym
wyzwolenie Palestyny
entuzjazm
zgłaszają ludzie swój udział
legatem papieskim mianowany Ademar z Monteil
ogłoszono dzień wymarszu na 15 08 1096
agitatorzy wykorzystują ciemnotę
robią wszystko by pozyskać ludzi
KRUCJATA LUDOWA
feudalne rycerstwo
zgłaszają się tez słabo wyekwipowani chłopi
liczne zgłoszenia zwłaszcza z pół. FR i Cesarstwa
tam spodziewano się głodu
nie mają co liczyć na jakąkolwiek pomoc
wierzą że ta wyprawa poprawi ich byt
wyobrażają sobie cel wędrówki jako ziemie obiecaną
zgłaszali się z żonami i dziećmi
nie chcą oczekiwać na rozkaz wyprawy
Piotr z Amiens kieruje ich ku wschodniej granicy
tworzą się oddziały
nikt nie osiąga celu
z reguły rozpraszają się już nad renem
grabieże
ekscesy antysemickie
tylko dwa oddziały dochodzą do celu
nie chcą słuchać cesarza Aleksego
biorą samowolnie udział w bitwie z Turkami
zostają całkowicie wytępieni
KRUCJATA RYCERSKA
jej rekrutacja tez przekracza najśmielsze założenia
ok. 300 000
maja ruszyć w paru kolumnach
mogłyby być problemy z dostarczeniem żywności
maja być podzieleni narodowościowo
maja iść różnymi szlakami
Lotaryńczycy
ks. Godfryd i Baldwin
idą dolina Dunaju
Normanowie włoscy
Boemund i Tankred
cieśnina Otranto
Prowansalczycy
FR i Flandrii
STOSUNEK BIZANCJUM DO KRZYŻOWCÓW
tak duża liczba niepokoi cesarza
sytuacja polityczna w tym czasie nie wymaga obcej pomocy
obawa ze przybysze zechcą podporządkować sobie słabe cesarstw
lub zmusić je do uznania prymatu rzymskiego
wyrzeczenia się schizmy kościelnej
Aleksy pragnie nakłonić krzyżowców do złożenia mu przysięgi lennej
obietnicy, że wszystkie odzyskanie ziemie zostaną zwrócone cesarstwu bizantyjskiemu
stopniowe nadciąganie uczestników ułatwia to
perswazja i nacisk
po złożeniu przysięgi uczestnicy stopniowo przewożeni na brzeg azjatycki
6 05 1907 stanęli pod murami Nicei
KAMPANIA ANATOLIJSKA
Turcy w pełni wojny domowej
po śmierci sułtana Malikszacha państwo rozpadło się na kilka emiratów
walczących ze sobą o hegemonię
z Bizancjum sąsiaduje emirat Ikonium
cała Anatolia
osłabiony długoletnia walką z emiratem Mosulu
główne siły skoncentrowane na wschodzie
Nicea słabo przygotowana do obrony
po 6 tygodniach otwierają bramy miasta ale tylko przed wojskiem bizantyjskim
nie ufają łacinnikom
krok ten źródłem nieporozumień
powiększa się ono w miarę posuwania się dalej
brak jednolitego dowództwa
każdy z panów feudalnych działa na własna rękę
chciał osiągnąć osobiste korzyści
spod murów Nicei najkrótszą drogą do wrót Cylicejskich
tam ogromne utrudnienia drogi i klimatu
napotykają się na spóźniona odsiecz turecką
pod Dorylaeum
prawie klęska na wskutek nie zorganizowania wojsk
odwody z ostatniej chwili przechylają szalę zwycięstwa
ciężki przemarsz
brak osiedli ludzkich
klimat
choroby
głód
dezercja
potem już na normalnych ziemiach wracają im siły życiowe
wieści o niezwyciężeni krzyżowców pomagają im opanować Ikonium
bitwa pod Herakleją
droga ku Wrotom stoi otworem
dwa pomysły
iść od razu na Palestynę
zabezpieczyć się przez poparcie enklaw ormiańskich walczących z Turkami
ten ostatni wariant przyjęty pod wpływem uporu bizantyjskiego
Tankred i Baldwin wyłamują się i ruszają do Cylicji
główne siły zbaczają
udzielają pomocy Ormianom w Cezarei Kapadockiej
powstaje tam bariera chrześcijańska
UTWORZENIE HRABSTWA EDESSY
Baldwin nie rezygnuje z pomysłu utworzenia własnego państwa feudalnego
pod pretekstem udzielenia pomocy ormiańskiemu władcy Edessy przekracza Eufrat
przejęcie rządów przez Lotaryńczyka
pierwsze państewko łacińskie pod nazwą hrabstwa Edessy
KAMPANIA SYRYJSKA
pozostali krzyżowcy wkraczają do Syrii
20 10 1097 znajdują się pod murami Antiochii
obszar Syrii i Palestyny podzielony na 4 skłócone ze sobą emiraty
antiocheński
alepski
damasceński
jerozolimski
istnieją tez mniejsze okręgi wzmagające chaos
krzyżowcy nie umieją tego wykorzystać
ani rozbicia
ani elementu zaskoczenia
powolne działania w Syrii
Turkom udaje się przygotować do obrony Antiochii
nie tylko przy pomocy jednego emiratu
ale także innych - do tej pory wrogów
oblężenie przeciąga się do pół roku
krzyżowcy ponoszą ogromne straty
pole do intryg dla feudałów
oni planują objąć miasto w swe władania
Boemund głównie
prowokuje wycofanie się greckiego korpusu spod murów
uzyskuje naczelne dowództwo nad armią krzyżowców
przeprowadza szturm miasta
opanowuje Antiochię
wcześniej przekupił niektórych obrońców
nadciąga odsiecz emira Mosulu
ale tutaj tez zwycięstwo Łacinników
krzyżowcy domagają się odpoczynku
przeciąga się
w tym czasie feudałowie zdobywają coś dla siebie
KAMPANIA PALESTYŃSKA
nacisk drobnego rycerstwa i feudałów
ich nie interesuje Syria
01 1099 dalszy marsz do Palestyny
armia niniejsza teraz
dezercje
choroby
naczelnym dowódcą Rajmund - hr. Tuluzy
zwycięstwa donoszone przez łacinników ośmielają Fatymidów do rewindykowania Palestyny
weszli bez trudu w jej posiadania
chcą się porozumieć z krzyżowcami
uważają ich za naturalnych sprzymierzeńców w walce z Turkami
obiecują chrześcijanom
wolny dostęp do miejsc świętych w Palestynie
ale oni maja się zrzec pretensji terytorialnych
nie do przyjęcia dla krzyżowców
nowy wróg - egipski kalifat Fatymidów
w marszu na Jerozolimę nie natrafiają na większy opór
Fatymidzi chowają się w miastach i unikają otwartych starć
losy wyprawy maja się zdecydować pod murami Jerozolimy - 7 06 1099
miasto silnie umocnione
okolice wyludnione ograbione
dzięki żeglarzom genueńskim zdobywają maszyny oblężnicze
przypuszczają szturm generalny
po dwóch dniach wdzierają się na mury
łamią opór obrońców
masakra mieszkańców miasta
przerażenie mieszkańców
wzmaga to ich opór
SPORY O ORGANIZACJĘ ZDOBYCZY ŁACINNIKÓW
jeszcze nie zakończone walki
już spory o charakter władzy na tych terenach
dostojnicy kościelni
potraktowanie zdobyczy jako własności papieskiej
forma rządów powinno być państwo kościelne
krucjata była zorganizowana przez papieża
przedstawicielem papieża powinien zostać patriarcha jerozolimski
opór ze strony feudałów
nie zostało to w całości zrealizowane
naczelnikiem państwa jednak Godfryd z Bouilon
on jest ulęgającym wpływom kościelnym
dostaje tytuł „obrońcy groby świętego”
uznano również pretensje kurii rzymskiej do tzw. „nagiej własności”
nowi właściciele ziem maja złożyć hołd patriarsze
staną się papieskimi wasalami
POWSTANIE KRÓLESTWA JEROZOLIMSKIEGO
rychły zgon Gotfryda
zmiana sytuacji
władze powierzono hrabiemu Edessy, Baldwinowi
on bratem Gotfryda
nie odczuwa wobec kościoła żadnych skrupułów
przyjmuje tytuł królewski
on właściwym organizatorem królestwa Jerozolimskiego
lennikami niezależne dotąd państwa łacińskie
Levant
Edessa
Antiochia
Trypolis
Turcy rozgramiają posiłki łacińskie
Baldwin musi się oprzeć na tym co ma
to przyczyna wytworzenia stosunków kolonialnych
Europejczycy klasa panującą
wzajemne stosunki przybyszów wg prawa lennego
muzułmanie opuszczają królestwo w obawie przed prześladowaniami
rola kierownicza w handlu dla Włochów
genueńczyków
wenecjan
porty łacińskie zapewniają dobra sytuacje materialną
DRUGA KRUCJATA
DRUGA KRUCJATA
istnienie państewek łacińskich wewnętrzne rozbicie świata muzułmańskiego
dopóki istnieje rozbicie feudałowie maja luz
mogą jednoczyć się z jednymi przeciwko drugim
sytuacja ulega zmianie
Mosulu Imad al. - Din Zengi uzależnia od siebie emirat alepski
zagrożenie hrabstwa Edessy
ono dostaje się w ręce Mosulu
upadek najbardziej wschodniej posiadłości
widza w tym zapowiedź katastrofy
postanowienie o niesieniu pomocy z EU
inicjatorem drugiej krucjaty Ludwik VII - FR
akcja propagandowa i organizacyjna w rękach papieża Eugeniusza III
i zakonu cystersów
propaganda cystersów zapewnia udział Niemców z Konradem III
ożyły dawne niechęci
każdy z monarchów wyprawa na własna rękę
starają się szkodzić sobie wzajemnie
do tego spory łacińsko bizantyjskie
ogólnie nie wesoło
jej rezultaty opłakane
wyprawa Konrada trudny przemarsz do Konstantynopola
rozbijają ich Seldżucy pod Dorylaeum
ciężkie straty - wracają do Nicei
niektórzy z nich uciekają do EU
Ludwik VII chce uniknąć ich losów
prowadzi wojska dłuższą drogą
w Adalii dzieli wojska
sam z jazda okrętuje się na statkach by szybciej dotrzeć do Syrii
piechota kontynuuje podróż lądem
ona rozbita na lądzie przez Turków przy cichym współudziale Greków
armia która wylądował w Syrii wiele nie wniosła
Ludwik daje się wciągać w intrygi
armia za to przyczynia się do
złagodzenia konfliktów u przecinków
niechęci ludności EU do mieszańców, pullów
NAPÓR ZJEDNOCZONEGO ŚWIATA ISLAMU NA KRÓLESTWO JEROZOLIMSKIE
niepowodzenie II K wrogie nastroje w EU wobec jej organizatorów
zaniechanie podobnych wystąpień
feudałowie w Jerozolimie stwierdzają ze lepiej jest szukać pomocy w Bizancjum
albo liczyć na własne siły
akcja unifikacjo sił tureckich posuwa się naprzód
syn Zengiego - Nur - ad-Din podporzadkowuje sobie emirat Damaszku
staje się sąsiadem wschodnim wszystkich państw łacińskich
coraz więcej zwolenników układów z Fatymidami
gdyby był sojusz to przyszłość królestwa zapewniona
gdyby Egipcjanie z Turkami, to przesrane
polityka idzie w stronę przekształcenia Egiptu w zaplecze Lewatu
osłabiony kalifat jest skłonny przystać na to
boi się o swa niezawisłość zagrożona przez Seldżuków
psuje to fałszywa polityka władców jerozolimskich
chcieli zamienić protektorat na aneksję
to powoduje sojusz fatymidzko - seldżucki
UTRATA JEROZOLIMY
poniewczasie zdano sobie sprawę z niebezpieczeństwa
nie udaje się próba wyparcia Saladyna z Egiptu
wstrząsy w dynastii jerozolimskiej
osłabienie Bizancjum po klęsce w bitwie z Seldżukami
początek końca Bizancjum
Saladyn pozbawia następcy Nur - ad-Dina władzy nad Damaszkiem i Aleppo
staje się sąsiadem państewek łacińskich od strony lądu
władca jerozolimski przeciąga czas długimi rokowaniami
pogwałcenie układu przez niezdyscyplinowanych feudałów
usprawiedliwienie dla ataku z bronią w ręku dla Saladyna
korona jerozolimska w tym czasie Gwidon
beznadziejny żołnierz i dyplomata
decyduje się na nierówna walkę z Saladynem
rozgromiony
dostaje się do niewoli saraceńskiej
ustaje opór w zagrożonym kraju
miasta kapitulują
tylko 3 ośrodki się oparły -Tyr; Trypolis; Antiochia
TRZECIA KRUCJATA
wieść o katastrofie wstrząsa EU
na wezwanie papiestwa duchowieństwo - propaganda
celem - odsiecz
do chrześcijańskich portów na bliskim wschodzie samorzutnie napływają posiłki
niezależnie do tego Rzym organizuje trzy wyprawy
1189 ekspedycja niemiecka Fryderyka Barbarossy
do Syrii droga lądową przez Anatolię
Seldżucy ikonijscy nie dają rady ich zatrzymać
Niemcy zdobywają Ikonium
przedzierają się do Cylicji
tam w wypadku ginie król
deorganizuje to armie
tylko jej szczątki do Palestyny pod Akką
dwie kolejne
FR - Filip August
ANG - NOR - Ryszard Lwie Serce
skłóceni
droga morska
pół roku na Sycylii
FR pod Akką
AN przez burzę na Cypr
opanowanie wyspy
dalsze opóźnienie w wyprawie
w końcu kapitulacja Akki
dla FR to pretekst żeby wracać do domu
AN prowadza dalszą walkę przez rok
brak większych rezultatów
konieczność powrotu do EU - muszą iść na kompromis
pokój z Saladynem
dla ŁAC pas wybrzeża od Tyru i Jaffy
dla Saladyna reszta terytorium
zgadza się dopuszczać pielgrzymów w miejsca święte
CZWARTA KRUCJATA
CZWARTA KRUCJATA
niezadowoleni
nikłe sukcesy, ogromne nakłady
odpowiedzialnością obarczają wodzów
papież Innocenty uważa za konieczne podjęcie nowej wyprawy
nie zdołał jednak poderwać mas
ulegli mu tylko Lombardia i wschodnia FR
zmuszeni do opuszczenia ojczyzny z powodu prześladowań Filipa Augusta
plan zaatakowania Egiptu
źródło potęgi Saladyna
miejscem koncentracji uczestników miała być Wenecja
liczono na jej flotę jako transport do ujścia Nilu
okazało się, że maja za mało kasy
wykorzystuje to doża wenecki Dandolo
proponuje przewiezienie uch
w zamian za to maja się rozprawić z konkurentka wenecką w handlu - Zarą
propozycja przyjęta
Zara zaatakowana
głosy, że to nie legalne
pod Zarą zjawia się Aleksy
syn zdetronizowanego cesarza bizantyjskiego
prośba o pomoc przy odzyskaniu tronu
obiecuje nagrodę i pomoc w walce z Turkami
zapowiada nawet wyrzeczenie się schizmy kościelnej
popiera go Dandolo
w końcu mu ustępują
CESARSTWO ŁACIŃSKIE - EFEMERYDA ZACHODNIA NAD BOSFOREM
większość rycerzy do brzegów Bizancjum
1203 lądują koło Konstantynopola
krótki opór
przywrócony król nie zdołał się wywiązać z zobowiązań
opór społeczeństwa wobec cesarza i rycerzy
ponowny przewrót, który obala cesarza
zbrojna interwencja krzyżowców domagająca się spełnienia obietnic
szturm Konstantynopola 8 04 1204
zdobycie miasta
grabieże
pomysł zastąpienia CES BIZ przez CES ŁAC
ono usunęłoby schizmę kościelną
dostarczyło środków do rozbicia przewagi tureckiej
feudałowie dzielą między siebie
obwołują cesarzem Baldwina hr. Flandrii
trudności z objęciem ziem
opór ludności greckiej
Epir - nie da się przełamać
skondensowany opór w ośrodkach
rosy Nicei i Trapezuntu uważają się za prawowitych dziedziców
CŁ wplątane w spór w Bułgarią
nie jest w stanie się stamtąd wydostać
nie maja sił do opanowania
w dodatku są obcy etnicznie i wyznaniowo
w ten sposób nie tylko, że nie pomagają
ale jeszcze dociągają od Jerozolimy krzyżowców
zawiodły tez nadzieje związane z likwidacja schizmy kościelnej
większość ludności nadal uznaje patriarchę prawosławnego
utrata terenów
upadek pod naciskiem CES Nicejskiego
PIATA KRUCJATA
niesłabnąca propaganda Innocentego III
za jego życia nie zorganizowano powszechnej wyprawy
po jego śmierci kilka nie powiązanych ze sobą ekspedycji
Andrzej II węgierski i Leopold VI austriacki
1217 dotarli do Palestyny
nie zmienili tamtejszej sytuacji
wraz z nimi wielu krzyżowców z różnych państw
ówczesny król jerozolimski Jaz Brienne pokusił się o zaatakowani Egiptu
zajmują kluczowy punkt strategiczny - Damietę
ale po nieudanej akcji na Kair muszą ją oddać
muszą tez wycofać się z Egiptu
KRUCJATA FRYDERYKA II
niespotykany charakter
władca objęty klątwą
1228 wyrusza do Palestyny
zamiast walki układy
uzyskuje zwrot od Egiptu kawałka królestw Jerozolimskiego
Jerozolima
Betlejem
Nazaret
manifestacyjna absencja części duchowieństwa i feudałów
Fryderyk II jako małżonek dziedziczki KJ koronuje się
na tym koniec
opuszcza królestwo
zostaje tam namiestnik
coraz silniejsza opozycja feudalna
bezkrwawy charakter
mało krucjatowa
SZÓSTA KRUCJATA
nadal krytyczna sytuacja królestwa
troska EU
ponowna utrata Jerozolimy 1244
impuls do nowego czynu zbrojnego
FR Ludwik IX organizuje nowa krucjatę
wybitnie FR charakter wyprawy
krzyżowcy spędzają zimę na Cyprze
dalej śladami wyprawy z 1218
atak na Egipt
łatwe opanowanie zaskoczonej Damiety
król FR odrzuca korzystna dla chrześcijan propozycje pokojową
podejmuje marsz na Kair
klęska
utrudnione poruszanie się w delcie
epidemie
dotkliwe straty
armia wraz z królem do niewoli
tym razem tez ceną zwolnienia oddanie Damiety
mimo wszystko Ludwik IX pozostaje na wschodzie
pacyfikacja rozdartych waśniami feudalnymi posiadłości łacińskich w Syrii i Palestynie
SIÓDMA KRUCJATA
pogarsza się sytuacja królestwa z roku na rok
coraz bardziej alarmujące wieści
Ludwik IX ponowna interwencja
wprowadzony w błąd przez swych doradców ląduje w Tunisie 1270
liczy ze tamtejszy sułtan poprze jego działania
fałszywe
Ludwik pada ofiara epidemii
zgon
jego następca pospiesznie do EU
korzyści tylko brat - Karol Andegaweński
UPADEK KRÓLESTWA JEROZOLIMSKIEGO
losy łacinników na Lewancie przesądzone
nacisk turecki wzmaga się
każdy rok- dalsze straty
1291 upada Akka
większość obrońców pada na murach
nieliczni ewakuują się na Cypr
teraz Cypr najbardziej wschodni dla łacińskich
16