NIEBO |
Zagadnienia poruszane na stronie ujęte w formie pytań:
Ap 7,15-17; 21,3-4
1 Kor 2,9-10
Mt 25,1-13
VI. NIEBO
Bóg nie chce niczyjego potępienia. Ponieważ jest Miłością, dlatego pragnie uszczęśliwić na wieki każdego człowieka.
1. Na czym polega istota szczęścia nieba? Ap 7,15-17; 21,3-4
Wielkie to szczęście spotkać kochającego człowieka. Przyjaciele, a jeszcze bardziej zakochani, chcą być razem, rozmawiać ze sobą. Bliskość kochanej osoby napełnia radością i szczęściem. Jeżeli obecność kochającego człowieka — chociaż jest on tylko obrazem Boga i Jego podobieństwem — daje nam wielką radość, to jakim szczęściem będzie spotkanie się „twarzą w twarz" i zjednoczenie z samym Bogiem, nieskończoną Prawdą, Miłością i Pięknem!
Cieszy nas na ziemi odkrywanie prawdy. Człowiek dążący do niej, pragnie jej pełni. Chce poznać zwłaszcza kochaną osobę. Pełnię prawdy osiągnie ten, kto zobaczy Boga bezpośrednio, bez osłony, „twarzą w twarz". „Teraz widzimy—pisze św. Paweł—jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz. Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany" (1 Kor 13,12).
Na ziemi cieszymy się pięknem przyrody, człowieka, obrazów, muzyki itp. Spotkanie z Bogiem, nieskończonym Pięknem - Źródłem wszystkiego, co piękne - napełni nas jeszcze większym szczęściem. Tak więc przebywanie i zjednoczenie zbawionych z Bogiem-Miłością, Prawdą i Pięknem będzie dla nich źródłem wiecznego szczęścia.
Druga osoba Trójcy Świętej, Syn Boży, jest równocześnie człowiekiem. Apokalipsa nazywa Go Barankiem. Zbawieni będę na zawsze z Nim. „Zwycięzcy dam zasiąść ze Mną na moim tronie, jak i Ja zwyciężyłem i zasiadłem z mym Ojcem na Jego tronie" (Ap 3,21) — mówi Chrystus.
2. Co znaczy, że zbawienie posiada charakter wspólnotowy? Łk 12,35-38
W domu Ojca niebieskiego mamy spotkać się nie tylko z Nim, z Jego Synem, lecz również z Matką Najświętszą, z aniołami i całą rodziną świętych. Wszyscy zbawieni będą stanowić jedną wspólnotę zjednoczoną przez miłość wzajemną.
3. Dlaczego miłość jest konieczna do osiągnięcia wiecznego zbawienia? 1 Kor 2,9-10
Ze spotkania z Bogiem i zbawionymi może się cieszyć tylko ten, kto sam kocha, kto posiada dar miłości Bożej, rozpalony przez Ducha Świętego (por. Rz 5,5). Nie może przeżyć szczęścia, wynikającego z przebywania z Bogiem i świętymi ten, kto zniszczył w sobie łaskę miłości Bożej, kto pogrążył się w egoizmie, grzechu, nienawiści. Czy można się cieszyć spotykając niekochaną osobę? Kto nie kocha, ten nie jest w stanie przeżyć szczęścia trwania we wspólnocie. Miłość, będąca darem Bożym, tak jest konieczna do wiecznego szczęścia, jak nieodzowne są oczy do rozkoszowania się pięknem przyrody, a uszy — do cieszenia się muzyką, śpiewem.
4. Co znaczy, że śmierć ma decydujące znaczenie dla naszej wieczności? Mt 25,1-13
Zbawiony może być tylko ten, kto umiera pojednany z Bogiem, kto w chwili śmierci posiada dar miłości Bożej, przedstawiony w przypowieści o dziesięciu pannach jako oliwa (por. Mt 25,1-13). Człowiek umierający w grzechach ciężkich, za które nie żałował, nie może osiągnąć szczęścia wiecznego, ponieważ są one „śmiercią" miłości, egoizmem, nienawiścią. Niszcząc miłość, grzechy śmiertelne pozbawiają człowieka koniecznego do wiecznego szczęścia zjednoczenia z Bogiem-Miłością. Po śmierci zjednoczona z Bogiem osoba będzie kochać na zawsze, czyli będzie zbawiona, oddalona zaś od Boga-Miłości — pogrąży się w wiecznej nienawiści, to znaczy będzie na zawsze potępiona.