Pielęgnacja włosów.

Podstawy pielęgnacji włosów.

Włosy są dodatkowym wytworem skóry. Stanowią estetyczny element zewnętrznego wyglądu człowieka. Człowiek ma na głowie przeciętnie około 100 000 włosów. Rodzaj i intensywność owłosienia, jego grubość, gęstość szybkość wzrostu i odporność na uszkodzenia należą do cech indywidualnych każdego człowieka. Zdrowe włosy są elastyczne, pozwalają się dobrze układać i czesać.

Włos powstaje w mieszku włosowym nad brodawką. Kierunek wzrostu włosa jest odśrodkowy od głębszych warstw skóry ku naskórkowi, gdy wraz z tworzeniem się nowych komórek następuje przesuwanie ich w górę i przyjmowanie stopniowo podłużnego kształtu, rogowacenie tworzą trwałe wiązki włosa. W obszarze korzenia włosa komórki dzielą się na nowe i w ten sposób włos wzrasta.

Każdy włos otacza średnio od 4 do 8 gruczołów łojowych, których łącznie na skórze głowy znajduje się blisko 125 000. Łój skóry i pot wytwarzane przez gruczoły wydzielania zewnętrznego łączą się na powierzchni skóry, tworząc tzw. ,,kwaśny płaszcz ochronny” który utrzymuje gładkość skóry i zwiększa jej odporność na czynniki zewnętrzne.. Podstawowym budulcem włosa jest zrogowaciałe białko - keratyna. Włos w przekroju poprzecznym zbudowany jest z:

• łuski,

• kory,

• rdzenia.

Łuska włosa stanowi zewnętrzną warstwę otaczającą włos i służy do ochrony jego wnętrza. Każdy pojedynczy włos okrywa od 6 do 10 warstw łuski. Stanowi ona dość trwałą strukturę, która ochrania włos przed urazami zewnętrznymi np. czesaniem, szczotkowaniem. Szczególną jej właściwością jest to że, nadaje włosom intensywny, zdrowy połysk. Łuska może być naruszona dopiero przy współudziale takich czynników jak np. wilgoć.

Kora włosa leży bezpośrednio pod łuską włosową . Stanowi ona podstawową część włosa i odpowiada za jego elastyczność, wytrzymałość, odporność na rozciąganie i urazy. Wytrzymałość włosa wynika z budowy jego wewnętrznej struktury składającej się z włókien ułożonych spiralnie.

Rdzeń włosa znajduje się w centrum struktury włosa i umieszczony jest w kanale rdzeniowym. Jego średnica uzależniona jest od grubości włosa. Kanał rdzeniowy jest to masa o nieregularnych konturach, zawierająca fragmenty włókien i cząsteczek w kształcie płytek.

Kolor włosów uzależniony jest od ilości barwnika melaniny zgromadzonego w keratynie włosa, jeśli więcej melaniny we włosach, to jego barwa jest ciemniejsza. Istnieje cała gama barw włosów: blond, szaropopielate, rude, brązowe, czarne.

Pielęgnacja codzienna włosów polega na:

• czesaniu włosów; wielokrotnym w ciągu dnia od 2 do 8 razy,

• szczotkowaniu wielokrotnym w ciągu dnia,

• myciu w zależności od potrzeby jednak nie rzadziej niż raz w tygodniu,

• stosowaniu środków pielęgnacyjnych: szamponów, odżywek, pianek, lakierów i innych środków do pielęgnacji.

Czesanie ma na celu uporządkowanie włosów zgodnie z upodobaniami pacjenta.

Do czesania włosów powinno się używać grzebieni:

• o gładkich szeroko rozstawionych, grubych ,,zębach”, aby mechanicznie nie uszkadzały włosów,

• o zaokrąglonych ,,zębach” na końcach nie posiadających ostrych rowków wzdłuż linii środkowej,

• z nadrukiem ,,wycinany ręcznie” co świadczy o jego najwyższej jakości.

Grzebienie mogą być wykonane z surowca :

• metalu (włosy nie elektryzują się)

• utwardzonej gumy,

• naturalnej kości (włosy nie elektryzują się ).

• sztucznego tworzywa

Jakość grzebienia można sprawdzić, gdy opuszką palca przeciągniemy po końcach ,,zębów''. Nie mogą one być ostre, chropowate, nieprzyjemne w dotyku.

Szczotkowanie jest zabiegiem korzystnie wpływającym na zdrowe włosy. Nie jest wskazane przy łojotoku, włosach łamliwych i cienkich. Włosy powinno się szczotkować codziennie, wykonując szczotką kilkadziesiąt ruchów od przodu ku tyłowi.

Szczotkowanie włosów ma na celu:

• usuwanie zanieczyszczeń oraz złuszczonego, zrogowaciałego naskórka,

• lepsze ukrwienie skóry głowy, co korzystnie wpływa na porost włosów,

• układanie włosów według upodobań.

Do szczotkowania używamy szczotek:

• miękkich i giętkich, wykonanych najlepiej z naturalnego włosia,

• z włosia o zaokrąglonych końcówkach aby nie uszkadzały skóry głowy,

• do suszenia używać szczotki półokrągłej i okrągłej,

• czystych, używanych tylko przez jedną osobę

Rodzaj szczotek:

• z naturalnego włosia np. sierści dzika,

• ze sztucznego tworzywa,

• okrągła, druciana z włosiem różnej długości,

• druciana szczotka z kulistymi nasadkami na końcach.

Uwaga!

Stosowanie niewłaściwej szczotki i grzebienia może zniszczyć nawet najzdrowsze włosy.

Do czesania i rozdzielania mokrych włosów używać grzebienia z szeroko rozstawionymi ,,zębami''( nie używać szczotki gdyż może to spowodować rozerwanie warstwy łuskowej włosa).

Do środków pielęgnacyjnych włosów zaliczamy:

1. szampony,

2. odżywki:

• płyn,

• maść,

• krem,

• pianka,

• lakier.

Do pielęgnacji włosów najczęściej stosuje się szampon i coraz częściej odżywkę właściwą do typu włosów np. do włosów cienkich, zniszczonych., z tendencją do przetłuszczania się.

Podstawowe działanie szamponu polega na usuwaniu z włosów i skóry głowy nieprzyjemnych zapachów, brudu, potu, łoju i złuszczonego naskórka, zapewnia elastyczność, puszystość oraz ułatwia rozczesywanie.

Szampony dostępne w sprzedaży produkowane są na bazie detergentów, dlatego należy pamiętać, aby do mycia głowy nigdy nie używać szamponu nie rozcieńczonego, gdyż nie powinien on mieć bezpośredniego kontaktu z włosami i skórą głowy ze względu na jego silne działanie odtłuszczające. Podstawowym składnikiem wielu szamponów są syntetyczne detergenty. Szampony zawierające mydła działają dobrze tylko w wodzie miękkiej, W twardej wodzie pozostaje na włosach osad. Spośród środków powierzchowno czynnych najbardziej nadają się do wykorzystania w pielęgnacji szampony zawierające detergenty anionowe amfolityczne, obydwa rodzaje dobrze się pienią. Detergenty kationowe, choć mają doskonałe własności oczyszczające włosy i dobrą zdolność pienienia się, nie powinny być stosowane w pielęgnacji włosów ze względu na uszkadzające działanie na łuskę włosa oraz drażniące oczy.

Szampony mogą zawierać różne dodatkowe środki, np. bakteriobójcze (heksachlorofen, bitional), przeciw łupieżowe (siarczek selenu, kadmu, siarkę, dziegcie, związki terpenowe itp.),środki nadające perłowy wygląd szamponu (stearyniany), barwniki, środki zapachowe i konserwanty. Szampony olejowe są oparte na olejach roślinnych sulfonowanych (25-70%) i wodzie. Są bardzo skuteczne w zabiegach higienicznych ale nie mają właściwości pienienia się. Nakłada się je na około 30 minut na skórę głowy i włosy, a następnie spłukuje wodą. Te szampony polecane są zwłaszcza do mycia włosów przetłuszczonych, zniszczonych różnymi czynnikami np. chemicznymi, (farby) stosowanymi do upiększania włosów.

Suche szampony do włosów stosuje się je w przypadku, gdy przeciwwskazane jest używanie zwykłych płynnych szamponów np. po zabiegach operacyjnych na głowie .Choć nie oczyszczają one włosów tak dobrze jak szampony w płynie, są one jednak przydatne w celu usunięcia brudu, łoju i potu z włosów. Przed zastosowaniem tego rodzaju środków należy zapoznać się z instrukcją producenta dotyczącą zasad stosowania

Szampon z włosów należy spłukiwać do momentu gdy mokre włosy ,,chrzęszczą” pomiędzy palcami wtedy możemy mieć pewność, że usunęliśmy resztki szamponu.

Odżywki do włosów powstały z myślą o różnych typach włosów i wybranych problemach jakie mogą potencjalnie występować. Odżywki do włosów zapobiegają rozdwajaniu się włosów, przywracają też naruszonym końcom prawidłowy wygląd. Odżywka wygładza zewnętrzną warstwę włosa i znacznie zmniejsza tarcie powierzchniowe. Szybko działające odżywki nie muszą być spłukiwane.

Wyróżniamy sześć głównych grup odżywek do włosów:

• normalnych,

• zniszczonych,

• tłustych,

• suchych,

• cienkich i miękkich,

• z łupieżem.

Zasady stosowania odżywek:

• rozprowadzić odżywkę na włosy pasmo po paśmie, równomiernie (po umyciu włosów)

• wmasować preparat lekko palcami,

• okręcić głowę folią

• okręcić głowę nagrzanym ręcznikiem

• preparat utrzymywać na włosach 15-20 minut,

• spłukać środek ciepłą wodą .

Mycie włosów.

Mycie włosów to usuwanie ze skóry głowy i włosów brudu, łoju za pomocą wody, mydła, środków chemicznych, szczoteczek itp.

Włosy należy myć tak często jak tego one potrzebują, nawet codziennie, jest to uzależnione od

• rodzaju włosów,

• zanieczyszczenia włosów,

• potrzeby dobrego samopoczucia pacjenta w zakresie wyglądu i estetyki włosów.

Cele mycia włosów

1. Cel higieniczny

• utrzymanie skóry głowy i włosów w czystości,

• pobudzenie krążenia krwi, a tym samym zapobieganie powstawaniu w tej okolicy odleżyn,

• poprawienie funkcji skóry głowy.

• kształtowanie trwałych nawyków higienicznych,

• poprawa samopoczucia i wypielęgnowany wygląd.

Cel leczniczy

• usunięcie pasożytów

Zagrożenia, na które jest narażony pacjent w czasie zabiegu:

• oziębienie chorego

• zamoczenie bielizny osobistej i pościelowej pacjenta

• podrażnienie oczu szamponem

• zalanie wodą uszu i twarzy chorego

• zamoczenie lub przemieszczenie istniejących u pacjenta opatrunków, gipsów

• wystąpienie reakcji uczuleniowej na właściwości używanego szamponu

Zasady obowiązujące przy pielęgnacji mycia włosów.

1. Dobranie sposobu mycia włosów do stanu zdrowia pacjenta.

2. Wyjaśnienie pacjentowi istoty czynności i uzgodnienie czasu wykonania zabiegu.

3. Wykonanie zabiegu sprawnie, szybko ale dokładnie.

4. Dbanie o wygodę i bezpieczeństwo pacjenta w czasie wykonywanych czynności.

5. Zapewnienie temperatury pomieszczenia w granicach18-22⁰C

6. Przygotowanie wody do mycia o temperaturze ok. 36-39⁰C.

7. Stosowanie środków pielęgnacyjnych na które pacjent nie jest uczulony.

8. Przenoszenie dzbanka z wodą z tyłu głowy pacjenta .

9. Obserwowanie pacjenta w czasie czynności pielęgnacyjnych i utrzymywanie z nim kontaktu słownego.

Uwaga!

1. Przy spłukiwaniu osłonięcie twarzy pacjenta przed zalaniem np. dłonią, opaską .

2. Szampony mogą być przyczyną podrażnienia i uczuleń skóry głowy lub oczu.

3. Niektóre fryzury prowadzą u chorych leżących do powstania odleżyn skóry owłosionej głowy np. upięcie włosów z zastosowaniem spinek, wsuwek np. koki.

Mycie włosów

STRUKTURA CZYNNOŚCI

1. Czynności przygotowawcze:

1. Przygotowanie pielęgniarki

1. Higieniczne mycie rąk

1. Przygotowanie materiału, sprzętu, otoczenia:

1. Przygotowanie zestawu:

• Szampon dobrany do rodzaju włosów, stanu włosów, stanu skóry głowy (w przypadku choroby skóry głowy lekarz przepisuje szampon leczniczy). Ilość szamponu użytego do mycia głowy będzie uzależniony od długości włosów, gęstości oraz stanu higienicznego.

• Środki do pielęgnacji włosów np. odżywka, balsam, środki wzmacniające włosy.

• 2 dzbanki litrowe z ciepłą wodą do mycia i płukania włosów (pojemność dzbanków będzie uzależniona od: długości włosów, zanieczyszczenia włosów), temperatura wody w dzbankach nie powinna być wyższa niż 39⁰C (uzależniona od upodobań chorego, przyzwyczajeń)

• Grzebień i szczotka -świeżo umyte.

• Duży ręcznik, ogrzany do temperatury ciała (jeżeli są to długie włosy dwa ręczniki) dodatkowy ręcznik do zabezpieczenia poduszki

• Rynienka do mycia głowy, lub wanienka do mycia głowy z odpowiednim i specjalnym wcięciem, ukształtowaniem dopasowanym do szyi

• Mały podkład ceratowy ewentualnie nieprzemakalna peleryna fryzjerska.

• Suszarka do włosów.

• Wiadro.

• Rękawiczki jednorazowego użytku

• Papier toaletowy lub woreczek foliowy do zabezpieczenia i spalenia wyczesanych włosów

Przygotowanie sprzętu:

• Ustawienie tacy w dostępnym miejscu np. na stoliku przyłóżkowym.

• Ustawienie wiadra na stołeczku stojącym obok łóżka.

• Ustawienie krzesła po prawej stronie w nogach łóżka.

1. Przygotowanie otoczenia:

• zadbanie o temperaturę pomieszczenia (18-22^oC)

• zamknięcie okien(niedopuszczenie do przeciągów)

• zapewnienie intymności w czasie wykonywania zabiegu:

• ustawienie parawanu

• zamknięcie drzwi od sali

2. Przygotowanie pacjenta:

1. Poinformowanie pacjenta o celu i kolejności wykonywanej czynności.

2. Uzyskanie zgody chorego na wykonanie zabiegu mycia głowy

3. Uzyskanie informacji o przyzwyczajeniach dotyczących:

• mycia głowy,

• temperatury wody,

• czasu mycia,

• użycia środków pielęgnacyjnych,

• sposobu suszenia włosów.

4. Rozpoznanie stanu higienicznego włosów i określenie zakresu działań pielęgnacyjnych.

Przed umyciem należy:

1. Dokładnie wyszczotkować lub rozczesać włosy ma to na celu: zlikwidowanie splątania włosów, rozluźnienie cząsteczek brudu i resztek substancji utrwalających.

2. Przed nałożeniem szamponu włosy należy dokładnie zmoczyć.

3. W przypadku gęstych, grubych i długich włosów można przygotować szampon rozcieńczając niewielką ilość (mała łyżeczka, kleks wielkości orzecha laskowego) z ciepłą wodą.

Ułożenie pacjenta stosownie do określonego stanu zdrowia:

• w pozycji poziomej na plecach z oparciem ramion na złożonej w pół poduszce z ułożeniem głowy wewnątrz rynienki,

• w pozycji poziomej na plecach w skośnym ułożeniu tułowia z głową na brzegu materaca.

1. Czynności właściwe

1. Założenie rękawiczek jednorazowego użytku.

2. Obluźnienie kołdry

3. Odłożenie jednej poduszki na stojące obok krzesło przyłóżkowe.

4. Podłożenie drugiej poduszki złożonej w pół pod barki pacjenta.

5. Zabezpieczenie folią góry łóżka.

6. Zabezpieczenie ręcznikiem poduszki, bielizny osobistej i pościelowej .

7. Podłożenie pod głowę chorego ,,rynienki”/wanienki.

8. Skierowanie odpływu rynienki do stojącego obok wiadra.

9. Zapewnienie wygodnej pozycji ciała

10. Wyszczotkowanie włosów (włosy ze szczotki zebrać w papier lub woreczek i wrzucić do kosza).

11. Skontrolowanie temperatury wody (termometr umieszczony wewnątrz dzbanka, przedział temperatur od 36⁰C do 39^oC w zależności od przyzwyczajeń chorego).

12. Polewanie wewnętrznej części swojego lewego przedramienia w celu sprawdzenia temperatury wody.

13. Zabezpieczenie uszu wacikami.

14. Polewanie włosów wodą z dzbanków (od strony dalszej do bliższej).

15. Rozprowadzenie szamponu (w ilości małej łyżeczki) na dłoń, roztarcie go i naniesienie na skórę głowy i włosów (zaczynając od tyłu głowy)

16. Mycie włosów dokładnie, masując w różnych kierunkach opuszkami palców wykonując ruchy delikatnie a zarazem stanowczo.

17. Spłukiwanie szamponu z włosów, polewają włosy wodą tak długo aż nie będzie piany

18. Ponowne naniesienie szamponu i powtórzenie czynności (mycie co najmniej 2 razy szamponem)

19. Odczekanie aż woda z włosów spłynie do rynienki (szczególnie przy długich włosach).

20. Uniesienie pacjenta do pozycji siedzącej.

21. Zabezpieczenie głowy ręcznikiem szczególnie szczelnie w okolicy szyi(wykonanie turbanu).Nie trzeć włosów ręcznikiem, pozostawić do wchłonięcia wilgoci.

22. Wysunięcie rynienki”/ wanienki z pod głowy chorego i ustawienie na krześle obok łóżka .

23. Usunięcie folii z wezgłowia łóżka, złożenie jej i położenie na krzesło.

24. podłożenie drugiej poduszki pod głowę chorego.

25. Rozłożenie suchego ręcznika na poduszkę.

26. Ułożenie pacjenta w wygodnej pozycji.

27. Rozczesanie włosów chorego rozpoczynając od końcówek do nasady włosów

28. Pozostawienie włosów na ręczniku do wyschnięcia lub wysuszenie włosów z wykorzystaniem suszarki.

1. Czynności porządkowe/ końcowe

1. Uporządkowanie materiałów, sprzętu, otoczenia:

1. Odstawienie parawanu, krzesła na miejsce,

2. Wyniesienie tacy, wyrzucenie jednorazowego sprzętu do spalenia, dezynfekcja Sekuseptem misek nerkowatych, tacy, rynienki, grzebienia oraz odstawienie ich na miejsce.

3. Osuszenie podkładów w przypadku zamoczenia i ułożenie na miejsce.

1. Postępowanie z pacjentem:

1. ułożenie pacjenta w wygodnej pozycji,

2. ułożenie włosów zgodnie z życzeniem chorego.

1. Czynności końcowe wykonywane przez pielęgniarkę

1. Zdjęcie rękawiczek

2. Higieniczne mycie rąk.

3. Udokumentowanie wykonania zabiegu.

Likwidacja wszawicy głowowej.

Wesz głowowa jest typowym pasożytem człowieka jest to owad bez skrzydeł, długości około 3mm, pasożytujący na owłosionej części głowy. Samiczka w ciągu swego życia (żyje 2 miesiące) składa około 150 jajeczek, tzw. gnid, które są przytwierdzone otoczką chitynową do włosa tuż przy skórze. Po upływie sześciu dni od chwili złożenia jajeczek wylęga się wesz a po 112 dniach jest dojrzała, do składania nowych gnid. Wesz, nakłuwając skórę ssie krew, przy czym wydziela jad, który powoduje swędzenie pozostawiając ślady ukąszeń.

Odmiany wszy: głowowa, łonowa, odzieżowa

Wszy są bardzo małe, trudno widoczne i kolorem upodobnione do środowiska w którym bytują - szaro białe do brązowych. Są bardzo ruchliwe i trudne do wykrycia. Wykrycie obecności pasożytów bardzo ułatwia użycie gęstego grzebienia, na którym w razie zakażenia po wyczesaniu włosów stwierdzimy obecność wszy i/lub ich jaj.

Zakażenie ma charakter powszechny co oznacza, że może się przytrafić każdemu. Drogi szerzenia się wszawicy:

1. bezpośredni kontakt głowy już zarażonej z głową czystą:

• w trakcie zabawy dwojga dzieci,

• w czasie podróży w pociągu, autobusie,

• durze skupiska ludzi np. obozy , kolonie.

• używanie tego samego grzebienia, ręcznika itp.

Objawy towarzyszące wszawicy:

• świąd skóry, (osoby taki drapią się),

• zdenerwowanie, niepokój,

• widoczne są czerwone ślady ukąszeń na skórze.

W przebiegu nie leczonej wszawicy może dochodzić do zakażenia wtórnego w następstwie czego na skórze głowy gromadzi się surowiczy płyn.

W sytuacjach skrajnie zaniedbanych może to doprowadzić do powstania kołtuna. Kołtun to, splątane zbite strupy ze zlepionych włosów, brudu i wysięku będącego wynikiem stanu zapalenia skóry .Kołtun trwający kilka dni można rozczesać. Włosy na noc należy nasączyć oliwą, pokryć ceratką i zawiązać chustkę trójkątną. następnego dnia porozdzielać kołtun na pasma, rozczesać i umyć głowę.

Preparaty p/ wszawicze

• Artemisol

• Delacet

• Owanol

• Nix

• Pipi.

Niebezpieczeństwa:

1. Podrażnienie skóry ( należy przemyć to miejsce dużą ilością wody).

2. Zalanie oczu ,uszu i błon śluzowych środkiem przeciwwszawiczym

Zasady obowiązujące podczas zakładania czepca przeciwwszawiczego.

1. Przestrzeganie praw pacjenta:

• do wyrażenia zgody na zabieg

• do intymności i zachowania tajemnicy zawodowej.

2. Zapoznanie się z zaleceniami producenta przed zastosowaniem środka owadobójczego.

3. Wykonanie próby uczuleniowej przed zabiegiem:

4. rozprowadzając lek na skórę za uchem pacjenta wacikiem nasyconym płynem owadobójczym.

5. Zabezpieczenie oczu, uszu, nosa pacjenta przed zalaniem.

6. Zapewnienie pacjentowi poczucia bezpieczeństwa.

7. Przestrzeganie czasu działania środka leczniczego.

8. Dezynfekowanie materiału i sprzętu po zdjęciu czepca.

9. Dokładne kilkakrotne umycie włosów po zdjęciu czepca (2-3 razy).

10. Sczesywanie włosów po umyciu gęstym grzebieniem.

11. Kontrolowanie stanu skóry głowy i włosów w następnych 2 tygodniach.

Cel zabiegu założenia czepca przciwwszawiczego

• Usunięcie insektów z owłosionej części głowy

Zakładanie czepca przeciwwszawiczego

STRUKTURA CZYNNOŚCI

1. Czynności przygotowawcze

1. Przygotowanie pielęgniarki

1. Higieniczne mycie rąk

2. Założenie rękawiczek jednorazowego użytku

2. Przygotowanie materiału, sprzętu, otoczenia:

1. Skompletowanie zestawu:

• Środek przeciw wszawiczy dostępny na naszym rynku przygotowuje się według zaleceń producenta, np. Owanol (ogrzany do temperatury pokojowej, wstrząśnięty przed użyciem)buteleczkę wstawić do miseczki z ciepłą wodą o temperaturze 37^oC.

• ilość leku uzależniona od długości i gęstości włosów

• Wata - duża warstwa, dostosowana wielkością do owłosionej powierzchni głowy.

• Folia plastikowa lub ceratka do założenia na głowę owiniętą w watę.

• Rogówka.

• Miska nerkowata

• Rękawiczki

• Wazelina z łopatką.

• Grzebień (gęsty)

• Zapinki do włosów (jeżeli włosy są długie).

• Chusteczka ozdobna (do dyskretnego zamaskowania czepca)

3. Przygotowanie otoczenia

1. Stworzenie warunków intymności

• ustawienie parawanu w sali chorego

• poproszenie o opuszczenie sali pacjentów, którzy mogą chodzić

• zamknięcie drzwi od Sali

1. Przygotowanie pacjenta

1. Poinformowanie chorego o celu i przebiegu zabiegu założenie czepca p/ wszawiczego.

2. Uzyskanie zgody chorego na wykonanie zabiegu założenia czepca p/ wszawiczego.

3. Ułożenie pacjenta w dogodnej pozycji:

• pozycji siedzącej na krześle,

• pół siedzącej z podparciem ramion,

• siedzącej w łóżku z podparciem ramion.

1. Czynności właściwe

1. Założenie jednorazowych rękawiczek.

2. Zabezpieczenie ramion pacjenta ręcznikiem frotte, peleryną lub jednorazowym ręcznikiem (szczelnie okrywając w okolicy szyj).

3. Wlanie niewielkiej ilości płynu p/ wszawiczego do miski nerkowatej (wykonanie próby).

4. Nasączenie wacika środkiem p/ wszawiczym.

5. Wykonanie próby uczuleniowej za uchem lub na wewnętrznej stronie przedramienia

6. Sprawdzenie próby uczuleniowej po 15 minutach:

• próba będzie dodatnia jeżeli zaobserwujemy zaczerwienienie,

• lekkie pieczenie

• swędzenie skóry głowy. W wypadku próby dodatniej zastosowanie innego preparatu p/ wszawiczego.

1. Zabezpieczenie uszu chorego wacikami przed insektami oraz przed zalaniem środkiem p/ wszawiczym

2. Rozczesanie włosów grzebieniem rozpoczynając od końcówek włosów.

3. Podzielenie włosów na pasma ( w przypadku długich włosów) rozłożenie włosów na ręczniku).

4. Wlanie ogrzanego płynu do miski nerkowatej.

5. Rozprowadzanie płynu przeciw wszawiczego na włosy nasączonym wacikiem, rozpoczynając od nasady włosa kończąc na pasmach włosów.

6. Odrzucanie każdego wacika po rozprowadzeniu leku do miski nerkowatej.

7. Powtarzanie czynności kilkakrotnie rozprowadzając płyn na całej głowie W przypadku długich włosów rozprowadzenie płynu na założone na głowę włosy.

8. Sprawdzenie efektu nawilżenia włosów

9. Pokrycie dokładnie i szczelnie włosów jednolitym płatem waty rozpoczynając od czoła kończąc ku tyłowi

10. Związanie chusty foliowej na całej powierzchni waty rozpoczynając od czoła kończąc na tyle głowy.

11. Zawiązanie chusty trójkątnej rozpoczynając od czoła ku tyłowi i kończąc na czole (schowanie rogów).

12. Schowanie kosmyków włosów pod warstwy czepca..

13. Utkanie waty pod chustę.

14. Rozprowadzenie wazeliny łopatką na skórę głowy, na granicy chusteczki.

15. Sprawdzenie umocowania chusteczki (poprzez lekkie pociągnięcie)

16. Wyjęcie wacików z uszu i wrzucenie do miski nerkowatej

17. Zdjęcie ręcznika (chusty) z ramion i położenie na tacy.

18. Poinformowanie pacjenta o czasie utrzymania czepca p/ wszawiczego na głowie

19. i informacja na ulotce leku).

20. Odczekanie czasu na zadziałanie leku np. Dalacet 2-3 godz. -dostarczenie pacjentowi literatury, ulotek informacyjnych itp.

21. Zdjęcie czepca po upływie wyznaczonego czasu działania leku (zdejmując od siebie).

22. Umieszczenie czepca w foliowym woreczku szczelnie zawiązanym.

23. Umycie dokładne i kilkakrotne (2-3 razy) głowy.

24. Płukanie głowy po umyciu wodą o temperaturze 36-39⁰C z dodatkiem rozcieńczonego octu (na 1 litr ciepłej wody dodać jedną łyżeczkę octu naturalnego 6%) który powoduje pękanie otoczki chitynowej gnid.

25. Założenie ogrzanego ręcznika na włosy w celu osuszenia ich.

26. Sczesywanie gnid przy użyciu gęstego grzebienia ( na którym po sczesaniu stwierdzamy obecność wszy i/lub ich jaj) suche włosy sczesywać nad miseczką z wodą

27. Wycieranie pozostałości z grzebienia w ligninę

1. Czynności porządkowe/końcowe

1. Uporządkowanie materiałów, sprzętu, otoczenia:

1. Odstawienie parawanu

2. Wywietrzenie sali

3. Wyniesienie tacy, wyrzucenie jednorazowego materiału do spalenia

4. Opróżnione opakowanie po preparacie p/ wszawiczym wrzucić do śmieci

5. Wyrzucenie do spalenia woreczka foliowego z czepcem.

6. Mycie tacy, miski nerkowatej, grzebienia, np. Sekuseptem

7. Oddanie do dezynfekcji chusty trójkątnej, ręcznika, oraz innych przedmiotów mających kontakt z włosami.

8. Uporządkowanie sprzętu wykorzystywanego przy czynności zakładania czepca p/wszawiczego.

2. Postępowanie z pacjentem

1. Powtórzenie założenia czepca p/ wszawiczego po 3-4 dniach po wcześniejszym sprawdzeniu stanu skóry głowy i włosów.

2. Kontrolowanie stanu włosów kilkakrotnie w ciągu tygodnia w sytuacji zauważenia objawów wszawicy.

3. Czynności końcowe wykonywane przez pielęgniarkę

1. Zdjęcie rękawiczek

2. Dokładne higieniczne mycie rąk

3. Udokumentowanie skuteczności wykonania zabiegu.

21

---