5 przejawów mądrości
1.wiedza deklaratywna (faktograficzna) dotycząca pragmatyki życiowej (natury ludzkiej, rozwoju w okresie całego życia, relacji interpersonalnych, norm społecznych, indywidualnych różnic rozwojowych)
2.
2.wiedza proceduralna dotycząca pragmatyki życiowej (strategii i heurystyk dotyczących określania i oceny ważności celów życiowych, sposobów rozwiązywania konfliktów, alternatywnych strategii awaryjnych)
3.
3.wiedza kontekstualna zdobyta w trakcie życia (odnosi się do różnych wątków i kontekstów ludzkiego życia <edukacji, pracy, rodziny, przyjaźni, itp.> ale też obejmuje perspektywę całego życia)
4.
4.relatywizm wartości i tolerancja (uznanie indywidualnych i kulturowych różnic w zakresie wartości, otwarte dążenie do stanu równowagi między interesem własnym a grupowym)
5.
5.świadomość braku pewności i radzenie sobie z nim (dotyczy wiedzy n.t. ludzkich ograniczeń, niskiej przewidywalności zdarzeń i ich następstw)
Niektóre czynniki sprzyjające mądrości
Czynniki związane z właściwościami osoby:
styk aspektów inteligencji i osobowości (myślenie postformalne, siła ego, kreatywność, styl poznawczy oceniający <skłonność do oceniania i porównywania> oraz progresywny <gotowość do wychodzenia poza określone reguły i tolerancja dwuznaczności>)
wiek (największy wzrost w okresie dorastania i wczesnej dorosłości; rozkwit - 6-7 dekada życia)
Czynniki związane z kontekstem doświadczania:
zawód związany ze stałym kontaktem z różnym trudnymi sytuacjami życiowymi (w skali 1-7 psycholodzy byli „mądrzy” na: 3,8 *),
rodzicielstwo
krytyczne doświadczenia życiowe
Czynniki związane ze znawstwem
bogate doświadczenie życiowe i zawodowe
przewodnictwo mentorów
zainteresowanie różnymi aspektami życia, dążenie do doskonałości
Jak rozwijać mądrość
Współdziałanie
mentoring
dialogi zewnętrzne (interakcje społeczne)
Refleksja
organizacja czasu do namysłu (sprzyja poszerzaniu zakresu świadomości i uwagi - a tym samym zdolności do różnicowania informacji i uwzględniania ich kontekstu)
dialogi wewnętrzne (interakcje wyobrażone)
tworzenie umysłowych skryptów związanych z mądrością (wskazówek koordynujących <aktywizujących i współorganizujących znaczną część wiedzy w zasadzie dostępnej ale na ogół nie wykorzystywanej jako strategia przewodnia> rozwijanych przy pomocy technik wizualizacyjno-pamięciowych)
Zaburzenia adaptacyjne
Definicja:
Stan subiektywnego dystresu
przeszkadzający w społecznym funkcjonowaniu lub działaniu
pojawiający się w okresie adaptacji do istotnych zmian życiowych lub następstw stresującego wydarzenia życiowego
Przebieg:
Początek: w okresie 1 miesiąca od narażenia na rozpoznawalny stresor psychospołeczny
Koniec: objawy nie utrzymują się dłużej niż 6 miesięcy po ustąpieniu stresu lub jego następstw
Objawy zaburzeń adaptacyjnych
nastrój depresyjny
lęk
zamartwianie się
poczucie niemożności poradzenia sobie, zaplanowania czy pozostawania nadal w obecnej sytuacji
w pewnym stopniu ograniczona zdolność do skutecznego wykonywania codziennych czynności
czasem:
skłonność do (rzadkich) dramatycznych, gwałtownych zachowań
u młodzieży: zachowania agresywne, dyssocjalne
u dzieci: przejawy regresji w postaci np. moczenia nocnego, „dziecinnego sposobu mówienia”, ssania palca
Wybrane zaburzenia dysocjacyjne
amnezja dysocjacyjna - niemożność przypomnienia sobie ważnych życiowo wydarzeń
fuga dysocjacyjna - uogólniona niepamięć połączona z oddalaniem się od swego środowiska (w obliczu bardzo nieprzyjemnych sytuacji postrzeganych jako „bez wyjścia”), połączona często z przyjmowaniem częściowo / zupełnie nowej tożsamości
dysocjacyjne zaburzenia ruchu - utrata możliwości poruszania się w ogóle (paraliż) lub poruszania jakąś częścią ciała
dysocjacyjne znieczulenia i utrata czucia zmysłowego - utrata lub znaczne osłabienie czucia, węchu, smaku czy wzroku
osobowość mnoga (wg. DSM IV-T-R dysocjacyjne zaburzenie osobowości) - zaburzenie, w którym pacjent w odpowiedzi na rozpoznawalne czynniki stresowe, przejawia minimum dwa mniej / bardziej kompletne systemy tożsamości (wierzy, że jest więcej niż jedną osobą)
TYPY ZABURZEŃ NASTROJUEPIZOD DEPRESYJNY (występuje aktualnie)
łagodny, umiarkowany, ciężki bez objawów psychotycznych, ciężki z objawami psychotycznymi (spójnymi / nie spójnymi z nastrojem)
z objawami somatycznymi, bez objawów somatycznych
ZABURZENIE DEPRESYJNE NAWRACAJĄCE (epizod depresji występuje aktualnie i występował w przeszłości)
j.w.
ZABURZENIE AFEKTYWNE DWUBIEGUNOWE
I (aktualnie występuje epizod manii i nie ma znaczenia, czy w przeszłości występował epizod depresyjny)
II (aktualnie występuje epizod depresji i w przeszłości występował epizod manii, hipomanii lub mieszany)
DYSTYMIA (przewlekła i łagodna depresja - min. 2 lata, remisja nie dłużej, niż 2 m-ce)
CYKLOTYMIA (okresy przewlekłej i łagodnej depresji oraz hipomanii - przez min. 2 lata)
Wzrost posttraumatyczny
(postraumatic growth)
DEFINICJA:
pozytywna psychologiczna zmiana doświadczana jako rezultat zmagania się z wysoce wymagającymi warunkami życia
Po moim pierwszym nowotworze, nawet najmniejsze radości zyskały szczególne znaczenie - oglądanie pięknych zachodów słońca, przytulenie mojego dziecka, śmiech Doroty. Takie poczucie nie opuszczało mnie. Po moim drugim i trzecim nowotworze proste radości życia są wszędzie i są nieograniczone, ponieważ przywiązuję wielką wagę do mojej rodziny i przyjaciół oraz kontempluję resztę mojego życia … życia, które oczywiście nie jest dla mnie czymś pewnym.
Po śmierci Aarona [syna] jestem wrażliwszym oraz bardziej skutecznym pastorem i życzliwym doradcą, niż kiedykolwiek przedtem. Jednak w okamgnieniu oddałbym to wszystko za syna. Gdybym mógł wybierać, zrzekłbym się całego mojego duchowego wzrostu, które wyniknęło z tego doświadczenia … Lecz nie mogę wybierać.
Komentarz do modelu
posttraumatycznego wzrostu (PW)
Jakie właściwości osobiste towarzyszą PW? Wystąpił związek PW z ekstrawersją, otwartością na doświadczenie, optymizmem, otwartością na uczucia, pozytywnymi emocjami - ale nie z neurotyzmem!
Poznawcze przetwarzanie doświadczenia traumy, niezbędne dla PW, jest uruchamiane przez dysonans między reprezentacją psychiczną traumy a dotychczasowym naszym „światem założeń” (n.t. siebie, innych ludzi, świata).
Dysonans ten powoduje ruminacje (powracające myśli, związane z traumą), które początkowo mają charakter zautomatyzowany i intruzywny, ale z czasem - nieco bardziej zamierzony i refleksyjny (podobnie jak w procesie twórczym)
Co dzieje się podczas powolnego przechodzenia od ruminacji „raczej zautomatyzowanych” do „raczej refleksyjnych”? M.in. uporczywe myślenie kontrfaktyczne, przeżywanie trudnych uczuć (żalu, złości, etc.) związanych z traumą, powolne godzeniem się z utratą.
Kryteria epizodu depresyjnego (ICD-10)
Czas trwania - co najmniej 2 tygodnie
A. Objawy psychopatologiczne (co najmniej 2):
Nastrój obniżony w stopniu wyraźnie nieprawidłowym dla danej osoby, utrzymujący się przez większość dnia i prawie każdego dnia, w zasadzie nie podlegający wpływowi wydarzeń zewnętrznych
Utrata zainteresowań lub zadowolenia w zakresie aktywności, które zwykle sprawiają przyjemność
Zmniejszona energia lub zwiększona męczliwość
B. Dodatkowe objawy (co najmniej 2):
Spadek zaufania lub szacunku do siebie
Nieracjonalne poczucie wyrzutów sumienia lub nadmiernej a nieuzasadnionej winy
Nawracające myśli o śmierci lub samobójstwie
Skargi na zmniejszoną zdolność myślenia lub skupiania się, albo jej przejawy, takie jak niezdecydowanie
Zmiany w zakresie aktywności psychoruchowej w postaci pobudzenia lub zahamowania
Zaburzenia snu wszelkiego typu
Zmiany łaknienia wraz z odpowiednią zmianą wagi
Depresja maskowana - odmiana epizodu depresyjnego / z. d. nawracającego
Charakterystyka:
większość objawów typowych dla dużej depresji jest słabo nasilona lub trudna do wykrycia
na pierwszy plan obrazu klinicznego wysuwają się tylko niektóre objawy typowe dla dużej depresji lub objawy nietypowe, które „maskują” przebieg dużej depresji
Najczęstsze maski dużej depresji:
bezsenność lub nadmierna senność
lęk przewlekły lub napadowy
różne zespoły bólowe (m.in. bóle głowy, „nerwobóle”)
zespół natręctw
jadłowstręt psychiczny
okresowe nadużywanie alkoholu lub leków nasennych
Leczenie:
leki przeciwdepresyjne (np. trójpierścieniowe)
Kryteria manii (ICD-10)
Dominacja nastroju wzmożonego, ekspansywnego lub drażliwego i wyraźnie nieprawidłowego dla danej osoby
Przejawy zaburzeń funkcjonowania w codziennym życiu (co najmniej 3):
Wzmożona aktywność lub niepokój fizyczny
Wzmożona rozmowność
Gonitwa myśli lub subiektywne odczuwanie ich przyśpieszenia
Utrata normalnych zahamowań społecznych, prowadząca do zachowań niedostosowanych do okoliczności
Zmniejszona potrzeba snu
Wzmożona samoocena lub poczucie wyższości
Łatwa odwracalność lub stałe zmiany aktywności lub planów
Zachowanie bezceremonialne lub lekkomyślne, z niedocenianiem ryzyka
Wzmożona energia seksualna lub seksualny nietakt
„Depresja sezonowa” - odmiana zaburzenia afektywnego dwubiegunowego
Charakterystyka:
Epizody depresyjne o łagodnym lub umiarkowanym nasileniu nawracają regularnie na przełomie jesieni i zimy lub zimy i wiosny)
W okresie wiosny i lata mogą pojawiać się epizody hipomanii
Specyficzne objawy:
hipersomnia (nadmierna senność),
nadmierne łaknienie,
przyrost masy ciała,
znaczne obniżenie aktywności
Czas trwania: 3-4 tygodnie / miesiące
Leczenie: fototerapia, leki przeciwdepresyjne
Etiologia zaburzeń afektywnych
CZYNNIKI BIOLOGICZNE:
genetyczne - zgodność zachorowań u bliźniąt jednojajowych 30% w depresji, 70% w zaburzeniu afektywnym dwubiegunowym
biochemiczne - symptomy depresji wywołuje niedobór serotoniny i noradrenaliny, natomiast manii - ich nadmiar
CZYNNIKI PSYCHOSPOŁECZNE:
stresory psychospołeczne (podobnie jak w depresji reaktywnej)
nieprawidłowości w myśleniu i przeżywaniu
w ujęciu psychoanalitycznym - depresji sprzyja doświadczenie rzeczywistej lub symbolicznej utraty obiektu; z kolei mania traktowana jest jako mechanizm obronny wobec ukrytej depresji
w ujęciu poznawczym: depresji sprzyja zespół negatywnych przekonań o sobie, świecie i przyszłości (poznawcza triada depresyjna Becka) i brak zdolności do sprawowania kontroli nad bieżącymi wydarzeniami (wyuczona bezradność - Abramson, Seligman)
Zaburzenia afektywne - rokowania
70% chorych - pełna remisja i powrót do funkcjonowania przedchorobowego;
5-10% chorych - utrzymywanie się nasilenia depresji na tym samym poziomie przez około 2 lata pomimo leczenia
Czynniki niekorzystne:
starszy wiek
płeć żeńska
współistniejące zaburzenia osobowości
uzależnienie od substancji psychoaktywnych
przebieg jednobiegunowy
późne rozpoczęcie leczenia
nieodpowiednie leczenie
liczne wydarzenia stresowe (utraty)
Ogólna charakterystka ZO (Millon, Davis)
wyrazistość
trwałość
sztywność (strategii radzenia sobie ze stresem, sposobów adaptacji do otoczenia)
eskalacja transakcyjna (cechy jednostki stają się siłą napędzającą patologię)
egosyntoniczność
osłabiona zdolność do empatii
fiksacja rozwojowa - niedojrzałość
konflikty interpersonalne w związkach emocjonalnych (głównie) i w pracy (choć zdarza się, że funkcjonowanie w sferze zadaniowo-praktycznej jest dobre lub nawet wybitne)
podatność na występowanie innych zaburzeń psychicznych
Epidemiologia i etiologia ZOEpidemiologia:
6-9% populacji
z podobną częstotliwością u kobiet i mężczyzn
Etiologia:
czynniki biologiczne (np. genetyczne, uraz okołoporodowy, zapalenie mózgu, uraz głowy)
czynniki psychospołeczne (trudności i kryzysy w rodzinie, związane niekiedy z b. poważnym obciążeniem psychicznym - np. maltretowaniem, kazirodztwem)
Szerzej o czynnikach psychospołecznych
Millon i Davis (1995): Najważniejszą rolę w etiologii zaburzeń osobowości odgrywa wzajemne niedopasowanie dziecka i opiekunów, które może mieć zarówno uwarunkowania biologiczne, jak i psychospołeczne
Uwarunkowania psychospołeczne można m.in. rozumieć w kategoriach:
frustracji tzw. potrzeb narcystycznych * osobowość narcystyczna (Kohut, 1984)
frustracji potrzeby bezpieczeństwa * osobowość antysocjalna (Bandura i Walters, 1963)
nadmiaru negatywnych doświadczeń w relacji z opiekunami * osobowość typu borderline (Kernberg, 1980)
mistyfikacji uczuć dziecka * osobowość schizoidalna i schizotypowa (Laing, 1967)
ZO - trudności diagnostyczne
Kryteria mało precyzyjne i trudne do stosowania w praktyce, np. pacjent
„posuwa się zbyt daleko w celu uzyskania opieki i wsparcia innych”
„ma trudności w podejmowaniu codziennych decyzji bez wyraźnych zapewnień o ich słuszności i rad osób trzecich”
Kryteria specyficznych ZO nie wykluczają się nawzajem => diagnozuje się więcej niż jedno ZO
Kiedy cecha jest przystosowawcza,
a kiedy jest właściwością zaburzenia?
Np. osoby z zaburzeniem osobowości anankastycznej (kompulsyjnej) mogą być postrzegane jako pracowite
cecha przystosowawcza
Wierzę w etykę zawodową
cecha mniej przystosowawcza
Rzadko biorę wolne, aby oddać się rozrywce lub spędzić czas z rodziną
sugestia zaburzenia
Dostaję świra, jeśli coś jest nie ukończone. Nigdy nie miałam wakacji
sugestia głębszego zaburzenia
Wpadam w panikę jeśli zostawiam jakąś niedokończoną pracę w biurze. Pracuję do tak późnych godzin, że zazwyczaj zostaję tam w końcu na noc
OSOBOWOŚĆ ANTYSPOŁECZNA
„Zrobię co zechcę, kiedy zechcę”
impulsywna, nieodpowiedzialna, nie podporządkowująca się normom, nie do opanowania
działa bez namysłu
spełnia społeczne oczekiwania, o ile służy to jej samej
lekceważy społeczne obyczaje, reguły i standardy
spostrzega siebie samą jako wolną i niezależną
psychopatia? socjopatia?
o. antyspołeczna a pograniczna i histrioniczna - niektóre różnice
MANIPULACJA
antyspołeczna - przejaw potrzeby dominacji
pograniczna - desperacka próba uzyskania wsparcia i opieki od innych
histrioniczna - zdobycie i utrzymanie pozycji w centrum uwagi)
IMPULSYWNOŚĆ
antyspołeczna - wyraz nastawienia na szybką, krótkotrwałą gratyfikację
pograniczna - wynik indukującego lęk poczucia pustki
histrioniczna - przejaw chaotycznego stylu poznawczego
o. antyspołeczna - uwarunkowania
Wyjaśnienia biologiczne:
deficyty aktywności w płacie czołowym (odpowiedzialnym za dostrzeganie moralnych aspektów sytuacji) (Hare, 1993)
słabsze pobudzenie korowe i silniejsze rozhamowanie motoryczne => skłonność do działań bez namysłu (Siever i in., 1985)
większe trudności z osiąganiem stanu fizjologicznego pobudzenia (przy pojawieniu się bodźców awersyjnych < np. głośnego dźwięku, uderzenia prądem > tętno pozostaje bez zmian a rośnie dopiero w ostatniej chwili) (Hare, 1978)
Wyjaśnienia psychospołeczne:
przemoc we wczesnym dzieciństwie (wyjaśnia antyspołeczną agresję - czynnik mniej specyficzny)
zaniedbywanie dziecka + sporadyczna surowa dyscyplina (wyjaśnia potrzebę autonomii oraz niechęci wobec zewnętrznej kontroli - czynnik bardziej specyficzny) (Benjamin, 1996)
Cel terapii:
rozwój przywiązania
Przykładowe strategie:
traktowanie pacjenta z pozycji życzliwej władzy (zapewnienie konstruktywnych doświadczeń socjalizacyjnych opartych na podporządkowaniu komuś i doznawaniu ciepła)
stawianie pacjenta w roli potencjalnego opiekuna
Pułapki:
terapia jako gra z siłami reprezentującymi społeczeństwo
manipulacje terapeutą
OSOBOWOŚĆ HISTRIONICZNA
„Skoncentruj na mnie całą swoją uwagę”
o teatralnym zachowaniu, uwodzicielska, płytka, poszukująca wrażeń, próżna
reaguje z przesadą na najdrobniejsze nawet zdarzenia
zachowuje się ekshibicjonistycznie, aby zyskać uwagę i przychylność innych ludzi
spostrzega samą siebie jako atrakcyjną i pełną uroku
o. histrioniczna a pograniczna i narcystyczna
- niektóre różnice
PRAGNIENIE BYCIA W CENTRUM UWAGI
histrioniczna - bardziej chce wzbudzać pożądanie / aktywnie kreuje swój obraz, aby przyciągnąć uwagę innych
narcystyczna - bardziej chce wzbudzać podziw / ludzie mają ich podziwiać takimi jakimi są (kreowanie własnego obrazu ujawnia słabość)
ZWIĄZKI KAZIRODCZE I PRÓBY SAMOBÓJCZE
histrioniczna - częściej związki z rodzicem bliskie relacji kazirodczej i manipulacje próbą samobójczą
pograniczna - częściej rzeczywiste związki kazirodcze i realne próby samobójcze
o. histrioniczna - chaotyczny styl poznawczy
Przejawy:
ogólnikowość myślenia, chaos, „impresyjność”, rozproszenie
Funkcja:
ochrona przed tym, co: zbyt szczegółowe, abstrakcyjne, egzystencjalne (swoisty filtr poznawczy)
Konsekwencje:
słabo wykształcone i luźno ze sobą powiązane struktury poznawcze
trudności z klasyfikacją i uporządkowaniem świata
brak wiedzy na temat własnej tożsamości
brak dalekosiężnych celów i szczegółowych planów życiowych
o. histrioniczna - uwarunkowania biologiczne
Osobowość antyspołeczna i histrioniczna mają wiele cech wspólnych (brak kontroli nad impulsami, ciągłe poszukiwanie stymulacji, niedorozwój sumienia), które wyrażają w odmienny sposób ten sam problem: psychopatię
Cloninger i Guze (1975): histeria jest powszechna w rodzinach, w których ojciec jest psychopatyczny
Hamburger, Llinenfeld i Hogben (1996): istnieje związek cech osobowości antyspołecznej i histrionicznej z płcią biologiczną (ale nie z rolą męską lub kobiecą) = > o. antyspołeczną i histrioniczną prawdopodobnie są jednym zaburzeniem, którego ekspresja zależy od płci
wyjaśnienie ewolucyjne: w o. antyspołecznej i histrionicznej uwydatnione są cechy typowe dla własnej płci i atrakcyjne dla płci przeciwnej, co sprzyja rozwojowi gatunku
o. histrioniczna - uwarunkowania psychospołeczne
Istotną wartość w systemie rodzinnym są „dobry wygląd i walory reprezentacyjne”
Matka zostaje symbolicznie usunięta z relacji małżeńskiej a córka staje się nową ukochaną tatusia
Ojciec nagradza córkę nie za zachowania typowe dla pełnej roli kobiecej, ale za jej wygląd i wdzięk
Dziewczynka uczy się, że dzięki ładnemu wyglądowi i czarującemu zachowaniu może kontrolować sytuacje zagrożenia (np. uwodząc, może chronić rodzinę przed przemocą ojca)
Z czasem lęk i panika związane z przewidywaniem zagrożenia bezpieczeństwa generalizują się na inne sytuacje, w których poziom uwagi i aprobaty innych wydaje się być zbyt niski
o. histrioniczna - wskazówki terapeutyczne
Pułapki terapii:
pozorna otwartość emocjonalna
pozorny wgląd
formułowanie celów terapii, atrakcyjnych dla terapeuty
Wskazówki:
szczegółowe strukturalizowanie sesji, odtwarzanie tego, co było na poprzedniej
dobieranie celów atrakcyjnych dla pacjenta (ale zarazem sensownych i jego własnych)
ukierunkowanie na rozwój indywidualnej tożsamości, wykraczającej poza relacje
wyraźne wzmacnianie niezależności i zachowań wolnych od podtekstów seksualnych
USILNE PRÓBY UNIKNIĘCIA OPUSZCZENIA
pograniczna - na groźbę opuszczenia reaguje gniewnymi żądaniami w celu wymuszenia na partnerze opieki
zależna - reaguje na groźbę opuszczenia paniką i jeszcze większą uległością, dogadzaniem partnerowi
histrioniczna - partner potrzebny jest do tego, żeby czuć się atrakcyjnie fizycznie, być w centrum uwagi, idealizowanym przez towarzystwo
IMPULSYWNOŚĆ
pograniczna - impulsywność służy raczej łagodzeniu poczucia pustki i bezwartościowości
antyspołeczna - zaspokajanie impulsu częściej jest celem samym w sobie
o. pograniczna a PTSD
większość osób z osobowością pograniczną (borderline) doświadczyła przemocy, traumy w dzieciństwie
dawne obrazy i wspomnienia powracają w najmniej odpowiednich momentach w całości, fragmentach lub zniekształconej postaci
ciągi skojarzeń, w których jedna przykra myśl przywodzi następną, wzbudzają silne stany afektywne (zgodnie z następującą sekwencją):
1) podziw dla nieznajomego
2) nieznajomy ma specyficzny nawyk, który przypomina kogoś z przeszłości, z kim dana osoba jest w konflikcie
3) nieznajomy staje się piorunochronem dla negatywnych emocji, które niechcący sam wywołał
o. pograniczna - uwarunkowania biologiczne
nasilona reaktywność emocjonalna
„temperament cyklotymiczny”
nieprawidłowości w zakresie działania neuroprzekaźników: niedobór serotoniny, nadmiar noradrenaliny
o. pograniczna - uwarunkowania psychospołeczne
Chaos rodzinny
kłótnie, niewierność, awantury pijackie, próby samobójcze morderstwa, wyrzeczenie się dziecka, więzienie, etc.
Traumatyczne opuszczenie
pozostawienie bez opieki i odpowiedniej ochrony (nierzadko molestowanie seksualne)
dziecko nigdy nie wie, kiedy opiekunowie powrócą (przekaz: „Opuściliśmy cię, bo jesteś niedobre”)
Kontrola popędów konstruktywnych
rodzina uważa autonomię za coś złego, natomiast zależność i wspólne dzielenie nieszczęścia za coś dobrego (autentyczna radość i konstruktywne dążenia są przejawem nielojalności = > ilekroć w życiu zacznie się dobrze układać, osoba pograniczna zacznie to sabotować <także terapię>)
o. pograniczna - charakterystyka psychodynamiczna
Pograniczny poziom organizacji osobowości:
dyfuzja osobowości
silne wybuchy pierwotnych emocji
problemy z kontrolą impulsu
Dostępne prymitywne mechanizmy obronne:
rozszczepienie - rozszczepione są dobre i złe obrazy „ja” i obiektów
projekcja - każdy z tych obrazów może być rzutowany na siebie bądź na otoczenie zewnętrzne
Psychoterapia skoncentrowanej na przeniesieniu pacjentów z o. Pograniczną
Cele terapii w fazie wczesnej:
ustabilizowanie relacji w ramach rozwijającego się przeniesienia
ustalenie z pacjentem takich ram terapii (na podstawie kontraktu terapeutycznego), które określą warunki konieczne do bezpiecznego odtwarzania w relacji z analitykiem rozszczepionych reprezentacji dobrych self-obiektów i złych self-obiektów
Cele terapii w fazie późniejszej:
integrowanie, ujawniających się w procesie przeniesienia, zintrojektowanych pozytywnych i negatywnych reprezentacji części self i części obiektu
Efekty medyczne i psychospołeczne operacyjnej zmiany płci
Poprawa w ocenie subiektywnej transseksualistów
Poprawa funkcjonowania psychologicznego (np. obniżenie poziomu lęki i depresji, stresu związanego z autopercepcją płci)
Problematyczne efekty w zakresie funkcjonowania społecznego (osiągnięcia społeczne, stabilizacja w związku, kontakty z rodziną pochodzenia)
Ogólnie kobiety lepiej funkcjonują po operacji niż mężczyźni
Problematyczne efekty psychoterapii (ukierunkowanej na leczenie dysforii płciowej)
Jakość rezultatów zależy w dużej mierze od staranności w klasyfikowaniu na zabieg
Przeciwskazania
do operacyjnej zmiany płci
tendencje samobójcze
skłonność do manipulacji
agresja na tle seksualnym
poniżej 21 roku życia
schizofrenia lub inne zaburzenia psychotyczne
upośledzenie umysłowe
bezpośrednio po stracie rodziców lub partnera
pod presją partnera
preferencje nie-homoseksualne
zaburzenia osobowości (np. osobowość antyspołeczna)
zaburzenia emocjonalne
Jeszcze nie minęły 2 lata życia w roli osoby o odmiennej płci
Kwestia
orientacji homoseksualnejICD-10
F66: Zaburzenia psychologiczne i zaburzenia zachowania związane z rozwojem i orientacją seksualną („preferencje seksualne same w sobie nie stanowią trudności ani nieprawidłowości”)
F66.0 Zaburzenia dojrzewania seksualnego (niepewność co do własnej tożsamości płciowej lub orientacji seksualnej, która prowadzi do wystąpienia lęku lub depresji),
F66.1 Orientacja seksualna niezgodna z ego (pragnienie i poszukiwanie sposobu zmiany płci lub orientacji seksualne),
F66.2 Zaburzenie związków seksualnych (trudności w nawiązaniu i utrzymaniu związku z partnerem seksualnym)
DSM-IV-TR
302.9 Zaburzenia seksualne nieokreślone (m.in. „uporczywy i znaczny dystres związany z orientacją seksualną”)
Osoby o orientacji homoseksualnej / biseksualnej, w porównaniu z osobami heteroseksualnymi, częściej
ulegają zaburzeniom lękowym i depresyjnym
nadużywają substancji psychoaktywnych
podejmują próby samobójcze
Uwarunkowania biologiczne homoseksualności
zbyt słabe lub silne stężenie androgenów w krytycznym okresie rozwojowym
Dőrner (1992)
1.We wcześniejszym okresie płodowym, w którym następuje różnicowanie i rozwój wewnętrznych i zewnętrznych narządów płciowych, wydzielanie androgenów jest wystarczające
2.
2.Jednak pod koniec okresu płodowego, w którym kształtują się ośrodki nastawienia psychoseksualnego - jest zbyt słabe (w przypadku chłopców) lub zbyt nasilone (w przypadku dziewczynek).
Uwarunkowania psychospołeczne h. (1)
Exotic - becomes - erotic
Bem (1996)
1.Poczucie „bycia innym” w dzieciństwie, uwarunkowane biologicznie i temperamentalnie (np. słabszy poziom agresji i aktywności u niektórych chłopców)
2.
2.Permanentne doświadczanie „inności” wytwarza stan podwyższonego napięcia wobec rówieśników tej samej płci
3.
3.Transfer pobudzenia fizjologicznego na erotyczne we wczesnym okresie dojrzewania seksualnego („przypadkowa” atrybucja społeczna niespecyficznego pobudzenia fizjologicznego)
Uwarunkowania psychospołeczne h. (2)
obronne odłączenie od płci”
Moberly (1986)
1.Fizyczna lub emocjonalna (np. na skutek traumy) separacja od rodzica (opiekuna pełniącego rolę rodzica) tej samej płci w krytycznym okresie rozwojowym
2.
2.Postawa „obronnego dystansu” wobec możliwości odrzucenia przez rodzica tej samej płci, zgeneralizowana na innych przedstawicieli tej samej płci
3.
3.Dychotomiczność postaw: - z jednej strony wrogość, nieufność, wyobcowanie wobec osób tej samej płci, z drugiej - głęboka potrzeba zbliżenia się, ulegająca erotyzacji
Terapia afirmacyjna
Założenie n.t. kluczowego problemu: zinternalizowana homofobia
dotyka osób homoseksualnych i heteroseksualnych
utrudnia osobom homoseksualnym kształtowanie się spójnej koncepcji siebie
Podejście w terapii: najczęściej behawioralno - poznawcze
oparte na akceptacji homoseksualności
podstawowe kierunki:
„Wygaszanie” homofobii w oparciu m.in. o desensytyzację
Organizacja grupy wsparcia (najpierw homoseksualnej, z czasem heteroseksualnej)
Budowanie tożsamości geja / lesbijki (kluczowy: „Coming out”)
Założenie n.t. kluczowego problemu: dystans obronny wobec osób tej samej płci
na skutek fizycznej / emocjonalnej separacji od rodzica tej samej płci w krytycznym okresie rozwoju
prowadzi do deficytu tożsamości płciowej
Podejście w terapii: najczęściej psychodynamiczne
oparte na kontrowersyjnej tezie o możliwości reorientacji seksualnej
podstawowe kierunki:
korekta deficytu tożsamości płciowej w oparciu procedury terapeutyczne oparte na przeniesieniu i doświadczenia korektywne w relacji z terapeutą tej samej płci
organizacja grupy wsparcia (homoseksualnej, z czasem heteroseksualnej)
budowanie tożsamości męskiej / kobiecej