POMIARY PRZYRZĄDAMI CZUJNIKOWYMI

STATYSTYCZNA KONTROLA JAKOŚCI

Zakres i cel ćwiczenia

Celem ćwiczenia jest nabycie umiejętności dokonywania pomiarów przyrządami czujnikowymi oraz utrwalenie metodyki podawania wyników pomiarów w postaci poprawnej tzn. z usuniętymi błędami systematycznymi i określoną niedokładnością pomiaru. Ćwicznie obejmuje również zapoznanie się z procedurą odbiorczą statystycznej kontroli jakości wyrobów wg oceny alternatywnej badanych sztuk w próbce.

Konieczne przyrządy i materiały

• czujnik zegarowy MDAa 10/I PN-68/M-53260, z_p = 0 - 10 mm, w_e = 0,01 mm,

• czujnik sprężynowy Metrotest 1 - 28, z_p = ± 50 μm, w_e = 1 μm,

• długościomierz cyfrowy Optometr typ 8PT-30-1, z_p = 0 - 30 mm, w_e = 1 μ,

• średnicówka czujnikowa z rozprężnymi końcówkami pomiarowymi MDAh 10 - 18 PN-64/M-53265, z_p = 10 - 18 mm, w_e = 0,01 mm,

• suwmiarka MAJd-250/0,05-1 PN-79/M-53131, z_p = 250 mm,

• średnicówka czunikowa z głowicą mikrometryczną i mostkiem centrującym produkcji VEB Feinmesszeugfabrik Suhl, z_p = 50 - 160 mm, w_e = 0,01 mm,

• głowica indukcyjna MDKa-F1 nr 952 z cyfrowym zespołem wskazująco-sygnalizacyjnym VISTRONIK C1, z_p = ± 1000 / ± 200 μm, w_e = 1 / 0,1 μm,

• komplet płytek wzorcowych MLAa (mały 47 szt.) klasy 2 PN-83/M-53101,

• komplet przyborów pomocniczych do płytek wzorcowych MLUr PN-74/M-53103,

• podstawa pomiarowa magnetyczna MDZb,

• podstawa pomiarowa MDDb (do czujników z chwytem φ28h7),

• podstawa pomiarowa MDZg (do czujników z chwytem φ8h6), szt. 2;

• płyta pomiarowa MLFa 400x400-1 PN-81/M-53099.

Szkic przyrządu (stanowiska)

Rys. 1. Podstawa pomiarowa z czujnikiem: 1 - pokrętło zacisku ramienia podstawy, 2 - nakrętka podnoszenia ramienia podstawy, 3 - ramię podstawy, 4 - czujnik, 5 - końcówka pomiarowa czujnika, 6 - stos płytek wzorcowych, 7 - stolik, 8 - pokrętło dokładnego przesuwu czujnika, 9 - dźwignia podnoszenia trzpienia.

Wymagane wiadomości

1. Tolerancje i pasowania. Położenie pól tolerancji.

2. Metoda pomiarowa różnicowa.

3. Określenia podstawowych parametrów metrologicznych: zakres pomiarowy, wartość działki elementarnej, błąd wskazania, czułość.

4. Ogólny schemat blokowy czujnika pomiarowego.

5. Budowa (schemat zasady działania) i podstawowe parametry metrologiczne (zakres pomiarowy, wartość działki elementarnej, błąd wskazania, czułość) następujących przyrządów czujnikowych:

• czujnik zegarowy;

• średnicówka z czujnikiem zegarowym;

• średnicówka z czujnikiem zegarowym i głowicą mikrometryczną;

• czujnnik sprężynowy (mikrokator);

• czujnik optoelektryczny z prztwornikiem analogowo-impulsowym opartym na wzorcu inkrementalnym;

• czujnik indukcyjny.

6. Podstawowe pojęcia z SKJ odbiorczej: partia i jej wadliwość, próbka, plan badania (jednostopniowy, wielostopniowy), charakterystyka planu badania (budowa i interpretacja), procedura opracowania planu badania, poziom kontroli, rodzaje kontroli, wadliwość dopuszczalna w₂, wadliwość dyskwalifikująca w₁.

7. Instrukcja do ćwiczenia nr 3.

Wybrane nazwy i określenia

1. Metoda pomiarowa różnicowa - metoda pomiarowa porównawcza oparta na porównaniu wartości wielkości mierzonej z niewiele różniącą się od niej znaną wartością tej samej wielkości i pomiarze różnicy tych wielkości.

2. Zakres pomiarowy - zakres wartości wielkości mierzonej, dla których wskazania przyrządu pomiarowego otrzymane w normalnych warunkach użytkowania i z jednego tylko pomiaru nie powinny być obarczone błędem większym od granicznego błędu dopuszczalnego.

3. Wartość działki elementarnej - wartość wielkości mierzonej odpowiadająca działce elementarnej.

4. Błąd wskazania przyrządu pomiarowego - różnica v_i - v_o, gdzie v_i jest wartością wskazywaną przez przyrząd, zaś v_o - wartością poprawną wielkości mierzonej.

5. Błąd dokładności wskazań - wypadkowa wartość błędów narzędzia pomiarowego w okreslonych warunkach użytkowania, zawierająca błędy poprawności i wierności wskazań.

6. Czułość narzędzia pomiarowego - właściwość narzędzia pomiarowego dla danej wielkości mierzonej wyrażająca się ilorazem przyrostu obserwowanej zmiennej dl przez odpowiedni przyrost wielkości dG. k = dl/dG.

7. Statystyczna kontrola jakości - kontrola wyrywkowa (części jednostek produktu wchodzących w skład odbieranej partii), w której są stosowane metody statystyczne do wnioskowania o jakości partii produktu lub stabilności procesu technologicznego na podstawie wyników badania jednej lub wielu próbek.

8. Partia - ustalona ilość jednakowego produktu (np. wytworzonego w ustalonym czasie przez jednego producenta, z jednakowych materiałów, w jednakowm procesie) przewożona i przechowywana w jednakowych warunkach.

9. Próbka - zbiór jednostek produktu pobranych z partii produktu lub procesu technologicznego w celu uzyskania informacji o tej partii lub procesie, z którego próbka została pobrana.

10. Plan badania - przepis okreslający liczność próbki (lub liczność próbek) oraz wartości parametrów stanowiących podstawę do podejmowania decyzji o zgodności lub niezgodności partii produktu z wymaganiami.

Pomiary przyrządami czujnikowymi

Przyrządy czujnikowe pozwalają na wyznaczenie wymiaru poprzez ustalenie w procesie pomiaru odchyłki względem wymiaru wzorcowego, jaki tworzy stos płytek wzorcowych, lub pierścień wzorcowy lub też wzorzec o kształcie mierzonego przedmiotu. Ten różnicowy sposób pomiaru wynika głównie ze stosunkowo małego zakresu pomiarowego czujników. Jednak wysoka dokładność czuników czyni je najbardziej przydatnymi do tworzenia różnorodnych stanowisk pomiarowych o różnym stopniu automatyzacji.

Rys. 2. Schemat pomiaru wałka czujnikiem zamocowanym w podstawie pomiarowej: 1 - czujnik pomiarowy, 2 - tuleja chwytowa, 3 - ramię przesuwne, 4 - kolumna, 5 - stos płytek wzorcowych, 6 - mierzony element.

Czujnik pomiarowy 1 (rys. 2) mocuje się w tulei chwytowej 2 podstawy pomiarowej. Pod końcówkę pomiarową czujnika podsuwa się wzorzec oparty na stoliku podstawy. Wzorcem jest najczęściej stos płytek wzorcowych 5 o wymiarze nominalnym - np. mierzonego wałka 6 lub o wymiarze okreslonym przez pomiar przyrządem o mniejszej dokładności - np. mikrometrem. Następnie przyrząd ustawia się na wskazanie początkowe (przeważnie zerowe) przez przesuwanie w górę lub dół ramienia 3 z czunnikem po kolumnie 4 i ewentualnie dodatkowo, za pomocą mikroprzesuwu uchwytu 2 oraz obrotu podzielni czujnika (w czujniku zegarowym) lub przez elektroniczną kompensację zera (w czuniku indukcyjnym). Po ineruchomieniu czunkika w tym położeniu na miejsce wzorca podsuwa się mierzony element.

Wynik pomiaru D określa zależność:

D = N + (O₂ - O₁) + p ± e_gr

gdzie: N = Σ L_i - wymiar nominalny wzorca,

L_i - nominalne wartości wymiarów środkowych płytek wzorcowych użytych do zestawienia wzorca

O₂ - odczyt wskazania czujnika na mierzonym elemencie,

O₁ - odczyt wskazania czujnika na wzorcu (na ogół ustawia się O₁ = 0)

p - poprawka wskazania czujnika,

e_gr - błąd graniczny wyznaczenia wartości D:

e_N - błąd graniczny wymiaru wzorca

e_Li - błędy graniczne wymiarów środkowych płytek wzorcowych użytych do zestawienia wzorca. e_Li = 0,0004 + 0,000008L_i [mm] - dla płytek klasy 2 wg PN-83/M-53101;

e_w - graniczna wartość błędu wskazania czujnika, k = 2 gdy O₂ ≠ O₁ ≠ 0, k = 1 gdy O₂ ≠ 0, O₁ = 0, k = 1 gdy O₂ = 0;

e_o - graniczna wartość błędu odczytu, w zależności od sposobu odczytu: e_o = 0,5w_e, e_o = 0,2w_e, e_o = 0 (odczyt cyfrowy);

e_t - błąd graniczny wynikający z różnicy temperatur wzorca i mierzonego elementu, gdy wzorzzec i element mierzony są wykonane z tego samego materiału. e_t = ±λNδt, Dla stali λ = 0,0000115 [1/deg];

δt - graniczna wartość różnicy temperatur wzorca i elementu. δt = ± 2 [deg];

e_s - błąd wynikający z różnicy odkształceń sprężystych wzorca i mierzonego elementu pod wpływem nacisku pomiarowego czujnika. Przyjąć e_s = 0,05 [μm].

Wybrane informacje o przyrządach czujnikowych

1. Budowa przyrządów czunikowych.

Czujnik pomiarowy składa się z następujących zespołów (rys. 3):

• urządzenia wskazującego 1;

• przetwornika 3 o czułości k;

• urządzenia naciskowego 3;

• urządzenia dotykowo-przesuwnego 4.

Rys. 3. Schemat blokowy budowy czujnika pomiarowego: 1 - urządzenie wskazujące, 2 - przetwornik, 3 - urządzenie naciskowe, 4 - urządzenie dotykowo-przesuwne.

Urządzenie wskazujące ma umozliwić odczytanie wskazania w systemie analogowym lubcyfrowym. Najprostsze urządzenie wskazujące składa się z podzielni z podziałką i wskazówki.

Urządzenie naciskowe ma zapewnić naminalną wartość nacisku pomiarowego okreslonego przepisami legalizacjnymi oraz zmniejszyć względny przyrost nacisku w zakresie wskazań lub go skompensować. Nominalny nacisk pomiarowy w czyjnikach jest zwykle rzędu 1 [N].

Urządzenie dotykowo-przesuwne ma zapewnić osiowe przemieszczanie (tj. bez skręceń, skoszeń i bocznych przemieszczeń) trzpienia pomiarowego przenoszącego mierzony impuls z mierzonego obiektu do przetwornika. Najczęściej spotykane sposoby prowadzenia trzpienia opierając się na łożyskowaniu ślizgowym (czujnik zegarowy), tocznym (głowice indukcyjne) lub na sprężynach płaskich membranowych (mikrokator). Trzpienie pomiarowe zaopatrywane są w końcówki pomiarowe o kształcie płaskim (do pomiaru elementów kulistych), kulistym (do pomiaru powierzchni płaskich i cylindrycznych), pryzmatycznym (do pomiaru powierzchni cylindrycznych). Twardość powierzchni stykowych po winna być większa niż 60 HRC.

Przetwornik ma na celu przetworzenie z określoną dokładnością według określonego prawa wartości wielkości mierzonej na wartość innej wielkości lub inną wartość tej samej wielkości. Ze względu na typ przetwornika wyróżnia się następujące rodzaje przetworników: mechaniczne, elektryczne, fotooptyczne, pneumatyczne i inne.

Budowę, zastosowanie i podstawowe właściwości metrologiczne czujników zegarowych, sprężynowych i indukcyjnych oraz średnicówek czujnikowych przedstawiono w normach.

2. Optometr OPT-30-1.

We współczesnych rozwiązaniach konstrukcyjnych nową grupę czujnikó charakteryzujących się dożym zakresem wskazań, wynoszącym 10, 100 i więcej mm przy wartości działki elementarnej 1 lub 0,5 μm reprezentują czujniki z przetwornikiem opartym na wzorcu inkrementalnym. ze względu na duży zakres pomiarowy w wielu zastosowaniach tych czujników odchodzi się od różnicowej metody pomiaru.

Przetwornik analogowo-impulsowy optometru oparty jest na szklanym wzorcu inkrementalnym tj. liniale, na którym naniesione są strefy o jednakowej szerokości na przemian przezroczyste i nieprzeroczyste. W optometrze OPT-30-1 długość stref (wartość inkrementu) wynosi 8 μm, zaś odstęp między sąsiednimi strefami 16 μm. Odstęp ten będący w istocie długością działki elementarnej wzorca, nosi nazwę stałej siatki τ.

Rys. 4. Schemat zasady działania przetwornika analogowo-impulsowego opartego na wzorcu inkrementalnym. Strzałkami zaznaczono kierunek przesuwu wzorca głównego umocowanego do trzpienia pomiarowego.

Schemat zasady działania przetwornika analogowo-impulsowego opartego na szklanym wzorcu inkrementalnym pokazano na rys. 4. Żródło światła umieszczone przed wzorcem wysyła równoległą wiązkę promieniowania, które przechodzi przez wzorzec oraz przeciwwzorzec o takim samym inkremencie, jak wzorzec główny. Przy przesuwaniu liniału (wzorca głównego związanego z trzepieniem pomiarowym) strefy przezroczste i nieprzezroczyste pokrywają się na przemian. Pojawia się okresowo zmienny strumień świetlny, który jest odbierany i przetwarzany przez fotodetektory na zmienny sygnał elektryczny. Sygnał ten po daleszej obróbce z zespołach elektronicznych układu pomiarowego jest podawany przez układ wskazujący w postaci cyfrowej.

Przy zastosowaniu w czujniku pojedynczego fotoelementu nie można uzyskać informacji o kierunku przemieszczania liniału. Dla rozróżnienia kierunku tego przemieszczenia (rewersji) należy zastosować dwa fotoelementy przesunięte w fazie o τ/4. Zwiększajac luczbe fotoelementów do 4 przesuniętych w fazie τ/4, τ/2, 3τ/4, uzyskuje się czterokrotne zmniejszenie wartości działki elementarnej czujnika względem wartości działki elementarnej wzorca . Dodatkowo przetwornik zawiera układy interpolujące, co w optometrze OPT-30-1 zapewnia uzyskanie działki elementarnej o wartości 1 μm przy zakresie pomiarowym 30 mm.

3. Czujnik indukcyjny VISTRONIK C1

Czujnik VISTRONIK C1 (rys. 5) jest wyposażony w parę indukcyjnych głowic pomiarowych. Posiada dwa przełączane zakresy pomiarowe ± 1000 i ± 200 μm o wartościach działki elementarnej odpowiednio 1 i 0,1 μm. Wynik pomiaru jest wskazuwany cyfrowo.

Czujnik jest przeznaczony do kontroli różnicy lub sumy odchyłek dwóch wymiarów przez porównanie z różnicą lub sumą granicznych odchyłek wymiarów wzorcowych. Umożliwia również dokonywanie podziału kontrolowanych przedmiotów na trzy grupy wymiarowe. Dwie skrajne grupy przewidziano dla przedmiotów, których różnica lub suma odchyłek dwóch kontrolowanych wymiarów przekracza granice pola toleracji. Kwalifikacji przedmiotów do określonej grupy towarzszy sygnalizacja świetlna i sygnały na wyjściu sterowanie, co pozwala zastosować czujnik do sterowania pracą automatu kontrolno-sortującego.

Czujnik może również pracować tylko z jedną głowicą pomiarową.

Czujnik posiada układ pamięci umożliwiający rejestrację odchyłki maksymalnej lub minimalnej w danym cyklu pomiarowym.

Rys. 5. Płyta czołowa czujnika VISTRONIK C1: 1 - wskaźnik, 2 - głowice indukcyjne podłączane odpowiednio do kanałów A i B, 3 - wyświetlacz, 5 - sygnalizacja dolnej grupy wymiarowej, 6 - sygnalizacja środkowej grupy wymiarowej, 7 - sygnalizacja górnej grupy wymiarowej, 8 - wyłącznik kanału A, 9 - przełącznik „±” kanału A, 10 - wyłącznik kanału B, 11 - wyłącznik miernika, 12 - przełącznik „±” kanału B, 13 - wyłącznik sterowania, 14 - pokrętło zerowania kanału A, 15 - pokrętło zerowania kanału B, 16 - przełącznik zakresów, 17 - pokrętło nastawiania dolnej granicy grupy wymiarowej, 18 - pokrętło nastawiania górnej granicy grupy wymiarowej, 19 - przycisk nastawiania dolnej granicy grupy wymiarowej, 20 - przycisk nastawiania górnej granicy grupy wymiarowej, 21 - wyłącznik pamięci maksymalnego wymiaru, 22 - wyłącznik pamięci minimalnego wymiaru, 23 - przycisk kasowania pamięci.

Parametry przyrządów czujnikowych wykorzystywanych w ćwiczeniu

Rodzaj przetwornika	Nazwa czujnika	Wartość dz. elemen. we [mm]	Zakres pomiarowy zp [mm]	czułość k	Błąd wskazań ew [μm]	Nacisk pomiarowy N [N]
zębaty	zegarowy MDAa 10/I PN-68/M-53260	0,01	0 - 10	100	± 10 w zakresie 0,5 mm; ± 20 w całym zakresie pomiarowym	≤ 1,5 ΔN ≤ 0,6 w całym zakresie pomiarowym
zębaty + ramiona rozprężne	średnicówka czujnikowa MDAh 10 - 18 PN-64/M-53265	0,01	10 - 18	100	± 15	1,5 - 2
zębaty + śruba mikrometryczna + przekładnia dźwigniowa	średnicówka czujnikowa z głowicą mikrometryczną	0,01	50 - 160	ok. 100	± 5 przy pomiar. różnicowych czujnikiem; ± 10 przy pomiarach głowicą	3 - 4,5
sprężynowy	metrotest MDFa 1 - 28	0,001	± 0,05	1200	± 0,5	1,2 - 1,8
fotooptyczny	optometr OPT-30-1	0,001	0 - 30	odczyt cyfrowy	± 1,5	1 ± 0,2
indukcyjny	VISTRONIK C1	0,001	± 1	odczyt cyfrowy	± 10 w zakresie ± 600 μm	0,3
					0,0001		± 0,2		± 2 w zakresie ± 100 μm

Statystyczna kontrola jakości

Rys. 6. Schemat postępowania przy wyznaczaniu parametrów planu badania.

Rys. 7. Schemat blokowy stosowania dwustopniowych planów badania (kontrola normalna lub obostrzona)

Przebieg ćwiczenia

UWAGI:

1. Ze względu na to, iż dla czujnika VISTRONIK c1 czas stabilizacji wskazań po włączeniu zasilania wynosi 30 min orzed rozpoczęciem pomiarów wykonać punkty 7.1 a, b;

2. Czujniki mocować pewnie zwracając przy tym uwagę, aby nie zgnieść tulei chwytowej φ8h6 czujnika;

3. Starać się nie dotykać palcami powierzchni pomiarowych płytek wzorcowyc. Wybierać płytki rozpoczynając od płytek najcieńszych tworzących końcówkę wymiaru. Bezpośrednio przed pomiarem wybrane płytki odkonderwować w beznzynie. Płytki najcieńsze umieścić w środku stosu. Płytki nasuwać na siebie tak, abu stos tworzył całość dzięki siłom adhezji. Po pomiarzezakonserwować płytki wazeliną techniczną i ułożyć w pudełku.

1. Pomiar wymiaru zewnętrznego czujnikiem zegarowym:

1. Zamocować czujnik zegarowy w magnetcznej podstawie pomiarowej. W korpusie podstawy znajduje się pokrętło, którym obracając można zamocować (+) lub zwolnić (-) magnetycznie podstawę do płyty;

2. Wyzerować czujnik na wymiar nominalny ustawiaka 29,440. Do mikroprzesuwu wykorzystać pokrętło na ramieniu podstawy rozchylającej pierścień sprężysty;

3. sprawdzić 4 elementy.

2. Pomiar wymiaru zewnętrznego czujnikiem sprężynowym:

1. Zamocować metrotest w podstawie pomiarowej;

2. Zbudować stos płytek o wartości nominalnej sprawdzanego wymiaru;

3. Wyzerować czujnik na wymiar stosu płytek. w końcowej fazie wykorzystać mikroprzesuw w ramieniu kolumny lub pokrętło przechylające okrągły stolik pomiarowy. Zablokować pokrętła;

4. Zmierzyć odchyłkę sprawdzanego wymiaru. Trzpień pomiarowy czujnika podnosić korzystając z dźwigni podnoszenia trzpienia.

3. Pomiar wymiarów - zewnętrznego i mieszanych optometrem

1. Wstępnie zamocować optometr w podstawie pomiarowej;

2. Włączyć zasilanie przełącznikiem sieć na tylnej płycie wskaźnika;

3. Ostatecznie ustalić pionowe położenie ramienia podstawy, tak aby zakres ruchu trzpienia pomiarowego optometru obejmował wymiar H₄. Trzpień optometru należy podnosić za pomocą tłoczka pneumatycznego układu podnoszenia trzpienia pomiarowego;

4. Za pomocą przycisku na płcie czołowej wskaźnika wyzerować optometr na jednej płycie wzorcowej o wymiarze zbliżonym do wartości nominalnej sprawdzanego wymiaru;

5. Zmierzyć odchyłkę wymiaru H₄;

6. Zmierzyć wymiary mieszane H₁; H₂; H₃ zerując optometr na powierzchnistanowiącej wspólną bazę wymiarową tych więzów.

4. Pomiar wymiaru wewnętrznego średnicówką czujnikową z rozprężonymi końcówkami pomiarowymi:

1. Dla wymiaru φ12H11 dobrać odpowiednią końcówkę rozprężną i wkręcić w korpus średnicówki;

2. Ustawić średnicówkę na wartość nominalną. W tym celu:

• zestawić stos płytek wzorcowych na wymiar nominalny, a następnie umieścić go między wkładkami płasko-równoległymi w uchwycie do płytek,

• umieścić średnicówkę międzywkładkami, a następnie pochylając ją lekko w lewo i prawo znaleźć najmniejsze wskazanie czujnika i zanotować je jako wskazanie O₁ czujnika (w czujniku zegarowym można obrócić tarczę z podziałką, tak aby uzyskać O₁ = 0).

3. Zmierzyć otwory w czterech tulejach.

5. Pomiar wymiaru wewnętrznego średnicówką czujnikową z głowicą mikrometryczną.

1. Zwolnić przesuw wrzeciona głowicy. Ustawić wskazanie głowicy mikrometrycznej na 0. Zablokować przesuw wrzeciona głowicy. Dobrać odpowiednią wymienną końcówkę pomiarową i sprawdzić średnicówkę za pomocą wzorca pierścieniowego;

2. Identyfikowaną średnicę zmierzyć wstępnie suwmiarką;

3. Dobrać odpwiednią końcówkę pomiarową. Na głowicy mikrometrycznej ustawić wymiar okreslony za pomocą suwmiarki;

4. Zmierzyć średnicę otworu w dwóch prostopadłych przekrojach.

6. Opracować plan badania wg zadanych ząłożeń.

7. Kontrola odbiorcza partii pierścieni:

Kontrolę przeprowadzić czujnikeim indukcyjnym cyfrowym VISTRONIK C1 z głowicą MDKa-E1 wykorzystując opcję zapamiętywania maksymalnej odchyłki.

1. Obsługa czujnika (rys. 5):

1. Głowicę pomiarową MDKa-E1 nr 952 zamocować w podstawie pomiarowej i przyłączyć do gniazda B na tylnej płycie zespołu wskazująco-sygnalizującego;

2. Włączyć zasilanie wyłącznikiem sieciowym na tylnej płycie zespołu wskazująco-sygnalizującego;

3. Przełączniki i pokrętła na płycie czołowej ustawić wg tabeli:

Nr przełącznika wg rys. 5	Położenie	Osiągnięty cel (uzasadnienie)
8	WYŁ	Wyłączony kanał A
9, 14	dowolne	Ponieważ kanał A nie pracuje
10	WŁ	Włączony kanał B, do którego podłączono głowicę
12	+	Zwiększaniu wymiaru zewnętrznego, tj. wsuwaniu trzpienia pomiarowego czujnika odpowiada wzrost wartości na wyświetlaczu
15	środkowe położenie kątowe	Aby potencjometr elektronicznej kompensacji zera umożliwiał kompensację na „+” i na „-”
16	1000	Wybrano zakres ± 1000 μm
11, 13	WŁ	Włączony miernik i sterowanie (sygnalizacja świetlna)
21, 22	0	Wyłączona opcja zapamiętywania wymiaru maksymalnego (minimalnego)

4. Pod trzpieniem czujnika umieścić stos płytek o wymiarze nominalnym. Doprowadzić wskazanie na wyświetlaczu w pobliże zera przemieszczając zgrubnie i precyzyjnie ramię podstawy pomiarowej. Przełącznikiem 16 wybrać zakres pomiarowy ± 200 μm. Przeprowadzić ostateczne zerowanie pokrętłem 15;

5. Nastawić granice grup ymiarowych. W celu regulacji dolnej granicy grupy selekcyjnej należy wcisnąć przycisk 19 (oznaczony ½ na płycie czołowej tj. granica grup 1 i 2) i przytrzymując go obracać wkrętakiem pokrętło 17, aby wyświetlacz pokazał żądaną wartość tej granicy. Analogicznie należy postępić przy nastawianiu górnej granicy grupy selekcyjnej - przycisk 20, pokrętło 18. Przy nastawianiu granic grup wymiarowych obowiązuje zachowanie kolejności granic.

6. Mierzonej średnicy odpowiada maksymalne przemieszczenie trzpienia pomiarowego głowicy indukcyjnej. W celu pomiaru tej wartości należy przełącznik 21 ustawić w położeniu max. Następnie:

• przyciskiem 23 (kasowanie) wyzerować pamięć;

• powoli presunąć pierścień po stoliku pomiarowym pod końcówką pomiarową głowicy indukcyjnej.

Po dokonaniu pomiaru wskazanie cyfrowe i sygnalizacja świetlna zachowują wartości odpowiadające największej mierzonej wartości;

1. Wykonać pomiary średnicy zewnętrznej pierścieni w próbce (próbkach). Ponieważ kontrola odbiorcza prowadzona jest wg oceny alternatywnej wykorzystać sygnalizację świetlną (diody czerwone - przekroczony dolny wymiar graniczny, diody zielone - wymiar w polu tolerancji, diody żółte - przekroczony górny wymiar graniczny).

UWAGA: Pierścienie w próbce (próbkach) po pomiarze dzielić na grupy selekcyjne i nie zwracać ich do partii do czasu przyjęcia protokołu przez prowadzącego.

8. Korzystając z odpowiedniej tabeli w PN narysować charakterystykę wybranego planu badania. Okreslić wartości szukanych parametrów.

1

1

---