Laboratorium z fizyki.
Sprawozdanie z ćwiczenia nr 57.
Temat: BADANIE EFEKTU HALLA
1. Cel ćwiczenia
Celem ćwiczenia jest zapoznanie się ze zjawiskiem Halla przez wyznaczanie charakterystyk U=f(B), U=f(IH) hallotronu.
2. Wstęp teoretyczny
Jeżeli płytkę hallotronu włączymy w obwód prądu stałego i umieścimy w polu magnetycznym, którego wektor indukcji B jest prostopadły do kierunku płytki i do kierunku płynącego prądu elektrycznego, to między punktami A i B wytworzy się różnica potencjałów UH, zwana napięciem Halla. Napięcie to powstaje w wyniku odchylenia elektronów poruszających się wzdłuż hallotronu, co spowodowane jest działającą ne nie siłą Lorentza FL = -e(VX × B), gdzie: e - ładunek elektronu, ,VX - prędkość elektronów poruszających się w płytce, B - indukcja magnetyczna. Powstające w wyniku tej siły napięcie Halla wyraża się wzorem UH = γIB gdzie: γ - czułość hallotronu, I - prąd płynący przez hallotron, B - indukcja. Bezpośrednio czułość hallotronu można wyznaczyć z zależności γ=UH/(IB), w której UH - napięcie Halla, Is - prąd płynący hallotron, B - indukcja.
3. Wyznaczane zależności UH=f(B)
Płytkę hallotronu umieszczamy pomiędzy biegunami elektromagnesu, ustalając stały prąd Is=5 [mA] płynący w obwodzie hallotronu. Zmieniając pośrednio wartość indukcji elektromagnetycznej B, odczytujemy napięcie Halla, czynność tę powtarzamy kilkukrotnie, tak aby uzyskać równomierne rozmieszczenie punktów pomiarowych.
Is=5 [mA] |
|||||||
|
B |
ΔB |
UH |
ΔUH |
γ |
εγ |
Δγ |
Lp. |
[T] |
[T] |
[V] |
[V] |
[V/AT] |
[%] |
[V/AT] |
1 |
0.10 |
0.002 |
0.0512 |
0.0002 |
102.4 |
3.14 |
3.215 |
2 |
0.15 |
0.003 |
0.0745 |
0.0002 |
99.333 |
3.02 |
2.998 |
3 |
0.20 |
0.004 |
0.1125 |
0.0002 |
112.5 |
2.93 |
3.294 |
4 |
0.25 |
0.005 |
0.1425 |
0.0002 |
114 |
2.89 |
3.295 |
5 |
0.30 |
0.006 |
0.1766 |
0.0002 |
173.733 |
2.86 |
3.371 |
6 |
0.35 |
0.007 |
0.2064 |
0.0002 |
117.943 |
2.85 |
3.358 |
7 |
0.40 |
0.008 |
0.2135 |
0.0002 |
106.75 |
2.84 |
3.036 |
8 |
0.45 |
0.009 |
0.2550 |
0.0002 |
113.333 |
2.83 |
3.206 |
9 |
0.50 |
0.010 |
0.2860 |
0.0002 |
114.4 |
2.82 |
3.226 |
Przykładowe obliczenia:
Błędy pomiaru indukcji (względny i bezwzględny):
Błąd bezwzględny pomiaru napięcia Halla:
Błąd bezwzględny pomiaru prądu Is:
Czułość hallotronu:
Błąd względny pomiaru czułości hallotronu (policzony z różniczki logarytmicznej):
Błąd bezwzględny pomiaru czułości hallotronu:
Zależność U=f(B).
4. Wyznaczanie zależności UH=f(Is)
Ustalając stałą wartość indukcji magnetycznej B zmieniamy prąd Is płynący przez hallotron, odczytując każdorazowo wartość napięcia Halla UH.
Wartości stałe:
B = 0.5 [T]
ΔB/B = 2 [%]
d = 0.0001 [m]
Δd/d = 5 [%]
e = 1.6 * 10-19 [C]
|
UH |
ΔUH |
Is |
ΔIs |
γ |
εγ |
Δγ |
n |
εn |
Δn |
Lp. |
[V] |
[V] |
[mA] |
[mA] |
[V/AT] |
[%] |
[V/AT] |
[m-3] |
[%] |
[m-3] |
1 |
0.0586 |
0.0002 |
1.0 |
0.0375 |
117.2 |
2.35 |
2.75 |
5.333*1020 |
7.35 |
3.917*1019 |
2 |
0.0886 |
0.0002 |
1.5 |
0.0375 |
118.13 |
2.29 |
2.63 |
5.291*1020 |
7.29 |
3.824*1019 |
3 |
0.1172 |
0.0002 |
2.0 |
0.0375 |
117.2 |
2.17 |
2.55 |
5.333*1020 |
7.17 |
3.825*1019 |
4 |
0.1452 |
0.0002 |
2.5 |
0.0375 |
116.16 |
2.14 |
2.48 |
5.381*1020 |
7.14 |
3.841*1019 |
5 |
0.1719 |
0.0002 |
3.0 |
0.0375 |
114.60 |
2.12 |
2.43 |
5.454*1020 |
7.12 |
3.882*1019 |
6 |
0.2014 |
0.0002 |
3.5 |
0.0375 |
115.09 |
2.10 |
2.42 |
5.431*1020 |
7.10 |
3.856*1019 |
7 |
0.2254 |
0.0002 |
4.0 |
0.0375 |
112.7 |
2.09 |
2.35 |
5.546*1020 |
7.09 |
3.932*1019 |
8 |
0.2665 |
0.0002 |
4.5 |
0.0375 |
118.44 |
2.07 |
2.46 |
5.277*1020 |
7.08 |
3.734*1019 |
9 |
0.2777 |
0.0002 |
5.0 |
0.0375 |
111.08 |
2.07 |
2.30 |
5.627*1020 |
7.07 |
3.980*1019 |
Przykładowe obliczenia:
Błąd bezwzględny pomiaru napięcia:
Błąd bezwzględny pomiaru prądu:
Czułość hallotronu:
Błąd względny wyznaczania czułości hallotronu (z różniczki logarytmicznej):
Błąd bezwzględny wyznaczania czułości hallotronu:
Koncentracja nośników swobodnych:
Błąd względny wyznaczania koncentracji nośników swobodnych (z różniczki logarytmicznej):
Błąd bezwzględny wyznaczania koncentracji nośników swobodnych:
5. Wnioski
W rzeczywistych warunkach pracy hallotronu zachodzi konieczność korekcji napięcia asymetrii pierwotnej układu wynikającej z nieidealnej współliniowości elektrod hallowskich. Kompensacji tego napięcia dokonuje się zmiennym rezystorem R. Ze względu na małą wydajność prądową hallotronu do pomiaru napięcia stosowaliśmy woltomierz o dużej rezystancji wejściowej (cyfrowy).
Zależność U=f(I).