K. Jarocka
Klatka piersiowa (thorax)
MIĘŚNIE KLATKI PIERSIOWEJ
mięśnie powierzchowne
mięsień piersiowy większy (m. pectoralis major)
składa się z części obojczykowej, mostkowej (mostek i żebra 1-5) oraz brzusznej (na pochewce mięśnia prostego brzucha)
włókna zbiegają się wachlarzowato na grzebieniu guzka większego kości ramiennej
czynność
przywodzi ramię, pociąga ku przodowi i obraca do wewnątrz
obniża obręcz barkową
pomocniczy mięsień wdechowy
Unerwienie- nerwy piersiowe przednie boczny i przyśrodkowy (nn. thoracici anteriores lateralis et medialis)
Unaczynienie- t. piersiowo-barkowa, t. piersiowa boczna
mięsień piersiowy mniejszy (m. pectoralis minor)
rozpoczyna się zębami na trzonach II-V żebra
włókna biegną do góry i w bok kończąc się na wyrostku kruczym łopatki
czynność:
obniża obręcz barkową
pomocniczy mięsień wdechowy
Unerwienie- nerwy piersiowe przednie boczny i przyśrodkowy (nn. thoracici anteriores lateralis et medialis)
Unaczynienie- t. piersiowo-barkowa, t. piersiowa boczna
mięsień podobojczykowy (m. subclavius)
rozpoczyna się na przymostkowym końcu I żebra, a kończy na powierzchni dolnej końca barkowego obojczyka
czynność: utrwala obojczyk w stawie mostkowo-obojczykowym
unerwienie: nerw podobojczykowy (n. subclavius) ze splotu ramiennego
unaczynienie: t. nadłopatkowa
mięsień zębaty przedni (m. serratus anterior)
10 zębów rozpoczyna się na żebrach I-X i biegnie do brzegu przyśrodkowego łopatki
czynność:
część górna- pociąga staw ramienny do przodu
część środkowa przesuwa panewkę ku górze
przyciska łopatkę do klatki piersiowej
pomocniczy mięsień wdechowy
unerwienie: n. Piersiowy długi (n. thoracicus longus) ze splotu ramiennego
mięśnie głębokie
mięśnie międzyżebrowe zewnętrzne (mm. intercostales externi)
biegną w przestrzeniach międzyżebrowych od kręgosłupa do granicy między żebrem kostnym a chrzęstnym
od przodu są zastąpione przez błonę międzyżebrową zewnętrzną (membrana intercostali externa)
czynność: mięśnie wdechowe
mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne (mm. intercostales interni)
leżą w międzyżebrzach między kątami żeber a mostkiem
z tyłu są zastąpione przez błonę międzyżebrową wewnętrzną (membrana intercostales interna)
czynność: mięśnie wydechowe
mięśnie międzyżebrowe najgłębsze (mm. intercostales intimi)
oddzielona przez triadę międzyżebrową masa mięśni międzyżebrowych wewnętrznych
mięśnie międzyżebrowe pośrednie (mm. intercostales intermedia)
przylegają do mięśni międzyżebrowych zewnętrznych i mostka
włókna biegną od góry i dołu w kierunku kręgosłupa
mięśnie podżebrowe (mm. subcostales)
leżą w okolicy kątów dolnych żeber
są to mięśnie międzyżebrowe wewnętrzne, które przerzucają się nad jednym, a czasem dwoma żebrami
mięsień poprzeczny klatki piersiowej (m. transversus thoracis)
rozpoczyna się od wewnętrznej powierzchni dolnego końca mostka
biegnie od końców II-VI żebra
czynność: mięsień wydechowy
MIĘŚNIE MIĘDZYŻEBROWE ZEWNĘTRZNE + PRZEPONA = MIĘŚNIE WDECHOWE
Przepona
jest cienkim mięśniem oddzielającym jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej
zależnie od przyczepów wyróżniamy w przeponie części:
lędźwiową (facies lumbalis)- na więzadłach łukowatych oraz na kręgosłupie; dwie odnogi prawa i lewa na wysokości I i II kręgu lędźwiowego
żebrową (facies costalis)- od powierzchni wewnętrznej końców żeber kostnych i chrząstek żebrowych VII-XII
mostkową (facies sternalis)- od powierzchni tylnej wyrostka mieczykowatego (processus xyphoideus)
otwory w przeponie
rozwór aorty (hiatus aorticus)-na wysokości XII kręgu piersiowego przy kręgosłupie
aorta
przewód piersiowy
żyła nieparzysta (v. azygos)
rozwór przełyku (hiatus esophageus)- na poziomie X kręgu piersiowego w części mięśniowej przepony po lewej stronie
przełyk
pnie błędne przedni i tylny (vagus dexter et sinister)
gałęzie końcowe n. przeponowego lewego
otwór żyły głównej (foramen venae cavae)- na wysokości krążka między VII a IX kręgiem piersiowym, po prawej stronie
żyła główna dolna (v. cava inferior)
gałęzie końcowe n. przeponowego prawego
Ściana klatki piersiowej
rana kłuta z przodu klatki piersiowej przebija kolejno:
skórę
powięź piersiową
m. piersiowy większy
m. piersiowy mniejszy
błona międzyżebrowa zewnętrzna
mm. międzyżebrowe wewnętrzne
triada międzyżebrowa
żyła międzyżebrowa
tętnica międzyżebrowa
nerw międzyżebrowy
powięź śródpiersiowa (fascia endothoracica)
opłucna ścienna (pleura parietalis)
triada międzyżebrowa to kolejno od góry:
żyla międzyżebrowa (vena intercostalis)
tętnica międzyżebrowa (arteria intercostalis)
nerw międzyżebrowy (nervus intercostalis)- gałąź brzuszna n. rdzeniowego
tętnice
tętnica międzyżebrowa tylna (arteria intercostalis posterior), od tętnicy piersiowej (a. thoracica)
gałąź międzyżebrowa przednia (ramus intercostalis anterior), od t. piersiowej wewnętrznej (a. thoracica interna), od t. podobojczykowej (a. subclavia)
Żyły
żyla międzyżebrowa przednia (vena intercostalis anterior), do żyły piersiowej wewnętrznej (v. thoracica interna), do żyły ramienno-głowowej (v. brachiocephalica)
żyla międzyżebrowa tylna (vena intercostalis posterior), do żyły nieparzystej (v. azygos)- z prawej lub (v. hemiazygos)- z lewej, a te do żyły nieparzystej (v. azygos) i żyły głównej górnej (v. cava superior)
SERCE
Osierdzie (pericardium)
serce jest szczelnie okryte blaszkami osierdzia. Blaszka trzewna przechodzi w ścienną na początku wielkich naczyń serca
blaszka trzewna osierdzia (lamina visceralis pericardii serosi), nazywana także nasierdziem (epicardium)
jama osierdzia (cavum pericardii)- zawiera 10 ml płynu osierdziowego (liquor pericardii)
blaszka ścienna osierdzia (lamina parietalis pericardii serosi), wzmocniona jest ona warstwą osierdzia włóknistego (pericardium fibrosum)
osierdzie tworzy dwa zachyłki
zatokę poprzeczną osierdzia (sinus transversus pericardii)- między naczyniami a przedsionkami
zatokę skośną osierdzia (sinus obliquus pericardii)- między żyłami płucnymi prawymi i lewymi
Badania opukowe serca
ww. pachowe środkowe (centrales)
ww. pachowe szczytowe (apicales)
pień podobojczykowy (truncus subclavius)
przewód chłonny prawy (ductus symphaticus dexter) lub przewód piersiowy (ductus thoracicus)
stłumienie bezwzględne (odgłos stłumiony, taki jak na wątrobie). Od przyczepu 4 żebra, łukiem na stronę lewą wzdłuż linii przymostkowej lewej do 6 żebra. Z prawej strony 1 cm na prawo od linii pośrodkowej przedniej.
stłumienie względne (odgłos przytłumiony, pośredni między wątrobą a płucami). Od przyczepu 3 żebra, łukiem na lewo do koniuszka serca (piąte lewe międzyżebrze, cm w prawo od linii sutkowej lewej). Granica prawa biegnie 1 cm na prawo od linii mostkowej prawej
kierunek opukiwania
z prawej strony w dół wzdłuż linii środkowo-obojczykowej do wątroby (V międzyżebrze)
jedno międzyżebrze do góry (od 4 prawego międzyżebrza)
w stronę lewą mijając kolejno granice stłumienia względnego i bezwzględnego
Powierzchnie serca
podstawa serca (basis cordis)
V-VIII Th
Oddzielona od kręgosłupa przełykiem, aortą i przewodem piersiowym
powierzchnia mostkowo-żebrowa (facies sternocostalis)
od podstawy ku koniuszkowi serca biegnie bruzda międzykomorowa przednia (sulcus interventricularis anterior)
powierzchnia przeponowa (facies diphragmatica)
oddzielona od powyższej przez brzeg prawy serca (margo dexter cordis)- utworzony przez komorę i przedsionek prawy
poniżej biegnie bruzda międzyprzedsionkowa tylna (sulcus interatrialis posterior)
powierzchnia płucna (facies pulmonalis)
brzeg ostry (margo acutus)- wzdłuż komory
bruzda wieńcowa (sulcus coronarius cordis)- oddziela przedsionki od komór
bruzda międzykomorowa przednia i tylna (sulcus intreventricularis anterior et posterior)
oddziela komory
przednia- na powierzchni mostkowo-żebrowej
tylna- na powierzchni przeponowej
wcięcie koniuszka serca (incisura apicis cordis)- połączenie na koniuszku serca obu bruzd międzykomorowych
szkielet serca
Szkielet serca położony jest na podstawie komór między przedsionkami a komorami i składa się z:
1- pierścienia włóknistego pnia płucnego (anulus fibrosus trunci pulmonalis)
2- pierścienia włóknistego aorty (anulus fibrosus aortae)
3- pierścienia włóknistego przedsionkowo-komorowego prawego (anulus fibrosus atrioventricularis dexter)
4- pierścienia włóknistego przedsionkowo-komorowego lewego (anulus fibrosus atrioventricularis sinister)
5- trójkąta włóknistego prawego (trigonum fibrosum dexter)
6- trójkąta włóknistego lewego (trigonum fibrosum sinister)
7- części błoniastej przegrody międzykomorowej
Ortodiagram serca
w linii pośrodkowej zdjęcia rentgenowskiego widoczny jest cień środkowy. Tworzą go mostek, mięśnie, kręgosłup i serce. Widoczne są także łuki.
łuk żyły głównej
łuk przedsionka prawego
łuk aorty zstępującej
łuk pnia płucnego
łuk przedsionka lewego
łuk komory lewej
Rzuty zastawek na przednią ścianę klatki piersiowej
zastawka trójdzielna (valva tricuspidalis)
leży na linii mostkowego końca trzeciej lewej chrząstki żebrowej do przyczepu mostkowego szóstej prawej chrząstki i na przecięciu z linią pośrodkową przednią
osłuchujemy na mostku po stronie prawej na wysokości przyczepu szóstej prawej chrząstki żebrowej
zastawka dwudzielna (valva bicuspidalis)
koniec 4 żebra
osłuchuje się w 5 lewej przestrzeni międzyżebrowej, przyśrodkowo od linii sutkowej, na koniuszku serca
zastawka pnia płucnego (valva trunci pulmonalis)
przyczepia się do 3 lewej chrząstki żebrowej do mostka
osłuchuje się przy lewym brzegu mostka, w drugiej przestrzeni międzyżebrowej
zastawka aorty (valva aortae)
koniec mostkowy 3 lewej przestrzeni mędzyżebrowej
osłuchujemy przy prawym brzegu mostka w 2 przestrzeni międzyżebrowej
Mięsień sercowy (myocardium)
stanowi właściwą jamę serca
mięśniówka przedsionków jest całkowicie oddzielona od mięśniówki komór
mięśniówka komór składa się z warstw:
skośnej- zewnętrznej
okrężnej- środkowej
podłużnej- wewnętrznej
mięśniówka przedsionków składa się z warstw:
głębokiej- oddzielnej dla każdego przedsionka, tworzącej przegrodę międzyprzedsionkową
powierzchownej- wspólnej dla obu przedsionków
Układ przewodzący serca
układ ten składa się z części zatokowo-przedsionkowej oraz przedsionkowo-komorowej
węzeł zatokowo-przedsionkowy (nodus sinuatrialis) wysyła bodziec stymulujący skurcz serca (70 imp/min). Od niego prowadzą drogi do węzła przedsionkowo-komorowego (nodus atrioventricularis) (50 imp/min). Węzeł ten leży po stronie prawej przegrody przedsionkowo-komorowej. Wydłuża się do przodu tworząc pęczek przedsionkowo-komorowy (fasciculus atrivenyricularis) (30 imp/min). Jego część początkowa (truncus) biegnie ku przodowi ku dolnej części przegrody błoniastej, gdzie dzieli się na odnogę prawą i lewą (crus dextrum et sinistrum).
węzeł zatokowo-przedsionkowy leży w ścianie prawego przedsionka na granicy zatoki żył głównych i właściwego przedsionka
węzeł przedsionkowo-komorowy leży na dnie przedsionka prawego między nim a komorą prawą.
Zastawki serca
zastawka przedsionkowo-komorowa prawa (valva atriouentricularis dextra); zastawka trójdzielna (valva tricuspidalis)
składa się z 3 płatków (cuspis)
połączone są one z pierścieniem włóknistym przedsionkowo-komorowym prawym
ich wolne brzegi łączą się ze strunami ścięgnistymi umocowanymi na mięśniach brodawkowych lub beleczkach mięśniowych
odróżnia się
płatek przedni (cuspis anterior)
płatek tylny (cuspis posterior)
płatek przegrodowy (cuspis septalis)
połączenia podstaw płatków noszą nazwę spoideł zastawki (commissurae valvae)
ujście przedsionkowo-komorowe ma 4 cm średnicy
zastawka przedsionkowo-komorowa lewa (valva atriouentricularis sinistra); zastawka dwudzielna (valva bicuspidalis)
identyczna budowa jak w zastawce trójdzielnej
płatki
płatek przedni (cuspis anterior)
płatek tylny (cuspis posterior)
zastawka pnia płucnego (valva trunci pulmonalis)
zastawka tętnicza
składa się z 3 kieszonkowatych zachyłków śródbłonka zwanych płatkami półksiężycowatymi (valvulae semilunares)
wzdłuż wolnego brzegu płatka biegnie obłączek płatka półksiężycowatego (lunula valvulae semilunaris)
na środku znajduje się grudka płatka półksiężycowatego (nodus valvulae semilunaris)
płatki
płatek przedni (valvula anterior)
płatek prawy (valvula dextra)
płatek lewy (valvula sinistra)
zastawka aorty (valva aortae)
zastawki tworzą zatoki aorty, a razem opuszkę aorty (bulbus aortae)
płatki
płatek przedni (valvula anterior)
płatek prawy (valvula dextra)- a. coronaria dextra
płatek lewy (valvula sinistra)- a. coronaria sinistra
Jamy serca
przedsionek prawy (atrium dextrum)
zbiera krew żylną z dużego obiegu krwi i naczyń serca
ściany przedsionka prawego
przednia- uszko prawe (auricula dextra) z mięśniami grzebieniastymi (mm. pectinati)
przyśrodkowa- przegroda międzyprzedsionkowa (septum interatriale) i dół owalny (fossa owalis)
tylna
ujście żyły głównej dolnej (ostium venae cavae inferioris)
ujście zatoki wieńcowej (ostium sinus coronarii)
boczna- ujścia żył przednich serca i najmniejszych serca
górna- ujście żyły głównej górnej (ostium venae cavae superioris)
dolna- ujście przedsionkowo-komorowe prawe z zastawką trójdzielną
komora prawa (ventriculus dexter)
pompuje krew natlenowaną do krążenia płucnego
grubość ściany tej komory ok. 3 razy mniejsza od komory lewej
od ujścia przedsionkowo-komorowego biegnie do wierzchołka komory droga dopływowa krwi
od wierzchołka poprzez stożek tętniczy biegnie droga odpływowa krwi do pnia płucnego
przedsionek lewy (atrium sinistrum)
zbiera krew utlenowaną z żył płucnych
ściany przedsionka
przednia- aorta i pień płucny
tylna- 4 żyły płucne, dwie prawe i dwie lewe
przyśrodkowo- półksiężycowate zagłębienie odpowiadające dołowi owalnemu
bocznie- uszko lewe (auricula sinister)
komora lewa (ventriculus sinister)
pompuje krew utlenowaną na obwód
odpowiada za ciśnienie krwi w tętnicach obwodowych, stąd duża siła skurczu i grubość ściany
Unaczynienie i unerwienie serca
tętnice serca
tętnice wieńcowe (aa. coronariae)- odchodzą nad płatkami półksiężycowatymi prawym i lewym, od rozszerzonego początku aorty zwanego opuszką (bulbus aortae). Opuszka składa się z 3 zatok aorty (sinus aortae)
t. wieńcowa prawa (a. coronaria dextra)
biegnie w rowku wieńcowym w prawo i ku tyłowi, pod uszkiem prawym
następnie biegnie w bruździe międzykomorowej tylnej, jako gałąź międzykomorowa tylna (ramus interventricularis posterior)
oddaje gałązki do:
komory prawej
przedsionka prawego
1/3 przegrody międzykomorowej tylnej
części komory lewej leżącej przy przegrodzie z tyłu
układu bodźco-przewodzącego
t. wieńcowa lewa (a. coronaria sinistra)
biegnie między uszkiem lewym a pniem płucnym
dzieli się na 2 gałęzie
g. międzykomorowa przednia (r. intervenyricularis anterior)- biegnie do koniuszka
g. okalająca (r. circumflexus)- biegnie w bruździe wieńcowej na powierzchnię przeponową serca i zwraca się w kierunku koniuszka
oddaje gałązki do:
komory lewej
przedsionka lewego
2/3 przegrody międzykomorowej
część komory prawej leżącej przy przegrodzie z przodu
m. brodawkowaty przedni (KP)
żyły serca
żyły serca uchodzą do zatoki wieńcowej (sinus coronarius cordis)- jest to szeroki pień żylny w części tylnej bruzdy wieńcowej serca, który uchodzi w ścianie tylnej przedsionka prawego
żyła wielka serca (v. cordis magna)
towarzyszy t. wieńcowej lewej
wpada do zatoki wieńcowej z lewej strony
ż. mała serca (v. cordis parwa)
biegnie w bruździe wieńcowej między przedsionkiem a komorą prawą
uchodzi do prawego końca zatoki wieńcowej
ż. średnia serca (v. cordis media)
wpada samodzielnie do zatoki wieńcowej
ż. tylna komory lewej (v. posterior ventriculi sinister)
przebiega na powierzchni przeponowej komory lewej
kończy się w zatoce lub w żyle wielkiej serca
ż. skośna przedsionka lewego (v. obliqua atri sinistri)
uchodzi do zatoki
żż. przednie serca (vv. cordis anteriores)
3 lub 4
zbierają krew ze ściany przedniej komory prawej
uchodzą do przedsionka prawego
żż. najmniejsze serca (vv. cordis minimae)
mają zastawki
uchodzą do przedsionka prawego i pozostałych jam serca
naczynia chłonne
naczynia chłonne włosowate układają się w sieci
podwsierdziową
mięśniową
podnasierdziową
naczynia chłonne odprowadzające towarzyszą tętnicom włosowatym i zbierają się w 2 pnie- główne naczynia chłonne serca prawe i lewe, które uchodzą do węzłów tchawiczo-oskrzelowych lub śródpiersiowych przednich
unerwienie
Serce posiada własny układ sterujący jego pracą tzw. układ przewodzący. Praca serca jest także regulowana przez układ autonomiczny, tworzący u podstawy serca splot sercowy (plexus cardiacus). Leży on między aortą a żyłami płucnymi. Dzieli się na części:
powierzchowną- pokrywa wklęsły brzeg łuku aorty i miejsce podziału pnia płucnego
głęboką- leży między aortą a żyłami płucnymi
splot sercowy powstaje z:
włókien współczulnych
n. sercowy szyjny górny- od zwoju szyjnego górnego
n. sercowy szyjny środkowy- od zwoju szyjnego środkowego
n. sercowy szyjny dolny- od zwoju szyjnego dolnego
nn. sercowe piersiowe (nn. cardiaci thoracici)- z 2-4 zwojów piersiowych pnia współczulnego
włókien przywspółczulnych od n. błędnego
rr. cardiaci superiores
rr. cardiaci inferiores
rr. cardiaci medii
współczulnie- przyśpieszają akcję serca, zwiększają siłę skurczu, rozszrżają naczynia wieńcowe
przywsółczulnie- zwalnia akcję serca, zmniejszają siłę skurczu, zwężają naczynia wieńcowe
SUTEK
Gruczoł sutkowy (glandula mammaria) leży w narządzie zwanym sutkiem (mamma), który leży na wysokości III-VI żebra. Odpływ chłonki z sutków odbywa się następującymi drogami:
pierwsza
tractus axillaris
tractus intercostalis posterior
tractus interpectoralis
druga
tractus interpectoralis
tractus intercostalis anterior
trzecia
tractus axillaris
tractus intercostalis posterior
tractus intercostalis anterior
droga pachowa boczna (tractus axillaris lateralis)- boczna połowa sutka
ww. pachowe piersiowe i ww. pachowo-nadbrzuszne
ww. pachowe środkowe (centrales)
ww. pachoweszczytowe (apicales)
truncus subclavius
ductus lymphaticus dexter lub ductus thoracicus
droga międzyżebrowa tylna (tractus intercostalis posterior)- boczna połowa sutka
ww. międzyżebrowe tylne
ww. śródpiersiowe tylne (mediastinales posterior)
truncus medistinales posterior
ductus lymphaticus dexter lub ductus thoracicus
droga międzyżebrowa przednia (tractus intercostalis aterior)- przyśrodkowa połowa sutka
ww. międzyżebrowe przednie
truncus sternalis
ww. nadobojczykowe i ww. pachowe szczytowe
truncus subclavius
ductus lymphaticus dexter lub ductus thoracicus
droga międzypiersiowa (tractus interpectoralis)- górna połowa sutka
ww. międzypiersiowe (interpectorales)
ww. pachowe środkowe (centrales)
ww. pachoweszczytowe (apicales)
truncus subclavius
ductus lymphaticus dexter lub ductus thoracicus
KRĄŻENIE PŁODOWE
miejsca mieszania się krwi żylnej z tętniczą w życiu płodowym
żyła pępkowa łączy się z lewą gałęzią żyły wrotnej i dzieli swą krew na dwa strumienie; pierwszy przechodzi przez wątrobę i wpada przez żyły wątrobowe do żyły głównej dolnej
drugi- przewód żylny- prowadzi krew wprost do żyły głównej dolnej
krew z v. c. i. wpada do przedsionka prawego, gdzie miesza się z krwią z v. c. s.
przez otwór owalny miesza się w przedsionku lewym z krwią pochodzącą z żył płucnych
skurcz serca popycha krew do aorty, w której poprzez przewód tętniczy miesza się z krwią z pnia płucnego
dalej krew biegnie aortą piersiową, brzuszną i tt. biodrowymi wspólnymi
od tt. biodrowych wewnętrznych odchodzą tt. pępkowe (aa. umbilicales)
pozostałości po krążeniu płodowym w organizmie dorosłym
więzadła pępkowe pośrodkowe (ligg. umbilicalia medialia) jako pozostałość po zarośniętych tt. pępkowych
dołek owalny (fossa ovalis) jako pozostałość po okienku owalnym, łączącym oba przedsionki
więzadło obłe wątroby (lig. teres hepatis) jako zrośnięta żyła pępkowa
więzadło żylne (lig. venosum)pozostałość po przewodzie żylnym
zrośnięty pień tętniczy (lig. arteriosum)
LINIE I OKOLICE KLATKI PIERSIOWEJ
linie określające klatkę piersiową
liniami poziomymi są linie żeber i przestrzeni międzyżebrowych
pionowe wyróżniamy:
linia pośrodkowa przednia (linea mediana anterior)- w płaszczuźnie pośrodkowej ciała z przodu
linia mostkowa (linea sternales)- wzdłuż bocznego brzegu mostka
linia przymostkowa (linea parasternalis)- w połowie odległości między linią mostkową a sutkową
linia sutkowa (linea mamillaris) lub środkowoobojczykowa- przechodzi przez środek obojczyka i sutek
z boku
linia pachowa przednia (linea axillaris anterior)- przedłużenie przedniego fałdu pachowego
linia pachowa środkowa (linea axillaris media)- przechodzi przez najwyższy punkt dołu pachowego
linia pachowa tylna (linea axillaris posterior)- przedłużenie tylnego fałdu pachowego
z tyłu
linia pośrodkowa tylna (linea intermediana posterior)- w płaszczyźnie pośrodkowej ciała, z tyłu
linia łopatkowa (linea scapularis)- biegnie przez dolny kąt łopatki, gdy ramię jest opuszczone
okolice klatki piersiowej
z przodu
okolica mostkowa (regio sternalis)- nieparzysta, środkowa
okolica obojczykowa (regio clavicularis)- parzysta
okolica podobojczykowa- parzysta
okolica sutkowa (regio mamillaris)- parzysta
okolica podsutkowa- parzysta
z boku
okolica pachowa (regio axillaris)-
okolica boczna klatki piersiowej
z tyłu
okolica kręgowa
okolica krzyżowa
okolica boczna grzbietu- parzysta, składa się z okolic:
okolica nadłopatkowa
okolica łopatkowa
okolica podłopatkowa
okolica lędźwiowa
podział śródpiersia
Śródpiersie (mediastinum), jest to przestrzeń między jamami opłucnej, kręgosłupem i mostkiem, a dzieli się na:
śródpiersie górne (mediastinum superius)- leży powyżej poziomu osierdzia;
ograniczenia:
od przodu- rękojeść mostka
od dołu- płaszczyzna poprowadzona od połączenia rękojeści i trzonu mostka do trzonu IV kręgu piersiowego
zawiera w sobie:
grasicę
węzły chłonne
żyły ramienno-głowowe
żyłę główną górną- górną połowę
łuk aorty
pień ramienno-głowowy
tętnicę szyjną wspólną- początkowy odcinek
tętnicę podobojczykową lewą- początkowy odcinek
tchawicę
przełyk
przewód piersiowy
nn. sercowe
n. przeponowy
n. błędny
n. krtaniowy wsteczny lewy
śródpiersie przednie (mediastinum anterius)
ograniczenia
od przodu- mostek
od tyłu worek osierdziowy
po bokach blaszka sródpiersiowa opłucnej ściennej
zawartość
grasicę
żyły ramienno-głowowe
żyłę główną górną
pień płucny
tętnice płucne
aorta wstępująca i łuk aorty z dużymi pniami naczyniowymi
nerwy błędne
nerwy przeponowe
więzadło mostkowo-osierdziowe
drobne gałęzie śródpiersiowe i piersiowe wewnętrzne
śródpiersie środkowe (mediastinum medium)
zawartość
serce z workiem osierdziowym
aortę wstępującą
część żyły głównej górnej z ujściem żyły nieparzystej
żyła główna dolna
rozdwojenie tchawicy i oskrzela główne (2)
pień płucny, tętnice i żyły płucne
nerwy przeponowe
węzły chłonne oskrzelowe
śródpiersie tylne (mediastinum posterius)
ograniczenia
od przodu- worek osierdziowy i przepona
od tyłu- trzony IV-XII kręgów piersiowych
po bokach- opłucna śródpiersiowa
zawartość
aorta piersiowa zstępująca
żyła nieparzysta i nieparzyste krótkie
nn. błędne
nn. trzewne
przełyk
przewód piersiowy
węzły chłonne
pień współczulny
tchawica
TCHAWICA (TRACHEA)
Koniec górny tchawicy (trachea) przypada na VI-VII kręg szyjny, a koniec dolny IV-V kręg piersiowy. U swego dolnego końca dzieli się ona na oskrzela główne, w rozdwojeniu tchawicy (bifurcario trachleae)
ściana tchawicy (od wewnątrz)
błona śluzowa (tunica mucosa)- wysłana nabłonkiem wielorzędowym migawkowym
błona włóknista (tunica fibrosa), zawiera
16-20 chrząstek tchawicznych (cartilagines tracheares)
połączone są one więzadłami obrączkowymi (ligg. anularis)
wolne końce chrząstek połączone ścianą błoniastą (paries membranaceus), zbudowaną z włókien mięśniowych gładkich, od zewnątrz podłużnych i poprzecznych. Warstwa poprzeczna, grubsza tworzy tzw. mięsień tchawiczy (m. trachealis)
topografia tchawicy
część szyjna tchawicy
od przodu
węzina gruczołu tarczowego
żylny splot tarczowy nieparzysty z żyłami tarczowymi dolnymi i najniższymi
żyła ramienno-głowowa lewa (v. brachiocephalica sinistra)
łuk żylny szyjny (arcus venosus jugularis)
m. mostkowo-tarczowy
m. mostkowo-gnykowy
z tyłu
przełyk (oesophagus)
bocznie
płaty gruczołu tarczowego sięgają aż do V lub VI kręgu piersiowego
pęczek naczyniowo-nerwowy szyi, a w nim:
ż. szyjna wewnętrzna (v. jugularis interna)
t. szyjna wswpólna (a. carotis communis)
n. błędny (n. vagus)
nn. krtaniowe wsteczne
część piersiowa tchawicy
od przodu
grasica (thymus)
ż. ramienno-głowowa lewa (v. brachiocephalica sinistra)
pień ramienno-głowowy (truncus brachiocephalicus)
łuk aorty (arcus aortae)
z tyłu
przełyk (oesophagus)
bocznie, z lewej strony
t. szyjna wspólna lewa (a. carotis communis sinistra)
t. podobojczykowa lewa (a. subclavia sinistra)
łuk aorty (arcus aortae)
bocznie, z prawej strony
opłucna śródpiersiowa prawa (pleura mediastinalis dextra)
rozdwojenie tchawicy
leży bezpośrednio nad górnym odcinkiem lewego przedsionka serca
od przodu przykryte jest t. płucną prawą
OSKRZELA GŁÓWNE (BRONCHI PRINCIPALES)
Oskrzela główne (bronchi principales), prawe i lewe, są to gałęzie tchawicy rozpoczynające się w rozdwojeniu tchawicy, a kończące u wejścia do odpowiedniego płuca. Oba oskrzela główne leżą w śródpiersiu tylnym. Budowa oskrzeli głównych jest identyczna jak tchawicy.
różnice między oskrzelem głównym prawym i lewym.
pod względem kierunku- prawe jest bardziej strome
prawe z płaszczyzną pośrodkową tworzy kąt 20°-45°
lewe 30°-55°
pod względem długości- prawe jest krótsze
prawe 1,5-2,5 cm (5-9chrząstek)
lewe 4-5 cm (9-12 chrząstek)
pod względem średnicy- prawe jest szersze
prawe 12-16 mm
lewe 10-14 mm
pod względem gałęzi
prawe dzieli się na 2 przed wejściem do wnęki płuca
topografia oskrzeli głównych
lewe
z tyłu
przełyk (oesophagus)
n. błędny (n. vagus)
aorta zstępująca (aorta descendens)
z góry
łuk aorty (arcus aortae)
od przodu
t. płucna lewa (a. pulmonalis sinistra)
od dołu
żż. płucne lewe (vv. pulmonalis sinister)
prawe
od tyłu
n. błędny (n. vagus)
ż. nieparzysta (v. azygos)
od góry
łuk ż. nieparzystej (arcus v. azygos)
od przodu
t. płucna prawa (a. pulmonalis dextra)
od dołu
żż. płucne prawe (vv. pulmonalis dexter)
drzewo oskrzelowe
tchawica
oskrzele główne prawe (bronchus principalis dexter)
oskrzele płatowe górne prawe (bronchus lobaris superior dexter)
3 oskrzela segmentowe
oskrzele płatowe środkowe prawe (bronchus lobaris medius dexteer)
2 oskrzela segmentowe
oskrzelepłatowe dolne prawe (bronchus lobaris inferior dexter)
5 oskrzeli segmentowych
oskrzele główne lewe (bronchus principalis sinister)
oskrzele płatowe górne lewe (bronchus lobaris superior sinister)
5 oskrzeli segmentowych
oskrzele płatowe dolne lewe (bronchus lobaris inferior sinister)
5 oskrzeli segmentowych
dalszy podział
oskrzela płatowe (bronchus lobaris)
UNACZYNIENIE I UNERWIENIE TCHAWICY I OSKRZELI
unaczynienie
- tętnice
część szyjna
t. tarczowa dolna, od t. podobojczykowej
część piersiowa
od przodu- gałęzie oskrzelowe od t. piersiowej wewnętrznej i od t. podobojczykowej
od tyłu- gałęzie oskrzelowe aorty piersiowej
- żyły uchodzą do
żż. tarczowych dolnych
żż. tarczowych najniższych
żż. oskrzelowe przednie i tylne uchodzą do układu żył nieparzystych
unerwienie
- n. błędny
- włókna układu współóczólnego
naczynia chłonne
z górnej części
ww. szyjne powierzchowne → ww. szyjne głębokie dolne
z dolnej części pień szyjno-głowowy→
ww. tchaw.-oskrzel. i tchawicze → pnie śródpiersiowe
5
2
6
3
7
1
4
5