1998/99 |
LABORATORIUM Z FIZYKI |
|||
Ćwiczenie nr 72 |
Zjawisko Halla |
|||
ELEKTRONIKA |
Paweł Wojdaszko |
|||
Data wykonania: |
|
Data |
Ocena |
Podpis |
1999.05.16 |
T |
|
|
|
|
S |
|
|
|
Zasada pomiaru:
Zjawisko Halla polega na powstawaniu pola elektrycznego E w płytce półprzewodnika, przez którą płynie prąd, umieszczonej w polu magnetycznym B:
Na powierzchniach bocznych płytki powstaje nadmiarowy ładunek - na jednej dodatni, na drugiej ujemny, w wyniku czego powstaje dodatkowe pole elektryczne o natężeniu:
działające na elektrony siłą
skierowaną przeciwnie do siły Lorentza.
Po ustaleniu się równowagi, FE = FL:
v -średnia prędkość elektronów
j - gęstość prądu w płytce
n - koncentracja elektronów
Stałą Halla RH (mającą znak ujemny w przypadku przewodnictwa n, lub ujemny dla przewodnictwa p), można wyznaczyć doświadczalnie ze wzoru:
b - grubość płytki
Przy znanej stałej Halla można obliczyć koncentrację elektronów swobodnych w metalu lub elektronów przewodnictwa w półprzewodniku zdegenerowanym oraz ich ruchliwość - ruchliwość holowską:
- opór właściwy materiału
Układ pomiarowy:
Ocena dokładności pojedynczych pomiarów:
woltomierz cyfrowy:
- dokładność 0,001V
- błąd maksymalny: ΔU = ±0,5 % + 1 znak
miliamperomierz:
- zakres: 15 mA
- podziałek: 60, 1 podziałka = 0,25 mA
klasa: 0,5
- błąd maksymalny wyznaczany ze wzoru:
= 0,15 [mA]
Ze względu na nieliniowe zachowanie potencjometru regulującego prąd, szczególnie
przy wyższych wartościach trudne było dokładne ustawienie zadanych parametrów, dlatego też błąd pomiaru natężenia wynika również z przyczyn mechanicznych.
Tabele wyników:
a) parametry próbki i warunki pomiarów efektu Halla:
l - długość próbki
a - szerokość próbki
b - grubość próbki
- oporność właściwa
przenikalność magnetyczna 1
materiał - monokryształ Ge
typ przewodnictwa - n
Lp. |
I |
-UH |
UH |
UHśr |
UHśr*I |
|
[mA] |
[mV] |
[mV] |
[mV] |
[mV][mA] |
1. |
2,00 ± 0,15 |
0,16 ± 0,001 |
0,17 ± 0,001 |
0,16 ± 0,002 |
0,33 |
2. |
3,00 ± 0,15 |
0,24 ± 0,001 |
0,21 ± 0,001 |
0,22 ± 0,003 |
0,67 |
3. |
4,00 ± 0,15 |
0,31 ± 0,002 |
0,29 ± 0,002 |
0,30 ± 0,004 |
1,20 |
4. |
5,00 ± 0,15 |
0,39 ± 0,002 |
0,36 ± 0,002 |
0,37 ± 0,004 |
1,87 |
5. |
6,00 ± 0,15 |
0,48 ± 0,003 |
0,44 ± 0,003 |
0,46 ± 0,006 |
2,76 |
6. |
7,00 ± 0,15 |
0,54 ± 0,003 |
0,55 ± 0,003 |
0,54 ± 0,006 |
3,81 |
7. |
8,00 ± 0,15 |
0,60 ± 0,003 |
0,60 ± 0,003 |
0,60 ± 0,006 |
4,80 |
8. |
9,00 ± 0,15 |
0,74 ± 0,004 |
0,66 ± 0,004 |
0,70 ± 0,008 |
6,30 |
9. |
10,00 ± 0,15 |
0,87 ± 0,005 |
0,74 ± 0,004 |
0,80 ± 0,009 |
8,05 |
10. |
11,00 ± 0,15 |
0,90 ± 0,005 |
0,80 ± 0,004 |
0,85 ± 0,009 |
9,35 |
11. |
12,00 ± 0,15 |
0,93 ± 0,005 |
0,91 ± 0,005 |
0,92 ± 0,010 |
11,04 |
12. |
13,00 ± 0,15 |
1,04 ± 0,006 |
1,04 ± 0,006 |
1,04 ± 0,012 |
13,52 |
13. |
14,00 ± 0,15 |
1,16 ± 0,006 |
1,11 ± 0,006 |
1,13 ± 0,012 |
15,89 |
14. |
15,00 ± 0,15 |
1,13 ± 0,006 |
1,28 ± 0,007 |
1,20 ± 0,013 |
18,07 |
Δ |
0,15 |
0,004 |
0,004 |
- |
- |
ε |
- |
- |
- |
9,33 |
97,68 |
Lp. |
I2 |
UHśr*ΔI |
I*ΔUHśr |
I*ΔI |
UH (teor.) |
|
[mA2] |
[mV][mA] |
[mV][mA] |
[mA2] |
[mV] |
1. |
4 |
0,03 |
0,01 |
0,30 |
0,16 |
2. |
9 |
0,04 |
0,01 |
0,45 |
0,24 |
3. |
16 |
0,05 |
0,02 |
0,60 |
0,32 |
4. |
25 |
0,06 |
0,02 |
0,75 |
0,40 |
5. |
36 |
0,07 |
0,04 |
0,90 |
0,48 |
6. |
49 |
0,09 |
0,05 |
1,05 |
0,56 |
7. |
64 |
0,10 |
0,05 |
1,20 |
0,64 |
8. |
81 |
0,11 |
0,08 |
1,35 |
0,72 |
9. |
100 |
0,13 |
0,09 |
1,50 |
0,80 |
10. |
121 |
0,13 |
0,10 |
1,65 |
0,88 |
11. |
144 |
0,14 |
0,12 |
1,80 |
0,96 |
12. |
169 |
0,16 |
0,16 |
1,95 |
1,04 |
13. |
196 |
0,18 |
0,17 |
2,10 |
1,12 |
14. |
225 |
0,19 |
0,20 |
2,25 |
1,20 |
ε |
1239 |
1,48 |
1,12 |
17,85 |
- |
Wykres:
Przykładowe obliczenia:
współczynnik kierunkowy prostej:
= 97,68 / 1239 = 0,08
= 4,57
stała Halla:
RH= 0,08*2*10-6/(160*10-3)= 0,001*10-3 m3/C
koncentracja elektronów:
n = 1/(0,001*10-3*1,602*10-19) = 6,243*1024/m3 = 6,243*1018/cm3
ruchliwość nośników:
H= 0,001*10-3/(7,8*10-3) = 0,000129 m2/s*v
Rachunek błędów:
Błędy wynikające z zastosowanych przyrządów pomiarowych zostały podane w punkcie o dokładności pojedyńczych pomiarów
U = ± 0,5 % V
I =
Wzór na błąd pomiaru stałej :
można uprościć do postaci:
gdyż wszystkie pomiary zostały wykonane przy tych samych zakresach przyrządów:
= 0,0012 0,002
Stąd błąd pomiaru stałej Halla obliczony metodą różniczki logarytmicznej wynosi:
m3/c
RH= 1,21875*10-71,3*10-7 m3/c
Zważywszy na warunki pomiarów, a zwłaszcza rozregulowany potencjometr do ustawiania prądu, błąd rzędu 11% wydaje się być jeszcze zadawalający.
Zestawienie wyników:
RH = (1,00 0,13) * 10-6 m3/C
2 Olszewski. Opracowanie doświadczenia 1997/98.