PRAWO MIĘDZYNARODOWE

19.10.2008

ŻRÓDŁA PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO

1. ZGODNIE Z PUNKTEM 38 STATAUSU RWPS PIERWSZYM ŹRUDŁEM JEST:

UMOWA MIĘDZYNARODOWA

Istnieją trudności w podaniu def. umowy międzynarodowej. Ponieważ pewne wskazówki znajdujemy w doktrynie, czyli w nauce prawa międzynarodowego, niektóre warunki będą wynikały z Konwencji Wiedeńskiej O Prawie Traktatu, będziemy mogli również odwołać się do orzecznictwa.

Taka ogólna def. UM nawiązuje do tej, która obowiązuje w prawie cywilnym, które oparte jest na stosunkach zobowiązaniowych, stosunkach umownych

DEF - UMOWY w PRAWIE CYWILNYM

UMOWĄ - JEST ZGODNE OŚWIADCZENIE WOLI DWÓCH LUB WIĘCEJ PODMIOTÓW WYKONUJĄCYCH SKÓTKI PRWANA

Np.

UMOWA= PRAWA i OBOWIĄZKI

W prawie nie ma zjawiska próżni, jeśli jedna strona jest uprawniona to druga jest zobowiązana i odwrotnie.

W PRAWIE MIĘDZYNARDOWYM UMOWA TEŻ BĘDZIE ZGODNYM (zgoda jest niezwykle istotnym elementem, ponieważ do zawarcia umowy dochodzi tylko wtedy, jeżeli strony wyrażą taką wole, taką chęć i jeżeli ustalą między sobą bezspornie warunki, na których przystępują do tej umowy)

OŚWIADCZENIM WOLI DWÓCH LUB WIĘCEJ PODMIOTÓW, ALE PODMIOTÓW PRAWA MIĘDZYNARODOWEGO, RODZĄCE SKÓTKI PRAWNE W ZAKRWSIE PRAWA MIĘDZYNARODOWEG, W ZAKRESIE STOSUNKÓW PRWNO MIEDZYNARODOWYCH.

Czyli te prawa i obowiązki podmiotów prawa międzynarodowego będą skuteczne w systemie prawa międzynarodowego nie w systemie prawa narodowego. Aczkolwiek pewne istotne skutki w pawie krajowym będą odczuwalne, ponieważ jeżeli państwo przyjmuje na siebie pewne obowiązki tzn. podpisuje umowę, przyjmuje ją to musi te postanowienia realizować nie tylko na gruncie prawa międzynarodowego, ale również na gruncie prawa krajowego.

Np. to też przykład z prawa cywilnego

Kupno-sprzedaż nieruchomości istotne skutki prawne istotne skutki finansowe to zwykle te umowy zawierane są w formie pisemnej. Natomiast umowy życia codziennego(pożyczenie jakiegoś przedmiotu, niewielkiej ilości pieniędzy mogą, umowa zamiany jakiegoś towaru)mogą odbywać się w formie ustnej jest u pewna dowolność wszystko zależy od woli stron.

W prawie miedzy narodowym taka możliwość też jest dopuszczalna. Podmioty prawa międzynarodowego mogłyby zawierać umowy w formie ustne i pisemnej. Ale istnieje tutaj pewne ograniczenie mianowicie

.

W Konwencji Wiedeńskiej „O Prawie Traktatów”

Art.2 konwencji ustęp1 punkt A

„ W rozumieniu niniejszej konwencji traktat oznacza: międzynarodowe porozumienie między państwami zawarte w formie pisemnej i regulowane przez prawo międzynarodowe. (Tu się zatrzymamy)

- Mamy tutaj wskazanie, że traktaty, które są objęte umową, konwencją wiedeńską o prawie traktatu to są traktaty między państwami a więc tymi szczególnymi podmiotami prawa międzynarodowego - nie ma tutaj mowy o pozostałych podmiotach-można wnioskować, że konwencja wiedeńska wprost odnosi się do umów zawieranych wyłącznie między państwami.

- Mamy tutaj ograniczenie w formie, bo jest wyraźnie powiedziane, że konwencja dotyczy umów zawieranych w formie pisemnej, co oczywiści nie oznacza, że państwa nie mogą zawierać umów w innej formie, w formie ustnej, ale konwencja będzie wprost odnosiła się jedynie do umów zawieranych w formie pisemnej.

Dlaczego? To też jest nawiązanie do prawa cywilnego-tam gdzie mamy formę pisemną tam prościej jest dowieść praw i obowiązków stron, bo mamy tekst wyraźnie spisany i ten tekst, kiedy przedstawimy sędziom oczywiście też będzie mógł budzić wątpliwości(i to zobaczymy później na przykładach) generalnie jest mniej wątpliwości, gdy mamy coś spisane, niż jeśli jest coś przez strony tylko dogadane(powiedziane).Czyli ta forma pisemna jest tu dosyć istotna.

- Dalej umowa między narodowa jest regulowana przez prawo międzynarodowe. Jeśli mówimy o źródle prawa międzynarodowego to ono będzie także w systemie prawa międzynarodowego.

Natomiast, jeśli będziemy patrzeć na drugą część tej definicji, mamy jeszcze takie wskazane, że:

„umowa będzie umową nie zależnie od tego czy będzie ujęta w jednym dokumencie, czy w dwóch lub więcej dokumentach i bez względu na jej szczególną nazwę”

Nazw może być wiele: mówimy umowa międzynarodowa,

traktat międzynarodowy,

porozumienie między państwami,

układ między państwami,

konkordat, co prawda jest to nazwa zastrzeżona do szczególnego rodzaju umów chodzi tutaj o umowę zawartą między państwami a stolicą apostolską.

Tych nazw może być kilka lub kilkanaście, także nie koniecznie musimy się posługiwać nazwami traktat czy umowa, bo nie istotne jest nazwanie dokumentu, lecz jego treść jego budowa jego forma. Jeżeli zagłębimy się w treść takiego porozumienia i będzie ono spełniało warunki umowy międzynarodowej będą z niego wynikały prawa i obowiązki dla stron będzie zachowana odpowiednia forma, to nadal będziemy mieli do czynieni z umową międzynarodową nie zależne do tego, jaka tutaj będzie forma i niezależnie od tego, czy umowa będzie skonstruowana w jednym dokumencie czy w kilku dokumentach, porozumień może być kilka, ale jeśli będą podpisane przez te same państwa strony i będą dotyczyły tego samego przedmiotu tej samej kwestii to będzie to traktowane nadal jako jedna umowa międzynarodowa.

Orzecznictwo i praktyka, (jeżeli chodzi o umowy)

Był taki spór, który był rozstrzygany przed międzynarodowym Trybunałem Sprawiedliwości.

Sprawa angielsko - irańskiej spółki naftowej.

Wielka Brytania przeciwko tejże spółce. Wielka Brytania powoływała tutaj, że mamy do czynienia z traktatem, natomiast NPS, czyli podstawowy sąd międzynarodowy, nie uznał wyżej wymienionej umowy za umowę międzynarodową

Dlaczego?

Użył tu takiego argumentu: Spółka anglo - irańska w połowie, co prawda stanowiła własność Wielkiej Brytanii, ale tak na prawdę nie była podmiotem prawa międzynarodowego.

Spółka jest rodzajem przedsiębiorstwa jest to rodzaj osoby prawnej, w prawe międzynarodowym nie ma tego rodzaju podmiotów. Podmiotem są państwa bądź organizacje miedzy narodowe o charakterze międzyrządowym, które tę podmiotowość uzyskają na skutek woli państw, bądź ewentualne jednostki w wąskim zakresie.

Natomiast wszelkiego rodzaju stosunki handlowe, czy stosunki cywilne między osobami prawnymi i fizycznymi nawet, jeżeli nam się wydaj, że mają w sobie element międzynarodowy. Czyli np. umowa została zawarta między spółką mającą siedzibę w Polsce a spółką mającą siedzibę we Francji, te umowy nie są zarządzane prawem międzynarodowym publicznym. Traktowane są one jako umowy owszem z czynnikiem międzynarodowym, ale rządzone prawem handlowym czy prawem cywilnym, czyli prawem wewnętrznym tych państw nie ma tutaj prawa międzynarodowego. I tak nam odpowiada trybunał: trybunał nie może zaakceptować poglądu, że kontrakt podpisany między rządem irlandzkim i Angolo spółką naftową ma podwójny charakter. Nie jest on niczym więcej niż kontraktem koncesyjnym między rządem a przedsiębiorstwem czy inaczej korporacja zagraniczną. Rząd zjednoczonego królestwa nie jest stroną tego kontraktu nie istnieje tutaj stosunek umowny między rządem Iranu i rządem zjednoczonego królestwa, tylko między przedsiębiorstwami zarejestrowanymi w tych państwach, i tutaj wykluczamy możliwość nazwania tego stosunku zobowiązaniowego, umową międzynarodową.

Orzeczenia dotyczące formy zawarcia umowy

Dlaczego? Ponieważ czasami w stosunkach między przedstawicielami państw ten proces zawierania umowy międzynarodowej jest troszkę mniej sformalizowany i teraz pytanie.

Czy z tego będzie wynikało zobowiązanie umowy czy też nie?

I jak to się ma do tych wieloelementowych umów?

Orzeczenie międzynarodowego trybunału sprawiedliwości dotyczące formy.

Chodzi o francuskie próby jądrowe o zakaz prób jądrowych wprowadzony przez Francje. Francja nie do końca tego zakazu przestrzegała, odbyło się kilkanaście prób na atomy…………… tam organizacje pozarządowe mocno protestowały miedzy innymi Amnesty International. I mamy tam powiedziane tak(trybunał m mówi tak)

Czy deklaracja byłaby pisemna czy ustna nie czyni to zasadniczej różnicy, ponieważ gdy są one złożone w okolicznościach szczególnych mogą tworzyć zobowiązania prawa miedzy narodowego bez koniecznej potrzeby poddawania formie pisemnej.

Czyli trybunał potwierdza, że umowy miedzy narodowe mogą być zatwierdzane i w formie ustnej i pisemnej.

Natomiast Konwencja Wiedeńska precyzuje nam, że raczej w formie pisemnej, żeby na przyszłość nie było problemów, żeby nie trzeba było rozstrzygać: czy umowa rzeczywiście była zawarta czy też nie.

Najgłośniejsza sprawa, to sprawa duńskiego ministra Ilena i ocena tego czy to, co on powiedział jest umową międzynarodową czy też nie.

Inaczej w literaturze sprawa nazywa się sprawą wschodniej Grenlandii. W sprawie tej chodziło o granice. Stary trybunał sprawiedliwości,poprzednik MTS, w tej sprawie uznał moc wiążącą deklaracji, czyli oświadczenie ministra spraw zagranicznych. Czyli uznał to, co zostało powiedziane na spotkaniu miedzy dwoma rządami to, co powiedział minister spraw zagranicznych Danii jest wiążące, jest rodzajem umowy międzynarodowej i wywołuje skutki prawne. Pomimo, że oświadczenie to nie miało formy pisemnej, że było jedynie w formie ustnej.

Minister zapewniał, że Norwegia nie będzie naruszać suwerenności dotyczącej terenów wschodniej Grenlandii.

I trybunał mówi tak

„Pozostaje po za sporem, że odpowiedz tej natury udzielona przez ministra spraw zagranicznych w imieniu jego rządu w odpowiedzi na zapytanie przedstawiciela dyplomatycznego państwa obcego dotycząca spraw należących do jego kompetencji wiąże państwo, które minister reprezentuje.”

Czyli kto może reprezentować państwo?

Jeżeli mamy do czynienia z osobą, która uważana jest za pełnomocnika i reprezentanta państwa, to, jeżeli w stosunkach z innymi państwami taka osoba w imieniu państwa podejmie zobowiązanie to zobowiązanie to będzie wiążące, będzie wywoływało skutki prawne.

Teraz nie dawno mieliśmy spotkanie Rady Europejskiej w Brukseli, - czyli takiego organu w skład, którego wchodzą, zgodnie z traktatem o UE, głowy państw lub szefowie rządów państw członkowskich, oraz przewodniczący komisji europejskiej a towarzyszą im ministrowie spraw zagranicznych poszczególnych państw. W tym momencie te decyzje, które zostały tam podjęte, te poglądy, które zostały przekazane przez głowy państw czy rządy państw członkowskich, są wiążące dla stron, czyli wywołują skutki prawne

Trybunał mówi dalej:,

„Co się tyczy formy należy stwierdzić, że w wypadku, gdy obie strony zgadzają się, co do istnienia i treści owych deklaracji nie powstaje kwestia do udowodnienia, po za tym nie wydaje się, aby istniała reguła prawa międzynarodowego wymagająca dla ważności porozumień tego rodzaju konieczności formy pisemnej.”

Czyli obie strony tego sporu zgadzały się, że taka deklaracja padła tyle tylko, że minister Ilen próbował sprowadzić tę swoją deklarację(to swoje oświadczenie)do niewiążącej formy twierdząc, że to nie został spisane.

Nie szkodzi, że nie zostało spisane, - jeżeli zostało oświadczenie na oficjalnym spotkaniu jako odpowiedź na oficjalne pytanie ze strony Drugiego państwa to wywołuje skutki prawne takie same, jakie wynikałyby z umowy pisemnej.

Teraz wracając do pojęcia TRAKTATU z Konwencji Wiedeńskiej mówiliśmy, że może być to porozumienie zawarte w kilku dokumentach i teraz przykład:

Umowa w sprawie popierana i wzajemnej ochrony inwestycji podpisanej w Warszawie w 1987r, towarzyszyła jej druga umowa zawarta w formie wymiany listów wyjaśniająca pewne szczegółowe kwestie ta druga dodana umowa stanowi integralną część tej pierwszej, ponieważ tłumaczy, uszczegóławia te postanowienia, które wynikały z pierwszego dokumentu.

I traktujemy to jako całość. I jedno i drugie ma nadal wiążące prawo.

Poszukując definicji umowy międzynarodowej odwołamy się również do prawa krajowego.

W prawie polskim mamy ustawę z dnia 14 kwietnia 2000 r. O Umowach Międzynarodowych,

tam podana jest definicja umowy międzynarodowej, czyli co polska rozumie pod pojęciem umów międzynar.

Art. 2 ust.1 Ustawy o Umow. Miedzynar. ” Umowa międzynarodowa oznacza porozumienie między Rzeczpospolitą polską a innym podmiotem lub podmiotami prawa międzynarodowego regulowane przez prawo międzynarodowe nie zależnie od tego czy jest ujęte w jednym dokumencie czy w większej liczbie dokumentów bez względu na jego nazwę oraz bez względu na to czy jest zawarte w imieniu państwa, rządu,czy ministra kierującego działem administracji rządowej właściwego do spraw, których dotyczy umowa międzynarodowa.”

Ta definicja jest przypomnieniem def. traktatu z konwencji wiedeńskiej o prawie traktatu, ale też różni się od niej.

Różnice: wskazuje, że nasz rząd może zawierać umowy także z innymi podmiotami, nie tylko z państwami, czyli również z organizacjami międzynarodowymi, które występują obok państw, czyli w imieniu tychże państw.

Czy zawieranie takich umów jest w ogóle możliwe?

Organizacje międzynarodowe mogą być podmiotami prawa międzynarodowego, jeżeli taką podmiotowość uzyskują, to wyposaża się je w atrybuty podmiotu prawa miedzynar. A tymi atrybutami są:

• Możliwość zawierania traktatów międzynar.

• Możliwość nawiązywania i utrzymywania stosunków dyplomatycznych

• Korzystanie z możliwości??? procesowych

Wróćmy do konwenc.wiedeń. O prawie traktatu zwróćmy uwagę na

Art. 3 konwencja wyjaśnia tutaj, co robimy z porozumieniami międzynar. nie objętymi zasięgiem niniejszej konwencji. Skoro konwenc.wied. odnosi się wyłącznie do umów zawartych miedzy państwami i zawartymi wyłącznie w formie pisemnej to, co z pozostałymi porozumieniami prawa miedzynar. Co z umowami zawieranymi między innymi konwentami i ewentualnie w innej formie?

To wyjaśnia nam

Art. 3 „…fakt, że niniejszej konwencji nie stosuje się ani do porozumień międzynarodowych zawartych miedzy państwami a innymi podmiotami prawa międzynar. lub miedzy takimi innymi podmiotami prawa międzynar; ani do porozumień zawartych w innej formie niż pisemna nie wpływa na moc prawną takich porozumień.”

Czyli innymi słowy takie inne umowy zawarte w innej formie czy miedzy innymi podmiotami też będą ważne.

„…. Nie wyklucza się zastosowania do nich którejkolwiek z norm sfrmułoanych w niniejszej konwencji, którym podlegałyby one na podstawie prawa miedzynar. nie zależnie od tej konwencji.”

O co tutaj chodzi?

Otóż ostatnio, gdy mówiliśmy sobie jak wyglądają źródła prawa międzynar wspomnieliśmy, że obok umów miedzynar istotnym źródłem prawa jest również zwyczaj międzynarodowy oraz o tym, że przez całe wieki, lata stosunki miedzynar odbywały się na prawie zwyczaju.

Natomiast po II wojnie światowej, kiedy z inicjatywy Organizacji Narodów Zjednoczonych ustanowiono Komisje Prawa Międzynarodowego nastąpiła kodyfikacja prawa miedzynar czyli skutkami tego, co do tej pory funkcjonowało - warstwy zwyczajowej w formie umownej.

Konwencja Wiedeńska o Prawie Traktatu właśnie jest odzwierciedleniem zwyczaju, czyli można powiedzieć, że mamy równoległe funkcjonowanie tych samych form, mogą one wynikać albo z konwent. wiedeń., albo ze zwyczaju.

Jaki to ma skutek w praktyce?

Otóż Konwenc Wiedeńska została podpisana i ratyfikowana przez tylko część państw.

Czy pozostałych państw ona nie dotyczy?

Odp.

Owszem dotyczy, ale nie obowiązuje tych państw z racji tego, że mamy do czynienia tutaj z umową. Państwa do tej umowy nie przystąpiły. Natomiast obowiązuje, ponieważ te same normy wynikają ze zwyczaju, a zwyczaj też jest źródłem prawnym.

Np. Stany Zjednoczone potężne państwo i istotny partner w stosunkach międzynar. do konwencji Wiedeń. o Prawie Traktatu nie przystąpiło, co nie znaczy, że nie kieruje się tymi postanowieniami. Wręcz przeciwnie respektuje te postanowienia. Po pierwsze, ponieważ są one umocowane również w zwyczaju, a po drugie, dlatego że pełnomocnicy Stanów Zjednoczonych sami przyznają, że konwent.wied. jest kierunkowskazem, wyznacznikiem zasad zawierania umów międzynar.

Jeżeli mamy do czynienia z taką kwestią że państwo musi zawrzeć porozumienie z jakąś organizacją miedzynar. np. państwo chce przystąpić do jakiejś organizacji międzynar. To nic nie stoi na przeszkodzie, aby to państwo i organizacja międzynar. zastosowała umowy z konwencji wiedeńskiej mimo ze mamy tu dwa różne podmioty bezpośrednio w konwencji niewymienione, ale jeżeli będzie konsensus, zgoda obu stron to tę konwencję strony mogą zastosować

Oczywiście byłoby prościej gdyby objąć konwencją inne podmioty nie tylko państwa.

Do takiej inicjatywy doszło w 1986r. sformowano konwencje wiedeńską o prawie traktatu już nie tylko między państwami, ale także między państwami a organizacjami międzynarodowymi i organizacjami międzynarodowymi po obu stronach umowy.

Szkopuł polegał na tym, że ta konwencja nie weszła w życie z powodu zbyt niskiej liczby ratyfikacji.

W tej chwili jest w zawieszeniu. W zasadzie jej treść to jest powtórzenie konwencji z 1969 roku.

Dalej jest tam powiedziane, że organiz. miedzynar przy zawieraniu umów posługują się tymi normami, które są objęte konwencją z `69 roku jako potwierdzenie istniejących norm zwyczajowych.

Art. 4

Niniejsza konwencja nie działa wstecz

To jest powtórzenie ogólnej zasady obecnej i w prawie miedzynar. i w krajowym „prawo nie działa wstecz”-„lex retro non agit” tylko w wyjątkowych sytuacjach zdarza się, że prawo to działanie wsteczne uzyskuje.

Art. 5

Mówi o specyficznym rodzaju umow międzynar.

O umowach na podstawie, których powstają organizacje międzynarodowe

„…..niniejsza konwencja ma zastosowanie do każdego traktatu, który jest aktem konstytucyjnym organizacji międznar….”

Dlaczego? Ponieważ akt założycielski organiz mędzynar. to jest nic innego jak umowa zawarta między państwami.

Organizacja międzypaństwowa może powstać wtedy, gdy mamy przynajmniej trzy państwa założycielskie, które legitymują się wola ustanowienia takiej organizacji. Status takiej organizacji to, jest umowa zawarta miedzy państwami.

Art. 6

Zdolność traktatowa państw

Jest to potwierdzenie reguły prawa miedzynar

…. Każde państwo ma zdolność traktatową

Czyli każde państwo może zawierać umowy międzynar. Państwo jest źródłem prawa międzynar, już de facto, czyli tylko, dlatego, że jest, z samego faktu istnienia. A zatem automatycznie każde państwo ma prawo do zawierania umów międzynarodowych

Art. 7

Pełnomocnictwa

Czyli kto w imieniu państwa może zawrzeć umowę międzynar

Generalne taka osoba, która chciałaby w imieniu państwa podejmować poszczególne etapy zawarcia umowy powinna posiadać pełnomocnictwo. Powinno mieć ono pisemną formę, powinno być wyraźne. Natomiast od tej ogólnej reguły mamy wyjątki. Są pewne osoby w państwie, które ze względu na pełnioną funkcje takiego pełnomocnictwa nie muszą okazywać, ponieważ oczywistym jest, że one reprezentują swoje państwo, mogą w imieniu państwa zaciągać zobowiązania

I to powiedziane jest w tym artykule…..

1. Daną osobę uważa się za reprezentującą państwo, gdy chodzi o przyjęcie lub poświadczenie autentyczności tekstu traktatu lub wyrażenie zgody państwa na związanie się traktatem, jeżeli:

a)  przedstawi ona odpowiednie pełnomocnictwo albo

b)  z praktyki odnośnych państw lub z innych okoliczności wynika, że miały one zamiar uważać daną osobę za reprezentującą państwo w tych celach i zwolnić z przedkładania pełnomocnictw.

2. Ze względu na ich funkcje i bez potrzeby przedkładania pełnomocnictw, następujące osoby uważa się za reprezentujące swoje państwo:

a)  głowy państw, szefów rządów i ministrów spraw zagranicznych - dla dokonania wszelkich czynności związanych z zawarciem traktatu;

-mogą zawierać umowy na wszystkich etapach

b)  szefów misji dyplomatycznych

-(też są uznawani za reprezentantów państwa, ale już w węższym zakresie)

wyłącznie, dla przyjęcia tekstu traktatu i wyłącznie między państwem wysyłającym a państwem przyjmującym;

-szefem misji dyplomatycznej może być ambasador, (chociaż od tej reguły też mogą być wyjątki)ambasador może państwo reprezentować wyłącznie do momentu przyjęcia tekstu, i tylko miedzy państwem gdzie jest akredytowany jako ambasador, a państwem, które je wysyła np. ambasador polski w Niemczech będzie mógł reprezentować nasze państwo w takiej jednostronnej umowie, ale tylko do momentu przyjęcia tekstu

c)  przedstawicieli akredytowanych przez państwa bądź na konferencji międzynarodowej, bądź przy organizacji międzynarodowej lub przy jednym z jej organów - dla przyjęcia tekstu traktatu na tej konferencji, w tej organizacji lub w tym organie.

Rodzaje umów międzynarodowych

1. Ze względu na formę

-Forma ustna

- Forma pisemna

2. Ze względu na liczbę - Umowy dwustronne (bilateralne)

- Umowach wielostronnych (mukilanalne)

3. Ze względu na sposób przystąpienia do umowy

- Umowy otwarte, - jeżeli w umowie przewidziana jest możliwość przystępowania nieograniczonej liczby państw np. Karta Narodów Zjednoczonych(cel-utrzymanie bezpieczeństwa i pokoju na świecie).

- Umowy zamknięte - umowa zawarta miedzy konkretnymi podmiotami, państwami i państwa te nie zapraszają nikogo więcej do współpracy. Takimi umowami są najczęściej umowy dwustronne np. umowy o stosunkach granicznych.

kategoria pośrednia

- półotwarte

-pół zamknięte

- Oszem może przystąpić więcej państw, ale po spełnieniu określonych warunków np. umowa o przystąpieniu do unii europejskiej-mogą przystępować państwa, ale przede wszystkim muszą to być państwa europejskie i przestrzegają tzw. wspólnych wartości, czyli państwa demokratyczne, państwa prawa, przestrzegające praw człowieka, istnieją tu również kryteria gospodarcze.

4. Ze względu na organ zawierający umowę

- umowy państwowe( zawierane przez głowy państwa)

- umowy rządowe( zawierane przez szefa rządu)

- umowy resortowe( zawierane przez ministrów odpowiednich resortów np. minister ochrony środowiska z ministrem ochrony środowiska)

5. Ze względu na podmiot

- umowy zawierane między państwami

- umowy zawierane miedzy państwami i organizacjami międzynarodowymi

- umowy zawierane miedzy organizacjami międzypaństwowymi

6. Ze względu na procedury zawarcia

- umowy zawierane w trybie prostym

- umowy zawierane w trybie złożonym

7. Ze względu na układ praw i obowiązków miedzy stronami ( jest to podział bardzo teoretyczny)

- umowy równoprawne(tu państwa mają w sposób równy przyznane uprawnienia i obowiązki)

- umowy nie równoprawne( tu sytuacja jednego państwa będzie lepsza drugiego gorsza - bywa tak po zakończeniu jakiegoś konflikt zbrojnego umowa pokoju wtedy państwo „agresor” będzie miało więcej obowiązków)

8. Ze względu na czas zawarcia

- umowy bezterminowe np. ONZ(karta ONZ), Rada Europy, Traktat o Unii Europejskiej,

- umowy terminowe np. Traktat ustanawiający europejska wspólnotę węgla i stali z '52 roku w 2002roku wygasła zawarta była na zamknięty okres 50 lat Francja, Niemcy, Włochy i państwa Beneluksu

9. Ze względu na treść umowy

- umowy polityczne: traktaty pokoju

traktaty przyjaźni

traktaty przymierza(ograniczone do przymierzy obronnych nie ma możliwości tworzenia sojuszy zaczepnych tak kiedyś było, ale od czasu wejścia paktu 46:20………wojna zaczepna w prawie międzynar jest zakazana)

- umowy gospodarcze

- umowy administracyjne

Schemat budowy umowy międzynarodowej

Podział prosty

Podział złożony (historyczny)

Współcześnie mówimy, że umowa składa się z bardzo skróconej wersji

• Wstęp

• Dyspozycji

• Postanowień formalnych(zakończenie, postanowienie końcowe) możemy tu jeszcze zakwalifikować -Podpisy i pieczęcie

Jak kiedyś wyglądała umowa międzynarodowa?

• Tytuł umowy, (czego umowa dotyczy)

• Inwokacja ( najczęściej zwrot do boga)

• Intytulacja (wymienienie tytułów stron zawierających umowę kiedyś państwa były reprezentowane przez monarchów i wtedy ta ich tytułacja była uzasadniona, bo każdy z tych władców miał po kilka a czasem po kilkanaście tytułów

• Arenga (określało się tu przyczyny, które skłoniły państwa do zawarcia umowy)

• Narryracja (opis czynności, które sprowadziły państwa do zawarcia umowy)

To wszystko mamy zawarte w dzisiejszym krótkim wstępie

• Dyspozycje (właściwe postanowienia umowy 50:46 tzw. Materialne postanowienia umowy, czyli wykaz praw i obowiązków stron umowy, merytoryczna część umowy

• Korroboracja (uroczysta formuła oddzielająca treść merytoryczną od postanowień końcowych i brzmi ona najczęściej: „na dowód, czego strony podpisują niniejszą umowę”

• Data i miejsce zawarcia umowy podpisy i pieczęcie. Data może też być na samym początku umowy

Teraz sprawdźmy schemat na podstawie Konwencji Wiedeńskiej o Prawie Traktatu

Tytuł umowy?

- Nie ma tytułu jest tylko, czego dotuczy O PRAWIE TRAKTATU dotyczy uchwaleń związanych z zawieraniem umów międzynarodowych - to będzie tytuł umowy

- tu mamy do razu podane miejsce i datę zawarcia umowy

Państwa-Strony niniejszej konwencji,

- zważywszy na doniosłą rolę traktatów w historii stosunków międzynarodowych - podkreślając istotę znaczenie umów międzymar. Jako kształtujące stosunki miedzy państwami

Uznając nieustannie wzrastające znaczenie traktatów jako źródła prawa międzynarodowego i jako środka rozwoju pokojowej współpracy między narodami - podkreślając, że to nie tylko historyczna forma, ale jest to aktualna forma zawieranych stosunków miedzynar.

- stwierdzając, że zasady dobrowolnej zgody i dobrej wiary oraz pacta sunt servanda są powszechnie uznane-, czyli dowolność zawierania, w dobrej wierze, czyli uczciwie i z założeniem pacta sunt servanta, czyli, że umowa będzie dotrzymywana

- potwierdzając, że spory dotyczące traktatów, podobnie jak inne spory międzynarodowe, powinny być załatwiane środkami pokojowymi oraz zgodnie z zasadami sprawiedliwości i prawa międzynarodowego,

- przypominając zdecydowanie ludów Narodów Zjednoczonych stworzenia warunków, w których będzie można utrzymać sprawiedliwość i poszanowanie zobowiązań wypływających z traktatów - będzie rzeczą naturalną

- mając na uwadze zasady prawa międzynarodowego zawarte w Karcie Narodów Zjednoczonych, takie jak zasady równych praw i samostanowienia ludów, suwerennej równości i niepodległości wszystkich państw, nieingerencji w sprawy wewnętrzne państw, zakazu groźby lub użycia siły oraz powszechnego poszanowania i przestrzegania praw człowieka i podstawowych wolności dla wszystkich,

- przeświadczone, że kodyfikacja i postępowy rozwój prawa traktatów, osiągnięte w niniejszej konwencji, będą sprzyjały celom Narodów Zjednoczonych, określonym w Karcie, a mianowicie utrzymaniu międzynarodowego pokoju i bezpieczeństwa, rozwojowi przyjaznych stosunków i osiągnięciu współpracy między narodami,

- potwierdzając, że normy międzynarodowego prawa zwyczajowego będą regulowały kwestie nie unormowane postanowieniami niniejszej konwencji,

uzgodniły, co następuje:

To wszystko to jest ARENGA, - czyli opis przyczyn, które doprowadziły państwa do podpisania tej umowy

Następnie mamy cześć pierwszą, czyli postanowienia wstępne

Czego dotyczy?·Wyjaśnienie pojęć

Od CZESCI II- ZAWARCIE I WEJŚCIE W ŻYCIE TRAKTATÓW

CZĘŚĆ III-PRZESTRZEGANIE, STOSOWANIE I INTERPRETACJA TRAKTATÓW

CZĘŚĆ IV- POPRAWKI I MODYFIKACJA TRAKTATÓW

CZĘŚĆ V- NIEWAŻNOŚĆ, WYGAŚNIĘCIE I ZAWIESZENIE DZIAŁANIA TRAKTATÓW

CZĘŚĆ VI- POSTANOWIENIA RÓŻNE

To wszystko to jest część materialna, czyli dyspozycja umowy z niej wynikają prawa i obowiązki dla stron

Później mamy postanowienia formalne, czyli kto jest depozytariuszem, co to jest notyfikacje, w jaki sposób poprawia się błędy, jak rejestruje się umowy międzynar

I wreszcie postanowienia końcowe, czyli jak ta umowa była podpisana, jak została ratyfikowana,

Kiedy wchodzi w życie eto są tak zwane teksty autentyczne to wszystko to są postanowienia formalne.

Na koniec mamy podpisy i pieczecie i tutaj taż można mówić o pewnych regułach wynikających z składania podpisów i pieczęci najczęściej jako sprawiedliwą metodę przyjmuje się metodę składania podopisów alfabetycznie tak żeby nie było sporów między państwami, kto jest ważniejszy. Czasami państwa przyjmują metodę listowania podpisywania umowy, a czasami państwa od razu decydują się na metodę Ele mele???, czyli zupełna dowolność.

Natomiast przy mowach dwustronnych najczęściej stosujemy

zasadę alternatu - dokument przeznaczony dla konkretnej strony podpisuje jako pierwszy wysłannik kraju ( w umowie polsko-niemieckiej dokument dla strony polskiej pierwszy podpisuje np. polski pełnomocnik)

zasada prawicy heraldycznej - oznacza, że podpisujemy się po lewej stronie umowy

Mówiliśmy, że umowa wchodzi w życie w trybie prostym lub złożonym.

U mowa chodzi w życie w trybie prostym poprzez jej podpisanie i to jest wystarczające.

Natomiast w trybie złożonym samo podpisanie jest niewystarczające potrzebna jest dodatkowa procedura, wynikająca z przepisów prawa krajowego, obejmująca, tzw. Ostateczne wyrażenie zgody na związanie się umową i przyjmuje to formę bądź ratyfikacji, bądź zatwierdzenia. 01:00

Elementy zawierania umowy międzynarodowej

1. NEGOCJACJE

CZESCI II- ZAWARCIE I WEJŚCIE W ŻYCIE TRAKTATÓW

Element, który prowadzi nas do zawarcia umowy są negocjacje- rozmowy między państwami.

Gdy państwa wpadają na pomysł uregulowania stosunków w danej dziedzinie w prawie międzynar to muszą dojść do porozumienia, co w tej umowie będzie zawarte, na jakie zobowiązania mogą sobie pozwolić i jaki uprawnienia chcą dla siebie zdobyć

2. PRZYJĘCIE TEKSTU UMOWY

Kończy negocjacje. Państwa ustalają, co będzie zawarte w umowie i poprzez przyjęcie tekstu kończą negocjacje. Tutaj jest już wykrystalizowany tekst umowy

3. UMOCOWANIE TEKSTU (ustalenie autentyczności tekstu)

Odbywa się to przez parafowanie, lub przez podpisanie

4. DOJŚCIE UMOWY DO SKUTKU

Dojdzie do skutku poprzez podpisanie w formie prostej, albo przez ratyfikacje poprzez zatwierdzenie w trybie złożonym

5. WEJŚCIE UMOWY W ŻYCIE

Faktyczne obowiązywanie umowy.

Wejdzie ona w życie od razu lub po spełnieniu określonych warunków, albo określony jest termin

POSTANOWIENIA TRAKTAOWE

Art. 9

Przyjęcie tekstu

Generalna zasada jest taka, że przyjęcie tekstu traktatu następuje w wyniku zgody wszystkich państw, które uczestniczą w opracowaniu tego teksu, czyli wymaga się jednomyślności państw.

Od tej sytuacji mogą być pewne wyjątki

Punkt 2. Przyjęcie tekstu traktatu na konferencji międzynarodowej następuje, w drodze głosowania, większością dwóch trzecich państw obecnych i biorących udział w głosowaniu, chyba, że taką samą większością postanowią one zastosować inną regułę.

Czyli do przyjęcia ustawy potrzebna jest zgoda wszystkich państw, lub w drodze głosowania 2/3 obecnych państw, lub inny sposób, metodę nieokreślone wprost w konwencji.

USTALENIE AUTENTYCZNOŚCI TEKSTU

Może tu być w samym tekście albo przez państwa uczestniczące została ustalona taka procedura lub, gdy nie ma ustaleń mamy wskazane wynikające z konwencji, że może się to odbyć przez podpisanie, podpisanie (?????pod arengą), czyli wymagającej pewnych ustaleń po stronie krajowej, parafowanie każdej strony umowy. Te parafki, podpisy, zgoda będą obejmowały tekst traktatu albo akt końcowy konferencji łącznie z tekstem traktatu.

Sposób wyrażenia zgody na związanie się traktatu- jak państwo może wyrazić swoją zgodę?

Art. 11

Zgoda państwa na związanie się traktatem może być wyrażona przez podpisanie, wymianę dokumentów stanowiących traktat, ratyfikację, przyjęcie, zatwierdzenie lub przystąpienie albo w jakikolwiek inny uzgodniony sposób.

Mamy tutaj otwarty katalog możliwości zgody, przyjęty może być również inny sposób, który państwa sobie uzgodnią. Może to być np. uściśnięcie sobie rąk.

Charakterystyka wymienionych w artykule 11 sposobów, czyli co to jest:art.12 podpisanie(podpis pełnomocnika przedstawiciela państw na tekście traktatu), art.13 wymiana dokumentu(pełnomocnicy państw przekazują sobie podpisany dokument), art.14 ratyfikacja bądź zatwierdzenie(to potwierdzenie zgodnie z wymogami konstytucyjnymi danego państwa), art. 15 przystąpienie(nowe państwo staje się stroną umowy międzynar dotychczas już funkcjonującej)

Art. 18 Obowiązek nie udaremniania przedmiotu i celu traktatu przed jego wejściem w życie

Jeżeli mamy do czynienia z trybem złożonym wchodzenia w życie umowy międzynar to w okresie między podpisaniem a ratyfikacją jest taki moment zawieszenia, bo umowa jeszcze się weszła w życie, żyli formalnie nie zaczęła obowiązywać. Ale pytanie czy on wywołuje już jakieś skutki prawne?

Konwencja Wied. Mówi nam, że w pewnym sensie tak, bo jeżeli państwo chce przyjąć traktat to nie może czynić nic, co mogłoby być sprzeczne z przedmiotem i celem traktatu.

Np. konwencja „genetyczna” to, jest konwencja dotycząca ochrony człowieka dotyczy medycyny. Wynika z niej między innymi ochrona genetycznych, wymóg zgody na interwencję medyczną. Polska podpisała tę konwencję, ale jeszcze jej nie ratyfikowała. I załóżmy, że teraz wchodzi ustawa zgodnie, z którą zezwala się firmom ubezpieczeniowym na wprowadzają nakaz testów genetycznych w celu wykrycia czy jesteśmy potencjalnie zagrożeni np. chorobą altzhajmera , rakiem piersi itd.

Powstaje pytanie czy taka ustawa byłaby dopuszczalna?

NIE, ponieważ byłaby ona sprzeczna z przedmiotem i celem ustaleń konwencji, którą została już podpisana, ale jeszcze nieratyfikowana.

20.10.2008

Znaczenie źródeł prawa międzynar. dla prawa krajowego

1. Monitum (podejście do obowiązywania prawa międzyar w porządku wewnętrznym)

- teoria monistyczna (teoretyczna). Przedstawiciele tej teorii uważają, że prawo międzynarodowe i prawo krajowe to jest jeden system prawny.

2. Dualitum - teoria dualistyczna. Mamy do czynienia z dwoma systemami prawnymi. Aby prawo medzynar mogło obowiązywać w wewnętrznym porządku prawnym trzeba włączyć to prawo międzynarodowe do porządku krajowego.

Techniczne mówi się tutaj o zastosowaniu tutaj takich technik recepcyjnych czy o implementacji prawa międzynar do prawa krajowego, czy transformacji- może występować tu różne nazewnictwo. Aby prawo międzynar mogło być wiążące w wewnętrznym porządku danego państwa musi zostać włączone do porządku prawnego, nie wchodzi do niego automatycznie, tylko poprzez różnego rodzaju działania prawne.

Ta metoda nie jest jednoznaczna. Mamy tutaj pomieszane elementy monistyczne i dualistyczne i zaraz zobaczymy, na czym to polega.

Pierwsze pytanie.

Jaka jest dyspozycja prawa międzynar w polskim porządku prawnym?

Konst RP mówi

Art. 9.

Rzeczpospolita Polska przestrzega wiążącego ją prawa międzynarodowego.

To jest bardzo szeroka formuła - bo jest powiedziane ogólnie prawnym normom, co prawda tylko to, które nas wiąże, ale to jest logiczne ograniczenie, bo skoro mówiliśmy o zasadzie dobrowolności, zasadzie woluntaryzmu i zasadzie dobrej wiary, to jest tu ewidentnie obrona naszej konstytucji, przestrzegamy tylko tych zobowiązań, które dobrowolnie na siebie przyjęliśmy

Gdzie owych zobowiązań będziemy szukali?

W źródłach prawa międzynar. jest to - umowa międzynar,

- zwyczaj międzynar,

- ogólne prawa uznane przez narody cywilizowane,

- prawotwórcze uchwały organizacji międzynar,

- pewne akty jednostronne państw

To jest całość źródeł prawa miedzynar i jeszcze jako pomocnicze mówiliśmy o orzecznictwie i doktrynach, które pomagają nam stwierdzić istnienie lub nie, danej normy prawa międzynar. Teraz, gdy popatrzymy na art. 9 to wynika z niego, że obowiązują nas normy prawa międzynar pochodzące ze wszystkich tych źródeł pod warunkiem, że polska zobowiązała się by ich przestrzegano. Czyli, kiedy będziemy przestrzegali umowy? Wtedy, kiedy stanie się ona dla naszego państwa wiążąca.

A wiążąca w zwyczaju, kiedy? Wtedy, kiedy nasze państwo będzie w tym zwyczaju partycypowało. Czyli będzie wykonywało pewną niepodważalną stałą praktykę w odpowiednim okresie czasu i będzie uznawało, że ta praktyka ma walor prawny.

Ogólne zasady prawa obowiązują wszystkich członków społeczności miedzynar, czyli: zakaz agresji, zakaz tortur, zakaz niewolnictwa, równość wszystkich państw, równość jednostek.

Twórcze uchwały organizacji międzynar. - Kiedy będą nas obowiązywały? Wtedy, kiedy polska będzie członkiem takiej organizacji międzynar., która nam tą uchwałę wyda.

Akty jednostronne państw - też będą skuteczne w stosunku do polski wtedy, kiedy polska je zaakceptuje przyjmie i zechce je wykonywać.

Czyli warunkiem jest tutaj dobrowolność państwa, państwu nic nie można narzucić.

Jeżeli państwo przyjmie jakieś zobowiązania a nie będzie ich wykonywało to są pewne możliwości wyegzekwowania, wykonania zobowiązania: poprzez nałożenie sankcji, ograniczenie uprawnień, potępienie państwa na arenie publicznej międzynarodowej etcetera.

Warunekiem otwierającym drogę od przestrzegania prawa mędzynar jest zgoda państwa na związanie się normą prawa międzynar A to czy będzie ona wynikała z umowy czy zwyczaju czy z innych źródeł to już jest rzecz wtórna.

Jak pogodzić to, co powiedzieliśmy wcześniej z artykułem 87 naszej konstytucji?

Artykuł ten pokazuje nam wykaz źródeł prawa wiążącego w prawie polskim.

Art. 87

Źródłami prawa obowiązującego na terytorium RP są: * Konstytucja

* Ratyfikowana umowa międzynar.

* Ustawa

* Rozporządzenie

* Akty prawa miejscowego (akty niższego rzędu)

Art. 87 wprost odnosi się tylko do jednej formy prawa międzynar do ratyfikowanej umowy miedzynar no a przecież są inne źródła, które wcześniej zostały wymienione.

Wróćmy do art.9 - wynika z niego ze wszystkie normy prawa miedzynar, które państwo na siebie przyjmie są dla państwa wiążące.

A ta ratyfikowana umowa międzynar jest ważna, ponieważ ma ona szczególną pozycje, szczególne znaczenie. RATYFIKOWANA UMOWA MIĘDZYNAR(art. 87) musi pozostać w zgodzie z konstytucją, ale równocześnie ma pierwszeństwo obowiązywania wobec ustawy. Czyli gdybyśmy mieli sprzeczność między postanowieniami ustawy a ratyfikowanej umowy międzynar. To zastosujemy postanowienia ratyfikowanej ustawy międzynar.

Orzeczenia i komentarze profesorów a pro po art. 9 i 87

Prof. Pokolewicz (Kokolewicz) mówi tak „art. 9 wyraża wole respektowania przez państwo polskie prawa miedzynar we wszystkich przejawach, we wszystkich formach, we wszystkich kierunkach działalności państwa oraz ponoszenia wszelkich postaci źródeł prawa międzynar. , w szerokim znaczeniu. „

Czyli nie zależnie od tego czy zobowiązanie dotyczące polski będzie maiło swoje źródło: w umowie, w zwyczaju, w ogólnej zasadzie czy w innych źródłach prawa międzynar. Ono będzie dla Polski wiążące.

Orzeczenie naczelnego sądu administracyjnego

„ Konstytucja w art. 9 wprowadza generalną normę o zasadzie przestrzegania przez Polskę wiążącego ją prawa miedzynar. „

norma generalna - obowiązuje wszystkie podmioty

norma abstrakcyjna - jest skonkretyzowana

Tutaj norma generalna odnosi się do wszystkich podmiotów w państwie, do wszystkich władz w państwie.

W nauce prawa konstytucyjnego podkreśla się, że powyższa norma stanowi dyrektywę dla organów państwa by tworzone akty prawa wewnętrznego były tworzone w zgodzie z całym prawem międzynar.

Pierwszy obowiązek państwa, jaki wynika z art. 9 skoro Rzeczpospolita przestrzega wiążącego ją prawa międzynar to również prawo krajowe w zakresie, w jakim pokrywa się z prawem międzynar czy bezpośrednio czy bezpośrednio dotyczy prawa międzynar musi być z tymi zobowiązaniami zgodne.

Konwencja Genewska o Prawie Traktatu art. 27

„Strona nie może powoływać się na postanowienia swojego prawa wewnętrznego dla usprawiedliwienia niewykonywania przez nią traktatu.”

Wskazówką dla parlamentu jest pogodzenie postanowień prawa krajowego z tymi wymogami, jakie na państwo nakłada prawo międzynar.

To jest trudna kwestia i w praktyce ciężko wykonalne, ponieważ istnieje duża niewiedza w zakresie prawa międzynar. Widać to jak sędziowie orzekają w sądach powszechnych. Orzekają nie zauważając, że mogą wynikać jakieś dodatkowe zobowiązania nałożone na nas przez prawo międzynar.

Przykładem może być kwestia ochrony praw człowieka. Mamy wiele takich sytuacji, w których prawo polskie sprzeczne jest z europejską konwencją o ochronie praw człowieka i podstawowych wolności. Stąd później procesy przed Trybunałem Strasburskim gdzie ludzie wykazują, że zakazy lub nakazy prawa polskiego są sprzeczne z prawami, jakie gwarantuje nam międzrnar umowa, jaką jest Konwencja o Prawach Człowieka.

Niektóre zapisy są sprzeczne z ochrona prawa do życia, niektóre zagrażają naszej wolności, niektóre zagrażają integralności fizycznej i psychicznej, niektóre dotyczące wolności stowarzyszeń.

Przykłady z praktyki -przypadek Alicji Tysiąc-nie poszanowanie wolności. Chodził tutaj o wolność wyboru czy urodzić dziecko i mieć wadę wzroku, czy zdecydować się na aborcje, ponieważ było poważne zagrożenie zdrowia i życia.

Drugi taki przypadek to kwestia wolności zgromadzeń, kiedy kilka lat temu w Warszawie miała odbyć się parada równości zakazana przez Lecha Kaczyńskiego, który był wtedy prezydentem miasta Warszawy. Doparzono się tutaj pogwałcenia wolności zgromadzeń wolności stowarzyszeń i prawa do równości, prawa do niedyskryminacji. Te prawa wynikają z konwencji o prawach człowieka.

W sytuacji sprzeczności między prawem krajowym a międzynar pierwszeństwo ma prawo miedzynar.

Kilka lat temu była taka dyskusja w Polsce o przywróceniu kary śmierci- czy istnieje potrzeba wprowadzenia tej kary powrotem do systemu karnego. Oczywiście miała ta dyskusja swoich przeciwników i zwolenników. Ale istnieje pytanie czy ta dyskusja w ogóle była celowa czy polska może dyskutować na ten temat. Odpowiedz z punktu prawa międzynar jest negatywna. Wynika to z tego, że jesteśmy stroną Europejskiej Konwencji o Ochronie Prawa Człowieka, która po pierwsze w ogólny sposób chroni prawa do życia, a po drugie w jednym z protokołów( Prot. Nr 6) Konwencji,

a protokół jest integralnym elementem konwencji mówi się wprost o zakazie kary śmierci.

W tym momencie dyskusja ta jest bezcelowa chyba, że wypowiedzielibyśmy konwencje o prawach człowieka. Czyli odstąpilibyśmy od tej konwencji, wtedy we własnym prawie krajowym możemy robic co chcemy w zakresie kary śmierci, ponieważ nie będziemy wtedy zobowiązani tym zewnętrznym postanowieniem że tę karę likwidujemy.

Ale co by się stało, gdybyśmy odstąpili od konwencji i protokołów?

Skasowalibyśmy sobie całą ochronę wynikającą z tej konwencji oraz, możliwość skargi do Strasburga.

Co robić by ustrzegać się przed sprzecznością między prawem krajowym a międzynar poprzez *zmianę prawa krajowego

*uchylanie przepisów sprzecznych z prawem międzynar

*tworzenie nowych przepisów od początku w zgodzie z przepisami międzynar

Art. 27 konwencji o prawie traktatów mówi, że nie mamy prawa powoływać się na prawo krajowe jako usprawiedliwienie dla nie wykonywania zobowiązań międzynar.

1. Tworzone nowo akty prawa wewnętrznego muszą być zgodne z zobowiązaniami międzynar

2. Musi być odpowiednia wykładnia prawa wewnętrznego zapewniająca w jak największym stopniu jego zgodność z treścią prawa międzynar

3. Wskazuje się na możliwość bezpośredniego stosowania art. 9 przez sądy także w stosunku do innych źródeł prawa międzynar

Może być tak, że gdy będzie się toczył proces przed sądem a sędzia będzie znał konstytucję i wiedział o pozycji prawa międzynar, to weźmie też pod uwagę prawo międzynar, jeżeli ono w danej sprawie będzie miało zastosowanie

Wróćmy do orzeczenia NSA - dotyczyło ono uchodźców

„ Nie zależnie należy podnieść, że prawo cudzoziemca do przyznania statusu uchodźcy zgodnie a wiążącymi Polskę umowami mędzynar zostało określone w art. 56 ustęp 2 Konstytucji.”

Pewnej osobie odmówiono nadania statusu uchodźcy.

Mamy w tej chwili ustawę O Cudzoziemcach z tej ustawy wynika możliwość nadania statusu uchodźcy, ale równocześnie gdyby nawet tej ustawy nie było mamy pewne zobowiązania konturowe. Jesteśmy stroną Konwencji Genewskiej o uchodźcach i z nie wyraźnie wynika, że w określonych sytuacjach państwo(strona konwencji) ma obowiązek, osobie ubiegającej się o status uchodźcy, taki status nadać.

Status uchodźcy nadawany jest wtedy, kiedy - osoba jest prześladowana we własnym państwie,

kiedy - powrót do tego państwa grozi śmiercią oraz poważnymi represjami.

A czy kobiety mogą być uchodźcami ze względu na zagrożenie rytualnego okaleczania narządów płciowych?

Okazuje się, że niektóre państwa taką ochronę uwzględniają. 20:56

13

---