1.W jakim celu przeprowadza się obróbkę cieplną?

Obróbka cieplna to zespół zabiegów cieplnych ( nagrzewanie, wygrzewanie, chłodzenie), w stanie stałym stosowanych w celu polepszenia własności materiału, nadania odpowiednich właściwości mechanicznych (poprzez zmianę struktury) dostosowanych do warunków eksploatacji i charakteru zużycia.

2. Na czym polega wyżarzanie ujednorodniające?

Wyżarzanie ujednorodniające polega na nagrzaniu stali do wysokich temperatur od

100 do 150°C poniżej temperatury solidusu, wygrzaniu długotrwałym ok. 12-24 h

w tym zakresie temperatury i następnym studzeniu w spokojnym powietrzu. Celem tej operacji jest ujednorodnienie składu chemicznego stali w całym przekroju (jeśli wskutek błędów w poprzednich operacjach nie uzyskano takiej jednolitości)

3. W jakich przypadkach przeprowadza się rekrystalizację metali?

Rekrystalizację metali stosuje się dla materiałów odkształconych plastycznie na zimno, w celu przywrócenia cech plastycznych, utraconych pod wpływem zgniotu i umożliwienia kolejnych etapów obróbki plastycznej.

Przeprowadzane w temperaturach pomiędzy 550÷650 °C.

4. Jakie zjawiska zachodzą podczas procesu rekrystalizacji metali?

Podczas rekrystalizacji metali zachodzi:

- zdrowienie

- rekrystalizacja pierwotna

- rozrost ziaren

- rekrystalizacja wtórna

5. Na podstawie jakiego eksperymentu wyznacza się temperaturę rekrystalizacji?

Temperaturę rekrystalizacji wyznacza się doświadczalnie z wykresu zależności twardości od temperatury. Na podstawie badania twardości metodą Brinella w zależności od temperatury wyżarzania.

6. Co to jest zgniot krytyczny i jaki ma wpływ na właściwości materiału po rekrystalizacji?

Zgniot krytyczny jest to niewielki stopień odkształceń ( od 2 -15 % w zależności od materiału) powodujący maksymalny rozrost ziaren. Powoduje pojawianie się miejsc narażonych na pęknięcia. (nie pożądanych np. dla łusek)

7. W jakich przypadkach przeprowadza się normalizację stali?

Normalizację stali przeprowadza się w przypadku planowanej dalszej obróbki cieplnej. Stosuje się też w celu:

- usunięcia naprężeń w odlewach o skomplikowanym kształcie

- zmiękczenia materiału

- ujednorodnienie właściwości mechanicznych spoin spawalniczych

- usunięcie skutków wcześniejszej obróbki cieplnej np. hartowania

8. Na czym polega skłonność stali do drobnoziarnistości podczas normalizowania?

Struktura perlityczna stali po podgrzaniu stali od 30 do 50 stopni C powyżej temperatury austenizacji zmienia się w austenit o dużym stopniu rozdrobnienia. Następnie ochłodzenie poniżej temperatury austenizacji powoduje zmianę austenitu drobnoziarnistego w perlit drobnoziarnisty.

9. Na czym polega i jaką strukturę uzyskuje się podczas sferoidyzacji stali?

Wyżarzanie sferoidyzujące polega na nagrzaniu stali do temperatury zbliżonej do eutektoidalnej, wygrzewaniu i powolnym studzeniu. Czas wygrzewania jest stosunkowo długi od kilku do kilkudziesięciu godzin. W zakresie przemiany austenitu w perlit studzenie powinno odbywać się bardzo powoli, aż do temperatury około 600 stopni C. Wyżarzanie sferoidyzujące stosuje się w celu uzyskania w strukturze perlitu kulistych wydzieleń cementytu, taki perlit określamy jako sferoidyt. W wyniku obróbki stal charakteryzuje się najniższą twardością i jest podatna na tłoczenie, przeciąganie i walcowanie na zimno.

10. W wyniku jakiego eksperymentu powstają wykresy CTPi?

11.Czym różni się przemiana austenitu w perlit od przemiany austenitu w martenzyt:

PRZEMIANA AUSTENITU W PERLIT:

- zachodzi przy powolnym studzeniu,

- to przemiana dyfuzyjna,

- atomy zmieniają swoje pozycje w węzłach na odległości większe niż odstępy międzyatomowe,

- atomy przeskakują z miejsca na miejsce

- szybkość przemiany zależy od temperatury, poniżej 0,3-0,4 temperatury mknięcia przemiana nie zachodzi,

- stopień przemiany (objętość, która jej ulegnie) zależy od czasu i temperatury.

PRZEMIANA AUSTENITU W MARTENZYT:

- zachodzi przy szybkim studzeniu,

- to przemiana bezdyfuzyjna,

- atomy zmieniają swoje pozycje w węzłach na odległości mniejsze niż odstępy międzyatomowe,

- atomy przemieszczają się jeden za drugim z miejsca na miejsce w precyzyjnej kolejności,

- szybkość przemiany nie zależy istotnie od temperatury,

- stopień przemiany (objętość, która jej ulegnie) zależy tylko od temperatury.

12. Co to jest krytyczna szybkość hartowania

Krytyczna szybkość hartowania jest to najmniejsza szybkość chłodzenia stali przy której jest możliwa przemiana martenzytyczna, czyli bezdyfuzyjna przemiana roztworu stałego węgla w martenzyt.

13. Jaki jest wpływ węgla i dodatków stopowych na krytyczną szybkość hartowania?

14. Jak wyznaczamy temperaturę hartowania stali?

Temperatura hartowania zależy do zawartości węgla w stali. Dla stali podeutektycznych (do 0,77% C) temperatura hartowania wynosi od 30 do 50⁰C powyżej temperatury austenizacji. Dla stali nadeutektycznych wynosi do 50⁰C powyżej temperatury 727⁰C.

15. W jakim celu przeprowadza się odpuszczanie stali hartowania?

Odpuszczanie jest to zabieg cieplny stosowany do przedmiotów i części uprzednio zahartowanych, polegający na nagrzaniu, wygrzaniu w temperturach niższych niż 727 stopni C i powolnym ochłodzeniu. Celem odpuszczania jest podniesienie właściwości plastycznych stali.

Stal odpuszczona, w porównaniu do stali nieodpuszczonej o tej samej twardości, ma dużo większą udarność. Przykładem zastosowania stali odpuszczonych są lufy karabinowe.

16. Jakie zjawiska zachodzą podczas odpuszczania stali?

Wyróżnia się trzy zakresy temperatur odpuszczania w każdej z nich zachodzą inne zjawiska:

-niskie, 150-250 stopni C, następuje częściowe usunięcie naprężeń hartowniczych, stosowane do narzędzi i wyrobów nawęglanych,

-średnie, 250-500 stopni C, następuje obniżenie twardości, stosowane do narzędzi do przeróbki plastycznej,

-wysokie, 500-727 stopni C, następuje spadek twardości stali i wzrost udarności, z martenzytu wydziela się drobny cementyt rozproszony zwany sorbitem, stosowane do silnie obciążonych części maszyn i urządzeń wykonanych ze stali konstrukcyjnych.

17. Jak zawartość austenitu szczątkowego zależy od zawartości węgla?

Zależność ta przedstawia się następująco:

18. Jaka jest zależność początku i końca przemiany martenzytycznej od zawartości węgla w stali?

Zależność ta przedstawia się następująco:

gdzie:
- temperatura początku przemiany

- temperatura końca przemiany

19. Jakie ośrodki chłodzące są stosowane podczas hartowania stali?

Ośrodkami chłodzącymi są najczęściej:

- woda,

- wodne roztwory do 10% : wodorotlenku sodu, chlorku sodu, kwasu siarkowego,

- emulsje wodno-olejowe,

- olej hartowniczy.

20. W jakim celu przeprowadza się wyżarzanie odprężające lub stabilizujące?

Wyżarzania odprężające lub stabilizujące mają na celu usunięcie naprężeń powstałych podczas różnych procesów technologicznych w odlewach, spoinach, materiałach zgniecionych oraz hartowanych bez wprowadzania zmian strukturalnych.

21. Jaką właściwość stali określa krytyczna szybkość hartowania V_k?

ęłęóęłęóV_k - najwolniejsza prędkość ochładzania, przy której tworzy się strukturamartenzytyczna. Krytyczna szybkość hartowania określa zdolność stali do hartowania (inaczej utwardzalność) czyli skłonność stali do tworzenia struktury martenzytycznej pod wpływem hartowania.

22. Jaką właściwość stali określa średnica krytyczna D₀ i D₅₀?

D_n - średnica krytyczna, czyli największa średnica pręta okrągłego hartującego się na wskroś, tzn. w osi tego pręta powstaje struktura półmartenzytyczna, składająca się z 50% martenzytu i 50% struktur niemartenzytycznych. Średnica krytyczna wyznacza przehartwowalność (jedna z cech hartowności ogólnie), czyli podatność stali do utwardzania się, w głąb przekroju pod wpływem hartowania.

23. Jaki dodatek stopowy i w jakiej ilości zapewnia nierdzewność stali?

Podstawowym dodatkiem stopowym zapewniającym nierdzewność stali jest chrom o zawartości co najmniej 12%. Innymi dodatkami są również nikiel i mangan o dużo niższej zawartości % w stosunku do chromu, dlatego też stale odporne na korozję można podzielić na : wysokochromowe, chromowo-niklowe, chromowo-nikolowo-manganowe.

24. Czym różni się żaroodporność od żarowytrzymałości?

Różnią się tym, że żarowytrzymałość to odporność na odkształcenia mechaniczne w wysokich temperaturach, a żaroodporność jest zdolnością materiału do przeciwstawienia się korozji gazowej.

25. Jakie dodatki stopowe podwyższają żaroodporność stali?

W celu zwiększenia żaroodporności stali stosuje się dodatki stopowe takie jak: chrom, krzem i aluminium.

26. Jaki warunek musi spełniać dodatek stopowy aby możliwe było przeprowadzenie przesycania?

Aby przeprowadzenie przesycenia w stopie było możliwe dodatki stopowe muszą stabilizować austenit oraz obniżać temperaturę do poziomu, w którym początek przemiany martenzytycznej jest niższy od temperatury otoczenia.

27. Jak przebiega obróbka cieplna polegająca na przesycaniu i starzeniu?

Najpierw nagrzewa się metal do temperatury nie przekraczającej linii solidusu, aby stop o danym składzie był jednofazowy, a następnie wygrzewa się go w tej temperaturze w celu uzyskania jednorodnego roztworu stałego. Przy szybkim schłodzeniu otrzymuje się przesycony roztwór stały. Kolejny etap polega na ponownym wygrzaniu uprzednio przesyconych metali tym razem w temperaturze niższej od temperatury przesycenia w celu wydzielenia z roztworu stałego przesyconego fazy zawierającej składnik stopowy, znajdujący się w roztworze w nadmiarze.

28. Czym starzenie naturalne różni się od starzenia przyspieszonego?

Starzenie zachodzące w temperaturze otoczenia nazywamy starzeniem naturalnym jeśli zaś odbywa się wskutek nagrzania przesyconego roztworu, nosi nazwę starzenia przyspieszonego.

29. Jakie zjawiska zachodzą w stopach aluminium z miedzią podczas starzenia?

W temperaturze otoczenia tworzą się lokalne segregacje zwane strefami Guiniera-Prestona. W temperaturze powyżej 100⁰C nie tworzą się już segregacje, lecz wydzielenia fazy przesycającej.

30. Jak powstają strefy Guiniera-Prestona?

Strefy Guiniera-Prestona powstają kiedy atomy drugiego składnika stopowego skupiają się w określonych miejscach sieci krystalicznej.

33. Jakie dodatki stopowe są stosowane w stopach aluminium do przeróbki plastycznej?

Dodatki stopowe do przeróbki plastycznej:

-miedź w ilości do 5%,

-magnez do 2,8%,

-cynk do 7%,

-mangan do 1,1%

34. Jakie dodatki stopowe są stosowane w odlewniczych stopach aluminium?

Podstawowe dodatki stosowane w odlewniczych stopach aluminium to:

-krzem

-magnez

-miedź

(a najszerzej rozpowszechnione stopy z krzemem noszą nazwę siluminów).

35. Jaki jest wpływ modyfikacji na własności i budowę siluminów?

Modyfikacja to proces mający na celu rozdrobnienie struktury siluminów. Jednym ze sposobów modyfikacji struktury siluminów pod- i eutektycznych jest dodanie sodu.

Modyfikacja sodem powoduje:

-rozdrobnienie struktury

-przesunięcie punktu eutektycznego w kierunku wyższych zawartości Si i niższej temp.

-zwiększenie wytrzymałości na rozciąganie.

(Siluminy nadeutektyczne również są modyfikowane, ale w tym przypadku stosuje się związki fosforu, które podobnie jak sód powodują rozdrobnienie struktury).

36. Jaki jest wpływ zgniotu i wielkości ziarna na właściwości czystej miedzi?

Właściwości gatunków czystej miedzi i jej stopów silnie zależą od ilości defektów struktury krystalograficznej, co jest związane ze stopniem zgniotu podczas obróbki plastycznej.

Czystą miedź można umoc­nić jedynie w wyniku zgniotu. Po 60-procentowym zgniocie Re i Rm wzrastają do około 400 MPa, a twardość do ponad 100 HB. Natomiast właściwości plastyczne po zgniocie ulegają pogorszeniu.

37. Na jakie grupy dzielimy stopy miedzi?

Stopy miedzi dzielimy na:

- mosiądze, gdzie głównym dodatkiem stopowym jest cynk, lecz poza nim mogą występować też inne metale wpływające na polepszenie cech użytkowych stopów,

- brązy, w których najważniejszymi dodatkami są :cyna, aluminium, beryl, ołów i krzem,

- miedzionikle z głównym dodatkiem niklem,

- miedź stopowa

38. Jaki jest wpływ zawartości cynku na właściwości mosiądzów?

- faza α -> zawiera maksymalnie do 39% cynku w temperaturze otoczenia. Mosiądze o budowie fazy α charakteryzują się dobrymi właściwościami plastycznymi, podatnością na odkształcenia i wzrastającą wraz z zawartością cynku wytrzymałością na rozciąganie oraz twardością

-faza (α+β) -> powyżej 39% cynku, wysoka twardość i obniżenie w stosunku do fazy α zdolność do odkształceń plastycznych

-faza β -> zawartość około 45% cynku, stop staje się bardzo twardy i kruchy, i z tego powodu jest rzadko wykorzystywany w technice

39.Jaki jest wpływ innych dodatków niż cynk na właściwości mosiądzów?

-Al do 3%

Si do 4%

Fe do 3 %

Dodawane w celu podwyższenia wytrzymałości na rozciąganie

-Mn do 3,5%

Dodawany w celu podwyższenia odporności na korozję w wodzie morskiej

-ołów

Dodawany w celu podwyższenia skrawalności.

40. Jaki jest wpływ zawartości aluminium na właściwości brązów aluminiowych?

Brązy aluminiowe zastępują brązy cynowe ponieważ cyna jest metalem deficytowym, a ponadto obecność aluminium powoduje podwyższenie właściwości wytrzymałościowych stopu.

Zastosowanie mają stopy to zawartości 11% aluminium. Jak wynika z układu równowagi stopy te mają strukturę :

-jednofazową α do 9,4% Al., miękka , plastyczna,

-dwufazową α+ᵞ2, twarda, krucha (strukturę brązów dwufazowych można zmienić przez obróbkę cieplną)

41.Jakiej obróbce podlegają brązy berylowe?

Brązy berylowe podlegają obróbce cieplno-plastycznej.

42.Jakie znaczenie w technice mają brązy berylowe?

Brązy berylowe są szczególną grupą stopów o najwyższych właściwościach wytrzymałościowych takich, że można z nich wytwarzać narzędzia oraz elementy sprężyste jak membrany i kontakty sprężynowe. Są niezastąpione na narzędzia w tych działach przemysłu gdzie niedopuszczalne jest iskrzenie, np. przy produkcji materiałów wybuchowych, łatwopalnych.

43.Jaka budowa wynikająca z układu równowagi cechuje miedzionikle?

Miedzionikle są grupą stopów wyróżniającą się budową układu równowagi pomiędzy miedzią i niklem, charakteryzującym się nieograniczoną rozpuszczalnością składników, zarówno w stanie stałym i ciekłym.

45.Na jakie grupy dzielimy stopy magnezu? (?)

Wszystkie techniczne stopy magnezu można podzielić na dwie grupy: na stopy magnezu zawierające aluminium i stopy magnezu bez aluminium.

46.Jakimi właściwościami charakteryzują się znale?

Znale wykazują strukturę mieszaniny eutektoidalnej roztworów Al w Zn oraz Zn w Al (rys. 1). Przemiana eutektoidalna wywołuje skurcz stopu. Zmiany wymiarowe również powoduje starzenie stopu w temperaturze pokojowej, przebiegające nawet przez kilka lat. Tym niekorzystnym przemianom przeciwdziała dodatek do ok. 0,1% Mg, polepszający również odporność znali na korozję międzykrystaliczną.

Wieloskładnikowe znale z dodatkiem Cu ulegają starzeniu, które nie powoduje istotnego zwiększenia właściwości wytrzymałościowych wywołuje zmiany wymiarowe i pogorszenie odporności na korozję. Z tego względu stopy te

powinny być starzone w temperaturze ok. 95°C.

Stopy z dużą zawartością Al. Są stosowane jako odlewnicze, głownie na odlewy ciśnieniowe korpusów, obudów i pokryw różnych urządzeń w przemyśle motoryzacyjnym, precyzyjnym i elektrotechnicznym. Wykonuje się z nich np. elementy gaźników, maszyn do pisania i liczników, a także łożyska ślizgowe oraz tuleje.

Znale o małej zawartości Zn są obrabiane plastycznie na gorąco w 200 ÷300°C lub powyżej 300°C w przypadku stopów wieloskładnikowych. Stosuje się je na elementy osprzętu motoryzacyjnego i elektrotechnicznego oraz elementy zamków błyskawicznych. W stanie obrobionym plastycznie właściwości znali są zbliżone do właściwości mosiądzów i dlatego często je zastępują

47.Na bazie jakich metali tworzy się spoiwa lutownicze miękkie?

Najczęściej łączonymi metalami z użyciem lutowania miękkiego są stal, miedź, cynk, mosiądz i ich stopy.

48.Na bazie jakich metali tworzy się spoiwa lutownicze twarde?

Lutami twardymi są miedź lub stopy miedzi (mosiądze, brązy, stopy miedzi z fosforem, srebrem, krzemem, manganem), stopy srebra z miedzią, cynkiem i in. oraz prawie czysty nikiel z dodatkiem manganu.

49.Na bazie jakich metali tworzy się stopy rezystywne i oporowe?

Rozróżniamy materiały rezystywne metalowe i niemetalowe.

Materiały rezystywne metalowe:

• stale,

• stopy miedzi,

• stopy niklowo-chromowe (elementy grzejne),

• bezniklowe stopy żelaza i chromu (odporność na utlenianie, związki siarki i wysokie temperatury).

Materiały rezystywne niemetalowe:

• silit (odporny na wysokie temperatury 1200 - 1400°C),

• krzemek molibdenu (super kanthal do 1700°C).

Rozróżnia się trzy typy stopów oporowych:

• stopy o podstawie miedziowej (konstantan, manganin, miedzionikiel),

• stopy o podstawie niklowej (nichrom, ferronichrom),

• stopy o podstawie żelazowej (kantale).

50. Z jakich stopów tworzy się termobimetale?

Termobimetale tworzy się poprzez połączenie metodą lutowania bądź zgrzewania dwóch warstw metali lub ich stopów, charakteryzujących się różnymi współczynnikami rozszerzalności cieplnej.

Obecnie termobimetale wytwarzane są najczęściej ze stali o wysokiej procentowej zawartości niklu (warstwę bierną wykonuje się przede wszystkim zinwaru).

51. Na bazie jakich metali tworzy się stopy magnetycznie miękkie? (?)

Najszerzej stosowanymi magnetykami miękkimi są stopy Fe i Si (stosunkowo tanie blachy elektrotechniczne), stopy Fe i Ni (duża przenikalność początkowa), stopy Fe i Co (duża indukcja nasycenia lub duża maksymalna przenikalność magnetyczna), ferryty (duża rezystywność) itp

52. Na bazie jakich metali tworzy się stopy magnetycznie twarde?

Do materiałów magnetycznie twardych należą stale węglowe i stopy zawierające chrom, wolfram, kobalt, molibden, stopy żelazo-aluminium-nikiel, stopy żelazo-aluminium-nikiel-kobalt, stopy kobaltu oraz proszki tlenków żelaza i kobaltu wprasowane w różne kształtniki.

53. Na czym polega i jakie tworzywa otrzymuje się w wyniku polimeryzacji?

Polimeryzacja jest to proces łączenia się ze sobą cząsteczek reaktywnego związku chemicznego, zwanego monomerem, z utworzeniem cząsteczki polimeru, bez wydzielenia się produktów ubocznych. Najczęściej stosowanymi monomerami są związki organiczne, zawierające w swojej cząsteczce wiązanie podwójne.

Powstający polimer ma budowę łańcuchową. Jeżeli jednak w cząsteczce monomeru znajduje się więcej niż jedno wiązanie podwójne, to w określonych warunkach mogą powstawać produkty usieciowane przestrzennie, które charakteryzują się tym, że są nietopliwe i nierozpuszczalne.

W zależności od warunków prowadzenia polimeryzacji można otrzymać polimery o różnej masie cząsteczkowej i różnych właściwościach, a tym samym o różnym przeznaczeniu praktycznym. Do najważniejszych przykładów polimerów powstałych przez polimeryzację monomerów należy polietylen, polipropylen, polichlorek winylu, polioctan winylu i polimetakrylan metylu, polistyren.

54. Jakimi właściwościami charakteryzują się termoplasty?

Nieograniczenie długo plastyczne w podwyższonej temperaturze, a twarde w temperaturze otoczenia (proces ten w przypadku termoplastów jest odwracalny). Na ogół rozpuszczają się w rozpuszczalnikach organicznych na zimno lub na gorąco (np. polietylen).

55. Na czym polega i jakie tworzywa otrzymuje się w wyniku polikondensacji?

Polikondensacja jest to proces syntezy polimeru polegający na reakcji cząsteczek związków chemicznych ze sobą, zawierających reaktywne grupy, przy czym wydzielają się małocząsteczkowe produkty uboczne, jak np. woda.

Reakcja polikondensacji w przeciwieństwie do reakcji polimeryzacji jest reakcją stopniową przebiegającą wolniej, a często prowadzącą do ustalenia się stanu równowagi, który można przesunąć na korzyść powstawania polimeru przez usuwanie ze środowiska reakcji powstającego małocząsteczkowego produktu ubocznego.

Metoda polikondensacji znalazła duże zastosowanie do syntezy poliestrów, poliamidów, polisulfonów, fenoplastów, aminoplastów i silikonów.

56. Na czym polega i jakie tworzywa otrzymuje się w wyniku poliaddycji?

Poliaddycja (polimeryzacja stopniowa) jest to reakcja chemiczna, podczas której nie wydzielają się żadne produkty uboczne, jednak zmienia się nieznacznie wzajemny układ atomów w porównaniu z ich układem w monomerach. Najczęściej zmienia się położenie wodoru jednej z grup funkcyjnych. Poliaddycja jest reakcją wieloetapową, jednakże ze względu na brak produktów ubocznych, jest reakcją nieodwracalną.

W procesie poliaddycji są otrzymywane m.in. poliuretany.

57. Jakimi właściwościami charakteryzują się duroplasty?

Duroplasty są polimerami o makrocząsteczkach przestrzennie usieciowanych, których po całkowitym zakończeniu procesu polireakcji nie można wprowadzić w stan płynięcia oraz na ogół również w stan wysokoelastyczny. Ostateczny proces formowania duroplastów jest więc nieodwracalny tzn. można je formować tylko raz.

58. Jakimi właściwościami charakteryzują się elastomery?

Elastomery to polimerowetworzywa sztuczne lub naturalne, które cechuje zdolność do odwracalnej deformacji pod wpływem działania sił mechanicznych, z zachowaniem ciągłości ich struktury. Elastomery to szersza grupa materiałów niż gumy, które stanowią tylko jedną z klas elastomerów.

Elastomer posiada zdolność zmiany w szerokim zakresie swoich wymiarów w momencie gdy jest poddawany naprężeniom rozciągającym, ścinającym lub ściskającym oraz następnie powrót do poprzednich wymiarów. Np: niektóre rodzaje gum opartych na kauczukach silikonowych można rozciągnąć o 1000% pierwotnych wymiarów bez zerwania.

66. Najogólniej w procesie technologicznym produktów metodą metalurgii proszków można wyszczególnić następujące operacje:

- wytworzenie proszku metalu lub mieszaniny proszków różnych materiałów

- przygotowanie proszku

- formowanie proszku na zimno

- spiekanie

- obróbka wykończająca

67. Spieki cechują się:

- zespoleniem poszczególnych ziarn proszku

- utworzeniem nowych granic ziarn

- własnościami różnymi od własności formówek

- zazwyczaj objętością mniejszą od formówek

- większą gęstością od formówek

68. Infiltracja spieków-

69. Zalety metalurgii proszków:

- ograniczenie zużycia materiałów, możliwość otrzymywania materiałów, których nie da się wytworzyć innymi metodami (np. odlewaniem, obróbką plastyczną, skrawaniem),

- stosowanie niższej temperatury niż w metalurgii konwencjonalnej.

Wady:

- uzyskane materiały są dużej porowatości, co za tym idzie małej wytrzymałości,

- trudno uzyskać produkty o złożonym kształcie ze względu na nierównomierny rozkład cieśnienia w objętości proszku podczas prasowania.

70. Materiały elektrotechniczne wytwarzane metalurgią proszków:

- styki elektryczne (w tym szczotki kolektorowe)

- przewodniki i półprzewodniki.

---