PRACA ZALICZENIOWA Z ANTROPOLOGII
KULTUROWEJ
Temat pracy:
CZŁOWIEK I MAGIA.PRZESZŁOŚĆ CZY RÓWNIEŻ
TERAŹNIEJSZOŚĆ…
EWA KOS
Kierunek: pedagogika w zakresie profilaktyki i animacji społ.-kult.
„. . . Wszystko jest zdeterminowane (. . .) poprzez siły, nad którymi nie potrafimy w żaden sposób zapanować. Dotyczy to zarówno owadów jak i gwiazd. Ludzie, rośliny, pył kosmiczny - wszystko tańczy w rytm tej samej tajemniczej melodii, granej gdzieś daleko przez niewidocznego grajka . . .”
A. Einstein
Magia? Czym jest właściwie? Magia to wszystko, co nas otacza, to: drzewa, wiatr, woda, ogień. To temat, który budzi lęk a jednocześnie fascynuje poprzez swą enigmatyczną naturę. Wiedza o magii zawsze była ukrywana, ponieważ ludzie jeżeli czegoś nie rozumieją i nie są w stanie pojąć istoty danej rzeczy, z którą przyszło im się spotkać, starają się zniszczyć obiekt swej niewiedzy. Pismo Święte bardzo często przypisuje praktykom magicznym, wróżbą, itp. kontakty z siłami ciemności, z diabłem, z szatanem. Magia to element związany z kulturą człowieka od początków jego istnienia.
Magia towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Jest obecna w jego życiu aż po dziś dzień. Nikt nie jest w stanie wytłumaczyć sobie magii, nie wie dlaczego ale stosuje ją codziennie. Zaczęło się od tego, że człowiek zauważył, że działania magiczne wyzwalają w nim przyjemny stan iluzji, który jest źródłem optymizmu i pozwala wierzyć w pomyślne jutro. Magia jest wiedzą człowieka o nim samym i o świecie. Pozwala na integrację wewnętrzną, służy człowiekowi by istniał jako całość, wyzwala potencjał wiary, że coś zależy od niego, że ma na coś wpływ, że może coś zrobić i zmienić. Dzięki magii człowiek czuje jedność ze światem przyrody co daje mu poczucie bezpieczeństwa w otaczającym świecie. Magia to pierwsza próba bezpośredniego oddziaływania człowieka na naturę, na cały świat. To pierwsza próba podporządkowania sobie żywiołów, wprowadzenia ładu w nieład. Magia to zalążek wierzeń religijnych oraz wiedzy(W religii pozostała magia pierwotna, odświętna, obrzędowa). Wzbudza pomyślny omen, łaskawość losu, wyzwala zdolność regeneracji odporności psychicznej, uczy aktywnie przeciwdziałać trudnościom. Dzięki ogromnemu potencjałowi autosugestii może wskazać drogę ku wewnętrznej przemianie, aktywizuje siły psychiki przywracając harmonię ducha. Człowiek dawno już zauważył jakie dobra roztacza przed nim magia dlatego praktyki magiczne stosuje do dziś. Wg. Malinowskiego magia to siła dzięki, której człowiek sprawuje władzę nad naturą i łączy się z nią. Pozwala na mobilizowanie wewnętrznych sił, optymizm. Daje wiarę w możliwość czynienia czegoś, nadzieję na zwycięstwo nad własnym strachem i lękiem. Z jednej strony uświadamia nam naszą bezradność a z drugiej wyzwala pokłady nadziei na możliwość zmiany, rozładowuje napięcie, uwalnia od strachu, wycisza nas. W magii spełniają się nasze życzenia.
Magia powstała w procesie pracy jako jej subiektywny aspekt. W procesie produkcji stopniowo zarysował się podział technik oddziaływania na świat zewnętrzny. Powstawały techniki realne jako przedłużenia naturalnych organów ludzkich ( np. siekiera, rylec, kosz, oszczep itp.) i ulepszone, bardziej skoordynowane działania naturalnych ruchów, typowych także dla świata zwierzęcego. Obok nich powstawały techniki iluzoryczne- magia -jako uzupełnienia technik realnych. Początkowo obie techniki przeplatały się i występowały razem w organicznej jedności. Z czasem jednak, wskutek coraz większego zróżnicowania pracy oraz przechodzenia od zbieractwa do myślistwa i szczególnie do rolnictwa następował rozdział technik realnych od technik iluzorycznych - zabiegów magicznych. Te ostatnie zaczynały żyć niejako samoistnie, pozornie niezależnie od pierwszych.
Dla prawie każdego człowieka najważniejszą wartością w życiu jest miłość. Kochać kogoś i być kochanym to najprzyjemniejsze w życiu uczucie, do którego dążą wszyscy. Można zaobserwować graniczący z paniką lęk przed samotnością. Każdy chciałby mieć przy sobie tę ukochaną, jedyną bliską sercu osobę. Niestety marzenia często muszą rozbić się o rzeczywistość a szarość życia jest przytłaczająca. Ten Jedyny albo Ta Jedyna jest często nieosiągalna a pragnące ekspresji uczucie „gromadzi się” i „narasta” w człowieku powodując tym samym przykre napięcie emocjonalne, smutek, żal, poczucie niesprawiedliwości. Niespełniona miłość to jedno z niewielu uczuć, które potrafi pchnąć każdego do czegoś czego w innej sytuacji nigdy by nie zrobił. Tu także na przeciw oczekiwaniom człowieka wychodzi magia z całym swoim wachlarzem miłosnych wróżb, przepowiedni, zaklęć. Wiele praktyk magii miłości stosowanych było u Słowian w wigilię św. Jana. Jedną z tradycyjnych wróżb było to, że dziewczęta biegły do lasu i zakopywały w mrowisku nietoperza. Po 9 dniach odkopywały kostki i wydobywały z nich tzw. grabki. Podobno podrapany nimi chłopiec miał natychmiast zakochać się w danej dziewczynie. Magia miłości jest chyba najbardziej stabilną z magii i istnieje do dziś. Dzieje się tak najprawdopodobniej dlatego, że wzajemne stosunki między dwiema płciami nie należą do najłatwiejszych i od zawsze dostarczały człowiekowi wielu nieporozumień, emocji, wrażeń i rozterek duchowych. Dziś zakochana dziewczyna nie biegnie nago do lasu i nie zakopuje tam nietoperza ale praktyki miłosne odprawia w inny sposób. Prawdopodobnie ta dziewczyna pójdzie do wróżki z nadzieją, że ona powie jej jak potoczy się sprawa z jej ukochanym albo kładąc się spać popatrzy z nadzieją i zadumaniem w gwieździste niebo, wybierze sobie jedną z gwiazd, która w szczególny sposób przyciągnie jej uwagę i zwróci się do niej z prośbą, aby ten, który ją kocha i o niej myśli dzisiejszej nocy się jej przyśnił. Wróżka rozłoży karty i przewidzi jedną z dwóch możliwości albo szczęśliwy koniec albo powie, że to jeszcze nie jest ten właściwy. Prawdopodobnie dziewczyna niedługo zapomni, co powiedziała jej wróżka albo wszystko to, co się wydarzy wytłumaczy sobie pod kątem przepowiedni. Dziewczyna tak bardzo zasugeruje się wróżbą, że choćby wcale tak nie musiało być ona podświadomie będzie dążyć do spełnienia wróżby. Jest to zjawisko „samo spełniającej się przepowiedni”. Znane jest ono we współczesnej psychologii i polega na tym, że jeżeli człowiek głęboko w coś uwierzy to podświadomie działa tak, że to się zdarzy. Jedno jest pewne wróżba dała dziewczynie nadzieję na „lepsze jutro”, może ona z ufnością spojrzeć w przyszłość. Wróżba ma rolę psychologiczną, silnie oddziałuje na podświadomość człowieka. Najczęściej jest to działanie pozytywne. Człowiek potrzebuje wróżby gdy jest mu źle, gdy czuje, że świat, który go otacza przerasta go, gdy czuje się bezsilny wobec otaczającej go rzeczywistości. Człowiek wierzy we wróżby, w horoskopy( w prawie każdej gazecie czy to dziennik czy tygodnik a przede wszystkim w prasie kobiecej można przeczytać horoskop). Czy ktoś przeczytał kiedyś coś mało optymistycznego w horoskopie ? Jeżeli nawet tak to zaraz obok było napisane, jak ma zareagować np. zostać w domu, z nikim się nie spotkać itd. Horoskop czy jakakolwiek inna wróżba czy przepowiednia działa na psychikę ludzką jak balsam, rozwiewa zwątpienia, złudzenia, pozbawia zahamowań czasem można powiedzieć, że wyznacza człowiekowi drogę. Człowiek jeżeli jest mało odporny psychicznie może uzależnić się od praktyk magicznych. Wtedy najchętniej wróżyłby sobie kilka razy na dzień, każde trapiące go pytanie zadawałby kartom albo runom. Wolałby zrzucić odpowiedzialność za swoje decyzje na coś innego . . .
Gdy wróżba jest pomyślna człowiek czuje jak wstępują w niego nowe siły, czuje się lekki, odprężony, pełen nadziei motywującej do podejmowania nowych działań, ma ochotę zmienić swój los sądząc, że wszystko zależy od niego, że ma wpływ na to, co dzieje się dookoła, że potrafi kreować własną rzeczywistość. Człowiek wierzy w to, czego nie może objąć rozumem. Dobrze jest wierzyć w cokolwiek. Wiara to dla człowieka klejnot, nieoceniony dar.
Dawno, temu magią zajmowali się „działający w imieniu Boga” kapłani. Średniowiecze uznało jasnowidzenie i uzdrawianie za kontakt z siłami nieczystymi - wówczas pojawiły się czarownice. Na dawnych ziemiach polskich prym wiodła istota zwana jędzą lub baba jagą. Była to odstraszająca wyglądem, starsza kobieta. Jędze mieszkały w lasach i łaknęły ludzkiej krwi, szczególnie dziecięcej. Pojawiły się też Wiedźmy - zajmujące się wróżeniem i czarami, często posądzane o kontakt z diabłem. Z czasem słowa jędza, wiedźma i czarownica stały się synonimami. Czarownicą można było zostać z „przyuczenia” albo „z pokuszenia”. „Przyuczenie” polegało na stażu odbytym u starszej czarownicy. Kusił sam diabeł. Ukazywał się w postaci przystojnego mężczyzny lub jakiegoś miłego zwierzątka, zarówno młodym, pięknym kobietom, jak i starym. Wierzono, że diabła można sprowadzić, przeważnie wystarczyło go wezwać, a natychmiast zjawiał się. Czasem wymagało to większych zabiegów. W odpowiedni dzień należało np. udać się o północy na rozstajne drogi i rozebrawszy się do naga wejść na stojący tam Chrystusowy krzyż. Miejscem spotkań czarownic z diabłami była Łysa Polana. Podobno na sabaty czarownice udawały się na miotłach, ożogach, szuflach, lub nawet zwykłych kijach. Wierzono, że wiedźma po zaślubinach z diabłem stawała się nadzwyczaj lekka i dlatego bez trudu mogła unosić się w powietrzu. Znajomość magii lub tylko posądzanie o nią karane było spaleniem na stosie.
Dziś nie mówi się o czarownicach ale są wróżki, znachorki, jasnowidzowie. Nadal wierzy się, że do złego skłania diabeł, często mówi się „chyba diabeł cię do tego podkusił” albo „złego diabli nie biorą”.
Rozkładanie kart nie dotyczy tylko osób zakochanych albo zagubionych czy nieszczęśliwych. Wiąże się to z odwiecznym pragnieniem człowieka by poznać swoją przyszłość i mieć wpływ na przebieg zdarzeń w dalszej części życia. Każdy chciałby móc kreować swoją przyszłość a nie poddawać się ślepo czasem okrutnemu i bezwzględnemu losowi. Ta chęć stała się przyczyną rozwoju jednego z systemów wróżbiarskiego mianowicie kartomancji czyli wróżenia za pomocą kart. Wszyscy stykamy się z kartami niemal każdego dnia, ale tak naprawdę nie znamy ich genezy, symboliki i treści ukrytej w wyobrażeniach trefli, pików, kierów i kar. System ten jest zaledwie cieniem, mającej kilkusetletnią tradycję, tarotowej kartomancji. Tarot narodził się między wiekami XIII i XIV. Jego pochodzenie nie jest do końca wyjaśnione. Zdaniem Samuela Wellera Singera sztuka ta przywędrowała do Europy wraz z Sarcenami, o czym świadczy najstarsza nazwa kart do gry -naipu lub nahipu, zbliżona do arabskiego słowa nabi, napa i nabaa- prorok, wieszcz. Inni badacze szukają korzeni Tarota w Indiach przypuszczając, że dotarł do nas dzięki Cyganom. W XV w. Karty te otrzymały we Włoszech nazwę tarocchi. Istnieją dowody na to, że już wówczas wróżono tymi kartami i jak stwierdził włoski poeta i satyryk Pietro Aeetiono, używano ich do celów magicznych. W XX w. Biblia Szatana (inna nazwa Tarota), przedmiot ataków szesnastowiecznych inkwizytorów, ostatecznie odsłoniła swoje tajemnicze oblicze. Okazała się ona skarbnicą wiedzy ludzkiej przekazywanej z pokolenia na pokolenie i wciąż odkrywanej na nowo.
Słowo Tarot pochodzi od egipskiego słowa tar- droga, ścieżka, oraz od słowa ro, ros, rog- król, królewski. Tarot to „ królewska droga” prowadząca do zrozumienia tajemnic świata i do przepowiadania przyszłości. W 1929r. Nancy Fullwood doszła do wniosku, że owa „królewska droga” składa się z siedmiu ścieżek, wiodących nas do siedmiu domów: „domu Ducha Świata”, „domu Serca Świata”, „domu Materialnego Zdrowia”, „domu Mocy Inspiracji”, „domu Mocy Uniwersalnej Miłości”, „domu Mocy Nadziei”, „domu Słowa”
W Tarocie przeplatają się wszystkie sfery naszego życia. Współczesny człowiek szuka w Tarocie tak jak w numerologii, chiromancji czy horoskopach odpowiedzi na trapiące go pytania dotyczące przeszłości, teraźniejszości a przede wszystkim nieznanej przyszłości . Tarot jest kluczem, drogą szukania, narzędziem poznawania prawdy o człowieku, o życiu, sensie istnienia, przyczynach problemów i wskazówkach jak sobie z nimi radzić. Rozkładając karty człowiek pozwala sobie na chwilowe zatrzymanie się w swoim życiu, dokładnemu przyjrzeniu mu się i zobaczeniu co teraz w nim robi, czy daje mu to satysfakcję, jakich dokonuje wyborów, czy na pewno są one dla niego dobre a jeżeli nie to co go pcha do takich a nie innych decyzji, jaką twarz pokazuje światu i co chce przez to osiągnąć, jaką cenę płaci za miłość, przyjaźń, akceptację. . .? Tarot uczy człowieka jak stawać się Magiem swojego życia, jak można na nie skutecznie wpływać, co może w nim zmienić, jak walczyć z przeciwnościami, które los stawia mu bezustannie na drodze życia. Podpowiada gdzie szukać odpowiedzi na dręczące człowieka wątpliwości.
W całej swej historii człowiek próbował rozmaitymi sposobami poznać siły nadprzyrodzone i ich wpływ na życie. Sny, znaki wróżebne, hipnoza, pukające stoliki, kartomancja, chiromancja i astrologia - wszystkie te środki i metody badane i praktykowane przez jasnowidzów.
Ulubionym sposobem przewidywania przyszłości było wpatrywanie się w kryształ. Ta sztuka może być opanowana praktycznie przez każdego kto podejdzie do tego z wiarą i cierpliwością. Także zwierciadła służyły do przepowiedni już od zamierzchłych czasów. Na całym świecie można odnaleźć przykłady głębokiego duchowego znaczenia dostrzeganego przez ludzi w refleksyjnej mocy zwierciadła. Chyba nie ma człowieka, który po zbiciu lusterka nie usłyszał „oj, 7 lat nieszczęścia cię czeka”
Jedną z największych tajemnic magii jest to, że nie ma w niej żadnej magii. Magia zaczyna się wtedy gdy pewnym czynnościom towarzyszy ładunek emocjonalny. Człowiek często odprawia czary także dziś nawet nie zdając sobie z tego sprawy. Warunkami koniecznymi do zaistnienia magii są obecne jednocześnie trzy czynniki: potrzeba, emocje, wiedza. Potrzeba to mocno odczuwany, ważny dla człowieka stan. Wiedza stanowi podstawę działań magicznych. To po prostu znajomość zaklęć, rytuałów oraz elementarnych teorii będących ich podstawą i uzasadnieniem, które z kolei pozwalają na tworzenie człowiekowi własnych rytuałów i modyfikowanie już istniejących. Bardzo wiele osób podchodzi do magii podejrzliwie, gotowe są w nią uwierzyć, ale dopiero po ujrzeniu dowodów jej skuteczności. Magia nie jest otwartym polem działania dla ludzi kapryśnych i zmiennych. Ludzie wierzą, że to, co włożą w praktykę magiczną wróci do nich. Jeżeli ich działania będą dobroczynne, zawsze będą nagrodzeni. Człowiek czyniący zło otrzyma z powrotem całą niegodziwość swoich wcześniejszych poczynań. Czarna magia zawsze miała swoich zwolenników, skuszonych przez zło, oślepionych blaskiem czasowej władzy, którą ona daje i, niestety, zbyt późno spostrzegających swoją pomyłkę aby się wycofać. Wyobraźnia jest źródłem wszystkiego, co człowiek wyprodukował i stworzył. Jest to niezbędne i chyba najczęściej używane w magii narzędzie. Dzięki magii człowiek wizualizuje swoje potrzeby, w związku z którymi odprawia czary. Jeżeli wizualizacja potrzeby nie jest możliwa człowiek wyobraża sobie symbol z nią związany. Symbolami posługuje się nasza świadomość. Symbole są bardzo osobiste i pochodzą z naszej podświadomości.
Znaki magiczne występowały w najstarszych cywilizacjach - malowidła jaskiniowe, gwiazda Dawidowa, szereg znaków-amuletów w Egipcie, Chinach, Abisynii. W miejsce dawnych znaków apotropeicznych wchodzi z czasem chrześcijański krzyż, który tak często spotykany jest po wsiach i małych miasteczkach, a obok swego właściwego znaczenia religijnego ma także znaczenie magiczne.
Niezmiernie ważnym elementem magii jest skoncentrowanie się. Koncentracja czyli zatrzymanie myśli na obrazie lub wyobrażeniu bez odrywania umysłu i przeskakiwanie do innych danych lub pomysłów, jest centralnym elementem zaklęć i rytuałów magicznych. Człowiek wierzy, że to na czym się skupia zostaje obdarzone siłą.
Podczas recytowania magicznych wierszy i słów zaklęć używa jak najsilniejszego i najpewniejszego głosu. Zadaniem słów jest wzmocnienie mocy osobistej człowieka, wzbudzenie emocji i dostrojenie wizualizacji tak, aby stała się wyraźna. Słowa są środkiem wiodącym czar ku przeznaczeniu a nie przeznaczeniem samym w sobie. W słowach, zaklęciach człowiek znajduje pociechę i ukojenie. Zaklęcia to strategiczny element czynności mocy. Za ich pomocą umacniają się mechanizmy obronne. W słowach zawarty jest ogromny potencjał sugestii, mają one moc wywoływania wyobrażeń, pewnych stanów, słowo jest pośrednikiem w autosugestii.
Człowiek wierzy także w to, że jego los wypisany jest na dłoni. Ileż razy każdy z nas posłużył się powiedzeniem płynącym z podświadomego przekonania, że „wszystko widać jak na dłoni” Już Stary Testament mówił o tym, iż dłoń człowieka jest odbiciem boskiej pieczęci, opisującej jego ziemski los. Szczegóły zapisane są na ponad 1400 liniach, znakach, wgłębieniach i wybrzuszeniach. Wszystkie elementy mają swoje znaczenie. Chiromanci starają się odkryć je i zinterpretować Każdy zna obrazek cyganki przepowiadającej przyszłość z dłoni. Jeżeli racjonalnie na to spojrzeć to wiadomo, że jest to oszustwo i naciąganie. Mimo to jednak salony wróżb odwiedzają tłumy a czytelność wszelkiego rodzaju poradników o chiromancji i w ogóle o wszystkich rodzajach wróżb bije wszelkie rekordy. Dlaczego? Może dlatego, że wróżka potrafi odbudować nadwątloną samoocenę dać nadzieję na lepszy los. Człowiekowi jest to potrzebne. Porada wróżki działa na tej samej zasadzie co porada psychologa. Utwierdza człowieka w pewnych postanowieniach, daje przekonanie, że wszystko zależy od niego, bo przecież żadna wróżba nie jest nieodwracalna i przecież każdą nawet najgorszą można ominąć i tak dopasować sytuację aby nawet to, co złe wyszło na dobre. Człowiek bardzo często mówi: „widocznie tak musiało być”, „widocznie los tak chciał” albo „co ma być to będzie czy chcę tego czy nie”. Słowa te mają dodać otuchy i pomóc pogodzić się z tym, co niesie życie. Czy nie jest w nich zawarta magiczna moc ? Czasem dzięki przepowiedni czy wróżbie człowiek wytęża wszystkie swoje siły fizyczne i całą żywotność do przezwyciężenia przeszkód i przekroczenia niemożliwego. Człowiek zaczyna rozumieć, że zwycięstwo w pojedynku z losem może osiągnąć jedynie uruchamiając swoje ostatnie rezerwy energii i zaangażowania. Te utajone zasoby energii, rozrastającej się z chwilą rozbudzenia świadomości, pobudzenia bodźców wewnętrznych, da się wydobyć tylko siłą woli.
Ludzie nadal wierzą w magiczną moc linii na dłoni ale podobno już w starożytności wróżono z ręki. Antyczni władcy otaczali się wróżbitami, którzy potrafili interpretować znaki, jakie człowiek posiada na dłoni. Każdy z nas ma taką prywatną „kartę życia” wypisaną na wewnętrznej stronie dłoni.
Według „Sekretów miłosnej magii” skarbnicą wiedzy i interesujących nas informacji jest Linia Serca. Ta właśnie linia poddawana jest najdokładniejszej analizie. Biegnie ona od Wzgórka Jupitera ku Liniom Małżeństwa. Bardzo ważne jest - według znawców sekretów miłosnej magii - z którego miejsca Linia Serca bierze początek. Jeżeli zaczyna się między pierwszym a drugim palcem, zdradza to zmysłowego kochanka. Jeśli zaś zaczyna się między drugim a trzecim palcem - wskazuje to na negatywne nastawienie do miłości lub małżeństwa. Wyraźna i ciągła Linia Serca wskazuje na niezawodność i ogromną miłość wobec rodziny. Podwójna Linia Serca świadczy o bardzo silnie rozbudowanych uczuciach miłości i namiętności. Jeżeli ta linia nie daje się dostrzec możemy wnioskować, że właściciel dłoni jest kompletnym egoistą. Linia Serca znajdująca się w górnej części dłoni wskazuje na serdeczną i czułą naturę. Jeżeli jednak rozpoczyna się u dołu i przebiega prosto, zdradza to ukrywanie miłości i prawdziwych uczuć. Sygnałem o niepewności w kwestiach miłości i związków uczuciowych jest falista rzeźba Linii Serca. Niestabilność uczuć sygnalizuje łańcuszkowa rzeźba Linii Serca. Natomiast jeśli jest poprzecinana krótkimi liniami możemy wnioskować, że dana osoba srodze rozczarowała się dotychczasowym towarzyszem życia lub małżonkiem. Rozdwojona na końcu sygnalizuje, że małżeństwo zakończy się rozwodem. Szczególnie udane życie miłosne sygnalizują białe plamki na Linii Serca lub w pobliżu niej.
Kiedyś w polskiej tradycji dom miała chronić przed złem podkowa zawieszona nad drzwiami oraz poświęcone palemki włożone za święty obraz. Magiczne zwyczaje, stosowane również dziś, to odpukiwanie w niemalowane drewno, omijanie drogi, którą przebiegł czarny kot i unikanie wstawania z łóżka lewą nogą. Nawet powitalny zwrot „dzień dobry” lub mówienie „na zdrowie” komuś, kto kichnął to magiczne zaklęcia mające odpędzić złe moce. W odległych od siebie kulturach odnajdujemy identyczne lub bardzo podobne wierzenia i praktyki. Już w starożytnych Chinach miejsca, w których ptaki zakładały gniazda, uważano za szczęśliwe i nadające się do zamieszkania. Do dziś uważa się, że im więcej roślin i zwierząt żyje na danym terenie, tym lepiej i tym chętniej chce się tam mieszkać.
Niektórzy wierzą, że o losie konkretnego człowieka decydują trzy podstawowe siły: niebiańska, ziemska, ludzka. Siła niebiańska to zapisane w gwiazdach wydarzenia, których nie da się uniknąć. Te wyroki losu - pod wpływem buddyzmu utożsamiane z karmą z poprzednich wcieleń - możemy odczytywać w oparciu o wyliczenia astrologiczne, prorocze sny lub wglądy jasnowidzów. Siła ziemska to wpływ najbliższego otoczenia. Wpływ ludzi, z którymi mamy do czynienia na co dzień, klimatu oraz mikroklimatu okolicy, w której mieszkamy i pracujemy, budynków, w których spędzamy większość życia. Siła ludzka to sfera naszej aktywności. Tak naprawdę to tu najczęściej tworzą się różne ograniczenia związane z niską samooceną i poczuciem niższości. Siła ludzka jest tak wielka, że może nawet uchylać wcześniej wpisane w przeznaczenie „wyroki losu”. Amerykański jasnowidz, Edgar Cayce, w jednym ze swoich odczytów powiedział: „ . . . Oddziaływanie jakiejkolwiek planety, faz słońca, księżyca, czy innego ciała niebieskiego, nie jest silniejsze od woli człowieka . . .”
Ludzie do tej pory szukają odpowiedzi na dręczące ich pytania w numerologii. Numerologia jest tajemnicą liter i liczb w nich zawartych. Litery są tajemnicami mądrości. Poznajemy ich podstawowe tony, częstotliwości ich drgań, wibrujące w nich liczby. Św. Augustyn w swoich „Dialogach filozoficznych” powiedział: „. . .mądrość objawia się we wszystkich rzeczach dzięki liczbom, mądrość jest liczbą, liczba jest mądrością . . .”. Numerologia to tetragramaton Jod He Wau He. To imię Boga, w które został wpisany sens naszego życia. Kształt świata został stworzony wg. JHWH. Tajemnice liter i liczb mówią o prawie, które rządzi życiem Wszechświata, a więc i życiem każdego człowieka. W tym zawiera się cała kosmogonia.
Początki numerologii sięgają początku świata. Biblia zaczyna się od siedmiu dni stworzenia i tu po raz pierwszy pojawia się moc liczb. Później Mojżesz otrzymuje dziesięć przykazań. Pierwsze dziesięć przykazań jest jakby praideą stworzenia świata. Jeden to był ten impuls, kiedy Bóg z jasności przed obliczem swoim wyjął jeden promień, który to wznosił się i opadał. W Jedynce nic jeszcze nie ma, coś się dopiero zaczyna. Jeżeli jednak pięć stanie naprzeciw pięciu, to zaczyna się dziesięć. W dziesięciu jest już wszystko.
W numerologii są hipotezy i różne drogi, różne kierunki. Ludzie, którzy wierzą w magię numerologii sądzą, że każdy człowiek, gdy się rodzi, dostaje swoją drogę, ale ona jest taka długa i taka szeroka, że życia nie starczy, aby ze wszystkich możliwości skorzystać. Numerologia pokazuje człowiekowi tę jego własną drogę.
Do liczb magicznych zaliczamy przede wszystkim siódemkę lub jej iloczyn, np. 14, 21, 28, 35. Liczby magiczne odgrywały olbrzymią rolę we wszystkich rodzajach magii. Na ich podstawie tłumaczono sny (np. 7 lat chudych i 7 lat tłustych), opracowywano okresy powodzenia, przepowiadano przyszłość. Przy zalecaniu leczenia wymagano używania leków bądź czynności leczniczej w ilości 3#3, 7#3 . . .Do dnia dzisiejszego utrzymuje się pogląd, według którego 7 jest cyfrą szczęśliwą, 13 zaś pechową.
Numerologia odwołuje się do symbolicznego znaczenia liczb. Używa liczb jako klucza do zrozumienia ludzkich potrzeb, ćwiczy intuicyjną zdolność do penetrowania głębin osobowości. Nie można traktować jej jako zamkniętej wiedzy. Numerologia pozwala zrozumieć człowiekowi jego mocne i słabe strony, jest narzędziem do wkraczania w nieznane, pozwala nam dostrzec jedność w różnorodności.
Również znanym i stosowanym do dziś jest stary chiński zwyczaj wróżenia z fusów kawy lub herbaty. Do zrozumienia powstałych wzorów i kształtów potrzebna jest wyobraźnia i fantazja. Kształty interpretujemy podobnie jak te z wosku, które leje się na andrzejki. (każdy wie ile praktyk magicznych odprawia się w noc andrzejkową)
Wydaje mi się, że w pracy udało mi się wykazać iż magia była obecna w życiu człowieka od zawsze i jest cząstką jego życia także w teraźniejszości choćby nawet on sam sobie tego nie uświadamiał. Związek ludzi z magią jest tak silny i tak naturalnie wpisany w codzienność, że często nawet tego nie zauważają. Większość z nas zapytana czy wierzy w magię czy kiedykolwiek stosuje albo stosowała praktyki magiczne bez cienia wątpliwości odpowie, że nie. Ale czy to prawda ? Przecież każdy bardzo często gdy widzi znajomego mówi mu „dzień dobry” albo „miłego dnia” kiedy się żegna mówi „ do miłego zobaczenia” lub chociażby „dobranoc”. Gdy któregoś z naszych znajomych czeka poważny egzamin życzymy mu „połamania pióra”. To nie są tylko oznaki dobrego wychowania zupełnie bez znaczenia. Każdy podświadomie wierzy w ich ukrytą, magiczną moc. Aby przekonać się, że magia jest obecna w życiu człowieka wystarczy zajrzeć np. do portfela. Na pewno znajdą się tam rybie łuski albo listki jemioły - na szczęście. Kto nie ma jakiegoś ważnego, wiele znaczącego dla siebie przedmiotu, z którym nigdy się nie rozstaje? Może to być srebrny słonik na łańcuszku lub jakiś „szczęśliwy” kamień albo inny amulet na szczęście. Każdy z nas ma taki przedmiot, z którym bez wyraźnego powodu jest emocjonalnie związany. Ma tylko symboliczne znaczenie i jest tylko nasz. Dla nas jest bezcenny a dla kogoś innego zupełnie bez wartości. Utrata takiego przedmiotu może mieć duże konsekwencje, chociażby zachwianie równowagi emocjonalnej. Są to elementy myślenia życzeniowego - magicznego, które towarzyszy człowiekowi każdego dnia. Niejeden z nas nieraz i nie dwa przysięgał coś komuś innego nieważne czy przed Bogiem czy „ z ręką na sercu”. Również w przysiędze zawarty jest duży potencjał magii. Ta magia polega na sugestywności słowa i ma olbrzymią moc.
Od niepamiętnych lat człowiek gorąco pragnął uchylić sobie rąbka tajemnicy dotyczącej przyszłości. Człowiek wierzy w tzw. dobre i złe znaki, sądzi, że niektóre wydarzenia zapowiadają pomyślne lub niepomyślne wieści. Zauważyć to można chociażby podczas codziennych posiłków. Np. gdy na podłogę zostanie upuszczona łyżka, mówi się, że przyjdzie ktoś głodny, gdy łyżka gościem będzie kobieta a gdy nóż mężczyzna. Podobno jeżeli dwie kobiety nalewają napój z tego samego dzbanka jedna z nich wkrótce zajdzie w ciążę. Unikamy mieszania kawy lub herbaty w filiżance partnera bo podobno wywołamy tym zamęt. Nie nalewamy wrzątku do pustej filiżanki czy szklanki bo możemy sprowadzić złe fatum. Nie zaczynamy czegoś w piątek bo „w piątek zły początek” ani z rozwiązanym sznurowadłem bo to źle wróży sprawie. Prawdą jest, że człowiek przywiązał się do praktyk magicznych już w takim stopniu, że teraz on sam nie uważa ich za magiczne. Stosuje je jednak codziennie.
Konkluzją będzie, że magia była jest i będzie obecna w życiu człowieka zawsze, ponieważ zbyt wiele dobra daje mu aby mógł się jej wyrzec.
H. Swienko, Religia i Religie, Warszawa 1981. s.13.
S.R. Kaplan, The Encyclopedia of Tarot, N.York, 1978,t. 1. s.23.
H. Swienko, Religia i religie, Warszawa ,s.145
Co dłoń mówi o miłości, Express Ilustrowany, 12 luty 1999r., s.37
Jak rozpoznać prawa wszechświata, czyli tajemnice numerologii, Forum Psychologiczne, 1-2/2000, s.68
H. Swienko, Religia i religie, Warszawa 1981, s.145
2