rura w rurze gr19, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 4, aparatura procesowa


rura w rurze gr19

1. wyjaśnij pojęcie ustalonego przenikania ciepła przez przeponę

2. podaj zależność opisująca proces przenikania ciepła przez przeponę oraz jednostki parametrów wchodzących w skład tej zależności

3. w jaki sposób zostały wyznaczone na ćwiczeniach objętościowe natężenia przepływu cieczy w rurach wymiennikach

rura w rurze gr18
schemat stanowiska opisac
wykresy zmian temperatur we współprądzie i przeciwpradzie i wzory do tego

Pompa wirowa gr18

charakterystyki wymienic i ich zaleznosci.

- liczba kryterialna "Re"
- jak jest zbudowana, z czego i jak na stanowisku podłączony jest voltomierz
Do rotametrów gr18
- od czego i w jaki sposób zależne jest "lambda"

Cw7 gr18

1. Budowa i zasada działania instalacji rurowej regulatora temperatury bezpośredniego działania

2. Budowa i zasada działania instalacji rurowej filtra pompy

3. Zawór odcinający- schemat, działanie...

4. Odwadniacze termostatyczne- jeden wybrać i opisać

Cw7 gr19

cos o separatprach, napisac cos o odwadniaczu mechanicznym dowolnie przez siebie wybranym,rodzaje odwadniaczy i wszystko o nich napisac, zawor zwrotny regulator cisnienia pary

Wykaz ważniejszych oznaczeń

α − współczynnik prędkości; kąt

Δhstr − suma wysokości strat ciśnienia w przewodzie pomiędzy wybranymi przekrojami, m

pa − ciśnienie atmosferyczne, N/m2 (o)

Re − liczba Reynoldsa

λt − współczynnik strat na długości wg Blasiusa

F1 − pole powierzchni przewodu w przekroju 1-1

F2 − pole powierzchni przewodu w przekroju 2-2

W przewodzie, którym płynie ciecz wyodrębniamy odcinek o długości L ograniczony przekrojami 1-1 i 2-2 (rys. 2.1). W przekrojach tych podłączono pionowe rurki piezometryczne. Odcinki z1 i z2 obrazują wzniesienie środków ciężkości przekrojów poprzecznych przewodu ponad dowolnie przyjęty poziom odniesienia. Odcinki 0x01 graphic
i 0x01 graphic
odpowiadają poziomom położenia cieczy w rurkach piezometrycznych. Linia łącząca końce tych odcinków jest piezometryczną linią ciśnień, przy czym wysokość jej wzniesienia i przebieg zależy od ilości płynącej cieczy i od średnicy przewodu. Rzędna piezometrycznej linii ciśnień w stosunku do przyjętego poziomu odniesienia jest równa 0x01 graphic
dla przekroju 1-1 oraz 0x01 graphic
dla przekroju 2-2. Jeżeli do rzędnych tej linii dodamy wysokość prędkości 0x01 graphic
, to otrzymamy linię energii. Różnica poziomów linii energii w dwóch przekrojach położonych na początku i końcu dowolnie przyjętego odcinka przewodu jest nazywana spadem hydraulicznym. Linia równoległa do linii piezometrycznej, wznosząca się ponad tą linią na wysokość ciśnienia atmosferycznego 0x01 graphic
, jest tzw. linią ciśnień bezwzględnych. Rzędne tej linii dla przekrojów 1-1 i 2-2 są odpowiednio równe 0x01 graphic
i 0x01 graphic

W odniesieniu do przekrojów 1-1 i 2-2 równanie Bernoulliego przyjmuje postać:

0x01 graphic
(2.1)

W trakcie przepływu cieczy lub gazu rurociągiem następuje zamiana energii mechanicznej płynu na energię cieplną spowodowana istnieniem jego lepkości. Jeżeli przewód jest poziomy, z dwóch składników energii mechanicznej, które mogłyby się zmieniać, tj. energii kinetycznej i energii potencjalnej ciśnienia spada tylko energia ciśnienia, natomiast pierwszy z wymienionych składników pozostaje stały.

Spadek ciśnienia Δp zależy od następujących czynników:

  1. średnicy wewnętrznej d,

  2. długości L, na której występuje spadek ciśnienia,

  3. chropowatości wewnętrznej powierzchni przewodu k,

  1. lepkości dynamicznej μ,

  2. gęstości ρ,

Ogólnie można napisać, że:

0x01 graphic
(2.2)

a po uwzględnieniu wyniku analizy wymiarowej:

0x01 graphic
(2.3)

gdzie 0x01 graphic
jest odwrotnością liczby Reynoldsa Re.

Powyższej zależności nadaje się postać:

0x01 graphic
(2.4)

gdzie: 0x01 graphic
− tzw. chropowatość względna przewodu

Po wprowadzeniu następującego oznaczenia:

0x01 graphic
(2.5)

otrzymujemy:

0x01 graphic
(2.6)

Przebieg funkcji λ = f(Re,ε) obrazuje wykres pokazany na rys. 2.2. Wykres ten nosi nazwę „harfy Nikuradsego”. Pod rysunkiem zostały podane objaśnienia dotyczące pięciu oznaczonych na nim stref.

0x01 graphic

Rys. 2.2. Wykres Nikuradsego λ = f (Re,ε)

Objaśnienia do rys. 2.2

I - przepływ laminarny (Re<2300)

W tym obszarze współczynnik strat λ jest wyłącznie funkcją Re. Jego wartość dla rur o przekroju kołowym może być wyznaczona ze wzoru Hagena:

0x01 graphic

Chropowatość przewodu nie ma tu wpływu na wysokość strat energetycznych.

II - strefa przejścia ruchu laminarnego w ruch burzliwy (2300<Re<4000)

W obszarze tym trudno jest ustalić jednoznaczną zależność pomiędzy λ a Re i ε. Współczynnik λ może nagle i w sposób trudny do przewidzenia zwiększyć swoją wartość mimo braku zmiany wartości Re.

III przepływ turbulentny w przewodach hydraulicznie gładkich

W tym zakresie ruchu współczynnik strat zależy tylko od liczby Re ( λ=f(Re) ) i może być obliczony ze wzoru Blasiusa (2.9).

IV strefa przejściowa przepływu turbulentnego

Współczynnik λ na ogół maleje, by następnie ponownie wzrosnąć do określonej wartości. Zależy on zarówno od liczby Reynoldsa jak i od chropowatości rury ( λ = f(Re, ε) ). Do obliczenia współczynnika strat stosowany jest najczęściej półempiryczny wzór Colebrooka-White'a:

0x01 graphic

V strefa kwadratowej zależności oporów ruchu

W tym obszarze współczynnik strat liniowych zależy tylko od chropowatości względnej ( λ = f(ε) ). Dla danej chropowatości przyjmuje on stałą wartość, tym większą, im większe jest ε; linie λ = f(ε ) są liniami równoległymi.

Wprowadzając do równania (2.6)

0x01 graphic
(2.7)

uzyskuje się:

0x01 graphic
(2.8)

Wzór ten zostanie wykorzystamy w dalszym ciągu ćwiczenia.

Współczynnik oporu λ w rurach hydraulicznie gładkich można wyznaczyć analitycznie ze znanych wzorów (np. Prandtla-Karmana, Blasiusa), słusznych dla różnych zakresów liczb Reynoldsa [27]. Spośród proponowanych w literaturze wzorów empirycznych najszersze zastosowanie do praktycznych obliczeń ma podany poniżej wzór Blasiusa (słuszny dla zakresu 2,3⋅103<Re<105):

0x01 graphic
(2.9)

Odwadniacze pływakowe ze swobodną kulą są sztandarowym produktem firmy TLV.

Kula (plywak) nie jest trzymana przez ramię, jest swobodna. Powoduje to że jest mniej części co prowadzi do większej niezawodności. Kula jest zarazem zaworem i pracuje całym swym obwodem.

Każdy odwadniacz pływakowy wyposażony jest w zespół filtrów, oraz odpowietrznik (x-element termostatyczny lub bimetaliczny).

Niezawodne, bezawaryjne, zaczynają prace przy minimalnej różnicy ciśnienia- 0,1 bar.

Podstawowym elementem jest kapsuła termostatyczna X-element.

Odpowiednio zaprojektowany i wykonany zespół sześciu membran niweluje podstawowe niedogodności odwadniaczy termostatycznych.

Każdy odwadniacz wyposażony jest w filtr wewnętrzny.

Niezastąpione do pracy w warunkach wysokiego ciśnienia i temperatury. Jedyne na rynku odwadniacze termodynamiczne wyposażone w odpowietrznik bimetaliczny.

Każdy odwadniacz posiada filtry wewnętrzne i izolacje wpływów zewnętrznych.

Spójna, zwarta budowa, niezawodna konstrukcja.

Odwadniacze bimetaliczne typu LEX z niezawodnym zespołem bimetali. Odwadniacz posiada zabezpieczenie przed skutkami uszkodzenia układu bimetali. Łatwe ustawienie temperatury przechłodzenia kondensatu od 50 do 200°C.

Zawiera układ czyszczenia zabrudzonego otworu zaworowego.

Filtry parowe to urządzenia do oczyszczania pary. Są wykorzystywane do wyeliminowania cieczy i cząstek stałych zanieczyszczeń z mokrej i zanieczyszczonej pary. Proces oczyszczania przeprowadza się w celu uzyskania pary o najwyższej jakości, tak po względem jej suchości jak i czystości.

Zanieczyszczenia niesione w parze, zależnie od ich charakteru, mogą być przyczyną nieprawidłowości w procesie technologicznym lub przyczyna uszkodzenia bądź zniszczenia elementów wyposażenia sieci czy odbiorników ciepła. Oprócz najniebezpieczniejszych zanieczyszczeń po montażowych lub po remontowych istnieją również powstające w sposób ciągły zanieczyszczenia będące produktami korozji i erozji. Przy braku urządzeń oczyszczających następuje bardzo niebezpieczna kumulacja zanieczyszczeń w systemie.

Urządzenia oczyszczające parę powinny być wykorzystywane nie tylko w systemach przesyłowych pary mokrej i nasyconej suchej, lecz w wielu przypadkach również w systemach przesyłowych pary przegrzanej.

W zasadzie, urządzenia do oczyszczania pary wodnej powinny być instalowane przed wszelkimi odbiornikami, dla których obecność kondensatu i cząstek zanieczyszczeń może spowodować zaburzenia ruchowe, a w szczególności w urządzenia te powinny być wyposażone:

Para może być czyszczona poprzez wychylenie strumienia i wykorzystanie różnicy ciężaru właściwego pary, cieczy i części stałych. Stosowane są dwie metody wychylenia strumienia pary:

  1. wykorzystująca wychylenie liniowe lub efekt uderzenia:

2. wykorzystująca separację odśrodkową:

separator z wewnętrzną poprzeczną przegrodą. Strumień pary mokrej, zawierający krople wody, porusza się w rurociągu z dużą prędkością (przeciętnie 20-40 m/s) i napotyka na poprzeczną przegrodę separatora. Uderza w tę przegrodę. Uderzają w nią również płynace z parą krople wody. Na skutek uderzenia kropel w przegrodę następuje ich rozdrobnienie (tworzą się krople o mniejszej średnicy). Małe krople trudniej oddzielić od strugi pary bez wykorzystania dodatkowych specjalnych metod separacji.

Separatory siatkowe zbudowane są z pakietów siatek wykonanych z drutów lub włókien ze stali nierdzewnej zabudowanych w zbiorniku ciśnieniowym. Pakiety siatek składają się z od kilkudziesięciu do kilkuset, a nawet do tysiąca rzędów siatek (pakiety te mogą również być wypełnione materiałem włóknistym).

W zbiornikach separatorów siatkowych realizowane jest bardzo silne zmniejszenie prędkości przepływu pary ( często poniżej 0,5 m/s ), dzięki czemu uzyskiwane są stosunkowo niewysokie opory przepływu.

Zastosowanie separatorów siatkowych zapewnia bardzo wysokie możliwości wyłapywania drobnych kropli o średnicach 0,1 - 10 µm. Separacja kropel w separatorze siatkowym ma charakter dyfuzyjny ( w przypadku małych kropel ) i bezwładnościowy ( w przypadku dużych kropel ). W procesie separacji można wyodrębnić następujące mechanizmy:

Proces separacji siatkowej jest ograniczony szczególnie ze względu na efekt porywania kropel odrywających się od pakietu siatek. Porywanie to ma miejsce szczególnie w przypadku, gdy prędkości przepływu pary w separatorze są większe od prędkości krytycznej. Badania wykazują, że większość odrywających się kropel w separatorze siatkowym ma średnicę większą niż 100 µm. Krople o takiej wielkości można bez trudu wyłapać w separatorze odśrodkowym. Oznacza to, że zastosowanie szeregowego układu separatora siatkowego i odśrodkowego pozwoli na uzyskanie doskonałych właściwości osuszania i oczyszczania pary.

Regulator uniwersalny - regulacja temperatury, wilgotności i innych wielkości fizycznych.

Regulator TRM12 jest uniwersalnym regulatorem przeznaczonym do regulacji różnego rodzaju procesów technologicznych. Umożliwia regulowanie histerezowe, jak i za pomocą algorytmu PID z zaawansowaną funkcją autotuningu. Uniwersalne wejście pomiarowe umożliwia współpracę z szeroką gamą czujników takich jak czujniki rezystancyjne (np. PT100), termopary, czujniki o wyjściu prądowym 0-20mA, bądź 4-20mA, czy o wyjściu napięciowym 0-1V.

Wszystkie te cechy sprawiają, iż regulator TRM12 może z powodzeniem sterować temperaturą, wilgotnością, ciśnieniem, jak i innymi wielkościami fizycznymi

Pokrętło do wprowadzania nastawy

Regulator posiada cyfrowe pokrętło do wprowadzania nastawy i podglądu parametrów regulatora. Tego typu rozwiązanie obsługi regulatora jest często cenione ze względu na jego szybkość i prostotę.

Czujnik pomiarowy

Praca regulatora wymaga podłączenia odpowiedniego czujnika umożliwiającego kontrolowanie zmian regulowanej wielkości. Przykładowo sterowanie ciśnieniem wymaga podłączenia czujnika ciśnienia.

Zawór odcinający, zawór odpowiadający za zablokowanie instalacji technologicznej na wypadek awarii. Pełni ważną rolę w systemie bezpieczeństwa ESD. ESD - ang. Emergency Shutdown System - to układ blokadowy w sterowaniu przemysłowym zapewniający bezpieczne zatrzymanie procesu na wypadek awarii.

Może to być zawór:

regulacyjny

kulowy

przepustnica

Zawór regulacyjny - urządzenie wykonawcze stosowane w automatyzacji procesów technologicznych, służy do regulacji ilości przepływającego czynnika, przeprowadzanej przez zmianę przekroju otworu przepływającego. Zawory te służą do dławienia, jako zawory przelewowe odprowadzające nadmiar cieczy. Zawór regulacyjny jest zamknięciem pętli regulacyjnej np. regulatora PID.

Ze względu na różnorodne zastosowania zaworów regulacyjnych stosujemy kilka charakterystyk:

charakterystyka szybkootwierająca,

charakterystyka liniowa,

charakterystyka stałoprocentowa (logarytmiczna).

Najczęściej stosowaną charakterystyką zaworu regulacyjnego jest charakterystyka stałoprocentowa, ponieważ (paradoksalnie) pozawala na liniową regulację przepływu. Rzadziej stosujemy charakterystykę liniową lub szybokootwierającą. Stosowanie charakterystyki stałoprocentowej ma swoje ograniczenia, można ją stosować w zakresie od 10% do 90% otwarcia, natomiast charakterystykę liniową możemy stosować 0-100%, jednak w zakresach 30-70% zawory z taką charakterystyką regulują bardzo niedokładnie.

Zawór zwrotny służy do zapewnienia przepływu płynu tylko w jednym kierunku. Jest to zawór samoczynny. Idealny zawór zwrotny przechodzi od stanu zamknięcia do stanu otwarcia w zależności od znaku różnicy ciśnień po obu stronach zaworu. W praktyce większość zaworów otwiera się dopiero po przekroczeniu progowej wartości różnicy ciśnień, nazywanej ciśnieniem otwarcia, bądź (rzadziej) zamyka się dopiero po przekroczeniu pewnej wartości przepływu wstecznego.

Ze względu na sposób zamknięcia zawory zwrotne dzielą się na:

grzybkowe

kulowe

płytkowe

Odmianą zaworu zwrotnego były również wentyle rowerowe, w których rolę elementu zamykającego pełnił gumowy wężyk wciśnięty na zasklepiony odcinek metalowej rurki z wydrążonymi otworami bocznymi. Zawory tego typu były wysoce awaryjne, w związku z czym stosowano inne typy zaworów zwrotnych. Obecnie w dętkach nowszych rowerów, a także wszystkich dętkach samochodowych, stosuje się zawory Schradera.

Separator, oddzielacz służy do rozdzielania większej całości na części składowe

Separator magnetyczny

separator w informatyce:

Separator (informatyka)

Separator (programowanie)

Separator instrukcji

Separator dziesiętny

Separator (kanalizacja)

Separator (osadnik) - urządzenie służące do oczyszczania ścieków przed wprowadzeniem ich do sieci kanalizacyjnej.

Ze względy na oczyszczane substancje:

separatory substancji ropopochodnych

separatory skrobi

separatory tłuszczy (zwane potocznie tłuszczownikami)

Separatory te stosuje się do oczyszczania wód deszczowych, roztopowych i poprocesowych z terenów, które zagrożone są skażeniem substancjami ropopochodnymi (np. parkingi dla samochodów).

Ścieki przepływając przez separator zostają w sposób mechaniczny separowane (sedymentacja i flotacja). Oleje i emulsje zostają na powierzchni, a pozostałe ścieki odprowadzane są do kanalizacji. Aby przyśpieszyć zjawisko separacji stosuje się pakiety koalescencyjne (do łączenia drobnych kropel oleju w większe).

Norma PN-EN 858:2005 dzieli separatory na dwie grupy:

Klasa I - separatory koalescencyjne, dla których stężenie ropopochodnych na odpływie musi być poniżej 5 mg/l

Klasa II - separatory grawitacyjne, dla których stężenie ropopochodnych na odpływie musi kształtować się poniżej 100 mg/l



Wyszukiwarka

Podobne podstrony:
rura w rurze, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 4, ap
rura w rurze18gr, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 4
Witaminy są związkami organicznymi, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa
zadanie1 3, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 3, tran
pytania operacje, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 4
D III rokBiopreparatywykłady 1-3fermenty, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i pro
mikro3, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 3, mikrobio
biotechnologia2, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok III semestr 6
allbiochemia, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok I semestr 2, bio
mikrokapsułkowanie aromatów, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok I
egz mikro, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 3, mikro
Tabelka do zadania, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr
zagadnienia fermenty, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok III seme
ZAGADNIENIA TEORETYCZNE DO SAMODZIELNEGO PRZYGOTOWANIA NA KOLOKWIUM 20, uniwersytet warmińsko-mazurs
sciaga dyf, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok III semestr 6, pro
wytyczne pracy inż, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa
Zadanie 1, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i procesowa, rok II semestr 3, trans
KLASYFIKACJA FERMENTACJI WG DEINDOEFERA, uniwersytet warmińsko-mazurski, inżynieria chemiczna i proc

więcej podobnych podstron