Wykład 1 2002-02-27
SPOSÓB OBLICZANIA KOSZTÓW EKSPLOATACJI MASZYN ROBOCZYCH
Przeciętne koszty eksploatacji dla całego okresu użytkowania maszyn. Obliczane są koszty przypadające na 1h czasu eksploatacji maszyny T07
Całkowite koszty eksploatacji maszyny:
Koszty stałe Ks
Koszty amortyzacji Kam
Cm - cena zakupu maszyny
C0 - cena uzyskana przy odsprzedaży maszyny (C0=0)
Tlat - przewidywany okres użytkowania maszyny
h - czas użytkowania w roku (suma czasów eksp. T07 wszystkich dni roboczych w roku)
Koszty ubezpieczenia Kub
Cs - średnia cena kalkulacyjna maszyny (
)
iub - stopa oprocentowania ubezpieczenia
Koszty przechowywania Kpg
kpg - wskaźnik kosztów przechowywania (wg IBMER kpg=0,02)
Koszty kredytu Kkr
ikr - stopa oprocentowania kredytu bankowego zaciągniętego na zakup maszyny
Wykład 2 2002-03-06
Koszty zmienne Kz
Koszty paliwa i smarów Kps
Ksm - wskaźnik zużycia smarów i olejów w stosunku do zużycia paliwa
Zp - zużycie paliwa [dm3/h]
Cp - cena paliwa [zł/dm3]
Koszty energii elektrycznej Kee
Zee - zużycie energii elektrycznej (w przeliczeniu na godzinę czasu eksploatacyjnego zmiany roboczej T07) [kWh/h]
Cee - cena energii elektrycznej [zł/kWh]
Koszty płac obsługi maszyny Kpł
Koszt płac (całkowity koszt płac zawierający narzuty) Kpz [zł/h]
cn - stawka płac i-tego pracownika obsług [zł/h]
Bpi - wskaźnik narzutów na płace dla i-tego pracownika obsługi
np - liczba pracowników obsługujących maszynę
Koszt płac godzin nadliczbowych Kpn
kni - wskaźnik wzrostu stawki płacy za pracę w godzinach nadliczbowych, w stosunku do stawki zasadniczej, dla i-tego pracownika obsługi
Tz - czas trwania zmiany roboczej
Tn - normatywny (ustawowy) czas trwania zmiany roboczej
Koszt elementów wyposażenia naturalnie zużywających się w trakcie użytkowania maszyny Kez
Czi - cena i-tego wymienionego elementu wyposażenia
hei - okres użytkowania i-tego wymienionego elementu wyposażenia
nz - liczba elementów wyposażenia wymienionych w okresie użytkowania maszyny
Koszty napraw i obsługi technicznej Knp
kn - wskaźnik kosztu naprawy w stosunku do ceny zakupu maszyny
Koszty eksploatacji obliczone dla pojedynczego zadania wykonywanego przez maszynę
Całkowity koszt realizacji zadania Kr
Koszt dodatkowy realizacji zadania Kd [m3, ha, szt., itp. /h]
W07 - wydajność eksploatacyjna maszyny
Kjd - jednostkowy dodatkowy koszt realizacji zadania [zł/jednostkę pracy]
Kdz - koszt dodatkowy realizacji zadania
W - wielkość zadania (ilość wykonanej pracy) [m3, ha, szt., itp.]
Wykład 3 2002-03-13
I . Ścinarka - maszyna ścinkowa
a)
t11 - czas przejazdu maszyny między miejscami jej ustawienia
t12 - czas ustawienia maszyny
t13 - czas przestawiania głowicy i zamocowania drzewa
t14 - cięcia
t15 - czas unoszenia drzewa
t16 - czas przemieszczania drzewa
t17 - czas obalania drzewa
t23 - czas przerw technologicznych
W przypadku ścinki wysięgnikowej i ut. ma możliwość ścinania z jednego ustawienia kilka (n1) drzew.
b)
W przypadku ścinki wysięgnikowej i ut. ma możliwość zgromadzenia w głowicy kilka (n2) drzew.
c)
Liczba ściętych drzew w czasie T07 [h] oraz wydajność W02 [m3/8h].
a)
b)
c)
gdzie q - miąższość drzew [m3]
II. Procesor
t11 - czas przejazdu maszyny między miejscami jej ustawienia (nie od drzewa do drzewa, w jednym miejscu obróbka kilku drzew)
t12 - czas ustawienia maszyny
t13 - czas umieszczania drzew w urządzeniu okrzesującym
t14 - czas odcinania gałęzi
t15 - czas przerzynki
t16 - czas układania paczki kłód lub wg ??
t23 - czas przerw technologicznych
Liczba okrzesywanych drzew w czasie T07 [h] oraz wydajność W02 [m3/8h].
III. Harwester
t11 - czas przejazdu maszyny między miejscami jej ustawienia
t12 - czas ustawienia maszyny
t13 - czas przygotowania maszyny
t14 - cięcia
t15 - czas obalania drzewa (i ewentualnie przemieszczanie do urządzenia okrzesującego - w dwugłowicowym)
t16 - czas odcinania gałęzi
t17 - czas przerzynki
t18 - układania paczki (w dwugłowicowym)
t23 - czas przerw technologicznych
Liczba cykli oraz wydajność W02 [m3/8h].
Wykład 4 2002-03-20
IV. Zrywka drzewa ciągnikiem skider
a) z wciągarką
t11 - czas jazdy bez ładunku
t12 - czas odciągania liny
t13 - czas zaczepiania dłużyc
t14 - czas dociągania dłużyc
t15 - czas jazdy z ładunkiem
t16 - czas odczepiania ładunku
t17 - czas mygłowania
t23 - czas przerw technologicznych
L - odległość zrywki [m]
v1, v2 - prędkość jazdy
Liczba cykli i wydajność w czasie T02 [h]
[m3/8h]
b) z chwytakiem
V. Zrywka ciągnikiem typu klembank
t16 - czas wyładunku
t13 - czas załadunku
t13' - czas trwania załadunku z jednego miejsca
t13'' - czas przejazdu do kolejnego miejsca załadunku
lp - odległość między kolejnymi miejscami załadunku
v1 - prędkość jazdy z ładunkiem
qz - wielkość jednorazowo zrywanego drewna
Vp - miąższość drewna załadowywanego z jednego miejsca
Cięcia pielęgnacyjne (przedrębne)
- czyszczenie wczesne (10÷15lat)
- czyszczenia późne (20÷30lat)
- trzebieże wczesne (40÷50lat)
- trzebieże późne (40÷50lat)
Cięcia rębne
- rębnia zupełna
- rębnie złożone
a) rębnia częściowa
b) rębnia gniazdowa
c) rębnia stopniowa
d) rębnia przerębowa
1. Produkt
2. Ekologia (zasady hodowlane lasów państwowych)
Wykład 6 2002-04-17
Odnowienia lasu
1. Naturalne
- gdy las odnawia się sam, drzewostan wysiewa się, a nasiona kiełkują w glebie jeśli trafią na dogodne warunki
- człowiek przygotowuje tylko glebę
- w rębniach częściowych wprowadzamy maszyny (kultywatory, glebogryzarki, brony), spulchniamy, niszczymy wierzchnią warstwę gleby
2. Sztuczne
- polega na wprowadzeniu do drzewostanu w miejsce usuniętego drzewostanu sadzonek przygotowanych wyłącznie przez człowieka, sam proces jest długi i zaczyna się od prac szkółkarskich i zalesiania
Czasy cykli operacyjnych i wydajność maszyn.
1. Uprawa pełna
t1 - czas czynności efektywnych
t21 - czas nawrotów
t22 - czas zagłębiania i wygłębiania narzędzi
t23 - czas przerw technologicznych
Liczba cykli w czasie T02:
Wydajność operacyjna:
2. Uprawa częściowa
a) w pasy
b) w gniazda
t11 - czas przejazdu z jednej placówki do drugiej
t12 - czas efektywny wykonywania placówki
t21 - czas nawrotów
t22 - czas ustawienia agregatu
t23 - czas przerw technologicznych
Wykład 7 2002-04-17
Drzewostany:
1. Ochronne
2. Chronione (nie można pozyskiwać drewna, jest prowadzona działalność gospodarcza)
3. Rezerwaty (nie ma działalności gospodarczej)
Drzewo degradujące - pełno szkodników, lecz drzewostan naturalny zwalcza je
Cięcia rębne:
1. Rębnia zupełna
a) wielkopowierzchniowa
b) pasowa
c) smugowa
2. Rębnia złożona
a) częściowa
b) gniazdowa
c) stopniowa
d) przerębowa
Podział lasów w Polsce
1. Nadleśnictwo
2. Leśnictwo
3. Obręby
4. Oddziały
5. Wydzielenia
I. Rębnia zupełna
- podczas gdy na dużej powierzchni będziemy pozyskiwać drewno
- dopuszczalna działka max 6ha (z której możemy pozyskiwać), w Polsce max zrąb zupełny 2ha
- wiek rębny:
a) Iglaste ok. 100lat
b) Liściaste (Dąb) 120÷140lat
c) Olsza 160lat
- wyznaczamy działkę o danych wymiarach i usuwamy wszystkie drzewa (do drzewostanów jednowiekowych, w tym samym wieku do 100lat)
- głównym ograniczeniem dla zrębu zupełnego jest niszczenie powierzchni leśnej (nacisk masy na podłoże)
Pozyskiwanie drewna:
1. Ścinamy drzewa (oddzielenie części korzeniowej od nadziemnej)
2. Okrzesywanie drewna
3. Wyrabianie sortymentów
4. Zrywka
Odpady leśne:
- dla drobnych przedsiębiorców do palenia
- układamy w stosy i spalamy (niedopuszczalne w UE)
- zrębkowanie rębarkami
a) zostawiamy na powierzchni
b) spalamy
Metody pozyskiwania drewna (w jakiej postaci surowiec drzewny opuszcza powierzchnie leśną)
1. Metoda całego drzewa FTS
- ścinamy drzewo, które w całości jest przemieszczane do samochodów wywozowych.
- w Kanadzie zwozimy całe drzewa i sprzedajemy, u nas w składownicy przerabiamy na sortymenty
- maszyna ścinkowa, maszyna sćinkowo-zrywkowa (nie Harwester), w pozycji półpodwieszonej, w składnicy (pilarka lub procesory przewoźne)
- w Polsce nie stosowana
2. Metoda całej strzały
- ścięte drzewo jest okrzesane i odcinamy wierzchołek (średnica 7cm), zrywamy strzałę
- drewno średniowymiarowe
- na składnicy wyrabiamy sortymenty
- ścinka, okrzesanie (pilarka), zrywka (ciągniki specjalne lub rolnicze przystosowane), przerzynka, obróbka (pilarka na składnicy)
3. Metoda sortymentów długich LWS
- sortymenty 6÷14m
- sortymenty długie okrzesujemy, przerzynamy na powierzchni leśnej i zwozimy do składnicy
- sortymenty długie 70÷80% masy
4. Metoda sortymentów krótkich SWS
- sortymenty 6÷7m
- ścinka, okrzesywanie, przerzynka (harwester), zrywka (forwarder)
Wykład 8 2002-05-08
Metody pozyskiwania drewna zrywkowego:
1. Drzew w odcinkach (pilarz + forwarder z piłą)
2. Sypkiego (przewoźne rębarki + przyczepy lub rębarki samobieżne, na ziemie - opałowe, na przyczepę - przemysłowe)
II. Rębnia częściowa
1. Cięcia przygotowawcze
- usuwamy drzewa przeszkadzające (dając możliwość rozwoju nowych nasion)
- po 2÷3 latach
2. Cięcia obsiewne
- usuwamy połowę drzew w roku nasiennym
3. Cięcia odsłaniające
- usuwamy wszystkie stare drzewa
- z cięciem uprzątającym 4
III. Rębnia stopniowa
- do drzewostanów o bardziej zróżnicowanej strukturze gatunkowej (wydłużony okres 30÷90lat)
Wykład 9 2002-05-15
IV. Rębnia gniazdowa
- najpierw drzewa w gniazdach (np. zrąb zupełny w gnieździe) potem pozostałe
- doprowadzamy szlaki zrywkowe
V. Rębnia przerębowa (gospodarka przerębowa)
- każde drzewo jest hodowane oddzielnie
- trudności z mechanizacją
- droga
- w trudnych warunkach, górskich, w Alpach
- śmigłowiec, sterowce, ślizgi, masztowe linowe
Wykład 11 2002-05-29
PRODUKCJA SADZONEK
Odnowienia sztuczne lasu wymagają przygotowania odpowiedniego do warunków materiału sadzonkowego.
Wyróżnia się sadzonki z gołym lub zakrytym systemem korzeniowym. Dotychczas sadzonki z zakrytym systemem nie stanowią nawet 1% wysadzanych podczas odnowienia roślin.
Sadzonki z gołym systemem korzeniowym mogą być pozyskane jako siewki, gdy wyjmuje się je z miejsca wysiewu, lub przesadki, gdy wyjmuje się je po uprzednim przesadzeniu.
Proces technologiczny produkcji sadzonek z gołym systemem korzeniowym składa się z następujących zabiegów:
1. Uprawa gleby
Jej celem jest stworzenie warunków środowiska glebowego najkorzystniejszych do wzrostu i rozwoju hodowanych roślin. Wykonywane w ramach tego zabiegu operacje technologiczne są następujące:
- pełna orka
- wałowanie
- bronowanie
- kultywatorowanie
Do wykonania tych operacji stosuje się maszyny i narzędzia takie same jak w rolnictwie, odpowiadające wymiarami (szerokością roboczą) do uprawianej powierzchni w szkółce.
{W szkółkach już użytkowanych przeprowadza się po wyjęciu sadzonek, przeważnie na wiosnę. Ogranicza się ona zwykle do przerobienia gleby widłami amerykańskimi i wyrównania grabiami lub zastosowania kultywatora i brony. Gleba przed siewem powinna osiąść. Bezpośrednio przed wysiewem spulchnia się ją bardzo płytko i wyrównuje lekką broną. Jesienną obróbkę gleby łączy się w razie potrzeby z wapnowaniem, a wiosenną z nawożeniem organicznym lub mineralnym.}
2. Nawożenie
Gleba wymagająca poprawy właściwości fizycznych i chemicznych jest wspomagana nawozami organicznymi lub mineralnymi.
Do tych zabiegów są stosowane rozrzutniki (np. kompostu, wapna) i siewniki nawozowe. W celu poprawy jakości gleby stosuje się też płodozmian - np. przez obsianie części powierzchni szkółki roślinami motylkowymi, a następnie ich przyoranie.
Również do tych zabiegów stosowane są maszyny rolnicze.
3. Wysiew nasiona drzew leśnych
Nasiona drzew leśnych dojrzewają jesienią. Wysiewu dokonuje się wiosną, gdy gleba jest dobrze przesiąknięta wilgocią.
Bezpośrednio przed wysiewem gleba powinna być odpowiednio przygotowana (doprawiona), tym staranniej, im mniejsze wymiary mają wysiewane nasiona.
Przedsiewne przygotowanie gleby polega na spulchnieniu jej wierzchniej warstwy, rozdrobnieniu znajdujących się na powierzchni grudek, wyrównaniu, nadaniu glebie określonej zwięzłości. Do tego celu służą: lekkie brony, włóki, lekkie wały. Prace przygotowawcze mogą też polegać na odkażaniu gleby, np. przez spalanie warstwy chrustu lub słomy. Zabieg ten pozwala uniknąć zgorzeli siewek.
Do wysiewu nasion drzew leśnych stosuje się specjalne siewniki. Zależnie od sposobu siewu i wielkości nasion stosuje się siewniki: do siewu rzędowego (taśmowego) i siewu pełnego oraz do nasion drobnych lub grubych.
Przed rozpoczęciem siewu siewnik musi zostać wyregulowany na żądaną normę wysiewu, np. sosna 1÷2,5g/m2 - przy siewie rzędowym lub 13÷35g/m2 - przy siewie pełnym, dąb odpowiednio 60÷120g/m2 lub 500÷1200g/m2.
{Zadaniem maszyn przygotowujących glebę przed siewem jest stworzenie najlepszych warunków kiełkowania nasion i rozwoju sadzonek. Chodzi o nadanie glebie gruzełkowatej struktury, uregulowania stosunków wodnych, ułatwienia wymiany gazów między glebą a atmosferą, równomierne rozmieszczenie związków próchnicznych, usunięcie odradzających się chwastów. Do tego celu służą: lekkie brony, włóki, lekkie wały. Nasiona mogą być rozmieszczone na całej powierzchni zagonu (szkółki) lub placówki (na uprawie) taki siew nazywamy pełnym lub w wybranych fragmentach powierzchni - siew częściowy. Siew częściowy polega na rozmieszczeniu nasion na pasach różnej szerokości. Pasy wąskie (do 5cm) noszą nazwę rządków siewnych a taki sposób siewu rzędowy. Pasy szersze nazwano taśmami siewnymi a siew taśmowym. Na zagonach szkółek leśnych których szerokość wynosi najczęściej 1,2÷1,25m rozmieszcza się kilka rzędów lub taśm siewnych w odstępach umożliwiających późniejsze mechaniczne pielęgnowanie siewek. Na odnawianych lub zalesianych powierzchniach siew jednorzędowy lub jednotaśmowy a rzędy mogą być ciągłe lub przerywane a nasiona rozmieszczone na taśmie równomiernie lub kupkami.}
4. Pielęgnowanie siewek
Wykonywane w ramach tego zabiegu operacje mają na celu dostarczenie kiełkującym nasionom i młodym siewkom dostatecznej ilości wilgoci, zabezpieczeni ich przed nadmiernym nasłonecznieniem i wysuszającym działaniem wiatru, utrzymanie gleby w sprawności i niszczenie chwastów.
Osłaniane siewek (szczególnie cienioznośnych - jodła, buk) dokonuje się za pomocą mat lub specjalnych krat.
Dla zwiększenia wilgoci dokonuje się zraszania powierzchni, obecnie najczęściej za pomocą specjalnych deszczowni.
Do najczęściej stosowanych prac pielęgnacyjnych należy pielęgnacja gleby i niszczenie chwastów za pomocą opielaczy. Pierwszy zabig powinien być dokonany zaraz po pojawieniu się wschodów. Pokruszenie tworzącej się na powierzchni skorupy powoduje przerwanie kapilar, co utrudnia ubytek wilgoci.
W celu pozbawienia siewki zbyt długiego korzenia palowego i uzyskania bardziej skupionej wiązki obfitującej w korzenie dokonuje się podcinania korzeni. Zabieg ten jest szczególnie zalecany dla sadzonek dębu i sosny, które wcześniej wykształcają korzeń palowy.
U siewek mających pozostać w szkółce przez dwa lata korzenie skraca się już po pierwszym roku wegetacji. Podcinanie korzeni dokonuje się na głębokości 5÷6cm pod powierzchnią gruntu za pomocą specjalnych maszyn z biernymi lub czynnymi elementami roboczymi.
{a) podcinanie korzeni - ma na celu wytworzenie dogodnego do przesadzania, niezbyt głębokiego, skupionego systemu korzeniowego siewek, szczególnie dębu; zabiegi te wykonuje się zwykle wiosną , u siewek mających pozostać w szkółce przez dwa lato korzenie skraca się już po pierwszym roku wegetacji. Podcinanie korzeni dokonuje się na gł 5÷6cm pod powierzchnią gruntu za pomocą specjalnych maszyn z biernymi lub czynnymi elementami roboczymi
b) zwalczanie chwastów, które stanowią groźną konkurencję dla sadzonek, spulchnianiem gleby w bruzdach, talerzowaniem; tu procesom pielęgnacyjnym, w zależności od potrzeb, powinno towarzyszyć nawożenie, które warunkach leśnych może poprzez podnoszenie żyzności gleb mieć bardzo istotny i znaczący wpływ na efekty produkcji
c) osłanianie gleby po wiosennym wysiewie nasion przeciwdziała nadmiernemu jej przesuszeniu i polepsza warunki kiełkowania oraz osłanianie na zimę gleb wilgotnych i próchnicznych zapobiega wysadzaniu zimujących sadzonek przez mróz
d) podlewanie stosuje się rzadko, zwykle w czasie długotrwałej suszy, przeważnie tylko w okresie pojawiania się wschodów
e) spulchnianie gleby przeprowadza się po każdym większym deszczu od czasu pojawienia się wschodów - zapobiega ono tworzeniu się skorupy, zwiększającej parowanie i utrudniającej przewietrzanie gleby
f) pielenie stosuje się 3 lub 4 razy w ciągu okresu wegetacyjnego, zwykle po deszczu, gdy gleba jest wilgotna; kończy się w II połowie sierpnia aby sadzonki mogły się przygotować do zimowania
g) przerzedzanie - wykonuje się wówczas gdy występuje zbyt duże zagęszczenie siewów, utrudniające lub uniemożliwiające prawidłowy wzrost siewek
h) formowanie strzałki i korony wielolatek polega na podkrzesywaniu lub podcinaniu gałązek, przeważnie w okresie spoczynku wegetacyjnego i dotyczy głównie gatunków liściastych}
5. Szkółkowanie
Szkółkowaniem nazywamy czynności polegające na wyjęciu młodszych lub starszych siwek i przesadzeniu ich w stosownej więźbie, znacznie rzadziej niż ta, w której dotychczas rosły.
Celem tego zabiegu jest wyhodowanie starszych sadzonek o silnie wyrośniętej części naziemnej i odpowiednio ukształtowanym korzeniem.
Do wyjęcia siewek stosuje się wyorywacz z biernymi lub czynnymi zespołami roboczymi, natomiast sadzenie odbywa się ręcznie lub mechanicznie. Przy wysadzaniu ręcznym szczelinę wykonuje się mechanicznie specjalnym wyciskaczem.
{Jest przesadzaniem przeważnie jednorocznych, rzadziej dwu- lub trzyletnich siewek różnych gatunków. Celem tego zabiegu jest wyhodowanie starszych sadzonek o silnie wyrośniętej części naziemnej i odpowiednio ukształtowanym korzeniem. Małe siewki pikuje się lub szkółkuje w otwory wykonane i zamykane zaostrzonym kołkiem oraz w szpary sporządzane specjalnymi łopatkami, kosturkami lub kosturami. Szkółkowanie większych i dużych siewek jest obecnie zmechanizowane - stosuje się specjalne sadzarki. Wyjmowanie sadzonek ze szkółki odbywa się ręcznie lub mechanicznie za pomocą pługów - wyorywaczy z biernymi lub czynnymi zespołami roboczymi, natomiast sadzenie odbywa się ręcznie lub mechanicznie.}
6. Ochrona
7. Wyjmowanie, sortowanie i transport sadzonek
Wyjmowanie jest najbardziej pracochłonną operacją. Obecnie do tego stosuje się maszyny o różnym stopniu zmechanizowania: z paczkowaniem ręcznym, z paczkowaniem mechanicznym. W pierwszym przypadku istnieje możliwość sortowania sadzonek wg przyjętych klas jakości.
Do transportu sadzonki muszą być opakowane lub ułożone w skrzyniach tak, by system korzeniowy był zabezpieczony przed obsuszaniem. Przy dłuższym transporcie sadzonki układa się, tak by miały styczność z wilgotnym materiałem.
Wykład 12 2002-06-05
Transport leśny
Zrywkę drewna zleca właściciel lasu natomiast wywóz nabywca
Jest tendencja do sprzedaży drewna na pniu gdzie nabywca zajmuje się pozyskiwaniem i wywozem drewna.
Transport drewna może być:
I. Drogowy (samochodami)
1. Wysokotonażowy 30÷40ton
2. Średniotonażowy 10÷15ton
II. Kolejowy
III. Wodny
1. Morski - statkami (Rosja, Ameryka Północna)
2. Śródlądowy (w Polsce jest mało przystosowanych kanałów - uregulowanych rzek, rozpowszechniony w Europie Zachodniej)
a) barkami (na dłuższe odległości, bez nasiąkania)
b) spław (można owijać w folię)
- pojedynczo
- w tratwy
Bindugi - składnice przy rzekach (specjalne przechowywanie w celu poprawienia odporności na wodę, może być przechowywanie w wodzie)
Samochody mogą być do wywozu:
1. Drewna długiego [mocowanie pomiędzy kłonicami (przy pomocy drewna) lub dyszlem (rozworem), koła tylne skręcające]
2. Drewna krótkiego (podobnie jak w forwarderze)
3. Zrębków (skrzynie z siatki, jak najwyższe zgodnie z przepisami drogowymi)
Załadunek drewna może odbywać się przy pomocy:
1. Żurawi
a) samobieżne
b) stacjonarne
2. Wywrotnice
3. Specjalne urządzenia linowe
4. Suwnice ramowe
Załadunek drewna w lesie może odbywać się przy pomocy:
1. Samego samochodu z:
a) wciągarką linową po pochylni (starsze rozwiązanie, jedyna zaleta - lżejsza od żurawia poza tym mniej wydajna i bardziej niebezpieczna)
b) żurawiem hydraulicznym (jak forwarderze, wymaga jednoosobowej obsługi)
2. Żurawia samobieżnego (rzadkość)
Odległość wywozu w Polsce 30÷80km (samochód jest wstanie wykonać dwa kursy w ciągu zmiany roboczej)
Zdolność przewozowa
Koszt przewiezienia
1