 | Pobierz cały dokument metodyka.nauczania.dzieci.uposledzonych.doc Rozmiar 611 KB |
Miejsce metodyki wychowania i nauczania w systemie nauk pedagogicznych.
Znalezienie miejsca dla metodyki nauczania i wychowania dzieci upośledzonych umysłowo w stopniu lekkim w strukturze nauk pedagogicznych nie jest zadaniem łatwym.
Kirejczyk uznał za konieczne wyodrębnienie dwóch kierunków pedagogiki specjalnej tj. pedagogiki upośledzonych oraz pedagogiki uzdolnionych i utalentowanych.
Nie mniej kłopotu sprawia rozstrzygnięcie kwestii, czy pedagogika specjalna wyodrębniła się z pedagogiki czy raczej z pedagogiki ogólnej. Zdaniem pedagogów specjalnych pedagogika specjalna wyodrębniła się z pedagogiki ogólnej, jest jej działem.
W pedagogice ogólnej mamy doczynienia z dwoma procesami oddziaływania pedagogicznego tzn., z wychowaniem ukierunkowującym i nauczaniem. W pedagogice specjalnej obejmującej jednostki z odchyleniami od normy rozwojowej, występuje ponadto trzeci proces oddziaływania pedagogicznego, a mianowicie oddziaływanie na odchylenia ujemne, czyli upośledzenia, oraz na odchylenia dodatnie tzn. na funkcje rozwinięte ponad ogólny poziom rozwoju dzieci upośledzonych. Wymienionym wyżej procesie pedagogicznym odpowiadają trzy dyscypliny naukowe pedagogiki specjalnej: teoria specjalnego wychowania ukierunkowującego, teoria specjalnego nauczania oraz teoria specjalnego oddziaływania na odchylenia.
Teoria specjalnego wychowania ukierunkowującego jest dyscyplina naukową wchodzącą w skład pedagogiki specjalnej, określającą cele i zadania wychowawcze dla poszczególnych osób z odchyleniami od normy rozwoju oraz ustalającą sposoby, organizację i warunki skutecznej ich realizacji. Zadaniem tej teorii jest, zatem określenie celów wychowania osób upośledzonych umysłowo, celów zależnych od stopnia niepełnosprawności intelektualnej. Jest to możliwe tylko w warunkach dokładnej znajomości poszczególnych dzieci i przyczyn ich upośledzenia oraz środowiska społecznego, w którym przebywają. Stad też kolejnym zadaniem jest opracowanie dróg i praw rządzących rozwojem kierunkowym u osób upośledzonych umysłowo oraz organizacji, metod i środków oddziaływania na te osoby.
Miejsce to jest trudne do określenia ze względu na stosowaną w pedagogice terminologię, co powoduje wiele nieporozumień związanych z podstawowymi pojęciami rozpatrywanymi na gruncie tej nauki.
Lipkowski uważa, że pedagogika specjalna to teoria i praktyka wychowania jednostek upośledzonych, a więc ( za Kirejczykiem) osób wykazujących;
odchylenia ( różnice) w rozwoju, istotne i ujemne, powodujące ograniczenia rozwojowe, utrudniające dzieciom naukę i życie w społeczeństwie.
 | Pobierz cały dokument metodyka.nauczania.dzieci.uposledzonych.doc rozmiar 611 KB |