Prawa człowieka
Prawa człowieka to koncepcja, według której każdemu człowiekowi przysługują pewne prawa, których źródłem obowiązywania jest przyrodzona godność ludzka. Prawa te mają charakter:
powszechny - obowiązują na całym świecie i przysługują każdemu człowiekowi
przyrodzony - przysługują każdemu od chwili urodzenia
niezbywalny - nie można się ich zrzec
nienaruszalny - istnieją niezależnie od władzy i nie mogą być przez nią dowolnie regulowane
naturalny - obowiązują niezależnie od ich potwierdzenia przez władzę państwową
niepodzielny - wszystkie stanowią integralną i współzależną całość
Każde państwo ma obowiązek ochrony tych praw, niezależnie od swojego ustroju i krajowej regulacji prawnej. Poszanowanie praw człowieka i godności ludzkiej jest uznawane za podstawę sprawiedliwości i pokoju na świecie.
Międzynarodowa encyklopedia prawa publicznego podaje[1], że prawami człowieka są te wolności, środki ochrony oraz świadczenia, których respektowania właśnie jako praw, zgodnie ze współcześnie akceptowanymi wolnościami, wszyscy ludzie powinni móc domagać się od społeczeństwa, w którym żyją.
„
Wszyscy ludzie rodzą się wolni i równi pod względem swej godności i swych praw. Są oni obdarzeni rozumem i sumieniem oraz powinni postępować w stosunku do siebie wzajemnie w duchu braterstwa.
”
Spis treści [ukryj] |
Prawa człowieka, a inne prawa moralne [edytuj]
Prawa człowieka różnią się od innych powszechnych praw moralnych tym, iż nie ma dla nich uzasadnienia. Fakt, iż jest się człowiekiem, jest wystarczającym powodem dochodzenia roszczeń wynikających z tychże praw. Żadna czynność prawna, a nawet żadne przestępstwo nie może zniszczyć tych praw.
Zdaniem prof. Wiktora Osiatyńskiego[2] ich fundamentalny i przyrodzony i uprzywilejowany charakter polega na tym, że nie wymagają one uzasadnień: uzasadnień wymagają odstępstwa od tych praw.
Historia prawodawstwa europejskiego [edytuj]
Deklaracja Praw Człowieka i Obywatela z 1789 roku
1215 - Magna Charta Libertatum - Wielka Karta Swobód wydana przez króla Anglii Jana Bez Ziemi - żaden wolny człowiek nie ma być pojmany ani uwięziony albo wyrzucony z posiadłości, albo proskrybowany, ani wygnany lub innym sposobem pognębiony; i ani sami na niego nie wyruszymy, ani nikogo innego przeciw niemu nie wyślemy, jak tylko na podstawie legalnego wyroku równych jemu albo na podstawie prawa ziemskiego (...)
1679 - Habeas Corpus Act
1690 - John Locke w Dwóch traktatach o rządzie przedstawia teorię praw naturalnych jednostki.
od 1919 działalność Czerwonego Krzyża
1920 - 1946 - działalność Ligi Narodów
4 listopada 1950 - uchwalenie Europejskiej Konwencji Praw Człowieka
do 1989 - powstało około 60 szczegółowych konwencji (m.in. o prawach dziecka)
1990 - Dokument Kopenhaski - proklamuje demokrację parlamentarną jako jedyny ustrój dopuszczalny w Europie, był dziełem KBWE
Generacje praw człowieka [edytuj]
prawo do życia;
prawo do wolności myśli, sumienia i wyznania;
prawo każdego człowieka do uznawania wszędzie jego podmiotowości prawnej;
zakaz stosowania tortur, nieludzkiego lub poniżającego traktowania lub karania;
zakaz trzymania człowieka w niewolnictwie lub poddaństwie;
zakaz skazywania człowieka za czyn, który nie stanowił przestępstwa w chwili jego popełnienia;
zakaz pozbawiania wolności jedynie z powodu niemożności wywiązania się ze zobowiązań umownych.
prawa osobiste [edytuj]
prawa do:
dobrego życia
rzetelnego sądu (patrz "gwarancje formalne" poniżej)
decydowania o swoim życiu
prawo jednego człowieka kończy się tam gdzie zaczyna się prawo innego człowieka
szczęścia
prawa i wolności polityczne [edytuj]
tzw. prawa negatywne - prawa służące ochronie wolności jednostki przed ingerencją ze strony państwa
prawo do obywatelstwa
możliwość uczestniczenia w życiu publicznym
czynne prawo wyborcze - możliwość uczestnictwa w wyborach
bierne prawo wyborcze - możliwość kandydowania w wyborach
prawo do uczestniczenia i organizowania pokojowych manifestacji
prawo do składania wniosków, petycji, skarg
dostęp do informacji o działaniach władz i osób publicznych
równy dostęp do służby publicznej.
wolności i prawa ekonomiczne, socjalne i kulturalne [edytuj]
1. tzw. prawa pozytywne - uprawnienia jednostki do świadczeń na jej rzecz - prawa socjalne
prawo do:
ochrony zdrowia
nauki
odpowiedniego i zadowalającego wynagrodzenia, zapewniającego jednostce i jej rodzinie egzystencję odpowiadającą godności ludzkiej
pomocy socjalnej (ogólnie)
rozrywki (np. granie w piłkę nożną, pływanie)
2. prawa ekonomiczne: (zobacz też Art. 64 Konstytucji RP)
prawo do pracy
prawo do własności
prawo dziedziczenia
3. prawa solidarnościowe (w większości nie posiadają sformalizowanego charakteru prawnego) - wszystkie prawa przysługujące grupom społecznym, np. prawo narodów do samostanowienia
4. prawa kulturalne:
prawo do wolności twórczości artystycznej
prawo do badań naukowych oraz ogłaszania ich wyników
prawo do wolności korzystania z dóbr kultury i ich wytwarzania
Gwarancje:
materialne (dotyczą głównie praw socjalnych, ekonomicznych i kulturowych)
formalne (prawo do ochrony prawnej jednostki)
prawo każdego człowieka do sprawiedliwego i jawnego rozpatrzenia sprawy przez niezawisły sąd
prawo do fachowej obrony w postępowaniu przed organami aparatu państwowego
prawo do skargi konstytucyjnej
Instytucje skargi [edytuj]
Są to organy międzynarodowe, do których może zwrócić się obywatel każdego kraju europejskiego ze skargą wtedy, gdy uzna, że odpowiednie urzędy w jego kraju wydały decyzje na jego niekorzyść, i że te decyzje są według niego niezgodne z Prawami człowieka.
Rada Praw Człowieka ONZ z siedzibą w Genewie
Komitet Praw Człowieka ONZ z siedzibą w Genewie
Europejski Trybunał Praw Człowieka z siedzibą w Strasburgu
Pozarządowe organizacje praw człowieka [edytuj]
Są to międzynarodowe organizacje niezależne od rządów krajów. Ujawniają one oraz wskazują na działania rządów powodujące łamanie Praw człowieka. Dokonują tego tylko metodami pokojowymi, między innymi prowadząc edukację, występując w szczególnych sprawach sądowych w obronie ludzi pokrzywdzonych, organizując akcje obywatelskie (np. pisanie listów do rządów) itp.
Krytyka praw człowieka [edytuj]
Obecnie również znajdujemy głosy krytyczne wobec ideologii praw człowieka. Negacja tych poglądów nie jest jednostronna z tej przyczyny, iż w tej chwili ideologia praw człowieka jest klasyczną zasadą środka sceny politycznej. Krytycy ideologii praw człowieka dzielą się na dwie kategorie[3]:
krytyka substancjalna - Do zwolenników tego rodzaju krytyki klasyfikuje się tych, którzy odrzucają samą ideę, że człowiek posiada z natury określone prawa z samej racji, że jest człowiekiem. Są to nie tyle krytycy, co przeciwnicy samej idei praw człowieka.
krytyka akcydentalna - Sympatycy tej strony krytyki uważają, że ludzie rodzą się z przyrodzonymi prawami, jednak krytykują pewien model (bądź modele) ideologii praw człowieka, uważając za naturalne inne uprawnienia, niż głosi to oficjalna doktryna. Nie są to zatem przeciwnicy samego pomysłu, ale krytycy konkretnej jego realizacji. Chodzi tu przede wszystkim o spory między zwolennikami poszczególnych generacji praw człowieka.
Zobacz w Wikicytatach kolekcję cytatów
Prawa człowieka
Przypisy
↑ Encyclopedia of Public International Law, vol 8, Human Rights and the Individual in International Law, International Economics Relations, Amsterdam, - New York - Oxford 1985, s. 268
↑ por. Paweł Bała i Adam Wielomski: Prawa człowieka i ich krytyka. Przyczynek do studiów o ideologii czasów ponowożytnych. Warszawa: Fijorr Publishing Company, 2008, s. 114. ISBN 978-83-89812-13-1.
Zobacz też [edytuj]
Zobacz hasło prawa człowieka w Wikisłowniku
Linki zewnętrzne [edytuj]