ROSLINY OZDOBNE - EGZAMIN, OGRODNICTWO UP LUBLIN, ROŚLINY OZDOBNE, ozdobne II semestr

.. Grupy tulipanow na kwiat cięty: tulipany triumph, liliokształtne, tulipany papuzie. Grupy narcyzów na kwiat cięty: trąbkowe, wielkoprzykoronkowe, pełne, tazetta. Grupy lilii na kwiat cięty: azjatyckie, longiflorum, orientalne.. Grupy lilii: 1. Mieszańce azjatyckie, 2. Mieszańce martagon, 3. Mieszańce candidum, 4. Mieszańce amerykańskie, 5. Mieszańce longiflorum, 6. Mieszańce trąbkowe, 7. Mieszańce orientalne, 8. Mieszańce nie zaszeregowane do powyższych grup. 9. Gatunki i ich odmiany botaniczne nie zaszeregowane do żadnej innej grupy. Zasady uprawy tulipana: Tulipany rozmnaża się z cebul przybyszowych. Termin sadzenia cebul do gruntu to koniec wrzesnia do konca października na głęb. 11-15cm.Po sadzeniu wysiewa się nawozy azotowe i potasowe. Po zamarznieciu gleby plantacje przykrywa się krotka słomą. Wiosna w marcu wysiewa się nawozy azotowe i nawadnia plantacje. W czasie kwitnienia wykonuje się selekcje roslin i usuwa zawirusowane. Zbior cebul przypada na koniec czerwca i poczatek lipca. Po wykopaniu cebule suszy się oczyszcza sortuje i przechowuje w KA do jesieni. Grupy narcyzów: Grupa 1 - narcyzy trąbkowe. Wywodzą się od Narcissus pseudonarcissus, kwiaty duże, pojedyńcze na pędach, bardzo duży przykoronek, bywa nawet, że dłuższy niż płatki. Grupa 2 - narcyzy wielkoprzykoronkowe. Mieszańce N. pseudonarcissus oraz N. poeticus. Duży przykoronek, lecz w przeciwieństwie do trąbkowych, zawsze krótszy od płatków. Grupa 3 - narcyzy drobnoprzykoronkowe. To wsteczne mieszańce narcyzów wielkoprzykoronkowych oraz N. poeticus. Przykoronek szeroki, lecz krótki maksymalnie 1/3 długości płatków. Grupa 4 - narcyzy pełne. Wszsytkie odmiany pełne, które należą do innych grup. Kwiaty cechują się większą liczbą płatków i podzielony przykoronek o barwie tej samej co płatki lub odmiennej. Grupa 5 - mieszańce tazetta. Wywodzą się od Narcissus tazetta oraz N. poeticus. Wyróżniają się tym, że na pędzie jest kilka kwiatów. Grupa 6 - mieszańce poeticus. Budowa charakterystyczna dla N. poeticus, pęd zwieńczony jednym, białym kwiatem z przykoronkiem krótkim i barwnym. Grupa 7 - mieszance triandrus. Wywodzą się od N. triandrus. Przykoronek dość długi, lesz wąski. Płatki bardzo wąskie, często charakterystycznie wywinięte. Grupa 8 - mieszance cyclamineus. Wywodzi się od N. cyclamineus. Kwiaty zazwyczaj żółte, przykoronek bardzo długi, dość wąski. Płatki nieduże. Grupa 9 - mieszańce jonquilla (tzw. żonkile). W Polsce żonkilami nazywa się narcyzy żółte, mające również żółty przykoronek. Wywodzą się od N. jonquilla, przykoronek typowych, średnich rozmiarów, płatki szerokie, nie za długie. Grupa 10 - narcyzy o rozszczepionym przykoronku. Grupa 11 - dziko rosnące gatunki i pierwsze mieszańce międzygatunkowe. Grypa 12 - inne odmiany nie zaliczone do poprzednich grup. Goździki- grupy: Grupa I- odmiany standardowe (wielkokwiatowe); Grupa II- odmiany gałązkowe (wielokwiatowe); Grupa III- odmiany miniaturowe- wielokwiatowe.. Rośliny z rodziny Gesneriaceae (Ostrojowate): Achimenes x hybridum - Achimenes mieszańcowy; Saintpaulia ionantha - Sępolia fiołkowa, Fiołek afrykański, Streptocarpus x hybridus - Skrętnik ogrodowy, Sinningia x hybrida - Syningia ogrodowa, Columnea hirta - Kolumnea szorstka. Byliny na kwiat cięty: Arabis caucasica, Doronicum caucasicum, Helleborus niger, Primula elatior, Viola odorata, Fritillaria imperialis Byliny do suchych bukietów: Achillea filipendulina Krwawnik talerzowaty, Gypsophilla paniculata Łyszczec wiechowaty, Eryngium planum Mikołajek płasko listny, Echinops ritro Przegorzan ruski, Physalis alkekengi Miechunka rozdęta. Byliny kwitn jesienią: Aster dumosus - aster krzaczasty, Echinacea purpurea - jeżówka purpurowa, Rudbeckia hirta - rudbekia owłosiona, Solidago x hybrida - nawłoć ogrodowa, Helianthus salicifolius - słonecznik wierzbolistny, Rudbeckia nitida - rudbekia lśniąca, Anemone x hybrida - zawilec mieszańcowy. Rosliny pnące o ozdobnych kwiatach: Hoya carnosa-Hoja różowa, woskownica, Bougainvillea-Bugenwilla, B. glabra- B. gładka, Clerodendrumthomsoniae-Klerodendron Tomsona, Szczęślin, Hoya carnosa-Hoja różowa, woskownica, Stephanotisfloribunda- Stefanotis bukietowy, Passifloracaerulea-Męczennica.

Pnące ozdobnych liściach: Cissus antarctica- Cissus australijski, Cissus discolor- Cissus różnobarwny, Tetrastigmavoinierianum- TetrastigmaVoinera, Kasztanowata winorośl, Hederahelix- Bluszcz pospolity, Monstera obliqua- Monstera ukośna, Philodendron erubescens- Filodendron czerwieniejący, Pipernigrum-Pieprz czarny. O pokroju wzniesionym: Lobelia-lobelia, Pelargonia-pelargonium, Aksamitka wąskolistna (Tagetes tenuifolia), Petunia ogrodowa - Petunia xhybrida.

. Sadzonki liściowe: Można sporządzać je z całych liści lub ich fragmentów, w większości przypadkow korzenie i pedy przybyszowe tworzą się u nasady ogonkow lisciowych. Powstaja one z: -merystemow pierwotnych, np. Kalanchoe, -merystemow wtornych, np. Begonia rex, Saintpaulia, Sansevieria. Sadzonki liściowe ukorzeniaja się w temp. 20-25^oC, wciągu 5-7 tyg. W podlozu torf+piasek lub perlit.

Kosaćce kłączowe: kosaćce kłączowe (mają mięsiste pędy podziemne, zwane kłączami): kosaćce bródkowe (charakterystyczną ich cechą jest występowanie gęstej szczoteczki włosków na dolnym płatku), kosaćce bezbródkowe (nie posiadają bródek ani grzebieni na dolnych płatkach).. Rozmnażanie goździka szklarniowego: Goździki szklarniowe rozmnażane są wyłącznie za pomocą pędowych sadzonek zielnych. - Większość producentów kupuje gotowe ukorzenione sadzonki wolne od chorób i szkodników oraz posiadające gwarancję czystości odmianowej. Sadzonki takie pochodzą z roślin matecznych otrzymanych in vitro z merystemów wierzchołkowych. - Zdrowe rośliny mateczne sadzone są w szklarni najpóźniej do sierpnia po 35-50 roślin na m2. Kontrolę zdrowotności oraz zbiór sadzonek ułatwia uprawa roślin na stołach. Rośliny mateczne eksploatowane są co najmniej przez rok. - Rośliny mateczne od początku uprawy często uszczykuje się, aby stopień rozkrzewienia był jak największy. Z jednej rośliny uzyskuje się ok. 20 sadzonek, co daje 700-1000 sadzonek w ciągu roku z m2 powierzchni uprawnej. - Sadzonki wyłamuje się z węzłów nad 2-3 parą liści z roślin matecznych w fazie wegetatywnej. Sadzonka powinna mieć długość 10-15 cm 4-5 widocznych par liści i łączna masę do 10 g. sadzonki krótsze niż 8cm i lżejsze niż 5g ukorzeniają się bardzo słabo i wolno, dlatego też nie powinny być pobierane. - Za najbardziej wartościowe uważa się sadzonki grube i krępe z krótkimi międzywęźlami i wzniesionymi liśćmi. Sadzonki u których międzywęźla są cienkie i długie a liście odchylają się ku dołowi pobrane są z przerośniętych pędów, na których został zainicjowany już proces kwitnienia i nie nadają się do ukorzeniania. - Sadzonki przed umieszczeniem w podłożu przycina się u nasady żyletką i zanurza ich końce w preparacie do ukorzeniania (np. Rhizopon, Seradix 1, Wurzelfix, Ukorzeniacz B2). Nadmiar preparatu strzepuje się. - sadzonki umieszcza się w podłożu nie głębiej niż 1cm, w takiej rozstawie aby na 1 m2 mieściło się od 400 do 800 sadzonek, zależnie od pory roku i odmiany. - sadzonki najczęściej ukorzenia się w doniczkach torfowo- papierowych o średnicy 2cm. Sadzonki ukorzeniają się 21-28 dni w temperaturze podłoża 18-20C, powietrza 15-18C. w pierwszym etapie ukorzeniania bardzo ważna jest wysoka wilgotność powietrza. Po około 10 dniach sadzonek już zazwyczaj nie zrasza się, należy jednak dbać aby podłoże zawsze było umiarkowanie wilgotne. Do momentu ukorzenienia sadzonkom zapewnia się stałą temperaturę z podłoża i powietrza.. Zagrozenia chryzantem: karłowatość chryzantemy, mozaika chryzantemy, chloro tyczna plamistość chryzantemy, mączniak prawdziwy, szara pleśń, rdza biała, mszyce, przędziorki, węgorek chryzantemowiec, wciornastki, miniarki, męczliki, zmienniki.

Scharakteryzuj begonie doniczkowe: Begonia ( begonie) pochodzą z lasów Ameryki zwrotnikowej oraz Azji i Afryki. Begonie dzielimy na trzy podstawowe grupy: begonie o ozdobnych kwiatach, o ozdobnych liściach oraz krzewiaste. Najważniejsze odmiany: Begonia stale kwitnąca. Roślina ma duże sercowate wielobarwne liście osadzone na długich, czerwono zabarwianych, owłosionych ogonkach. Kwiaty zazwyczaj są koloru białego, różowego, żółtego ale spotykane są tez inne kolory a nawet mieszanki. Zgodnie z nazwą jest to roślina charakteryzująca się bardzo długim okresem kwitnięcia. Uprawiana zazwyczaj w skrzynkach lub rabatach bylinowych. Inną ciekawą odmianą begonii jest mieszaniec Begonia hybrida. Liście niewielkie, owalnosercowate, zielone i błyszczące. Kwiaty kolory od jasno do ciemno czerwonego. Okres kwitnienia tej odmiany przypada na miesiące zimowe, zazwyczaj od listopada do lutego. Ważna sprawą jest stopniowe przyzwyczajenie rośliny do temperatury w naszym domu, zapobiega to opadaniu liści. Kolejna ciekawą odmianą jest begonia królewska - Begonia Rex. Posiada ona liście duże, niesymetryczne, sercowate, osiągające długość do 35 centymetrów. Liście osadzone są na długich czerwono zabarwionych, owłosionych ogonkach. Odmiana ta kwitnie zazwyczaj wczesną wiosną, ma wielkie różowe kwiaty. Etapy produkcji róż na kwiat cięty: w uprawie letniej pod szklem okres wegetacji trwa od I do k. X, a spoczynek krzewow przypada na XI-XII. Większość producentow ogrzewanie szklarni wlacza od marca, wówczas kwitnienie 1sze przypada na V, drugie na pol VI, w VII i VIII rezygnuje się ze zbioru kwiatow. Ok. pol. VIII przeprowadza się ciecie wyrównujące - przycina się wszystkie pedy na wys 3go liscia od gory. Usuniecie lisci tuz pod miejscem ciecia przyspiesza wybijanie nowych pedow i zwieksza plon o 15%. Ma to na celu uzyskanie dużego plonu kwiatow w X. od 1go XI roze wprowadza się w stan spoczynku - przestaje się podlewac a temp obniza do 5stC lub wylącza ogrzewanie. Zimowy spoczynek przerywa się podwyższając temp w pierwszym tyg stycznia noca 5stC, w drugim 10stC, w trzecim 15stC, od 4go tyg ustala się temp na poziomie 18-20stC. w uprawie całorocznej: sadzie się krzewy w liczbie 7-8 na m2 w dwóch rzędach na 1 zagonie. Nowoczesne metody: przyginanie pędów - pęd pierwotny wyprowadzany z sadzonki gdy osiagnie dł 50-70cm, przygina się do poziomu kostki. Z pąków kątowych przygiętego pedu wybijaja pionowo pąki boczne I rzędu.

Zasady produkcji krzewów: Rozsada róży wielkokw.(5-8cm), termin sadz do gruntu: k.I dekady maja, Sadzimy co 12-18 cm w rzedzie i 80 cm miedzy rzedami, szyjka korz.powinna być tuz pod powierzchnia gleby. W poł VIII -okilicacja w litere T. Metody produkcji Róż na kwiat cięty - w uprawie letniej pod szklem okres wegetacji trwa od I do k. X, a spoczynek krzewow przypada na XI-XII. Większość producentow ogrzewanie szklarni wlacza od marca, wówczas kwitnienie 1sze przypada na V,drugie na pol VI, w VII i VIII rezygnuje się ze zbioru kwiatow. Ok. pol. VIII przeprowadza się ciecie wyrównujące - przycina się wszystkie pedy na wys 3go liscia od gory. Usuniecie lisci tuz pod miejscem ciecia przyspiesza wybijanie nowych pedow i zwieksza plon o 15%. Ma to na celu uzyskanie dużego plonu kwiatow w X. od 1go XI roze wprowadza się w stan spoczynku - przestaje się podlewac a temp obniza do 5stC lub wylącza ogrzewanie. Zimowy spoczynek przerywa się podwyższając temp w pierwszym tyg stycznia noca 5stC, w drugim 10stC, w trzecim 15stC, od 4go tyg ustala się temp na poziomie 18-20stC. w uprawie całorocznej: sadzie się krzewy w liczbie 7-8 na m2 w dwóch rzędach na 1 zagonie. Nowoczesne metody: przyginanie pędów - pęd pierwotny wyprowadzany z sadzonki gdy osiagnie dł 50-70cm, przygina się do poziomu kostki. Z pąków kątowych przygiętego pedu wybijaja pionowo pąki boczne I rzędu.

Rozmnażanie Pelargonii wielokwiato: najłatwiej z odciętych i ukorzenionych sadzonek, które jeszcze nie kwitły. Ciąć powinno się ukośnie i usunąć dolne listki. Taką sadzonkę posadzić aż po liście do doniczki z ziemią liściową z domieszką torfu i piasku. Miejsce do wzrostu młodej roślinki powinno być jasne ale nie narażone na bezpośrednie słońce. Pelargonia: Okres od siewu do kwitnących roślin trwa około 4- 5 miesięcy, dlatego aby uzyskać w maju kwitnące pelargonie siew trzeba wykonywać na przełomie listopada/ grudnia, kwietnia, maj-październik. Rozmnażanie pelargonii odbywa się przede wszystkim wegetatywnie poprzez sadzonki, które pobieramy i ukorzeniamy od połowy lipca do połowy września. Primula: obejmuje około 500 gatunków. Długość pędów kwiatowych pierwiosnka waha się od 2-3 cm do niemal 1 m. Kwiaty mają wiele kolorów, m.in. żółty, biały, czerwony. Niektóre gatunki pierwiosnka kwitną w marcu (o ile jest dość ciepło), pełnia kwitnienia większości gatunków przypada jednak na drugą połowę kwietnia i maj. Do pierwiosnków kwitnących wiosną należą: pierwiosnek lekarski (Primula officinalis), wyniosły (Primula elatior), bezłodygowy (Primula acaulis), gruziński (Primula juliae). Latem kwitną: pierwiosnek japoński (Primula japonica), Beesa (Primula beesiana), przyprószony (Primula pulverulenta), kwiecisty (Primula florindae), Viala (Primula vialii). Pierwiosnki lubią stanowiska zacienione. Wymagania glebowe zależą od gatunku kwiatu. Większość pierwiosnków dobrze czuje się na glebach słabo próchniczych o dużej zawartości piasku, wilgotnych, ale przepuszczalnych. Dla innych najlepsze są gleby lekko kwaśne, próchniczne, wilgotne, bez tendencji do zastoin wody. Pierwiosnki są mrozoodporne, wytrzymują temperaturę nawet -20°C. Pierwiosnki zaleca się do skalnych ogródków, na rabaty, do tworzenia obwódek. Można sadzić je pod drzewami, krzewami, a także przy zbiornikach wodnych. Termin wysiewu i długość cyklu produkcji Syningi - Syningia: wysiew: XII- koniec I, wysiew rzutowy,bez przykrycia jest słaba siła kiełkowania, cykl produkcyjny trwa 5-6 miesięcy. Cykl rozwojowu narcyza: Cebula narcyza jest zbudowana z kilku lub kilkunastu mięsistych łusek otoczonych suchymi, cienkimi łuskami barwy jasnobrązowej z wyraźną siateczką nerwów. Nowe cebule, które tworzą się wewnątrz matecznej, pomiędzy jej łuskami, rosną wolno i dopiero po 2 latach wydostają się na zewnątrz, nie zawsze jeszcze zdolne do samodzielnego wzrostu. Korzenie narcyzów są długie, silne. Z piętki dużej cebuli może ich wyrastać nawet kilkadziesiąt. Po wykopaniu nigdy nie usuwa się starych korzeni, gdyż łatwo można uszkodzić zaczątki nowych, które tworzą się bardzo wcześnie, już podczas letniego spoczynku. Cebule pozostawione na lato w glebie bardzo wcześnie się ukorzeniają, ale wzrost rośliny podejmują dopiero wiosną nastepnego roku i cały cykl rozwojowy się powtarza. Cykl rozwojowy mieczyka: Roślina w okresie wegetacji rozpoczyna rozwój z pąków znajdujących się na bulwie macierzystej, kosztem składników pokarmowych w niej zawartych. Tworzy jednocześnie korzenie w warstwie gleby 30-35 cm miąższości, przy sadzeniu bulwy na głębokości 5-10cm. Pierwsze liście podziemne, stanowią ochronę kiełka, a później nowej bulwy zastępczej. Liście właściwe formują się później, a kwiatostan różnicuje się po rozpoczęciu przez bulwę wegetacji. Jeszcze w czasie przekwitania rośliny bulwa intensywnie rośnie, a po trzech tygodniach stopniowo dojrzewa i przechodzi w stan spoczynku.