Zasada działania kolorowych paneli ciekłokrystalicznych?

Prowadzący:

Wykonał:

1. Wprowadzenie.

Wyświetlacze ciekłokrystaliczne, inaczej LCD (ang. liquid crystal display), dzięki swoim szerokim zastosowaniom, zrewolucjonizowały rynek elektroniczny. Są one spotykane niemalże na każdym kroku, począwszy od zegarków na rękę, poprzez telefony komórkowe, aż po monitory i sprzęt medyczny.

W dalszej części swojej pracy wyjaśnię dzięki czemu wyświetlacze ciekłokrystaliczne są tak szeroko stosowane, jak działają, jakie są ich zalety i wady a także jakie znalazły zastosowanie w branży informatycznej.

Nawiążę również do najnowszych technologii, które mają w przyszłości szansę godnie konkurować z wyświetlaczami ciekłokrystalicznymi, a także do nowych technik ulepszających LCD.

2. Gdzie możemy się zetknąć z wyświetlaczami LCD?

Wyświetlacze ciekłokrystaliczne stosowane są wszędzie tam, gdzie występuje potrzeba wyświetlenia jakiś informacji w zminiaturyzowanej formie. Niektórymi przykładami takiego zastosowania są: zegarki elektroniczne (wyświetlacz pokazujący nam godzinę, datę itp.), telefony komórkowe (wyświetlacz informuje m.in. o czasie połączenia), monitory, sprzęt medyczny (wyświetlacze informują np. o pracy serca), aparaty cyfrowe, termometry.

Płaskie monitory ciekłokrystaliczne stały się, jeśli jeszcze nie codziennością, to w każdym razie dość popularnym elementem wyposażenia systemów komputerowych. Z dnia na dzień rosną wymiary ich ekranów, a maleją ceny, jednak i jedno, i drugie postępuje zbyt wolno.

3. Jak działają wyświetlacze ciekłokrystaliczne?

1. Skąd się wziął termin „ciekły kryształ”?

LCD jest skrótem angielskiego terminu “liquid crystal display” oznaczającego ekran ciekłokrystaliczny.

Większość krystalicznych ciał stałych reaguje odmiennie na prąd elektryczny, ciepło, światło i inne bodźce fizyczne w różnych kierunkach przestrzennych. Właściwość ta nazywa się anizotropią. Przyczyną tego zachowania jest obsadzanie przez cząsteczki stałych miejsc w sztywnej sieci krystalicznej, czyli symetria sieci. Światło napotyka na swojej drodze przez taką sieć przestrzenną różne liczby elementów krystalicznych w zależności od kierunku padania, natomiast w cieczach molekuły przesuwają się
w sposób chaotyczny, pozbawiony wszelkich reguł. Światło padające z dowolnego kierunku natrafia na tę samą liczbę molekuł. Ciecz jest zatem izotropowa, nie ma w niej żadnych uprzywilejowanych kierunków. Przed stu laty badacze O. Lehmann oraz F. Reinitzer, podczas badań niektórych cieczy stwierdzili, że mają one właściwości anizotropowe, a zatem typowe cechy krystaliczne. Lehmann określił to nazwą “ciekły kryształ”.

3.2. Właściwości ciekłych kryształów.

Dzisiaj ten nowy stan materii wyjaśnia się szczególnym ukształtowaniem najmniejszych elementów ciekłych kryształów czyli molekuł. W stanie stałym występuje ściśle uporządkowana budowa krystaliczna. Jeżeli taki kryształ podgrzeje się aż do stopienia, wtedy następuje utrata porządku przestrzennego, jednak orientacja cząsteczek pozostaje nie zmieniona. Dopiero wskutek dalszego podwyższania temperatury zanika coraz bardziej uporządkowanie i powstaje stan izotropowej cieczy.

Można zatem w przypadku substancji ciekło-krystalicznych mówić o dwóch temperaturach topnienia; niższej nazywanej właśnie temperaturą topnienia, sygnalizującej przejście ze stanu skupienia stałego do stanu ciekłego oraz wyższej, oznaczającej uzyskanie przez ciecz właściwości izotropowych. W przypadku substancji stosowanych w ekranach ciekłokrystalicznych decydujące znaczenie mają wartości obu tych temperatur oraz różnica między nimi, gdyż ekrany nie powinny pracować w zbyt małym zakresie temperatur. Dopiero żmudne badania fizyko-chemiczne różnych nowych materiałów oraz ich mieszanin umożliwiły opracowanie materiału ciekłokrystalicznego, który można było wykorzystać w technice.

3.3. Formy występowania ciekłych kryształów.

Ciekłe kryształy występują w trzech różnych formach, które różnią się między sobą orientacją molekuł w przestrzeni:

1. w fazie nematycznej - wszystkie cząsteczki są uporządkowane w jednym kierunku.

2. w fazie smektycznej - cząsteczki są również uporządkowane w jednym kierunku, lecz są ułożone w warstwach, które łatwo są względem siebie przemieszczane.

3. 
   w fazie cholesterycznej - cząsteczki w poszczególnych warstwach wykazują uporządkowanie w jednym kierunku, jednak kierunek ten zmienia się w każdej warstwie, tworząc linię śrubową.

Rys. Trzy fazy ciekłych kryształów i ich charakterystyk:

1. faza nematyczna;

b) faza smektyczna;
c) faza cholesteryczna.

3.4. Rodzaje komórek ciekłokrystalicznych.

Rodzaje komórek ciekłokrystalicznych:

• Komórka ciekłokrystaliczna TN

• Komórka ciekłokrystaliczna STN

• Komórka ciekłokrystaliczna DSTN czarno - biała

• Komórka ciekłokrystaliczna TSTN

• Ferroelektryczne ekrany ciekłokrystaliczne.

3.4.1. Komórka ciekłokrystaliczna TN

Rys. Działanie komórki ciekłokrystalicznej TN

Zasada działania komórki ciekłokrystalicznej TN

Między dwiema płytami szklanymi umieszcza się ciekły kryształ w fazie nematycznej w ten sposób, aby cząsteczki były ukierunkowane równolegle do ograniczających płyt. Jeżeli obróci się jedną z tych płyt szklanych o 90°, okaże się, że cząsteczki usytuowane bezpośrednio przy szkle wykonają taki sam obrót. W wyniku tego cząsteczki po obu zewnętrznych stronach ciekłego kryształu obrócone zostały o 90° w stosunku do siebie. Liniowo spolaryzowane światło wychodzi z tylnego polaryzatora, jest obracane o 90° w linii śrubowej cząsteczek i wydostaje się przez przedni polaryzator.

W przypadku, gdy nie ma włączonego pola elektrycznego, miejsce to jest jasne, natomiast po doprowadzeniu pola elektrycznego płaszczyzna spolaryzowanego światła pozostaje nie zmieniona i przedni polaryzator nie przepuszcza światła. Wskutek tego to miejsce jest ciemne.

Współczynnik kontrastowości ekranów ciekłokrystalicznych TN wynosi 3:1. Oznacza to, że jasny punkt obrazowy jest trzykrotnie jaśniejszy od ciemnego.

3.4.2. Komórka ciekłokrystaliczna STN

Zasada działania jest podobna porównaniu z techniką TN. Zmieniono kąt, o jaki obraca się spolaryzowane światło (w technice TN kąt ten wynosił 90°), został silnie zwiększony do wartości 180°¸ 270° i tym samym zmienił się kształt elipsy - stała się bardziej zaokrąglona.

Współczynnik kontrastowości przyjmuje wartości do 7:1. Skutkiem ubocznym, który objawia się w silniejszym stopniu przy rosnącym kącie obrotu jest dwubarwność. Poszczególne długości fal (a zatem kolory) są w różnym stopniu absorbowane tło zamiast mieć czysty kolor biały jest czerwonawe, a nawet przechodzi w pomarańczowe, natomiast punkt obrazu, który powinien być czarny, przybiera kolor od niebieskiego do cyjanu.

3.4.3. Komórka ciekłokrystaliczna DSTN czarno - biała

Komórka aktywna - komórka, do której doprowadzono pole elektryczne - ciekły kryształ jest obrócony o 240° w kierunku przeciwnym do ruchu wskazówek zegara. Komórka pasywna zawiera materiał nematyczny, który jest obrócony o 240° w kierunku zgodnym z ruchem zegara. Obie komórki są obrócone względem siebie w taki sposób, że orientacja cząsteczek po stronie wejściowej jest prostopadła do orientacji po stronie wyjściowej. Folie polaryzacyjne są także obrócone względem siebie o 90°.

3.4.4. Komórka ciekłokrystaliczna TSTN

Zastosowano tylko jedną komórkę ciekłokrystaliczną STN. Zakłócenia kolorów kompensuje się za pomocą dwóch specjalnych folii umieszczonych po obu stronach komórki, między polaryzatorem a szkłem. Znacznie poprawiony współczynnik kontrastowości (do 18:1), niewielka masa bardziej płaski ekran oraz niewielki koszt produkcji spowodowały, że ta technika dokonała przełomu.

3.4.5. Komórka ciekłokrystaliczna TSTN czarno - biała.

Rys. Schemat budowy nematycznej komórki ciekłokrystalicznej wykonanej technologią triple - supertwisted.

3.5. Kolorowe ekrany ciekłokrystaliczne.

Każdy punkt obrazowy składa się z trzech punktów barwnych: czerwonego, zielonego i niebieskiego. Z tych trzech kolorów można uzyskać w wyniku ich zmieszania w odpowiednich proporcjach wszystkie kolory ( w tym czarny i biały). Do każdego punktu obrazowego potrzebne są trzy punkty barwne. Zatem trzeba sterować nie 307 200 punktów ale aż 921 600 punktów. Rozwiązano ten problem dwiema metodami: zastosowaniem techniki DSTN i matrycy pasywnej oraz techniki TFT i matrycy aktywnej.

W przypadku techniki TFT są stosowane trzy różne warianty:

• W pierwszym wariancie stosuje się filtry barwne. Aktywna matryca steruje punktami obrazowymi.

• W drugim wariancie również stosuje się technikę TN wraz z filtrami barwnymi i aktywną matrycą TFT sterującą punktami obrazowymi. Projekcyjny obraz składa się z trzech ekranów ciekłokrystalicznych (czerwonego, zielonego i niebieskiego). Filtry barwne są ułożone w kształcie delta.

• Ekrany komputerowe wymagają raczej statycznych obrazów oraz dokładnie prostych linii, w tym przypadku filtry są ułożone w tzw. kształcie stripe.

3.6. Sterowanie macierzowe.

3.6.1 Macierz bierna.

Większy ekran nie może być oczywiście zrealizowany w takiej technice. Ekrany komputerowe z rozdzielczością VGA wymagają na przykład 640 x 480 punktów obrazowych, co daje ponad 300 000 doprowadzeń. Niezbędne jest tutaj przejście do tzw. sterowania macierzowego punktów obrazowych. Na płytkach umieszcza się przelotowe przezroczyste ścieżki przewodzące. Te elektrody przebiegają na przedniej i tylnej płytce prostopadle do siebie.

3.6.2. Macierz aktywna.

Tu przy pojedynczych punktach obrazowych znajdują się cienkowarstwowe tranzystory polowe nanoszone na nośnik szklany. Te ekrany są nazywane również ekranami z macierzą TFT (ang. thin film transistor). Do wysterowania tranzystorów jest potrzebna bardzo mała moc elektryczna, dzięki temu efekty rozproszenia wzdłuż ścieżek przewodzących są pomijalnie małe. Ekrany z macierzą aktywną pracują szybciej niż z macierzą bierną. Ten drugi rodzaj sterowania jest tańszy i daje większe współczynniki kontrastowości od 1:60 do 1:100.Wadą tej techniki jest potrzeba użycia tranzystorów (cienkowarstwowych) o bardzo wąskich tolerancjach parametrów.

3.6.3. Rozdzielczości LCD

Ponieważ do każdego elementu kolorowego tworzącego piksel potrzebny jest jeden tranzystor, ekran o rozdzielczości 1024 x 768 wymaga 2 359 296 tranzystorów. Jeśli choćby niektóre z nich okażą się wadliwe (co nierzadko zdarza się w procesach produkcyjnych), cały ekran nadaje się do wyrzucenia.
Ekrany LCD mają ustalone rozdzielczości, dlatego uzyskanie obrazu 800 x 600 na wyświetlaczu 1024 x 768 można zrealizować tylko przez zredukowanie obszaru roboczego. Podobnie rozdzielczość 1280 x 1024 uzyskuje się tylko wirtualnie: nie można widzieć całej zawartości takiego obszaru roboczego jednocześnie - trzeba za każdym razem przesuwać "okno", przez które widzi się tylko wycinek ekranu wirtualnego.

4. Zalety i wady monitorów LCD.

Monitory LCD, pomimo wciąż drastycznie wysokich cen, zyskują sobie coraz większą popularność. Trudno się temu dziwić - można je postawić na zwykłym biurku czy stole, na którym monitorowi kineskopowemu zdecydowanie brakuje miejsca. W dodatku mają bardzo przyjemny dla oka, stabilny i kontrastowy obraz, z pozoru lepszy od swoich konwencjonalnych odpowiedników.

Ważny jest również aspekt zdrowotny: pomimo zgodności z najsurowszymi normami, monitory konwencjonalne, zwłaszcza zgromadzone w większej ilości w jednym pomieszczeniu, i tak emitują promieniowanie elektromagnetyczne, o minimalnych natężeniach, ale w bardzo szerokim zakresie częstotliwości - od pól statycznych do promieniowania rentgenowskiego włącznie. Monitory ciekłokrystaliczne w porównaniu z nimi są - chociaż nie - "bez skazy" - wręcz klinicznie czyste jeśli chodzi o promieniowanie. O przewadze płaskiego ekranu nad kineskopem, nawet najnowocześniejszym, z płaską powierzchnią ekranu, nikogo chyba nie potrzeba przekonywać. Natomiast wiedza na temat niedostatków płaskiego ekranu, sprawiających, że monitory kineskopowe jeszcze długo będą się cieszyć zainteresowaniem, jest nieco mniej popularna, podobnie jak znajomość barier, na które prędzej czy później musi natknąć się technologia wyświetlaczy ciekłokrystalicznych.

W ciągu ostatnich kilkunastu miesięcy ceny popularnych modeli wyświetlaczy LCD znacznie spadły - piętnastocalowy panel, odpowiednik siedemnastocalowego monitora CRT (ang. catode ray tube - technologia generowania obrazu za pomocą kineskopu), można kupić już za ok. 2000 złotych brutto.

Ergonomia:

Jedną z charakterystycznych cech monitorów LCD jest ograniczenie kąta widzenia - obraz jest widziany z optymalną jasnością i kontrastem tylko wtedy, gdy oś wzroku jest prostopadła do powierzchni ekranu. W przypadku większych kątów jasność i kontrast znacząco spadają, a w skrajnych przypadkach następuje nawet inwersja kontrastu i inne niezbyt pożądane efekty wizualne. Zjawisko to ma swoje źródło przede wszystkim w zastosowaniu filtrów polaryzacyjnych z polaryzacją osiową - właśnie fakt, że tworzące obraz światło jest częściowo spolaryzowane, powoduje silną zależność widzialności od kąta widzenia.

Postęp technologiczny w produkcji ekranów LCD w ostatnim okresie sprawił, że te niekorzystne efekty zostały zminimalizowane do akceptowalnego poziomu. Tym niemniej wciąż, zwłaszcza w ekranach o niższej jakości, możemy to zjawisko obserwować. Jego uciążliwość jest sprawą bardzo subiektywną - niektórym użytkownikom w ogóle nie przeszkadza, dla innych zaś jest wadą bardzo męczącą. Dlatego jedną z ważniejszych cech monitora LCD jest możliwość jego obrotu w prawo/lewo (wokół osi pionowej). Nawet ważniejszą niż obrót ekranu o 90 stopni do pozycji pionowej (przydatne w zastosowaniach DTP).

Najbardziej istotny w przypadku monitorów kineskopowych czynnik ergonomiczny, jakim jest częstotliwość odświeżania ekranu, w przypadku monitorów LCD jest mniej krytyczny - dzięki ich niedoskonałości.

Bezwładność pojedynczego piksela, nawet w przypadku „szybkich” wyświetlaczy TFT, sprawia, że np. 60-hercowe odświeżanie ekranu, nie do przyjęcia w zwyczajnym monitorze, na ekranie LCD nie wydaje się męczące.

5. Nowe technologie.

5.1. Wyświetlacze plazmowe.

Tam, gdzie potrzebne są płaskie wyświetlacze o przekątnych od 25 do 70", prymat ciekłym kryształom odbierają wyświetlacze plazmowe (PDP - Plasma Display Panels). Zasada ich działania jest zbliżona do popularnych świetlówek - promieniowanie ultrafioletowe wytworzone podczas wyładowania elektrycznego w mieszaninie gazów szlachetnych pobudza odpowiednio dobrany luminofor, który pod jego wpływem emituje światło widzialne. Aby mógł z tego powstać obraz, ekran wyposażony jest w miliony takich "świetlówek" zgrupowanych w trójki RGB. Adresowanie macierzy pikseli umożliwiają prostopadłe względem siebie siatki równoległych elektrod umieszczonych po obu stronach płyty ekranu.

Sterowanie jasnością piksela zapewnia odpowiedni dobór długości impulsów napięcia sterującego, co pozwala uzyskać ponad 16 milionów barw. Wyświetlacze plazmowe odznaczają się dużą jasnością oraz szerokim kątem widzenia. Produkcja PDP jest dużo prostsza (i tańsza!) niż LCD. Pierwsze modele PDP miały słaby kontrast (rzędu 70:1) przez konieczność zapewnienia ciągłej obecności napięcia podkładu utrzymującego jonizację gazu, w wyniku czego "czarne" piksele również emitowały nieco światła. Opracowanie nowych układów sterujących pozwoliło podnieść kontrast nawet do 500:1.

Wyświetlacze PDP nie są zbyt trwałe (około 10 tysięcy godzin). Dla porównania, trwałość LCD wynosi ok. 60 tys. godzin, zaś monitorów CRT - 40 tys. godzin (do nastąpienia zauważalnej degeneracji luminoforu). Największą wadą PDP jest jednak niska rozdzielczość - średnica najmniejszego piksela to ok. 0,3 mm; mniejszy odstęp między punktami nie jest możliwy ze względu na ryzyko powstania zakłóceń. Z tego powodu wyświetlacze PDP nie nadają się na osobiste monitory, są za to z powodzeniem wykorzystywane jako monitory prezentacyjne.

Fujitsu opracowało wyświetlacze ALiS (Alternate Lighting of Surfaces). Zastosowany w nich przeplot - wyświetlanie naprzemienne parzystych i nieparzystych linii obrazu - pozwolił uniknąć wzajemnego zakłócania sąsiednich pikseli. Przy tej samej liczbie elektrod uzyskano dwukrotnie większą rozdzielczość, zaś wyeliminowanie ciemnych odstępów między liniami pozwoliło zwiększyć jasność obrazu.

Ciekawym rozwiązaniem jest PALCD (Plasma Addressed LCD), będące połączeniem PDP i LCD. Barwny obraz powstaje tu na identycznej zasadzie jak w LCD, z tą jednak różnicą, że do zmiany orientacji cząsteczek ciekłego kryształu wykorzystywane jest wyładowanie elektryczne w mieszaninie gazów. Zaletą PALCD jest brak półprzewodników sterujących pikselami, co zmniejsza tłumienie światła, a także stawia niższe wymagania procesowi produkcyjnemu i pozwala obniżyć cenę. Urządzenia PALCD znajdą zastosowanie przede wszystkim jako wyświetlacze prezentacyjne.

5.2. Ekrany dotykowe.

Urządzenia wykorzystujące taką formę sterowania stają się coraz popularniejsze, możemy je spotkać w bankomatach, automatach sprzedająco usługowych, elementach maszyn przemysłowych, multimedialnych systemach informacyjnych (kioski multimedialne), w biurach podróży, firmach ubezpieczeniowych lub na dworcach. Producenci coraz częściej stosują je w notebookach, a w palmtopach stały się już wręcz obowiązującym standardem. Powszechnie stosowany graficzny interfejs użytkownika wymaga pokazywania na ekranie obiektów za pośrednictwem których chce się wydać komputerowi jakieś polecenie (podobnie jak przy wskazywaniu myszką). Najnaturalniejsze dla człowieka (choć nie zawsze zgodne z kanonami dobrego wychowania) jest pokazywanie palcem. W przypadku, kiedy palec, ze względu na niewielkie rozmiary ekranu, nie pozwala na dostatecznie precyzyjne wskazywanie, można zastąpić go plastikowym rysikiem, wypisanym długopisem lub dowolnie innym przedmiotem o właściwych kształtach i rozmiarach. Poważną barierę dla popularyzacji ekranów dotykowych stanowiła przez dłuższy czas ich wysoka cena. Obecnie jednak ceny rozwiązań dotykowych przybrały rozsądne wartości, dzięki czemu ich popularyzacja następuje w szybkim tempie.

Najszersze pole dla ich stosowania to rozwiązania przemysłowe, a także handlowo-usługowe. Dla tych ostatnich powstało już szereg zaleceń projektowania interfejsu aplikacji tak, aby wykorzystać wszystkie zalety ekranu dotykowego. Rozwiązania zastosowane w ekranach dotykowych otwierają przed nimi nowe pole zastosowań, np. dzięki wrażliwości na nacisk, stać się one mogą narzędziem dla grafików komputerowych, wypierając tradycyjne tablety graficzne.

5.3. Wyświetlacze OLED.

Firmy Sanyo i Kodak poinformowały, że rozpoczęły już produkcję wyświetlaczy OLED, mających zastąpić w niedalekiej przyszłości wyświetlacze ciekłokrystaliczne (LCD).

Zdaniem analityków, wyświetlacze OLED za kilka lat mogą stać się znacznie popularniejsze od stosowanych dziś paneli LCD. Technologia umożliwiająca produkowanie takich ekranów bazuje na zjawisku zwanym elektroluminescencją. Polega ono na tym, że pewne cząstki organiczne emitują światło, gdy płynie przez nie prąd. Według ekspertów urządzenia wykorzystujące diody organiczne mają właściwie same zalety: są od klasycznych wyświetlaczy tańsze, cieńsze, łatwiejsze do wyprodukowania. Mają również zapewniać lepszą jakość obrazu, który jest przede wszystkim bardziej kontrastowy, jaśniejszy i zawierający bardziej nasycone kolory niż wyświetlany przez panele LCD. Co ciekawe - pierwsze egzemplarze wyświetlaczy OLED są o ok. 50% droższe niż ich odpowiedniki wykorzystujące ciekłe kryształy. Zdaniem analityków ta sytuacja ma się jednak zmienić w najbliższej przyszłości.

Wykorzystanie paneli OLED nie ograniczy się jednak wyłącznie do wyświetlaczy aparatów cyfrowych i telefonów komórkowych. Pod koniec ubiegłego roku Kodak i Sanyo zaprezentowały wspólnie prototyp wyświetlacza OLED o przekątnej 15 cali. Na razie nie wiadomo jednak kiedy tak duże wyświetlacze tego typu trafią do sprzedaży.

6. Żargon.

Krata szczelinowa: krata cienkich drutów biegnących między górną i dolną krawędzią ekranu. Dzięki niej elektrony trafiają we właściwe miejsca na ekranie. Technologię tę autorzy (firma Sony) ochrzciła mianem Trinitron (Diamondtron).

Siatka maskująca: lekko zakrzywiona metalowa płachta naszpikowana małymi otworami. Dzięki niej strumień elektronów pobudza tylko wybrane miejsca na ekranie kineskopu.

CRT: (ang. catode ray tube) technologia generowania obrazu za pomocą kineskopu.

Odstęp między plamkami: liczona w milimetrach odległość między plamkami kineskopu lub między elementami wyświetlacza LCD.

Częstotliwość odświeżania: (Hz) liczba odświeżeń ekranu w ciągu jednej sekundy. Monitory kineskopowe wymagają częstotliwości odświeżania minimum 75 Hz, a ciekłokrystaliczne tylko 60 Hz.

Rozdzielczość: liczba pikseli w wierszach i kolumnach monitora (na przykład 1024 x 768). Monitory kineskopowe mogą wyświetlać obraz w różnych rozdzielczościach, a ciekłokrystaliczne w z góry ustalonych.

TFT: (ang. thin film transistor) technologia matrycy aktywnej, wykorzystująca tranzystory cienkowarstwowe. Za jej pomocą budowane są wszystkie nowoczesne monitory płaskie (wyświetlacze ciekłokrystaliczne).

7. Podsumowanie.

Można śmiało zaryzykować twierdzenie, że monitory LCD staną się dość szybko poważnym konkurentem sprzętu konwencjonalnego. Wzrastająca skala produkcji i postęp technologiczny sprawiają, że ceny ich szybko maleją. Chociaż jest mało prawdopodobne, by w krótkim okresie monitory ciekłokrystaliczne osiągnęły poziom cen konkurencyjny wobec monitorów konwencjonalnych, to wynikająca z ich konstrukcji wygoda użytkowania, a także takie cechy jak mały pobór energii i niski poziom promieniowania elektromagnetycznego sprawiają, że mimo prohibicyjnych obecnie cen, monitory LCD stają się coraz popularniejsze.

8. Literatura.

1. Czasopismo popularnonaukowe „Świat Nauki”,

2. Czasopismo popularnonaukowe „Wiedza i Życie”,

3. Źródło internetowe,

4. „Encyklopedia Techniki”,

Spis treści:

1. Wprowadzenie. ............................................................................... 2

2. Gdzie możemy się zetknąć z wyświetlaczami LCD? ..................... 3

3. Jak działają wyświetlacze ciekłokrystaliczne? ............................... 3

1. Skąd się wziął termin „ciekły kryształ”?

2. Właściwości ciekłych kryształów.

3. Formy występowania ciekłych kryształów.

4. Rodzaje komórek ciekłokrystalicznych.

1. Komórka ciekłokrystaliczna TN

2. Komórka ciekłokrystaliczna STN

3. Komórka ciekłokrystaliczna DSTN czarno - biała

4. Komórka ciekłokrystaliczna TSTN

5. Komórka ciekłokrystaliczna TSTN czarno - biała

5. Kolorowe ekrany ciekłokrystaliczne.

6. Sterowanie macierzowe.

1. Macierz bierna.

2. Macierz aktywna.

3. Rozdzielczości LCD

4. Zalety i wady monitorów LCD .................................................... 12

5. Nowe technologie. ....................................................................... 14

1. Wyświetlacze plazmowe.

2. Ekrany dotykowe.

3. Wyświetlacze OLED.

6. Żargon. ......................................................................................... 18

7. Podsumowanie. ............................................................................ 19

8. Literatura. ..................................................................................... 19

1

---