Geografia - opracowanie, I rok TiR


Geografia turystyczna - zagadnienia egzaminacyjne

  1. Geografia turystyczna jako nauka - cel, przedmiot i zakres badań, miejsce w systemie nauk geograficznych i systemie nauk o turystyce.

Definicja:

Cel (funkcje wobec innych dyscyplin badających turystykę):

Przedmiot badań:

Zakres badań:

Miejsce w systemie nauk geograficznych:

a) badania z nurtu geografii fizycznej → geografia rekreacyjna, turystyczna (prof. Bartkowski, Poznań)

b) badania realizowane z metodyką geografii społeczno - ekonomicznej → geografia turyzmu

a) + b) → geografia turyzmu /łączy elementy geografii fizycznej i społeczno - ekonomicznej/

  1. Treść, zakres i relacje pojęć: czas wolny, turystyka, turyzm i rekreacja na gruncie geografii turystycznej.

Czas wolny - czas który pozostaje do dyspozycji po odjęciu czasu pracy, dojazdów z i do pracy, czasu snu oraz czasu niezbędnych czynności osobistych i domowych.

Rekreacja ( łac. rekreatio - odpoczynek) - odpoczynek → przerwa w pracy, odnowienie sił, jest skutkiem odpoczynku; funkcje: odprężenie, rozrywka, rozwój

- na gruncie geografii: geografia rekreacji jest społeczną nauka geograficzną traktująca o prawidłowościach formowania się , funkcjonowania i rozmieszczenia terytorialnych i akwatorialnych systemów organizacji działalności ludzkiej, odbywającej się w czasie wolnym od zajęć koniecznych i na terenach poza miejscem stałego zamieszkania.

Turystyka - to działania ludzi, którzy podróżują  i przebywają dla wypoczynku, w interesach i w innych celach, przez nie więcej niż jeden rok bez przerwy, w miejscach znajdujących się poza ich zwykłym otoczeniem.

Turyzm - całokształt zagadnień teoretycznych, gospodarczych, geograficznych, statystycznych, prawnych, kulturowych i społecznych związanych z ruchem turystycznym.

  1. Definicja i istota pojęć: walory turystyczne, potencjał rekreacyjny, atrakcja turystyczna.

Walory turystyczne - 1. elementy środowiska przyrodniczego oraz elementy pozaprzyrodnicze, które razem lub każdy z osobna są przedmiotem zainteresowania turysty; 2. to wszystkie osobliwości, dobra kultury, wartości istniejące na obszarze turystycznym, które stworzyła natura, ukształtowała historia i tworzy współczesność

a) przyrodnicze:

b) pozaprzyrodnicze:

c) wypoczynkowe

d) krajoznawcze

e) specjalistyczne

Potencjał rekreacyjny - zdolność środowiska do tworzenia warunków zapewniających człowiekowi odpoczynek i regenerację w aspekcie fizycznym i psychicznym

Zajęcie przyrodnicze:

a) samoregulacyjno - odpornościowy

b) zasobowo - użytkowy

c) percepcyjno - behawioralny

Atrakcja turystyczna - system obejmujący 3 elementy:

  1. Pojęcie regionu i regionalizacji turystycznej.

Region turystyczny - 1. obszar pełniący funkcję turystyczną na zasadzie pewnej jednorodności cech środowiska geograficznego i wewnętrznych powiązań usługowych; 2. to obszar charakteryzujący się walorami turystycznymi i odpowiednimi do nich walorami recepcyjnymi, do którego kieruje się ruch turystyczny

Regionalizacja - taki podział powierzchni Ziemi, przy którym wydzielane części zachowują terytorialną całość i wewnętrzną spójność wynikającą ze wspólnoty rozwoju, położenia geograficznego, jedności procesów i przestrzennego powiązania oddzielonych części składowych.

System taksometryczny jednostek regionalnych:

obszar (2)

prowincja (7)

podprowincja (19)

makroregion (57)

mezoregion (320)

mikroregion

  1. Turystyka alternatywna - idea, główne założenia i formy; „miękkie” i „twarde” podróżowanie.

Turystyka alternatywna (zrównoważona) - ekologiczna, prosta, łagodna, agrarna, miękka, dyskretna, zielona, delikatna, wiejska, farmerska.

Założenia (cechy):

Formy:

„twarde podróżowanie” „miękkie podróżowanie”

/turystyka masowa/ /turystyka alternatywna/

mało czasu dużo czasu

szybkie środki lokomocji odpowiednie środki lokomocji

sztywny program spontaniczne decyzje

z przewodnikiem sam sobie przewodnikiem

osobliwości przeżycia

wygodnie i pasywnie męcząco i aktywnie

brak przygotowania uprzednie przygotowanie

nieznajomość języków nauka języków

poczucie wyższości radość z nauki

zakupy kupno prezentów

  1. Turystyka ekologiczna - istota, rodzaje, perspektywy rozwoju w Polsce.

Turystyka masowa → turystyka nieagresywna wobec środowiska → turystyka przyjazna wobec środowiska → turystyka ekologiczna

2002 - International Lear of Ecotourism

Turystyka ekologiczna (ekoturystyka) - podróż do obszarów przyrodniczo cennych w celach poznawczych, inspirujących i samo realizacyjnych, nie naruszająca integralności i bogactwa oraz bioróżnorodności odwiedzanych krajobrazów.

Rodzaje (nurty):

Perspektywy rozwoju ekoturystyki w Polsce:

  1. Agroturystyka - istota, główne czynniki lokalizacyjne.

Agroturystyka - forma wypoczynku odbywającego się na terenach wiejskich o charakterze rolniczym, oparta o bazę noclegową i aktywności rekreacyjne związane z gospodarstwem rolnym lub równoważnym i jego otoczeniem (przyrodniczym, produkcyjnym, usługowym)

Formy:

Główne czynniki lokalizacyjne:

  1. Główne koncepcje badawcze geografii turystycznej (koncepcja Terytorialnego Systemu Rekreacyjnego, teoria cyklu ewolucji obszaru turystycznego Butlera, model percepcji przestrzeni turystycznej Miosecca).

a) Koncepcja terytorialnych systemów rekreacyjnych - TSR ( lata 70, W.S. Prieobrażenski, J.A. Wiednienin): według Kowalczyka; nawiązuje do teorii kompleksów terytorialno - produkcyjnych; główna zaleta: wprowadzenie myślenia systemowego do geografii turyzmu;

Na przestrzenną organizację turystyki i wypoczynku składają się następujące podsystemy:
- uczestnicy wypoczynku ( sposoby spędzania czasu wolnego)
- walory przyrodnicze i kulturowe ( stopień ich atrakcyjności oraz zdolność środowiska do przyjęcia odwiedzających - chłonność i pojemność rekreacyjna)
- infrastruktura techniczna ( właściwa obsługa dla wypoczywających , ale również dla zatrudnionych w turystyce, stałych mieszkańców; chodzi głównie o sieć transportową)
- zatrudnieni w obsłudze ruchu turystycznego ( kwalifikacje osób zatrudnionych)
- instytucja zarządzająca danym systemem (istotna rola dla właściwego funkcjonowania terytorialnego systemu rekreacji)

b) Cykl ewolucji obszaru turystycznego Butlera wskazuje, że po okresie powolnego, a następnie dynamicznego rozwoju, przychodzi stagnacja popytu na danym obszarze. Wówczas dalsze losy obszaru uzależnione są od czynników odmładzających, dających nowe impulsy dla dalszego działania, a w przypadku ich braku występuje upadek obszaru turystycznego.

Fazy:

I eksploracja - polega na pojawieniu się na danym obszarze nieznacznej liczby turystów indywidualnych, których przyciągają głównie walory przyrodnicze lub kulturowe. Oddziaływanie na życie mieszkańców i lokalną gospodarkę jest niewielkie.

II wprowadzanie- występuje, gdy turyści odwiedzają dany obszar coraz częściej, a część mieszkańców zaczyna czerpać dochody z usług noclegowych, gastronomicznych, itp.

III rozwój - występuje w momencie, gdy na danym obszarze turystyka ( np. zdrowotna) staje się jednym z głównych źródeł dochodów, a liczba turystów zrównuje się z liczbą stałych mieszkańców

IV konsolidacja - oznacza pełny rozwój funkcji turystycznej na danym obszarze. Charakteryzuje się zwolnieniem tempa wzrostu ilości turystów, a turystyka staje się dominującym działem lokalnej gospodarki. Następuje oddzielenie w przestrzeni miejskiej funkcji turystyczno- leczniczej ( sanatoriów, hoteli, restauracji, itp.) od funkcji społecznej ( gospodarstw domowych, itp.)

V stagnacja - odznacza się zdecydowanym zahamowaniem dynamiki wzrostu odwiedzających, a następnie spadkiem liczby turystów. Infrastruktura turystyczna zaczyna źle funkcjonować, co prowadzi do wystąpienia trudności ekonomicznych, problemów społecznych i ekologicznych.

VI upadek / odrodzenie, czyli powtórzenia cyklu - charakteryzujący się spadkiem liczby turystów, zamykaniem nierentownych hoteli, sanatoriów lub przekształcaniem ich w inne podmioty ( domu opieki społecznej, szpitale, itp.)

c) Model percepcji przestrzeni turystycznej Miosseca - zakłada, że zachowania turystyczno-wypoczynkowe są odbiciem wcześniejszych wyobrażeń przestrzennych

- ruch turystyczny jest generowany przez miasto, którego mieszkańcy chcą zaspokoić potrzeby turystyczne, stopniowo zagospodarowują otaczającą miasto przestrzeń
- zachowania turystów są silnie związane z procesami percepcyjnymi i wyobrażeniami przestrzennymi
- stopień poznania przestrzeni wokoło miejskiej zależy od wielu czynników np.: dostępność komunikacyjna
- zwiększanie odległości od centrum  - poziom "oswojenia" przestrzeni zmniejsza się
- opracowany przez niego schemat przestrzenny ma postać koncentryczno - radialną  

Z innego źródła:

Model ten twierdzi, że ruch turystyczny jest generowany przez miasto którego mieszkańcy chcą zaspokoić potrzeby turystyczne, stopniowo zagospodarowują otaczającą je przestrzeń. Strefy turystyczno - wypoczynkowe wokół ośrodka będącego punktem centralnym układu (miasta) są różnie wykorzystane w zależności od różnego stopnia „oswojenia” przestrzeni przez potencjalnych i faktycznych uczestników ruchu turystyczno - wypoczynkowego. Stopień poznania przestrzeni jest uzależniony od wielu czynników np. cech środowiska przyrodniczego, dostępności komunikacyjnej.

Schemat przestrzenny ma postać koncentryczno - radialną.

Uwzględnia on w swojej koncepcji nie tylko podaż turystyczną ale również popyt.

S. Liszewski na podstawie charakteru działalności turystycznej oraz stopnia kształtowanej przez nią przestrzeni geograficznej i społecznej wyróżnił 5 jej typów:


Z Internetu:
Model koncentryczno-radialny występuje przede wszystkim w większych ośrodkach miejskich, przy czym im ośrodek (aglomeracja miejska) jest większy, tym większy jest stopień złożoności. W najbardziej złożonej postaci modelu koncentryczno-radialnego na peryferiach miasta pojawiają się obszary dużej koncentracji usług gastronomicznych, np. przy centrach handlowych.

Proces percepcji przestrzeni (otoczenia podmiotu) obejmuje identyfikację (rozpoznanie, klasyfikację) obiektów, ich strukturyzację (określenie wzajemnych relacji), wartościowanie (postrzeganie wartości użytkowych) i odczuwanie, czyli percepcję przypisywanych znaczeń (Lisowski 2003).

  1. Pojęcie środowiska geograficznego i jego struktura.

Środowisko geograficzne - 1. otoczenie fizyczne i biotyczne w którym żyje społeczeństwo ludzkie (otaczająca człowieka przyroda); 2. skomplikowany, wielowymiarowy i wielocechowy system składający się z wzajemnie powiązanych i uwarunkowanych geokomponentów oraz tworzonych przez nie jednostek przestrzennych różnej rangi, zwanych geokompleksami.

Wymiar pionowy → geokomponenty

Wymiar poziomy → geokompleksy

Wymiar czasu

Geokomponenty - podział:

II podział:

Geokompleksy:

Geokompleksy to:

Środowisko geograficzne mozaiką jednostek przestrzennych różnej rangi i wielkości:

Sfery Ziemi:

  1. Atrakcyjność i przydatność środowiska geograficznego dla potrzeb turystyki - definicje, treść i zakres pojęć.

W budowie, póki co tyle:

Atrakcyjność środowiska geograficznego dla potrzeb turystyki - suma atrakcji („siła przyciągania”).

Przydatność środowiska geograficznego dla potrzeb turystyki - forma turystyki (co?), lokalizacja (gdzie?); określenie zawierające w sobie lokalizacje konkretnych form turystyki w danym terenie, wiec wyznaczają je te cechy środowiska geograficznego, które umożliwiają realizacje konkretnych form turystyki. Należy określić formę turystyki i lokalizacje. 

  1. Mapa jako główne źródło informacji geograficzno-turystycznej; definicja i podział map, znaczenie map dla turystycznych badań środowiska geograficznego, kartografia turystyczna, istota GPS.

Kartografia - nauka o mapach, metodach ich sporządzania i wykorzystania.

Topografia - dział kartografii, zajmujący się pomiarami w terenie i sporządzaniem map topograficznych.

Definicja mapy - zmniejszony, matematycznie określony, umowny obraz powierzchni ziemi na płaszczyźnie, przedstawiający rozmieszczenie i stan różnych zjawisk przyrodniczych i społeczno-ekonomicznych naniesionych zgodnie z przeznaczeniem mapy.

Atrybuty mapy:

Mapa jako model kartograficzny rzeczywistości.

Podział map:

  1. ogólnogeograficzne

  1. tematyczne

Mapy:

Treść mapy topograficznej:

Zadania mapy turystycznej:

Cechy wyróżniające mapy turystycznej:

Rodzaje znaków na mapie turystycznej:

Podział znaków:

Cechy znaków na mapie turystycznej:

Podział map turystycznych:

  1. specjalistyczne (tematyczne)

  • ogólne

    • Treść turystyczna na planach miast:

    G(lobal) P(ositioning) S(ystem)

    Globalny System Pozycyjny (Lokalizacyjny) - system satelitarny przeznaczony do szybkiego i dokładnego wyznaczania współrzędnych, określających pozycję w globalnym systemie odniesienia (program GPS Navstar - Navigation Satelite Time and Ranging - Departament Obrony USA).

    Segment kosmiczny składa się z 32 (stan na 28.12.2008r.) satelitów umieszczonych na orbitach kołowych o nachyleniu 55° (Block IIA, IIR, IIR-M) lub 63° (Block I) względem płaszczyzny równika na wysokości 20162 km. Obieg Ziemi przez satelitę trwa 11h 58min (pół doby księżycowej). Około 28 satelitów jest stale czynnych a pozostałe są testowane bądź wyłączone z przyczyn technicznych.

    Historia:

    Zasada działania systemu GPS:

    Zarządzanie system GPS:

    Struktura systemu GPS:

    Segment kosmiczny:

    Segment naziemny (nadzoru):

    Segment użytkowników:

    Inne systemy:

    Funkcje nawigacyjne w odbiornikach do celów rekreacyjnych:

    1. Rzeźba terenu a turystyka; cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Budowa geologiczna a turystyka; cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Gleby a turystyka; cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Wody a turystyka cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Roślinność i użytkowanie terenu; cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Świat zwierzęcy a turystyka; cechy istotne dla turystycznego użytkowania środowiska geograficznego.

    1. Podstawowe źródła informacji o cechach komponentów środowiska geograficznego.

    Rzeźba terenu:

    Budowa geologiczna:

    Gleby:

    Wody:

    Klimat:

    Szata roślinna:

    Stan środowiska:

    Dla wszystkich komponentów:

    1. Główne obszary i walory turystyczne Polski, Europy i świata.

    1. + podręcznik: Kowalczyk A., 2000: Geografia turyzmu, PWN, Warszawa.


    Wyszukiwarka

    Podobne podstrony:
    anatomia Junctuare membri inferioris, Pomoce naukowe, Opracowania, I rok, Anatomia
    arkusz Geografia poziom p rok 2009 3709 MODEL
    arkusz Geografia poziom p rok 2009 5666
    REGULAMIN EGZAMINU PRAKTYCZNEGO, Pomoce naukowe, Opracowania, I rok, Anatomia
    arkusz Geografia poziom p rok 2007 213
    1 wstep do prawa, II rok TiR
    podstawy sesja - odpowiedzi, AWF I ROK TIR
    Pytania ORT, II rok TiR
    NIECKA-NIDZIAŃSKA, II rok TiR
    arkusz Geografia poziom r rok 2009 1426 (2)
    OPRACOWANIE 3 rok + moje, MECHATRONIKA, IV Semestr, Języki programowania

    więcej podobnych podstron