1. Budynek - jego funkcja i konstrukcja (klasyfikacja budynków)

BUDYNEK - obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, mający fundamenty i dach.

KLASYFIKACJA BUDYNKÓW:

* wg usytuowania:

- wolnostojące

- bliźniacze

- szeregowe

* wg wysokości:

- parterowe

- jednopiętrowe

- wielopiętrowe; w tym:

- niskie (N) (do 12m.n.p.m. lub do 4 kondygnacji nadziemnych)

- średnio - wysokie (SW) (12-25m.n.p.m. lub 4-9 kondygnacji nadziemnych)

- wysokie (W) (25-55m.n.p.m. lub 9-18 kondygnacji nadziemnych)

- wysokościowe (WW) (powyżej 55m.n.p.m.)

FUNKCJE BUDYNKU

- funkcja użytkowa - określa jednocześnie poziom wymagań stawianych budynkowi w innych dziedzinach (wymagania konstrukcyjne, mikroklimatyczne, zapewnienie bezpieczeństwa). Funkcja ta musi być rozwiązana z równoczesnym spełnieniem wymagań estetycznych.

- funkcja osłonowa - zapewnienie użytkownikom osłony przed szkodliwym wpływem czynników zewnętrznych (temperatura, opady, wiatr, hałas, nadmierne nasłonecznienie lub naświetlenie, kurz)

ELEMENTY KONSTRUKCYJNE

- głównym zadaniem elementów konstrukcyjnych jest przenoszenie obciążeń działających na budynek

- obciążenia obiektu budowlanego - siły fizyczne, wynikające z ciężaru elementów, przeznaczenia i sposobu użytkowania obiektu oraz wpływów środowiskowych (np. parcie wiatru, obciążenie śniegiem)

2. Charakterystyka głównych elementów konstrukcyjnych budynku

- FUNDAMENT - przekazuje obciążenia z budowli na podłoże gruntowe

- ŚCIANY KONSTRUKCYJNE (nośne) - przegrody pionowe (zewnętrzne i wewnętrzne) przenoszą ciężar własny i inne obciążenia w wyżej położonych elementach, ustrojach budynku, parcie wiatru lub parcie gruntu na fundament lub inne elementy konstrukcyjne

- NADPROŻA - elementy belkowe lub łukowe przekrywające od góry otwory okienne i drzwiowe, przenoszące obciążenia ze ściany usytuowanej powyżej nich

- STROPY - przekrycia kondygnacji (przegrody poziome)przenoszą ciężar własny i obciążenia z wyższych kondygnacji na konstrukcje nośną niższych kondygnacji. Pełnią też rolę usztywniającą

- DACH - górne przekrycie budynków, składające się z konstrukcji nośnej i poszycia. Przenosi obciążenia (ciężar własny, obciążenia środowiskowe) na niżej położone ustroje konstrukcyjne

- STROPODACH - płaski dach, połączony konstrukcyjnie ze stropem najwyżej kondygnacji

- WIEŃCE - elementy konstrukcji usytuowane w ścianach konstrukcyjnych po obwodzie stropów lub stropodachów w celu powiązania ich ze ścianami (współpraca w przekazywaniu obciążeń)

- SCHODY - element komunikacyjny, przenoszą ciężar własny oraz obciążenia zmienne na inne ustroje konstrukcyjne (Np. ściany klatki schodowej)

3. Układy konstrukcyjne budynków ścianowych - opis, rysunki

KONSTRUKCJA ŚCIANOWA - składa się ze ścian i stropów. Zastosowanie: budynki mieszkalne, hotelowe, szpitalne.

(nie mam rysunku)

4. Układy konstrukcyjne budynków szkieletowych - opis, rysunki

KONSTRUKCJA SZKIELETOWA - przestrzenny układ słupów i płyt (szkielet słupowo-płytowy) lub słupów i belek (szkielet słupowo-belkowy). Zastosowanie: budynki biurowe, produkcyjne, magazynowe, parkingi.

(nie mam rysunku)

5. Charakterystyka technologii budownictwa tradycyjnego i uprzemysłowionego (w tym zalety i wady prefabrykacji)

BUDOWNICTWO TRADYCYJNE

- metody wykonywania robót budowlanych stosowano powszechnie i od dawna

- wykonywane na miejscu budowy

- najczęściej jest to budownictwo murowane

- nie wyklucza to stosowania nowoczesnych narzędzi i urządzeń

BUDOWNICTWO UPRZEMYSŁOWIONE

- montaż gotowych elementów prefabrykowanych

- wieloblokowe

- wielkopłytowe

- konstrukcje szkieletowe

- elementy przestrzenne

ZALETY PREFABRYKACJI

- skrócenie czasu montażu

- możliwość produkcji elementów przez cały rok

- duży stopień mechanizacji

WADY PREFABRYKACJI

- duża energochłonność (produkcja, transport)

- straty energii podczas eksploatacji budynków

- duże koszty budowy i wyposażenia zakładów produkcyjnych

- zła jakość prefabrykatów

6. Oddziaływania, sytuacje obliczeniowe

ODDZIAŁYWANIA

Siły wewnętrzne w przekrojach elementów konstrukcji wywołane są oddziaływaniami, które dzielimy na:

- bezpośrednie, czyli obciążenia-siły i momenty bezpośrednio przyłożone do konstrukcji

- pośrednie - powodujące odkształcenia elementów konstrukcji wymuszone przez węzły łączące je z innymi elementami lub podłożem gruntowym (Np. nierównomierne osiadanie podpór, zmiany temperatury)

SYTUACJE OBLICZENIOWE

Są to wszelkie okoliczności w jakich konstrukcja spełniać będzie swoje funkcje.

Dzielą się na:

- trwałe - występujące w warunkach zwykłego użytkowania

- przejściowe - występujące w warunkach przejściowych (Np. naprawa konstrukcji)

- wyjątkowe - Np. występujące w trakcie pożaru, eksplozji

7. Obciążenia (klasyfikacja + krótka charakterystyka)

PODZIAŁ OBCIĄŻEŃ

- stałe (G) - których wartość, kierunek i położenie pozostają niezmienne (Np. własny ciężar stałych elementów konstrukcyjnych, budowli, gruntu ruchomego)

- zmienne (Q) - mogą się zmieniać w czasie użytkowania budowli lub innym rozpatrywanym okresie (Np. obciążenia technologiczne, śniegiem, wiatrem, temp., od urządzeń dźwigowych , transportowych, spowodowane ciągłymi górniczymi deformacjami terenu)

- wyjątkowe - mogą wystąpić w wyniku mało prawdopodobnych zdarzeń (Np. uderzenia pojazdami, działania pożaru, sejsmiczne, spowodowane huraganami, wiatrami, wybuchem, wstrząsami górniczymi, nieciągłymi deformacjami górniczymi, powodzie, awarie urządzeń)

KRYTERIUM I WARTOŚĆ ODCIĄŻENIA

- charakterystyczne - z reguły o wartościach nominalnych, czyli ustalonych przepisami

- obliczeniowe - obciążenie charakterystyczne pomnożone przez przypisany im współczynnik obciążenia

8. Obciążenia stałe konstrukcji i budowlanego wykończenia

Charakterystyczne wartości własnego ciężaru konstrukcji i budowlanego wykończenia ustala się na podstawie projektowych wymiarów i ciężaru objętościowego materiałów lub ciężarów jednostkowych zastosowanych materiałów

- ciężary objętościowe materiałów (kN/m3)

- ciężary jednostkowe pokryć dachowych, podłóg i posadzek (kN/m2)

- ciężary własne konstrukcji niektórych stropów odniesione do jednostki powierzchni (kN/m2)

- obliczeniowa wartość obciążenia stałego (kN/m2)

9. Obciążenie budowli całkowicie zagłębionych w gruncie z uwzględnieniem różnych możliwości poziomu wód gruntowych

OBCIAZENIA STALE

Obciążenie budowli całkowicie zagłębionych w gruncie powyżej PPW

PIONOWE

- jednostkowe charakterystyczne pionowe obciążenie warstwą gruntu (kN/m2)

q - ciężar objętościowy gruntu (kN/m3)

qn - charakterystyczna wartość obciążenia naziomu (kN/m2)

(wzór; wykład 2 slajd 7) (nie umie go wstawić)

POZIOME

-jednostkowe charakterystyczne poziome obciążenie gruntem (kN/m2)

K0 - współczynnik spoczynkowego parcia gruntu

K0 = 0,5 - grunty niespoiste,

K0 = 0,6 - grunty spoiste

(wzór; wykład 2 slajd 8) (nie umie wstawić)

10. Obciążenia zmienne technologiczne

Charakterystyczne wartości obciążeń zmiennych, równomiernie rozłożonych działających na stropy zależą od przeznaczenia obiektu budowlanego i sposobu użytkowania pomieszczeń.

Podane są w normie PN-82/B-02003

Długotrwałą część obciążeń zmiennych równomiernie rozłożonych określa się mnożąc jego wartość charakterystyczną przez współczynnik ψdi

W obliczeniach przekryć, pokryć, schodów i balkonów uwzględnia się pionowe obciążenie skupione działające na powierzchnię 0,1 x 0,1 m o następujących wartościach charakterystycznych:

- 1,5 kN - przekrycia i schody

- 1,0 kN - strychy, pokrycia, tarasy, balkony

- 0,5 kN - pokrycia, na których poruszać się można tylko po mostkach

11. Obciążenie śniegiem

PN-80/B-02010/A21:2006

Charakterystyczna wartość obciążenia śniegiem odniesiona do rzutu dachu na płaszczyznę poziomą:

Sk = Qk x C

Qk - wartość charakterystyczna obciążenia śniegiem (kN/m2)

Jest to wartość ciężaru pokrywy śnieżnej na gruncie, która może być przekroczona przeciętnie raz w ciągu 50 lat

C - współczynnik zależny od kształtu i pochylenia dachu

12. Obciążenie wiatrem

PN-77/B-02011

Charakterystyczna wartość obciążenia wiatrem

pk = qk x Ce x C x B

qk- charakterystyczna wartość ciśnienia prędkości wiatru, zależna od strefy obciążenia wiatrem w kraju (kN/m2)

Ce- współczynnik ekspozycji

C- współczynnik aerodynamiczny

B- współczynnik działania porywów wiatru

13. Metoda stanów granicznych (SGN, SGU) - charakterystyka metody, kombinacje obciążeń

Przy obliczaniu elementów konstrukcji obowiązuje metoda stanów granicznych (SG)

NOŚNOŚCI (SGN) - po których przekroczeniu konstrukcja przestaje spełniać wymagania bezpieczeństwa

Do SGN należą:

- wyczerpania nośności miarodajnych przekrojów lub fragmentów konstrukcji

- utraty stateczności przez ściskane elementy konstrukcji

- zniszczenia na skutek zmęczenia stali zbrojeniowej, sprężającej lub betonu w elementach konstrukcji, w wyniku działania obciążeń wielokrotnie zmiennych.

Sprawdzenie SGN polega na wykazaniu, że w każdym miarodajnym przekroju (elemencie) konstrukcji, przy przewidzianej normą obciążeń kombinacji oddziaływań, spełniony będzie warunek Sk <Rk

UŻYTKOWALNOŚCI (SGU) - po których przekroczeniu konstrukcja przestaje odpowiadać założonym wymaganiom użytkowym

Do SGU należą:

- zarysowania

- naprężenia

- ugięcia

Sprawdzenie SGU polega na wykazaniu, że przy przewidzianej normą obciążeń kombinacji oddziaływań, spełniony będzie warunek Ek <CK

KOMBINACJE OBCIĄŻEŃ (SGN)

- kombinacja podstawowa - składa się obciążeń stałych oraz zmiennych uszeregowanych wg ich znaczenia, z przynależnymi do kolejnego miejsca wartościami współczynnika jednoczesności obciążeń ψo.

- kombinacja wyjątkowa - składa się z obciążeń stałych, zmiennych (mnożonych przez ψo = 0,8 niezależnie od ich liczby i znaczenia) i jednego (lub więcej) obciążenia wyjątkowego:

KOMBINACJE OBCIĄŻEŃ (SGU)

- kombinacja podstawowa - składa się ze wszystkich obciążeń stałych oraz jednego najniekorzystniejszego obciążenia zmiennego:

- kombinacja obciążeń długotrwałych - odnosi się do konstrukcji dla których ma znaczenie czas występowania obciążenia (żelbet, drewno, tworzywa sztuczne).

Składa się ze wszystkich obciążeń stałych oraz części długotrwałych obciążeń zmiennych:

14.Charakterystyka materiałów konstrukcyjnych - mury zbrojone i nie zbrojone

MUR - wykonany z elementów murowych, ułożonych w określony sposób i połączonych zaprawą.

Element murowy to odpowiednio ukształtowany wyrób budowlany, przeznaczony do wykonywania muru.

Elementy murowe:

- ceramiczne

- silikatowe (wapienno-piaskowe)

- betonowe

- z autoklawizowanego betonu komórkowego

- z kamienia naturalnego

Ceramiczne elementy murowe:

-cegły - wykonane z gliny wypalanej w temp. 850 - 1000

Rodzaje cegieł:

- pełna zwykła (250 x 120 x 65)

- dziurawka (250 x 120 x 65)

- kratówka

- K1M (250 x 120 x 65)

- K2M (250 x 140 x 120)

- K2, 5M (250 x 188 x 120)

- k3M (250 x 220 x 120)

Wytrzymałość muru zależy od klasy zaprawy i znormalizowanej wytrzymałości elementu murowego, sposobu wiązania i grubości spoin, dokładności wypełnienia spoin i ułożenia poszczególnych warstw.

Podstawowe parametry murów:

- wytrzymałość na ściskanie (duża)

- wytrzymałość na ścinanie (mała)

- wytrzymałość na rozciąganie (mała)

MURY ZBROJONE

Zbrojenie murów stosuje się w celu zwiększenia nośności konstrukcji murowych.

Wzmocnienie muru jest szczególnie istotne przy nierównomiernym osiadaniu i ruchach podłoża gruntowego, związanych ze zmianami poziomu wód gruntowych, erozja lub wpływem podziemnej eksploatacji górniczej.

15. Stal stosowana w budownictwie

WŁAŚCIWOŚCI FIZYCZNE I MECHANICZNE STALI

STAL - plastycznie przerobiony i cieplnie obrobiony stop żelaza z węglem i innymi pierwiastkami (mangan, krzem, fosfor, siarka, chrom, nikiel, miedź, molibden, wolfram)

Budowlane konstrukcje stalowe wykonuje się ze stali:

-niestopowej konstrukcyjnej stali węglowej zwykłej jakości

- niskostopowej o podwyższonej wytrzymałości

- węglowej o szczególnym przeznaczeniu

- trudno rdzewiejącej

STAŁE MATERIAŁOWE STALI STOSOWANYCH W BUDOWNICTWIE

Podstawowe właściwości mechaniczne:

- wytrzymałość

- sprężystość

- plastyczność

- twardość

- ciągliwość

- spawalność

Stal zbrojeniowa:

- wiotkie druty

- pręty

- siatki stalowe

Wyroby stalowe walcowane na gorąco:

- dwuteownik zwykły

- dwuteownik równoległościenny

- dwuteownik szerokostopowy

- ceownik

- kątownik równoramienny

- kątownik nierównoramienny

- teownik

- zetownik

- szyna dźwigowa

- rura

16. Drewno jako materiał budowlany

DREWNO - surowiec otrzymywany ze ściętych drzew i firmowany przez obróbkę w różnego rodzaju asortymenty. Drewno zajmuje przestrzeń pomiędzy rdzeniem a warstwą łyka i kory.

- drewno znajduje zastosowanie jako materiał na podłogi, boazerie, do wykonania więźb dachowych, ogrodzeń i pergoli, mebli i zabawek

- najczęściej stosowane jest drewno sosny i świerku, rzadziej jodły, modrzewia i drzew liściastych

- postać drewna:

- drewno okrągłe (pale, słupy, rusztowania, stemple)

- tarcica (deski, bule, łaty)

Materiały drewnopochodne - sklejka, płyta pilśniowa, płyta wiórowa prasowana, płyta warstwowa

Właściwości wytrzymałościowe drewna zależą od jego gatunku, budowy, jakości, wilgotności i temperatury.

Drewno jest materiałem anizotropowym, jego wytrzymałość na ściskanie, rozciąganie, zginanie zależy od kierunku działania sił w stosunku do włókien.

Właściwości fizyczne drewna:

- barwa

- gęstość pozorna - zależna od wilgotności i rodzaju drzewa

- higroskopijność - zdolność do pochłaniania wilgoci z powietrza

- przewodność cieplna - źle przewodzi ciepło, jest dobrym izolatorem

- rysunek drewna - różni się w zależności od przekroju, barwy drewna, wielkości przyrostów, sęków, itp.

-skurcz i pęcznienie - drewno wilgotne podczas suszenia zawsze kurczy się, a podczas nasiąkania woda pęcznieje

- wilgotność - zależy od warunków w jakich drewno się znajduje

- połysk - związany jest z twardością

Wady drewna:

- związane ze wzrostem drzewa

- związane z procesami gnilnymi, zagrzybieniem

- związane z żerowaniem owadów (Np. spuszczel, kołatek mieszkaniowy)

17. Istota współdziałania betonu i stali, wady i zalety konstrukcji żelbetowych

ISTOTA WSPÓŁDZIAŁANIA BETONU I STALI

- beton i stal wykazują znaczną do siebie przyczepność

- zbliżona rozszerzalność termiczna αt = 10^-5/^oC

ZALETY KONSTRUKCJI ŻELBETOWYCH

- łatwość formowania - konstrukcja ma kształt nadany przez deskowanie (szalunek)

- monolityczność - stanowią z reguły monolityczne ustroje przestrzenne, mające istotne rezerwy nośności

- sztywność - dzięki małym odkształceniom i związanym z tym przemieszczaniem - spełniają rolę podbudowy ciężkich urządzeń przemysłowych

- ogniotrwałość - nawet w kilkugodzinnych pożarach beton chroni wkładki stalowe przed nadmiernym nagrzaniem, a tym samym przed utratą wymaganej wytrzymałości

- tania konserwacja - betonowa otulina wkładek stalowych, wykonana z dobrej jakości betonu, znakomicie chroni wkładki stalowe przed korozją, powłoki ochronne stosuje się w środowiskach agresywnych w stosunku do betonu i stali

- długi okres użytkowania - wytrzymałość należycie wykonanego i dobrej jakości betonu wzrasta z biegiem czasu

WADY KONSTRUKCJI ŻELBETOWYCH

- pracochłonność i sezonowość robót betonowych

- duże zużycie drewna

-znaczny ciężar objętościowy betonu

- wolne tempo robót

- duży współczynnik przewodności cieplnej i dźwiękowej

- trudności przeróbki i wzmacniania gotowych konstrukcji

- nikła wartość materiałów odzyskanych z rozbiórki (recykling jest kosztowny)

18. Charakterystyka betonu jako materiału konstrukcyjnego

BETON - sztuczny kamień, uzyskany po związaniu i stwardnieniu mieszanki betonowej, jako mieszaniny cementu, kruszywa, wody (tzw. Beton zwykły lub żwirowy)

Cechy betonu:

- materiał kruchy

- duża wytrzymałość na ściskanie, mała na rozciąganie (ok. 10:1)

celowość wzmocnienia rozciąganej strefy betonu za pomocą zbrojenia (stalą)

- wytrzymałość gwarantowana betonu - zagwarantowana przez producenta

ODKSZTAŁCALNOŚĆ DORAŹNA BETONU

- beton pod obciążeniem ulega odkształceniom

- odkształcenia są wynikiem działania doraźnych czynników mechanicznych, jak i termicznych

- skurcz - występuje w Świerzym betonie przechowywanym w warunkach suchych

- pęcznienie - w warunkach stałej i podwyższonej wilgotności

- pełzanie - w skutek długotrwałego działania naprężeń od obciążeń mechanicznych lub termicznych, w warunkach swobody odkształceń elementu, powiększają się plastyczne deformacje tworzywa

Podstawowe rodzaje konstrukcji z betonu:

- betonowe - bez zbrojenia lub o stopniu zbrojenia mniejszym od ustalonego minimum (Np. ławy fundamentowe, krawężniki, itp.)

- żelbetowe - zbrojone drutami lub prętami (ø4,5 - 40mm) lub sztywnymi profilami walcowanymi, zwane stalożelbetem

- z betonu sprężonego - w których za pomocą zabiegu sprężania wprowadza się konstrukcją wstępny układ sił wewnętrznych (Np. kablobetonowe i strunobetonowe)

- zespolone - elementy powstałe z jednego lub kilku prefabrykatów żelbetowych i sprężonych oraz betonu uzupełniającego, wykonanego w terminie późniejszym

19. Charakterystyka stali jako materiału konstrukcyjnego

- charakterystyczna granica plastyczności f_yk, - podstawowa cecha mechaniczna stali stosowanej do konstrukcji żelbetowych, gwarantowana przez producenta

- charakterystyczna wytrzymałość stali zbrojeniowej na rozciąganie f_tk, - określana statystycznie na podstawie badań

- przyporządkowane wytrzymałością odkształcenia ε_yk i ε_uk

- obliczeniowa granica plastyczności stali f_yd

- obliczeniowa wytrzymałość stali zbrojeniowej na rozciąganie f_td

Stosowane w Polsce klasy stali, wraz z wyszczególnieniem jej gatunków, średnic, granic plastyczności stali, a także z podaniem charakterystycznej wytrzymałości stali na zerwanie zestawiono w tablicy w normie PN-B-03264:2002

20. Warunki techniczne, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowania (warunki zabudowy działki budowlanej, wymagania użytkowe stawiane budynkom, bezpieczeństwo konstrukcji, zabezpieczenia przed pożarem)

WARUNKI ZABUDOWY DZIAŁKI BUDOWLANEJ

Przeznaczenie budynku, sposób i forma zabudowy oraz zagospodarowania działki budowlanej powinny być zgodne z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu oraz warunkami obrony cywilnej.

ODLEGŁOŚCI MIĘDZY BUDYNKAMI

Budynki mieszkalne i przeznaczone na pobyt ludzi należy sytuować w takiej odległości od budynków i urządzeń uciążliwych aby ograniczyć lub wyeliminować uciążliwości takie jak:

- szkodliwe działanie i oddziaływanie pól elektromagnetycznych

- hałas i drgania (wibracje)

- zanieczyszczenie powietrza, wód i gruntu

- powodzie i zalewanie wodami opadowymi

- osuwiska gruntu, lawiny skalne i śnieżne

- szkody spowodowane działalnością górniczą

ODLEGŁOŚĆ ZABUDOWY OD GRANIC DZIAŁKI

*usytuowanie równoległe do granic działki

- 4,0 m elewacja z oknami

- 3,0 m elewacja bez okien

*usytuowanie skośne do granic działki

- >3,0 m

- >4,0 m

WZAJEMNA ODLEGŁOŚĆ BUDYNKÓW

Dopuszcza się sytuowanie budynków w odległości mniejszej niż 3m od granicy działki budowlanej, lecz nie mniejszej niż 1,5m, jeżeli będzie on miał wysokość nie większą niż ma budynek istniejący w odległości do 3m od granicy.

OŚWIETLENIE

- pomieszczenia przeznaczone na pobyt ludzi powinny być oświetlone światłem dziennym

- stosunek powierzchni okien (w świetle ościeżnic) do powierzchni podłogi powinien wynosić co najmniej 1:8

Odległość budynku z pomieszczeniami przeznaczonymi na pobyt ludzi od innych obiektów powinna umożliwiać naturalne oświetlenie tych pomieszczeń:

1. nie przekracza wysokości przesłaniania - dla obiektów przesłaniających o wysokości do 35m

2. nie przekracza 35m - dla obiektów przesłaniających o wysokości ponad 35m

Wysokość pomieszczeń:

- wysokość pomieszczeń - nie mniej niż 2,5m

- pomieszczenia do pracy - 2,5m (do 4 osób) lub 3,0m (powyżej 4 osób)

Minimalna powierzchnia dla 1 osoby:

- budynki mieszkalne - 8,0m²

- w miejscach pracy - 6,om²

- w mieszkaniu przynajmniej jeden pokój powinien mieć powierzchnie nie mniejszą niż 16m²

WYMAGANIA UŻYTKOWE

Budynki powinny spełniać podstawowe wymagania w zakresie:

- bezpieczeństwa konstrukcji

- bezpieczeństwa pożarowego

- bezpieczeństwa użytkowania

- warunków higienicznych, zdrowotnych oraz ochrony środowiska

- ochrony przed hałasem drganiami

- oszczędności energii i izolacyjności cieplnej

- warunków użytkowych dla osób niepełnosprawnych

BEZPIECZEŃSTWO KONSTRUKCJI

Bezpieczeństwo konstrukcji - związane ze sztywnością przestrzenną budynku, jego statecznością i wytrzymałością ustrojów konstrukcyjnych na działanie sił zewnętrznych (śnieg, wiatr, ruchy podłoża gruntowego) oraz sił związanych z użytkowaniem budynku (obciążenie od ciężaru ludzi i technicznego wyposażenia), a także trwałości budynku w planowanym okresie użytkowania.

Budynki i urządzenia z nimi związane powinny być tak projektowane i wykonywane, aby obciążenia mogące na nie działać w trakcie budowy i użytkowania nie prowadziły do:

- zniszczenia całości lub części budynku

- przemieszczeń i odkształceń o niedopuszczalnej wielkości

- uszkodzenia części budynków, połączeń elementów lub wyposażenia w wyniku znacznych przemieszczeń elementów

- zniszczenia na skutek wypadku, w stopniu nieproporcjonalnym do przyczyny

Konstrukcja budynku powinna spełniać warunki zapewniające nie przekroczenie stanów granicznych nośności (SGN) i przydatności do użytkowania (SGU) w żadnym z jego elementów i w całej konstrukcji

- SGN uważa się za przekroczone jeśli konstrukcja powoduje zagrożenie bezpieczeństwa ludzi znajdujących się w budynku oraz jego pobliżu, a także zniszczenie wyposażenia i przechowywanego mienia

- SGU uważa się za przekroczone jeżeli wymagania użytkowe dotyczące konstrukcji Noe są dotrzymywane. W budynku nie mogą wystąpić lokalne uszkodzenia (Np. rysy), odkształcenia lub przemieszczenia oraz drgania, ujemnie wpływające na wygląd, przydatność użytkową i trwałość konstrukcji.

ZABEZPIECZENIE PRZED POŻAREM

Pożar - jest to szybkie spalenie się, rozkład termiczny materiałów, o niekontrolowanym czasie i przestrzeni rozprzestrzeniania się, powodujące zagrożenie życia i straty materialne.

W wyniku spalania wydziela się wysoka temperatura oraz niekorzystne z punktu widzenia działań gaśniczych substancje:

- gazy palne

- gazy toksyczne

- dymy

Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe z uwagi na przeznaczenie i sposób użytkowania, dzieli się na:

1. mieszkalne, zamieszkania zbiorowego i użyteczności publicznej charakteryzowane kategorią zagrożenia ludzi (ZL)

2. produkcyjne i magazynowe, określane jako (PM)

3. inwentarskie (służące do hodowli inwentarza) określane (IN)

Budynki oraz części budynków, stanowiące odrębne strefy pożarowe, określane jako ZL, zalicza się do jednej lub do więcej niż jednej spośród następujących kategorii zagrożenia ludzi:

1. ZL I - zawierające pomieszczenia przeznaczone do jednoczesnego przebywania ponad 50 osób nie będących ich stałymi użytkownikami, a nie przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się

2. ZL II - przeznaczone przede wszystkim do użytku ludzi o ograniczonej zdolności poruszania się, takie jak szpitale, żłobki, przedszkola, domy dla osób starszych

3. ZL III - użyteczności publicznej, nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II

4. ZL IV - mieszkalne

5. ZL V - zamieszkania zbiorowego, nie zakwalifikowane do ZL I i ZL II

ODPORNOŚĆ OGNIOWA - jest to zdolność elementu budynku do spełniania określonych wymagań w warunkach odwzorowujących przebieg pożaru

Miarą odporności ogniowej jest wyrażony w minutach czas od momentu rozpoczęcia działania ognia na element do chwili osiągnięcia przez element budynku jednego z trzech granicznych kryteriów:

- nośności ogniowej ( R )

- szczelności ogniowej ( E )

- izolacyjności ogniowej ( I )

R - nośność ogniowa (w minutach), określona zgodnie z Polską Normą dotyczącą zasad ustalania klas odporności ogniowej elementów budynku

Jest to czas wyrażony w pełnych minutach, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać swoją funkcję nośną i następuje przekroczenie dopuszczalnych przemieszczeń

E - szczelność ogniowa - to czas wyrażony w pełnych minutach, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać funkcję bezpiecznego oddzielenia na skutek pojawienia się ognia na powierzchni nie nagrzewanej lub rozszczelnienia przegrody.

I - izolacyjność ogniowa - to czas wyrażony w pełnych minutach, po którym element budynku w warunkach pożaru przestaje spełniać funkcję bezpiecznego oddzielenia na skutek osiągnięcia na powierzchni nie nagrzewanej zbyt wysokiej temperatury.

Inaczej: jest to zdolność elementu próbnego oddzielającego elementu konstrukcji budowlanej, poddanego oddziaływaniu ognia z jednej strony, do ograniczenia przyrostu temperatury nie nagrzewanej powierzchni poniżej określonych poziomów.

21. Grunty budowlane (klasyfikacja, charakterystyka)

Podział gruntów:

*Rodzime *Nasypowe

- skaliste - mineralne

- nieskaliste - organiczne

- mineralne

- organiczne

GRUNTY BUDOWLANE

- Grunty budowlane - utwory geologiczne zewnętrznej warstwy skorupy ziemskiej, znajdujące się w zasięgu obciążeń od obiektów budowlanych, bądź używane do wykonania budowli ziemnych (zapór, nasypów)

- Grunty mineralne (rodzime) - powstały w wyniku procesów geologicznych

- Grunty antropogeniczne (nasypowe) - utworzone jako grunty nasypowe z produktów gospodarczej lub przemysłowej działalności człowieka.

---