Podstawowym celem analizy ekonomiczno finansowej jest przedstawienie przeszłego obecnego i przyszłego obrazu jednostki gospodarczej, która badamy z określeniem najistotniejszego elementu analizy jakim są finanse

Ocena ekonomiczno finansowa jest przeznaczona dla różnych podmiotów. Potencjalnymi zainteresowanymi ta analizą mogą być: właściciele danej firmy, akcjonariusze, udziałowcy, może być tez kadra zarządzająca, organizacje pracownicze, związki zawodowe, inwestorzy, instytucje finansujące, konkurenci.

Zakres analizy ekonomiczno finansowej- pełna analiza pozycji finansowej danego przedsiębiorstwa jest prowadzona zazwyczaj pod kątem jego:

- zyskowności ( rentowności prowadzonej przez dane przedsiębiorstwo działalności gospodarczej)

- płynności finansowej

- wiarygodności kredytowej ( wielkości długów)

- sprawności (efektywności w zarządzaniu całym majątkiem przedsiębiorstwa -chodzi głównie o majątek obrotowy

- atrakcyjność przedsiębiorstwa na rynku kapitałowym

Ocenę płynności finansowej prowadzi się biorąc pod uwagę zdolność przedsiębiorstwa do wywiązywania się z krótkoterminowych zobowiązań się krótkoterminowych finansowych i kredytowych wobec dostawców budżetu, pracowników, banków. Analizuje się zarówno wielkości globalne jak i odpowiednie wskaźniki finansowe.

Ocena zyskowności przedsiębiorstwa dotyczy takich aspektów jak:

- Rentowność sprzedaży

- zyskowność majątku

- efektywność zaangażowanego kapitału

Ocena wiarygodności kredytowej polega na określeniu zdolności przedsiębiorstwa do wywiązywania się z zobowiązań długoterminowych a przede wszystkim z kredytów wieloletnich inwestycyjnych. Ocenę tę prowadzi się badając stopień pokrycia zobowiązań długoterminowych z jednej strony w przychodach przedsiębiorstwa z drugiej w jego majątku.

Ten pierwszy sposób wskazuje na zdolność przedsiębiorstwa do generowania przychodów do spłaty zobowiązań. Zgodnie z harmonogramem spłat. Drugie podejście pokazuje na stopień zabezpieczenia spłat tych zobowiązań gdyby bieżące przychody okazały się niewystarczające do spłaty zobowiązań.

Ocena efektywności zarządzania majątkiem (zwłaszcza obrotowym)., ocena ta dotyczy przede wszystkim takich aspektów jak:

- wykorzystywanie potencjału produkcyjnego i gospodarowania majątkiem obrotowym ( zapasy, surowce, materiały gotowe, windykacja należności). Ocenę taka przeprowadza się porównując odpowiednie wartości do pożądanych lub uzasadnionych. Ocena atrakcyjności przedsiębiorstwa na rynku kapitałowym (spółki akcyjne) służy do określenia efektywności funkcjonowania tych spółek przez ich aktualnych inwestorów ( akcjonariuszy) bądź potencjalnych nabywców akcji.. Taka ocena służy do oceny opłacalności inwestowania kapitału w akcjach danej spółki.

W porównaniu z akcjami innych spółek bądź innymi formami lokowania wolnego kapitału( lokaty bankowe, fundusze inwestycyjne, działa sztuki, ziemia itp.)

Należy stwierdzić ze ocenę pozycji finansowej przedsiębiorstwa w zależności od potrzeb można przeprowadzić kompleksowo pod kątem sytuacji przeszłej, obecnej i przyszłej lub analizować oddzielnie każdą z nich. W praktyce przeważa podejście, w którym ocena stanu przeszłego i obecnego stanowi przygotowanie do oceny przyszłej.

Celem sprawozdań finansowych ( bilans, rachunek zysków i strat ) jest dostarczenie informacji o pozycji ( sytuacji ) finansowej i majątkowej jednostki gospodarczej, jej wyniku finansowym i rentowności o jej dokonaniach i zmianach w pozycji finansowej które to informacje są użyteczne w podejmowaniu decyzji ekonomicznych poprzedzonych wcześniejszymi analizami w różnych przekrojach czy zakresach.

Taka analiza charakteryzuje się następującymi cechami

- sporządzić ja można w szybki i tani sposób, (ponieważ informacje takie są łatwo dostępne) a tani dlatego ze nie trzeba angażować dodatkowych zasobów

- skazuje na krytyczne obszary działania firmy ( straty, wysoki poziom należności, zapasów, zobowiązań), nie ukazuje natomiast przyczyn kształtowania się określonych zjawisk. Czyli tak naprawdę analiza służy do zadawania pytań. Wskazuje na ewentualne niebezpieczeństwa w funkcjonowaniu firmy.

- przedstawia dane historyczne dotyczące poprzednich okresów ( lata, kwartały, miesiące) tymczasem analiza ekonomiczno finansowa służyć ma podjęciu decyzji przyszłościowych, ocenie możliwości przetrwania firmy, ma wskazywać perspektywiczne zagrożenia i szanse.

Informacje zawarte w sprawozdaniach finansowych są szeroko wykorzystywane do analizy wskaźnikowej.

Analiza pionowa i pozioma bilansu.

Analiza pionowa bilansu polega na badaniu struktury aktywów i pasywów, badanie tych struktur z uwzględnieniem danych dwóch lub większej liczby kolejnych bilansów pozwala na ocenę trendów występujących w stanie majątkowym i finansowym danej jednostki.

Analiza pozioma bilansu ma na celu porównanie poszczególnych pozycji aktywów i pasywów oraz ich grup na koniec dwóch lub większej liczby okresów sprawozdawczych.

Porównania te pozwalają na ustalenie zmian zachodzących w kwotach absolutnych, określających sytuacje majątkowa i finansową badanej jednostki.

Istotnym utrudnieniem analizy bilansu zwłaszcza poziomej jest aktualny w kraju poziom inflacji, który powoduje ze występujące zmiany głównie na przestrzeni lat, trudno jest ocenić bez dodatkowych przeliczeń eliminujących jej wpływ.

Przykładem analizy pionowej i poziomej bilansu przedmiotem może być badanie przyczyn wzrostu lub zmniejszenia poszczególnych pozycji

- aktywów w zakresie środków trwałych ( zakup, likwidacja, umorzenie, sprzedaż środka trwałego lub podwyższenie jego wartości w ramach ulepszeń modernizacji itp.)

- pasywów w zakresie kapitałów własnych ( emisja dodatkowych akcji, zwiększenie udziałów z dopłat, zwiększenie kapitału z odpisów z zysku)

Rachunek zysków i strat.

Analiza pionowa polega na badaniu struktury każdej z jego dwóch części

- przychodów i zysków

- kosztów uzyskania przychodów i strat oraz obowiązkowych obciążeń wyniku finansowego ( podatków)

A także samego wyniku finansowego na wszystkich jego poziomach tzn

- zysku lub straty ze sprzedaży

- zysku lub straty na działalności operacyjnej

- zysku brutto lub straty brutto na działalności gospodarczej

- zysku lub straty brutto

- zysku lub straty netto

Analiza szczegółowa pożądana jest zwłaszcza w zakresie elementów rachunku zysków i strat wpływających negatywnie na wynik finansowy lub wskazujący pogorszenie stosunku

ANALIZA WSKAŹNIKOWA

Analiza wskaźnikowa - wskaźnikami są relacje odpowiednich wielkości ekonomicznych wyrażonych w formie strumienia lub zasobu czyli są to na ogół relacje strumienia do strumienia, strumienia do zasobu, zasobu do zasobu, zasobu do strumienia.

Dotyczą one zarówno wartości przepływów finansowych jak tez odpowiednich pozycji rachunku zysków i strat.

Kluczową sprawa przy stosowaniu analizy wskaźnikowej jest interpretacja tych wskaźników która polega na porównywaniu wyliczonych wartości z:

- poziomami przyjętymi powszechnie za pożądane, wskazane lub graniczne

- wartościami wskaźników z lat ubiegłych ( badanie trendu)

- poziomem takich samych wskaźników z innych przedsiębiorstw o podobnej działalności

- średnimi w danej branży

Za pomocą wskaźników można ocenić podstawowy aspekt funkcjonowania jednostki to znacz jej:

A. Wskaźniki zyskowności*(rentowności). Za pomocą wskaźników zyskowności można dokonać oceny prowadzonej przez badaną jednostkę gospodarczą działalności oraz zaangażowanego w nią kapitału. Są to wskaźniki trudne do zinterpretowania, ponieważ dla większości z nich nie ma wartości granicznych i dlatego tak ważne dla tych wskaźników jest, aby je odpowiednio zinterpretować. mamy 4 główne wskaźniki:

1. Wskaźnik zyskowności sprzedaży (ROS).

ROS = zysk netto / sprzedaży netto(bez VAT) * 100%

Sprzedaż netto to sprzedaż w cenach realizacji (bez VAT) pomniejszona o należny podatek akcyzowy oraz powiększona o dotacje itp. Jest to wskaźnik często nazywany zwrotem ze sprzedaży i pokazuje on, jaki procent zysku netto przynosi jednostka przychodu ze sprzedaży. Im wyższa wartość tego wskaźnika tym sytuacja wyrażana przez niego jest korzystniejsza.

2. Drugi wskaźnik zyskowności majątku aktywów (ROA)

ROA = zysk netto / majątek ( aktywa) * 100%

Wskaźnik ten określa wielkość zysku netto, jaka przynosi 1 PLN majątku ( aktywów) Wskaźnik ten pokazuje charakteryzuje syntetycznie efektywność wykorzystania ogółu majątku w przedsiębiorstwie. Im wyższa wartość tego wskaźnika tym lepiej korzystniejsza sytuacja i większe wykorzystanie majątku. Na bazie tego wskaźnika mogą pojawić się tzw. wskaźniki cząstkowe przedstawiające relacje zysku netto do wybranej części majątku ( np majątek trwały, obrotowy itp.)

3. Trzeci wskaźnik z tej grupy to wskaźnik zyskowności kapitałów własnych (ROE)

ROE = zysk netto/ kapitały własne * 100%

Wskaźnik rentowności kapitałów własnych charakteryzuje stosunek zysku netto do łącznej kwoty kapitałów własnych, uwzględnia również zysk niepodzielony w zakresie przeznaczonym na zasilenie kapitałów zasadniczych.. Wskaźnik ten często przyjmuje tez nazwę zwrotu z kapitału własnego i odpowiada na pytanie ile zysku netto przypada na jednostkę kapitału własnego.

4. Czwarty z tej grupy to wskaźnik zyskowności kapitału zakładowego

Zysk netto/kapitał zakładowy*100%

Wskaźnik ten informuje o możliwych korzyściach akcjonariuszy ( udziałowców), jeśli uwzględnić ze w stosunku do tego właśnie kapitału określa się potencjalną wysokość dywidendy, stanowiącej element podziału zysku netto.

Wskaźnik ten informuje, jaki procent zysku przynosi jedna złotówka kapitału zakładowego.

Zmiana wskaźnika w czasie może wskazywać na zasadność zwiększenia bądź zmniejszenia kapitału zakładowego

B. Wskaźniki płynności finansowej. Ta kategoria wskaźników służy do oceny zdolności firmy do terminowego pokrywania bieżących zobowiązań, tj. zobowiązań o okresie spłaty krótszej niż rok. W zobowiązaniach bieżących należy uwzględnić również tą część zobowiązań długoterminowych, ale takich, których płatność wypada w danych badanym okresie. Takim podstawowym składnikiem płynności jest:

1. wskaźnik bieżący

= aktywa bieżące/pasywa bieżące

ten wskaźnik daje odpowiedź na pytanie czy firma mogłaby spłacić wszystkie zobowiązania bieżące gdyby stały się natychmiast wymagalne, przy pomocy upłynnienia ogółu posiadanych środków obrotowych ( majątku obrotowego)

Przy tym wskaźniku jest określona granica ( umowny przedział ) najczęściej spotykany przyjmuje się ze wskaźnik nie powinien być niższy od 1 a za optymalny przyjmuje się przedział od 1,2 do 2,5 (sfera umowna wskaźnik zależy od branży danego przedsiębiorstwa).

2. Wskaźnik płynności szybki

= aktywa bieżące - zapasy / pasywa bieżące

Jest bardziej uszczegółowiony wiarygodny, pod kontem płynności)

Uznano że zapasy są częścią majątku którą trudno upłynnić dlatego wykluczono je z aktywów bieżących

Wskaźnik szybki nie powinien być niższy, od 1 choć niektórzy analitycy finansowi twierdzą ze dopiero poziom 1,2 określa się jako bezpieczny.

3. Wskaźnik gotówki(super szybki) -

= środki pieniężne + papiery wartościowe przeznaczone do obrotu (krótkoterminowe)/pasywa bieżące

Mimo, że dla tego wskaźnika nie ma wartości granicznej, ale podaje się ze wielkość bezpieczna dla tego wskaźnika sytuuje się w granicach 0,2 do 0,5Okresla najwyższy stopień płynności finansowej uwzględnia bowiem tylko te aktywa, których zdolność do regulowania bieżących zobowiązań jest natychmiastowa.

Kapitał obrotowy netto ( kapitał pracujący ) jest częścią kapitału stałego ( kapitał własny plus zobowiązania krótkoterminowe), który finansuje majątek obrotowy ( aktywa bieżące)

Są dwa alternatywne wzory

3a. Wskaźnik dotyczący Kapitału obrotowego netto

Kapitał pracujący= majątek obrotowy-zobowiązania krótkoterminowe

Lub

= aktywa bieżące - pasywa bieżące

Dodatni wskaźnik kapitału obrotowego świadczy dobrze o płynności finansowej przedsiębiorstwa, czyli świadczy o możliwości szybkiego uregulowania zobowiązań bieżących ze składników majątku obrotowego. Jeżeli ten trend jest rosnący to świadczy to o rozszerzeniu zarówno skali działalności jak i wykorzystania kapitału stałego do finansowania składników obrotowych majątku firmy. Im większy jest kapitał obrotowy tym większa część kapitału stałego jest zaangażowana w finansowanie majątku obrotowego do zobowiązań bieżących. Im większy kapitał obrotowy tym większa możliwość, zdolność do pokrycia zobowiązań i tym samym lepsza płynność finansowa. Mniejszy kapitał obrotowy to mniejsze zaangażowanie kapitału stałego w finansowaniu majątku obrotowego, niższa relacja majątku obrotowego do zobowiązań bieżących, niższe pokrycie zobowiązań bieżących i mniejsza (gorsza płynność finansowa)

Dla dokonywania porównań z innymi podmiotami w zakresie kapitału obrotowego można posłużyć się wskaźnikiem poziomu kapitału obrotowego, który można wyrazić w dwojaki sposób:

4. Wskaźnik poziomu kapitału obrotowego = kapitał obrotowy/aktywa ogółem * 100%

Lub = kapitał obrotowy/ majątek obrotowy * 100%

Im większy wskaźnik poziomu kapitału obrotowego tym firma posiada większa płynność finansową.

Podsumowując należy podkreślić ze wskaźniki płatności finansowej ukazują określone relacje finansowe i są podobnie jak bilans odzwierciedleniem sytuacji finansowej danego podmiotu w danym momencie. Działalność gospodarcza ulega różnym wahaniom i tak samo ulegają wahaniom wskaźniki.

C. Wskaźniki stanu zadłużenia

Źródłem finansowania przedsięwzięć są kapitały własne oraz kapitały zewnętrzne, środki obce w postaci kredytów pożyczek. Środki własne w toku działalności powiększają się o zyski osiągnięte w poszczególnych okresach. Innym źródłem finansowania zewnętrznego są również zobowiązania powstające wobec różnych podmiotów gospodarczych, kredyty pożyczki itp. Najczęściej spotykana forma finansowania zewnętrznego są kredyty bankowe z ustaloną stopą procentową.

Możliwości obsługi długo określają takie czynniki jak

- wielkość zadłużenia

- wysokość kosztów pozyskania kapitału

- efektywność finansowa firmy

Przyczyny zaciągania długu

- niedobór własnych środków finansowych

- chęć podniesienia efektywności wykorzystania sytuacji finansowej przedsiębiorstwa.

1. Wskaźnik ogólnego poziomu zadłużenia = zadłużenie ogółem / aktywa ogółem

Wskaźnik ten informuje o tym, jaki jest udział zadłużenia w całości aktywów. Im wyższa jest wartość wskaźnika tym stopień zadłużenia jest większy.

Im większy wskaźnik poziomu zadłużenia tym mniejszy udział własnych środków finansujących działalność firmy. Im wyższy ten wskaźnik istnieje możliwość podważenia wiarygodności firmy.

Zbyt niski poziom tego wskaźnika może świadczyć o niewykorzystaniu zewnętrznych źródeł finansowania dla zwiększenia korzyści finansowych firmy.

2. Wskaźnik zadłużenia długoterminowego = zadłużenie długoterminowe / kapitały własne

Wskaźnik ten dotyczy tylko zobowiązań długoterminowych czyli takich których okres spłaty jest powyżej jednego roku

Wskaźnik ten wyższy od 1 lub wyższy od 100 % świadczy to o tym że, zadłużenie długoterminowe przewyższa kapitał własny i jest to sytuacja niekorzystna dla danego podmiotu.(ryzyko niespłacenia kredytu)

3. Wskaźnik pokrycia odsetek

Ebit ( jest to zysk przed spłatą odsetek i przed opodatkowaniem)/ odsetki

Wskaźnik ten informuje o tym ile razy zysk osiągnięty na działalności przed spłatą odsetek i opodatkowaniem przewyższa wartość płaconych odsetek od długów

Wynik powinien być większy od jedności, wartość w pobliżu jedności wskazuje na duży stopień ryzyka w związanego ze spłatą odsetek

Im wyższy ten wskaźnik tym większe zabezpieczenie obsługi kredytu ( odsetek) przez wygospodarowany zysk.

4. Wskaźnik pokrycia odsetek i kredytu

Zysk netto + amortyzacja( nadwyżka finansowa netto) / odsetki + roczna kwota spłaty kredytów

Wskaźnik ten wyraża relacje pomiędzy sumą generowanej gotówki a wydatkami związanymi z obsługą kredytu. Wskaźnik ten jest uznawany za wiarygodny wykładnik zdolności kredytowej danego podmiotu i za wartość. Przyjmuje się ze wartość 1,5 jest wartością bezpieczna dla tego wskaźnika. Niższy wskaźnik oznacza podwyższone ryzyko z obsługa zadłużenia. Generalnie ta grupa wskaźników służy do badania stanu zadłużenia przedsiębiorstwa i określania zdolności tego przedsiębiorstwa do wywiązywania się z zobowiązań kredytowych. Wskaźniki odnoszące zadłużenie do majątku firmy lub jej kapitałów pokazują jaki jest zabezpieczenie wierzytelności w przypadku niezdolności przedsiębiorstwa do spłaty zobowiązań kredytowych z bieżących przychodów

D. Wskaźniki sprawności zarządzania majątkiem obrotowym, ta grupa wskaźników dotyczy większości przypadków gospodarowania poszczególnymi składnikami kapitału obrotowego przedsiębiorstwa. Maja one najczęściej postać cykli rotacji ( obrotu) tych składników i są wyrażane w dniach lub razach

1. Wskaźnik obrotu należności (w razach) = sprzedaż netto/przeciętny stan należności

Przeciętny stan należności to stan na początku okresu sprawozdawczego + stan na koniec okresu i dzielone przez 2.

Wskaźnik ten obrazuje ilość cykli inkasa czyli ich przeciętnego stanu ustalonego w stosunku do wartości sprzedaży netto

Im wyższa wartość tego wskaźnika tym szybciej spływają nam należności i odwrotnie ;)

2.Wskaźnik obrotu należnościami w dniach = przeciętny stan należności / sprzedaż netto * 365

wskaźnik ten wykazuje długość cyklu inkasa ( spływu należności) wyrażony w dniach Wielkość tego składnia określa w ciągu ilu dni spływają nasze należności, mniejsza jego wartość oznacza krótszy okres spływu należności.

3.Wskaźnik obrotu zapasami (w razach) = koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów /przeciętny stan zapasów

Im wyższy jest ten wskaźnik tym krótszy jest cykl obrotu zapasami, są niższe koszty środków finansowych zaangażowanych w zapasach materiałów, surowców, wyrobów gotowych itp.

4.Wskaźnik obrotu zapasami (w dniach)

Przeciętny stan zapasów / koszt wytworzenia sprzedanych wyrobów * 365

Niższa wartość tego wskaźnika oznacza szybszy obrót zapasami i odwrotnie.

Te dwa wskaźniki maja istotne znaczenie dla oceny efektywności gospodarowania zapasami magazynowymi.

E. Wskaźniki atrakcyjności przedsiębiorstwa na rynku kapitałowym.

Te wskaźniki są stosowane do oceny efektywności działalności firm działających jako spółki akcyjne których aukcje są przedmiotem publicznego obrotu na giełdzie papierów wartościowych. Są one wykorzystywane do oceny opłacalności lokowania kapitału w akcjach danej spółki w porównaniu z innymi akcjami innych firm, lub tez z alternatywnymi formami for mami inwestowania jak np. zakup obligacji czy depozyty bankowe.

Podstawowymi wskaźnikami są

1.Wskaźnik zysku przypadającego na jedna akcje =zysk netto / liczba akcji

Wskaźnik ten pokazuje skale potencjalnych korzyści ( zysków )

z tytułu posiadanych akcji danej spółki. Rzeczywiste korzyści akcjonariusza będą zależały od

1 - polityki w zakresie wypłat dywidendy

2 - ewentualnego uprzywilejowania posiadanych akcji, co do dywidendy.

2.Wskaźnik cena / zysk P/E = cena rynkowa jednej akcji / zysk netto na jedną akcje

Wskaźnik ten umożliwia sprowadzenie do wspólnego mianownika akcji różnych firm. A wiec może być zastosowany do oceny opłacalności inwestowania w różnych jednostkach gospodarczych. (spółkach akcyjnych) Wskaźnik ten można zinterpretować w dwojaki sposób jako :

- cenę którą inwestor gotów jest zapłacić za jedną złotówkę zysku osiągniętego przez spółkę

- okres potrzebny do tego aby zyski firmy zwróciły nakłady poniesione na zakup tych akcji.

Praktyczny sposób wyliczenia tego składnika polega na odniesieniu zysku z ostatniego okresu przypadającego na jedną akcje do jej aktualnej ceny.

3.Wskaźnik cena / dywidenda P/D

= cena rynkowa jednej akcji / dywidenda na jedną akcje

Za pomocą tego wskaźnika można uzyskać poprawniejsze wyliczenie okresu zwrotu zainwestowanego kapitału w akcje danej spółki ponieważ okres zwrotu zależy od wielkości uzyskanej dywidendy a nie od zysku netto.

4.Wskaźnik stopa dywidendy

= dywidenda na jedną akcje/ cena rynkowa jednej akcji *100%

Wskaźnik ten umożliwia porównanie nie tylko do zyskowności akcji innych spółek ale również do stopy zwrotu przychodu z innych alternatywnych źródeł inwestowania. Najczęściej stopę dywidendy porównuje się do oprocentowania obligacji rządowych lub terminowych depozytów bankowych.

F. WSKAŹNIKI DOTYCZĄCE MAJĄTKU OBROTOWEGO

1.Wskaznik płynności majątku obrotowego informuje on jaki jest udział środków pieniężnych i papierów wartościowych przeznaczonych do obrotu(bez udziałów lub akcji własnych do zbycia)w majątku obrotowym =

Środki pieniężne + papiery wartościowe przeznaczone do obrotu/ majątek obrotowy

Im większe wartości tego wskaźnika tym łatwiej jest przedsiębiorstwu regulować swoje wymagalne zobowiązania. Wysoka wartość wskaźnika wskazuje na konserwatywny charakter strategii kształtowania struktury majątku obrotowego nisko zaś na agresywny charakter tej strategii. Agresywna strategia oferuje duży zysk ale i wysokie ryzyko konserwatywna mały zysk ale i małe ryzyko.

2 Wskaźnik poziomu majątku obrotowego-opiera się na założeniu że zyskowność tego majątku oznacza udział majątku trwałego w aktywach.=

Majątek obrotowy /aktywa ogółem

Im wyższa wartość tego wskaźnika tym bardziej konserwatywny charakter ma strategia kształtowania majątku obrotowego z kolei im wartość tego wskaźnika jest niższa tym jest ta strategia bardziej agresywna.

Środki pieniężne+papiery wartościowe przeznaczone do obrotu/ zobowiązania bieżące

Im wyższy jest ten wskaźnik tym lepiej zabezpieczona jest spłata krótkoterminowych zobowiązań(konserwatywny charakter). Wysoka wartość tego wskaźnika ogranicza w pewnym stopniu zyskowność majątku obrotowego ponieważ cześć dostępnego kapitału finansuje płynne środki przynoszące minimalny dochód. Niski poziom tego wskaźnika oznacza agresywny charakter strategii finansowania tego majątku.

3.Wskaznik poziomu zobowiązań bieżących =zobowiązania bieżące/aktywa ogółem…

Im wyższa wartość tego wskaźnika tym agresywny charakter ma strategia majątku obrotowego. Im niższa tym bardziej konserwatywna

4. Wskaźnik poziomu zobowiązań bieżących= Zobowiązania bieżące / aktywa ogółem

Im wyższa wartość tego wskaźnika tym bardziej agresywny charakter ma strategia finansowania majątku obrotowego. Im niższa wartość tym bardziej konserwatywna.

Do oceny kondycji finansowej zastosować można próg rentowności (BEP) PRÓG RENTOWNOŚCI jest to taka wielkość lub wartość produkcji (sprzedaży) przy której wynik finansowy jest równy 0. Produkcja i sprzedaż poniżej tego progu jest deficytowa(przynosi straty), a powyżej jest zyskowna.

ANALIZA BEP jest przeprowadzana w celu wyznaczenia pkt. równowagi w ujęciu wartościowym lub ilościowym w którym przychody ze sprzedaży zrównają się z kosztami produkcji sprzedanej.

Przychody ze sprzedaż = koszty stałe + koszty zmienne

Próg rentowności można wyznaczyć na 2 sposoby metodą graficzna i matematyczna

Graficzna

• w ujęciu ilościowym :

BEP= koszty stałe/cena jednost.wyrobu-jednost.koszty zmienne

• w ujęciu wartościowym :

BEP= koszty stałe/cena jednost.wyrobu-jednost.koszty zmienne

Analiza BEP powinna odpowiadać na następujące pytanie :

1)Czy przygotowane uruchomienie nowej produkcji jest możliwe do realizacji z finansowego punktu widzenia?

2).Czy zaplanowana produkcja jest zyskowna a jeżeli nie to co należy zmienić w celu poprawy rentowności sprzedaży?

Metoda wyznaczenia BEP oparta jest na następujących założeniach:

1. Wszystkie obliczenia w analizie BEP przeprowadza się przy założeniu wykorzystania pełnych zdolności produkcyjnych

2. Wielkość produkcji= wielkość sprzedaży

3. Przychody ze sprzedaży są wprost ……..

4. Koszty stałe są niezależne od wielkości produkcji

5. Jednostkowe koszty zmienne są stałe a całkowite koszty zmienne są proporcjonalne w stosunku do sprzedaży

6. Jednostkowe ceny sprzedaży są stałe

DZWIGNIA FINANSOWA(śr. zewnętrzne kredyty), Mówienie o umiarkowanym bądź nadmiernym zadłużeniu powinno być rozpatrywane w kontekście zdolności przedsiębiorstwa do obsługi długu ,tzn. do pokrycia kosztów związanych z zadłużeniem przedsiębiorstwa. W przypadku posiadania takiej zdolności można mówić o tzw. efekcie dźwigni finansowej. Efekt dźwigni finansowej wyrażany jest w postaci różnicy pomiędzy zyskownością kapitałów własnych i zyskownością ogółu majtku

Wskaźnik dźwigni Finn.=zysk netto/ kapitały własne - zysk netto+odsetki od kapitału obcego/majątek ogółem

Wskaźnik dźwigni finansowej może przyjmować następujące wartości:

-dodatnia co jest zjawiskiem korzystnym dla przedsiębiorstwa jednak uzależnionym od 2 warunków

a) dodatni efekt dźwigni fin. Występuje dopiero wówczas gdy zyskowność całkowitego kapitału przedsiębiorstwa jest wyższa od stopy oprocentowanej kapitału obcego.

b) drugim warunkiem jest zachowanie właściwej struktury kapitału zbyt wysoki udział kapitału obcego w kapitale przedsiębiorstwa może spowodować nadmierny koszt tego kapitału.

Dżwignia finan. To po prostu dodatkowa korzyść przejawiająca się w podniesieniu rentowności kapitału własnego…………………………………………przedsiębiorstwa w rezultacie efektywnego wykorzystanie kapitałów obcych. Dodatni wpływ wykorzystania kapitałów własnych odczuwalny jest wówczas gdy oprocentowanie obcych kapitałów (kredytów pożyczek)jest niższe od zyskowności ogółu majątku wyrażonej w procentach.

- Wynik zerowy - Taką wartość dźwignia finansowa. Przyjmuje wówczas gdy całość majątku przedsiębiorstwa pokryta finansowana jest kapitałami własnymi czyli nie korzystamy w ogóle z kapitałów obcych. W tej sytuacji zyskowność kapitałów własnych jest równa zyskowności ogółu majątku.

Ujemne wartości w dźwigni fina. Oznacza ze korzystamy z kapitałów obcych ale oprocentowanie ich jest wyższe od zyskowności ogółu majątku. W tej sytuacji należałoby rozważyć celowość korzystania z kapitałów obcych.

PIRAMIDA DU PONT

Piramida ta pokazuje układ relacji pomiędzy wskaźnikami, czyli służy do analizy między wskaźnikowej. Podstawowym zjawiskiem które w metodzie Du PON stanowi najbardziej syntetyczne kryterium oceny firmy jest zwrot z kapitału własnego( zyskowność kapitału własnego) Posługując się tym modelem można ustalić stopień podwyższenia rentowności w wyniku odpowiedniej kombinacji wielkości poszczególnych wskaźników bądź wielości przedstawionych w liczbach bezwzględnych jak przychody koszty, zysk netto. Dokonując analizy od góry do dołu możemy dowiedzieć się jak każdy z elementów piramidy wpływa na poziom zwrotu kapitału własnego lub odwrotnie. Gdy mamy oczekiwany zwrot z kapitału własnego to jakie musza być poszczególne elementy piramidy (wskaźniki). Aby osiągnąć ten oczekiwany poziom ………………………

RYSUNEK

MNOŻNIK KAP. WŁASNEGO wyraża wielkość która pokazuje ile razy większy jest majątek od kapitału własnego czyli w jakim stopniu aktywa są finansowane ze środków własnych a w jakim ze środków obcych. Im większy jest udział zadłużenie w finansowaniu majątku tym większą jest wartość mnożnika .Im w tej strukturze większą role odgrywa kapitał własny tym mnożnik jest niższy. W skrajnej sytuacji firma działając bez zadłużenia będzie miała mnożnik = jedności jeżeli mnożnik ma wartość poniżej 1 oznacza to istnienie zadłużenia . Jeżeli zadłużenie jest np. równe wysokości kapitału własnego mnożnik wynosi 2

Rotacja aktywa informuje o tym ile razy realizowana przez firmę sprzedaż jest większą od aktywów .Majątek firmy „pracuje” aby osiągnąć odpowiednia wielkość przychodów ze sprzedaż. Jeśli rotacja jest większą oznacza to większą aktywność firmy.

METODY WYCENY PRZEDSIEBIORSTWA

Po co się robi wycenę przedsiębiorstwa?

-wykup, zmiana statusu właściciela przedsiębiorstwa, prywatyzacja, przejecie przedsiębiorstwa oraz emisja papierów wartościowych zakup akcji lub obligacji

Główną zasada jest ta zasada że złożoność uwarunkowania powoduje że nie można określić jednej uniwersalnej metody wyznaczenia wartości przedsiębiorstwa.

Z tego względu opracowano różne metody , bazujące na sformalizowanych procedurach obliczeniowych. Procedury te umożliwiają jedynie określenie teoretycznej wartości przedsiębiorstwa która na ogół różni się od ceny realnej uzgodnionej w czasie kupna sprzedaży przedsiębiorstwa. Określenie rzeczywistej ceny transakcyjnej wymaga zastosowania zarówno procedur sformalizowanych(obliczeniowych jak i uwzględnia wiele innych czynników zależnych przede wszystkim od specyfiki przedsiębiorstwa oraz od celów jakie przyświecają kupującemu i sprzedającemu.

Cele mogą być różne mieć różny charakter :

-zdobycie kontroli nad zarządzaniem przedsiębiorstwa

-zwiększenie udziału w rynku

-zdobycie znaku firmy

-sprywatyzowanie gospodarki

W ramach określenia ceny firmy stosuje się równolegle kilka metod przy czym wyceny dokonywane zarówno sprzedający jak i kupujący i cenę końcowa określa się w fazie negocjacji.(Przy wyznaczeniu składników nie należy mieszać metod)Trzeba stosować te same metody przy wycenie składników majątku by uniknąć nieporównywalności wartości składników poszczególnych majątku.

Podstawowym narzędziem wyceny przedsiębiorstwa są metody określenia teoretycznej wartości firmy. Występują w licznych postaciach i mogą być segregowane wg różnych kryteriów i zgodnie z najczęściej stosowanych klasyfikacji dzielą się na :

1. Metody bazujące na majątku przedsiębiorstwa

2. Metody bazujące na podejściu dochodowym

3. Metody rynkowe

ADN. I.

Jest to jedna z najbardziej stosowanych metod. Polega na sumie aktywów wycenianego obiektu i po odjęciu od tak obliczonej wielkości pasywów obcych w wyznaczeniu wartości firmy.

W metodzie majątkowej dopuszczane sa różne sposoby wyceny aktywów i z tym w jej ramach mówi się o różnych rodzajach wartości przedsiębiorstwa. Do najczęściej spotykanych kategorii należą:

1. Wartość księgową

2. Wartość wg kosztów odtworzenia(wartość odtworzeniowa)

3. Wartość likwidacyjna

Adn a) W tradycyjnym ujęciu księgowa wartość firmy określa się jako sumę wartości środków trwałych oraz śr. Obrotowych finansowanych z własnych kapitałów przedsiębiorstwa.

Wartość księgowa netto określa się odjecie od księgowej wartości aktywów firmy ogółem wartości jej pasywów obcych (kredytów, inne, zobowiązania). Poprawność tej metody łączy się z faktem że opiera się ona na precyzyjnej i jednoznacznej informacji bilansowej. Ponadto plusem tej metody jest to że można ja wykonać własnymi siłami nie angażując firm zewnętrznych doradczych.

Wady tej metody :

-powszechnie dostrzegana rozbieżność między rynkowa ceną składników majątkowych a ich wartością księgową

-nieuwzględnienie niektórych wartości niematerialnych takich jak znak firmowy ,pozycja na rynku lub oryginalny system zarządzania cz organizacji firmy.

Mimo tych wad należy uznać że wartość księgowa jest podstawą do dalszych prac nad wyceną przedsiębiorstwa

Adn.b)Przez wartość odtworzeniowa rozumie się wartość obliczona jako koszt odtworzenia majątku firmy w skali 1:1 przy uwzględnieniu stopnia zużycia składników majątkowych

Wartość ta w procesie wyceny ma znaczenie informacyjne gdyż rzadko można założyć że nabywca kupując firmę zapłaci równowartość wszystkich używanych aktywów. W niektórych przypadkach wartość odtworzeniowa wyznaczana jest w inny sposób.

Dzieje się tak gdy nabywca będzie musiał ponieść duże nakłady na odnowienie aktywów materialnych(konieczność wprowadzenia wielu usprawnień technicznych,)

Wtedy należy rozważyć alternatywę poniesienia wydatków na zakup i modernizacje istniejącego przedsiębiorstwa bądź wybudowanie od początku nowej fabryki o identycznych parametrach( możliwościach ) jakie osiągnięto by po modernizacji przedsiębiorstwa.

Adn.c) Wartość likwidacyjną możemy określić jako sumę gotówki jaką właściciel przedsiębiorstwa otrzyma w przypadku jego likwidacji i sprzedaży pojedynczych aktywów materialnych oraz zbywalnych aktywów niematerialnych(patenty, znaki firmowe) po uiszczeniu wszelkiego rodzaju zobowiązań przedsiębiorstwa oraz kosztów likwidacji firmy.

Wartość likwidacyjną można szacować na 2 sposoby przyjmując założenie że:

1)Sprzedaż aktywów odbywa się bez konieczności ich natychmiastowego zbycia w miarę ograniczania skali działania przedsiębiorstwa

2)Sprzedaż aktywów odbywa się w trybie natychmiastowym w tym przypadku ze względu na wymóg natychmiastowej sprzedaży należy zakładać ze kwoty otrzymane za niektóre elementy majątku będą niższe niż wynikałoby to z ich wartości księgowej bądź realnej

Określanie wartości likwidacyjnej jest istotne gdyż traktuje się ja jako najniższą cenę która może zażądać właściciel firmy nawet wówczas gdy inne z zastosowanych metod wyceny wyznaczają ja na niższym poziomie.

W praktyce wartość likwidacyjna poznaje się dopiero EX POST(po fakcie)po pozytywnym zakończeniu procedury likwidacyjnej. Reasumując charakterystykę metod wyceny bazującej na wartościach składników majątkowych należy stwierdzić że metody te cechują się tym że:

-abstrahują od efektywności wykorzystania środków w posiadaniu firmy wychodzi bowiem z założenia że organizacja posiadanych środków nie ma żadnej wartości dla firmy chociaż w przeszłości przeznaczono na nią znaczne nakłady.

-mają decydujące znaczenie gdy z różnych powodów nowy właściciel nie ma możliwości lub zamiaru prowadzić przedsiębiorstwa w dotychczasowej formie ale planuje jego likwidację

-nie uwzględniają efektu synergicznego w wyniku którego firma jest więcej warta aniżeli suma wartości zgromadzonych w niej składników majątkowych co jest brane pod uwagę przy metodach dochodowych i rynkowych.

ADN. 2 metody bazujące na podejściu dochodowym

Techniki wyceny wartości przedsiębiorstwa zaliczane do metod dochodowych oparte są na ogólnym założeniu że przedsiębiorstwo jest warte tyle ile przyniesie dochodu w założonym okresie po opłaceniu kapitału jedną z podstawowych metod podejścia dochodowego mającego decydujące znaczenie dla określenia wartości firmy działającej efektywnie a więc przynoszącej efekt ekonomiczny o większej wartości a niżeli zgromadzone w firmie składniki majątkowe jest metoda zdyskontowanego strumienia gotówki. Metoda ta nazywana jest zamiennie Metoda zdyskontowanych przyszłych strumieni pieniężnych

Jest to metoda uznawana za najbardziej uniwersalna z tej grupy metod, jedyny warunek jaki musi być spełniony przez tą metodę to wynik finansowy dodatni.

Ta metoda opiera się na założeniu że skala korzyści finansowych jakie wyceniane przedsiębiorstwo przyniesie nabywającym może być określona jako suma podstawowych wartości a mianowicie:

- zaktualizowanej wartości przepływów gotówki z działalności firmy w założonym okresie.

- zaktualizowanej wartości rezydualnej, czyli ogólnie rzecz mówiąc wartości przedsiębiorstwa na koniec momentu projekcji Cash flow. Aktualizacja omawianych wartości polega na ich dyskontowaniu oczywiście przy zastosowaniu założonej stopy dyskontowej

P=

P wartość przedsiębiorstwa

CF wartość przepływu gotówki z działalności przedsiębiorstwa

T długość okresu projekcji

R stopa dyskontowa

RV wartość rezydualna - wartość na koniec okresu projekcji

W najczęściej stosowanych wersjach metoda ta wyznacza wartość kapitału własnego oraz pasywów obcych firmy w momencie wyceny

Dla określenia wartości kapitału znajdującego się w posiadaniu właściciela, długi ciążące na przedsiębiorstwie w momencie transakcji odejmuje się od wielkości obliczonej na podstawie tego wzoru

Dla praktycznego wykorzystania metody zdyskontowanej, niezbędne jest określenie poszczególnych składników tego wzoru.

- wielkość przepływu gotówki do firmy w kolejnych latach założonego okresu w przyszłości (CF Cash flow )

Strumienie przepływu gotówki mogą być szacowane na różny sposób ale do najczęściej stosowaną jest następująca formuła

CF = S-KS+A-P -∆KO - NI

S przychody ze sprzedaży

KS - koszty wyrobów sprzedanych

A amortyzacja

P podatki naliczone od zysku

∆KO - przyrost kapitału obrotowego

NI - nakłady inwestycyjne na środki trwałe

Dla zastosowanie tej metody w praktyce najważniejszą rzeczą jest sporządzenie trafnej prognozy kształtowania się strumieni gotówki w kolejnych latach.( filar tej metody )

Podstawą obliczeń są miedzy innymi

1. analiza działalności firmy w okresie przeszłym ( np. występujące wówczas relacje pomiędzy nakładami a wynikami )

2. plany przedsiębiorstwa

3. ocena warunków na rynku w kontekście przewidywanych trendów dotyczących wzrostu sprzedaży, kształtowania się cen, pozycji na rynku konkurencji itp.

4. Przewidywane wydatki na powiększenie środków trwałych i obrotowych

- okresu na który dokonywany jest szacunek (t)

zakłada się iż okres ten powinien być ustalony w taki sposób aby w myśl przyjętych założeń przedsiębiorstwo osiągnęło „normalny” poziom działania w końcowych latach na które szacuje się przypływy. Przyjmuje się że dla przedsiębiorstw nie przewidujących nadzwyczajnych zmian w trendach kształtowania się przepływu gotówki okres prognozy wyznacza się na ogół na 5 maksymalnie 10 lat.

- stopy dyskontowej (r)

Trafne określenie stopy dyskontowej ma szczególne znaczenie dla całej metody. Jej wysokość zależy od wielu czynników, ale przyjmuje się że stopa dyskontowa powinna być przyjęta na poziomie oprocentowania obligacji emitowanych przez skarb państwa

- wartości rezydualnej (RV)

polega to na oszacowaniu kwoty która można uzyskać sprzedając wszystkie akcje bądź udziały firmy lub całe przedsiębiorstwo w końcowym momencie szacowania strumienia przepływu gotówki. Wartość rezydualna można określać wieloma sposobami ale najczęściej stosowanymi są:

1 metoda wartości likwidacyjnej

2 metoda wartości księgowej

3 metoda wartości „ rozdzielonej”

te są zazwyczaj używane wtedy gdy przedsiębiorstwo ma ograniczoną czasowo możliwość działania na rynku i zakładamy że nie będzie istnieć po momencie na który dokonujemy szacunku przepływu strumieni pieniężnych.

Wartość rozdzielona jest swoista odmianą wartości likwidacyjnej z tym że jest ona stosowana wówczas gdy wyprzedawane są nie pojedyncze aktywa przedsiębiorstwa ale ich zorganizowana całość.

Wartość przedsiębiorstwa ustalona wg metody rozdzielonej może znacznie przekraczać wartość likwidacyjną gdy:

- przedsiębiorstwo ma wiele oddziałów które sprzedawane pojedynczo mogą mieć w sumie większą wartość dla nabywców niż cała firma.

- przedsiębiorstwo przekroczyło dopuszczalne rozmiary i po rozdzieleniu na mniejsze jednostki będą one działać efektywniej i przynosić wyższe dochody.

4 metoda kapitalizacji dochodu

5metoda mnożników rynkowych

Te dwie metody są najczęściej stosowane.

Metoda kapitalizacji dochodu opiera się na założeniu że zysk względnie przepływy pieniężne obliczone dla ostatniego roku prognozy pozostaną w następnym okresie stałe bądź będą powiększać się corocznie o stałą stopę wzrostu. Obliczenie wartości rezydualnej polega wówczas na podzieleniu zysku ( Cash flow) z ostatniego roku projekcji przez stopę dyskontową.

Obliczoną przy zastosowaniu tych metod rezydualna wartość przedsiębiorstwa aktualizuje się następnie do okresu w którym dokonywany jest szacunek, używając wskaźnika dyskontującego z ostatniego roku prognozy przepływu gotówki.

Krytycy tych metod wskazują na to że jest ona oparta na dyskusyjnych przesłankach i nabywca nie może w praktyce zaakceptować wyceny opracowanej na podstawie niepewnych założeń dotyczących działalności przedsiębiorstwa przyjmowanych z wieloletnim wyprzedzeniem. Dlatego też tak istotne jest aby trafnie sporządzić prognozę przepływów gotówki.

Niektóre metody wyceny wychodzą z założenia, że takie parametry jak koszt kapitału, wartość akcji a w konsekwencji wartość przedsiębiorstwa najprecyzyjniej określa bezpośrednio rynek kapitałowy, który jest najlepszym weryfikatorem (pomimo wahań) wartości przedsiębiorstwa

I takie też przesłanki przyświecają metodą rynkowym

Ogólna idea metod rynkowych polega na wykorzystaniu informacji udostępnianych przez przedsiębiorstwa, których akcje notowane są na giełdzie.

Przy tej metodzie możliwa jest również wycena przedsiębiorstw nie notowanych na giełdzie które jednak da się porównać do firmy bądź grupy firm uczestniczących w publicznym obrocie akcjami.

5 Metoda mnożnika rynkowego- przy praktycznym zastosowaniu tej metody konieczne jest dokonanie kilku operacji

- wybór grupy firm uczestniczących na giełdzie o charakterystyce najbardziej zbliżonej do wycenianego przedsiębiorstwa

- wybór wskaźnika stanowiącego podstawę wyceny

- wyznaczenie dla firmy poziomu wielkości zgodnie z przyjętym wskaźnikiem, w decydujący sposób wpływającej na wartość przedsiębiorstwa. ( zysk sprzedaż, przepływy pieniężne)

- wycena firmy na podstawie iloczynu wybranego wskaźnika rynkowego oraz ustalonego dla przedsiębiorstwa poziomu wielkości, na której opiera się wskaźnik.

Jeśli chodzi o kryteria, którymi się posługujemy aby wyodrębnić firmę najbardziej podobnej do naszej (ocenianej) jest produkt (branża)

Po ustaleniu grupy firm wyceniający musi podjąć decyzje dotycząca wyboru wskaźnika stanowiącego podstawę wyceny. Najczęściej stosowanymi wskaźnikami są:

- mnożniki oparte na zysku ( najczęściej wykorzystywany)

-mnożniki oparte na sprzedaży, (ale jeśli wyceniający posługuje się tym mnożnikiem, kiedy zależy mu na zwiększeniu udziału na rynku)

- mnożnik oparty na jednostkach naturalnych (charakterystyczny dla branży naftowej)

Przykłady mnożników są następujące:

Rynkowa wartość kapitału własnego /wartość księgowa firmy

Rynkowa wartość kapitału własnego/ zysku netto

Rynkowa wartość kapitału własnego/ sprzedaż

Rynkowa wartość kapitału własnego/ przepływy pieniężne

Rynkowa wartość kapitału własnego / ilość jednostek produkowanych

Metoda mnożnika rynkowego umożliwia dokonanie wyceny przedsiębiorstwa w sposób stosunkowo tani i szybki. Bazuje ona przede wszystkim na danych dostarczanych przez rynek kapitałowy a zwłaszcza przez giełdę papierów wartościowych.

METODY RYNKOWE

1.Metoda mnożnika cenowo dochodowego. Opiera się ona na wykorzystaniu jednego z podstawowych wskaźników a mianowicie takim wskaźniku

P/E

P cena rynkowa jednej akcji

E zysk netto przypadający na jedną akcje

Ten wskaźnik można zinterpretować jako, cenę jaką inwestor gotów zapłacić za jedną złotówkę zysku osiągniętego przez przedsiębiorstwo.-Jako okres potrzebny do tego aby zyski firmy zwróciły nakłady poniesione na zakup ich akcji.

Jeżeli potrafimy dla wycenianej firmy określić grupę przedsiębiorstw notowanych na giełdzie o podobnej charakterystyce dla których ustalone przez giełdę wskaźnik to wartość wycenianej firmy możemy określić w następujący sposób.

P = P/E *E

P - wartość firmy

P/E - założona wartość wskaźnika giełdowego wynikająca z wartości osiąganych w porównywalnej grupie giełdowej.

E zysk wycenianej przez nas firmy

Bardzo istotną rzeczą dla tego wskaźnika jest prawidłowe oszacowanie zysku. Podstawą może być alternatywnie

- zysk osiągnięty przez firmę w ostatnim roku poprzedzającym wycenę

- zysk szacowany w roku następnym po wycenie

Metoda transakcji porównywalnych

Istota tej metody jak w przypadku mnożnika rynkowego, podstawą ustalenia wartości mnożników stosowanych przy tej wycenie nie jest giełda a dokonana w przeszłości transakcja dotycząca przedsiębiorstwa pod jakimś względem podobnego do wycenianej firmy.

Minusy tej metody

- problem z wyborem porównywalnych transakcji

- problem opóźnienia czasowego

WSKAŹNIK ALTMANA

Służą do badania zagrożenia spółki upadłością model ten zbudowany jest na podstawie 5 wskaźników które przemnożone przez odpowiednio dobrane współczynniki korygujące i następnie zsumowane dają wynik obrazujący kondycję firmową przedsiębiorstwa

1.Wskażnik dotyczący poziomu płynności i struktury aktywów

X1= kapitał pracujący/aktywa ogółem

2.Wskażnik zysku zatrzymanego w spółce

X2=zysk netto-dywidenda/aktywa ogółem

3.Wskażnik rentowności aktywów

X3=zysk brutto-zapłacone odsetki/aktywa ogółem

4.Wskażnik wspomagania finansów

X4=wartośc rynkowa kapitału akcyjnego/zobowiązania ogółem

5.Wskażnik wykorzystania posiadanych aktywów

X5=przychody ze sprzedaży/aktywa ogółem

Firma o wartość wskaźnika powyżej 2,99 charakteryzuje się dobrą kondycja finansową natomiast wskaźnik na poziomie 1,81 oznacza firmę która jest bankrutem

Wartość graniczną dla tego wskaźnika (model altmana) jest 2,675.Poziom niższy od tej wartości granicznej wskazuje że przedsiębiorstwo ma kłopoty trudności finansowe.

SPIS

1. celem analizy ekonomiczno finansowej

- Zakres analizy ekonomiczno finansowej

- Ocenę płynności finansowej

- Ocena zyskowności przedsiębiorstwa

- Ocena wiarygodności kredytowej

- Ocena efektywności zarządzania majątkiem (zwłaszcza obrotowym).,

- Celem sprawozdań finansowych ( bilans, rachunek zysków i strat )

- Taka analiza charakteryzuje się następującymi cechami

- Analiza pionowa i pozioma bilansu

-. Rachunek zysków i strat

-.

2. ANALIZA WSKAŹNIKOWA

3. PRÓG RENTOWNOŚCI

4. Analiza BEP

5. DZWIGNIA FINANSOWA

6. PIRAMIDA DU PONT

7. MNOŻNIK KAP. WŁASNEGO

8. METODY WYCENY PRZEDSIEBIORSTWA

9. WSKAŹNIK ALTMANA

TEGO CO JEST NA TEJ KARTCE NIE MIELISMY

****Metody oceny finansowej przedsięwzięć rozwojowych w przedsiębiorstwie

Badanie opłacalności przedsięwzięć rozwojowych rozpoczyna się od tzw. Prostych metod oceny. Do najczęściej wykorzystywanych prostych metod oceny zalicza się przede wszystkim - okres zwrotu nakładów

- prosta stopa zwrotu ( zysku)

- prób rentowności

Przez okres zwrotu nakładów rozumie się czas niezbędny do odzyskania początkowych nakładów na realizacje inwestycji z osiągniętych nadwyżek finansowych. ( zysk netto + amortyzacja)

W przypadku, gdy źródłem finansowania części nakładów jest kredyt zaleca się uwzględnienie w obliczeniach również kosztów finansowych ponoszonych przez inwestora z tego tytułu. Rok, w którym nakłady zostaną zrównoważone przez nadwyżki finansowe będzie zamykał okres, w którym nastąpi zwrot tych nakładów.

Jedną z istotnych wad tej metody jest pomijanie w niej zmian wartości pieniądza w czasie. Podstawową zaletą metody jest prostota jej obliczania. Okres zwrotu informuje głównie o płynności nakładów nie jest natomiast miernikiem ich rentowności. Metoda ta preferuje zatem inwestycje przynoszące szybkie efekty skoncentrowane w początkowym okresie funkcjonowania. Znajduje to uzasadnienie zwłaszcza w gospodarce nieustabilizowanej w której projekcje przyszłych warunków działania są utrudnione i w dużym stopniu niepewne.

Prosta stopa zwotu (zysków)

Stopa ta określa stosunek rocznego zysku osiągniętego w trakcie funkcjonowania przedsięwzięcia do wartości kapitału służącego do sfinansowania początkowych nakładów inwestycyjnych.

Do najczęściej stosowanych metod w tej kategorii możemy zaliczyć prostą stopę zwrotu (zysku) całości kapitału ( własnego i obcego) zaangażowanego w finansowanie inwestycji.

R = Zn +Od/K * 100%

R roczna stopa zwrotu

Zn roczny zysk netto

Od roczne odsetki od kredytów

K kapitał zaangażowany w dane przedsięwzięcie

Prosta stopa zwrotu kapitału zakładowego zaangażowanego w finansowanie przedsięwzięcia.

Re = Zn/ Kw * 100%

Re roczna stopa zwrotu kapitału zakładowego

Zn roczny zysk netto

Kw kapitał zakładowy

W tej grupie powyższe metody cechuje

- duże uproszczenie w sposobie oceny opłacalności inwestycji stad też mogą one stanowić jedynie pomocnicze narzędzie tej oceny. Ostateczna decyzja musi zostać poprzedzona rachunkiem ekonomicznym opartym na metodach dyskontowych.

Są dwie metody dyskontowe

Metoda wartości zaktualizowanej netto NPV - pozwala określić obecną wartość wpływów i wydatków pieniężnych związanych z inwestycją i określa się ją jako sumę zdyskontowanych oddzielnie dla każdego roku przepływów pieniężnych netto zrealizowanych w całym okresie objętym rachunkiem przy stałym poziomie stopy procentowej (dyskontowej)

NPV =

NCF przepływy pieniężne netto

T kolejny rok okresu rozliczeniowego

CO współczynnik dyskontowy dla kolejnych lat okresu obliczeniowego. Inwestycja jest opłacalna, jeżeli NPV jest większe od 0, oznacza to ze stopa rentowności tego projektu jest wyższa od stopy granicznej określonej poprzez przyjętą do rachunku stopę procentową. Wybór staje się trudniejszy z momentem, gdy oceniane przedsięwzięcie wymaga różnych co do wartości lub czasu nakładów kapitałowych. Wtedy do oceny nie wystarcza tylko NPV gdyż wartość ta jest jedynie miernikiem realizowanych przepływów pieniężnych netto. Nie wyraża ona natomiast precyzyjnie różnić w poziomie rentowności alternatywnych sposobów wykorzystania kapitału. Dlatego też z punktu widzenia nakładów kapitałowych należy wykorzystać wskaźnik wartości zaktualizowanej netto. Wskaźnik ten jest relacja NPV i wartości obecnej ( zaktualizowanej) wymaganego nakładu inwestycyjnego.

NPVR = NPV/PVI

PVI obecna wartość wymaganego nakładu inwestycyjnego

Najefektywniejsza będzie inwestycja najwyższym wskaźnikiem zaktualizowanej netto

Wewnętrznej stopy zwrotu IRR, jest to stopa procentowa przy której obecna (zaktualizowana) wartość strumieni wydatków pieniężnych jest równa obecnej wartości strumieni wpływów pieniężnych. Jest to więc taka stopa przy której wartość zaktualizowana ocenianego przedsięwzięcia jest równa 0 (NPV =0 )

IRR pokazuje bezpośrednio stopę rentowności badanych przedsięwzięć, przedsięwzięcie jest opłacalne wówczas gdy jego IRR jest wyższa ( równa) od stopy granicznej będącej najniższa możliwą do zaakceptowania przez inwestora stopą rentowności.

IRR=i

i1 -poziom stopy procentowej przy której NPV jest większe od zera

i2 poziom stopy procentowej przy której NPV jest mniejsze od zera

PV - poziom NPV obliczony na podstawie i1

NV - poziom NPV obliczony na podstawie i2

NPV obliczone na podstawie i1 jest zbliżone do zera ale dodatnie (PV) natomiast NPV na podstawie i2 jest zbliżone do zera ale ujemne (NV)

Stopa reinwestycji to stopa procentowa określająca poziom rentowności osiąganej przez przedsiębiorstwo z tytułu bieżącego inwestowania osiąganych dodatnich przepływów pieniężnych. *****

1

---