ADHD (Z przymrużeniem oka)

Chodzi malec do przedszkola.

Taka jest rodziców wola.

Mama rady dać nie może

i tak krzyczy: - Ty potworze!

Mam już ciebie w domu dość!

Tam ci dadzą trochę w kość!

Tam - w przedszkolu chyba znaczy.

Na to malec głośno płacze.

Oczy mu się dziwnie świecą,

ale łzy wcale nie lecą.

-Nie chcę chodzić do przedszkola,

bo to nie jest moja wola!

Podniósł w górę mały palec

i do mamy woła malec:

-A ty przecież nie pracujesz,

tylko w domu przesiadujesz!

Czasem też zaprosisz ciocię,

ćwiczysz kciuki na pilocie!

Pranie zrobisz, ale pralką,

szklanki myjesz zaś zmywarką !

Ja chcę z tobą siedzieć w domu,

nie oddawaj mnie nikomu!

Nagle się odzywa tata:

-Masz już synku cztery lata.

Już nie będziesz matki gryźć!

Czas ci do przedszkola iść!

Przyszedł malec do przedszkola.

Taka jest rodziców wola.

Wszystkich gryzie, bije, kłamie.

Trzeba coś powiedzieć mamie.

W miejscu siedzieć też nie może,

co tu robić? O mój Boże!

Już od rana pajacuje

i wszystkie zajęcia psuje.

Najważniejszy wciąż być chce,

chyba ma ADHD.

Jak koledze da znów w ucho

i tak ujdzie mu na sucho.

Już rodzice skarżą się:

-Zróbcie coś z ADHD!

Pani mamę zapytuje,

jak się w domu zachowuje.

Mama na to obrażona:

Dajcie spokój wreszcie mnie!

Toż on ma ADHD!

I nerwowo buzią kłapie:

Przecież mamy dziś terapię!

Tak, terapia ważna rzecz,

dobrze jest terapię mieć.

Tata usiadł na kanapie:

- Ja też pójdę na terapię.

Może będzie z tego coś ?...

Będzie z malca „FAJNY GOŚĆ”.

Lecz wpierw synem zajmij się!

Problem tkwi w ADHD!

Zamiast co dzień wpadać w złość,

okaż zwykłą, zdrową miłość.

Nawet w przedszkolu pełnym miłości

Też są granice cierpliwości.

---