Chemotaksja - celowy ruch organizmu - w kierunku lub od - związku chemicznego:
Dodatnia - w kierunku substratu
Ujemna - w kierunku przeciwnym
Związek pomiędzy ruchem rzęski a stężeniem substratu dotyczy czynności białek (chemoreceptorów) w bł. cytoplazmatycznej
ODŻYWIANIE:
1. Ze względu na źródło węgla:
Autotrofy (samożywne - czerpią węgiel do budowy organicznych substancji komórkowych ze związków nieorganicznych, nie są zdolne do korzystania z innych źródeł:
Fotoautotrofy - energia świetlna;
Chemoautotrofy - utleniania związków nieorganicznych lub organicznych);
Heterotrofy (cudzożywne - oprócz substancji mineralnych wymagają min 1 prostego związku organicznego:
Prototrofy - min prosty zw. organiczny [metanol, etanol];
Auksotrofy - min 1 związek uzupełniający [witaminy, aminokwasy..];
2. Ze względu na źródło elektronów w procesie biosyntezy:
Litotrofy (subst nieorganiczne);
Organotrofy (organiczne donory elektronów);
Fotolitoautotrofy (energia z promieniowania słonecznego a elektrony dostarczają zw. organiczne);
Chemolitoautotrofy (E, elektrony, C czerpią z subst nieorganicznych);
3. Ze względu na pochodzenie przyswajalnego źródła węgla:
Saprofity (na martwej substancji);
Pasożyty (na substancji żywej: względne; bezwzględne);
Pobierają pokarm, aby:
Dostarczać materiałów budulcowych;
Dostarczać niezbędnej energii do budowy struktur komórkowych. Większość drobnoustrojów to heterotrofy saprofityczne.
Enzymy: służą do rozbicia makromolekuł do zw. drobnocząsteczkowych, tak, aby mogły zostać przetransportowane do wnętrza komórki i przyswojone. Są skuteczne w bardzo małych ilościach, biorą udział w procesach cyklicznych, wykazują wyraźną specyficzność działania, są tworzone przez organizmy żywe.: (lipazy, proteazy, amylazy, pektynazy, celulazy)
Zablokowanie enzymu: inhibitory - substancje podobne do substratu blokujące centrum aktywne enzymu.
Rodzaje inhibicji:
Kompetencyjna (współzawodnicza, hamowanie) - konkurencja między inhibitorem a substratem o centrum aktywne, wiązanie zachodzi w centrum aktywnym, proces odwracalny
Niekompetencyjna (niewspółzawodnicza) - blokowanie enzymu przez związki niepodobne strukturalnie do substratu, niewspółzawodniczą o centrum aktywne, ale cząsteczkowo je blokujące, co spowalnia reakcję, ale substrat może być wiązany
6 klas enzymów:
Oksydoreduktazy - katalizują reakcje utleniania i redukcji, biorą udział w procesach oddychania i fermentacji (oksydazy, reduktazy, oksygenazy, hydrolazy, peroksydazy)
Transferazy - katalizują reakcje przenoszenia grup chemicznych z jednego związku na inny
Hydrolazy - odpowiadają za reakcję hydrolizy, są odpowiedzialne za psucie się żywności (esterazy, lipazy, fosfatazy, amylazy)
Liazy - katalizują odłączanie grup chemicznych bez udziału wody
Izomerazy - katalizują reakcje przegrupowań wewnątrz cząsteczki
Ligazy - katalizują łączenie cząsteczek w związki (przebiegają przy udziale ATP)
ODDYCHANIE:
Rola - dostarczanie energii dla organizmów żywych (heterotrofów).
Źródła: cukry; białka; tłuszcze; węglowodory..
Oddychanie to proces utleniania biologicznego zw. wysokozredukowanych (glukozy) do CO2 i H2O: przyłączanie tlenu; oddawanie elektronów; odłączanie wodoru.
Utlenianie biologiczne: C6H12O6 + 6 O2 -> 6 CO2 + 6 H2O + E
Typy oddychania komórkowego:
Oddychanie tlenowe (utlenianie biologiczne)
Utlenianie zw. org. połączone z redukcją zw. mineralnych
Beztlenowe fermentacje - beztlenowy rozkład organicznych substancji do organicznych produktów, które nie mogą być dalej metabolizowane bez udziału tlenu, energia jest odkładana w postaci ATP, wydajność energetyczna fermentacji kilkanaście razy mniejsza niż oddychania tlenowego:
Alkoholowe - zależy od pH środowiska, prowadzona głównie przez: Drożdże Saccharomyces, Pleśnie Rhizopus, Mucor, Oidium, Monilia, Bakterie Thermobacterium mobile.
Zymaza drożdżowa - kompleks enzymów Saccharomyces cerevisiae, odpowiedzialny za prowadzenie fermentacji. C6H12O6 -> 2C2H5OH + 2CO2 + E
180 g 2x46 g
Cechy: gazowane CO2, obniżenie gęstości, nieznaczny wzrost kwasowości
Metabolizm drożdży
- w obu przypadkach rozpoczyna się od glikolizy
- Beztlenowy: C6H12O6 -> 2C2H5OH + 2CO2 + ATP (2m)
180g 2x46g
- Tlenowy: C6H12O6 + 6O2 -> 6CO2+6H20+ATP (38m)
Efekt regulacyjny:
W warunkach tlenowych drożdże produkują swoją biomasę w dużych ilościach, tlen silnie hamuje produkcję etanolu
W warunkach beztlenowych zachodzi fermentacja alkoholowa
Drożdże fermentacji:
Górnej - zbierają się w dużej ilości w pianie, fermentacja w temp. 15-25 C - Saccharomyces cerevisiae
Dolnej - szybko osiadają na dnie tanku, fermentują w temp. 5-12 C, Saccharomyces uvarum, S. Pastorianus (carlsbergensis)
Pyliste - pozostają zawieszone w roztworze dając zmętnienie, np. piwo pszeniczne
Kłaczkujące - ulegają flokulacji i wytrącają się w postaci osadu
Mlekowe:
Wywoływane w mleku oraz surowcach i produktach roślinnych
Minimum cukrowe - zawartość cukru, która pozwala na otrzymanie takiej ilości kwasu mlekowego, aby pH produktu pozostało kwaśne
Latobacillus, Lactococcus
G (+) nieprzetrwalnikujące, względnie beztlenowe lub Mikroaerofile
Wymagają obecności witamin z grupy B
Produkują kwas mlekowy w ilości >90%
Bilans fermentacji:
C6H12O6 -> 2CH3CHOH-COOH + E
180g 2x90g
Cechy fermentacji:
Brak gazowania
Niewielki spadek gęstości (dc=1,58 g/cm3, dk= 1,25 g/cm3)
Znaczny wzrost kwasowości (z cukru powstaje prawie czysty kwas mlekowy)
Podział:
Właściwe bakterie mlekowe:
Homofermentatywne - produkują czysty kw. mlekowy (Lacidobacillus, Lactococcus)
Heterofermentacyjne - oprócz kw. mlekowego wytwarzają CO2 kw. octowy, glicerynę i alkohol etylowy (Leuconostoc, Lactococcus)
Niewłaściwe baterie mlekowe:
Pseudomlekowe - szkodniki w produkcji wina (Pediociccus, Microbacterium), biologiczne odkwaszanie wina, mętnienie, nieprzyjemny smak i zapach
wykorzystanie kw. mlekowego:
szczepionki (zakwasy) w przemyśle mleczarskim do produkcji serów twarogowych i dojrzewających, masła, napojów mlecznych, do produkcji kiszonek spożywczych (ogórki, kapusta, sosy orientalne)
fermentacja zakwasów chlebowych w przemyśle piekarniczym
Wędliny fermentowane
Produkcja dekstranu
Produkty i preparaty probiotyczne
Konserwowanie pasz w rolnictwie (kiszonki dla zwierząt):
Propionowe - Propoibacterium (11 gatunków), pałeczki G+ nieprzetrwalnikujące beztlenowe lub wzg. beztlenowej, występują w żwaczu i jelitach przeżuwaczy
Produkują: kwas propionowy, wit 12, enzymy amylolityczne,
Postawanie dziur w serach, nadanie smaku i zapachu
Mają szczepy probiotyczne
Jest to fermentacja propionowo - octowa: kwasy powstają w stosunku 2:1
3 C6H12O6 -> 4 CH3CH2COOH + 2 CH3COOH + 2 CO2 + E
3 CH3CHOHCOOH -> 2 CH3CH2COOH + CH3COOH + CO2 + H2O + E
Masłowe - nazwa od zjełczałego masła, rozkład cukrów pod wpływem enzymów odpowiednich bakteri połączonych z wytwarzaniem kw. masłowego i produktów ubocznych, bakterie z rodzaju Clostridium: pasteruanum, butylicum..
Bilans:
C6H12O6 -> CH3CH2CH22COOH + 2CO2 + 2 H2 + E
Cechy:
Silnie gazują, spadek gęstości, spadek masy nastawy, silny wzrost kwasowości
Przebieg zależny od pH środowiska
Odczyn obojętny - kw. masłowy
Odczyn kwaśny - alkohol butylowy i aceton
Szkodliwe działanie:
Przetrwalniki Clostridium jako zanieczyszczenie przetworów mięsnych
Psucie żywności w wyniku działania enzymów proteolitycznych (mięso, sery)
Nieprzyjemny smak i zapach serów podpuszczkowych dojrzewających, wzdęcie serów z powodu wydzielania znacznych ilości CO2 i H2O
Bombaż niedostatecznie wysterylizowanych konserw o pH >4,5
Utlenianie zw. organicznych kosztem innych bez udziału tlenu atmosferycznego
Fermentacja tlenowa (utleniające) - właściwe procesy utleniania niecałkowitego z powodu końcowych produktów przemiany (kw. octowy, cytrynowy - kw. mlekowy, propionowy) urządzeń (fermentorów)
Fermentacja octowa: baterie octowe charakteryzują się zdolności do wytwarzania kw. w wyniku niecałkowitego utleniania większości cukrów i alkoholi. Acetobacer, Gluconobacter, Gluconacetobacter
G- pałeczki o optimum temp 25-30 i ph 5,4 - 6,3
Rosną w tylko warunkach tlenowych
CH3CH2OH + o2 0-> CH3COOH + H2O + E
Cechy fermentacji
Brak gazowania
Wzrasta gęstość
Wzrasta kwasowość
Metody produkcji: 3
Powierzchniowa (orleańska)
Acetobacter xylinum (gruby kożuch na powierzchni, zdolności celulolityczne), Acetobacter aceti
Na powierzchni wina rozlanego do płaskich naczyń lub beczek fermentacyjnych
Surowiec: wadliwe wino gronowe i owocowe
Otrzymujemy ocet winny kolorowy o aromatycznym zapachu i smaku, jako pozostałość bukietu wina
Generatorowa
Acetobacter curvum (zakrzywiony)
Generatory wypełnione wiórami bukowymi, na których osaczone są bakterie
Zacier: 10-14% etanolu, 1-3% kwasu octowego
Surowy jasny ocet rozcieńczony do 6 lub 10%
Wgłębna
Gluconobacter, Gluconacetobacter
Fermentory z mieszaniem
Intensywne napowietrznienie
Metoda bardzo oszczędna łatwa do automatyzacji może być procesem ciągłym
Szkodniki:
Acetobacter xylinum - celuloza
Węgorek octowy - zjada bakterie octowe
Muszka owocowa - Dropsophila aceti
Drożdże Candida vini
Szkodliwe działanie bakterii octowych:
Szkodniki produkcji fermentacji alkoholowej
Zmętnienie osad zmiana smaku i zapachu kwaszenie piwa i win o niskiej zawartości cukru i etanolu
Zaoctowanie słabych rozcieńczonych moczów octowych i gronowych
Nieodłączny składnik kefirów - nie są szkodliwe dla kefiru, bo musi być kwaśny, lekko musujący
Fermentacja cytrynowa - kwas cytrynowy w dych ilościach w owocach cytrusowych i ananasach, używa się pleśni z rodzaju Aspergillus
C6H12O6 + 1 ½ O2 -> C6H8O7 + 2 H2) + E
Warunku fermentacji:
15% zawartości sacharozy
Ph 2.5 - 3,5
Temp 30 st
Cechy fermentacji:
Wzrost masy nastawu
Nieznaczny spadek gęstości (o 0,002 g/cm3)
Znaczny wzrost kwasowości
Glikoliza - wspólny etap dla oddychania beztlenowego i tlenowego.
Oddychanie tlenowe: 1 mol glukozy = 36 moli ATP
Oddychanie beztlenowe: 1 mol glukozy = 2 mole ATP
Czas generacji - czas niezbędny do powstania nowego pokolenia komórek
Drobnoustroje a środowisko:
Czynniki wewnętrzne: minimalne rozmiary i ciężar ciała przy dużej powierzchni swoistej, duży stosunek P/V, zdolność do wytwarzania form przetrwanych
Czynniki zewnętrzne:
Fizyczne:
Temperatura:
Bezpośredni wpływ: szybkość wzrostu, aktywność enzymów, skład chemiczny komórki, wymagania pokarmowe
Pośredni wpływ: transport jonów, dyfuzja substancji chemicznych, rozpuszczalność cząsteczek zw. chemicznych
Temp kardynalne: minimum, optimum, maksimum. Zakres pomiędzy min a max określa się zwykle, jako zakres rozmnażania
Bakteria |
Lubna |
Minimum |
Optimum |
Maksimum |
Przykład |
Psychofile |
Zimnolubne |
-23 - 0 |
Ok. 15 |
20 |
Bacillus |
Mezofile |
Średninolubne |
10 - 25 |
20 - 37 |
35 - 50 |
Pseudomonas sarcina |
Termofile |
Ciepłolubne |
25 - 45 |
45 - 65 |
60 - 90 |
Staphylococcus, Clostridium, Latobacillus |
Hypertermofilne |
Bardzolubne |
|
|
|
Thermus |
Psychofile - drobnoustroje z zimnych źródeł, zamarzanie mechaniczne hamuje rozwój. Zdolność enzymów katalizujących reakcje metaboliczne, zwiększona zawartość NKT w błonie cytoplazmatycznej, Vibrio, Bacillus, Micorcoccus, Pseudomonas, Candida, Rhodotorula, Pichia, Cladosporium, Botrytis, Geotrichum
Mezofile - drobnoustroje pasożytujące zwierząt, część to saprofity, bakterie chorobotwórcze. Kultury starterów w produkcji żywności fermentowanej. Salmonella, Shigella, Latobacillus, Clostridium, Saccharomyces, Aspergillus, Penicillium
Termofile - gorące źródła, gleba, odporność na temp jest związana ze strukturą błony, ciepłoodpornością enzymów, rybosomów. Składniki proszków do prania, kultury starterowe do produkcji jogurtów. Bacillus, Clostridium, Lactococcus, Latobacillus, Sarcina, Aspergillus, brak gatunków G- i drożdży
Ciśnienie mechaniczne
Ciśnienie osmotyczne
Promieniowanie
Ultradźwięki
Chemiczne:
Zawartość tlenu w środowisku
pH środowiska:
Neutrofile - pH 6 - 7,5
Acydofile (fermentacji octowej, mlekowej, Saccharomyces, Aspergillus, Penicillium) - pH 2 - 5
Alkalofile (Vibrio cholerae, Enterococcus Faecalis) - pH 8 - 11
Zakwaszanie żywności do pH 4 umożliwia zahamowanie wzrostu wielu drobnoustrojów w tym chorobotwórczych
obecność metabolitów własnych i obcych
Antybiotyki, antyseptyki, fitoncydy
Biologiczne:
Wzajemne relacje między drobnoustrojami
Wpływ wirusów i bakteriofagów
Typy ustrojów:
Hipertoniczny - plazmoliza: proces tracenia wody w komórce w roztworze hipertonicznym, następuje obkurczenie cytoplazmy i odstawanie od ściany komórkowej
Izotoniczny - równowaga osmotyczna
Hipotoniczny - plazmooptyza
Sól i cukier
Ze względu na stężenie cukru 1% sacharoza: 0,6 at.
Ciśnienie osmotyczne 1% NaCl jest prawie 10x wyższe niż sacharozy, ponieważ sól ma niższą masę cząsteczkową i ulega dysocjacji.
Osmofilne - lubią i wymagają do wzrostu wysokich stężeń cukrów
Osmotolerancyjne - wytrzymują podwyższone stężenie cukrów i rozmnażają się
Osmooporne - w wysokich stężeniach cukru nie rosną, nie ulegają plazmolizie, nie rozmnażają się, ale i nie giną
Najmniej oporne są bakterie a najbardziej pleśnie. Drożdże rozwijają się do 30%
Ze względu na stężenie NaCl 1% NaCl: 6,1 at.
Halofilne (słonolubne) - wody morskie i solanki. Wymagają do wzrostu odpowiedniego stężenia soli. Nie posiadają sztywnej, mureinowej ściany komórkowej, ma ona charakter trójwarstwowej błony białkowo-lipidowej, szereg ich enzymów wymaga aktywacji przez jony Na+
Łagodne 2-5% NaCl
Umiarkowane 5-20% NaCl
Skrajne 20-30% NaCl
0,5% stymuluje wzrost S. cerevisiae
1-2% hamuje rozwój E. coli i Proteusz vulgaris
Do 3% mogą rozwijać się bakterie mlekowe
Do 19% niektóre szczepy drożdży
Do 22% niektóre pleśnie
Solooporne - w wysokich stężeniach soli nie rozwijają się i nie giną
Solotolerancyjne - wytrzymują podwyższone stężenia soli >5% i rozwijają się (Staphylococcus aureus)
Typy wzrostu drobnoustrojów na podłożach płynnych:
Bezwzględne tlenowce (aeroby) - większość bakterii
Bezwzględne beztlenowce (anaeroby) - Clostridium
Beztlenowce tolerancyjne (Mikroaerofile) - Campylobacter, Lactobacillus, Listeria
Względne beztlenowce (anaeroby fakultatywne) - Saccharomyces (inny metabolizm w warunkach tlenowych a inny w beztlenowych)
Wzajemne relacje między drobnoustrojami:
Neutralizm - stosunki obojętne, współbytowanie populacji odbywa się harmonijnie
Komensalizm (współbiesiadnictwo) - jedna populacja czerpie korzyści, a drugiej jest to obojętne
Protokooperacja - dwa gatunki obok siebie, wzajemnie się uzupełniają, mogą jednak rozwijać się niezależnie od siebie
Symbioza (mutualizm) - obligatoryjny związek dwóch różnych populacji, mający istotny wpływ na ich funkcjonowanie w określonym środowisku
Konkurencja (współzawodnictwo) - dwaj partnerzy konkurują o deficytowy czynnik i jeden z nich przegrywa w tej walce
Amensalizm - rozwój jednej populacji jest hamowany przez toksyny drugiej.
Pasożytnictwo - jeden organizm żywi się płynami ustrojowymi lub komórkami innych. Oddziałuje niekorzystnie, jednocześnie nie może bez nich przetrwać.
Drapieżnictwo - jeden organizm żywi się komórkami drugiego. Występowanie drapieżcy i ofiary.
Metabioza - następstwo organizmów po sobie. Jedne drobnoustroje przygotowują warunki dla rozwoju innych (naturalne psucie się mleka)
Grzyby
Bezchlorofilowe, przeważnie niezabarwione organizmy, jedno lub wielokomórkowe, zawierają wykształcone jądro komórkowe, oddzielone od reszty cytoplazmy błoną, zdolne do rozmnażania wegetatywnego i generatywnego, dzielimy na pleśnie i drożdże, podstawą podziału jest zdolność do tworzenia puszystej grzybni
Pleśnie:
Strzępki - rurkowate komórki lub nie
Strzępki mogą być podzielone ścianami poprzecznymi, tzw. septami lub niepodzielone
Nitkowate strzępki nie rosną pojedynczo, ale tworzą sploty zwane grzybnią
Grzybnie typowych pleśni są widoczne gołym okiem, w postaci luźnej, watowatej lub bardzo zwartej
Dwa typy grzybni: powietrzna, wgłębna
Ściana komórkowa:
Syntezowana w pierwszym stadium rozwoju grzybni, odpowiada za kształt komórki
Zawiera enzymy, barwniki i antygeny
Nie jest niezbędna do funkcjonowania komórki
Etapy rozwoju grzybni
Trotofaza - młode, szybko rosnące komórki, które tworzą rozgałęzione układy
Idiofaza - powstawanie form przetwalnych, sporulacja, wyrastanie strzępek powietrznych indukowane brakiem składników azotowych pożywki
Wybitnie tlenowce
Dobrze rozwijają się w środowisku kwaśnym
W większości mezofile
Liczne gatunki to Osmofilne
Dobrze przetrzymują niską temperaturę
Znaczenie:
Zdecydowane szkodniki - żywność zanieczyszczona pleśniami ma zmienioną barwę i nieprzyjemny zapach
Pożyteczne - sery długo dojrzewające typu Camembert
Mikotoksyny: bardzo oporne na temperaturę, oporne na pasteryzację i sterylizację, nie są inaktywowane podczas gotowania
Zapobieganie rozwojowi pleśni:
Warunki beztlenowe
Suszenie, liofilizacja
Pasteryzacja i sterylizacja
Stosowanie surowców o bardzo dobrej jakości
Drożdże:
Ściana komórkowa zbudowana jest głównie z polisacharydów, młoda jest cienka, elastyczna i przepuszczalna, co pogarsza się z wiekiem komórki
Organizmy jednokomórkowe
Substancje zapasowe (wolutyny, glikogen, lipidy)
Kształt (kulisty, elipsoidalny, cylindryczny, nitkowaty, itd.)
Mezofile optimum ok 30oC
pH 5,5 -6
względne beztlenowce
heterotrofy
wymagają Wit B i mogą je syntezować (S. cerevisiae, Rhodotorula glutinis)
rozmnażanie: Drożdże oprócz rozmnażania wegetatywnego posiadają także rozmnażanie generatywne, więc w populacji drożdży obok siebie lub kolejno po sobie może występować pokolenie haploidalne i diploidalne
zarodniki drożdży: aktywność tworzenia spor zależy od:
wieku kultury drożdży
temp inkubacji
kwasowości pożywki i jej składu jakościowego
natlenienia i wilgotności
właściwości zarodników grzybów:
odporniejsze od komórek wegetatywnych na środowisko zew
większa odporność na temperaturę
forma rozmnażania
znaczenie drożdży:
pozytywne (drożdże szlachetne) : fermentacja, biomasa drożdżowa
negatywne (drożdże dzikie) : psucie napojów, fermentacja soków
Rozmnażanie - stadium rozwojowe, w wyniku, którego powstaje nowy osobnik o cechach typowych dla określonego gatunku.
bezpłciowe - wegetatywne. Jeden organizm haploidalny bez zmiany fazy jądrowej
paczkowanie - charakterystyczne dla drożdży, na komórce macierzystej tworzy się uwypuklenie zwane pączkiem, który po osiągnięciu odpowiednich rozmiarów może się oderwać, liczba blizn popączkowych świadczy o wieku komórki i jej reprodukcji
wielobiegunowe
jednobiegunowe
dwubiegunowe
rozszczepienie - charakterystyczne dla drożdży o kształci cylindrycznym, przed podziałem komórka rozrasta się na długość, w ten sposób powstają dwie lub wiele komórek
sporulacja - rozwój i rozmnażanie grzybów zwłaszcza strzępkowych, są zwykle jednocześnie fazą spoczynkową i służą do reprodukcji, jednokomórkowe i pigmentowe twory, czasem ruchliwe. W zależności od sposobu i miejsca tworzenia wyróżniamy:
Chlamydospory
Oidia - Geotrichum
Blastospory - Cladosporium
Konidia (egzospory) - Aspergillus, Penicillium
Sporangiospory (egzospory) - Mucor, Rhizopus
Zygospory - Zygomycetes
fragmentacja strzępki
płciowe - generatywne. Połączenie zróżnicowanych płciowo komórek lub strzępek i połączenie ich jąder
Bakterie
Organizmy jednokomórkowe. Podział ze względu na Gramowość:
Gram dodatnie |
Gram ujemne |
Mureina stanowi 30-70% masy suchej ściany komórkowej |
Mureina stanowi mniej niż 10% masy suchej ściany komórkowej |
Jest jej ok 40 warstw, które przyrastają z wiekiem |
Jedna warstwa mureiny |
Rurki z kwasów tejchojowych i lipotejchojowych |
Dużo lipoproteid i lipopolisacharydów oraz innych lipidów, są przyłączanie do zew warstwy mureny, niektóre wiązaniami kowalencyjnymi |
Kowalencyjne mosty między warstwami |
Brak mostów, brak lizyny |
Barwią się na fiolet w barwniku Grama, wnika on przez rurki i po denaturacji białek nie może się już wydostać |
Barwią się na różowo w barwniku Grama, bo polisacharydy i lipidy rozpuszczają się w alkoholu, ściana jest cienka, więc łatwo się wypłukuje |
Sztywna ściana |
Mniej sztywna ściana |
W ścianie komórkowej heksozaminy, brak aminokwasów aromatycznych, |
90% ściany to białka i lipidy |
Punkt izoelektryczny przy pH 2-3 |
Punkt izoelektryczny przy pH 4-5 |
Heksozaminy zatrzymują połączenie fioletu krystalicznego płynem Lugola |
Ściana białkowo-lipidowa uniemożliwia ten proces barwienia. Barwione dodatkowo czerwienią obojętną |
bakterie mlekowe, paciorkowce, enterokoki, ziarniaki, bakterie propionowe, gronkowce, Clostridia i promieniowce |
Neisseria gonorrhaeae, Enterobacteriaceae, krętki, sinice, riketsje, chlamydia, bakterie śluzowe (bakterie patogenne, bezwzględne pasożyty) |
Wirusy:
Zakaźne neuroproteiny o bezwzględnie pasożytniczym trybie życia
Niezdolne do życia poza komórką gospodarza
Podział:
Wirusy eukariotyczne (roślinne, zwierzęce)
Bakteriofagi
Dwoista natura wirusów
Forma zewnątrzkomórkowa (wirion) - brak metabolizmu
Forma wewnątrzkomórkowa (replikacja wirusa) - powielanie genomu
Podział:
ze względu na gospodarza:
roślinne
zwierzęce
bakteryjne
ze względu na typ kwasu nukleinowego:
RNA wirusy
DNA wirusy
Jednoniciowe lub dwuniciowe
Koliste lub liniowe
Wirusy roślinne - wnikają do rośliny przez mikrozadrapania, otarcia lub przenoszone są przez owady (namarzają się w przewodzie pokarmowym owada); nośnikiem informacji jest jednoniciowy RNA; wirus mozaiki tytoniowej, zarazy ziemniaczanej
Wirusy zwierzęce - przenoszone przez kontakt bezpośredni lub owady; materiałem genetycznym jest dwuniciowe DNA lub jedno- dwuniciowe RNA
Bakteriofagi - prawie każdy gatunek bakterii ma swojego faga; obecność fagów objawia się powstawaniem „łysinek” na tle jednolitego wzrostu na podłoży stałym; w hodowli płynnej namnożenie bakteriofagów może doprowadzić w krótkim czasie do sklarowania hodowli; materiałem genetycznym jest jedno- lub dwuniciowe RNA lub DNA. Fagi dzielimy na:
Zjadliwe (lityczne) - niszczą komórkę bakteryjną podczas cyklu
Łagodne (lizogenne) - nie niszczą komórki bakteryjnej podczas cyklu
Czasem fagi łagodne mogą rewertować do cyklu litycznego i wtedy niszczą komórkę bakteryjną
Cykl lityczny:
adsorpcja faga:
do receptora na powierzchni komórki za pomocą płytki i włókienek
zależy od ilości fagów, ruchliwości bakterii, pH, temperatury, obecności niektórych jonów
infekcja:
jednego rodzaju komórek - wirus polio
różnego rodzaju komórek - wirus odry
wnikanie:
translokacja - wstrzyknięcie materiału goentycznego wirusa do komórki gospodarza, pusty kapsyd poostaje na zewnątrz
endocytoza - (wirusy zwierzęce) wirus zostaje otoczony błoną białkowo-lipidową i przeniesiony do cytoplazmy komórki
fuzja osłonki wirusowej z błoną cytoplazmatyczną - po adsorpcji faga jego ogonek ulega skórczeiu, wypycha otwór w ścianie komórkowej, kwas nukleinowy zostaje wstrzyknięty do cytoplazmy
okres utajenia (latencji) - czas między zakażeniem a pojawieniem się dojrzałych, zdolnych do infekcji potomnych cząstek wirusowych
transkrypcja i replikacja wirusa - transkrypcja genów fagowych i replikacja materiału genetycznego faga zachodzą równolegle. Synteza białek wirusowych:
białka wczesne - kierują syntezę nowych genomów fagoych
białka późne - potrzebne do lizy komórki gospodarza i uwolnienia cząstek fagowych
Synteza DNA RNA i białek gospodarza ulega zahamowaniu
składanie i dojrzewanie wirusów - białkowe podjednostki strukturalne zostają złożone w kapsyd; do kapsydów zostają „upakowane” cząsteczki kw nukleinowego - powstają dojrzałe wiriony
liza komórki i uwolnienie gotowych bakteriofagów - czasteczki wirusowe przedostają się z komórki do środowiska; całkowity czas lityczny trw 15-50 min.
Cykl lizogenny: cykl rozwoju bakteriofagów, w którym fagowy DNA ulega itegracji z genomem komórki gospodarza i może replikować się razem z nim przeez wiele pokoleń. Pewne zmiany w środowisku mogę spowodować ekspansję wirusowego DNA i powstanie potomnych wirusów oraz lizę komórki gospodarza. Wirus wnika do środka komórki i wchodzi w fazę utajoną, która trwa bardzo długo. Wbudowuje swój materiał genetyczny w komórkę. Dzielące się komórki bakteryjne dzielą materiał gentyczny wirusa w ich komórkach. W pewnym momencie następuje wycięcie wirusa z materiału genetycznego bakterii. Wirus powiela swoje DNA lub RNA, odbudowuje białka - tworzą się dojrzałe wiriony które po opuszczając bakterie doprowadzają do lizy komórki.
Oddziaływanie wirusów: zmniejszają przepuszczalność błony komórkowej; hamują syntezę kw nukleinowych i białek; niszczą komórki gospodarza z powodu bardzo dużej ilości
Priony: białka zbudowane z Ok 250 aminokwasów, kodowane przez 20 chromosom człowieka; występuje w zdrowych komórkach PrPc i jest powiązane z blonami komórkowymi, prawdopodobnie uczestniczą w transporcie jonów Ca2+; mutacja genów powoduje powstanie białka o zmienionej konformacji i Priony stają się zakaźnymi cząsteczkami białkowymi