DDA - Dorosłe Dzieci Alkoholików (ang. ACoA = Adult Children of Alcoholics lub ACA = Adult Children Anonymous) - samopomocowe grupy wsparcia działające na bazie przejętego z ruchu AA (po niewielkich adaptacjach) programu Dwunastu Kroków. Opierają się na założeniu, że ludziom z określonymi problemami najlepiej pomogą w zdrowieniu spotkania z osobami o podobnych trudnościach. Stworzono je z myślą o osobach, które dorastały w domu, gdzie przynajmniej jedno z rodziców było alkoholikiem i w związku z tym osoby te wykształciły cechy ułatwiające egzystowanie w takiej rodzinie, lecz wydatnie utrudniające życie poza nią.
W źródłach amerykańskich obecnie równolegle pojawiają się nazwy ACoA (Dorosłe Dzieci Alkoholików) i ACA (Anonimowe Dorosłe Dzieci), dla odzwierciedlenia, że podobne problemy mogą dotyczyć nie tylko osób z rodzin z problemem alkoholowym, lecz także wychowanych w rodzinach, w których istniały innego rodzaju dysfunkcje (nadużycia seksualne, przemoc, perfekcjonizm, nadmierna religijność, emocjonalny rozpad małżeństwa rodziców, zakaz wyrażania uczuć itp.) W Polsce dotychczas funkcjonuje głównie pojęcie DDA, czasem z zaznaczeniem, że chodzi także o DDD (Dorosłe Dzieci rodzin Dysfunkcyjnych)..
Historia DDA
USA
Około 1976 roku w Nowym Jorku cztery lub pięć osób, opuściło Alateen i zaczęło uczęszczać na Al-Anon jako osoby dorosłe. Nie mogąc się odnaleźć w grupie gdzie byli odpowiednicy ich rodziców, postanowili założyć własną grupę Al-Anon, którą nazwali Hope for Adult Children of Alcoholic (Nadzieja dla Dorosłych Dzieci Alkoholików). Spotkania odbywały się w budynku Smithers na Manhattanie. Rozpoczęcie i zakończenie spotkania było takie samo jak w Al-Anon, lecz reszta spotkania została zmieniona. Do grupy został zaproszony jako gość Anonimowy Alkoholik, pięćdziesięcioletni Tony A. Zaproszono go ze względu na jego wypowiedzi o wpływie dorastania w domu alkoholika na jego dorosłe życie. Różnica wieku pomiędzy nimi była znaczna gdyż uczestnicy byli dwudziestolatkami. Bariera wieku jednak znikała gdy zaczynali mówić o doświadczeniach i uczuciach wyniesionych z domów rodzinnych. Identyfikowali się z nim, i został on stałym uczestnikiem grupy.
Po pół roku zamiast wzrostu liczby uczestników grupy, czego oczekiwali wcześniej, dopiero co rozwijająca się grupa zaczynała się kurczyć do trzech lub czterech osób. Grupa była bliska zamknięcia. Tony zaprosił osoby z AA do dołączenia się do grupy, jako osoby które też miały rodziców alkoholików. Na pierwsze spotkanie przyszło 17 na trzecim było ponad 100 osób. Byt grupy stał się na tyle pewny, że część osób utworzyło drugą grupę Generations (Pokolenia) ze spotkaniami w St. Jean Baptiste Church. Grupie tej przewodniczył Tony A., który ciągle też uczęszczał na spotkania pierwszej grupy. Grupa istniała bez formalnego określenia, kto do niej może należeć. Po pół roku Tony A. za namową grupowiczów napisał The Laundry List, w których opisał cechy Dorosłych Dzieci Alkoholików. Ten dzień można uznać za początek istnienia idei grupy Dorosłych Dzieci Alkoholików. Na bazie tej listy rozpoczęto wkrótce spotkania w Kalifornii i Teksasie.
W 1979 roku opublikowano artykuł w Newsweeku o tym, że mieszkanie z alkoholikiem jako członkiem rodziny powoduje długoterminowe dysfunkcje zachowania. Był to pierwszy artykuł w czasopiśmie amerykańskim.
Polska
W Polsce jako pierwszy o problemach dorosłych dzieci alkoholików zaczął mówić Jerzy Mellibruda w połowie lat osiemdziesiątych. Wtedy też (jesienią 1986 roku) powstały pierwsze grupy samopomocowe DDA. Początkowo nie opierały się na systemie 12 kroków AA, dopiero nieco później odwołano się do tej metody oraz do pracy nad cechami DDA (wg metody Mellibrudy).
Od początku lat dziewięćdziesiątych w Polsce prowadzi się szkolenia dla osób pragnących prowadzić grupy DDA.
Początkowo dostępna w Polsce literatura związana z problemem DDA obejmowała tłumaczenia książek autorów amerykańskich (np. Dorosłe Dzieci Alkoholików Janet G. Woititz), jednak dość szybko pojawiły się związane z tematem, lepiej dostosowane do polskich realiów opracowania autorów takich jak Jerzy Mellibruda, Zofia Sobolewska, Anna Dodziuk, czy Wanda Sztander. Literatura dotycząca DDA wydawana była lub jest m.in. przez Instytut Psychologii Zdrowia i Trzeźwości (obecnie Instytut Psychologii Zdrowia) i kilka wydawnictw komercyjnych. W ostatnich latach sporadycznie odnotowuje się też zainteresowanie prasy tymi tematami.
Czym różni się DDA od AA, Al-Anon, Alateen
Choć program zdrowienia DDA korzysta z 12 kroków i 12 tradycji przejętych z AA oraz nawiązuje do problematyki współuzależnienia, podobnie jak Al-Anon są jednak pewne różnice:
Inaczej niż w AA, głównym celem uczestnictwa w mityngach DDA (lub innej formy pracy) nie jest zaprzestanie nałogu picia alkoholu (lub używania innych substancji zmieniających nastrój), lecz wyzdrowienie ze skutków dorastania w rodzinie gdzie taki problem występował, lub rodzinie dotkniętej inną dysfunkcją. Choć, jak mówi jedna z cech DDA, "staliśmy się osobami uzależnionymi, lub poślubiliśmy osoby uzależnione", stąd wiele osób może identyfikować się zarówno z DDA, jak i z uzależnieniem od alkoholu lub innymi problemami.
Z uwagi na fakt, że dziecko w rodzinie alkoholowej wyrasta zwykle w otoczeniu rodzica pijącego (najczęściej ojciec, choć problem ten dotyka też co raz częściej kobiet) i rodzica współuzależnionego (zwykle matka), uczestnictwo w mityngach czy terapiach AA lub Al-Anon może powodować u Dorosłego Dziecka złe skojarzenia z dysfunkcyjnym domem.
Ze względu na niski wiek uczestników Alateen (są to grupy dla nastolatków wychowywanych w domach, gdzie występuje problem alkoholowy) grupy te funkcjonują pod kierunkiem terapeuty. Jednak zdarzać się może dość często, że członkowie Alateen po osiągnięciu pełnoletniości kontynuują swą pracę w DDA.
Według formularzy rejestracyjnych Światowych Służb DDA (ACA World Service Organization) oprócz bardzo zbliżonego dla wszystkich tych wspólnot programu 12 kroków i 12 Tradycji, którego prekursorem był ruch Anonimowych Alkoholików (AA), DDA posiada również unikatowe materiały własne: The Problem (The Laundry List), w wersji polskiej jak dotąd występujące w postaci tekstów "Problem" i "Lista Cech DDA" oraz The Solution - "Rozwiązanie".
Metody pracy z DDA
Choć określenie "syndromu DDA" jest jedno, różne mogą być metody pracy nad usuwaniem skutków dorastania w "alkoholowym lub inny sposób dysfunkcyjnym domu":
1. Terapia indywidualna - w formie indywidualnych konsultacji z terapeutą (w warunkach polskich zwykle psychologiem, w Stanach Zjednoczonych bywa to często psychiatra), rozmowy o problemach, przeżywanych emocjach, z możliwością otrzymywania informacji zwrotnych oraz porad.
2. Terapia grupowa DDA pod kierunkiem terapeuty - grupę prowadzi zwykle odpowiednio wykwalifikowany psycholog, możliwe jest dzielenie się przez uczestników swoimi przeżyciami i problemami, zasięganie rad od terapeuty i otrzymywanie informacji zwrotnych od innych uczestników; w bardziej zaawansowanych formach możliwe jest także zadawanie prac pisemnych, praca w parach lub małych grupach, czy bardziej zaawansowane formy psychoterapii (np. psychodrama czy ustawienia).
W Polsce istnieje możliwość korzystania z obu form terapii w wersji płatnej albo całkowicie lub częściowo refundowanej przez ośrodki rządowe lub samorządowe (NFZ, PARPA, budżety gmin).
3. Uczestnictwo w mityngach DDA - "dzielenie się doświadczeniem, siłą i nadzieją", w połączeniu z pracą na programie 12 kroków DDA. Mityng jest grupą samopomocową: podczas spotkań możliwe jest korzystanie z doświadczeń innych uczestników, jednak bez możliwości udzielania rad, komentowania, czy przerywania wypowiedzi innych uczestników; prowadzącymi mityngi są zwykle osoby ze Wspólnoty DDA dysponujące największym doświadczeniem, zaangażowaniem lub "stażem zdrowienia"; jednym z warunków bezwzględnie obowiązującym na mityngach jest zachowanie anonimowości spotkanych tam osób oraz zasłyszanych spraw i zdarzeń.
W Polsce istnieje możliwość uczestnictwa w mityngach wielu różnych grup DDA (działa m.in. kilka grup na Mazowszu, grupy w Wielkopolsce oraz na terenie Dolnego i Górnego Śląska). Uczestnictwo w mityngach DDA jest zawsze bezpłatne. Grupy utrzymują się jedynie z własnych, dobrowolnych składek na cele organizacji spotkań (wynajęcie sali, materiały informacyjne itd.)
Doświadczenie wielu DDA wskazuje, że możliwe i skuteczne jest łączenie w pracy nad sobą korzyści uzyskanych ze stosowania 2-3 z wymienionych metod.
DDA
Cechy uzależnienia ( głównego bohatera):
- luka pamięciowa
- utrata kontroli nad piciem
- agresywne zachowanie po alkoholu
- zaprzeczanie (ja nie mam żadnego problemu z alkoholem)
- szukanie przyczyn swoich kłopotów w rodzinie i z powodu utraty pracy
- brak zgody na leczenie
*Zabranie dzieci przez policję przy okazji kolejnej awantury pod wpływem alkoholu
*Nakaz sądu aby Phil się leczył
grupa AA , leczenie.
Terapia z psychologiem w domu
Rodzina z problemem alkoholowym:
1. Zycie w stresie
2. Poczucie wstydu
3. Bezradność
4.niepewność
5. Strach
6. Poczucie winy
7. Gniew, złoś, agresja - chęć zęmsty, ucieczki
efekty- zaburzenia nerwicowe, psychosymatyczne, depresja,skłoności do uzależnień lub współuzależnienia w przyszlości , funkcjonowanie społeczne poniżej możliwości.
Współuzależnienie
Nadmierna sztywność myślenia I działąnia powstają w wyniku niesprzyjajaących doświadczeń życiowych, o wiele wcześniejszych niż małżeństwo z alkoholikiem utwierdzona w życiu z osobą uzależnioną, uniemożiwiająca korzystanie I skuteczne rozwiązywanie trudności
cechy osoby współuzależnionej:
1.izolowanie się, zaprzeczanie
3.pelnie troski skoncentrowanie się na alkoholiku
4.zmieność nastrojów
5. Niekonsewekcje wychowawcze
6. Niestabilność postaw I ocen
7. Brak oparcia I poczucia bezpieczeństwa
8. Brak uwagi , pośpiech , chaos , brak jasnych reguł
9. Nadodpowiedzialność
10. Nadkontrola
11. Myślenie w kategoriach wszystko albo nic
ROLE RODZINNE DZIECI ALKOHOLIKÓW
DOM |
SZKOŁA |
PRACA |
ŚRODOWISKO SPOŁECZNE |
Bohater rodziny |
gwiazda klasowa prymus mały dorosły |
pracoholik, jednostka pozytywna zaangażowana |
Człowiek sukcesu ale z wew.poczuciem samotności |
Kozioł ofiarny |
dziecko trudne trudności w nauce, wagary złe środowisko rówieśnicze |
mąciciel |
niedostosowany społecznie, możliwe zejście na margines społeczny, alkoholizm lub współuzaleznienie |
Dziecko zagubione |
wycofany, lękliwy, samotny, na uboczu grupy, |
outsoider |
samotnik, trudności w relacjach osobistych, porażka życiowa |
maskotka |
Błazen klasowy, trudności w koncentracji uwagi, napiety |
kawalarz |
Piotruś pan, nieodpowiedzialny, chaos życiowy |
DOSROSŁE DZIECI ALKOHOLIKÓW
ZDARZENIA |
REAKCJE |
Doświadczenie odrzucenia |
Lek przed odrzuceniem. Poczucie mniejszej warlock. Poczucie osamotnienia. Zamrożenie emocjonalne. |
Nieprzewidywalność zachowań i wydarzeń w rodzinie |
Potrzeba stałego kontrolowania I podporzadkowania zycia. Lęk przed zmianą. Myslenie magiczne. Wyobrażenia moga kontrolowac sytuacje. |
Życie w atmosferze ciągłego zagrożenia I przemocy |
Lek, brak peculiar bezpieczeństwa, poczucie krzywdy |
Chwiejność autorytetów. Brak jednoznacznego systemu wartości |
Nieufność, walka z autorytetami. Sztywne trzymanie się norm. niepewnośc włąsnej roli w rodzinie I zyciu. Problemy religijne. |
DDA POTRZEBUJĄ SPECJALISTYCZNEJ POMOCY W CELU UWOLNIENIA ICH OD SZTYWNYCH WZORCÓW ZACHOWAŃ, KTÓRE OHRANICZAJĄ ICH MOZLIWOŚCI PSYCHICZNE I SPOŁECZNE.
DROGA LECZENIA PACJETA UZALEZNIONEGO OD ALKOHOLU
DROGA LECZENIA CZŁONKÓW RODZINY ALKOHOLOWEJ
OFERTA DLA OSÓB UZALEŻNIONYCHI WSPÓŁUZALEZNIONYCH PO PROGRAMIE PODSTAWOWYM:
Trening zapobiegania nawrotom
Traning konstruktywnych schwa
wars tat origami celów
wars tat gardenia sobie ze złością
Trening komunikacji w małżeństwie
Warsztaty zwiększania własnej warlock
Trening asertywności
Szkołda rodziców
Warsztaty być kibitz
Warsztaty rozwoju osobistego
DROGA DO TRZEŹWEGO ŻYCIA
1. Pojęcie abstynencji
2. Uznanie swej bezsilności
3. Utrzymanie abstynencji
Rozpoznawanie sygnałów zagrożenia, poznawanie psychologicznych mech. Uzależnienia, nauka rozpoznawania emocji, budowanie relacji z innymi, twożenie systemu wartości
Pomoc psychologiczna ruch AA
4. Wprowadzenie konstruktywnych zmian w życiu
Relacje małżeńskie- przyjęcie odpowiedzialności
- keystone z praw
Relacje z dziećmi - odbudowa autorytetu
- pomoc
- uzyskać ich przebaczenie
Kontakt z samym sobą - wartości
- uczucia
Kontakt ze światem zewnętrznym- znaleść swojemiejsce
5. Samorealizacja
KONSTRUKTYWNE SPOSOBY REAGOWANIA W KONTEKŚCIE Z ALKOHOLIKIEM
1. Nie powstrzymywać kryzysu- dno
2. Przyśpieszyć kryzys- Pozwolić na cyprinid ( twarda miłość )
3. Nie rozpatrywać sprawy w kategoriach moralnych
4. Rozmawiać Rzeszow I spokojnie ( bez scare gniewu I pretensji )
5. Nie uciekać od choroby- nazywać po imieniu
* udzielać informacji o konsekwencjach
* informować omożliwościach leczenia
6. Chcieć pomóc nie dbać o obeisance
7. Objąć pomocą całą rodzinę
8. Modelować trzźwość
9. Pracować dyrektywnie
10. Gółwny kierunek- jesteś bezsilny wobec A
11.dzielić się swoim I doświadczeniami osobistymi jeżeli je mamy
Anonimowi Alkoholicy (AA)- dobrowolne, samopomocowe grupy osób uzależnionych od alkoholu etylowego, tworzone w celu leczenia alkoholizmu. Podstawą filozofii AA jest Dwanaście kroków AA.
Przekonania AA Zwane "Preambułą" i odczytywane na początku spotkania przed przejściem do dyskusji nad konkretnym elementem programu przedstawiają się następująco:
Anonimowi Alkoholicy są wspólnotą mężczyzn i kobiet, którzy dzielą się nawzajem doświadczeniem, siłą i nadzieją, aby rozwiązywać swój wspólny problem i pomagać innym w wyzdrowieniu z alkoholizmu. Jedynym warunkiem uczestnictwa we wspólnocie jest chęć zaprzestania picia. Nie ma w AA żadnych składek ani opłat, jesteśmy samowystarczalni poprzez własne dobrowolne datki. Wspólnota AA nie jest związana z żadną sektą, wyznaniem, działalnością polityczną, organizacją lub instytucją, nie angażuje się w żadne publiczne polemiki, nie popiera ani nie zwalcza żadnych poglądów.
Naszym podstawowym celem jest trwać w trzeźwości i pomagać innym alkoholikom w jej osiągnięciu.
Anonimowi Alkoholicy są anonimowi, ponieważ wspólnota AA rządzi się zasadami, a nie jest rządzona przez osoby. Anonimowość gwarantuje, że imię, nazwisko, praca, zawód nie zostaną ujawnione.
Wspólnota AA nie angażuje się w publiczne polemiki, nie zajmuje stanowiska w jakichkolwiek sporach. Najważniejszym celem dla uczestników jest pozostać trzeźwym i pomagać innym alkoholikom osiągnąć trzeźwość.
Jakich działań nie podejmuje AA
Nie rejestrują uczestników, nie angażują się w badania, ani ich nie finansują, nie włączają się do jakichkolwiek komisji czy agend społecznych, nie śledzą, ani nie kontrolują swoich uczestników, nie stawiają diagnoz lekarskich i nie udzielają porad psychiatrycznych, nie dają leków i nie zapewniają zwolnień lekarskich, usług pielęgniarskich, sanatoryjnych, zatrudnienia, nie oferują usług religijnych, nie pomagają w sprawach mieszkaniowych, życiowych, finansowych i socjalno-bytowych, nie udzielają porad rodzinnych ani zawodowych, nie obiecują nikomu rozwiązania życiowych problemów. Pokazują jedynie, w jaki sposób uczestnicy sami nauczyli się żyć bez alkoholu. Konsekwentnie nie zabraniają też swoim uczestnikom indywidualnego i prywatnego angażowania się w powyższe przedsięwzięcia zawodowo lub społecznie.
Program 12 kroków
12 kroków- zbiór zaleceń dla osoby uzależnionej, członka grupy samopomocowej 12 kroków, które systematycznie stosowane i wymieniane z innymi uczestnikami mają pomóc uczestnikowi wspólnoty wyzwolić się z uzależnienia.
Program ten został wypracowany przez Anonimowych Alkoholików, a następnie zaadoptowany przez inne wspólnoty. W każdej ze wspólnot ze względu na jej główny cel zmienia się brzmienie pierwszego Kroku, miejsce alkoholu zastępuje uzależnienie, któremu dane grupy są dedykowane.
Dwanaście kroków Anonimowych Alkoholików
Przyznaliśmy, że jesteśmy bezsilni wobec alkoholu, że przestaliśmy kierować własnym życiem.
Uwierzyliśmy, że siła większa od nas samych może przywrócić nam zdrowie.
Postanowiliśmy powierzyć naszą wolę i nasze życie opiece Boga, jakkolwiek Go pojmujemy.
Zrobiliśmy gruntowny i odważny obrachunek moralny.
Wyznaliśmy Bogu, sobie i drugiemu człowiekowi istotę naszych błędów.
Staliśmy się całkowicie gotowi, aby Bóg uwolnił nas od wszystkich wad charakteru.
Zwróciliśmy się do Niego w pokorze, aby usunął nasze braki.
Zrobiliśmy listę osób, które skrzywdziliśmy i staliśmy się gotowi zadośćuczynić im wszystkim.
Zadośćuczyniliśmy osobiście wszystkim, wobec których było to możliwe, z wyjątkiem tych przypadków, gdy zraniłoby to ich lub innych.
Prowadziliśmy nadal obrachunek moralny, z miejsca przyznając się do popełnianych błędów.
Dążyliśmy poprzez modlitwę i medytację do coraz doskonalszej więzi z Bogiem, jakkolwiek Go pojmujemy, prosząc jedynie o poznanie Jego woli wobec nas, oraz o siłę do jej spełnienia.
Przebudzeni duchowo w rezultacie tych kroków, staraliśmy się nieść posłanie innym alkoholikom i stosować te zasady we wszystkich naszych poczynaniach
Historia i źródła
Pierwsi członkowie AA byli uczestnikami Grup Oksfordzkich, zatem program tego chrześcijańskiego ruchu odnowy był jednym z pierwszych źródeł. Jako kolejne wymieniane są poglądy C. G. Junga, które Roland Hazard przekazał twórcy programu Billowi Wilsonowi. Współtwórcy i pierwsi uczestnicy ruchu obficie korzystali też z dorobku psycholologa, jednego ze współtwórców amerykańskiego pragmatyzmu W. Jamesa. Jego pozycja "Różnorodność doświadczenia religijnego" należała do popularnych tekstów zanim AA wytworzyło własną literaturę.
Zastosowanie w lecznictwie odwykowym
Pierwszy krok uczynili twórcy programu, tworząc w 1940 niezależny od wspólnoty Anonimowych Alkoholików ośrodek High Watch Farm w stanie Connecticut. Po raz pierwszy w zamkniętym lecznictwie szpitalnym dokonano tego w USA w stanie Minnesota. Obecnie najbardziej znany jest ośrodek w Hazelden w USA. Tak powstał model "Minnesota". Obecnie popularny w wielu krajach. W Polsce, elementy modelu Minnesota, zaczął wprowadzać jako pierwszy, kierowany przez dr med. Bohdana Woronowicza, najpierw Oddzial Odwykowy, a później Ośrodek Terapii Uzależnień w Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie.
Znaczenie niektórych określeń używanych w AA
Program HALT jest w zasadzie zaleceniem, ograniczającym prawdopodobieństwo sięgnięcia po pierwszy kieliszek. Jego nazwa to skrótowiec utworzony od angielskich słów: "Hungry, Angry, Lonely, Tired", czyli: głodny, rozgniewany, samotny i zmęczony. Zaleceniem jest niedopuszczenie do stanu, w którym oddziałują te czynniki, uważane w AA za sprzyjające powrotowi do picia.
Sponsorowanie - w AA nie jest pojęciem związanym głównie ze sferą finansową. Sponsoring indywidualny polega na objęciu opieką alkoholika ze stosunkowo krótkim stażem trzeźwości przez alkoholika o długim stażu, zaawansowanego już w programie 12 kroków AA. Chodzi głównie o dzielenie się doświadczeniem, siłą i nadzieją, wsparcie duchowe i dawanie przykładów radzenia sobie przez sponsora z sytuacjami podobnymi do tych, jakie przeżywa jego podopieczny. Obok sponsorowania indywidualnego istnieje w AA także sponsorowanie grupa grupie czy też kraj-krajowi, również polegający głównie na dzieleniu się doświadczeniami, ale także np. pomoc w wydawaniu literatury.
Program jednego dnia (24 godziny) Ang. one day at a time (dosł. jeden dzień na raz) polega na skupieniu uwagi na aktualnych problemach i zdarzeniach mający na celu ochronę przed użalaniem się i rozpamiętywaniem przeszłości albo uciekaniem w nierealistyczne marzenia o przyszłości.
Anonimowość - w odniesieniu do kontaktów zewnętrznych: nieujawnianie personaliów i wizerunku w kontaktach z mediami. Wewnątrz wspólnoty - rezygnacja z prowadzenia list członków, obecności itp. oraz powoływania się na pozycję społeczną, wykształcenie itp. podczas dyskusji nad stosowaniem programu podczas spotkania.
Czerwiec 1935 r.pierwsza grupa AA
Na Spotkanie trzeba przyjść trzeźwym
AA oferuje akceptacje tandem alkoholikowi
Grupa macierzysta- poczatek trzeźwienia
Pierwszy klub AA utworzono w \new \Jorku
Rodzaje mitingów:
- ammoniate- tylko dla alcoholic
- otwarte- dla wszystkich np. członków rodziny, kazdy kto chce może przyjść
Złe mitingi- nie rozmawia sie o problematic, ani o uczuciach alkoholika.
Czas trwania od 60 do 90 dni
Ilość członków- kilkunastu
13