1. Co to jest instalacja wodociągowa?

Instalacja wodna lub instalacja wodociągowa (wodociąg) - układ połączonych przewodów, armatury i urządzeń, służący do zaopatrywania budynku w zimną i ciepłą wodę, spełniający wymagania jakościowe (określone w przepisach) warunków, jakim powinna odpowiadać woda do spożycia przez ludzi.

2. Co wchodzi w skład instalacji wodociągowej?

Instalacja wodna składa się z przewodów pionowych łączących kolejne kondygnacje i poziomych podłączeń doprowadzających wodę do baterii zlewozmywakowej, umywalkowej, wannowej, natryskowej. Zawory odcinające,filtr mechaniczny siatkowy,filtr uzdatniajacy wode,rury miedziane lub z tworzywa,miękkie lub twarde,kształtki do twardych rur, miękkie układa się w podłodze, syfon z tworzywa sztucznego,baterie,

3. W jakim celu jest projektowana instalacja cyrkulacji c.w.?

Dzięki dodatkowym przewodom, tak zwanym cyrkulacyjnym, ciepła woda cały czas krąży w instalacji. Przepływa przez podgrzewacz, w którym jest utrzymywana zadana temperatura, więc nie stygnie.
Przepływ może być grawitacyjny, ale lepiej, gdy wymuszają go specjalne niewielkie pompy cyrkulacyjne.Nowoczesne pompy, przeznaczone do domów jednorodzinnych, pracują niemal bezszelestnie, zużywają niewiele prądu (mają moc kilkudziesięciu watów), są małe i nie wymagają żadnej obsługi. Od innych pomp obiegowych, stosowanych chociażby w instalacjach centralnego ogrzewania, odróżnia je materiał, z którego wykonany jest wirnik i inne elementy mające bezpośredni kontakt z wodą. Muszą one być bardziej odporne na korozję i zanieczyszczenia, ponieważ ciepła woda użytkowa nie jest specjalnie uzdatniona.Wykonując instalację cyrkulacyjną, nie warto rezygnować z przewodów cyrkulacyjnych przy punktach poboru znajdujących się bliżej podgrzewacza

4. W jakiej kolejności od pionu kanalizacyjnego należy umieścić następujące urządzenia: pralka, miska ustępowa, brodzik, umywalka? Odp. krótko uzasadnij.

brodzik, umywalka, miska ustępowa,pralka

zależy od poziomu i podejścia kanalizacyjnego

Odpływ powinien się znajdować na wysokości co najmniej 30 i co najwyżej 100 cm nad podłogą.

5. Co to są i do czego służą wywiewki kanalizacyjne? Gdzie się je montuje?

Aby ścieki mogły swobodnie spływać, instalacja musi spełniać następujące warunki:

przewody muszą być prowadzone z odpowiednim spadkiem,

muszą mieć odpowiednio dobrane średnice,

instalacja musi być otwarta - w najwyższym jej punkcie powinno znajdować się urządzenie doprowadzające powietrze i wyrównujące ciśnienie w instalacji do ciśnienia atmosferycznego czyli rura wywiewna (zwana też wywiewką lub kominkiem odpowietrzającym do instalacji sanitarnej) umieszczona na pionie kanalizacyjnym, wyprowadzona ponad dach.

 Wywiewka to ostatni odcinek pionu kanalizacyjnego wyprowadzony ponad dach budynku i zabezpieczony przed opadami atmosferycznymi, ptakami i gryzoniami. Wywiewka ma średnicę równą średnicy pionu kanalizacyjnego lub większą od niej. Zadaniem jej jest usuwanie z kanalizacji gazów kanałowych powstających podczas gnicia ścieków, a także - wprowadzanie do instalacji powietrza potrzebnego do swobodnego spływania ścieków.

Rodzaje wywiewek. W sklepach hydraulicznych są gotowe rury wywiewne z materiałami do uszczelnienia przejścia przez dach lub bez nich. Można też kupić samo zakończenie - kominek do montażu na pionie kanalizacyjnym. Najpopularniejsze są wywiewki z tworzyw sztucznych w kilku kolorach.

Wielu producentów blachodachówek, dachówek ceramicznych lub betonowych oferuje własne rozwiązania kominków wentylacyjnych: z tworzyw sztucznych, żeliwa lub materiałów ceramicznych, pasujące do konstrukcji dachu i wzornictwa pokrycia. Ponieważ oferta akcesoriów dachowych jest bogata, przed kupnem warto się upewnić, czy wybrany kominek wentylacyjny przeznaczony jest do montowania na pionach kanalizacyjnych. Koszt wywiewki bez montażu wynosi od 67 do 280 zł.

Zasady montażu. Wywiewki należy umieszczać z dala od otworów wentylacyjnych i dachowych czerpni powietrza, a odległość wywiewki od otworów okiennych i drzwiowych pomieszczeń przeznaczonych na stały pobyt ludzi nie powinna być mniejsza niż 4 m (licząc w poziomie).

6. Co to jest zawór napowietrzający kanalizacyjny? Do czego służy?

Innym rozwiązaniem wentylacji kanalizacyjnej może być zawór napowietrzający czyli urządzenie doprowadzające powietrze i wyrównujące ciśnienie w instalacji do ciśnienia atmosferycznego. umieszczony na przewodach wewnątrz domu.

Zawory napowietrzające

W odróżnieniu od wywiewek działają tylko w jednym kierunku - wpuszczają odpowiednią ilość powietrza do kanalizacji, ale uniemożliwiają wydostawanie się z niej gazów kanałowych. Dzięki temu można je montować wewnątrz budynku. Stosuje się je do napowietrzania pionów niezakończonych wywiewkami oraz podejść kanalizacyjnych, w których spływanie ścieków jest utrudnione (na przykład gdy podejście jest zbyt długie albo ma za dużo załamań).

Rodzaje zaworów. Są zawory przeznaczone do montowania bezpośrednio w kielichu rury albo do nakładania na rurę. Średnicę - od 32 do 100 mm - dobiera się do średnicy rury kanalizacyjnej, zatem do pionów łazienkowych oraz podejść pod miskę ustępową należy stosować zawory o średnicy 100 mm, do pionów kuchennych - 75 mm, do napowietrzania podejść pod zlewozmywak i wannę - 40 lub 50 mm, a pod umywalkę - 32 lub 40 mm. Koszt zaworu - od 71 do 190 zł.

Zasady montażu. Zawór trzeba montować w pozycji pionowej, w zależności od potrzeby:

 na zakończeniu pionu - zwykle pod stropem najwyższej kondygnacji lub na strychu. Średnica zaworu musi odpowiadać średnicy pionu,

 na zakończeniu podejścia pod przybory - zawór należy montować minimum 10 cm powyżej najwyższego syfonu na danym podejściu (w3).

Do zaworu musi dopływać powietrze, nie należy więc zabudowywać go szczelną ścianką z cegły ani z płyty gipsowo-kartonowej. Jeżeli obudowa jest konieczna, należy w przyszłej ściance wykonać kratkę wentylacyjną lub, jeśli zawór jest mały, zamontować zdejmowaną płytkę osłaniającą - płytka nie może być jednak "zafugowana", aby powietrze mogło przepływać przez szczeliny wokół niej. Duże zawory potrzebują większej ilości dopływającego powietrza.

Zawory można łatwo demontować. Jest to wygodne, jeśli trzeba przeczyścić instalację.

Zawory napowietrzające mogą pracować w temperaturze ujemnej, ale żeby nie ulegały oblodzeniu, trzeba je ocieplić. Do ocieplenia może służyć styropianowa obudowa, w której zawór jest sprzedawany.

7. Kiedy zastosować zawór napowietrzający kanalizacyjny a kiedy wywiewkę kanalizacyjną?

wywiewka

+ umożliwia wentylację zbiorników zewnę- trznych (np. szamb) przez pion kanalizacyjny

+ umożliwia usuwanie gazów kanałowych w sposób nieuciążliwy

+ jest wyprowadzona ponad dach

- zwiększa koszty instalacji i pokrycia dachu (kosztowne materiały i montaż)

- wymaga przejścia przez dach, co zawsze stwarza zagrożenie powstania nieszczelności

- zimą może ulegać oblodzeniu, a przez to częściowemu zatkaniu

 zawór napowietrzający

+ ułatwia niezakłócone spływanie ścieków

+ jest tańszy niż wywiewka z montażem

+ działa cicho i jest niesłyszalny wewnątrz pomieszczeń

+ umożliwia montaż przyborów z dala od pionu

+ łatwo go zamontować i wymienić

- nie można go szczelnie zabudowywać

- możliwe jest oblodzenie zaworów zamontowanych w przestrzeni nieogrzewanej, zwłaszcza na zewnątrz - np. pod okapem (wymagane jest wtedy dodatkowe ocieplenie)

8. Co rozumiesz przez określenie: podejście do umywalki, miski ustępowej, wanny, zlewu, zlewozmywaka? (narysuj schematycznie)

Podejścia kanalizacyjne to połączenia przyborów sanitarnych z pionami. Średnice rur łączących te elementy nie mogą być mniejsze od średnic wylotów z przyborów sanitarnych. Minimalne średnice zależą od rodzaju przyboru.

Przybory sanitarne, takie jak: zlewy, umywalki, wanny, pralki i inne, mogą mieć wspólne podejście do pionu, pod warunkiem, że każdy z nich będzie miał szczelne zamknięcia wodne (syfon). Oddzielne podejście powinna mieć natomiast każda miska ustępowa. Podłączenie takie trzeba przymocować do najniżej położonego trójnika na kondygnacji.

Długość podejścia mierzona jest po trasie przewodu, zależy od średnicy rury i nie powinna przekraczać: 

• 1 m - do miski ustępowej,

• 3 m - do pozostałych przyborów sanitarnych.

Jeśli odległość ta jest większa, trzeba zamontować na podejściu dodatkowy przewód wentylacyjny, aby zapobiec powstawaniu podciśnienia i wysysaniu wody z syfonu. Konieczne jest również wówczas zamontowanie rewizji przed włączeniem podejścia do pionu. Spadek podejścia nie powinien być mniejszy niż 2 i większy niż 15%

9. Jaką rolę pełni syfon? Przy jakich urządzeniach jest on montowany? Wymień trzy takie urządzenia.

Syfon - w technice sanitarnej, zamknięcie wodne instalacji kanalizacyjnej.

Działanie syfonu można wyjaśnić na przykładzie podłączenia umywalki. Woda zużyta do mycia np. rąk, zostaje odprowadzona odpływem z umywalki do pionu kanalizacyjnego budynku, a stamtąd do przykanalika i do np. miejskiej sieci kanalizacji bądź do zbiornika odpływowego (szambo). Część wody zostaje jednak zatrzymana w syfonie podumywalkowym. Stanowi ona barierę przed przedostawaniem się gazów ściekowych (z miejskiej sieci kanalizacji sanitarnej lub zbiornika odpływowego) do łazienki. Podłączany do umywalek,wanien,pisuarów,brodzików,bidetów

10. Jakie znasz rodzaje gazu?

Propan butan, gaz ziemny-wysokometanowy,gaz płynny

11. Co to jest instalacja gazowa?

zespół przewodów rurowych i osprzętu służący do przesyłania gazu.

12. Czym rożni się gaz ziemny od propanu butanu?

propan-butan to mieszanina propanu i butanu
a gaz ziemny to w zaleznosci od definicji metan lub gaz wydobywany z ziemi zawierajacy metan oraz rozne domieszki ( etan, propan, butan, azot, siarkowodor i inne)Propan butan moze byc wytwarzany z gazu ziemnego ale czesciej pochodzi z destyalcji i przerobki ropy naftowej

13. Jak należy prowadzić przewody instalacji gazowej?

rury należy prowadzić po wierzchu ścian; w szczególnych wypadkach dopuszcza się ułożenie ich za wentylowanym ekranem;

powinno się unikać prowadzenia przewodów przez pomieszczenia mieszkalne;

rury przebiegające przez pomieszczenia bez okien lub bez wentylacji trzeba umieścić w rurze stalowej osłonowej bez szwu;

nie wolno prowadzić przewodów gazowych w kanałach wentylacyjnych, dymowych, w bruzdach ścian i w odległości mniejszej niż 25 cm od kanałów spalinowych;

rury z gazem należy prowadzić co najmniej 10 cm nad innymi instalacjami (to zastrzeżenie dotyczy gazu, którego gęstość jest mniejsza od powietrza, czyli gazu ziemnego);

jeśli konieczne jest skrzyżowanie przewodu gazowego z inną instalacją, odległość między nimi musi wynosić co najmniej 2 cm;

rurociągi należy układać z wykorzystaniem samokompensacji (na przykład unikać długich prostych odcinków);

odcinki rur przechodzące przez ściany konstrukcyjne i stropy trzeba zabezpieczyć rurami osłonowymi.

Rur gazowych nie wolno prowadzić ani przez fundamenty, ani pod nimi.

Najpopularniejszymi odbiornikami gazu w domach jednorodzinnych są: kotły, podgrzewacze wody i kuchenki gazowe. Wymagania dotyczące miejsca i sposobu ich montażu zależą od rodzaju odbiornika. Takie same są dla kotłów i podgrzewaczy, inne dla kuchenek.

14. Jak należy prowadzić przewody instalacji gazowej w stosunku do instalacji elektrycznej?

Jeżeli w przewodach płynie gaz ziemny, muszą one znajdować się powyżej przewodów elektrycznych, w odległości co najmniej 10 cm od najbliższego z nich. Jeśli przewodami płynie gaz płynny, przewód musi być poniżej przewodów elektrycznych i urządzeń iskrzących.
Odcinki pionowe instalacji gazowej muszą być oddalone od iskrzących urządzeń elektrycznych o co najmniej 60cm. Należy je prowadzić po ścianach i mocować od ścian specjalnymi obejmami. Jeśli przewody instalacji gazowej krzyżują się z innymi przewodami, muszą one być od siebie oddalone o co najmniej 2cm.

15. Jak wpływa na wydajność grzejnika jego zabudowa?

W pomieszczeniach z grzejnikami większość ciepła oddawana jest na drodze konwekcji, w pomieszczeniach zogrzewaniem ściennym przeważa promieniowanie.

W pomieszczeniu, w którym zainstalowane są grzejniki oddające ciepło głównie przez konwekcję (nazywane konwektorami), ogrzewane jest krążące powietrze. Od niego pobierają ciepło ściany oraz meble. Ogrzane warstwy powietrza są lżejsze od zimnych, więc unoszą się ku górze. Wokół grzejnika powstaje naturalny ciąg. Dołem zasysane jest zimne powietrze, zaś ciepłe wydostaje się przez kratki wylotowe, znajdujące się w górnej części grzejnika, i może gromadzić się pod sufitem. Nie powinno się więc stosować konwektorów w pomieszczeniach wysokich, gdyż część doprowadzonego do pomieszczenia ciepła nie jest wykorzystywana. Ciała oddają ciepło wypromieniowując fale elektromagnetyczne. Jest to promieniowanie podczerwone, podobne do słonecznego. Im cieplejszy jest element grzejny, tym więcej energii emituje. Grzejniki, które znaczną część ciepła wypromieniowują, na przykład płaskie grzejniki płytowe czy ogrzewanie ścienne, dobrze ogrzewają powietrze, a także przegrody i wyposażenie wnętrza.

16. Graficzne oznaczenie grzejników na rzucie projektu.

17. Wymień rodzaje grzejników.

Podłogowe, ścienne, płytowe, członowe, zasilane z boku, długie, zasilane od dołu

18. W jaki sposób grzejnik oddaje ciepło?

Grzejniki oddają ciepło przez konwekcję i promieniowanie. Proporcje między ilością ciepła oddawaną w jeden i drugi sposób zależą od budowy grzejnika. 

19. Do czego służy zawór termostatyczny przy grzejniku?

:"W możliwych do zastosowania technicznych rozwiązaniach zasada działania czujnika (w zaw. termost.) opiera się na wykorzystaniu jednego z niżej wymienionych zjawisk fizycznych zachodzących pod wpływem zmiany temperatury, jak:
a) zmiana prężności pary nasyconej nad powierzchnią cieczy,
b) cieplna rozszerzalność cieczy,
c) cieplna rozszerzalność ciała stałego,
d) zmiana objętości substancji w czasie topnienia i krzepnięcia, "

umożliwia automatyczne utrzymywanie temperatury wody na poziomie nieprzekraczającym ustalonej wartości.

20. Co to jest system rozdzielaczowy instalacji c.o.?

W systemie tym z rozdzielaczy umieszczonych na wszystkich kondygnacjach indywidualnie odprowadza się rury (zasilającą i powrotną) do każdego grzejnika. W takim układzie wykorzystywane są rury elastyczne, które bez żadnych złączek czy kształtek powinny łączyć rozdzielacz z grzejnikiem. Rury prowadzone są jak najkrótszą drogą pod jastrychem podłogowym lub w kanale instalacyjnym. Rozdzielacze zasilający i powrotny:od zasilającego poprowadzone SA oddzielne odcinki rur do każdego z grzejnikow na kondygnacji,do powrotnego SA poprowadzone oddzielne odcinki rur od zaworu powrotnego każdego z grzejnikow

21. Co to jest system trójnikowy instalacji c.o.?

Polega on na wykonaniu połączenia grzejników najkrótszą drogą za pomocą połączeń nierozłącznych, gdyż tylko takie mogą być potem zalane i ukryte w wylewce betonowej. Rozróżniamy dwie metody prowadzenia rur w tym systemie. Pierwsza zwana systemem promienistym lub też rozgałęzionym polega na wykonaniu połączeń najkrótszą drogą poprzez wykonanie przyłączy do grzejników od przewodów rozprowadzających. Jako przyłącze należy rozumieć przewód grzewczy transportujący czynnik do grzejnika, w którym po zamknięciu zaworu grzejnikowego nie może on dalej w nim płynąć. Natomiast przewód lub rurociąg rozprowadzający to taki, w którym po zamknięciu zaworu grzejnikowego czynnik grzewczy dalej płynie. Podłączenia tego typu można realizować zarówno od rozdzielacza, jak i też bezpośrednio od pionu.

Piony grzewcze mogą być wykonane z każdego materiału instalacyjnego. Najczęściej stosuje się taki sam materiał co kładziona instalacja - np. tworzywo sztuczne. Stosuje się także piony z miedzi, a także spawane lub skręcane ze stali. Najbardziej polecane jest schowanie ich później pod lekką zabudową, np. suchym tynkiem lub boazerią. Rury grzewcze przechodzą poprzez naturalne otwory w ścianach. Ogranicza to znacznie czas wykonywania instalacji. Długość rur jest optymalna. Ponieważ przyłącza grzejne odchodzą od rurociągu rozprowadzającego za pomocą trójników prawie u wszystkich producentów tego systemu następuje krzyżowanie się rur. Powoduje to konieczność wkuwania się w strop bądź przewidzenia grubszej warstwy izolacji akustycznej lub wylewki betonowej.

Druga metoda rozprowadzania rur w tym systemie została nazwana systemem pierścieniowym lub od sposobu kładzenia rur - obwodowym. O ile w poprzedniej metodzie rozprowadzenia rur po zalaniu wylewką betonową trudno było określić ich miejsca przebiegu, w tej metodzie jest to łatwe do zapamiętania : przebiegają one obwodowo wokół ścian zewnętrznych budynku. I to w zasadzie wszystkie zalety tej metody. Do wad należy zapisać konieczność wykonywania przekuć montażowych w przegrodach budowlanych, a w tym również w ścianach nośnych budynku, jak i ich późniejsze zamurowanie. Również w przypadku dużej ilości grzejników łączonych w tym systemie początkowe średnice rur muszą być dość znaczne. Również ich łączna długość jest nieco większa niż w systemie promienistym.

22. Ogrzewanie podłogowe w łazience a usytuowanie urządzeń sanitarnych.

W łazience nie układa się rur pod wanną i brodzikiem. 34°C

Odstępy między rurami ogrzewania podłogowego wynoszą zazwyczaj od 10 do 30 cm. Im są mniejsze, tym bardziej wyrównana jest temperatura podłogi. Dlatego w łazience, gdzie gołe stopy często mają bezpośredni kontakt z podłogą, zaleca się układanie w minimalnych odstępach.

23. Ogrzewanie podłogowe w kuchni a usytuowanie szafek i urządzeń sanitarnych.

Przed ułożeniem przewodów w kuchni warto zaplanować rozmieszczenie szafek kuchennych, by ominąć te miejsca. Temperatura nie powinna przekraczac 29°C

24. Ogrzewanie podłogowe w pokoju dziennym a usytuowanie mebli.

Należy unikać rozmieszczenia rur w miejscu gdzie jest większy nacisk mebli na podłogę, dlatego warto zaplanować umeblowanie wcześniej. Pętle grzewcze formuje się w spirale lub meandry. W strefach brzegowych, gdzie są duże straty ciepła, rury układa się gęściej, aby uzyskać większą wydajność cieplną. Na 1 m² podłogi trzeba zużyć średnio 5-6 m rury grzejnej. Maksymalna długość obiegu to około 120 m.

25. Od czego zależy wybór paliwa, którym ogrzewamy dany obiekt?

Gaz płynny, czyli propan

Zalety:

• wygodny,

• dostępny,

• uniwersalny - pozwala nie tylko ogrzać dom ale przygotować również ciepłą wodę i posiłki,

• umożliwia automatyzację procesów spalania,

• łatwo w przyszłości zamienić go na gaz ziemny.

Wady:

• zainstalowanie zbiornika wymaga pozwolenia na budowę,

• część działki należy przeznaczyć na jego posadowienie,

• trzeba dbać o okresowe dostawy gazu,

• za paliwo najczęściej płaci się z góry - przy dostawie,

• co najmniej raz w roku trzeba kontrolować urządzenia gazowe i przewody wentylacyjne oraz - dwa razy w roku - spalinowe.

26. Co to jest wentylacja pomieszczenia?

ZORGANIZOWANA WYMIANA MASY POWIETRZA W CAŁYCH POMIESZCZENIACH (WENTYLACJA OGÓLNA) LUB TYLKO W ICH CZĘŚCIACH (WENTYLACJA MIEJSCOWA), REALIZOWANA W CELU UTRZYMANIA W NICH WYMAGANEJ PRZEPISAMI LUB AKCEPTOWALNEJ JAKOŚCI POWIETRZA.

27. Co to jest klimatyzacja pomieszczenia?

MECHANICZNA WENTYLACJA POMIESZCZEŃ ZAPEWNIAJĄCA UTRZYMANIE W NICH, A ZWŁASZCZA W STREFIE PRZEBYWANIA LUDZI, WYMAGANYCH PARAMETRÓW MIKROKLIMATU ORAZ JAKOŚCI POWIETRZA NA POZIOMIE USTALONYM W CZASIE I PRZESTRZENI , NIEZALEŻNIE OD ZMIENIAJĄCYCH SIĘ WARUNKÓW ZEWNĘTRZNYCH, ZWŁASZCZA CIEPLNO-WILGOTNOŚCIOWYCH.

28. Wymień rodzaje wentylacji.

- wentylację naturalną - szczególny przypadek naturalnej wymiany powietrza,

- mechaniczną - wywołaną działaniem urządzeń wentylacyjnych, zwłaszcza wentylatorów.

29. Co to są i do czego służą nawiewniki okienne?

Rozwiązaniem zapewniającym doprowadzenie odpowiedniej ilości powietrza niezbędnej do sprawnego wentylowania budynku są nawiewniki - niewielkie, nieskomplikowane urządzenia przeznaczone do montażu w oknach lub zewnętrznych ścianach domu

30. Co to jest centrala wentylacyjna z odzyskiem ciepła?

Instalacja wentylacyjna z systemem odzysku ciepła to najczęściej układ kanałów nawiewnych i wywiewnych połączonych z centralą wentylacyjną, w której są dwa wentylatory (nawiewny i wywiewny), wymiennik ciepła i filtry powietrza. Taka niewielka centrala wentylacyjna jest popularnie nazywana rekuperatorem. Do napędu wentylatorów rekuperatora potrzebna jest energia elektryczna.

31. Jaki rodzaj wentylacji panuje w pomieszczeniu, w którym się znajdujesz? Którędy powietrze napływa do pomieszczenia, a którędy odpływa?

Wentylacja grawitacyjna

32. Dlaczego wentylacja grawitacyjna w okresie lata działa gorzej niż zimą ?

Wentylacja grawitacyjna to najprostsze znane od lat rozwiązanie. Działa na skutek naturalnego ruchu powietrza spowodowanego różnicą temperatury wewnątrz i na zewnątrz domu. Różnica temperatury powoduje powstanie siły wyporu, dzięki której powietrze z pomieszczeń wypływa przez pionowe kanały wentylacyjne. Na ruch powietrza ma wpływ także wiatr, który może zarówno wspomagać, jak i utrudniać działanie wentylacji grawitacyjnej.

Kiedy temperatura na zewnątrz jest niższa niż w pomieszczeniach, powietrze napływa do wnętrza domu przez szczeliny lub otwory nawiewne w oknach bądź ścianach (kiedyś przyjmowało się, że do napływu powietrza wystarczą nieszczelności w oknach i drzwiach, jednak nowoczesna stolarka jest zdecydowanie bardziej szczelna, więc konieczne jest stosowanie specjalnie wykonanych otworów). Następnie powietrze przepływa przez pomieszczenia w kierunku kratek wentylacyjnych i wypływa przez kanały wentylacyjne.

33. W jakich pomieszczeniach w domu umieszcza się kratki wentylacyjne wywiewne i dlaczego?

Kratki wywiewne umieszcza się najczęściej w kuchniach, łazienkach, ubikacjach i garderobach. Zgodnie z polską normą wymiary przewodów wentylacji grawitacyjnej oblicza się dla siły wyporu przy temperaturze zewnętrznej +12°C, bez uwzględniania wpływu wiatru. Przy wyższej temperaturze wymiana powietrza w pomieszczeniach może się odbywać jedynie przez otwarte okna.

34. Od czego zależy prawidłowa wentylacja pomieszczenia?

Wloty do wentylacji powinny się znaleźć w kuchni, w łazienkach i wc, garderobach, a także w pomieszczeniach, w których zainstalowane są urządzenia z paleniskami na paliwa stałe, płynne lub gazowe. Powietrze jest wywiewane przez te kanały na skutek naturalnego ciągu kominowego, który powstaje w wyniku różnicy gęstości zimnego powietrza na zewnątrz i ciepłego wewnątrz domu.

35. Co to jest wentylacja hybrydowa?

Wentylacja hybrydowa to system wentylowania pomieszczeń pracujący w zależności od warunków zewnętrznych, jako wentylacja grawitacyjna lub mechaniczna. System wykorzystuje siły naturalne charakterystyczne dla wentylacji grawitacyjnej, jednak, gdy podciśnienie uzyskane w sposób grawitacyjny jest zbyt małe, aby skutecznie usuwać powietrze z pomieszczeń - układ sterujący automatycznie załącza niskociśnieniową nasadę kominową. Taki tryb pracy zapewnia odpowiednią jakość powietrza wewnętrznego, przy małym zużyciu energii elektrycznej.

36. Dlaczego nie wolno zabudowywać kratek wentylacyjnych?

Ponieważ zostanie uniemożliwiony przepływ i wymiana powietrza

37. Jak powinien być zaprojektowany dom, aby można było go nazwać niskoenergochłonnym? (odp. w punktach)

*rezygnacja z wentylacji grawitacyjnej na rzecz mechanicznej z odzyskiem ciepła (rekuperatorem) oraz z gruntowym wymiennikiem ciepła,

*większe niż wynika z norm ocieplenie ścian (20 cm grubości izolacji), dachu (30 cm), podłogi na gruncie (20 cm),

*zamontowanie cieplejszych niż wynika z norm okien,

*wykonanie dodatkowej izolacji we wszystkich miejscach budynku, przez które może uciekać ciepło.

*odpowiednie usytuowanie domu na działce (największa powierzchnia ścian i okien od południa, najmniejsza od północy),

*Taka aranżacja ogrodu, aby drzewa chroniły dom przed silnym wiatrem, ale nie utrudniały dostępu promieni słonecznych, które ogrzewają go w naturalny sposób.

Żeby dom był ciepły i żeby nie trzeba było zużywać zbyt dużo energii na jego ogrzanie, projekt powinien zawierać:

• rozwiązanie funkcjonalno-przestrzenne (inaczej mówiąc: rozplanowanie pomieszczeń oraz kształt budynku), a także taką orientację domu względem stron świata, by można było pozyskiwać energię promieniowania słonecznego wpadającego do budynku przez okna i ewentualnie przez zamontowany kolektor słoneczny;

• udokumentowane obliczeniami dane umożliwiające sprawdzenie, czy budynek spełnia wymagania określone przepisami, w tym wartości współczynnika przenikania ciepła U poszczególnych przegród;

• określenie rodzaju okien i urządzeń do nawiewu powietrza oraz przekroje kanałów wywiewnych instalacji grawitacyjnej (jeśli nie przewiduje się wentylacji mechanicznej, na którą zwykle jest odrębny projekt);

• w opisie technicznym oraz na rysunkach rzutów i przekrojów budynku (w skali 1:50) informacje o przyjętym rodzaju i odmianie materiału do izolacji cieplnej oraz jego grubości; grubość powinna spełniać wymagania określone w przepisach lub być uzasadniona ekonomicznie; 

• rysunki detali budowlanych (na przykład w skali 1:10), które źle wykonane mogą stać się mostkami termicznymi; dotyczy to zwłaszcza tych miejsc, w których ciągłość izolacji termicznej może być przerwana.

38. Co to jest współczynnik przewodzenia ciepła materiału λ?

Przewodność cieplna jest informacją o strumieniu energii, jaki przepływa przez jednostkową powierzchnię warstwy materiału o grubości 1m, przy różnicy temperatury po obydwu stronach tej warstwy 1K (1°C). Współczynnik przewodzenia ciepła materiału λ [W/(m•K)] jest wielkością charakterystyczną danego materiału. Zależy on od jego składu chemicznego, porowatości, ale i również od wilgotności

39. Co to jest współczynnik przenikania ciepła U?

Współczynnik przenikania ciepła U, zdefiniowany wzorem U=1/R_t [W/m^{2 .}K] jest stosunkiem gęstości ustalonego strumienia cieplnego do różnicy temperatur powietrza po obu stronach przegrody.

Współczynnik przenikania ciepła charakteryzuje jakość elementu budowlanego pod względem jego izolacyjności cieplnej. Im niższą wartością współczynnika przenikania ciepła U charakteryzuje się element lub komponent budowlany, tym lepsze jego właściwości izolacyjne. Współczynnik przenikania ciepła wykorzystywany jest w obliczeniach bilansu energetycznego obiektu do określania wielkości strat ciepła przez przenikanie przez obudowę budynku, a następnie wyznaczenia sezonowego zapotrzebowania na ciepło do jego ogrzewania.

40. Co określa wskaźnik sezonowego zapotrzebowania na ciepło E?

Wielkość ta wyraża ilość niezbędnej energii do ogrzewania w standardowym sezonie grzewczym w odniesieniu do 1 m3 kubatury ogrzewanej części budynku.

41. Co to są mostki ciepła?

Mostkami termicznymi ( cieplnymi ) nazywamy miejsca w przegrodzie zewnętrznej w większym stopniu przewodzące ciepło niż pozostała cześć przegrody.

W miejscach tych występuje znaczne obniżenie temperatury wewnętrznej powierzchni i wzrost gęstości strumienia cieplnego w stosunku do pozostałej części przegrody.

Prowadzi to do kondensacji pary wodnej i powoduje powstawanie pleśni i grzybów.

42. Co to jest dom pasywny?

Dom pasywny - standard wznoszenia obiektów budowlanych, który wyróżniają bardzo dobre parametry izolacyjne przegród zewnętrznych oraz zastosowanie szeregu rozwiązań, mających na celu zminimalizowanie zużycia energii w trakcie eksploatacji. Praktyka pokazuje, że zapotrzebowanie na energię w takich obiektach jest ośmiokrotnie mniejsze niż w tradycyjnych budynkach wznoszonych według obowiązujących norm.

Dom pasywny to nowa idea w podejściu do oszczędzania energii we współczesnym budownictwie. Jej innowacyjność przejawia się w tym, że skupia się ona przede wszystkim na poprawie parametrów elementów i systemów istniejących w każdym budynku, zamiast wprowadzania dodatkowych rozwiązań.

W domach pasywnych redukcja zapotrzebowania na ciepło jest tak duża, że nie stosuje się w nich tradycyjnego, systemu grzewczego, a jedynie dogrzewanie powietrza wentylacyjnego. Do zbilansowania zapotrzebowania na ciepło wykorzystuje się również promieniowanie słoneczne, odzysk ciepła z wentylacji (rekuperacja), a także zyski cieplne pochodzące od wewnętrznych źródeł, takich jak urządzenia elektryczne i mieszkańcy. Idea domów pasywnych nie jest opatentowana, zastrzeżona ani nie podlega innym formom ochrony prawnej. Możliwe jest wznoszenie domów pasywnych w różnych technologiach budowlanych.

Dom pasywny wyróżnia bardzo niskie zapotrzebowanie na energię do ogrzewania - poniżej 15 kWh/(m²•rok). Oznacza to, że w przeciągu sezonu grzewczego do ogrzania jednego metra kwadratowego mieszkania potrzeba 15 kWh, co odpowiada spaleniu 1,5 l oleju opałowego, bądź 1,7 m³ gazu, czy też 2,3 kg węgla. Dla porównania, zapotrzebowanie na ciepło dla budynków konwencjonalnych budowanych obecnie wynosi około 120 kWh/(m²•rok). Istotą budownictwa pasywnego jest maksymalizacja zysków energetycznych i ograniczenie strat ciepła. Aby to osiągnąć wszystkie przegrody zewnętrzne posiadają niski współczynnik przenikania ciepła. Ponadto zewnętrzna powłoka budynku jest nieprzepuszczalna dla powietrza. Podobnie stolarka okienna wykazuje mniejsze straty cieplne niż rozwiązania stosowane standardowo. Z kolei system nawiewno-wywiewnej wentylacji zmniejsza o 75-90% straty ciepła związane z wentylacją budynku. Rozwiązaniem często stosowanym w domach pasywnych jest gruntowy wymiennik ciepła. W okresie zimowym świeże powietrze po przefiltrowaniu przechodzi przez to urządzenie, gdzie jest wstępnie ogrzewane. Następnie powietrze dostaje się do rekuperatora, w którym zostaje podgrzane ciepłem pochodzącym z powietrza wywiewanego z budynku. Charakterystyczny dla standardu budownictwa pasywnego jest fakt, że w przeważającej części zapotrzebowanie na ciepło zostaje zaspokojone dzięki zyskom cieplnym z promieniowania słonecznego oraz ciepłu oddawanemu przez urządzenia i przebywających w budynku ludzi. Jedynie w okresach szczególnie niskich temperatur stosuje się dogrzewanie powietrza nawiewanego do pomieszczeń.

43. Co to jest strefowanie pomieszczeń i w jakim celu się je wykonuje?

Budynek energooszczędny spełnia takie same funkcje jak zwykły budynek, dlatego też podział na zespoły

funkcjonalne: dzienny, sypialny i sanitarno-gospodarczy wraz z systemem komunikacyjnym między tymi

zespołami i ich składowymi oraz otoczeniem zewnętrznym jest w budynku energooszczędnym

taki sam jak w budynku zwykłym. Istotną cechą budynków energooszczędnych jest dość sztywna zasada

strefowania pomieszczeń. Wynika ona z kluczowego charakteru czynnika energooszczędności i polega na tym,

że pomieszczenia najcieplejsze, o temperaturze ok. 22°C, powinny być sytuowane

w centrum; pomieszczenia chłodniejsze, o temperaturze 18-22°C, powinny znajdować się za nimi oraz być

otoczone wnętrzami o temperaturze ok. 16°C, stanowiącymi strefy buforowe (cieplarnie, oszklonewerandy,

garderoby, składy, spiżarnie). Taki układ zespołów funkcjonalnych zgodny jest z tradycją

kształtowania domu polskiego. Przykładem może być piec lub kominek zwyczajowo lokalizowany w centrum

domu, do dziś nazywany sercem domu.

W tym kontekście zespoły funkcjonalne podzielono na te, które:

potrzebują ciepła i światła: pokoje dzienne, salony, jadalnie, pokoje do pracy, pokoje dziecięce, pokoje

rekreacyjne, oranżerie, cieplarnie (lokalizacja od strony południowej lub południowo-wschodniej),

produkują lub wymagają ciepła: kuchnie, łazienki, pralnie, kotłownie (lokalizacja w części centralnej

budynku, z kuchnią od wschodu),

potrzebują ciepła mniej, okresowo lub wcale: sypialnie, garderoby, schowki, magazyny, pomieszczenia

gospodarcze, spiżarnie (lokalizacja od strony północnej lub północno-zachodniej).

Podane zasady strefowania mówią o kierunkach optymalnych dla danych pomieszczeń.

Kolejną cechą budynku energooszczędnego jest otwartość wnętrza zapewniająca swobodną cyrkulację ciepła od

środka na zewnątrz. Wnętrze powinno być pomyślane jako wiele przenikających się przestrzeni, które można

jednak oddzielić ruchomymi przegrodami lub aranżacją wnętrza. Rozwiązania takie, określane „z rozrządem

przez pokój dzienny”, są bardzo popularne w Polsce i doskonale się sprawdzają.

44. Co to są niekonwencjonalne źródła ciepła? Wymień je.

Naturalne źródła zwane są też niekonwencjonalnymi lub odnawialnymi. Specjalne urządzenia pozyskują energię i przetwarzają ją w ciepło do ogrzewania lub w prąd elektryczny. Źródła niekonwencjonalne to przede wszystkim:

• słońce - energia pozyskiwana jest w kolektorach słonecznych (do ogrzewania domów i ciepłej wody użytkowej) lub w bateriach słonecznych (przetwarzana w prąd elektryczny),

• grunt, woda, powietrze - energia przetwarzana jest w pompach ciepła (do ogrzewania budynków i c.w.u.),

• wody geotermalne - energia z nich zasila sieci ciepłownicze,

• wiatr - energia przetwarzana jest na prąd w elektrowniach wiatrowych,

• wody płynące - wykorzystywane w hydroelektrowniach.

45. Zalety i wady niekonwencjonalnych źródeł ciepła.

Plusy i minusy naturalnych źródeł ciepła:

plusy

minusy

dostarczają prawie darmowej energii z niewyczerpalnego źródła - środowiska - są więc tanie w eksploatacji; są ekologiczne - nie emitują szkodliwych substancji (sadzy, spalin); pozwalają uniezależnić się od wzrostu cen paliw (gazu, oleju opałowego), spowodowanych np. międzynarodowymi konfliktami gospodarczymi; są wygodne w użytkowaniu; pozyskana z nich energia przetwarzana jest w nowoczesnych, zwykle w pełni zautomatyzowanych urządzeniach.

urządzenie do ich przetwarzania są bardzo drogie; nie w każdym rejonie Polski można z nich korzystać; najczęściej są uzupełniającym systemem ogrzewania, ponieważ najwięcej energii dostarczają latem, trzeba więc uzupełnić układ grzewczy o tradycyjne źródła energii (np. w kocioł gazowy); najefektowniej współpracują z instalacjami grzewczymi o niskiej temperaturze zasilania; aby można było z nich korzystać dom powinien być ciepły.

46. Wykorzystanie OZE

słońce - energia pozyskiwana jest w kolektorach słonecznych (do ogrzewania domów i ciepłej wody użytkowej) lub w bateriach słonecznych (przetwarzana w prąd elektryczny),

grunt, woda, powietrze - energia przetwarzana jest w pompach ciepła (do ogrzewania budynków i c.w.u.),

wody geotermalne - energia z nich zasila sieci ciepłownicze,

wiatr - energia przetwarzana jest na prąd w elektrowniach wiatrowych,

wody płynące - wykorzystywane w hydroelektrowniach.

Podstawowym warunkiem efektywnego wykorzystywania energii słonecznej jest odpowiednie usytuowanie domu względem stron świata.
Najlepiej, kiedy najdłuższa ściana znajdzie się na osi wschód - zachód i skierowana będzie na południe. Energię z niektórych źródeł odnawialnych można pozyskiwać dla pojedynczego domu. Są to kolektory i baterie słoneczne oraz pompy ciepła. Ograniczeniem w wykorzystaniu naturalnych źródeł ciepła jest ich dostępność w danym rejonie. I tak np. źródła geotermalne występują tylko na terenie Niżu Polskiego, Podhala, zapadliska podkarpackiego, niecki szczecińskiej (okolice Pyrzyc). Elektrownie wiatrowe z kolei wymagają odpowiednich warunków klimatycznych. Najlepiej sprawdzają się więc na Wybrzeżu i Suwalszczyźnie, gdzie często występują silne wiatry.

47. Co to jest pompa ciepła?

Pompa ciepła jest urządzeniem wymuszającym przepływ ciepła z obszaru o niższej temperaturze do obszaru o temperaturze wyższej. Proces ten przebiega wbrew naturalnemu kierunkowi przepływu ciepła i zachodzi dzięki dostarczonej z zewnątrz energii mechanicznej (w pompach ciepła sprężarkowych) lub energii cieplnej (w pompach absorpcyjnych).

---