1.GENEZA I POJĘCIE WSPÓŁCZESNEJ INTEGRACJI GOSPODARCZEJ

Integracja, czyli zjawisko scalania, łączenie się kilku elementów w całość, integracja gospodarcza, kulturowa, polityczna, narodowościowa. Pojawia się potrzeba szukania nowych rynków zbytu. Państwa zmuszone są do wzajemnego układania się na zasadzie kompromisu w imię uzyskania ułatwień w przepływie towarów, kapitału i usług między nimi. Dla realizacji tych celów, powstają pierwsze organizacje międzynarodowe np. komisje rzeczne, banki międzynarodowe. Powstają też pierwsze organizacje integracyjne, tworzone przez księstwa niemieckie i państwa nordyckie np. powstaje Pruski Związek Celny. Zostaje utworzona strefa wolnego handlu między Norwegią i Szwecją, oraz Skandynawska Unia Monetarna. Specyfiką tej integracji jest to, że jej realizacja jest podejmowana w wyniku oddolnej inicjatywy i nacisku producentów, głównie wielkiego kapitału. Na pojęcie współczesnej integracji składają się czynniki: 1. Jest to proces obiektywny lub subiektywny, narzucany zacieśnienia więzów gospodarczych między grupą państw; 2. Nawet w przypadku integracji jako procesu obiektywnego występuje aktywna rola państwa w prowadzeniu polityki gospodarczej; 3. Zacieśnianie więzów gospodarczych między integrującymi się państwami prowadzi do powstania wewnętrznych powiązań ekonomicznych, gospodarki uzależniają się od siebie; 4. Gwałtowne zerwanie powiązań gospodarczych jest trudne w przypadku procesów integracyjnych między państwami gdyż oznaczałoby to dla państw poważne problemy gospodarcze przez dłuższy czas; 5. Rozwój procesów integracyjnych ma większe szanse w przypadku integracji państw, których gospodarka ma wysoki stopień rozwoju.

2.ETAPY (FORMY) INTEGRACJI GOSPODARCZEJ.

Strefa wolnego handlu - sprowadza się ona do zniesienia ceł oraz innych ograniczeń para taryfowych w obrotach handlowych między jej państwami członkowskimi. Bariery w handlu mogą być zniesione na wszystkie lub wybrane grupy towarowe. Najczęściej celem istniejących aktualnie stref wolnego handlu jest zniesienie barier w obrocie artykułami przemysłowymi. W przypadku stref wolnego handlu każde państwo ma prawo decydować o swoich cłach na zewnątrz względem państw trzecich. Unia celna, czyli strefa wolnego handlu i wspólna taryfa celna za zewnątrz - sprowadza się do zniesienia wszelkich ograniczeń w obrotach handlowych między państwami ją tworzącymi oraz ustanowienia wspólnej zewnętrznej taryfy. Wspólny rynek zawiera wszystkie elementy unii celnej, a ponadto ustanawiany jest swobodny przepływ siły roboczej, kapitału i usług. Zazwyczaj państwa go tworzące ustanawiają wspólne polityki. Unia ekonomiczna i walutowa jest wspólne ustalanie zadań, dotyczących stopy wzrostu gospodarczego, cen i bilansu płatniczego, zatrudnienia, ścisła koordynacja polityki budżetowej; harmonizacji polityki fiskalnej; wprowadzanie wspólnej polityki przemysłowej i inwestycyjnej; unia ma doprowadzić do: centralizacji decyzji w polityce monetarnej, utworzenia wspólnej waluty. Pełna integracja gospodarcza oznacza zespolenie się i przekształcenie się gospodarek poszczególnych, integrujących się państw w jeden wspólny organizm gospodarczy, który jest przedmiotem polityki ekonomicznej wspólnego centralnego ośrodka władzy. W odniesieniu do gospodarki, rola narodowego ośrodka władzy na ich terytorium ulega minimalizacji, prowadzi do utworzenia konfederacji lub federacji.

3. SPECYFIKACJA INTEGRACJI NORDYCKIEJ.

Jest to integracja oparta nie tylko na gospodarce, ale też na historii, języku, tradycji. Już w latach 50- tych wprowadzają jednolite przepisy transportowe, budowano całą infrastrukturę połączeń między tymi państwami, ustalono wspólny rynek siły roboczej, obywatele mogli pracować w jakimkolwiek z tych państw mając identyczne prawa. Podpisana konwencja w sprawie ubezpieczeń społecznych, wprowadzająca wspólny system bezpłatnych usług lekarskich, emerytur, świadczeń socjalnych itp. Wspólnie uzgadniano programy nauczania w szkołach. Rada Nordycka - jest organem nordyckim międzyparlamentarnym. Może ona inicjować i doradzać przedsięwzięcia na rzecz rozwoju i współpracy wszystkich lub niektórych państw w zakresie problemów, którymi będą one zainteresowane. Naczelnym organem rady jest Zgromadzenie Plenarne. Nordycka Rada Ministrów - jej celem jest działanie na rzecz rozwoju współpracy i integracji krajów nordyckich. Składa się z przedstawicieli wszystkich rządów państw członkowskich. W randze ministrów. Realizuje ona zalecenia Rady Nordyckiej

4. EUROPEJSKA WSPÓLNOTA WĘGLA I STALI (CECA).

Pomiędzy Belgią, Francją, Holandią, Luksemburgiem, RFN, Włochami. Zadaniem CECA jest przyczynienie się do rozwoju gospodarczego, zwiększenia zatrudnienia oraz podnoszenia stopy życiowej rynku tych państw na surowce i produkty przemysłu węglowego. Wspólnota powinna zapewnić wszystkim nabywcom ze wspólnego rynku jednakowe warunki dostępu do węgla i stali, zapewnić wspólnemu rynkowi regularne dostawy potrzebnej ilości węgla i stali oraz zapewnić najniższe ceny za te surowce: stopniowe zniesienie ceł i innych opłat, zniesienie przeszkód w swobodnym przepływie siły roboczej zatrudnionej w tych przemysłach w CECA, jednolite taryfy transportowe na te surowce i produkty w ramach CECA

5. EUROPEJSKA WSPÓLNOTA ENERGII ATOMOWEJ (EURATOM)

Członkami są Beneluks, Francja, RFN, Włochy, Dania, Irlandia, Anglia, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Austria, Finlandia, Szwecja. Celem jest stworzenie niezbędnych warunków do powstania i szybkiego rozwoju przemysłu atomowego przez: 1. rozwijanie badań i zapewnienie rozpowszechniania wiedzy technicznej, 2. programy badawcze i szkoleniowe, 3. pomoc dla państw członkowskich i przedsiębiorstw w realizacji ich badań, 4. ustanowienie jednolitych norm bezpieczeństwa dla sanitarnej ochrony ludności, 5. koordynowanie inwestycji przemysłowych oraz tworzenie wspólnych podstawowych zakładów niezbędnych do rozwoju energii atomowej w ramach EUROATOMU, 6. utworzenie wspólnego rynku atomowego

6. PODSTAWY PRAWNE FUNKCJONOWANIA WSPÓLNOTY EUROPEJSKIEJ I UE.

Na prawo Wspólnot Europejskich składa się prawo pierwotne tych Wspólnot, tj. akty założycielskie WE, CECA, EUROATOMU, oraz prawo wtórne, pochodne od prawa pierwotnego a utworzone przez same Wspólnoty.

Źródła prawa Wspólnot Europejskich regulującego funkcjonowanie WE:

Podstawą prawną jest umowa założycielska, którą jest tzw. Traktat Rzymski, akty pochodzące od aktów założycielskich i będące tworem samej WE. Rada i Komisja Wspólnot Europejskich mogą podejmować 5 rodzajów uchwał; rozporządzenia (obowiązkowo i w całości powinno być bezpośrednio wykonywane na terytorium wszystkich państw członkowskich), dyrektywy (wiąże państwo członkowskie, do którego jest skierowane), decyzje (obowiązują adresata, do którego są skierowane), zalecenia i opinie (nie mają charakteru wiążącego). Prawo WE jest specyficzne, gdyż ma autonomiczny charakter zarówno w stosunku do klasycznego prawa międzynarodowego, jak i prawa narodowego poszczególnych państw członkowskich. W WE i UE obowiązuje zasada pierwszeństwa prawa WE wobec prawa ich państw członkowskich. Organy WE i UE są takie same, identyczne są także państwa członkowskie, dlatego te cztery organizacje tworzą jakby całość. Prawo WE jest zarazem prawem UE.

7. CZŁONKOSTWO ZWYCZAJOWE WE I UE.

Członkami zwyczajnymi są: Belgia, Francja, Holandia, Luksemburg, RFN, Włochy, Irlandia, Dania, Anglia, Grecja, Hiszpania, Portugalia, Austria, Finlandia, Szwecja. Do wspólnoty może być przyjęte każde państwo europejskie na mocy jednomyślnej decyzji Rady. Rada może podjąć taką decyzję jedynie wówczas, gdy uzyska na to aprobatę Parlamentu Europejskiego. Warunki przyjęcia i zmiany, jakie powoduje przyjęcie nowego państwa do WE są przedmiotem umowy między członkami wspólnoty a państwem starającym się o przyjęcie.

8. CZŁONKOSTWO (RODZAJOWE) STOWARZYSZONE WE.

Mamy 3 typy stowarzyszeń z WE: stowarzyszenie z WE obszarów niesamodzielnych, zależnych od poszczególnych państw wspólnoty - polega na odpowiednim włączeniu krajów i terytoriów zamorskich do strefy działania wspólnego rynku, przy czym o sposobie włączenia decydują wyłącznie państwa WE sprawujące nad tymi obszarami władzę zwierzchnią stowarzyszenie z WE krajów rozwijających się - ten typ stowarzyszenia stosowany jest przez WE wobec państw, które przez długie lata były koloniami jej państw członkowskich. Są to kraje słabo rozwinięte gospodarczo. Stowarzyszenie to powstaje na podstawie umowy zawieranej między państwami chcącymi się stowarzyszyć a WE, a nie jak w poprzednim typie. Polega ono na wzajemnym stopniowym znoszeniu przez Państwa WE i państwa stowarzyszone ceł i ograniczeń ilościowych we wzajemnych obrotach handlowych. Umowa zawierana jest na okres 5 lat. stowarzyszenie z WE słabiej rozwiniętych państw europejskich - celem tego typu stowarzyszenia w odniesieniu do pewnych państw jest umożliwienie im stopniowego przygotowania się do wstąpienia do WE na prawach członka zwyczajnego. Państwa te nie mogą być przyjęte bezpośrednio do WE, gdyż ich gospodarka nie wytrzymałaby konkurencji z gospodarka państw WE. Ten typ jest jakby etapem adaptacyjnym - Grecja, Turcja, Polska, Czechy, Słowacja, Węgry, Bułgaria, Rumunia, Litwa, Łotwa, Estonia, Słowenia.

9. STOWARZYSZENIE POLSKI Z WE.

Nastąpiło to 16 XII 1991 r. Celem stowarzyszenia jest: stopniowa integracja Polski z WE, którego ostatecznym celem ma być doprowadzenie do pełnego członkostwa w WE, rozwój handlu i harmonijnych stosunków gospodarczych między nimi sprzyjających dalszemu dynamicznemu rozwojowi gospodarczemu i dobrobytowi w Polsce, stworzenie podstawy dla pomocy finansowej i technicznej WE dla Polski, rozwój współpracy w dziedzinie kultury, ustanowienie odpowiednich ram dla dialogu politycznego. Okres przejściowy stowarzyszenia miał trwać max. 10 lat. Układ przewidywał regularny dialog i współpracę polityczną między Polską a WE. W części handlowej układ przewidywał dla poszczególnych grup towarowych stopniowe, całkowite lub częściowe znoszenie ceł i ograniczeń ilościowych w obrotach. Cła na towary przemysłowe w handlu między WE i Polską eksportowane z Polski do WE miały być zniesione całkowicie do końca 1997 r., z kolei odwrotnie do 1999 r. W przypadku artykułów rolnych układ nie przewidywał utworzenia w okresie stowarzyszenia strefy wolnego handlu a jedynie liberalizację handlu między nimi. Ustanowiono swobodne tworzenie zakładów pracy, postanowiono, że Polska będzie dostosowywała swoje ustawodawstwo, dotyczy to między innymi prawa celnego, prawa bankowego, rachunkowości. Dla realizacji celów Polska będzie korzystać z czasowej pomocy finansowej ze strony WE w formie subwencji i kredytów (program PHARE).

10. WARUNKI WEJŚCIA POLSKI DO WE I UE - SZANSE I ZAGROŻENIA

Polska, aby przystąpić do Wspólnoty musi wypełnić pewne wymogi:

deficyt budżetowy nie może przekroczyć 3% PKB, zadłużenie kraju nie może przekroczyć 60% PKB, inflacja nie będzie wyższa niż inflacja w 3 krajach o najniższej inflacji (zsumowana). Polska musi przyjąć także dorobek Wspólnotowy - musi zaaprobować ustawodawstwo, które obowiązuje we Wspólnocie. Polska ma stworzyć specjalne mechanizmy instytucjonalne, które będą wprowadzać te prawa.

Zagrożenia dla Polski:

w wyniku likwidacji przez Polskę w ciągu 3-7 lat ceł na artykuły przemysłowe importowane z WE, należy się liczyć z bankructwem lub likwidacją około połowy hut i kopalni co nastąpiło, zbyt szybkie znoszenie ceł Polski w handlu ze WE wywołało negatywne skutki w zakresie bilansu płatniczego, zbyt szybkie wejście Polski do UE bez długiego okresu przejściowego, może nawet doprowadzić do załamania się polskiego rolnictwa, zmieniła się na niekorzyść Polski struktura towarowa w handlu ze Wspólnotami, poważna redukcja przedsiębiorstw w przemyśle maszynowym, tekstylnym, upadek wielu drobnych, przestarzałych zakładów rzemieślniczych.

Korzyści dla Polski:

Integracja ta ułatwi dostęp polskich towarów do chłonnego rynku państw Wspólnot, umożliwi napływ technologii, nowych systemów organizacji i zarządzania, napływ kapitału inwestycyjnego. Bez rozpoczęcia tego procesu Polska z góry skazana byłaby na izolację, separatyzm co w praktyce oznaczałoby zepchnięcie jej w Europie do roli zacofanej prowincji.

11. SPECYFIKACJA EUROPEJSKIEGO PRAWA INTEGRACYJNEGO

1. Prawo międzynarodowe - o konwencjach decydują rządy, państwo nie musi podpisywać, nie musi brać udziału w konferencjach - Prawo unijne - rząd nie może się nie podporządkować

2. Prawo międzynarodowe - tworzą rządy - Unia - obok rządów są dwa rodzaje osób fizycznych niezależnych od rządów: funkcjonariusze międzynarodowi - pensja od unii, nie da się go odwołać, nie może brać innej pracy, po kadencji nie wolno mu pracować w instytucjach, które mu podlegały wcześniej, nieprzekupni, niezależni od rządów, parlament europejski - wybrany w głosowaniu powszechnym i bezpośrednim

3. Prawo międzynarodowe kierowane do rządów (zbrodnia ludobójstwa do osób pojedynczych) - Prawo unijne - część prawa kierowana do rządów, ale większość prawa to wolny rynek, kierowane do przedsiębiorstw

4. Prawo międzynarodowe - obowiązuje dany kraj, kiedy konwencja zostanie opublikowana w dzienniku ustaw danego kraju - Unia - nic się nie publikuje w dziennikach ustaw danego kraju, 20 dni po opublikowaniu wchodzi w życie

5. W przypadku kolizji prawa krajowego z unijnym to prawo unijne ma pierwszeństwo

12. RODZAJE I CHARAKTER PRAWNY UCHWAŁ WE.

rozporządzenia: obowiązują w całości i powinny być bezpośrednio wykonywane na terytorium wszystkich państw członkowskich. Jest aktem ogólnym, który zawiera normy prawne mające zastosowanie do nieograniczonej liczby przypadków określonych rodzajów spraw dyrektywy: wiąże państwo członkowskie, do którego jest skierowana, odnośnie wyniku, jaki powinien być osiągnięty pozostawia instytucjom narodowym swobodę wyboru farm i środków realizacji, nie może być skierowana do osób fizycznych i prawnych decyzje: obowiązuje adresata, do którego jest skierowana. Adresatami mogą być tak państwa członkowskie jak i osoby fizyczne i prawne zalecenia i opinie: nie mają charakteru wiążącego

13. PROCES STANOWIENIA EUROPEJSKIEGO PRAWA INTEGRACYJNEGO.

Wszystkie przewidziane przez Traktat WE uchwały mogą podejmować - Parlament Europejski wspólnie radą, rada oraz Komisja. Komisja winna przedstawić jednocześnie Parlamentowi Europejskiemu i radzie propozycję uchwał. Rada po uzyskaniu opinii Parlamentu może kwalifikowaną większością głosów uchwalić wspólne stanowisko, które następnie winno być przedstawione Parlamentowi Europejskiemu, który może: zaaprobować wspólne stanowisko i wówczas może zaaprobować ostatecznie uchwałę, nie podjąć żadnej uchwały i wówczas Rada jest uprawniona do zaaprobowania ostatecznej uchwały, zasygnalizować na podstawie uchwały podjętej absolutną większością jego członków, że ma zamiar odrzucić wspólne stanowisko przedstawione przez Radę na podstawie wniosku Komisji. Wówczas Rada może zwołać Komitet Konsylacyjny. Jeśli następnie Parlament Europejski potwierdzi absolutną większością głosów iż odrzuca wspólne stanowisko, przedłożoną uchwałę uważa się definitywnie za odrzuconą.

14. ROLA RADY EUROPEJSKIEJ WE WSPÓLNOTACH I UE.

Rada Europy jest naczelnym organem WE. Składa się ona z szefów państw i rządów państw członkowskich. WE oraz przewodniczącego Komisji tych Wspólnot, którzy są wspomagani przez ministrów spraw zagranicznych tych państw oraz członka Komisji Wspólnot. Winna ona zbierać się co najmniej 2 razy w roku. Rada Europy stwarza ogólnopolityczne impulsy do integracji państw członkowskich, wyszukuje, uchwala polityczne wytyczne dla WE i Europejskiej Współpracy Politycznej. Rada europy zobowiązana jest do przedkładania Parlamentowi Europejskiemu raportu po każdej jej sesji oraz rocznego raportu z postępów w budowie Unii Europejskiej.

15. ROLA RADY WE WSPÓLNOTACH I UE.

W skład rady wchodzą przedstawiciele wszystkich państw członkowskich. Każdy rząd deleguje do niej jednego ze swych ministrów. Rada zbiera się z inicjatywy jej prezydenta, bądź z inicjatywy któregokolwiek członka Rady lub Komisji - zazwyczaj 1 raz w miesiącu. Rada Ministrów jest podstawowym statutowym organem decyzyjnym i prawodawczym WE. Sprawuje formalnie i faktycznie najwyższą władzę. Ma ona prawo podejmowania wszystkiego typu uchwał, ma prawo zawierania w imieniu Wspólnot umów międzynarodowych, które wiążą ich wszystkie państwa członkowskie. Rada posiada kilkadziesiąt różnego typu organów pomocniczych - Komitet stałych Przedstawicieli, Komitet Ekonomiczny, Komitet Walutowy.

16. ROLA KOMISJI WE WSPÓLNOTACH I UE.

Komisja jest organem zarządzająco - wykonawczym WE. Składa się ona z 20 członków łącznie z przewodniczącym i zastępcami. Kandydatury na przewodniczącego i członków Komisji zgłaszają rządy. Członkami komisji mogą być tylko obywatele państw członkowskich. W jej skład nie może wchodzić więcej niż 2 obywateli z danego kraju. Członkowie komisji mają status funkcjonariuszy międzynarodowych. Zadaniem komisji jest: nadzorowanie realizacji i realizowanie postanowień Traktatu WE oraz uchwał Rady w tym wykonywanie budżetu, podejmowanie uchwał w przypadkach przewidzianych w Traktacie WE, wypracowywanie i przedstawienie Radzie projektów uchwał. Uchwały Komisji zapadają większością głosów. Komisja posiada kilkadziesiąt różnego rodzaju organów pomocniczych - organy administracyjno - techniczne, organy wykonawcze lub doradcze.

17. ROLA PARLAMENTU EUROPEJSKIEGO WE WSPÓLNOTACH I UE.

Parlament Europejski jest wspólnym organem parlamentarnym dla trzech wspólnot europejskich. Składa się z parlamentarzystów, wybieranych przez parlamenty państw członkowskich. Ogólna liczba miejsc wynosi 518. na poszczególne państwa przypada określona liczba miejsc. Główną funkcją Parlamentu jest sprawowanie kontroli parlamentarnej nad działalnością Wspólnot Europejskich. Ponadto bierze on udział w procesie legislacyjnym Wspólnot oraz pełni funkcje doradcze wobec Rady i Komisji. Parlament decyduje też o budżecie administracyjnym Wspólnot, badań naukowych i inwestycji, działalności socjalnej, polityki regionalnej, współpracy z krajami rozwijającymi się. Parlament Europejski posiada 3 rodzaje organów pomocniczych: Biuro, Komitety wyspecjalizowane, sekretariat.

18. ROLA TRYBUNAŁY SPRAWIEDLIWOŚCI WE WSPÓLNOTACH I UE.

Jest on wspólnym organem 3 Wspólnot Europejskich. Składa się z 15 sędziów wyznaczanych imiennie na podstawie jednomyślnej decyzji rządów państw członkowskich, którzy spośród siebie wybierają prezesa Trybunału. Sędziowie są niezawiśli i niezależni tak od rządów państw członkowskich jak i samych Wspólnot. Trybuna ma ponadto rzeczników generalnych. Funkcje Trybunału: funkcja klasycznego sądu międzynarodowego, funkcja sądu konstytucyjnego, funkcja trybunału administracyjnego. Stronami przed trybunałem mogą być państwa członkowskie, wymienione organy Wspólnot oraz osoby prawne i fizyczne. Od wyroków trybunału nie ma apelacji.

19. CELE I ZADANIA WE.

20. WSPÓLNA POLITYKA ROLNA W WE.

Utworzono FEOGA: celem jest wyrównywanie strat eksporterów art. Rolniczych z państw członkowskich powstałych w wyniku różnicy cen zbytu na rynku krajowym i cen na rynku światowym przy eksporcie poza WE, zaś w okresie przejściowym także do innych państw Wspólnoty, finansowanie interwencji zmierzających do zmiany struktury gospodarki rolnej, niezbędnej do dobrego funkcjonowania WE. PLAN MANSHOLTA - przewidywał, że rolnictwo musi opuścić 5 mln. osób. Część z nich miałaby przejść do innych gałęzi gospodarki a druga część miała przejść na wcześniejszą emeryturę. Opuszczona ziemia miała być częściowo przekazana innym rolnikom a częściowo wycofana z produkcji.

W 1988 rada podjęła kolejne kroki na rzecz zreformowania subsydiowania rolnictwa przez WE. Ustalono, że roczny wzrost wydatków na rolnictwo nie może przekroczyć 74% wzrostu dochodu narodowego brutto państw.

21. WSPÓLNA POLITYKA SOCJALNA W WE.

Europejski Fundusz Socjalny: zapewnienie pracownikom ponownego zatrudnienia w drodze przeszkolenia zawodowego lub zwrotu kosztów, wynikających ze zmiany miejsca zatrudnienia, udzielanie pomocy pracownikom, których zatrudnienie było tymczasowo zmniejszone lub zawieszone w skutek przestawienia przedsiębiorstwa na inny rodzaj produkcji, aby mogli oni zachować wynagrodzenie w tej samej wysokości, zanim zostaną ponownie w pełni zatrudnieni

W 1964 przyznano obywatelom państw WE pracujących na ich terenie takie same prawa w zakresie ubezpieczeń społecznych, jakie przysługują obywatelom państwa na terenie którego oni pracują. W 1973 Program Akcji Społecznej, który przewidywał podjęcie akcji na rzecz pełniejszego zatrudniania w państwach członkowskich, poprawy warunków pracy robotników, ochrony konsumenta, zwiększania udziału robotników w zarządzaniu przedsiębiorstwami. W 1987 Komisja zapoczątkowała program na rzecz poprawy warunków życia robotników, redukcji wypadków przy pracy oraz chorób zawodowych. W 1989 Komisja wypracowała projekt karty Podstawowych Praw Społecznych gwarantującej swobodne przemieszczanie się, prawo do przemieszczania się, zwiększenie udziału robotników w zarządzaniu przedsiębiorstwami i ich praw ubezpieczeniowych. W 1991 w Maastricht podpisano Kartę Socjalną.

22. WSPÓLNA POLITYKA REGIONALNA W WE.

W 1975 utworzono Europejski Fundusz Rozwoju regionalnego - jego zadaniem jest udzielanie pomocy na rozwój słabo rozwiniętych a szczególnie regionów o przewadze rolnictwa, w których przemysł jest modernizowany i panuje bezrobocie mające charakter strukturalny. Pomoc w postaci bezzwrotnych pożyczek oraz ulg w oprocentowaniu kredytów. W 1984 dokonano modyfikacji zasad funkcjonowania Funduszu. Celem tej modyfikacji jest z jednej strony zwiększenie kontroli Komisji WE nad kierunkami i sposobami wykorzystania środków finansowych uzyskiwanych od Funduszu. W 1988 rada uchwaliła wieloletni program działania Funduszu, Europejskiego banku Inwestycyjnego i Europejskiego Funduszu Socjalnego, który ma obok walki z długoterminowym bezrobociem stwarzać miejsca pracy dla młodych ludzi, promować także rozwój regionów wiejskich.

23. ZWALCZANIE ZMÓW KARTELOWYCH W WE.

Zmowa kartelowa - wszelkie porozumienia między przedsiębiorstwami, decyzje grup przedsiębiorstw oraz uzgodnione praktyki, które mogą wpływać na handel między państwami członkowskimi i których przedmiotem lub skutkiem jest uniknięcie, ograniczenie lub zakłócenie konkurencji wewnątrz wspólnego rynku. Typy zmów kartelowych: porozumienie (umowę) między przedsiębiorstwami, decyzję związku przedsiębiorstw, uzgodnione praktyki.

Postępowanie kontrolne zostaje wszczęte przez Komisję albo na podstawie wniosku uprawnionego podmiotu albo urzędu. Komisja wprowadziła instytucje ratyfikowania przez przedsiębiorstwa umów zawartych między sobą, decyzji związków przedsiębiorstw oraz uzgodnionych praktyk. Jeżeli postępowanie takie nie zostanie zgłoszone to Komisja może żądać odpowiednich informacji wskazujących podstawę prawną, cel żądania i termin jego wykonania, jak też sankcje za udzielanie informacji nieprawdziwych. Funkcjonariusze Komisji mogą: kontrolować księgowość i pozostałą jego dokumentację i sporządzać odpisy i wyciągi z ksiąg i dokumentów przedsiębiorstwa, żądać złożenia im ustnych oświadczeń, mieć dostęp do wszystkich pomieszczeń, terenów i środków transportu przedsiębiorstwa. Kontrola dokonywana jest na podstawie pisemnego zleceni, w którym oznaczone są przedmiot i cel kontroli oraz sankcje prawne.

24. ZWALCZANIE NADMIERNEJ KONCENTRACJI W WE.

Przez nielegalną koncentrację przedsiębiorstw należy rozumieć wszystkie operacje koncentracji przedsiębiorstw w postaci ich fuzji, nabycia kontroli lub stworzenia joint venture, jeżeli mają one wymiar wspólnotowy i tworzą lub wzmacniają pozycję dominującą przedsiębiorstw, w skutek czego skuteczna konkurencja na wspólnym rynku lub w jego zasadniczej części ulega poważnemu naruszeniu. Fuzja przedsiębiorstw - polega na całkowitym gospodarczym połączeniu przedsiębiorstw. Nabycie kontroli przez osoby mające już kontrolę nad przynajmniej jednym przedsiębiorstwem albo przez przedsiębiorstwa, które uzyskują kontrolę nad całością lub częścią udziałów w kapitale przedsiębiorstwa, kupno elementów aktywów, kontrakt Przedsiębiorstwa wspólne

25. ZWALCZANIE SUBSYDIOWANIA PRZEDSIĘBIORSTWA W WE.

Od 1992 komisja prowadzi rygorystyczną kontrolę subsydiowania poszczególnych przedsiębiorstw przez państwa członkowskie. Państwa mają obowiązek informowania Komisji o każdym nowym projekcie pomocy dla poszczególnych przedsiębiorstw, jak też o zmianie dotychczasowych form pomocy.

26. ZWALCZANIE IMPORTU OPARTEGO NA DUMPINGU.

Rada Unii Europejskiej wydała rozporządzenie w sprawie ochrony przed importem dumpingowym z państw nie będących członkami WE. Na tej podstawie Komisja ma prawo zajmować się tylko takim importem dumpingowym, który przynosi szkodę dla przemysłu w ramach całej Wspólnoty. Nie wszczyna ona postępowania badawczego, jeśli import powyższego typu stanowi mniej niż 1% udziału w rynku wspólnotowym. Decyzję o wszczęciu postępowania komisja musi podjąć w ciągu 45 dni od wpłynięcia skargi. Komisja może podjąć środki ochronne wobec tego importu w postaci ustanowienia dodatkowych ceł lub opłat wyrównawczych na okres nie dłuższy niż 5 lat.

27. ZWALCZANIE NADMIERNEGO IMPORTU SZKODZĄCEGO GOSPODARCE WE.

28. PRZEPŁYW OSÓB W RAMACH WE.

Zasada swobodnego przepływu osób opiera się na prawie do poruszania się i osiedlania obywateli państw członkowskich w innych państwach członkowskich oraz na prawie do zabezpieczenia społecznego w związku ze swobodnym przepływem. Pracownicy każdej ze stron, zatrudnieni legalnie na terytorium drugiej strony, będą traktowani tak samo, jak jej obywatele w zakresie warunków pracy, wynagrodzenia i zwalniania z pracy. Na prawach wzajemnych będą zaliczane okresy legalnie przepracowane na terytorium drugiej strony przy obliczaniu wysokości świadczeń socjalnych.

29. CELE I ZADANIA UE.

Promowanie postępu ekonomicznego i społecznego, który będzie zrównoważony i nieprzerwany w szczególności poprzez stworzenie obszaru pozbawionego wewnętrznych granic oraz poprzez utworzenie unii ekonomicznej i walutowej, posiadającej jednolitą walutę, zapewnienie jej tożsamości na arenie międzynarodowej w szczególności poprzez ustanowienie wspólnej polityki zagranicznej, włącznie z ewentualnym ustanowieniem wspólnej polityki obronnej, która mogłaby w odpowiednim czasie prowadzić do wspólnej obrony, wzmocnienie ochrony praw i interesów państw członkowskich poprzez ustanowienie obywatelstwa unii, rozwijanie ścisłej współpracy w dziedzinie sprawiedliwości i spraw wewnętrznych, utrzymanie w pełni dorobku wspólnego

30. INSTYTUCJA OBYWATELSTWA EUROPEJSKIEGO W UE.

Obywatelstwo to uzyskują automatycznie wszyscy obywatele państw członkowskich, zachowując jednocześnie obywatelstwo narodowe. Wyraża się ono w tym, że obywatele państw członkowskich nie zamieszkujący na terytorium własnego państwa, lecz w pozostałych państwach członkowskich, a nawet przebywający poza tymi państwami mają pewne uprawnienia na terenie, gdzie się znajdują. Obywatele państw członkowskich nie zamieszkali na terenie swego państwa mają prawo głosowania w wyborach municypalnych i kandydowania do władz municypalnych na obszarze tego państwa członkowskiego, w którym oni stale zamieszkują. Jednocześnie obywatele państw członkowskich, nie zamieszkali na terenie swego państwa, posiadają prawo głosowania, jak również kandydowania do Parlamentu Europejskiego na terenie innego państwa członkowskiego, gdzie stale zamieszkują. Każdy obywatel Unii posiada też prawo do składania petycji do Parlamentu Europejskiego na terenie innego państwa członkowskiego, gdzie stale zamieszkuje. Obywatel Europy ma możność korzystania z opieki dyplomatycznej i konsularnej. Prawo to mówi, że każdy obywatel Unii korzysta na terytorium państwa trzeciego, gdzie państwo, którego jest narodowości nie jest reprezentowane, z opieki ze strony władz dyplomatycznych i konsularnych każdego państwa członkowskiego, na takich samych warunkach, na jakich z opieki takiej korzystają obywatele państwa udzielającego opieki zastępczej.

31. INTEGRACJA W RAMACH II FILARU UE

Wstępne prace na pocz. lat 70-tych. Kiedy wszedł w życie układ z Maastricht współpraca w zakresie polityki i bezpieczeństwa znalazła się w zakresie Unii. Wspólna polityka w niektórych aspektach. Jeżeli Rada Unii Europejskiej uzna, że są pewne problemy, gdzie trzeba wspólnie działać to Rada wydaje zalecenie lub konkretne decyzje. Wspólne problemy to: Jeżeli jest konferencja międzynarodowa to państwa unii powinny wcześniej uzgodnić wspólne zadania, prawa człowieka, przestępczość zorganizowana. Ponieważ Unia nie miała sił zbrojnych to zawarto porozumienie, że Unia zachodnioeuropejska będzie realizować uchwały Unii Europ. Unia zachodnio -europejska wejdzie w skład UE. Uznano, że to za mało. W 1999 Rada postanowiła przekształci Eurokorpus w Europejskie Siły szybkiego reagowania. Powstaną siły o liczebności 100tys, żołnierzy. Będą działać od 2003 roku. Mają rozwiązywać konflikty lokalne, zaburzenia społeczne, katastrofy żywiołowe. Polska również wniesie swoje siły (ok.6000 żołnierzy). W ramach wspólnej polityki Unia podjęła już kilka działań np. wobec Kanady, która zajęła trawlery Hiszpańskie na ich wodach, sankcje wobec Serbii, blokada RPA

32. INTEGRACJA W RAMACH III FILARU UE

paszport europejski, flaga, hymn unii - 9 symfonia Bethowena. Szengen: tworzy się zewnętrzną granicę paszportową, wspólna polityka wizowa, wspólna polityka emigracyjna, wspólna polityka kontroli osób niepożądanych. Mastrich: wspólna polityka azylowa, przekraczania granic, zwalczania nielegalnej imigracji, państwa członkowskie będą wzajemnie uznawać wyroki sądowe, system Europol (Interpol - może ścigać przestępców, Europol - baza danych), obywatelstwo europejskie - przywileje, poza unią gdy nie ma placówki danego kraju wtedy zwracamy się do placówki państwa z unii, w ramach unii jeżeli ktoś z x mieszka w y to ma prawo czynne i bierne wyborcze do wyborów samorządowych, ma prawo głosować i być wybierany do parlamentu E z puli państwa gdzie mieszka, instytucja rzecznika praw obywatelskich

33. FUNDUSZE STRUKTURALNE

Europejski Fundusz Gwarancji i Orientacji w Rolnictwie (FEOGA). Został utworzony w celu wspierania modernizacji oraz restrukturyzacji gospodarstw rolnych. Fundusz ten wspiera również inicjatywy służące zmianie struktury zawodowej wsi, przekwalifikowania rolników do innych zawodów, dostosowywaniu potencjału produkcyjnego gospodarstw do zmieniających się wymogów rynku, zwiększaniu konkurencyjności produkcji, rozwojowi i eksploatacji terenów leśnych, oraz zwiększaniu konkurencyjności gospodarstw rolnych położonych na terenach górskich. Europejski Fundusz Rozwoju Regionalnego. Zadaniem tego Funduszu jest wyrównywanie różnic w poziomie rozwoju pomiędzy poszczególnymi regionami. Odbywa się to poprzez udzielanie bezzwrotnych pożyczek oraz ulg w oprocentowaniu kredytów inwestycyjnych. Pomoc jest kierowana do przemysłowych, rzemieślniczych i turystycznych przedsiębiorstw prywatnych i publicznych. Wartość podejmowanych przez nie decyzji nie może być niższa niż 50 tyś. EURO, dzięki którym powstanie przynajmniej 10 nowych miejsc pracy. Europejski Fundusz Socjalny. Głównym zadaniem Funduszu jest dążenie do zwiększenia społecznej oraz ekonomicznej spójności Unii Europejskiej. Jest on wykorzystywany w regionach o dużym bezrobociu, bezrobociu strukturalnym lub zagrożonych bezrobociem. Fundusz Socjalny pomaga w przeszkoleniu pracowników, zwraca koszty wynikające ze zmiany miejsca zatrudnienia. Jest on aktywnym instrumentem w kształtowaniu zawodowej mobilności pracowników oraz pomaga im w przekwalifikowaniu się do zmian zachodzących w przemyśle i całej gospodarce. Fundusz pokrywa do 50 % wydatków, w wyjątkowych przypadkach 55%. Obecnie w coraz większej mierze Fundusz koncentruje się na realizacji zwalczania długotrwałego bezrobocia i promowaniu adaptacji zawodowej ludzi młodych, oraz przekwalikowaniu pracowników do zmian zachodzących w przemyśle.

34. FUNDUSZE PRZEDAKCESYJNE

35. POSTANOWIENIA RADY EUROPEJSKIEJ W NICEI

7 XII 2000, że UE będzie gotowa do przyjęcia państw negocjujących z dniem 1.01.2003.

36. BUDOWA UNII WALUTOWEJ I EKONOMICZNEJ W UE

37. ZASADA SUBSYDIARNOŚCI I ELASTYCZNEJ WSPÓŁPRACY W UE

38. ZASADY I SPECYFIKA INTEGRACJI SOCJALISTYCZNEJ

1949 ZSRR doprowadził do powstania RWPG. Rada zrobiona na wyrost , poza deklaracją nic nie postanowiono. Przez 10 lat spotykali się jedynie sekretarze. Z chwilą kiedy powstaje EWG Moskwa uznaje, że trzeba coś robić. W latach 1958-59 praca nad statutem RWPG. Integracja ta miała opierać się na kooperacji i specjalizacji. Poszczególne państwa miały zlikwidować część gospodarek a inne rozwinąć. Zasada długiej serii. W latach 60-tych, 70-tych powstało kilka organizacji międzynarodowych. Producenci nie byli zainteresowani - integracja była podporządkowana ZSRR. Po upadku ZSRR rozpada się też i RWPG . Pozostaje kilka organizacji , które przekształciły się w spółki. W 1991 roku rusza integracja wschodnia, Zachód nie interesuje się byłymi republikami ZSRR (zainwestowali duże pieniądze , stracili je - mają dość). W 1991 roku w Mińsku pierwsze deklaracje w sprawie WNP ( Białoruś, Ukraina, Rosja a potem 7 państw Ałma- Atcie) . W skład WNP wchodzi teraz 11 państw (bez Łotwy, Litwy, Estonii). Zajęli się sprawami militarnymi - jednostki strategiczne i wspólne dowództwo pod egidą Rosji. Białoruś, Ukraina, Kazachstan zlikwidowały broń atomową. Utrzymano militarny system ZSRR w postaci sił strategicznych i ochrony granic. Gospodarka : rozliczanie rublowe, podjęto budowę strefy wspólnego handlu ze strefą wspólnego rynku w 1994 roku powstaje Unia Gospodarcza WNP. Prym wiodą Rosja, Białoruś, Kazachstan, Kirgistan (kiedyś może dojdą do Unii Celnej).Reszta ciągnie bo musi. Istnieje grupa państw z przewagą islamu, które nie chcą Rosjan. WNP się raczej nie rozpadnie bo państwa te nie mają wyboru.

39. INTEGRACJA W RAMACH WSPÓLNOTY NIEPODLEGŁYCH PAŃSTW

Po rozpadzie ZSRR zostały podjęte próby integracji między większością byłych republik radzieckich. Inicjatorem była Rosja, która chciała utrzymać w swej strefie wpływów byłe republiki. WNP została utworzona na podstawie umowy zawartej między Białorusią, Rosją i Ukrainą w 1991 r. członkami były wszystkie byłe republiki oprócz Litwy, Łotwy i Estonii. Umowa mówiła o współpracy w dziedzinie gospodarki, polityki zagranicznej, spraw militarnych, handlu, ochrony zdrowia, oświaty, kultury, polityki migracyjnej umowa z 1992 r. przewidywała podjęcie prac nad utworzeniem między państwami WNP unii ekonomicznej i walutowej. W 1991 r. państwa WNP zawarły umowę w sprawie strategicznych sił zbrojnych. Utrzymano wspólne dowództwo sił strategicznych sił zbrojnych. W 1992 utrzymano rubla jako wspólną walutę w handlu między państwami WNP. W 1993 utworzono Bank Międzynarodowy, który miał ułatwiać płatności handlowych między państwami WNP oraz koordynowanie ich polityki monetarnej i kredytowej. Naczelnym organem WNP jest rada szefów Państw, która składa się z szefów wszystkich państw WNP.

40. ŚRODKOWOEUROPEJSKA INTEGRACJA GOSPODARCZA

W lutym 1991 roku z Wyszehradzie odbyło się spotkanie prezydentów Polski, Czech Słowacji, oraz premiera Węgier, na którym postanowiono podjąć współpracę między tymi krajami w zakresie wymiany informacji i koordynowania stanowisk w zakresie polityki gospodarczej oraz promować rozwój współpracy gospodarczej między nimi. Powstała w ten sposób Grupa Wyszehradzka. W 1992 roku z inicjatywy Polski powstała organizacja Porozumienie o Wolnym Handlu CEFTA. Porozumienie przewidywało utworzenie strefy wolnego handlu art. Przemysłowymi miedzy państwami grupy Wyszehradzkiej najpóźniej do końca 2000 r.

41. UNIA EKONOMICZNA BENELUKSU JAKO PREKURSOR EUROPEJSKIEJ INTEGRACJI GOSPODARCZEJ

Układ ten został podpisany w 1958 r. w Hadze. Celem było zaciśnięcie więzi ekonomicznej między państwami członkowskimi (Belgia, Holandia, Luksemburg), osiąganie możliwie najwyższego wzrostu stopy życiowej i zatrudnienia, utrzymywanie stabilności finansowej, zlikwidowanie w obrotach między nimi opłat celnych, kontyngentów, ustanowienie wspólnej taryfy celnej, wspólna polityka handlowa, zniesienie między nimi przeszkód w przepływie siły roboczej, usług i towarów. Organy Unii Beneluksu to: Komitet Ministrów, Rada Unii Ekonomicznej, Komisje i Komisje Specjalne, Kolegium Arbitrażowe, Trybunał Sprawiedliwości.

Szukasz gotowej pracy ?

To pewna droga do poważnych kłopotów.

Plagiat jest przestępstwem !

Nie ryzykuj ! Nie warto !

Powierz swoje sprawy profesjonalistom.

---