Handel Międzynarodowy

Podstawowe pojęcia

Handel Międzynarodowy:

Jest to odpłatna wymiana towarów i usług grupy krajów, bądź wszystkich krajów wraz z ich zagranicznymi kontrahentami.

Handel Zagraniczny:

W wąskim znaczeniu, to odpłatna wymiana towarów i usług danego kraju z podmiotami mającymi siedzibę poza granicą celną.

Obroty Zagraniczne:

To szeroko rozumiana wymiana danego kraju z jego zagranicznymi kontrahentami.

Obroty Międzynarodowe:

To szeroko rozumiana wymiana grupy krajów lub wszystkich krajów świata z ich kontrahentami.

Ćwiczenia:

1. Do której z wymienionych grup integracyjnych należała, lub należy Polska?

NAFTA, EFTA, CEFTA, EWWiS

2. Które określenie jest prawdziwe?

• Handel międzynarodowy Polski NIE

• Export towarów TAK

• Handel międzynarodowy NAFTA TAK

• Handel zagraniczny Rosji TAK

Instrumenty zagranicznej polityki handlowej

Zagraniczna polityka gospodarcza, (ekonomiczna) dotyczy całokształtu stosunków gospodarczych danego kraju z zagranicą, czyli obejmuje:

• Wymianę handlową towarów i usług

• Przepływ kapitału

• Przepływ technologii

• Współpracę trans graniczną

Zagraniczna polityka handlowa czyli wymiana towarów i usług, polityka celna obejmuje cła.

Instrumenty zagranicznej polityki handlowej dzieli się na trzy grupy:

• 1 grupa - taryfowe

• 2 grupa - parataryfowe

• 3 grupa - pozataryfowe

Czasem wyróżnia się dwie grupy:

• Taryfowe

• Pozataryfowe

Instrumenty taryfowe:

Zaliczamy do nich cło

Cło:

To opłata nakładana na towar przy przekroczeniu przez ten towar granicy celnej

Kryterium Klasyfikacji: Klasyfikacja Ceł:

Cła

Od wartości od ilości mieszane

Cła

Importowe eksportowe tranzytowe

Ochronne Fiskalne

Minimalne maksymalne

Preferencyjne dyskryminacyjne

Wyrównawcze antydumpingowe retorsyjne

Cła

Autonomiczne umowne

Cła:

• Ad vuloren - liczone jako % od wartości celnej towaru

• Ad spetiem - liczone od ilości, wagi, miary, objętości

• Mieszane - kombinacja dwóch poprzednich

Ruch towarów:

• Cło importowe - opłata nakładana na towary importowane z zagranicy

• Cło exportowe - opłata nakładana na towary exportowane

• Cło tranzytowe - opłaty nakładane na towary transportowane przez terytorium danego kraju(nie występuje od około 100 lat)

Funkcje Ceł:

• Cło ochronne - chroni producentów krajowych

• Cło wychowawcze - służy do wykreowania jakiejś nowej gałęzi gospodarki

• Cło fiskalne - nakładane by zwiększyć wpływy do budżetu państwa

Podział ze względu na wysokość ceł:

• Cła minimalne - w odniesieniu do krajów, w których została przyznana klauzula najwyższego uprzywilejowania (KNU)

• KNU - jest to zobowiązanie do traktowania innego kraju nie gorzej niż jakiegokolwiek najbardziej uprzywilejowanego państwa

• Cła maksymalne - stosuje się wobec tych państw którym nie została przyznana KNU

Ćwiczenia:

1. Które z występujących ceł występują najpowszechniej:

• Ad veloren 2

• Specyficzne 3

• Tranzytowe 6

• Importowe 1

• Eksportowe 5

• Mieszane 4

Rodzaje Ceł

Instrumenty Taryfowe

Dumping:
oznacza obniżenie cen w exporcie w stosunku do ceny krajowej tego towaru. Wyróżniamy jego trzy rodzaje:
- dumping sporadyczny (krótko okresowa sprzedaż nadwyżki towaru za granicę po cenie niższej od krajowej, w celu minimalizacji strat)
- dumping wyniszczający (to okresowa sprzedaż towarów na rynku zagranicznym poniżej ceny krajowej lub poniżej kosztów produkcji, w celu wyeliminowania konkurentów)
- dumping trwały (długo okresowa polityka cenowa producentów-monopolistów, w celu maksymalizacji zysków)

Cło antydumpingowe:
środek odwetowy na stosowanie dumpingu przez partnerów handlowych, może być więc stosowany przez ten kraj, do którego jest kierowany export po cenach dumpingowych

Cło wyrównawcze:
Nazywane jest inaczej antysubwencyjnym lub antysubsydyjne

Cło antysubwencyjne:
Środek odwetowy na stosowanie przez partnerów handlowych subsydiów

Subsydia:
Dopłaty. To są działania państwa wspierające eksport. Praktyka nieuczciwa w handlu.

Cło retorsyjne:
Środek odwetowy w przypadku stosowania „nieprzyjaznych” praktyk handlowych przez partnerów handlowych.

Cło

Autonomiczne Umowne

Cło umowne(konwencyjne):
Wynikają z zawartych przez dany kraj umów, porozumień, zobowiązań na forum GATT/WTO

Cło autonomiczne:
Wysokość jest ustalana autonomicznie, przez dany kraj.

Taryfa Celna:
To usystematyzowany wybór towarów i przypisanych tym towarom stawek celnych. Jednokolumnowa jeśli jest jedna kolumna stawek celnych, dwukolumnowa jeśli są dwie stawki celne, wielokolumnowa jeśli jest wiele stawek celnych.

Mechanizm ekonomiczny:
Działania cła importowego.

Instrumenty parataryfowe

Kontyngent taryfowy(celny):
To określona ilość lub wartość towarów, wobec których stosuje się niższe lub zerowe stawki celne. Może być stosowany tylko w imporcie. Wyróżnia się dwa rodzaje kontyngentów taryfowych: gospodarcze (takie, które są ustanawiane ze względu na interes ekonomiczny kraju, lub grupy krajów) i traktatowe/umowne (wynikają z podpisanych przez dany kraj umów, porozumień lub zobowiązań, dotyczą zwykle towarów rolnych).

Subsydia eksportowe i cła antysubwencyjne:
Subsydia eksportowe to działania państwa mające na celu poprawę konkurencyjności towarów eksportowanych i zachęcenie przedsiębiorstw do eksportu. Wyróżniamy dwa rodzaje subsydiów: subsydium bezpośrednie to wypłata środków finansowych przedsiębiorstwom:
- wypłaty proporcjonalne do wielkości eksportu
- zwrot eksporterowi różnicy między wyższą ceną wewnętrzną, a niższą zagraniczną
- zwrot wydatków związanych z eksportem
subwencje pośrednie, to ulgi, ułatwienia o charakterze fiskalnym np. ulgi podatkowe, czy też te o charakterze finansowo kredytowym. Zasadniczą różnicą między subsydiami a dumpingiem, to stosowanie subsydiów w skali makro.

Depozyty importowe:
Oznacza on konieczność wpłacenia przez importera na specjalny nieoprocentowany rachunek określonej kwoty pieniężnej, jest to warunek niezbędny dla dokonania importu.

Zmienne opłaty wyrównawcze:
To różnica między stałą, zwykle wyższą ceną krajową, a zmienną zwykle niższą ceną światową.

Dodatkowe opłaty pobierane w imporcie:
Podatek graniczny, cło dodatkowe, stosowany niegdyś w Polsce.

Instrumenty pozataryfowe

Istotą wszystkich instrumentów pozataryfowych jest to, że wpływają przede wszystkim na ilość importowanych lub eksportowanych towarów. Wpływają na wolumen importu bądź eksportu. Pośrednio wpływają również na cenę towarów importowanych i eksportowanych, wielkość podaży i popytu.

Ograniczenia ilościowe:
Limit towarów dopuszczonych do przywozu bądź wywozu do lub z danego kraju. Skrajnym przypadkiem tego ograniczenia jest embargo, wtedy towaru nie wolno przywieźć lub wywieźć z danego kraju. Embargo oznacza też czasami zakaz handlu z danym krajem.

Kontyngent ilościowy(kwota importowa/eksportowa):
Rodzaj ograniczenia ilościowego, występuje w imporcie i eksporcie. Jest to limit towarów dopuszczony do przywozu lub wywozu z danego kraju.

Koncesje i licencje:
Koncesja jest to zgoda właściwego organu państwa na prowadzenie określonej działalności. Licencja eksportowa bądź importowa oznacza pozwolenie na przywóz lub wywóz określonej ilości konkretnego towaru.

Normy techniczne, przepisy sanitarne itp.:
Są to wymogi, które muszą zostać spełnione w celu handlowania danym towarem.

Ćwiczenia.

1. Do parataryfowych instrumentów zalicza się: kontyngenty ilościowe, ograniczenia ilościowe, subsydia eksportowe, kontyngenty taryfowe, zmienne opłaty wyrównawcze, licencje eksportowe. Ich istotą jest? (wpływają na cenę towarów importowanych bądź eksportowanych, oraz na ich podaż, popyt i wielkość eksportu bądź importu)

2. Które z określeń dotyczących kontyngentu ilościowego (kwoty importowej) jest prawdziwe:
   - jest to ograniczenia ilościowe w imporcie P
   - jest to ilość towarów wobec której stosuje się niższe cło F
   - ma zastosowanie tylko w imporcie P

3. Które z instrumentów polityki handlowej są obecnie stosowane: cło eksportowe, cło importowe, kontyngent taryfowy, embargo, licencje, ograniczenia ilościowe, zmienne opłaty wyrównawcze, dodatkowe opłaty stosowane na import, cła antysubwencyjne

Kierunki zagranicznej polityki handlowej po II wojnie światowej

Liberalna polityka handlowa:
Minimalna ingerencja państwa w sferę stosunków handlowych z zagranicą

Polityka protekcjonizmu:
Integracja państwa w sferę stosunków handlowych z zagranicą. Najbardziej skrajną formą protekcjonizmu handlowego jest gospodarka autarkiczna.

Tendencje w gospodarce:
Lata 1947-73, tj. od opracowania statusu GATT i pierwszych negocjacji w sprawie redukcji ceł do światowej recesji, są okresem dominacji tendencji liberalizacyjnych w handlu. W tym okresie nastąpiła znaczna redukcja barier handlowych oraz wzrost otwartości gospodarek narodowych.
Lata 1974-86, tj. od recesji do rozpoczęcia negocjacji Rundy Urugwajskiej, są okresem nasilenia tendencji protekcjonistycznych, m.in. z powodu zmian w światowym układzie sił konkurencyjnych, zwłaszcza ekspansji krajów azjatyckich.
Lata 1987-95, tj. od rozpoczęcia Rundy Urugwajskiej do utworzenia WTO, są okresem zahamowania nacisków protekcjonistycznych i zainteresowania dalszą liberalizacją.
Lata 1996-dzień dzisiejszy, tj. od zakończenia Rundy Urugwajskiej i rozpoczęcia serii Konferencji Ministerialnych są okresem przy powszechnie deklarowanym dążeniu do liberalizacji wzrostu stosowanych w handlu pozataryfowych narzędzi protekcjonistycznych.

Działalność GATT/WTO

General agreement on tariffs and trade - GATT
Funkcjonował od 1948 do 1994

World trade organisation - WTO
Rozpoczęła działanośc od 1 stycznia 1995 (Polska jest członkiem od 1 lipca 1995)

Naczelne zasady GATT/WTO:

• Liberalizacja wymiany handlowej

1. Zasada niedyskryminacji i równości traktowania
   (przyznanie sobie wzajemnie przez kraje członkowski KNU[klauzula najwyższego uprzywilejowania]) wyjątkami są preferencje celne przyznawane krajom o specjalnych powiązaniach ekonomicznych, historycznych bądź politycznych, oraz:
   tworzenie ugrupowań integracyjnych (etapy integracji gospodarczej):
   - strefa wolnego handlu (SWH), kraje tworzące taką strefę znoszą cła i ograniczenia ilościowe w handlu wzajemnym. Kraje zachowują własne taryfy celne wobec krajów trzecich.
   - unia celna, kraje tworzące unię celną wprowadzają wspólną taryfę celną wobec krajów trzecich. EWG stało się unią celną 1 lipca 1968r. Natomiast zgodnie z traktatem rzymskim od 1975.
   - wspólny rynek, jako forma integracji charakteryzuje się swobodą przepływu usług, towarów, kapitału i osób. W Unii Europejskiej wolny rynek funkcjonuje od 1 stycznia 1993.
   - unia walutowa (gospodarczo - walutowa), dla Unii od 1 listopada 1993.
   - unia polityczna

2. Klauzula Narodowa
   Obejmuje głównie obciążenia podatkowe, sprzedaż, kupno, dystrybucję i przewóz towarów.
   
   
   Klauzula Narodowa:
   W odniesieniu do towarów oznacza zobowiązanie do traktowania towarów importowanych nie gorzej niż krajowych.

3. Zasada wzajemności tj. równości korzyści i koncesji (ustępstw) - zasada preferencji zwrotnych.
   Wzajemność uzyskiwania przywilejów od partnerów w zamian za udzielone koncesje; wyjątek - Powszechny System Preferencji Celnych (GSP)
   GSP - jest to system jednostronnych, nie wzajemnych preferencji celnych przyznawanych przez kraje wysoko rozwinięte, krajom słabo i najsłabiej rozwiniętym od lat 70 XX wieku.

4. Możliwość interwencji w handlu jedynie za pośrednictwem ceł i opłat o podobnym charakterze
   Wyjątki: ochrona bilansu płatniczego, rodzimego przemysłu, zdrowia publicznego, zdrowia ludzkiego, bezpieczeństwa kraju.

Ćwiczenia:

1. Do naczelnych zasad GATT/WTO zalicza się:
   taryfikację, zasadę wzajemności, KNU, KN

2. Klauzula Narodowa:
   a) inaczej zasada wzajemności
   b) jest to zobowiązanie do traktowania towaru importowanego nie gorzej niż własnego

3. Do jakich ugrupowań należy lub należała Polska?
   NAFTA, CEFTA, EFTA, EWWiS, UNIA EUROPEJSKA, WTO,

Rundy negocjacyjne:
Wielostronne negocjacje handlowe w ramach WTO

1947 r. - Genewa
1949 r. - Annexy
1951 r. - Torquay redukcje ceł na towary przemysłowe
1956 r. - Genewa

1961-62 r. - Genewa; runda Dillona: redukcja ceł o 6-10 % wartości koncesji celnych nie przekraczająca 4,9 mld USD

1964-67 r. - runda Kennedy' ego: cła na wyroby przemysłowe zostały w ciągu 5 lat obniżone o 30-35% wartości towarów objętych redukcją to 40 mld USD co stanowiło 20% handlu światowego, zerwano też z zasadą wzajemności oraz wzrosło znaczenie pozataryfowych przeszkód w handlu.

1973-79 r. - runda Tokijska: porozumienie w sprawie barier pozataryfowych, 6 kodeksów postępowania GATT, w sprawie subwencji i ceł antysubwencyjnych, dumpingu i procedur antydumpingowych, licencji importowych, procedury wymiaru cła, barier technicznych w handlu, zakupów rządowych, ponadto obniżono cła w stopniu podobnym jak w rundzie z lat 64-67.

1986-94 r. - runda Urugwajska: rozpoczęła się w Punta del Este, a zakończyła się podpisaniem aktu końcowego w Marrakeszu 15 kwietnia 1994 r. Jednym z najważniejszych postanowień tego aktu było powołania do życia w miejsce GATT, WTO.

30.11.2010

Akt Końcowy Rundy Urugwajskiej (AKRU)

1.Handel towarami przemysłowymi:

-konsolidacja (zawiązanie ceł) - zobowiązanie do nie podwyższania ceł i nie wprowadzania innych opłat o podobnym charakterze. ( Polska przed Rundą Urugwajską nie miała żadnych związanych ceł, a po RU stanowiły one ok. 96 % ( brak ceł związanych mi. na samochody). W UE cła związane stanowią ok. 99% .)

-liberalizacja ceł o 30%, średnia stawka na towary przemysłowe - 37%, a 40% importu przemysłowego będzie bezcłowego (leki, sprzęt medyczny)

2. Tekstylia:

W ciągu 10 lat ( do 2005r.) znoszone będą wszystkie restrykcje Porozumienia Wielowłókowego (1974), eliminacja ograniczeń ilościowych eksportu ( VERs) do końca 2004r.

3.Rolnictwo:

-taryfikacja - przeliczenie na cła innych instrumentów polityki handlowej, np. zmienne opłaty wyrównawcze czy inne bariery. ( wszystkie cła po taryfikacja zostały związane)

-zmniejszenie ceł o średnio 36% w krajach rozwiniętych w ciągu 6 lat, o 24% w krajach rozwijających się w ciągu 10 lat.

-w pewnych przypadkach jedynie maxymalne podwyższenie ceł o 30% - Specjalna Klauzula ochronna w rolnictwie

- dostęp minimalny do rynku - zapewnienie minimalnego importu, pokrywającego 5% konsumpcji z lat 86-88, od 1999- kontyngenty taryfowe na towary rolne objęte taryfikacją. Takie cło, ustalone w ramach minimalnego dostępu do rynku powinno być niższe przynajmniej o 1/3 ( może być obniżone nawet o ½) od normalnie obowiązującego cła.

-o 36% ograniczona ma zostać wartość subsydiów eksportowych oraz o 21% wielkość subsydiowanego eksportu.

4. Usługi:

-(Układ Ogólny o Handlu Usługami- GATS) - zasada KNU i KN

-porozumienie w sprawie handlowych aspektów prawe własności intelektualnej ( TRIPs) handel prawami autorskimi, wprowadzenie 20letniego okresu ochrony patentowej praw autorskich, znaków firmowych

- handlowe aspekty inwestycji ( Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji TRIMs)

Aneksy

Aneks I
układ okólny w sprawie taryf i handlu 1994 r.

• Układ ogólny 1947 r. wraz z późniejszymi modyfikacjami

• Protokół końcowy Rundy Urugwajskiej wraz z 12 nowo wynegocjowanymi porozumieniami szczegółowymi, określającymi zasady wielostronnej polityki handlowej

• Układ ogólny w sprawie handlu usługami (GATS)

• Porozumienie w sprawie handlowych aspektów praw własności intelektualnej (TRIPs)

• Handlowe aspekty inwestycji zagranicznych (Porozumienie w sprawie środków dotyczących inwestycji TRIMs)

Aneks II
porozumienie dotyczące zasad rozstrzygania sporów

• Procedura konsultacji

• Utworzenie panelu (3 osoby prywatne, nie reprezentujące żadnego rządu) rozstrzygającego Organu Rozstrzygania Sporów (DSP), postępowanie panelowe nie powinno trwać dłużej niż 6 m-cy

Aneks III
Mechanizm Przeglądu Polityki Handlowej

Zwyczaje, Uzanse i formuły handlowe

Zwyczaj handlowy:
To tradycyjna forma postępowania przy zawieraniu kontraktów, albo sposób interpretacji terminów handlowych.

Uzans handlowy:
To zwyczaj handlowy zapisany, zalecony do stosowania przez miarodajną instytucję w dziedzinie handlu (o zasięgu krajowym)

Formuła handlowa:
Jest to „umiędzynarodowiony” uzans handlowy. (ICC [Międzynarodowa izba handlowa])

Przykłady formuł handlowych:

Incoterms:
Zbiór formuł handlowych, opracowanych przez ICC.

Zasady ogólne:

1. Incoterms nie mają charakteru obligatoryjnego, a jedynie fakultatywny. Jeśli jednak strony odwołują się do Incoterms, to nie mogą one być interpretowane dowolnie, ale ich wykładnia musi być zgodna z ICC.

2. Incoterms są klasyfikowane wg rosnącego zakresu obowiązków sprzedającego.

3. Incoterms dotyczą wyłącznie podziału obowiązków i ryzyka między sprzedającym, a kupującym.

4. Kilka wydań Incoterms już się pojawiło, można używać wszystkich, ale zalecane jest używanie najnowszej wersji Incoterms 2000.

Gestia transportowa: to prawo i obowiązek wyboru środka transportu, zawarcia umowy o przewóz i poniesienia kosztów tego przewozu.

Wszystkie formuły można podzielić na dwa typy formuł: loco(oznacza, że sprzedający jest zobowiązany postawić towar do dyspozycji sprzedającego, u siebie w magazynie), franco(oznacza, że sprzedający jest zobowiązany dostarczyć towar na swój koszt do określonego miejsca).

Incoterms 1990 (4 grupy: E,F,C,D)

Grupa E

Ex works (EXW): z zakładu. Jedyna formuła typu loco.

Grupa F

Free Carrier (FCA): franco przewoźnik, określony punkt. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko do pierwszego przewoźnika. Koszty odprawy celnej ponosi sprzedający. W TK (transport kolejowy) jeżeli ładunek jest całowagonowy to obowiązkiem sprzedającego jest załadować towar. TS (transport samochodowy) jeżeli załadunek odbywa się u sprzedającego to obowiązkiem sprzedającego jest załadować towar. TM (transport morski) jeżeli ładunek jest całokontenerowy to sprzedający ma obowiązek załadować towar. Formuła ta jest uniwersalna.

Free alongside ship (FAS): franco wzdłuż burty statku, oznaczony port załadowania. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczyć towar na swój koszt i ryzyko, wzdłuż burty statku w porcie załadunku. Koszty transportu w transporcie morskim określamy frachtem. Koszty odprawy celnej eksportowej ponosi i formalności z Nią związane załatwia - kupujący.

Free on Board (FOB): franco statek, oznaczony port załadowania. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczyć towar na swój koszt na statek w porcie załadunku. Ryzyko związane z utratą czy uszkodzeniem towaru przechodzi ze sprzedającego na kupującego z chwilą przekroczenia przez towar linii nadburcia statku.

Grupa C (formuły dwupunktowe, podział ryzyka między strony kontraktu następuje w innym miejscu (w kraju eksportera) niż podział kosztów dostawy między nimi (w kraju importera))

Cost and freight (CFR): koszt I fracht, oznaczony port przeznaczenia. Sprzedający ma gestię transportową. Ryzyko związane z utratą towaru czy uszkodzeniem towaru przechodzi ze sprzedającego na kupującego w punkcie FOB. Koszty odprawy celnej importowej ponosi kupujący.

Cost insurance freight (CIF): koszt, ubezpieczanie I fracht, oznaczony port przeznaczenia. Sprzedający ma gestię transportową i ubezpieczeniową. Ryzyko przechodzi w punkcie FOB.

Carriage paid to (CPT): przewoźne zapłacone do … oznaczone miejsce przeznaczenia. Obowiązkiem sprzedającego jest zawrzeć umowy o przewóz i ponieść koszty tego przewozu do miejsca przeznaczenia, ryzyko związane z utratą, czy uszkodzeniem towaru przechodzi ze sprzedającego na kupującego z chwilą oddania towaru pierwszemu przewoźnikowi.

Carriage and insurance paid to (CIP): przewoźne I ubezpieczone zapłacone do …oznaczone miejsce przeznaczenia. Obowiązki takie jak w CPT + ubezpieczenie, warunki ubezpieczenia takie jak w CIF.

Grupa D

Delivered at frontier (DAF): dostarczone granica… wymienione miejsce dostawy na granicy. Dostarczenie towaru na swój koszt i ryzyko do określonego miejsca na granicy. Podział ryzyka i kosztów występuje na granicy.

Delivered ex ship (DES): dostarczone statek… oznaczony port przeznaczenia. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru (bez wyładunku) na swój koszt i ryzyko na statku w porcie przeznaczenia. Gestię ma sprzedającym, ryzyko ponosi sprzedający.

Delivered ex quay (DEQ): (duty paid) dostarczenie towaru na nabrzeże (cło opłacone), oznaczony port przeznaczenia. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na swój koszt i ryzyko na nabrzeże (z wyładunkiem) w porcie przeznaczenia, ponosi koszty związane z odprawą celną importową.

Delivered Duty Unpaid (DDU): dostarczone, cło nieopłacone… określone miejsce przeznaczenia. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na swój koszt i ryzyko do określonego miejsca przeznaczenia, nie ponosi kosztów związanych z odprawą celną importową.

Delivered Duty Paid (DDP): dostarczone, cło opłacone… określone miejsce przeznaczenia. Obowiązkiem sprzedającego jest dostarczenie towaru na swój koszt i ryzyko do miejsca przeznaczenia ponadto sprzedający załatwia formalności i pokrywa koszty związane z odprawą celną importową.

Incoterms 2000
zmianie uległy tylko trzy formuły:

FCA - jeżeli załadunek odbywa się u sprzedającego, to sprzedający ma obowiązek załadować towar na swój koszt i ryzyko; jeżeli natomiast załadunek odbywa się w innym miejscu (np. u przewoźnika), to sprzedający ma jedynie obowiązek dostarczyć towar do tego miejsca.

FAS - formalności eksportowe załatwia i koszty z nią związane ponosi sprzedający.

DEQ - bez duty paid; formalności związane z odprawą celną importową załatwia i koszty z nią związane ponosi kupujący.

Incoterms 2010

Delivered at terminal (DAT) - dostarczono do terminala w kraju przeznaczenia, importu. Nie ponosi kosztów odprawy celnej importowej. Ponosi koszty wyładunku.

Delivered at place (DAP) - dostarczono do miejsca, bez wyładunku i bez odprawy celnej importowej.

Modyfikacje Incoterms

Loaded - oznacza, że dodatkowym obowiązkiem sprzedającego jest załadowanie towaru na środek transportu.

Landed - wyładunek, wyokrętowanie

Discharged - oznacza obowiązek pokrycia przez sprzedającego kosztów wyładunku

Stowed - oznacza obowiązek pokrycia przez sprzedającego kosztów umieszczenia towarów w ładowniach statku, rozmieszczenie drobnicy.

Trimmed - rozmieszczenie towarów masowych

Cleared - oznacza obowiązek pokrycia przez sprzedającego kosztów odprawy celnej

FCL - całokontenerowy

LCL - Niecałokontenerowy

Wyznaczanie wartości celnej towarów z zastosowaniem Incoterms

Wartość celna towarów stanowi podstawę do obliczenia wysokości cła ad valorem, a także akcyzy i podatku VAT w imporcie.

Podstawę do obliczenia wartości celnej towarów stanowi ich wartość transakcyjna, czyli cena faktycznie zapłacona lub należna za towary sprzedane w celu wywozu na obszar celny Wspólnoty, powiększona o poniesione przez kupującego i nie ujęte w niej koszty:

• Koszty transportu i ubezpieczenia przywożonych towarów oraz opłaty załadunkowe i manipulacyjne związane z transportem przywożonych towarów do miejsca wprowadzenia na obszar celny Wspólnoty.

• Prowizji pośrednictwa z wyjątkiem prowizji od zakupu

• Pojemników, o ile na potrzeby celne są traktowane łącznie z towarem

• Opakowania, zarówno w sensie robocizny jak i materialnym

• Honoraria, tantiemy, autorskie, opłaty licencyjne dotyczące, dotyczące towarów, dla których jest ustala wartość celna, które musi opłacić kupujący jako warunek sprzedaży towarów.

Nie wlicza się do wartości celnej następujących kosztów, o ile można je wyodrębnić z ceny faktycznie zapłaconej kosztów transport lub należnej.

1. Kosztów transportów przywożonych towarów po ich przybyciu do miejsca wprowadzenia na obszar celny.

2. Kosztów związanych z pracami budowlanymi , instalacjami, montażowymi, obsługą lub pomocą techniczną, wykonanymi po przywozie towarów, takich jak: zakłady przemysłowe, maszyny lub wyposażenie.

3. Odsetek wynikających z umowy o finansowaniu zakupu przywiezionych towarów, zawartej przez kupującego.

4. Opłata za prawo do kopiowanie przywiezionych towarów

5. Prowizji od zakupy

6. Należności celnych przywozowych lub innych opłat pobieranych we wspólnocie z tytułu przywozu lub sprzedaży towarów.

Zad.1
Należy obliczyć należności celne przywozowe powstałe z tytuły importu towaru x, jeżeli wiadomo, że cena towaru x na warunkach EXW Moskwa, wynosi 900 zł koszty załadunku w Moskwie 20 zł, koszty transportu z Moskwy do granicy polskiej 60 zł, od granicy do Krakowa 10 zł, koszty ubezpieczenia 20 zł. Stawka celna 10%, akcyza 15%, VAT 23%.

1. Cło:
   Wartość celna = wartość transakcyjna + koszt załadunku + koszt transportu + ubezpieczenie
   wartość celna = 900+20+60+20= 1000 zł
   Odp. 551 zł.

Zad.2
Należy obliczyć wysokość cła w wypadku kiedy stawka celna wynosi 20%, a cena towaru wynosi:
a)1000 zł EXW NY [400]
b) 2000 zł DES Gdańsk [400]
c) 800 zł FAS NY [360]
d) 2200 zł CPT Kraków [530]
e) 2500 zł CIP Kraków [470]
Koszty załadunku w NY - 100 zł, Koszty transportu z NY do granicy 300 zł, koszty transportu od granicy od granicy do Krk - 150 zł, ubezpieczenie z NY do Krk - 600 zł.

Terms of Trade

Towary masowe i towary zindywidualizowane:
Towary masowe to towary o podobnych cechach, zalicza się do niech głównie artykuły rolno-spożywcze i surowce. W krótkim okresie czasu ceny artykułów masowych są niestabilne. Natomiast te zindywidualizowane w różny sposób zaspokajają potrzeby, są to głównie artykuły przemysłowe.

Rodzaje Terms of trade:

• (Cenowe Nominalne) Tot_c: jest to relacja względnych zmian cen towarów exportowanych przez dany kraj do względnych zmian cen towarów importowanych przez ten kraj w określanym czasie, zwykle roku. Cenowe Tot dla kraju kształtuje się korzystnie jeżeli ceny w exporcie rosną szybciej lub maleją wolniej niż ceny w imporcie.

(Towarowe) ToT_t - jest to relacja względnych zmian cen, towarów masowych do względnych zmian cen towarów przemysłowych.

• (Ilościowe) Tot_i - jest to relacja względnej zmiany ilości towarów exportowanych przez dany kraj do względnych zmian ilości towarów importowanych przez dany kraj w określonym czasie. Określają jaką ilość towarów musi wyexportować dany kraj, aby móc importować określoną ilość towarów, przy nie zmienionej strukturze wymiany.

• (Czynnikowe) Tot_cz - zmiany czynników wytwórczych, wyróżnia się jedno i dwuczynnikowe.

1

Termin egzaminu: 1 lutego 13.00

008B

Sposób ustalania

Kierunek ruchu towarów

Funkcja ceł

Poziom ceł

Sposób traktowania partnerów

Sposób podejmowania decyzji

---