Rozdział XV Aktualizacja systemu

W rozdziale tym opisano zagadnienia związane z aktualizacją systemu Unix: wczytywanie dodatkowych modułów systemu, ich aktualizację i usuwanie — obsługiwane z wykorzys­taniem typowych, standardowych programów, spotykanych w systemach SCO UNIX i HP-UX.

15.1. SCO UNIX: program custom

Podstawowym programem w systemie SCO UNIX służącym do uaktualniania systemu (dodawania i usuwania jego elementów) jest program CUStom. Instalowane oprogramowanie musi być przygotowane w odpowiednim formacie.

Po wywołaniu opisywanego programu poleceniem custom, na ekranie wyświetlone zostanie poniżej pokazane okno, zawierające poziome menu wyświetlane w drugiej linii ekranu (rysunek 15.1).

Rysunek 15.1. Ekran główny programu custom w systemie SCO UNIX

Obsługa programu w trybach Install, Remove i List jest podobna. Po wybraniu trybu Install u dołu ekranu wyświetlone zostaje kolejne menu, jak na rysunku 15.2. Instalując nowy produkt należy wybrać opcję A New Produkt oraz jeżeli ma być instalowany w całości — Entire Product.

Rysunek 15.2. Ekran instalacyjny programu custom w systemie SCO UNIX

15.2. HP-UX: programy update i rmfn

Polecenie update (dostępne tylko dla roota) może być wykorzystywane interakcyjnie (z użyciem menu) oraz nieinterakcyjnie (z użyciem opcji i argumentów w linii polecenia) do:

• aktualizacji systemu operacyjnego;

• instalacji nowego oprogramowania;

• aktualizacji już zainstalowanego oprogramowania.

Polecenie rmłn jest poleceniem o działaniu przeciwnym do Update i służy do usuwania zainstalowanego oprogramowania. Ponieważ posiada analogiczny interfejs użytkownika, nie będzie dalej omawiane.

Jeżeli w wywołaniu polecenia update nie podano żadnej opcji i nazw plików, polecenie to pracuje interakcyjnie, z wykorzystaniem menu. formatek i podpowiedzi i jest obsługiwane podobnie jak program SAM. W przypadku wątpliwości użytkownik ma do dyspozycji podpowiedz, wyświetlaną po naciśnięciu klawisza HELP (zwykle: F1).

Może wczytywać pliki z trzech rodzajów nośników:

• z innych komputerów, podłączonych do sieci komputerowej;

• w formacie tar, z nośników o dostępie sekwencyjnym (normalnie z taśm typu cardridge oraz DAT) oraz ze specjalnie, przygotowanych plików, przekopiowanych z taśm na dysk;

• z katalogów; z dołączonych CD-ROMów. Typowym nośnikiem aktualizacyjnym jest taśma magnetyczna. Zawiera ona:

• odrębne archiwa, grupujące w sobie instalowane lub podmieniane w systemie pliki i katalogi z instalowanymi elementami oprogramowania;

• pliki opisujące docelowe położenie instalowanych elementów;

• pliki opisujące czynności niezbędne do zintegrowania zainstalowanych elementów z resztą systemu.

Jeżeli aktualizacja powoduje zmianę parametrów systemu (na przykład przy powiększaniu licencji na liczbę pracujących użytkowników) lub dotyczy zmian konfiguracji sprzętowej komputera, budowane jest nowe jądro systemu poprzez ponowną kompilację zmienionych jego plików źródłowych i połączenie ich z pozostałymi modułami systemu. Jeżeli polecenie Update zostało uruchomione interakcyjnie, użytkownik jest w tym przypadku proszony o potwierdzenie przebudowy jądra i ponowne załadowanie systemu. W wyniku potwierdzenia tej operacji stare jądro (/hp-ux) jest przemianowywane na /SYSBCKUF i zastępowane nowym.

Uwaga:

Przed każdą aktualizacją systemu zaleca się utworzenie kopii systemu plików na nośniku zewnętrznym (ang. backup).

15.2.2. update — obsługa programu

Program Update wywołany bez parametrów zgłasza się w trybie interakcyjnym, wyświetlając na ekranie menu, przedstawione na rysunku 15.3.

Rysunek 15.3. Ekran główny programu update

Jak informują dwie linie objaśnień wyświetlane u góry ekranu, kolejne pozycje menu można wybrać, przesuwając klawiszami strzałek podświetlenie na wskazaną pozycję i naciskając klawisz F4 lub Enter.

Pierwsza (podświetlona) pozycja menu Change Source or Destination pozwala wyświetlić okno, w którym można wprowadzić nazwę nośnika wejściowego i określić, gdzie ma być instalowana jego zawartość.

Druga pozycja menu Select Ali Filesets on the Source Media —> pozwala wybrać i załadować wszystkie elementy nośnika wejściowego.

Trzecia pozycja Select Oniy Filesets Currently on your System —> pozwala wybrać opcję aktualizacji tylko tych elementów oprogramowania systemowego, które są już zainstalowane na dysku.

Czwarta pozycja menu Select/Yiew Partitions and Filesets... pozwala wejść w tryb oglądania listy zawartości nośnika aktualizacyjnego, w której można zaznaczyć elementy oprogramowania wybierane do aktualizacji.

Piąta pozycja how to Use Update (jak używać Update) wyświetla instrukcję obsługi programu.

Program Update ,w wyświetlanych oknach i podpowiedziach często używa angielskich terminów, które mają następujące znaczenie:

Partition — moduł instalowanego oprogramowania, na przykład język C;

Fileset — zestaw plików lub podmoduł instalowanego oprogramowania (na przykład składowe otoczenia języka C), przygotowany jako odrębny spakowany zestaw plików w formacie update;

Local System — system plików lokalnego komputera.

Po wybraniu w menu głównym pozycji Change Source or Destination, na poprzedni ekran nakładane jest okno, pokazane na rysunku 15.4, z kolejnym menu.

Rysunek 15.4. Program update — menu wyboru nośnika wejściowego

Jeżeli nośnikiem aktualizacyjnym jest taśma magnetyczna, to należy wybrać pierwszą pozycję: From Tape .... Wskutek tego wyboru na ekranie wyświetlone zostanie okno pokazane na rysunku 15.5.

Rysunek 15.5. Program update — okno wyboru nośniku wejściowego i wyjściowego

W polu Tape Device File można podać:

• nazwę pliku specjalnego, identyfikującego urządzenie pamięci taśmowej (ang. streamer), z którego będzie czytana taśma;

• nazwę pliku dyskowego, który został przekopiowany z taśmy (na przykład poleceniem tar) i jest obrazem nośnika aktualizacyjnego.

Pole Destination Directory zwykle pozostawiamy bez zmian.

Po wpisaniu wartości do wyświetlanych pól (lub potwierdzeniu ich wartości domyślnych) klawiszem F4 wracamy do menu głównego.

Po wybraniu w menu głównym pozycji:

SelecWiew Partitions and Filesets ...

wyświetlone zostanie okno pokazane na tysunku 15.6 (wyświetlane w nim objaśnienia podano tutaj w języku polskim).

W górnych liniach okna pojawia się krótkie objaśnienie, a poniżej — wykaz nazw modułów (ang. Partitions). Moduły, które mają być zainstalowane na dysku, należy zaznaczyć w kolumnie Selected literą y — yes (tak). Jeżeli chcemy zobaczyć z jakich podmodułów składa się dany moduł, należy ustawić podświetlenie na jego nazwie i nacisnąć klawisz F6 — Filesets. W wyniku tego pojawi się okno z listą FileSetów, w której klawiszami y/n można zaznaczyć te podmoduły, które mają (nie mają) być instalowane.

Rysunek 15.6. Program update — okno wyboru instalowanych pakietów

Jeżeli zaznaczone zostały wszystkie instalowane moduły i podmoduły, to po naciśnięciu klawisza F4 — Do Load program update wykona dalszą pracę automatycznie, w dwóch fazach:

• załaduje wskazane elementy nośnika aktualizacyjnego;

• przeprowadzi ich integrację z istniejącym systemem.

Raport z przebiegu aktualizacji jest dopisywany na końcy pliku /tmp/update.log, który (o ile nie zostanie usunięty) zawiera historię wszystkich wcześniej dokonanych aktualizacji systemu.

---