wspólczesny czerwony kapturek, Pedagogika

TEMAT ZAJĘĆ: Współczesny Czerwony Kapturek

Cele główne:

Zapoznanie się z sytuacjami społecznymi zagrażającymi bezpieczeństwu dziecka
Uświadomienie dzieciom zagrożeń, jakie czekają na nie ze strony obcych
Wyrobienie umiejętności myślenia przyczynowo skutkowego
Uczenie dziecka nie reagowania na zaczepki, propozycje nieprzyjaznych osób - mówienie im NIE
Kształtowanie świadomości, że nie wszyscy ludzie zasługują na zaufanie

Cele operacyjne:

Uczeń rozumie potrzebę zachowania ostrożności w kontaktach z osobami nieznajomymi
Uczeń potrafi przewidzieć konsekwencje, jakie mogą wyniknąć z kontaktu z nieznajomymi
Uczeń wie, jakie zagrożenia czekają ze strony nieznajomych
Uczeń świadomie podejmuje decyzje odmowy obcym
Uczeń wie jak powinien się zachować w sytuacji zagrożenia

Adresat Uczniowie 2 klasy szkoły podstawowej

Środki dydaktyczne:

Scenariusz przedstawienia,
Kolorowanki,
Karty pracy,
Scenografia do przedstawienia

Metody pracy:

Aktywizująca: twórczego myślenia

Słowna: wypowiedzi

Oglądowa: pokaz, przedstawienie

Formy pracy:

Indywidualna
Z całą grupą

Rozpoczęcie zajęć:

Przywitanie wszystkich obecnych na zajęciach. Dzieci siedzą wygodnie na krzesełkach Nauczyciel zadaje dzieciom zagadkę, Kto to taki, czy poznacie?

Przez zielony las do babci idzie drogą mała dziewczynka. Czerwona ma czapeczkę, a w koszyku smakołyki, czy już wiecie??? Czy zgadniecie o uwaga wilk się skrada… oczywiście drogie dzieci ta dziewczyna to (Czerwony kapturek?

Dziś drogie dzieci przeniesiemy się do bajkowej krainy oczywiści zajrzymy do czerwonego kapturka, ale nie będzie to taka wersja, którą wszyscy doskonale znacie. Wiec proszę was byś cie uważnie słuchali i oglądali wszystko to, co się będzie działo na naszej scenie Serdecznie zapraszamy was do zobaczenia bajki pt. Współczesny czerwony kapturek. (Załącznik 1)
Rozmowa z dziećmi

Prowadzący pyta dzieci czy podobała im się nowa wersja Czerwonego kapturka?
Czym różniła się zaprezentowany przed chwilą Czerwony kapturek od oryginalnej Bajki o Czerwonym kapturku?
Ilu wilków spotkał czerwony kapturek?
Kim były wilki?
Kim jest osoba nieznajoma obca?
Czy wszyscy ludzie są dobrzy?
Czy wszyscy ludzie zasługują na zaufanie?
Co to znaczy, że ktoś może być dla was nie niebezpieczny?
Po czym poznamy niebezpiecznego człowieka?
Jak należy postąpić, gdy nieznajomy pyta nas o adres?

Zabawa ruchowa, Wilk” Dzieci poruszają się swobodnie po Sali na hasło „Wilk idzie” szybko chowają się lub przykucają.
Kolorowanka pokoloruj czerwonego kapturka (Załącznik 3)
Zabawa ruchowa wilk i owce Zadaniem wilka jest wyłapanie wszystkich rozbieganych owieczek i umieszczenie ich w zagrodzie. Zagrodę można zrobić ze skakanki, sznurka czy żyłki. Poustawiać krzesła i dookoła obwiązać je sznurkami tak, by zwierzęta nie mogły się uwolnić. Niektóre niesforne owieczki przedostaną się na wolność, a wtedy wilk będzie musiał je związać za pomocą sznurków, bandaża itp. Później wilk pójdzie kupić włoszczyznę na zupę, z której ugotuje smaczne owieczki. W tym czasie wesołe czworonogi mają za zadanie uwolnić się i jak najszybciej uciec z więzienia.
Gąski, gąski do domu

Wybieramy jedno lub dwójkę dzieci, które będą grać rolę wilka. Pozostałe dzieci będą gąskami. Potrzebny jest jeszcze moderator, który będzie prowadził dialog:

Moderator: Gąski, gąski do domu.

Gąski chórem: Boimy się.

Moderator:, Czego?

Gąski chórem: Wilka złego.

Moderator: A gdzie on jest?

Gąski chórem: Za górami, za lasami.

Moderator: To gąski, gąski do domu.

Po tych ostatnich słowach dzieci biegną w kierunku Moderatora, a zadaniem wilka jest złapanie jak największej liczby dzieci. Złapane dzieci odpadają z gry a dialog powtarzamy aż wszystkie gąski zostaną złapane.

Podsumowanie zajęć wykreślana Wykreśl wszystkie wyrazy KAPTUREK i przeczytaj zdanie. (Załącznik 2)

Załącznik 1

SCENA I

(Kapturek siedzi w pokoju, przy stole, gra na komputerze, widoczne drzwi, oraz telefon.)

NARRATOR

Oto jest scena - a na tej scenie Będzie za chwilę przedstawienie. Traficie w bajek świat, Gdzie mieszka niejeden skrzat. Dostarczymy Wam wielu wrażeń I otworzymy wspaniały świat marzeń. A więc nasi drodzy widzowie- Już cisza i skupienie. Dawno ktoś wymyślił bajkę, Zna ją każdy z nas. Dziś powiemy ją inaczej, Bo zmienił ją czas. Dawno, dawno temu, w małym domku pod lasem mieszkała mała dziewczynka. Wszyscy nazywali ją Czerwony Kapturek.

KAPTUREK

Zaraz, zaraz. Jaka dziewczynka? Przecież miało być inaczej.

NARRATOR

Wiem, wiem. Chciałam tylko wywołać odpowiedni nastrój. No już dobrze. Zaczynam. Kochane dzieci! Przedstawiamy dziś wam bajkę o współczesnym Kapturku, który mieszka w mieście, chodzi do I klasy, a Czerwonym Kapturkiem nazwali go koledzy, kiedy ukochana babcia kupiła mu czerwoną bluzę z kapturem.

KAPTUREK

Też mi pomysł. Czerwona bluza dla chłopaka. Będę musiał poważnie porozmawiać z tą moją babcią.

NARRATOR

Pewnego dnia kapturek siedział sam w domu. Odrabiał lekcje. Rodzice jak zwykle byli w pracy. O! telefon. To na pewno mama Kapturka. Biedna kobieta, martwi się o swojego jedynego synka. Nigdy nie wiadomo, co mu przyjdzie do głowy.

KAPTUREK

Czy ty czasem nie przesadzasz?

Halo! Cześć mamo. Tak. Odrobiłem lekcje. Dobrze. Nikomu nie będę otwierał. Dobrze. Przecież nie jestem już małym dzieckiem. Tak. Pa.

Ależ ta moja mama marudzi. (przedrzeźnia mamę) Tylko nikomu nie otwieraj drzwi. Ale to ważne…

NARRATOR

Kapturek wrócił do lekcji… Do lekcji!!!

KAPTUREK

Jaka natrętna dziewczyna. A daj ty mi spokój!

NARRATOR

A tymczasem, ktoś chodzi po klatce schodowej. Podsłuchuje pod drzwiami sąsiadów. Rozgląda się. Podejrzanie mi to wygląda.

(Dzwonek do drzwi. Kapturek zrywa się by otworzyć.)

KAPTUREK

Już otwieram! Otwieram.

NARRATOR

Kapturku! Nie otwieraj. Co mówiła mama? Nie wiesz, przecież kto stoi za drzwiami.

KAPTUREK

Daj już spokój. Mama zawsze coś tam mówi.

Kto tam?

WILK

(chowa za siebie maskę wilka, uśmiecha się)

Proszę otwórz drzwi. Jestem energetyki. Przyniosłem rachunek. Otwórz.

NARRATOR

Nie otwieraj. To jest wilk.

KAPTUREK

No ty już przesadzasz. Wilk? Chyba ci odbiło.

NARRATOR

No wiesz, to taki zły człowiek. Złodziej. Kiedy otworzysz drzwi, ogłuszy cię, a potem wyniesie z mieszkania wszystkie kosztowne przedmioty. Twój komputer i konsole też. Lepiej nie otwieraj.

KAPTUREK

Nie mogę otworzyć.

WILK

Otwórz. Muszę zostawić rachunek.

KAPTUREK

Proszę zostawić rachunek w skrzynce na listy albo w drzwiach. Do widzenia.

WILK

Jaki cwany jest ten chłopak. Pójdę do innych mieszkań. Na pewno niebawem znajdę jakieś dziecko, które mi otworzy. Do was też kiedyś wpadnę kochane dzieci… ha, ha, ha…

(Wilk zaciera ręce i wychodzi.)

NARRATOR

Dzielnie się spisałeś drogi Kapturku. Zapamiętaj, i wy też drogie dzieci:

KIEDY RODZICÓW NIE MA W DOMU, NIE OTWIERAM DRZWI NIKOMU!

(Kapturek powraca do gry. Patrzy na zegarek.)

KAPTUREK

Już po trzeciej, a mamy jeszcze nie ma. Już mi w brzuchu burczy.

( bierze telefon i wykręca numer do mamy)

Cześć mamo! Musisz zostać dłużej? Ale ja jestem głodny. Dobrze, pójdę do babci. Tak. Będę uważał. Ale kup mi coś słodkiego. Pa.

Co ja się mam z tymi rodzicami. Ciągle są w pracy i w pracy. A kto się mną zajmie! Co za czasy.

NARRATOR

Nie narzekaj. Sam mówiłeś, że nie jesteś małym dzieckiem. Poszukaj lepiej kluczy.

(Kapturek wychodzi. Zamyka drzwi. Wiesza smycz na szyi.)

Kapturku, nie wieszaj kluczy na szyi. Przyczep smycz do spodni, a klucze schowaj do kieszeni. Jeżeli jakiś wilk zobaczy, że idziesz sam z kluczami, to od razu będzie wiedział, że w twoim domu nie ma nikogo. Będzie się za tobą skradał, a potem cię …

KAPTUREK

Zje. Tak?

NARRATOR

Nie wygłupiaj się. Wiadomo przecież że cię nie zje, ale może cię zagadać i zabrać klucze. Ty lepiej nie kuś losu. Schowaj te klucze!

I pamiętaj, dzieci, wy też zapamiętajcie:

JEŻELI KLUCZE OD DOMU MAM, BARDZO DOKŁADNIE JE CHOWAM!

KAPTUREK

Już schowałem, marudo.

NARRATOR

No, no. Bo się obrażę.

Ja tu się o niego martwię, a on w ogóle tego nie docenia.

SCENA II

(Ulica, bloki. Kapturek idzie, podchodzi koleżanka.)

KOLEŻANKA

Cześć Kaptur! Gdzie idziesz?

KAPTUREK

Cześć! Idę do babci na obiad, bo mama jak zwykle w pracy, a tato to już w ogóle szkoda mówić

KOLEŻANKA

Chcesz? (podsuwa mu pod nos torebkę)

KAPTUREK

A co to jest?

KOLEŻANKA

Nie wiem. Znalazłam. To na pewno są cukierki. Spróbuj!

KAPTUREK

A może to jakieś świństwo…

KOLEŻANKA

Co, boisz się? No, bierz! Nie pękaj…

NARRATOR

Kapturku, nie jedz tego! Nie wolno! To może zagrażać twojemu zdrowiu, a nawet życiu! Wyrzućcie to!

KAPTUREK

Nie. Nie będę tego jadł. Wcale nie wiesz, czy to na pewno są cukierki. Lepiej będzie jak to wyrzucisz.

NARRATOR

Zapamiętaj!

JEŚLI NIE WIESZ, CO TO JEST, NIGDY TEGO NIE JEDZ!

KAPTUREK

No to ja idę dalej. Cześć!

KOLEŻANKA

Pa!

(Kapturek idzie dalej, podjeżdża Wilk samochodem)

NARRATOR

Znowu jakiś Wilk się zbliża do Czerwonego Kapturka. Ja już tego nie wytrzymam. To ponad moje siły.

WILK

Cześć mały! Może cię podwieźć?

KAPTUREK

Dzień dobry. Pan mnie zna? Jaki piękny samochód.

WILK

Ależ oczywiście, że cię znam. Pracowałem kiedyś z twoim tatą. Wskakuj, podwiozę cię!

NARRATOR

Nie wsiadaj! Nie znasz go. Przecież to wilk.

KAPTUREK

Znowu zaczynasz gadać jakieś głupoty. Idź stąd lepiej. Denerwujesz mnie. Nie chce mi się iść na piechotę.

Kapturku, proszę cię. Nie wsiadaj. Wilk, to człowiek o bardzo złych zamiarach. Zrobi ci krzywdę. Może nawet zabije! Nie wsiadaj!

WILK

No, wskakuj! Bardzo lubię małe dzieci no chodź mam cukierki

KAPTUREK

Nie, chyba jednak się przejdę. O, tam już czeka moja mama.

WILK

Nie to nie ja już jadę. Do zobaczenia. Innym razem…

Może wtedy mi się uda.

NARRATOR

Brawo, Kapturku. Widziałeś, jak szybko odjechał, kiedy powiedziałeś o mamie. Jesteś bardzo sprytny.

Pamiętajcie, dzieci:

JEŻELI KIEROWCY NIE ZNAM, DO SAMOCHODU NIGDY NIE WSIADAM!

KAPTUREK

Dobrze, że ta moja babcia mieszka niedaleko. W tym mieście aż roi się od wilków. Więcej ich niż w lesie. Tyle niebezpieczeństw czyha na dzieci. Okropność.

NARRATOR

Tak, to prawda. Dzieci muszą bardzo uważać. O! I tamten pan też mi jakoś podejrzanie wygląda. Ale dlaczego on tak się przygląda Kapturkowi. Zbliża się do niego. Uważaj!

WILK

Dzień dobry, chłopczyku. Co tam słychać u tatusia?

KAPTUREK

Dzień dobry. Zna Pan Tatę

WILK

Tak. To mój kolega.

KAPTUREK

Nigdy pana nie widziałem.

NARRATOR

Bo to wilk. Uciekaj!

WILK

Bo my się znamy z pracy. Właśnie tato prosił, żebyś zabrał ode mnie z domu bardzo ważne dokumenty

NARRATOR

Przecież on kłamie! Nie słuchaj go. Nikt nie daje dzieciom ważnych dokumentów.

WILK

Wejdź do mnie do domu. mam wszystko przygotowane. Tato przed chwilą dzwonił do mnie.

KAPTUREK

Ale ja nic o tym nie wiem.

WILK

No, już wiesz. Przecież ci powiedziałem, że do mnie dzwonił.

No chodź. Mam w domu pyszne cukierki.

NARRATOR

Uciekaj, Kapturku. On jest bardzo niebezpieczny.

KAPTUREK

Nie. Śpieszę się. Muszę iść do babci.

WILK

Chodź! (Wilk chwyta Kapturka za rękę i ciągnie go)

NARRATOR

Krzycz! Krzycz głośno!

KAPTUREK

A pomocy Proszę Pana niech mi pan pomoże

(Wilk ucieka)

NARRATOR

No, udało się. Dobrze, że się tak umie wydzierać. Na przerwach wyćwiczył głos.

Pamiętajcie, dzieci:

GDY CIĘ OBCY CZŁOWIEK ZŁAPIE, KRZYCZ NAJGŁOŚNIEJ JAK POTRAFISZ.

Z wilkami nie ma żartów. A sami widzieliście, jak ich dużo. Są wszędzie i tylko czekają, żeby jakieś dziecko im zaufało. Uważajcie na siebie. Nie dajcie się namówić na żadne cukierki. Pa.!

Załącznik 2.