S C E N A R I U S Z Z A J Ę Ć

1. WYDZIAŁ: Terapeuta Zajęciowy

2. SEMESTR: II

3. PRZEDMIOT: Terapia zajęciowa

4. CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 90 minut

5. TEMAT ZAJĘĆ: Projektowanie pomocy dla chorych z dysfunkcją narządu ruchu.

6. CEL OGÓLNY: Słuchacz będzie umiał zaproponować pomoce dla chorych z dysfunkcją narządu ruchu ułatwiające wykonywanie zajęć codziennych.

7. CELE SZCZEGÓŁOWE: słuchacz potrafi

• Rozpoznać ograniczenia pacjentów wynikających z dysfunkcji narządu ruchu.

• Zaprojektować pomoce do potrzeb pacjentów z dysfunkcją narządu ruchu z uwzględnieniem rodzaju choroby.

• Współdziałać z pacjentem w projektowaniu pomocy.

8. Słuchacz potrafi określić:

• choroby obejmujące dysfunkcje narządu ruchu,

• ograniczenia w poszczególnych dysfunkcjach,

• zakres problemów związanych z wykonywanymi codziennymi czynnościami przez osoby niepełnosprawne

9. METODY NAUCZANIA : praca w grupach, pogadanka

10.ŚRODKI DYDAKTYCZNE: arkusze brystolu, ołówki, kolorowe mazaki,

11.LITERATURA :

„Techniki terapii zajęciowej” - Kazimiera Milanowska, wyd. PZWL

Warszawa 1982 r.

„Rehabilitacja medyczna” - pod red. Andrzeja Kwolka wyd.

Urban&Partner Wrocław 2003 r.

„Poradnik dla niepełnosprawnych” praca zbiorowa, wyd. Muza S.A.

Warszawa 1996 r.

ZAŁĄCZNIK NR 1

Przebieg zajęć:

I. Część wstępna - 10 minut

1/ Sprawdzenie listy obecności.

2/ Podanie tematu lekcji.

3/ Przypomnienie wiadomości :

• cele terapii zajęciowej

• choroby obejmujące dysfunkcje narządu ruchu

• rodzaje dysfunkcji w zakresie narządu ruchu

II. Część właściwa - 55 minut

1/ Podział klasy na zespoły (po 4-5 osób w zespole) i wybranie

komentatora.

2/ Przydział opisu przypadku dysfunkcji narządu ruchu dla

poszczególnych grup.

3/ Wyjaśnienie zadania do wykonania w grupach.

4/ Praca w grupach:

• generowanie pomysłów,

• wybranie jednego i opracowanie go wspólnie w grupie,

• zaprojektowanie pomocy dla danej dysfunkcji,

5/ Zaprezentowanie wyników prac przez poszczególne grupy.

III. Część końcowa - 20 minut

1/ Analiza pomysłów.

2/ Pogadanka - sposoby podjęcia współpracy z pacjentem w celu zaprojektowania pomocy ułatwiających wykonywanie codziennych czynności.

3/ Podsumowanie pracy w grupach przez nauczyciela.

4/ Pożegnanie i zakończenie zajęć.

Dysfunkcje narządu ruchu:

• mężczyzna lat 45, porusza się na wózku, porażenie kończyn dolnych, ręce sprawne, stan po wylewie

• kobieta lat 55, gościec przewlekle postępujący, ograniczenia ruchu w stawach barkowym, łokciowym, nadgarstkowym, porusza się bez użycia sprzętu pomocniczego

• kobieta lat 58, choroba reumatyczna zaatakowała wszystkie stawy, powodując znaczne ograniczenia, porusza się na wózku

• mężczyzna lat 25, porusza się na wózku, uraz kręgosłupa, sprawne ręce

Polecenia:

• dobierz pomoce mające na celu ułatwienie życia codziennego tym pacjentom

• zaprojektuj jedną pomoc

• odpowiedz w jaki sposób podejmiesz współpracę z pacjentem w celu zaprojektowania pomocy

Umiejętności wynikowe	T R E Ś C I	Metody nauczania	Środki dydaktyczne	Metody ewaluacji	Poziom wymagań	Poziom takson.
1/Rozpoznać ogranicze -nia pacjentów wynikające z dysfunkcji narządu ruchu.	Nazwanie ograniczeń pacjentów związanych z konkretną chorobą wynikającą z dysfunkcji	pogadanka	opis przypadków	aktywność uczniów	P	B
2/Zaprojektować pomoce do potrzeb pacjentów z dysfunkcją narządu ruchu z uwzględnieniem rodzaju choroby.	Dobrać pomoce do ograniczeń osób z dysfunkcją Zaprojektować pomoce ułatwiające pacjentom wykonywanie zajęć codziennych	praca w grupach	papier do zapisywania, mazaki, ołówki, książki	aktywność uczniów	P	D

S C E N A R I U S Z Z A J Ę Ć

1. WYDZIAŁ: Terapeuta Zajęciowy

2. SEMESTR: II

3. PRZEDMIOT: Pedagogika rewalidacyjna

4. CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 90 minut

5.TEMAT ZAJĘĆ: Postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych.

6. CEL OGÓLNY: Słuchacz będzie umiał przeciwdziałać negatywnym postawom społecznym wobec osób niepełnosprawnych.

7. CELE SZCZEGÓŁOWE: słuchacz potrafi

• ustalić negatywne postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych

• określić przyczyny postaw negatywnych i dokonać analizy postaw

• przeciwdziałać postawom negatywnym

8. Słuchacz:

• zna rodzaje niepełnosprawności

• potrafi scharakteryzować osoby niepełnosprawne

• zna różne postawy społeczne

9. METODY NAUCZANIA : praca w grupach, pogadanka

10. ŚRODKI DYDAKTYCZNE: duże kartki papieru, ołówki, mazaki

LITERATURA dla nauczyciela i ucznia:

1/ Z. Putkiewicz, B. Dobrowolska, T.Kukułowicz - „Podstawy psychologii, pedagogiki i socjologii” - praca zbiorowa PZWL Warszawa 1981 r.

2/ F. Zabłocki - „Wstęp do rewalidacji” - wyd. Adam Marszałek, Toruń 1998 r.

3/ W. Okoń - „Słownik pedagogiczny” - wyd. PWN Warszawa 1984 r.

4/ D. Lalak, T. Pilch - „Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej i pracy socjalnej” - wyd. Akademickie <ŻAK> Warszawa 1999 r.

5/ J. Sowa „Pedagogika specjalna w zarysie” - wyd. Oświatowe FOSZE Rzeszów 1999 r.

6/ O. Lipkowski „ Pedagogika specjalna” - wyd. PWN Warszawa 1981 r.

7/ A. Hulek „ Pedagogika rewalidacyjna” - wyd. PWN Warszawa 1977 r.

8/ Czasopismo „TEMATY”

Załącznik nr 1

Przebieg zajęć:

I. Część wstępna - 10'

1. Sprawdzenie listy obecności.

2. Podanie tematu lekcji.

3. Przypomnienie wiadomości o rodzajach niepełnosprawności, postawach społecznych.

II. Część właściwa - 64'

1.Podzielenie klasy na 5 zespołów i ustalenie kto będzie komentatorem wyników pracy zespołowej.

2. Rozmowy w zespołach w celu ustalenia społecznych postaw negatywnych wobec osób niepełnosprawnych. Każdy zespół wyłania znane sobie postawy negatywne wobec osób niepełnosprawnych , charakteryzuje je i notuje. Komentator każdego zespołu głośno odczytuje efekty pracy.

3. Wspólne zapisanie społecznych postaw negatywnych na dużym papierze lub na tablicy.

4. Uporządkowanie i uzupełnienie przez nauczyciela brakujących istotnych postaw negatywnych wobec osób niepełnosprawnych.

5. Przydzielenie co najmniej dwóch postaw negatywnych każdemu zespołowi. Zespoły dokonują analizy przyczyn postaw negatywnych i określają sposoby przeciwdziałania tym postawom (praca w zespołach).

6. Przekazanie wyników pracy w grupach przez komentatorów .

III. Część końcowa - 16'

1. Wspólne ustalenie sposobów przeciwdziałania negatywnym postawom społecznym wobec osób niepełnosprawnych.

2. Podsumowanie pracy w zespołach.

3. Pożegnanie i zakończenie zajęć.

Umiejętności wynikowe	T R E Ś C I	Metody nauczania	Środki dydaktyczne	Metody ewaluacji	Poziom wymagań	Poziom takson.
1/Omówić postawy społeczne wobec osób niepełnosprawnych	Rozpoznanie postaw społecznych wobec osób niepełnosprawnych. Charakterystyka postaw.	pogadanka praca w grupach	papier do zapisania, papier pakowy, pisaki	aktywność uczniów	P	D
2/Określić przyczyny negatywnych postaw	Analiza przyczyn postaw negatywnych	pogadanka praca w grupach	papier do zapisywania, mazaki,	aktywność uczniów	P	D
3/ Przeciwdziałać postawom negatywnym	Sposoby przeciwdziałania terapeuty zajęciowego postawom negatywnym wobec osób niepełnosprawnych	praca w grupach	jak wyżej	aktywność uczniów	P	D

METODA PRZYPADKÓW

Temat: Planowanie aktywizacji dla osoby z upośledzeniem umysłowym.

Przedmiot: Problematyka aktywizacji - zagadnienia wstępne.

Semestr: I

Czas trwania zajęć: 45 minut

Cel ogólny: kształtowanie umiejętnego doboru form i zajęć dla osoby z zespołem Downa i upośledzeniem umysłowym.

Cele szczegółowe: uczeń potrafi

• Określić cele aktywizacji dla osoby z zespołem Downa upośledzonej umysłowo w stopniu umiarkowanym.

• Dobrać formy i zajęcia dla osoby zespołem Downa upośledzonej umysłowo.

• Dostosować plan aktywizacji do potrzeb i możliwości osoby z upośledzeniem umysłowym.

TOK ZAJĘĆ

Fazy zajęcia Uwagi

1.Przygotowanie rzeczowe uczniów do gry 9' Sprawdzian ustny

Sprawdzenie wiadomości:

a/ co to jest plan aktywizacji

b/ założenie planu aktywizacji

2.Zapoznanie uczniów z celami gry, jej organizacją , Ukazanie gry jako met. Prowadzenia lekcji, podczas której będą musieli na

przebiegiem 4' podstawie opisu przypadku skonstruować plan terapii .

Uczniowie będą pracować w zespołach 4 osobowych.

3.Eksponowanie opisu przypadku 5' Przeczytanie opisu wyświetlanego na foliogramie, rozdanie opisu przypadku

poszczególnym grupom.

Temat gry: Konstruujemy plan aktywizacji dla osoby z upośledzeniem umysłowym.

ZAŁĄCZNIK

Marcin lat 24 ma zespół Downa. Stwierdzono u niego upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym. Przebywa w DPS, gdyż jego starsi rodzice umarli. Marcin ma starszą siostrę, która kocha go, ale nie może się nim opiekować. Utrzymują kontakt Chłopiec jest bardzo towarzyski, radosny, życzliwy wobec innych osób. Lubi pomagać współmieszkańcom. Uwielbia śpiewać i tańczyć. Wszystkie zajęcia z udziałem grupy sprawiają mu radość. Lubi też malować farbami. Najbardziej cieszy się, kiedy może pomagać na stołówce, nakrywając do stołu.

4. Powtórzenie najważniejszych treści opisu łącznie z pytaniami Najważniejsze treści opisy ustalamy wspólnie z grupą.

problemowymi 5'

lat 24 ma zespół Downa….upośledzenie umysłowe w stopniu umiarkowanym… Można napisać na tablicy.

ma starszą siostrę…utrzymują kontakt…jest bardzo towarzyski, radosny, życzliwy

wobec innych osób…lubi pomagać…uwielbia śpiewać i tańczyć…zajęcia z udziałem

grupy…malować farbami…cieszy się, kiedy może pomagać na stołówce nakrywając

do stołu

Polecenia: Zapisać na tablicy

1. Opracuj plan aktywizacji dla Marcina.

2. Określ cele aktywizacji dla Marcina z zespołem Downa.

5. Pytania zadawane przez słuchaczy mające na celu objaśnienie treści Nauczyciel zachęca doi zadawania pytań.

opisu 5' Odpowiadają słuchacze lub nauczyciel.

6. Organizowanie i instrumentalne przygotowanie słuchaczy do wytwarzania Praca w zespołach 4 osobowych: duże arkusze papieru,

pomysłów 3' mazaki

7. Wytwarzanie pomysłów rozwiązania problemu 15' Słuchacze pracują w grupach. Pomysły zapisują na

kartkach.

8. Prezentowanie przez słuchaczy pomysłów rozwiązania problemu wraz Referują przedstawiciele grup

z uzasadnieniem 15'

9. Wartościowanie pomysłów i wybór najlepszego rozwiązania problemu Z przedstawionych pomysłów wybieramy najlepszy

wraz z jego uzasadnieniem 4'

10. Zapoznanie słuchaczy z rozwiązaniem rzeczywistym 7'

.

11. Porównanie najlepszego rozwiązania wytworzonego i wybranego Słuchacze porównują w grupach swoje propozycje z zaprezentowanym

przez słuchaczy z rozwiązaniem rzeczywistym. 5' przez nauczyciela schematem. Nauczyciel ustosunkowuje się do tych

porównań.

PLAN AKTYWIZACJI - proponowane przykłady

Cele aktywizacji:

• Stwarzanie okazji do pomagania współmieszkańcom .

• Rozwijanie zainteresowań muzycznych, tanecznych i zdolności plastycznych.

• Wyrobienie w podopiecznym poczucia społecznej użyteczności.

• Rozwijanie współpracy i współdziałania w grupach.

• Umacnianie pozytywnych cech osobowości.

• Kształtowanie poczucia odpowiedzialności za wykonanie powierzonych zadań np. wypełnianie dyżurów.

• Rozwijanie aktywności społecznej.

• Podtrzymywanie więzi rodzinnych.

Propozycje zajęć:

Zajęcia z muzykoterapii

1. Wspólne śpiewy w grupie, chórze DPS-u.

2. Zabawa „Jaka to piosenka?” - zgadywanie.

3. Malowanie farbami przy słuchanej muzyce.

4. Zabawa „Czy wiesz co to za instrument?”

Zajęcia plastyczne

1. Malowanie farbami

2. Ozdabianie farbami pudełek na prezenty dla współmieszkańców.

3. Przygotowywanie kart ozdobnych, które można wysłać do bliskich.

4. Przygotowywanie wystroju sali do tańców - malowanie balonów, obrazków itp.

Choreoterapia

1. Nauka tańca w parach.

2. Tańce grupowe.

3. Udział w konkursach tanecznych.

Zajęcia kulinarne

1. Nakrywanie codzienne do stołu.

2. Nakrywanie do stołu związane z różnymi okazjami np. świętami, imieninami.

3. Ozdabianie stołu.

4. Zachęcanie do udziału w konkursie na najpiękniejszy stół.

5. Umożliwienie chłopcu pełnienie dyżuru na stołówce.

Zajęcia codzienne

1. Pomoc najsłabszym w słaniu łóżek.

2. Pomoc najsłabszym w czynnościach higienicznych.

3. Wychodzenie ze współmieszkańcami na spacery.

Pisanie listów do siostry, pamiętanie o imieninach, świętach, umożliwienie kontaktów poprzez rozmowy telefoniczne.

.12. Ocena lekcji dotycząca: 5' Nauczyciel przypomina główne cele lekcji. Ocenia zgłoszone

a/ ogólnej aktywności grupy słuchaczy pomysły i aktywność zespołu słuchaczy.

b/ wystawienia punktów lub ocen za pracę

Literatura:

1. Lucyna Kozaczuk : „Terapia zajęciowa w domach pomocy społecznej”

S C E N A R I U S Z Z A J Ę Ć

1. WYDZIAŁ: Opiekun w Domu Pomocy Społecznej

2. SEMESTR: pierwszy

3. PRZEDMIOT: Problematyka aktywizacji - zagadnienia wstępne

4. CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 45 minut

5. TEMAT ZAJĘĆ: Plan aktywizacji

6. CEL OGÓLNY: Słuchacz będzie umiał skonstruować plan aktywizacji

7. CELE SZCZEGÓŁOWE:

Słuchacz potrafi:

• Opracować schemat planu aktywizacji.

Słuchacz zna:

• Pojęcie aktywizacji

• Cele aktywizacji

• Elementy diagnozy społecznej

• Etapy procesu aktywizacji

• Rodzaje aktywizacji

8. METODY NAUCZANIA: pogadanka, praca w grupach

9. ŚRODKI DYDAKTYCZNE: rozsypanka (puzzle) z elementami planu aktywizacji, kartki papieru, klej, schemat planu aktywizacji na foliogramie, przykładowe plany aktywizacji

10. LITERATURA:

Lucyna Kozaczuk : „Terapia zajęciowa w domach pomocy społecznej”

PRZEBIEG ZAJĘĆ:

I. Część wstępna 10'

1. Sprawdzenie listy obecności.

2. Podanie tematu lekcji.

3. Przypomnienie wiadomości o: pojęciu aktywizacji, celach, etapach procesu aktywizacji, diagnozie społecznej.

II. Część właściwa 25'

1. Podział na cztery zespoły.

2. Rozdanie puzzli z elementami planu aktywizacji, kartek i klejów; każdy zespół buduje schemat planu aktywizacji.

3. Przedstawienie efektów pracy w grupach wraz z uzasadnieniem.

4. Ukazanie właściwej konstrukcji planu aktywizacji wraz z komentarzem.

5. Przeczytanie w grupach przykładowych planów aktywizacji.

III. Część końcowa 10'

1. Podsumowanie pracy przez słuchaczy i nauczyciela.

2. Zapisanie schematu planu przez słuchaczy.

3. Pożegnanie i zakończenie zajęć.

Umiejętności wynikowe	T R E Ś C I	Metody nauczania	Środki dydaktyczne	Metody ewaluacji	Poziom wymagań	Poziom takson.
1/ Słuchacz będzie umiał skonstruować plan aktywizacji	1. Podanie tematu lekcji 2. Powtórzenie materiału z poprzednich zajęć dot. planu aktywizacji. 3. Budowa schematu planu aktywizacji: - diagnoza społeczna - problemy (trudności) podopiecznego - zainteresowania podopiecznego - cele aktywizacji (szczegółowe) - propozycje konkretnych zajęć - miejsce prowadzenia zajęć - czas trwania aktywizacji - predyspozycje podopiecznego z uwzględnieniem możliwości i ograniczeń	pogadanka praca w grupach	puzzle z elementami planu aktywizacji, papier, klej, foliogramy	aktywność uczniów aktywność grup	P P	A C

P L A N A K T Y W I Z A C J I

1. DIAGNOZA SPOŁECZNA

• IMIĘ I NAZWISKO

• DATA URODZENIA

• RODZAJ NIEPEŁNOSPRAWNOŚCI

• CHOROBY WSPÓŁISTNIEJĄCE

PROBLEMY (TRUDNOŚCI) PODOPIECZNEGO WYSTĘPUJĄCE W PRZYSTOSOWANIU SIĘ DO ŻYCIA W DOMU POMOCY SPOŁECZNEJ.

ZAINTERESOWANIA PODOPIECZNEGO.

PREDYSPOZYCJE PODOPIECZNEGO Z UWZGLĘDNIENIEM MOŻLIWOŚCI I OGRANICZEŃ.

CELE AKTYWIZACJI (SZCZEGÓŁOWE).

MIEJSCE PROWADZENIA ZAJĘĆ.

PROPOZYCJE KONKRETNYCH ZAJĘĆ.

CZAS TRWANIA AKTYWIZACJI.

METODA PRZYPADKÓW

Temat: Plan terapii zajęciowej dla pacjentki po usunięciu pęcherzyka żółciowego.

Przedmiot: Terapia zajęciowa.

Wydział: terapeuty zajęciowego

Semestr: II

Dział programowy: Terapia zajęciowa w chirurgii

Czas trwania zajęć: 90 minut

Cel ogólny: kształtowanie umiejętności opracowania planu terapii zajęciowej dla pacjentki po usunięciu pęcherzyka żółciowego.

Cele szczegółowe: uczeń potrafi

• Skonstruować plan terapii dla podopiecznej.

• Określić cele terapii do proponowanych form.

• Dostosować plan terapii do potrzeb i możliwości pacjentki.

TOK ZAJĘĆ

Fazy zajęcia Uwagi

1.Przygotowanie rzeczowe uczniów do gry 8' Sprawdzian ustny

Sprawdzenie wiadomości:

a/ sytuacja pacjentki przed i po zabiegu operacyjnym

b/ jak konstruujemy plan terapii

2.Zapoznanie uczniów z celami gry, jej organizacją , Ukazanie gry jako met. Prowadzenia lekcji, podczas której będą musieli na

przebiegiem 3' podstawie opisu przypadku skonstruować plan terapii .

Uczniowie będą pracować w zespołach 4 osobowych.

3.Eksponowanie opisu przypadku 4' Przeczytanie opisu wyświetlanego na foliogramie, rozdanie opisu przypadku

poszczególnym grupom.

Temat gry: Konstruujemy plan terapii dla pacjentki po usunięciu pęcherzyka żółciowego.

ZAŁĄCZNIK

Pani Krystyna lat 40 z zawodu ekonomistka została poddana operacji chirurgicznej polegającej na usunięciu pęcherzyka żółciowego. Z decyzją o zabiegu zwlekała bardzo długo, gdyż bała się operacji. Prześladował ją lęk. że po otwarciu jamy brzusznej lekarze wykryją raka i umrze. Nasilające się bóle zmusiły pacjentkę do wyrażenia zgody na zabieg operacyjny. Lęk prześladuje pacjentkę także po operacji, co nieustannie wyraża zadając wiele personelowi pytań personelowi oddziału. Pani Krystyna unika kontaktów ze współpacjentami, czasami jest niemiła. Lubi poezję, sam próbuje pisać wiersze. Lubi też muzykę poważną. Kiedyś próbowała malować, ale jak sama stwierdza nie bardzo jej to wychodziło.

4. Powtórzenie najważniejszych treści opisu łącznie z pytaniami Najważniejsze treści opisy ustalamy wspólnie z grupą.

problemowymi 4'

z decyzją o zabiegu zwlekała bardzo długo…prześladował ją lęk…. Można napisać na tablicy (słuchacz)

umrze…lęk prześladuje pacjentkę także po operacji….wyraża zadając

wiele pytań…unika kontaktów ze współpacjentami, czasami jest niemiła…..

lubi poezję…lubi muzykę poważną…kiedyś próbowała malować….

Polecenia: Zapisać na tablicy

1. Skonstruuj plan terapii dla pani Krystyny.

2. Ułóż cele terapii do proponowanych form pod kątem fizycznym, psychicznym i społecznym

5. Pytania zadawane przez słuchaczy mające na celu objaśnienie treści Nauczyciel zachęca doi zadawania pytań.

opisu 4' Odpowiadają słuchacze lub nauczyciel.

6. Organizowanie i instrumentalne przygotowanie słuchaczy do wytwarzania Podział na grupy, wyłonienie liderów grup, rozdanie

pomysłów 3' dużych arkuszy papieru, mazaków

7. Wytwarzanie pomysłów rozwiązania problemu 25' Słuchacze pracują w grupach. Pomysły zapisują na

kartkach.

8. Prezentowanie przez słuchaczy pomysłów rozwiązania problemu wraz Referują przedstawiciele grup

z uzasadnieniem 20'

9. Wartościowanie pomysłów i wybór najlepszego rozwiązania problemu Z przedstawionych pomysłów wybieramy najlepszy

wraz z jego uzasadnieniem 4'

10.Zapoznanie słuchaczy z rozwiązaniem rzeczywistym 5'

11. Porównanie najlepszego rozwiązania wytworzonego i wybranego Słuchacze porównują w grupach swoje propozycje z zaprezentowanym

przez słuchaczy z rozwiązaniem rzeczywistym. 5' przez nauczyciela schematem. Nauczyciel ustosunkowuje się do tych

porównań.

PLAN TERAPII - proponowane przykłady

Cele terapii:

Psychiczne

• Redukowanie lęku poprzez rozmowy z lekarzem, terapeutą lub psychologiem jeśli to będzie konieczne.

• Zmniejszenie skutków operacji poprzez objaśnianie pacjentce przebiegu operacji i rekonwalescencji (odczyty, spotkania).

• Likwidowanie obaw i negatywnych myśli poprzez czytanie poezji, słuchanie muzyki poważnej, uspokajającej.

• Zapobieganie bierności pacjentki poprzez aktywizowanie jej do podejmowania różnych działań.

Fizyczne

• Zwiększenie sprawności układu krążeniowo - oddechowego poprzez ćwiczenia oddechowe, relaksacyjne.

• Zapobieganie bólowi przez przyjmowanie odpowiednich leków.

• Pobudzanie pacjentki do aktywności ruchowej i wykonywania czynności samoobsługowych.

Społeczne

• Zachęcanie pacjentki do nawiązania kontaktów z innymi pacjentami poprzez wspólne spotkania i dzielenia się przeżyciami, rozmowy indywidualne.

• Zachęcanie pacjentki do rozwoju swoich umiejętności w nowych dziedzinach aktywności np. malowaniu.

• Zaktywizowanie pacjentki do zorganizowania spotkania z poezją i muzyką.

• Mobilizowanie pacjentki do pisania wierszy i odczytania ich na spotkaniu zorganizowanym dla większej grupy współpacjentów.

• Zachęcanie pacjentki do uczenia pisania wierszy innych pacjentów.

Propozycje zajęć:

Poezjoterapia

1. Pisanie wierszy i czytanie ich w małych grupach, potem na większym spotkaniu.

2. Uczenie pisania wierszy niektórych chętnych pacjentów.

Zajęcia z muzykoterapii

1. Słuchanie muzyki i ćwiczenia relaksacyjne połączone z ćwiczeniami oddechowymi.

2. Rozmowa nt obrazów, które przychodzą na myśl pacjentce podczas słuchania muzyki - opisywanie słowami ustnie lub na kartce.

3. Malowanie obrazów podczas słuchania muzyki.

Zajęcia rekreacyjne

1. Lekka gimnastyka poranna w łóżku, potem przy łóżku chorej.

2. Relaksacja na łóżku przy otwartym oknie.

3. Zajęcia ogólnousprawniające podnoszące kondycję całego organizmu.

Socjoterapia

1. „Jak ludzie reagują na stres związany z operacją?” - zajęcia w grupie - rozmowy nt obaw związanych z zabiegiem operacyjnym.

2. Zorganizowanie spotkania z poezją i muzyką przy dużym współudziale pacjentki.

3. „Jak szybko powrócić do zdrowia po operacji na jamie brzusznej?” - odczyt dla pacjentów (informacje od lekarza, dietetyka, rehabilitanta i terapeuty).

4. Wspólne przygotowanie gazetki dot. zdrowego trybu życia po zabiegu operacyjnym.

Zajęcia codzienne

1. Usprawnianie czynności samoobsługowych: mycie, toaleta, spożywanie posiłków.

2. Mobilizowanie pacjentki do chodzenia, lekkiej gimnastyki.

12. Ocena lekcji dotycząca: 5' Nauczyciel przypomina główne cele lekcji. Ocenia zgłoszone

a/ ogólnej aktywności grupy słuchaczy pomysły i aktywność zespołu słuchaczy.

b/ wystawienia punktów lub ocen za pracę

Literatura:

1. „Psychologiczne problemy chirurgii” art. Irena Heszen - Niejodek

2. „Techniki terapii zajęciowej” - red. K. Milanowska wyd. PZWL Warszawa 1982 r.

3. „Rehabilitacja medyczna” - red. Andrzej Kwolk wyd. Urban & Partner Wrocław 2003 r.

Scenariusze zajęć opracowała mgr Mirosława Klinger

S C E N A R I U S Z Z A J Ę Ć

1. WYDZIAŁ: Terapeuta Zajęciowy

2. SEMESTR: I

3. PRZEDMIOT: Pedagogika

4. CZAS TRWANIA ZAJĘĆ: 45 minut dla I i II grupy

5.TEMAT ZAJĘĆ: Metody wychowania.

6. CEL OGÓLNY: Słuchacz będzie umiał nazwać i wyjaśnić metody wychowania .

7. CELE SZCZEGÓŁOWE: słuchacz potrafi

• nazwać metody wychowania

• podać do metod konkretne przykłady

• wyjaśnić cele i efekty każdej z metod

8. Słuchacz:

• zna pojęcie wychowania jako procesu

• określa cele wychowania

• wyjaśnia znaczenie metod wychowania

9. METODY NAUCZANIA : praca metodą karuzeli,

10. ŚRODKI DYDAKTYCZNE: kartki papieru, długopisy,

11. LITERATURA:

1/ Z. Putkiewicz, B. Dobrowolska, T. Kukułowicz - „Podstawy psychologii,

pedagogiki i socjologii” - praca zbiorowa PZWL Warszawa 1981 r.

2/ F. Zabłocki - „Wstęp do rewalidacji” - wyd. Adam Marszałek, Toruń

1998 r.

3/ W. Okoń - „Słownik pedagogiczny” - wyd. PWN Warszawa 1984 r.

4/ D. Lalak, T. Pilch - „Elementarne pojęcia pedagogiki społecznej i pracy socjalnej” - wyd. Akademickie <ŻAK> Warszawa 1999r.

Załącznik nr 1

Przebieg zajęć:

1. Część wstępna - 10'

1. Sprawdzenie listy obecności.

2. Podanie tematu lekcji.

3. Przypomnienie wiadomości o: wychowaniu, celach wychowania, co nazywamy metodami wychowania

2. Część właściwa - 20'

Słuchacze wcześniej dostali polecenie przeczytania informacji o metodach wychowania z książek pedagogicznych.

1/ Nauczyciel wyjaśnia na czym polega metoda karuzeli.

2/ Nauczyciel dzieli grupy na pary, słuchacze ustawiają krzesła w dwóch kręgach - karuzela.

3/ Słuchacze zasiadają w dwóch kręgach tak, aby siedzieć twarzą do partnera z pary.

4/ Słuchacze dzielą się w parach informacjami dotyczącymi metod wychowania, podają przykłady (po jednym) do metody - w parach w ciągu 5 minut.

5/ Na sygnał nauczyciela słuchacze z kręgu zewnętrznego przesuwają się o dwa

krzesła w prawą stronę.

6/ Trwa kolejna „runda” dzielenia się wiadomościami. Każda „rundka” trwa 5 minut.

7/ Kilka razy przesuwa się krąg zewnętrzny, kilka razy krąg wewnętrzny.

8/ Po przejściu kilku „rundek” kręgu słuchacze podsumowują zdobyte wiadomości. Jeden ze słuchaczy zapisuje na tablicy nazwy metod.

9/ Słuchacze wyjaśniają sens każdej metody, podają przykłady.

3. Część końcowa - 16'

1/ Słuchacze zapisują podane informacje w zeszytach.

2/ Nauczyciel podsumowuje pracy grupy.

3/ Nauczyciel rozmawia ze słuchaczami o metodzie karuzeli.

---