r. akad. 1997/98
|
L A B O R A T O R I U M Z F I Z Y K I
|
|||
nr ćwicz. 47 |
Charakterystyka fotoogniwa |
|||
wydział: elektroniczny kierunek: elektronika i telekomunikacja grupa: I |
imię i nazwisko: Krzysztof Granda Krzysztof Górski |
|||
data wykonania: |
ocena |
data zaliczenia |
podpis |
|
20.10.1997 |
teoria |
|
|
|
|
sprawozdanie |
|
|
|
1.Wstęp
Fotoogniwa zaliczamy do urządzeń, w których realizowane jest bezpośrednie przekształcenie energii promieniowania elektromagnetycznego w energię elektryczną. Fotoogniwa stanowią układy złożone z półprzewodników o odmiennym charakterze ich przewodnictwa elektrycznego lub półprzewodnika (typu p) i metalu.
W przypadku oświetlenia półprzewodnika typu p powstają pary elektron-dziura. W przypadku, kiedy odległość od miejsca powstania par do złącza p-n stanowi wielkość mniejszą od długości przesunięcia dyfuzyjnego, to pary te w wyniku dyfuzji dochodzą do złącza, gdzie rozdzielają się pod wpływem pola stykowego. Fotoelektrony (dla nich nie istnieje bariera potencjału) zostają przeniesione przez pole stykowe do półprzewodnika typu n, powodując nadmiarową w porównaniu do równowagowej koncentrację elektronów i ładują tę część półprzewodnika ujemnie.
Powstałe w wyniku oświetlenia dziury nie mogą przenikać w obszar typu n półprzewodnika, ponieważ musiałyby pokonać barierę potencjału złącza p-n. Zablokowane w ten sposób dziury ładują obszar typu p półprzewodnika dodatnio.
Wynika z tego, że rozdzielenie ładunków doprowadza do pojawienia się dodatkowej składowej pola elektrycznego, a zatem do powstania na złączu dodatkowej różnicy potencjałów, będącej dla zewnętrznego układu siłą elektromotoryczną. Powstała w ten sposób foto-SEM jest przyłożona w kierunku przewodzenia, co powoduje, że wysokość bariery potencjalnej odpowiednio zmniejsza się. Wielkość foto-SEM zależna jest od wartości strumienia świetlnego, padającego na fotoelement. Ogólny wzór na foto-SEM ma postać:
Przy czym: jt = eγBE; γ -ta część par które nie uległy rekombinacji i dotarły do złącza p-n; B - wydajność kwantowa, tzn. liczba par nośników wytworzonych przez jeden kwant; js - gęstość prądu w obwodzie, którego SEM jest wytworzona przez fotoogniwo. W przypadku gdy j=0 i to wzór przyjmuje postać
Natomiast przy małym stopniu wzbudzenia wzór uprości się do postaci:
2. Schemat układu pomiarowego.
Rw - oporność wewnętrzna fotoogniwa,
mV - miliwoltomierz o dużej oporności wewnętrznej,
robc - opornica dekadowa,
U - napięcie wyjściowe fotoogniwa,
μA - mikroamperomierz
3. Ocena dokładności pojedynczych pomiarów
Do pomiarów użyto:
a) miliamperomierz ΔI = 1 [μA]
b) podziałka do pomiaru odległości Δr = 5 [mm]
c) miliwoltomierz ΔU = 6 [mV]
4. Tabele pomiarowe
TABELA NR 1
Pomiary zależności napięcia U ogniwa od odległości r źródła światła. Pomiary wykonano dla filtrów: czerwonego, zielonego i niebieskiego.
Lp. |
Ucz [mV] |
Uz [mV] |
Un [mV] |
r [m] |
[ |
Δ |
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. |
324 314 303 293 282 273 263 255 246 238 228 |
336 324 315 302 292 281 270 260 256 222 210 |
226 211 193 181 169 159 148 141 133 127 118 |
0,20 0,22 0,24 0,26 0,28 0,30 0,20 0,34 0,36 0,38 0,40 |
25,00 20,66 17,36 14,79 12,76 11,11 9,77 8,65 7,72 6,93 6,25 |
1,25 0,94 0,72 0,57 0,46 0,37 0,31 0,25 0,21 0,18 0,16 |
TABELA NR 2
Pomiary zależności napięcia wyjściowego fotoogniwa od prądu obciążenia
Lp. |
Robc [kΩ] |
I [μA] |
ΔI [μA] |
U [V] |
ΔU [V] |
P [μW] |
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. |
100 90 80 70 60 50 40 30 20 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 |
3,2 3,5 4,0 4,5 5,3 6,3 7,8 10,1 14,6 25,7 27,8 30,2 33,1 36,6 40,8 45,8 52,1 59,9 68,8 |
1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 1 |
0,323 0,323 0,322 0,322 0,321 0,319 0,316 0,312 0,303 0,280 0,275 0,269 0,262 0,253 0,241 0,226 0,206 0,178 0,136 |
0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 0,006 |
1,034 1,131 1,288 1,449 1,701 2,010 2,465 3,151 4,424 7,196 7,645 8,124 8,672 9,260 9,833 10,351 10,733 10,662 9,357 |
5. Przykładowe obliczenia wyników pomiarowych
Dla danych z tabeli nr 1 pozycja 1
Dla danych z tabeli nr 2 pozycja 1
6. Rachunek błędów
Obliczenie błędu natężenia światła metodą różniczki logarytmicznej:
Dla danych zawartych w tabeli nr 1 pozycja 1:
Obliczenie błędu maksymalnego mocy fotoogniwa za pomocą różniczki logarytmicznej :
Dane z tabeli nr 2 pozycja 1:
7. Zestawienie wyników pomiarowych
Doświadczenie I
Lp. |
Ucz [mV] |
Uz [mV] |
Un [mV] |
r [m] |
[ |
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. |
324 ± 6 314 ± 6 303 ± 6 293 ± 6 282 ± 6 273 ± 6 263 ± 6 255 ± 6 246 ± 6 238 ± 6 228 ± 6 |
336 ± 6 324 ± 6 315 ± 6 302 ± 6 292 ± 6 281 ± 6 270 ± 6 260 ± 6 256 ± 6 222 ± 6 210 ± 6 |
226 ± 6 211 ± 6 193 ± 6 181 ± 6 169 ± 6 159 ± 6 148 ± 6 141 ± 6 133 ± 6 127 ± 6 118 ± 6 |
0,20 ± 0,005 0,22 ± 0,005 0,24 ± 0,005 0,26 ± 0,005 0,28 ± 0,005 0,30 ± 0,005 0,20 ± 0,005 0,34 ± 0,005 0,36 ± 0,005 0,38 ± 0,005 0,40 ± 0,005 |
25,00 ± 1,25 20,66 ± 0,94 17,36 ± 0,72 14,79 ± 0,57 12,76 ± 0,46 11,11 ± 0,37 9,77 ± 0,31 8,65 ± 0,25 7,72 ± 0,21 6,93 ± 0,18 6,25 ± 0,16 |
Doświadczenie II
Lp |
I [μA] |
U [mV] |
P [μW] |
1. 2. 3. 4. 5. 6. 7. 8. 9. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. |
3,2 ± 1,0 3,5 ± 1,0 4,0 ± 1,0 4,5 ± 1,0 5,3 ± 1,0 6,3 ± 1,0 7,8 ± 1,0 10,1 ± 1,0 14,6 ± 1,0 25,7 ± 1,0 27,8 ± 1,0 30,2 ± 1,0 33,1 ± 1,0 36,6 ± 1,0 40,8 ± 1,0 45,8 ± 1,0 52,1 ± 1,0 59,9 ± 1,0 68,8 ± 1,0 |
323 ± 6 323 ± 6 322 ± 6 322 ± 6 321 ± 6 319 ± 6 316 ± 6 312 ± 6 303 ± 6 280 ± 6 275 ± 6 269 ± 6 262 ± 6 253 ± 6 241 ± 6 226 ± 6 206 ± 6 178 ± 6 136 ± 6 |
1,034 ± 0,343 1,131 ± 0,344 1,288 ± 0,346 1,449 ± 0,349 1,701 ± 0,353 2,010 ± 0,357 2,465 ± 0,363 3,151 ± 0,373 4,424 ± 0,391 7,196 ± 0,434 7,645 ± 0,442 8,124 ± 0,450 8,672 ± 0,461 9,260 ± 0,473 9,833 ± 0,486 10,351 ± 0,501 10,733 ± 0,519 10,662 ± 0,537 9,357 ± 0,549 |
8. Uwagi i wnioski
Podczas wykonywania ćwiczenia zaobserwowano, że wraz ze zmniejszaniem się odległości r tzn. źródła światła i elementu fotoelektrycznego (fotoogniwa) wzrasta napięcie prądu samoindukcyjnego w fotoogniwie. Prąd fotoelektryczny rośnie ze wzrostem U tylko do pewnej wartości granicznej I, zwanej fotoprądem nasycenia.
W zależności od rodzaju filtru zmienia się wartość napięcia. Wynika to
z tego, że napięcie zależy od częstotliwości światła działającego na fotoogniwo.