wybrane zagadnienia s, Administracja-notatki WSPol, wybrane zagadnienia prewencji kryminalnej

Wykład I

Temat 1: Prewencyjne aspekty ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego

Prawne aspekty ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego w ujęciu ustawy o Policji
Działalność prewencyjna Policji - charakterystyka głównych zadań

Bezpieczeństwo- stan rzeczy charakteryzujący się brakiem zagrożeń (także potencjalnych) godzących w jego istnienie jako całości, jak również godzących w jego ustrój demokratyczny.

Porządek publiczny -stan umożliwiający normalne (sprawne) funkcjonowanie państwa oraz społeczeństwa, tj. zapewniający prawidłowe funkcjonowanie:

- instytucji publicznych (przede wszystkim państwowych - chroniąc je przed zachowaniami zakłócającymi ich działalność),

- oraz ochronę interesów jednostki (w szczególności poprzez przyznanie jej praw podmiotowych).

Bezpieczeństwo publiczne - to taki stan, w którym ogółowi obywateli indywidualnie nie oznaczonemu, żyjącemu w państwie i społeczeństwie, nie grozi żadne niebezpieczeństwo i to niezależnie od tego, jakie byłyby jego źródła.

Porządek publiczny - to stan bezpieczeństwa istniejący w społeczeństwie, stan niezakłóconego panowania porządku prawnego albo też z punktu widzenia podmiotowego, stan świadomości społeczeństwa o istnieniu takiego stanu.

Rodzaje bezpieczeństwa:

powszechne, 2. państwa, 3. publiczne, 4. osobiste, 5. prawne, 6. ekonomiczne.

ORGANY BEZPIECZEŃSTWA W ADMINISTRACJI PUBLICZNEJ

Minister Spraw Wewnętrznych

Ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego

Nadzór nad policją, strażą graniczną, strażą pożarną
Nadzór nad biurem ochrony rządu
Ochrona granic państwa
Koordynowanie działań w sprawach klęsk żywiołowych
Koordynowanie działań w zakresie ochrony tajemnicy państwowej i służbowej

Informacje dotyczące Bezpieczeństwa Publicznego musi przekazywać premierowi i prezydentowi.

Ministrowi Spraw Wewnętrznych podlegą między innymi:

Biuro Ochrony Rządu
Straż Graniczna
Policja
PSP

Policja to umundurowana i uzbrojona formacja służąca społeczeństwu i przeznaczona do ochrony bezpieczeństwa ludzi oraz do utrzymywania bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Policja składa się z następujących rodzajów służb:

kryminalnej,
prewencyjnej
wspomagającej działalność Policji
w zakresie organizacyjnym, logistycznym i technicznym (logistyka).

POLICJA ZADANIA:

1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;

2) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego, w tym zapewnienie spokoju w miejscach publicznych oraz w środkach publicznego transportu i komunikacji publicznej, w ruchu drogowym i na wodach przeznaczonych do powszechnego korzystania;

3) inicjowanie i organizowanie działań mających na celu zapobieganie popełnianiu przestępstw i wykroczeń oraz zjawiskom kryminogennym i współdziałanie w tym zakresie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi;

4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców;

5) nadzór nad strażami gminnymi (miejskimi) oraz nad specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi w zakresie określonym w odrębnych przepisach;

6) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych;

7) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;

8) gromadzenie, przetwarzanie i przekazywanie informacji kryminalnych;

9) (uchylony);

10) prowadzenie bazy danych zawierającej informacje o wynikach analizy kwasu dezoksyrybonukleinowego (DNA);

1,2 - patrol, obchód wywiad, prewencja kryminalna, działalność interwencyjne

3 - programy profilaktyczne spotkanie ze społeczeństwem, współpraca z mediami , programowanie i promowanie skutecznych sposobów zabezpieczenia mienia, kształtowanie wizerunku Policji

4 - działalność interwencyjna - korzystanie z uprawnień działań represyjnych(Mandaty Karne Kredytowany, wnioski)oraz pozakarne środki oddziaływania wychowawczego(pouczenia), ujawnianie nieletnich sprawców czynów karalnych oraz zagrożonych demoralizacją

6- kontrola przestrzegania prawa miejscowego, doprowadzanie do PTOZ

7- wspólne przedsięwzięcia w sferach przygranicznych, szkolenia, praktyki

Działalność prewencyjna Policji:

1) ochrona życia i zdrowia ludzi oraz mienia przed bezprawnymi zamachami naruszającymi te dobra;

4) wykrywanie przestępstw i wykroczeń oraz ściganie ich sprawców;

5) kontrola przestrzegania przepisów porządkowych
i administracyjnych związanych z działalnością publiczną lub obowiązujących w miejscach publicznych;

6) współdziałanie z policjami innych państw oraz ich organizacjami międzynarodowymi na podstawie umów i porozumień międzynarodowych oraz odrębnych przepisów;

Temat 2: Policja w systemie bezpieczeństwa i porządku publicznego

Struktura organizacyjna służby prewencyjnej w Policji i jej rola w systemie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego;
Rodzaje działań prewencyjnych:

- represyjne

- kreatywne

Rola Policji w zakresie:

- przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich;

- w przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie - procedura „Niebieskiej Karty”.

Działalność interwencyjna Policji.

W służbie prewencyjnej Policji oraz służbie Lotnictwo Policji, komórki noszą nazwy:

prewencji, prewencji kryminalnej, profilaktyki społecznej, współpracy z samorządami, wykroczeń, wywiadowcza, patrolowa, interwencyjna lub patrolowo-interwencyjna, sztab Policji, stanowisko kierowania, zintegrowane stanowisko kierowania, dyżurnych, organizacji służby, zarządzania kryzysowego, spraw obronnych, operacyjna, operacji policyjnych, negocjacji policyjnych, antyterrorystyczna, minersko-pirotechniczna, zabezpieczenia lotniska, ruchu drogowego, kontroli ruchu drogowego, obsługi zdarzeń drogowych, przestępstw w ruchu drogowym, zabezpieczenia autostrad, dzielnicowych, konwojowa, policji sądowej, ochronna, nieletnich i patologii, izba dziecka, przewodników psów służbowych, prewencji na wodach, lotnictwa Policji, pilotów, techniczna, obsługi technicznej, konna, postępowań w sprawach cudzoziemców, strzeżony ośrodek dla cudzoziemców, pomieszczenie dla osób zatrzymanych, areszt w celu wydalenia, postępowań administracyjnych, pozwoleń na broń, ochrony osób i mienia, specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, ochrony placówek dyplomatycznych.

Biuro Prewencji

Wydział ds. Zabezpieczenia Prewencyjnego
Wydział Konwojowy
Wydział ds. Nieletnich, Patologii i Profilaktyki
Wydział Nadzoru nad SUFO
Zespół Ogólny

Biuro Ruchu Drogowego

Wydział Nadzoru i Koordynacji
Wydział Profilaktyki i Analiz
Sekcja Ogólna
Samodzielne Stanowisko ds. obsługi Prawnej

Główny Sztab Policji

Zarząd Lotnictwa Policyjnego
Wydział Operacyjny
Wydział Zarządzania Kryzysowego
Wydział Służby Dyżurnej
Zespół Obsługi

Biuro Operacji Antyterrorystycznych

Wydział Bojowy I
Wydział Bojowy II
Wydział Bojowy III
Wydział Bojowy IV
Wydział Snajpersko-Rozpoznawczy
Wydział Koordynacji i szkolenia
Wydział Wsparcia Technicznego
Sekcja Negocjacji
Sekcja Ogólna

Wydział Prewencji KWP Lublin

Zespół ds. prewencji
Zespół ds. koordynacji służby w PDOZ
Zespół ds. wykroczeń
Zespół ds. nieletnich i patologii
Zespół ds. prewencji kryminalnej
Izba Dziecka
Stanowisko ds. obsługi sekretariatu

DZIAŁANIA PREWENCYJNE

a) zapewnienie osobom zamieszkałym na obszarze powiatu bezpieczeństwa i porządku w miejscach publicznych,

b) zwalczanie przestępczości,

c) ujawnianie, zapobieganie i zwalczanie zjawisk patologii społecznej, zwłaszcza wśród dzieci i młodzieży,

d) zapewnienie mieszkańcom możliwości sygnalizowania lub zgłaszania Policji o zdarzeniach i sytuacjach zagrażających bezpieczeństwu ludzi i mienia albo porządkowi publicznemu, a także stworzenie warunków umożliwiających natychmiastową reakcję Policji na takie sygnały lub zgłoszenia,

e) organizowanie, koordynowanie i wykonywanie czynności patrolowych, interwencyjnych oraz ochronnych,

f) edukacja mieszkańców w zakresie uwarunkowań dotyczących utrzymywania porządku i bezpieczeństwa publicznego oraz aktywnego udziału w przedsięwzięciach profilaktycznych podejmowanych na obszarze powiatu,

g) kreowanie w społecznościach lokalnych pozytywnego wizerunku Policji oraz podejmowanych przez Policję działań na rzecz poprawy bezpieczeństwa i porządku publicznego;

DZIAŁANIA PREWENCYJNE

organizowanie, wykonanie, nadzór i kontrola działań Policji
w zakresie pełnienia służby przez policjantów służby prewencyjnej;
ochrona bezpieczeństwa ludzi oraz porządku publicznego
w komunikacji publicznej oraz na obszarach wodnych;
współdziałanie w zakresie zapobiegania i zwalczania przestępczości z funkcjonującymi na obszarze powiatu organami ochrony prawnej, a także współdziałanie w zakresie profilaktyki wychowawczej i edukacji z organami administracji publicznej, organizacjami społecznymi oraz mediami;
analizowanie zjawisk kryminogennych oraz rozpoznanych zagrożeń przestępczością, ze szczególnym uwzględnieniem zjawisk patologicznych dotyczących dzieci i młodzieży;

KREATYWNOŚĆ

Kreatywność (postawa twórcza; od łac. creatus czyli twórczy) - proces umysłowy pociągający za sobą powstawanie nowych idei, koncepcji, lub nowych skojarzeń, powiązań z istniejącymi już ideami i koncepcjami.

Myślenie kreatywne, to myślenie prowadzące do uzyskania oryginalnych i stosownych rozwiązań. Alternatywna, bardziej codzienna definicja kreatywności mówi, że jest to po prostu zdolność tworzenia czegoś nowego.

Kreatywność polega na odpowiednim zintegrowaniu własnych umiejętności w celu zwrócenia ich na drogę dotychczas nieznaną

i stworzeniu w ten sposób nowej wartości.

DZIAŁANIA KREATYWNE

Szkolenie (świadome wpajanie wiedzy i umiejętności
w określonych dziedzinach,
Przekonywanie (wskazywanie argumentów przemawiających za wyborem określonego zachowania),
Informowanie ( przekazywanie wiadomości uzupełniających wiedzę uzyskaną przy zastosowaniu innych metod),
Przetwarzanie (wprowadzanie takich zmian w środowisku, które sprzyjają zachowaniom poprawnym).

Działania destruktywne/represyjne

Uniemożliwianie (odcinanie możliwości lub utrudnianie podejmowania określonych zachowań - np. rozprowadzania narkotyków, dokonywania kradzieży z włamaniem),
Wytłumianie ( reagowanie sankcją negatywną na zachowanie przestępne),
Zagrażanie ( zapowiadanie reakcji negatywnej na określone zachowanie).

PRZCIWDZIAŁANIE DEMORALIZACJI I PRZESTĘPCZOŚCI NIELETNICH

"demoralizacja" - stan lub proces polegający na przejawianiu przez nieletniego negatywnych zachowań, a w szczególności:

a) naruszanie zasad współżycia społecznego,

b) popełnienie czynu zabronionego,

c) systematyczne uchylanie się od obowiązku szkolnego lub kształcenia zawodowego,

d) używanie alkoholu lub innych środków w celu wprowadzenia się w stan odurzenia,

e) uprawianie nierządu,

f) włóczęgostwo,

g) udział w grupach przestępczych,

h) inne zachowanie naruszające przyjęte normy prawne i społeczne.

Przepisy ustawy stosuje się w zakresie:

1) zapobiegania i zwalczania demoralizacji - w stosunku do osób, które nie ukończyły lat 18,

2) postępowania w sprawach o czyny karalne - w stosunku do osób, które dopuściły się takiego czynu po ukończeniu lat 13, ale nie ukończyły lat 17,

3) wykonywania środków wychowawczych lub poprawczych - w stosunku do osób, względem których środki te zostały orzeczone, nie dłużej jednak niż do ukończenia przez te osoby lat 21.

"czynie karalnym" - rozumie się przez to czyn zabroniony przez ustawę jako:

a) przestępstwo lub przestępstwo skarbowe albo

b) wykroczenie określone w art. 51, 62 (1), 69, 74, 76, 85, 87, 119, 122, 124, 133 lub 143 Kodeksu wykroczeń.

W zakresie przeciwdziałania demoralizacji i przestępczości nieletnich Policja zobowiązana jest w szczególności do:

1) wykrywania popełnionych przez nieletnich czynów karalnych oraz wykonywania czynności w postępowaniu wyjaśniającym;

2) ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń popełnionych na szkodę nieletnich lub wspólnie z nimi;

3) ujawniania źródeł demoralizacji i przestępczości nieletnich;

4) ujawniania i rozpoznawania przypadków braku opieki nad nieletnimi bądź zaniedbań opiekuńczo - wychowawczych i podejmowania właściwych działań;

5) przekazywania do sądu rodzinnego informacji i materiałów w sprawach nieletnich, wskazujących na potrzebę wszczęcia postępowania przewidzianego w ustawie o postępowaniu w sprawach nieletnich lub kodeksie rodzinnym i opiekuńczym;

6) inicjowania i prowadzenia wspólnie z organami państwowymi, samorządowymi i organizacjami społecznymi działań profilaktycznych zmierzających do minimalizacji zagrożeń wśród nieletnich;

7) prowadzenia działań prewencyjnych ukierunkowanych na zapobieganie demoralizacji i przestępczości nieletnich.

Działania prewencyjne policjantów wobec nieletnich i osób wpływających demoralizująco na ich rozwój obejmują:

1) patrolowanie oraz obchód:

a) rejonów szkól i placówek opiekuńczo-wychowawczych,

b) miejsc grupowania się młodzieży,

c) miejsc, w których odbywają się imprezy masowe z udziałem nieletnich;

2) legitymowanie nieletnich pozostających bez opieki, przebywających w porze nocnej w miejscach i okolicznościach, w których mogą stać się ofiarami (sprawcami) przestępstwa lub wykroczenia;

3) ujawnianie przypadków sprzedaży i podawania alkoholu lub sprzedaży wyrobów tytoniowych nieletnim;

4) reagowanie na każdą sytuację przestępczego zachowania lub naruszającą dobro dziecka;

5) inne czynności podejmowane stosownie do występujących zagrożeń.

Policjant, wykonując czynności służbowe, w ramach których uzyskał informacje o okolicznościach świadczących o demoralizacji nieletniego lub popełnionym przez niego czynie karalnym, ma obowiązek udokumentowania tej informacji w formie notatki służbowej. Kopię notatki policjant przekazuje komórce do spraw nieletnich i patologii w swojej macierzystej jednostce Policji.

Wykład II

TEMAT 3: SPECJALISTYCZNE UZBROJONE FORMACJE OCHRONNE

Rodzaje specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych (SUFO):

Podstawy prawne ich funkcjonowania
Tryb powoływania SUFO

Zakres zadań i uprawnień poszczególnych SUFO
Działania prewencyjne specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych w systemie ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego
Współdziałania Policji z SUFO:

zakres, przedmiot,
formy współdziałania

Nadzór Policji nad SUFO.
Zasady, warunki i przypadki stosowania środków przymusu bezpośredniego i broni palnej przez wybrane SUFO.

1. Rodzaje specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych (SUFO):

specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne

wewnętrzne służby ochrony oraz przedsiębiorców, którzy uzyskali koncesje na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, posiadających pozwolenie na broń na okaziciela, wydane na podstawie odrębnych przepisów;

Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi
w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji.

Wewnętrzne służby ochrony podlegają kierownikowi jednostki lub osobie pisemnie
przez niego upoważnionej, bezpośrednio podporządkowanej temu kierownikowi.

Właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji może, w drodze decyzji administracyjnej, wydać zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony w jednostce, w skład której nie wchodzą obszary, obiekty i urządzenia umieszczone w ewidencji, o której mowa w art. 5 ust. 5, na wniosek kierowników tych jednostek, uzasadniony ważnym interesem gospodarczym lub publicznym.

OBSZARY, OBIEKTY, URZĄDZENIA I TRANSPORTY PODLEGAJĄCE OBOWIĄZKOWEJ OCHRONIE

Obszary, obiekty, urządzenia i transporty ważne dla obronności, interesu gospodarczego państwa, bezpieczeństwa publicznego i innych ważnych interesów państwa podlegają obowiązkowej ochronie przez SUFO lub odpowiednie zabezpieczenie techniczne.

1) w zakresie obronności państwa w szczególności:

a) zakłady produkcji specjalnej oraz zakłady, w których prowadzone są prace naukowo-badawcze lub konstruktorskie w zakresie takiej produkcji,

b) zakłady produkujące, remontujące i magazynujące uzbrojenie, urządzenia i sprzęt wojskowy,

c) magazyny rezerw państwowych;

2) w zakresie ochrony interesu gospodarczego państwa w szczególności:

a) zakłady mające bezpośredni związek z wydobyciem surowców mineralnych o strategicznym znaczeniu dla państwa,

b) porty morskie i lotnicze,

c) banki i przedsiębiorstwa wytwarzające, przechowujące bądź transportujące wartości pieniężne w znacznych ilościach;

3) w zakresie bezpieczeństwa publicznego w szczególności:

a) zakłady, obiekty i urządzenia mające istotne znaczenie dla funkcjonowania aglomeracji miejskich, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia i zdrowia ludzi oraz środowiska, w szczególności elektrownie i ciepłownie, ujęcia wody, wodociągi i oczyszczalnie ścieków,

b) zakłady stosujące, produkujące lub magazynujące w znacznych ilościach materiały jądrowe, źródła i odpady promieniotwórcze, materiały toksyczne, odurzające, wybuchowe bądź chemiczne o dużej podatności pożarowej lub wybuchowej,

c) rurociągi paliwowe, linie energetyczne i telekomunikacyjne, zapory wodne i śluzy oraz inne urządzenia znajdujące się w otwartym terenie, których zniszczenie lub uszkodzenie może stanowić zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, środowiska albo spowodować poważne straty materialne;

4) w zakresie ochrony innych ważnych interesów państwa w szczególności:

a) zakłady o unikalnej produkcji gospodarczej,

b) obiekty i urządzenia telekomunikacyjne, pocztowe oraz telewizyjne i radiowe,

c) muzea i inne obiekty, w których zgromadzone są dobra kultury narodowej,

d) archiwa państwowe.

Zezwolenie na utworzenie wewnętrznej służby ochrony, nie może być wydane, jeżeli:

1) plan ochrony nie zawiera informacji wymaganych informacji;

2) jednostka wnioskująca nie zapewnia spełnienia warunków wynikających z przepisów wydanych na podstawie ustawy.

Wewnętrzne służby ochrony w jednostkach nie podlegających obowiązkowej ochronie tworzy się po uzyskaniu zezwolenia wydanego przez właściwego terytorialnie komendanta wojewódzkiego Policji.

Kierownik jednostki, który bezpośrednio zarządza obszarami, obiektami i urządzeniami podlegającymi obowiązkowej ochronie, powołuje wewnętrzną służbę ochrony w terminie 3 miesięcy od dnia uzgodnienia planu ochrony.

Powołanie wewnętrznych służb ochrony potwierdza protokół sporządzony przez komisję. Protokół podpisują wszyscy członkowie komisji.

Komisję powołuje właściwy terytorialnie komendant wojewódzki Policji.

W skład komisji wchodzą:

1) przedstawiciel komendanta wojewódzkiego Policji jako przewodniczący komisji,

2) dwie osoby wyznaczone przez kierownika jednostki jako członkowie komisji.

Strukturę organizacyjną wewnętrznej służby ochrony, w zależności od rodzaju i wielkości jednostki, mogą tworzyć:

1) oddziały,

2) pododdziały,

3) samodzielne posterunki.

2. W zależności od składu struktury organizacyjnej w wewnętrznej służbie ochrony można tworzyć następujące stanowiska służbowe:

1) szef ochrony,

2) zastępca szefa ochrony,

3) dowódca zmiany,

4) starszy wartownik-konwojent,

5) wartownik-konwojent,

6) młodszy wartownik-konwojent.

Nazwę wewnętrznej służby ochrony tworzy kierownik jednostki, w której ta służba działa, uwzględniając rodzaj działalności lub charakter produkcji jednostki, albo nazwę chronionego obszaru, obiektu lub urządzenia.

Nazwa WSO rozpoczyna się od wyrazu "Straż" lub "Służba".

Podjęcie działalności gospodarczej
w zakresie usług ochrony osób i mienia wymaga uzyskania koncesji, określającej zakres i formy prowadzenia tych usług.

Koncesji nie wymaga działalność gospodarcza w zakresie, zabezpieczenia technicznego,

jeżeli nie dotyczy obszarów, obiektów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie.

Minister Spraw Wewnętrznych i Administracji po zasięgnięciu opinii właściwego komendanta wojewódzkiego Policji, jest organem właściwym do udzielenia, odmowy udzielenia, ograniczenia zakresu działalności gospodarczej lub formy usług oraz cofania koncesji na działalność gospodarczą
w zakresie usług ochrony osób i mienia.

Koncesji udziela się :

przedsiębiorcy będącym osobą fizyczną, jeżeli osoba ta posiada licencję drugiego stopnia

- pracownika ochrony fizycznej lub

- pracownika zabezpieczenia technicznego

przedsiębiorcy innego niż osoba fizyczna, jeżeli wymaganą licencję, posiada co najmniej jedna osoba będąca wspólnikiem spółki cywilnej, jawnej lub komandytowej, członkiem zarządu, prokurentem lub pełnomocnikiem ustanowionym przez przedsiębiorcę do kierowania działalnością określoną w koncesji.

Organ koncesyjny może odmówić udzielenia koncesji lub ograniczyć jej zakres w stosunku do wniosku o udzielenie koncesji albo odmówić zmiany koncesji:

1) gdy przedsiębiorca nie spełnia określonych w ustawie warunków wykonywania działalności objętej koncesją;

2) ze względu na zagrożenie obronności i bezpieczeństwa państwa oraz bezpieczeństwa lub dóbr osobistych obywateli;

3) przedsiębiorcy, któremu w ciągu ostatnich trzech lat cofnięto koncesję na działalność określoną ustawą z przyczyn wymienionych w art. 22 ust. 1 pkt 1, (zakaz działalności) ust. 2 i 3, Ustawy lub przedsiębiorcę reprezentuje osoba, która była osobą uprawnioną do reprezentowania innego przedsiębiorcy lub była jej pełnomocnikiem ustanowionym do kierowania działalnością określoną w koncesji, a jej działalność spowodowała wydanie decyzji cofającej koncesję temu przedsiębiorcy;

4) przedsiębiorcy, którego w ciągu ostatnich trzech lat wykreślono z rejestru działalności regulowanej z powodu złożenia oświadczenia niezgodnego ze stanem faktycznym;

5) gdy w stosunku do przedsiębiorcy otwarto likwidację albo ogłoszono upadłość

Przedsiębiorca obowiązany jest:

1) oznaczyć pracowników ochrony w sposób jednolity, umożliwiający ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego;

2) zapewnić noszenie ubioru przez pracowników ochrony, umożliwiającego ich identyfikację oraz identyfikację podmiotu zatrudniającego w przypadkach noszenia
broni palnej

Wykonywanie czynności związanych z ochroną osób i mienia wymaga posiadania
licencji pracownika ochrony fizycznej lub pracownika zabezpieczenia technicznego.

Licencje wydaje, odmawia wydania, zawiesza i cofa, w formie decyzji administracyjnej, właściwy ze względu na miejsce zamieszkania osoby komendant wojewódzki Policji.

Licencje wydaje się na czas nieokreślony.

Za wydanie licencji pobiera się opłatę.

Rodzaje licencji:

licencja pierwszego stopnia
pracownika ochrony fizycznej,
licencja drugiego stopnia

pracownika ochrony fizycznej,

licencja pierwszego stopnia

pracownika zabezpieczenia technicznego

licencja drugiego stopnia

pracownika zabezpieczenia technicznego

2. ZAKRES ZADAŃ I UPRAWNIEŃ POSZCZEGÓLNYCH SUFO

Do zakresu działania wewnętrznej służby ochrony należy:

1) zapewnienie bezpieczeństwa osób znajdujących się w granicach chronionych obszarów i obiektów jednostki,

2) ochrona obiektów, pomieszczeń i urządzeń jednostki przed dostępem do nich osób nieuprawnionych,

3) ochrona mienia jednostki przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem,

4) konwojowanie mienia jednostki,

5) zapobieganie zakłóceniom porządku na terenie jednostki oraz powiadamianie kierownika jednostki o zdarzeniach powodujących naruszenie porządku,

6) ujawnianie faktów dewastacji mienia jednostki,

7) niezwłoczne powiadamianie organów ścigania
o czynach przestępnych zaistniałych na terenie jednostki zabezpieczanie miejsca ich popełnienia do czasu przybycia organów ścigania.

Do zakresu działania wartowników-konwojentów, należy:

1) utrzymywanie w gotowości do natychmiastowego użycia przydzielonej broni, środków przymusu bezpośredniego oraz innego wyposażenia,

2) wykonywanie zadań wynikających z tabeli służby i innej dokumentacji ochronnej,

3) wykonywanie poleceń przełożonych służbowych.

Pracownicy wewnętrznej służby ochrony mogą być wyposażeni i uzbrojeni w środki przymusu bezpośredniego i broń palną w ilości umożliwiającej wykonywanie ich zadań,

Wewnętrzne służby ochrony, powołane przez przedsiębiorców, mogą wykonywać usługi w zakresie ochrony osób i mienia po uzyskaniu przez nich koncesji.

Licencja pracownika ochrony fizycznej pierwszego stopnia wymagana jest do wykonywania czynności bezpośredniej ochrony fizycznej:

a) stałej lub doraźnej,

b) polegającej na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,

c) polegającej na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych

Licencja pracownika ochrony fizycznej drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności, do których upoważnia licencja I stopnia oraz do:

1) opracowywania planu ochrony;

2) organizowania i kierowania zespołami pracowników ochrony fizycznej.

Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia upoważnia do:

a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,

b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.

Licencja pracownika zabezpieczenia technicznego drugiego stopnia upoważnia do wykonywania czynności przewidzianych dla pracownika zabezpieczenia technicznego pierwszego stopnia oraz do:

1) opracowywania projektów zabezpieczenia technicznego;

2) organizowania i kierowania zespołami pracowników zabezpieczenia technicznego.

Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) ustalania uprawnień do przebywania na obszarach lub w obiektach chronionych oraz legitymowania osób, w celu ustalenia ich tożsamości;

2) wezwania osób do opuszczenia obszaru lub obiektu w przypadku stwierdzenia braku uprawnień do przebywania na terenie chronionego obszaru lub obiektu albo stwierdzenia zakłócania porządku;

3) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji;

4) stosowania środków przymusu bezpośredniego, w przypadku zagrożenia dóbr powierzonych ochronie lub odparcia ataku na pracownika ochrony;

5) użycia broni palnej

Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia poza granicami chronionych obiektów i obszarów ma prawo do:

1) ujęcia osób stwarzających w sposób oczywisty bezpośrednie zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzkiego, a także dla chronionego mienia, w celu niezwłocznego oddania tych osób Policji;

2) użycia podczas konwojowania wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej, w przypadku gwałtownego, bezprawnego zamachu na konwojowane wartości lub osoby je ochraniające.

3. DZIAŁANIA PREWENCYJNE SUFO W SYSTEMIE OCHRONY BEZPIECZEŃSTWA I PORZĄDKU PUBLICZNEGO

1. Bezpośrednia ochrona fizyczna:

a) stała lub doraźna,

b) polegająca na stałym dozorze sygnałów przesyłanych, gromadzonych i przetwarzanych w elektronicznych urządzeniach i systemach alarmowych,

c) polegająca na konwojowaniu wartości pieniężnych oraz innych przedmiotów wartościowych lub niebezpiecznych.

2) zabezpieczenia techniczne, polegające na:

a) montażu elektronicznych urządzeń i systemów alarmowych, sygnalizujących zagrożenie chronionych osób i mienia, oraz eksploatacji, konserwacji i naprawach w miejscach ich zainstalowania,

b) montażu urządzeń i środków mechanicznego zabezpieczenia oraz ich eksploatacji, konserwacji, naprawach i awaryjnym otwieraniu w miejscach zainstalowania.

4. WSPÓŁDZIAŁANIE POLICJI Z SUFO

Współpraca formacji ochronnych z Policją polega w szczególności na:

1) wymianie informacji o zagrożeniach w zakresie bezpieczeństwa osób i mienia oraz zakłócania spokoju i porządku publicznego,

2) współdziałaniu w celu utrzymania spokoju i porządku publicznego podczas zgromadzeń, imprez artystycznych, rozrywkowych i sportowych, w zakresie określonym
w odrębnych przepisach,

3) współdziałaniu przy zabezpieczaniu miejsc popełnienia przestępstw i wykroczeń w granicach chronionych obszarów, obiektów lub urządzeń,

4) wzajemnych konsultacjach doskonalących metody współpracy.

5. NADZÓR POLICJI NAD SUFO

1. Minister Spraw Wewnętrznych
i Administracji może upoważnić Komendanta Głównego Policji do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia wymagającej koncesji.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny Policji może powierzać przeprowadzenie kontroli komendantom wojewódzkim Policji.

1. Minister właściwy do spraw wewnętrznych może upoważnić Komendanta Głównego SG do kontroli działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia dotyczących prawidłowości dokonywania kontroli bezpieczeństwa przeprowadzanej w krajowych portach lotniczych.

2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, Komendant Główny SG powierzyć przeprowadzenie kontroli komendantom oddziałów SG.

Komendant Główny Policji sprawuje nadzór nad działalnością specjalistycznych uzbrojonych formacji ochronnych, z zastrzeżeniem art. 44
i 44a, (MON i SG) w zakresie:

1) zasad i sposobów realizacji zadań ochrony osób i mienia;

2) sposobów użycia przez pracowników tych formacji środków przymusu bezpośredniego lub broni palnej;

3) posiadania przez pracowników ochrony niezbędnych kwalifikacji.

Nadzór, polega na:

1) kontroli organizacji i zasad działania, uzbrojenia, wyposażenia oraz współpracy
z innymi formacjami i służbami;

2) kontroli zgodności aktualnego stanu ochrony jednostki z planem ochrony;

3) wstępie na teren obszarów i obiektów, a także innych miejsc, w których jest prowadzona ochrona, oraz żądaniu wyjaśnień i udostępniania bądź wglądu w dokumentację ochronną;

4) wstępie na teren siedziby przedsiębiorcy prowadzącego działalność w zakresie ochrony osób i mienia, w takich dniach i godzinach, w jakich jest prowadzona lub powinna być prowadzona działalność;

5) wydawaniu pisemnych zaleceń mających na celu usunięcie stwierdzonych nieprawidłowości i dostosowanie działalności specjalistycznej uzbrojonej formacji ochronnej do przepisów prawa.

Kierownik jednostki, w skład której wchodzą obszary, obiekty i urządzenia chronione przez specjalistyczne uzbrojone formacje ochronne, lub osoba przez niego upoważniona są obowiązani do usunięcia w terminie określonym w zaleceniu uchybień i nieprawidłowości stwierdzonych podczas kontroli.

Funkcjonariuszowi Policji przysługuje prawo
do wykonywania czynności kontrolnych po okazaniu legitymacji służbowej i pisemnego upoważnienia

Organ koncesyjny cofa, w drodze decyzji administracyjnej, koncesję na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie usług ochrony osób i mienia, jeżeli:

1) wydano prawomocne orzeczenie zakazujące przedsiębiorcy wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją;

2) przedsiębiorca nie podjął w wyznaczonym terminie działalności objętej koncesją mimo wezwania organu koncesyjnego lub trwale zaprzestał wykonywania działalności gospodarczej objętej koncesją.

Organ koncesyjny cofa koncesję albo zmienia jej zakres, w przypadku gdy przedsiębiorca:

1) w wyznaczonym terminie nie usunął stanu faktycznego lub prawnego niezgodnego z warunkami określonymi w koncesji lub z przepisami regulującymi działalność gospodarczą objętą koncesją;

2) rażąco narusza warunki określone
w koncesji lub inne warunki wykonywania koncesjonowanej działalności gospodarczej, określone przepisami prawa.

3. Organ koncesyjny może cofnąć koncesję albo zmienić jej zakres ze względu na zagrożenie obronności
i bezpieczeństwa państwa lub bezpieczeństwa obywateli, a także w razie ogłoszenia upadłości przedsiębiorcy.

6. ZASADY, WARUNKI I PRZYPADKI STOSOWANIA ŚRODKÓW PRZYMUSU BEZPOŚREDNIEGO I BRONI PALNEJ PRZEZ SUFO

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobów użycia przez pracowników ochrony środków przymusu bezpośredniego.

ROZPORZĄDZENIE RADY MINISTRÓW z dnia 30 czerwca 1998 r. w sprawie szczegółowych warunków i sposobu postępowania pracowników ochrony przy użyciu broni palnej.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA SPRAW WEWNĘTRZNYCH
I ADMINISTRACJI z dnia 9 września 1998 r. w sprawie określenia rodzajów obiektów, w których mogą być stosowane paralizatory elektryczne.

Pracownik ochrony jest obowiązany do wezwania osoby

do zachowania się zgodnego z prawem oraz do uprzedzenia, że
w razie niepodporządkowania się wezwaniu zostaną użyte wobec niej środki przymusu bezpośredniego

Pracownik ochrony może odstąpić od wzywania osoby do zachowania zgodnego z prawem oraz od uprzedzenia o zastosowaniu środków przymusu bezpośredniego, jeżeli zwłoka groziłaby niebezpieczeństwem dla życia lub zdrowia pracownika ochrony lub innej osoby, a także chronionego mienia.

Pracownik ochrony odstępuje natychmiast
od stosowania środków przymusu bezpośredniego,
gdy osoba, wobec której użyto tych środków, podporządkowała się wydanym poleceniom.

Można stosować jednocześnie różne środki przymusu bezpośredniego, jeżeli jest to konieczne w celu podporządkowania się lub osiągnięcia zamierzonego celu

Siłę fizyczną stosuje się w celu odparcia zamachu na chronione osoby lub mienie, czynnej napaści na pracownika ochrony, obezwładnienia osoby, w związku ze zmuszeniem jej do wykonania polecenia lub w czasie ujmowania osoby, o której mowa w art. 36 ust. 1 pkt 3 ustawy.

Używając siły fizycznej, nie wolno zadawać uderzeń, chyba że pracownik ochrony działa w obronie koniecznej albo w celu odparcia zamachu na życie, zdrowie ludzkie lub chronione mienie.

Kajdanki można stosować wobec osób ujętych w celu udaremnienia ucieczki albo zapobieżenia czynnej napaści lub czynnemu oporowi.

Kajdanek nie stosuje się wobec osób, których wygląd wskazuje na wiek poniżej 17 lat, z wyjątkiem nieletnich w wieku powyżej 16 lat podejrzanych o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu.

Osobie ujętej, w stosunku do której nie stosuje się szczególnych środków ostrożności, kajdanki zakłada się na ręce trzymane z przodu.

Kajdanki można założyć na ręce trzymane z tyłu osobie o silnej budowie ciała, podejrzanej o popełnienie przestępstwa przeciwko życiu lub zdrowiu.

Kajdanki powinny być założone tak, aby nie tamowały obiegu krwi.

Kajdanki powinno się, w miarę możliwości, zakładać
w pomieszczeniach zamkniętych lub w miejscach odosobnionych, przy udziale dwóch pracowników ochrony, z których jeden zakłada kajdanki, a drugi wykonuje czynności ubezpieczające.

Pałka obronna wielofunkcyjna może być stosowana w razie:

1) odpierania czynnej napaści na pracownika ochrony lub pokonywania czynnego oporu,

2) odpierania zamachu na chronioną osobę,

3) przeciwdziałania kradzieżom lub niszczeniu mienia.

Pies obronny, jako środek przymusu bezpośredniego, może być wykorzystywany w przypadkach:

1) odpierania czynnej napaści na pracownika ochrony lub chronione osoby,

2) ujęcia osób.

Pies obronny powinien mieć założony kaganiec.
Nie dotyczy to przypadków, gdy pies obronny jest wykorzystywany wobec przestępcy posiadającego broń palną lub inne niebezpieczne narzędzia, w celu odparcia czynnej napaści.

Paralizatory elektryczne, broń gazową i ręczne miotacze gazu można stosować w przypadkach:

1) odpierania czynnej napaści na pracownika ochrony lub osoby chronione,

2) pokonywania czynnego oporu,

3) bezpośredniego pościgu za osobą podejrzaną o popełnienie przestępstwa przeciwko dobrom powierzonym ochronie,

4) przeciwdziałania kradzieżom lub niszczeniu mienia,

5) ujęcia osób.

Jeżeli wskutek zastosowania środka przymusu bezpośredniego nastąpiło pogorszenie stanu zdrowia osoby, pracownik ochrony jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pierwszej pomocy przedmedycznej, a w razie potrzeby lub na jej prośbę - podjąć niezwłoczne działania w celu zapewnienia pomocy lekarskiej.

BROŃ PALNA

Pracownik ochrony przy wykonywaniu zadań ochrony osób i mienia w granicach chronionych obiektów i obszarów ma prawo do użycia broni palnej w następujących przypadkach:

a) w celu odparcia bezpośredniego i bezprawnego zamachu na życie lub zdrowie pracownika ochrony albo innej osoby,

b) przeciwko osobie, która nie zastosowała się do wezwania natychmiastowego porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić może życiu lub zdrowiu pracownika ochrony albo innej osoby,

c) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną pracownikowi ochrony,

d) w celu odparcia gwałtownego bezpośredniego i bezprawnego zamachu na ochraniane osoby, wartości pieniężne oraz inne przedmioty wartościowe lub niebezpieczne.

Przez użycie broni palnej rozumie się oddanie strzału w kierunku osoby w celu jej obezwładnienia, po wyczerpaniu określonego przepisami trybu postępowania

Pracownik ochrony przed użyciem broni palnej jest obowiązany:

1) po okrzyku „pracownik ochrony" wezwać osobę do zachowania zgodnego z prawem, a w szczególności do natychmiastowego porzucenia broni lub niebezpiecznego narzędzia, odstąpienia od bezprawnych działań lub użycia przemocy,

2) w razie niepodporządkowania się wezwaniom określonym w pkt 1 zagrozić użyciem broni palnej okrzykiem "STÓJ - BO STRZELAM",

3) oddać strzał ostrzegawczy w górę, jeżeli nie zagraża to życiu lub zdrowiu pracownika ochrony lub innej osoby, a czynności określone w pkt 1 i 2 okażą się bezskuteczne.

Jeżeli wskutek użycia broni palnej nastąpiło zranienie osoby, pracownik ochrony jest obowiązany natychmiast udzielić tej osobie pomocy przedmedycznej, a w razie potrzeby - podjąć niezwłoczne działania w celu zapewnienia pomocy lekarskiej.

W przypadku zranienia osoby, oraz gdy w wyniku użycia broni palnej nastąpiła śmierć osoby lub szkoda w mieniu, pracownik ochrony jest obowiązany do:

1) zabezpieczenia, w miarę możliwości, śladów na miejscu zdarzenia i niedopuszczenia na to miejsce, do czasu przybycia Policji, osób postronnych,

2) ustalenia, w miarę możliwości, tożsamości osób będących świadkami zdarzenia,

3) niezwłocznego wezwania lekarza, w przypadku gdy nastąpiła śmierć lub podejrzenie śmierci osoby.

W każdym przypadku użycia broni palnej lub podjęcia czynności przed użyciem broni palnej pracownik ochrony jest obowiązany sporządzić pisemny meldunek

W każdym przypadku użycia broni palnej oraz oddania strzału ostrzegawczego pracownik ochrony jest obowiązany niezwłocznie powiadomić o tym bezpośredniego przełożonego oraz najbliższą jednostkę Policji

Wykład III

Temat 4: Działalność wybranych ogniw specjalistycznych w służbie prewencyjnej

Służba dzielnicowego
Funkcjonowanie służby konwojowej
Policja sądowa
Pomieszczenie dla osób zatrzymanych (PDOZ)

Ad.1 Służba dzielnicowego

Służbę dzielnicowego reguluje zarządzenie 528/07 KGP z dnia 06 czerwca 2007 r.

w sprawie form i metod wykonywania zadań przez dzielnicowego i kierownika rewiru dzielnicowych

Zakres zadań dzielnicowego

§ 8.

1. Dzielnicowy realizuje zadania w granicach przydzielonego mu rejonu służbowego.

2. Do zadań dzielnicowego należą, w szczególności:

1) prowadzenie rozpoznania przydzielonego mu rejonu służbowego pod względem osobowym, terenowym, zjawisk i zdarzeń mających wpływ na stan porządku i bezpieczeństwa publicznego;

2) realizowanie zadań z zakresu profilaktyki społecznej;

3) realizowanie zadań z zakresu ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń;

4) kontrolowanie przestrzegania prawa powszechnie obowiązującego oraz przepisów prawa miejscowego.

§ 9.

1.Dzielnicowy przeprowadzający rozpoznanie gromadzi niezbędne informacje dotyczące swojego rejonu służbowego, w szczególności w zakresie:

1) stosunków społeczno-ekonomicznych oraz struktury gospodarczej i środowiskowej;

2) lokalizacji, rozmiaru i natężenia zjawisk kryminogennych;

3) konfliktów społecznych oraz ich genezy;

4) planowanych doraźnie lub okresowo imprez, w tym imprez sportowych, kulturalnych, rozrywkowych i handlowych.

2. Informacje jawne, uzyskane w toku rozpoznania, dzielnicowy gromadzi w teczce rejonu.

3. Informacje mające szczególny wpływ na poziom bezpieczeństwa publicznego dzielnicowy przekazuje bezpośredniemu przełożonemu.

§ 10.

1. W ramach rozpoznania osobowego dzielnicowy na bieżąco zdobywa informacje o osobach zamieszkałych lub przebywających w jego rejonie służbowym, które ze względu na swoją przeszłość, aktualny tryb życia i zachowania stwarzają zagrożenie porządku i bezpieczeństwa publicznego, a w szczególności o osobach:

1) karanych oraz korzystających z przepustki lub przerwy w odbywaniu kary;

2) podejrzewanych o prowadzenie działalności przestępczej;

3) uzależnionych od alkoholu, narkotyków lub innych środków odurzających;

4) nieletnich zagrożonych demoralizacją i sprawców czynów karalnych.

2. Dzielnicowy w stosunku do osób, o których mowa w ust. 1, podejmuje następujące czynności:

1) prowadzi z nimi rozmowy profilaktyczne;

2) stosuje wobec nich środki oddziaływania wychowawczego i społecznego lub występuje o ich zastosowanie;

3) inicjuje działania w zakresie organizowania pomocy w umieszczeniu w zakładzie odwykowym, leczniczym lub opiekuńczym.

3. W ramach rozpoznania osobowego dzielnicowy powinien utrzymywać kontakty z osobami, które - z racji wykonywanego zawodu, pełnionej funkcji oraz w związku z ich działalnością społeczną lub zainteresowaniami - mogą mieć wpływ na funkcjonowanie środowiska lokalnego i dzięki którym mogą być podejmowane skuteczne działania zapobiegające popełnianiu przestępstw i wykroczeń.

4. Dzielnicowy powinien kontaktować się z osobami - potencjalnymi ofiarami przestępstw i wykroczeń - w celu wskazania im właściwych sposobów unikania zagrożenia.

§ 11.

Dzielnicowy prowadzi rozpoznanie terenowe następujących miejsc:

1) wymagających szczególnego nadzoru:

a) ze względu na nasilenie przestępczości narkotykowej i alkoholowej,

b) punktów gromadzenia się osób zagrażających porządkowi i bezpieczeństwu publicznemu, a także lokali uczęszczanych przez osoby podejrzewane o popełnianie przestępstw i wykroczeń,

c) bazarów i targowisk oraz okolic lokali gastronomicznych,

d) miejsc grupowania się nieletnich mogących stanowić zagrożenie bezpieczeństwa i porządku publicznego,

e) obiektów narażonych na działalność przestępczą ze względu na położenie, charakter produkcji lub świadczonych usług oraz atrakcyjność sprzedawanych lub magazynowanych towarów;

2) ulic, placów, dróg dojazdowych, podwórek, przejść między ulicami i domami, skwerów, parków, terenów leśnych, opuszczonych obiektów i urządzeń obrony cywilnej;

3) siedzib organów administracji publicznej, instytucji, organizacji politycznych i społecznych, spółdzielni i wspólnot mieszkaniowych oraz zarządów budynków komunalnych;

4) przedsiębiorstw i zakładów pracy, obiektów i placówek oświatowo-wychowawczych, kulturalnych, rozrywkowych, gastronomicznych, baz transportowych, inwestycji budowlanych, banków i placówek handlowych, w tym obiektów, obszarów i urządzeń podlegających obowiązkowej ochronie na podstawie odrębnych przepisów;

5) tras przebiegu linii komunikacji miejskiej i międzymiastowej, dworców, przystanków, stacji benzynowych, pogotowia technicznego, informacji turystycznej, hoteli, obiektów służby zdrowia i obiektów sportowych.

§ 12.

Na podstawie prowadzonego rozpoznania, dzielnicowy zgłasza kierownikowi rewiru dzielnicowych lub innemu policjantowi, o którym mowa w § 7, wnioski i propozycje, co do liczby oraz rozmieszczenia służb patrolowych i czasu pełnienia przez nie służby, z jednoczesnym wskazaniem propozycji konkretnych przedsięwzięć w stosunku do osób podejrzewanych o popełnianie przestępstw i wykroczeń.

§ 13.

Dzielnicowy realizuje zadania profilaktyki społecznej, w szczególności, przez:

1) inspirowanie i organizowanie działań i przedsięwzięć o charakterze profilaktycznym i prewencyjnym, współdziałając z innymi policjantami;

2) inicjowanie i uczestniczenie w spotkaniach organizowanych przez jednostki samorządu terytorialnego, szkoły lub organizacje mogące przyczynić się do poprawy bezpieczeństwa i porządku publicznego oraz zwalczania patologii;

3) informowanie mieszkańców o występujących zagrożeniach i udzielanie instrukcji o sposobach zabezpieczania się, zachowania się w określonych sytuacjach oraz organizowania się w celu poprawy bezpieczeństwa;

4) utrzymywanie kontaktu z ofiarami przestępstw oraz inicjowanie działań mających na celu rozwiązanie problemu strachu, a także organizowanie doradztwa dla tej grupy osób;

5) przeciwdziałanie przemocy w rodzinie.

§ 14.

W zakresie ścigania sprawców przestępstw i wykroczeń dzielnicowy jest obowiązany do:

1)natychmiastowego podjęcia niezbędnych czynności służbowych po uzyskaniu informacji lub ujawnieniu faktu popełnienia przestępstwa lub wykroczenia, w szczególności do:

a) udzielenia pomocy ofiarom - do momentu przybycia służb ratowniczych,

b) zabezpieczenia miejsca zdarzenia przed zatarciem śladów i dowodów - do momentu przybycia grupy operacyjno-dochodzeniowej,

c) ustalenia świadków zdarzenia, osób pokrzywdzonych oraz rysopisów sprawców;

2) podejmowania czynności zmierzających do ustalenia miejsca pobytu lub ujęcia osób poszukiwanych oraz do odzyskiwania przedmiotów utraconych w wyniku przestępstwa lub wykroczenia, bądź służących do ich popełnienia;

3) bieżącej analizy stanu bezpieczeństwa w swoim rejonie służbowym;

4) zbierania i przekazywania informacji mogących przyczynić się do ustalenia sprawcy czynu niedozwolonego i udowodnienia mu winy.

§ 15.

1.Zakres zadań dzielnicowego pełniącego służbę na terenach miejskich nie obejmuje:

1) prowadzenia postępowań sprawdzających i przygotowawczych;

2) prowadzenia spraw dotyczących osób poszukiwanych i zaginionych;

3) pełnienia takich form służby, jak:

a) konwojowa,

b) ochronna,

c) dyżurna,

d) dochodzeniowo - śledcza w dyspozycji dyżurnego jednostki organizacyjnej Policji.

2. Dzielnicowy pełniący służbę na terenach miejskich i pozamiejskich, na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Policji, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może być skierowany do pełnienia służby patrolowej pod warunkiem, że rejon patrolu obejmował będzie rejon służbowy tego dzielnicowego albo rejon służbowy tego dzielnicowego i rejon służbowy z nim sąsiadujący.

§ 16.

1. Dzielnicowy pełniący służbę na terenach pozamiejskich, na polecenie kierownika jednostki organizacyjnej Policji, w szczególnie uzasadnionych przypadkach, może:

1) prowadzić postępowania sprawdzające i przygotowawcze w sprawach o przestępstwa, popełnione w jego rejonie służbowym;

2) wykonywać zadania, o których mowa w § 15 ust. 1 pkt 3.

2. Komendant powiatowy (miejski, rejonowy) Policji określi katalog przestępstw, w związku z którymi dzielnicowy może prowadzić postępowania sprawdzające i przygotowawcze.

§ 18.

1. Dzielnicowy prowadzi:

1)notatnik służbowy;

2) teczkę rejonu, której wzór stanowi załącznik do niniejszego zarządzenia;

3) dokumentację, określoną w innych przepisach prawnych.

2. Dopuszcza się prowadzenie dokumentacji, o której mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, w formie elektronicznej.

Ad. 2. Funkcjonowanie służby konwojowej

Wykonywanie konwojów osób

§ 4

1. Konwój osób wykonują policjanci z komórki konwojowej właściwej ze względu na miejsce pobytu osoby konwojowanej albo policjanci służby kryminalnej w ramach prowadzonego postępowania przygotowawczego.

2. W przypadku braku możliwości realizacji konwoju zleconego przez sąd lub prokuratora, kierownik komórki konwojowej, o której mowa w ust. 1, występuje do właściwego komendanta wojewódzkiego (Stołecznego) Policji z wnioskiem o skierowanie do wykonania konwoju policjantów z innych komórek organizacyjnych Policji.

3. Jeżeli nie ma możliwości realizacji konwoju w sposób określony w ust. 2, należy o tym niezwłocznie powiadomić telefonicznie właściwy sąd lub prokuratora, a następnie przesłać pisemną informację o powodach niewykonania konwoju.

§ 5

1. Konwoje wykonuje się na podstawie:

1) pisemnego polecenia sądu, które zostało dostarczone do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 14 dni przed wskazanym w poleceniu terminem konwoju;

2) pisemnego polecenia prokuratora, które zostało dostarczone do jednostki organizacyjnej Policji nie później niż 7 dni przed wskazanym w poleceniu terminem konwoju.

2. Polecenia wykonania konwoju, które zostały dostarczone w terminach krótszych, niż określone w ust. 1, mogą być realizowane po wcześniejszych uzgodnieniach, jeżeli uzgodnienia te wskazują na obiektywne okoliczności uzasadniające wyjątkową pilność konwoju.

§ 6

1. Konwój wykonuje dwóch lub większa liczba policjantów, z użyciem policyjnego środka transportu lub publicznej komunikacji kolejowej.

2. W uzasadnionych przypadkach konwój może być wykonany pieszo przez jednego policjanta lub większą liczbę policjantów.

3. W przypadku stwierdzenia w zaświadczeniu, o którym mowa w § 3 ust. 2, że stan zdrowia osoby badanej nie pozwala na jej transportowanie w sposób określony w ust. 1 lub 2, konwój powinien być wykonany z użyciem odpowiedniego środka transportu sanitarnego oraz z zapewnioną na czas przewozu obsługą medyczną.

4. Decyzję o liczbie konwojentów wykonujących konwój podejmuje kierownik komórki konwojowej lub komórki organizacyjnej służby kryminalnej prowadzącej postępowanie przygotowawcze.

§ 7

1. Konwojenci powinni posiadać wyposażenie i uzbrojenie odpowiednie do rodzaju i okoliczności konwoju, a w szczególności:

1) kajdanki lub prowadnice;

2) broń palną i ręczny miotacz gazowy;

3) opatrunek osobisty i środki ochrony indywidualnej przed zakażeniem chorobami zakaźnymi.

2. Za właściwe wyposażenie i uzbrojenie konwojentów odpowiedzialny jest kierownik komórki organizacyjnej Policji wykonującej konwój.

§ 11

1. Konwojent jest obowiązany:

1) potwierdzić odprawę poprzedzającą konwój oraz opisać przebieg konwoju w notatniku służbowym;

2) wykonywać polecenia dowódcy konwoju;

3) sprawdzać osoby konwojowane w sytuacjach, o których mowa w § 9 ust. 1 pkt 5;

4) sprawdzać przed wejściem osób konwojowanych do toalet, czy nie znajdują się tam przedmioty mogące spowodować zagrożenie dla życia i zdrowia człowieka lub bezpieczeństwa konwoju;

5) pouczyć osoby konwojowane, w jakich sytuacjach jest prawnie dozwolone użycie wobec tych osób broni palnej i środków przymusu bezpośredniego;

6) obserwować zachowanie się osoby konwojowanej w celu zapobieżenia wydarzeniom nadzwyczajnym z udziałem tych osób;

7) uniemożliwić kontakty osób konwojowanych z osobami postronnymi bez pisemnej zgody uprawnionych podmiotów;

8) uniemożliwić kontakty wzajemne osób konwojowanych w przypadku wydania takiego polecenia przez podmioty uprawnione.

2. Konwojentowi nie wolno:

1) pozostawiać osoby konwojowane bez nadzoru i udzielać osobom postronnym informacji o konwoju lub osobach konwojowanych;

2) zdejmować osobom konwojowanym kajdanki lub prowadnice bez zgody dowódcy konwoju i przykuwać się kajdankami do osób konwojowanych;

3) podejmować czynności niezwiązane z wykonywaniem konwoju.

Ad.3. Policja sądowa

§ 3. Do szczegółowego zakresu zadań policji sądowej należy:

1) ochrona bezpieczeństwa i porządku publicznego w budynkach sądów oraz prokuratur;

2) ochrona życia i zdrowia sędziów, prokuratorów oraz innych osób, w związku z wykonywaniem przez nich czynności wynikających z realizacji zadań wymiaru sprawiedliwości;

3) wykonywanie czynności procesowych zlecanych przez sąd lub prokuratora;

4) wykonywanie zarządzeń porządkowych sądu, wydawanych w celu uniemożliwienia zachowania zakłócającego porządek rozprawy lub godzącego w powagę sądu;

5) konwojowanie i doprowadzanie osób na polecenie sądu, prokuratora i właściwego komendanta Policji;

6) ochrona pomieszczeń dla osób konwojowanych lub doprowadzonych do czynności procesowych, usytuowanych w sądach i prokuraturach, w celu uniemożliwienia samowolnego oddalenia się osób tam umieszczonych, bezprawnego wtargnięcia osób postronnych oraz zapobieżenia innym zdarzeniom niebezpiecznym w skutkach dla bezpieczeństwa i porządku publicznego albo zagrażającym uszkodzeniem lub utratą chronionego mienia.

§ 4. 1. Policja sądowa jest usytuowana w strukturze organizacyjnej komend wojewódzkich Policji i Komendzie Stołecznej Policji.

2. Komórki organizacyjne policji sądowej mogą być tworzone dla kilku sądów lub prokuratur, jeżeli jest to uzasadnione ich usytuowaniem i potrzebą zapewnienia efektywności działania.

3. Komendanci wojewódzcy Policji lub Komendant Stołeczny Policji, w porozumieniu z właściwymi prezesami sądów i prokuratorami, o których mowa w § 5 ust. 2, ustalą zasięg terytorialny oraz siedziby komórek organizacyjnych policji sądowej.

§ 5. 1. Policja sądowa przy wykonywaniu zadań współdziała z:

1) pracownikami sądów i prokuratur;

2) Służbą Więzienną;

3) specjalistycznymi uzbrojonymi formacjami ochronnymi realizującymi fizyczną i techniczną ochronę budynków, w których mieszczą się sądy i prokuratury.

2. Sposób współdziałania w zakresie, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, określa porozumienie zawarte pomiędzy właściwym komendantem wojewódzkim Policji lub Komendantem Stołecznym Policji a prezesem sądu okręgowego (apelacyjnego), wojewódzkiego sądu administracyjnego lub prokuratorem okręgowym (apelacyjnym), a w odniesieniu do Sądu Najwyższego i Naczelnego Sądu Administracyjnego - z Pierwszym Prezesem Sądu Najwyższego lub Prezesem Naczelnego Sądu Administracyjnego.

§ 6. Prezesi sądów okręgowych (apelacyjnych), wojewódzkich sądów administracyjnych i prokuratorzy okręgowi (apelacyjni) kierują do właściwego komendanta wojewódzkiego Policji lub Komendanta Stołecznego Policji wnioski i opinie dotyczące:

1) zagrożeń dla życia i zdrowia osób lub bezpieczeństwa i porządku publicznego w sądach i prokuraturach;

2) wykonywania zadań policji sądowej, o których mowa w § 3;

3) realizacji współdziałania, o którym mowa w § 5.

§ 7. 1. Pomieszczenia policji sądowej znajdują się w budynkach sądów, prokuratur lub w budynkach jednostek organizacyjnych Policji.

2. Koszty związane z utrzymaniem oraz wyposażeniem pomieszczeń policji sądowej znajdujących się w budynkach sądów lub prokuratur ponosi właściwy sąd lub właściwa prokuratura.

Ad.4. Pomieszczenia dla osób zatrzymanych

Są to pomieszczenia przeznaczone dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia.

Osoba wymagająca szczególnego nadzoru - umieszczoną w pomieszczeniu przeznaczonym dla osób zatrzymanych lub doprowadzonych w celu wytrzeźwienia osobę:

a) podejrzaną o, oskarżoną o lub skazaną za:

- popełnienie przestępstwa o charakterze terrorystycznym, przeciwko życiu, ze szczególnym okrucieństwem, z użyciem broni palnej lub materiałów wybuchowych,

- udział w zorganizowanej grupie przestępczej o charakterze zbrojnym,

b) która przejawia agresję wobec otoczenia, zdradza zamiar dokonania samouszkodzenia ciała lub ucieczki, może znajdować się w stanie apatii, bądź z innych przyczyn wymaga szczególnego nadzoru;

Pomieszczenia mogą być organizowane w komendach wojewódzkich (Stołecznej) Policji, komendach powiatowych (miejskich, rejonowych) Policji oraz, w zależności od potrzeb, w komisariatach Policji, w których służba pełniona jest przez dyżurnych tych jednostek całodobowo, w sposób ciągły.

Temat 5: Współdziałanie służby prewencyjnej z innymi służbami policyjnymi, podmiotami pozapolicyjnymi oraz policjami innych państw.

Cel, zakres i formy współdziałania
Współdziałanie z:

innymi służbami policyjnymi
podmiotami pozapolicyjnymi
policjantami innych państw

WYBRANE ZAGADNIENIA SŁUŻBY PREWENCYJNEJ