8. Fazy wzrostu włosa. Czynniki uszkadzające włosy.
Faza wzrostu (anagenowa).
-Faza przejściowa/inwolucji (katagenowa).
-Faza wypadania/spoczynku (telogenowa). Na szczęście każda łodyga włosa i mieszek włosowy mają swój własny niezależny cykl wzrostu, tak, że zazwyczaj nie traci się wszystkich włosów na raz. Przeciętnie wypada 100 włosów dziennie. Istnieje wiele czynników, mogących uszkadzać włosy. Można je podzielić na fizyczne, chemiczne i mechaniczne. Czynniki mechaniczne, to np. złe pielęgnowanie włosów (złe czesanie, pociąganie, ścisłe zaplatanie), fizyczne - to Np. promieniowanie ultrafioletowe, rentgenowskie, czy zbyt gorący strumień powietrza. Do czynników chemicznych możemy zaliczyć wiele kosmetyków niszczących włosów, metale ciężkie, czy niektóre leki.
16. Lini semen- działanie i zastosowanie
Siemię lniane jest jednym z najpopularniejszych środków medycyny naturalnej, jeśli chodzi o ilość i różnorodność zastosowań. Nasiona lnu są jednym z najbogatszych źródeł lignanów i kwasów tłuszczowych omega - 3. Nasiona posiadają ogromne wartości odżywcze oraz wywierają ogromny pozytywny wpływ na nasz organizm. Zawierają bardzo dużo substancji śluzowych, a także sporo oleistych. Posiada sporo białka w bardzo korzystnym zestawie aminokwasów i wiele mikroelementów. Siemię posiada działanie osłonowe oraz stabilizujące. Opis surowca: Surowcem są dojrzałe, wysuszone nasiona lnu zwyczajnego. Związki czynne: Surowiec zawiera śluz (3-6%) i glikozydy cyjanogenne np. linamaryna - znajduje się wewnątrz nasiona lnu. Surowiec zawiera ponad to sterole, olej tłusty i białko. Działanie: Mucilaginosum. Zewnętrznie surowiec ma działanie zmiękczające i przeciwzapalne. Wyciągi wodne z surowca zawierają śluz, który po podaniu doustnym powleka przełyk i ściany żołądka, utrzymuje się na nich przez długi czas i chroni przed środkami drażniącymi. Kiedyś podawano doustnie rozdrobnione nasiona, co wywoływało nieznaczne podrażnienie ścian jelit i pobudzenie ruchów perystaltycznych, ponadto spulchniały masy kałowe wskutek pęcznienia śluzu - pobudzało to do wypróżniania. Wyciągi wodne z nasion lnu zawierają śluz o dużej lepkości i odporności na czynniki hydrolizujące. Zewnętrznie jest stosowany jako środek osłaniający i w pewnym stopniu przeciwzapalny. Oleum lini- zawiera glicerydy nienasyconych kwasów tłuszczowych, uważanych za tzw. Wit F . olej tej łatwo resorbuje się w przewodzie pokarmowym, obniża poziom cholesterolu we krwi oraz działa regenerująco na skórę. Ekstrakty z nasion lnu wprowadzone do kosmetyków zapobiegają nadmiernemu wysuszaniu się skóry oraz osłaniają jej płaszcz lipidowy. Nadają jej niezbędna elastyczność, zdolność do szybkiej regeneracji i ziarninowania oraz odporność na czynniki zewnętrzne, termiczne, chemiczne i mechaniczne. Oleum Lini jest stosowany zewnętrznie jako składnik różnych preparatów dermatologicznych, często wraz z alantoniną lub azulanem, w leczeniu oparzeń I i II stopnia, suchości i pękaniu skóry, uszkodzeniu naskórka; wysypce alergicznej, swędzenie skóry, zaczerwienienie. Również na odleżyny, owrzodzenia żylakowe kończyn.
18. Hydrochinon- mechanizm działania, zastosowanie, bezpieczeństwo stosowania Hydrochinon jako środek usuwający przebarwienia znany jest od 1961 r, aczkolwiek odkrycie jego wybielających właściwości w odniesieniu do włosów nastąpiło już w 1936r. Odbarwiające działanie hydrochinonu nie polega na zmniejszeniu liczby melanocytów (komórek produkujących melaninę, odpowiedzialną między innymi za przebarwienia), lecz na hamowaniu, zachodzących z udziałem tyrozynazy wczesnych reakcji enzymatycznych, które prowadzą do produkcji melaniny. |
18. Hydrochinon- mechanizm działania, zastosowanie, bezpieczeństwo stosowania
Hydrochinon jako środek usuwający przebarwienia znany jest od 1961 r, aczkolwiek odkrycie jego wybielających właściwości w odniesieniu do włosów nastąpiło już w 1936r. Odbarwiające działanie hydrochinonu nie polega na zmniejszeniu liczby melanocytów (komórek produkujących melaninę, odpowiedzialną między innymi za przebarwienia), lecz na hamowaniu, zachodzących z udziałem tyrozynazy wczesnych reakcji enzymatycznych, które prowadzą do produkcji melaniny.
24. Aesculus hippocastanum- ciała czynne, działanie, zastosowanie Gatunek drzewa z rodziny kasztanowcowatych. Pochodzi z Półwyspu Bałkańskiego, jednak udomowienie sprawiło, że w całej Europie spotyka się sztuczne nasadzenia, w tym także w Polsce. W kwiatach występują flawonoidy, kumaryny, cukry, kwasy wielofenolowe, escyna i garbniki. Kora zawiera flawonoidy, trójterpeny, garbniki i związki kumarynowe. Natomiast w nasionach znajdują się związki kumarynowe, escyna i flawonoidy. Wskazania lecznicze na użytek wewnętrzny: Uszczelnia ściany naczyń włosowatych i zwiększa ich przepuszczalność do stanu normalnego dzięki zmniejszeniu kruchości naczyń. Usprawnia się przepływ krwi w naczyniach żylnych, co hamuje krzepliwość krwi i przeciwdziała powstawaniu zakrzepów wewnątrznaczyniowych. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie i łagodnie ściągająco. Garbniki zawarte w kasztanowcu wywierają na przewód pokarmowy działanie rozkurczowe, przeciwzapalne i łagodnie zapierające. Ułatwia wydalanie moczu przy przeroście prostaty. Właściwości lecznicze: -Hemoroidy, dolegliwości w okresie klimakterium, stany zapalne wątroby, gruczołu krokowego, miednicy mniejszej, żylaki nóg, żylak powrózka nasiennego, odmroziny, obrzęki skóry i tkanki podskórnej, obrzęki głośni, płuc, a nawet mózgu, krwiaki, zapalenie ścięgna, zakrzepowe zapalenie żył. -Zewnętrznie przetwory z kasztanowca podaje się w postaci okładów w leczeniu oparzeń, odmrożeń, ubytków naskórka, zapalenia naczyń włosowatych skóry. Intrakt ze świeżych niedojrzałych owoców leczy zakrzepy i zastoje żylne, nadmierną przepuszczalność naczyń, jest także stosowany w stanach zapalnych i nieżytowych żołądka i jelit. Działanie i zastosowanie: Wyciągi z kory i kwiatów kasztanowca zalecane są w niewydolności krążenia, żylakach (przede wszystkim w żylakach odbytu) i jako środki przeciwzapalne. Medycyna ludowa zaleca stosowanie nalewki z kwiatów do leczenia nieżytów przewodu pokarmowego, a także hemoroidów i żylaków nóg. W przypadku hemoroidów, żylaków, zakrzepów i zastojów żylnych, rozległych krwiaków, stłuczeń, a także przy biegunce, stanach skurczowych i nieżytach jelit i żołądka zażywa się odwar z kory, lub kwiatów. Aby go sporządzić bierzemy 1 łyżkę stołową suszu i zalewamy ją 1 szklanką wody, a następnie gotujemy pod przykryciem przez około 5 minut. Potem przecedzamy i pijemy w ciągu dnia w dawkach podzielonych. Tego samego odwaru możemy używać zewnętrznie do nasiadówek w hemoroidach oraz do okładów na odmrożenia i stłuczone miejsca.. Obolałe, zmęczone nogi można moczyć w odwarze z jaskółczego ziela, mielonych kasztanów i owoców jałowca (biorąc każdy ze składników w równych wagowo częściach). Od góry nogi należy okryć tak, aby para rozgrzała je całe. Potem szybko należy położyć się do łóżka, by nie dopuścić do ich gwałtownego schłodzenia. Nalewkę sporządzoną z zalanych spirytusem (wagowo musi być go dwa razy więcej) drobno utartych nasion można wcierać w chore miejsca w przypadku nerwo- i mięśniobóli oraz bólów reumatycznych. Odwar z łupiny nasiennej zalecany jest do płukania pochwy przy krwawieniach z niej (bez względu na przyczynę, z wyjątkiem krwawienia menstruacyjnego). |
W przypadku zapalenia żył zalecany jest do picia sok wyciśnięty ze świeżych kwiatów. Wyciągi z nasion, kory i kwiatów kasztanowca działają przeciwzapalnie, likwidują obrzęki, regulują procesy trawienne. Ponadto wpływają rozkurczowo na mięśnie oraz na ściany naczyń krwionośnych, wzmacniając też te ostatnie. Medycyna - Zawarte w niedojrzałych owocach (Semen Hippocastani) glikozydy służą do produkcji środków pobudzających krążenie krwi, oraz wzmacniają ściany naczyń krwionośnych. Zapobiegają również skurczom i stanom zapalnym. Stosuje się je również do produkcji środków wykrztuśnych (w Imperium Osmańskim leczono nim astmę oskrzelową i kaszel u koni - stąd łacińska nazwa gatunku hhippocastanum, cooznacza "koński kasztan").
28. Produkty pszczele w kosmetyce Mleczko pszczele- stosowane w kosmetyce, ponieważ nawilża i wygładza skórę, przywracając jej naturalną świeżość. Dodaje się je do niektórych kremów odżywczych i balsamów, szczególnie przeznaczonych do pielęgnacji skóry starzejącej się
Głównymi składnikami mleczka pszczelego są: białka, cukry, lipidy, kwasy organiczne, hormony, enzymy i biopierwiastki. Jest to produkt bogaty w witaminy. MIÓD Rozróżnia się trzy zasadnicze typy miodów: nektarowe, spadziowe oraz nektarowo-spadziowe. W Polsce spośród miodów nektarowych najbardziej rozpowszechnione są: rzepakowy, lipowy, wrzosowy, gryczany i akacjowy. Z miodów spadziowych natomiast należy wymienić produkty otrzymywane ze spadzi jodłowej i świerkowej. Wymienione gatunki miodu różnią się między sobą kolorem, smakiem i aromatem. Miód działa przeciwzapalnie i regeneruje naskórek. Ma on także właściwości antybakteryjne i antywirusowe. Dzięki zdolności szybkiego przenikania przez skórę zaopatruje on tkanki w glukozę oraz inne substancje biologicznie czynne. To właśnie ta właściwość miodu jest wykorzystywana w kosmetykach. Pobudza on metabolizm skóry, poprawia jej ukrwienie, polepsza właściwości hydratacyjne. Miód wygładza skórę, rozjaśnia ją, wpływa na nią odżywczo i regenerująco. Ponadto łagodzi on podrażnienia, hamuje rogowacenie skóry, zapobiega powstawaniu wyprysków i przebarwień.
PROPOLIS tzw. kit pszczeli jest to lepka substancja żywiczna o barwie żółtej, zielonej lub brunatnej o przyjemnym, aromatycznym zapachu. Propolis ma działanie bakteriobójcze i grzybobójcze. Zapobiega szerzeniu się chorób wśród pszczół oraz procesom gnilnym w ulu. Leczniczą moc propolisu znano już w starożytnym Egipcie. Arystoteles określał go jako najlepszy środek na choroby skóry, zropienia i rany. Na szczególną uwagę zasługuje stosowanie propolisu w chorobach oraz w pielęgnacji skóry i włosów. Produkt ten jest skuteczny w leczeniu większości stanów zapalnych i ropnych skóry. Jego ekstrakty wykazują działanie znieczulające i antyutleniające. Regenerują one uszkodzoną skórę, działają przeciwtrądzikowo, zapobiegają nadmiernemu przetłuszczaniu się skóry. PYŁEK KWIATOWY W kosmetyce zastosowanie znajdują jedynie pyłki z roślin owadopylnych, których używa się do produkcji kremów, maseczek i mleczek kosmetycznych. WOSK PSZCZELI Wosk pszczeli uelastycznia i zmiękcza skórę. Ponieważ emulguje się bardzo łatwo, nadaje kremom ładny, jedwabisty połysk oraz sprawia, że wyroby zawierające go w swoim składzie dobrze się rozsmarowują. Z tego m.in. powodu bardzo chętnie używany jest do wyrobu wysokiej jakości emulsji, zarówno w postaci kremów, jak i balsamów i mleczek. Ponadto znalazł on zastosowanie w pomadkach do ust.
41. Surowce roślinne stosowane do pielęgnacji jamy ustnej Kwiat nagietka -ROŚLINNY SUROWIEC PRZECIWZAPALNY I PRZYSPIESZAJĄCY GOJENIE Surowiec zawiera związki czynne (saponiny, karotenoidy i polisacharydy), dzięki którym działa przeciwzapalnie i przyspiesza gojenie ran. Dlatego przetwory z nagietka lekarskiego stosuje się w leczeniu trudno gojących się ran, odleżyn, oparzeń, owrzodzeń żylakowych podudzi oraz do płukania w stanach zapalnych jamy ustnej i gardła.
|
KORA DĘBU - ROŚLINNY ŚRODEK ŚCIĄGAJĄCY I PRZECIWZAPALNY Garbniki wywierają efekt przeciwzapalny i bakteriobójczy. Niszczą białka budujące ściany komórkowe drobnoustrojów, dezaktywują również toksyny bakteryjne. Natomiast na skórze i błonach śluzowych, pod wpływem garbników, powstaje warstwa powlekająca, utrudniająca przenikanie wody. Powoduje to ograniczenie czynności komórek, chroni głębiej położone tkanki przed infekcjami oraz obniża wrażliwość bólową. SZAŁWIA- Szałwia znacznie poprawia pracę układu trawiennego, działa kojąco przy stanach zapalnych jamy ustnej oraz gardła. Podobnie jak melisa ma działanie antydepresyjne. Szałwia nadaje się również do okładów na rany i wszelkie owrzodzenia. Przy bólach gardła zalecane jest płukanie go naparem z szałwii. Taki napar działa przeciwzapalnie i odkażająco. Również w przypadku anginy, chrypki czy zapaleniu dziąseł napar doskonale spełnia swą rolę leczniczą. RUMIANEK- działa przeciwzapalnie
14. Naturalne filtry UV- charakterystyka związków aktywnych ostryżu i tamanu. Właściwości kumaryn oraz kwasu cynamonowego. Związki promieniochronne pochodzenia bakteryjnego Kurkuma/ ostryż- Carcuma aromatica- wyciągi z ostryżu hamują indukowaną przez promieniowanie UVA aktywność tyrozynazy i, co z tym się wiąże, hamują produkcję melaniny …talazy i peroksydazy, których wysoki poziom obserwuje się po wystąpieniu stresu oksydacyjnego. Ostryż wykazuje ponadto silne właściwości protekcyjne w stosunku do wolnych rodników tlenowych. Olej Tamanu (Calophyllum inophyllum oil) Ekstrahowany jest z owoców oraz nasion dużego drzewa Tamanu rosnącego na terenie Madagaskaru Zawiera: -ok. 71% nienasyconych kwasów tłuszczowych -jest bogatym źródłem piranokumaryn -ksantonów -triterpenów -biflawonoidów oraz -tokoferoli W krajach tropikalnych od dawna stosowany jest w leczeniu ran, oparzeń czy wysypek. Piranokumaryny zawarte w ekstrakcie wykazują właściwości antynowotworowe, natomiast kantony posiadają działanie przeciwbakteryjne. Olej z Calophyllum inophyllum stosowany jest jako rozpuszczalnik w preparatach okulistycznych. Wykorzystuje się tu zarówno właściwości lipidowe oleju, jak i promieniochronne. Widmo absorpcji oleju mieści się w zakresie 260-400nm, maksimum absorpcji wynosi 300nm, natomiast współczynnik ochrony przeciwsłonecznej wynosi 16-22, co jest niezwykle pożądane w przypadku naturalnych filtrów UV. Kumaryna- wykazuje właściwości spazmolityczne, przeciwobrzękowe, wpływa uspakajająco na ośrodkowy układ nerwowy- jest jednak związkiem toksycznym, uszkadzającym wątrobę a nawet podejrzewanym o działanie kancerogenne. Jest substancją silnie wonną, bardzo trudno rozpuszczalną w wodzie. Kwas cynamonowy- ma właściwości żółciopędne, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybiczne, ochronne dla wątroby; hamuje agregację płytek krwi.
12.(II) Metyloksantyny oraz substancje działające aktywnie na mikrokrążenie w kosmetykach redukujących „skórkę pomarańczową” Mikrorążenie poprawiają również pochodne puryn np.: kofeina, teofilina, teobromina, aminofilina. Kofeina oraz jej pochodne teofilina oraz teobromina wpływają na zwiększoną aktywację układu nerwowego, wzmagają wydzielanie neuroprzekaźników (głównie cyklicznego AMP) pełniących istotną rolę w procesie redukcji tkanki tłuszczowej. Metyloksantyny są obecne w ogromnej liczbie wyciągów roślinnych: w kawie, herbacie zielonej i paragwajskiej, wyciągach z guarany, koli: Piectranttius, Cassava, Garcinja, Cambodgia. Ponadto zawarte w powyższych ekstraktach związki polifenolowe, wspólne z metyloksantynami wpływają na aktywację procesów enzymatycznych sprzyjających mobilizacji podskórnych lipidów i ich zwiększonemu wykorzystaniu w procesach energetycznych. Wyciąg z bluszczu pospolitego (Hetera helix) szczególnie bogaty we flawonoidy (hederagenina), przyspiesza proces redukcji tkanki tłuszczowej, pobudza krążenie krwi i zmniejsza przepuszczalność naczyń krwionośnych, usprawnia funkcjonowanie tkanki łącznej, poprawia elastyczność i jędrność skóry, neutralizuje wolne rodniki, wykazuje działanie przeciwzapalne. Wyciąg ze świeżych liści bluszczu jest stosowany w terapii antycelulitowej, przyspiesza wydostanie się z tkanek nadmiaru wody i usunięcie toksyn, a także pobudza przemianę materii i proces spalania tkanki.
|
17. Rodzaje gum i zastosowanie w kosmetykach Gumy (arabska i tragakenotowa) są polimerami cukrowymi. Tragalanta zawiera frakcję nierozpuszczalną w wodzie (basoryna) i frakcję rozpuszczalną w wodzie (tragakentyna) zbudowaną z reszt kwasu galakturonowego. Tragakanta jest substancją wiążącą wodę i zagęszczającą i jest stosowana w pastach do zebów, jako stabilizator emulsji. Guma arabska jest otrzymywana z gałęzi drzew rodzaju Accacia (Afryka) j chemicznie jest solą sodową, magnezową lub wapniową kwasu poliarabinowego (i innych cukrów: arabinowy, galaktocy, ramnozy i kwasu L-glukoronowego w proporcjach 3:3:1:1). Guma arabska rozpuszcza się w gliceryni i glikolu propylenowym. Guma arabska jest stosowana w kosmetyce jako środek wiążący wodę, zagęszczający, koloid ochronny lub emulgator.
Guma guar jest biało-szarym proszkiem. Poprzez mieszanie gumy w wodzie powstaje kisielowaty żel.
5. Produkty zawierające wyciągi ze skrzypu polnego i pokrzywy zwyczajnej. Właściwości powyższych substancji roślinnych ich skład, zastosowanie. Te roślinne wyciągi sa bogate w minerały i wit. (A, C, H, K oraz z grupy B) których brakuje zniszczonym włosom. Składniki mineralne głównie krzem i cynk, wykazują działanie przeciwzapalne, regenerujące włosy, przeciwdziałające ich wypadaniu oraz zwiększające wytrzymałość paznokci. Wpływają pozytywnie na stan mieszków włosowych i stan skóry głowy. Zapobiegają wypadaniu oraz przetłuszczeniu się włosów, zwiększają ich odporność na niekorzystne czynniki zewnętrzne. Z kolei witaminy chronią przed wolnymi rodnikami i poprawiają nawilżenie. Sprawiają także, że włosy są bardziej elastyczne i błyszczą. Skrzyp polny (Equisetum arvense) główne związki: flawonoidy, sole mineralne takie jak krzemionka w postaci dobrze rozpuszczalnej w wodzie, kwasy organiczne, saponina ekwizetonina, fitosterol. Działanie: moczopędne, poprawiające przemianę materii, hamujące krwawienia. Związki czynne zawarte w skrzypie zwiększają ilość wydalanego moczu a wraz z nim szkodliwych produktów przemiany materii. Dzięki zawartości związków krzemu skrzyp ma duże znaczenie w procesach regeneracyjnych, wpływa on na metabolizm kolagenu, a w konsekwencji na gojenie się ran i odbudowę kości. Związki krzemu zapobiegają również odkładaniu się złogów w drogach moczowych. Skrzyp opóźnia procesy starzenia się. Związki czynne zawarte w skrzypie wzmacniają ściany naczyń, zmniejszają skłonność do krwawień, poprawiają stan włosów i paznokci, są ważne w procesach odpornościowych. Wpływa odmładzająco i wzmacniająco na skórę, powstrzymuje siwienie i wypadanie włosów. Pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica) Liście pokrzywy zawierają: kwasy organiczne, witaminy, flawonoidy, garbniki, karotenoidy, fitosterole, chlorofil do 0,7%, związki aminowe (histamina, acetylocholina, serotonina). W korzeniu stwierdzono obecność soli mineralnych i rozpuszczalnej krzemionki. Działanie: wyciągi z liści pokrzywy ułatwiają wydalanie większej ilości chlorków i mocznika oraz szkodliwych produktów przemiany materii. Wykazują działanie krwiotamujące dzięki obecności witaminy ? flawonoidów i garbników. Pobudzają działanie soku żołądkowego ułatwiają trawienie i przyswajanie składników pokarmu. Stosowana pokrzywa zmniejsza stany zapalne przewodu pokarmowego. Pokrzywa nieznacznie obniża poziom cukru we krwi, wykazuje synergizm z innymi ziołami przeciwcukrowymi.
8.(II) Charakterystyka kinetyny Kinetyna (6-furfuryloadenina) to naturalny, roślinny hormon wzrostu, który jest odpowiedzialny za podziały komórek. Istnieje wiele roślinnych hormonów wzrostu, które ogólnie zwane są cytokininami, jednak tylko kinetyna została najlepiej zbadana pod kątem zastosowania w kosmetyce. Być może dlatego, że odkryto, iż kinetyna występuje także w komórkach ludzkich i w DNA czyli materiale genetycznym obecnym - z nielicznymi wyjątkami - w każdej komórce naszego organizmu. kinetyna jest zdolna do opóźnienia starzenia się ludzkich komórek skóry zwanych fibroblastami. kinetyna zawarta w kremach i aplikowana na skórę ma zdolność do opóźniania i zapobiegania niekorzystnym zmianom spowodowanym starzeniem się skóry. Tak więc jakoby ma ona zdolność do przedłużania życia fibroblastów. Poza tym jest ona pomocna w usuwaniu zniszczeń skóry spowodowanych nadmierną ekspozycją słoneczną czyli efekty tzw. fotostarzenia się skóry. Jest ona także "zmiataczem wolnym rodników" czyli efektywnym antyoksydantem. Z racji swej budowy chemicznej wykazuje powiązania z DNA (materiałem genetycznym każdej komórki). Jej korzystne działanie na materiał genetyczny polega na stymulacji mechanizmów naprawczych DNA Mechanizmy te pomagają usuwać szkody wyrządzone działaniem wolnych rodników. |
Dzięki temu kinetyna przyczynia się do przedłużania życia komórek. kosmetyki oparte na kinetynie pomagają wygładzić skórę, poprawić jej koloryt, zmniejszyć zmarszczki powierzchniowe. Ma działa bezpiecznie, gdyż mimo, że stymuluje komórki do podziału to jednak nie jest możliwe, aby mogła nadmiernie przyspieszyć tempo podziałów, co by mogło doprowadzić do zmian nowotworowych. Tak więc z jednej strony działa efektywnie, a z drugiej na bezpiecznym poziomie
1.(II) Wyjaśnij, czym są wolne rodniki oraz opisz mechanizmy ich powstawania. Wolne rodniki - niesparowane elektrony lub jony, które powstają w organizmie w wyniku przemian metabolicznych. Wolne rodniki są obdarzone ładunkiem, dlatego dążą do połączenia z inną cząsteczką. Zatem cechuje je silna aktywność fizyczna. Zazwyczaj wolne rodniki atakują inne cząsteczki takie jak np. białka czy DNA komórki. To natomiast wpływa na przyspieszenie procesów starzenia się. Skutki działania wolnych rodników to przede wszystkim zmarszczki, utrata jędrności skóry, ale także osłabienie mięśni i mniejsza ich wytrzymałość. To jednak tylko obserwowalne konsekwencje działania wolnych rodników, poważniejsze bowiem dotyczą działania ich na narządy wewnętrzne. Do głównych źródeł powstawania wolnych rodników należą przede wszystkim:`alkohol,`stres i przemęczenie,`nikotyna,`żywność bogata w konserwanty,`promieniowanie słoneczne,`zanieczyszczenie środowiska,`pestycydy obecne w żywności. Oprócz tego warto wspomnieć, że zwiększone wytwarzanie wolnych rodników wpływa także na powstawanie różnych chorób. Najgroźniejsze z nich to różnego rodzaju nowotwory. Oprócz tego do chorób wywołanych przez m.in. wolne rodniki można zaliczyć:`nadciśnienie tętnicze,`cukrzyca,`zwiększona podatność na infekcje,`osłabienie odporności,`bezpłodność,`przewlekłe wyczerpanie,`miażdżyca i wiele innych.
Wolne rodniki jednak nie tylko wyrządzają szkody komórkom. Spełniają one również pozytywne funkcje. Przede wszystkim biorą udział w procesach immunologicznych, tj. w niszczeniu groźnych bakterii oraz utlenianiu toksycznych substancji. Niekorzystna jest więc ich zwiększona ilość, zbyt duża aby organizm samodzielnie potrafił sobie z nimi poradzić. Wolne rodniki powstają wskutek rozerwania wiązania między atomami węgla lub innymi atomami. Rozerwanie wiązania może nastąpić pod wpływem ogrzewania, podczas naświetlania próbek nadfioletem lub promieniowaniem jonizującym, wyładowań elektrycznych, niektórych enzymów albo działania ultradźwiękami na niektóre związki chemiczne. Wolne rodniki można również otrzymać przez bezpośrednią syntezę.
4 ( II ) . Działanie wolnych rodników na skórę. Zastosowanie antyoksydantów w kosmetyce
Wolne rodniki a skóra
|
***Działania większości antyoksydantów zwykle nie odczujemy natychmiast, zaledwie po kilku zastosowaniach, dlatego warto je na stałe wprowadzić do programu pielęgnacji. Najczęściej spotykane w kosmetyce antyoksydanty to: witamina C, witamina E, koenzym Q10, idebenone, kwas ferulowy, kwas liponowy oraz roślinne ekstrakty bogate w polifenole i flawonoidy z: soi, zielonej herbaty, pestek winogron, ostropestu plamistego, owoców cytrusowych, rozmarynu, miłorząbu japońskiego itd.
5. ( II ) Substancje roślinne stosowane jako antyoksydanty Udowodniono, że spożywane wraz z pokarmem antyoksydanty blokują destrukcyjne działanie wolnych rodników. Badania naukowe wykazały, że spożywanie warzyw i owoców zawierających duże ilości antyoksydantów redukuje ryzyko zachorowania na nowotwory oraz choroby układu sercowo-naczyniowego.
Największe ilości antyoksydantów : Bardzo dobrymi produktami są również: czerwone wino, winogrona, ryby, tran, wyciąg z wątroby.
|
masaż przy którym stosuje się proszki, pasty z ziół zmieszane z olejem ayurvedyjskim lub bez.
OLEJEK DO MASAŻY I ZABIEGÓW AJURWEDYJSKICH - KAPHA (nazwa indyjska: Sahacharadi Thailam) - na bazie oleju z czarnego sezamu, wyprodukowany wg. tradycyjnej receptury sprzed 2000 lat z pism Ashtangahridaya. Działanie i zastosowanie:
cellulit Krem do rąk z olejkem z migdałów i masłem shea zapewnia skórze rąk ochronę i niezbędne nawilżenie. Wyciąg z rumianku działa kojąco i pielęgnująco.
Niezwykle aktywne oleje roślinne takie, jak słodki olejek migdałowy i olejek jojoba zaopatrują skórę w ważne substancje odżywcze i poprawiają elastyczność tkanki. Świeże owoce cytrusowe z kontrolowanych upraw ekologicznych nadają olejkowi przyjemną nutę zapachową, co powoduje dobre samopoczucie, uczucie świeżości i relaksu.
Peeling borowinowy do ciała odnawiająco -modelujący działa na zasadzie trójwymiarowej eksfoliacji naskórka wykorzystującej 3 metody złuszczania naskórka: mechaniczną (mikrogranulki), enzymatyczną (papaina) i za pomocą alfahydroksykwasów czyli AHA. Dzięki zawartości mikrogranulek masujących skutecznie usuwa martwe komórki, wygładza nierówności i poprawia ukrwienie skóry. Jednocześnie ułatwia masaż i zwiększa jego intensywność przyczyniając się do wysmuklenia sylwetki i zmniejszenia defektu "pomarańczowej skórki".
|
Stopy: WSKAZANIA:
Glinka do mycia odznacza się dużą zawartością naturalnych minerałów. Cząsteczki kurzu, zabrudzenia, obumarłe komórki skóry, tłuszcz i inne zanieczyszczenia są wchłaniane przez glinkę, a następnie usuwane. Jej naturalny potencjał absorpcyjny powoduje dokładne oczyszczanie. Sposób użycia Jednoczesne użycie do pielęgnacji ciała i włosów: ok. 6 łyżek glinki połączyć z podwójną ilością letniej wody (najpierw wlać wodę do miseczki, potem dodać glinki i wymieszać) do uzyskania gęstej papki. Zostawić na krótko, żeby papka napęczniała, następnie połowę porcji dobrze wmasować w wilgotne włosy, a w międzyczasie umyć ciało pozostałą porcją glinki. W tym czasie glinka działa na włosy i skórę głowy. Na koniec włosy i ciało dobrze spłukać pod prysznicem. Przejście z tradycyjnych szamponów na glinkę do mycia może spowodować lekkie podrażnienie włosów, które można usunąć używając lotionów na bazie octu z kwiatów i ziół. Niektóre osoby obawiają się, że wanna zostanie zabrudzona glinką. Te osoby możemy uspokoić. Glinka powoduje dodatkowo wyczyszczenie wanny lub prysznica. Dzięki temu środki czyszczące zawierające tensydy i chemikalia nie są potrzebne.
Pielęgnuje bardzo wrażliwą i alergiczną skórę za pomocą kombinacji z czystego masła Shea i naturalnej witaminy E ofiarując jej nową elastyczność. Masło Shea wspiera naturalną odporność skóry i przeciwdziała utracie jej wilgotności.
Olejek witaminowy do masażu ciała oraz twarzy, szyi i dekoltu dobrze wchłania się z powierzchni skóry powodując uelastycznienie i ujędrnienie naskórka. Olejek ma odpowiednią konsystencję, jest lekki i w trakcie masażu nie daje uczucia lepkości. Dobrze rozsmarowuje się na powierzchni skóry dając pożądany efekt poślizgu. Olejek może być stosowany przy masażu relaksującym, kondycjonującym i pielęgnacyjnym. Olejek zawiera naturalne olejki roślinne, witaminę E oraz naturalne olejki eteryczne.
Kostka do masażu, zawiera mieszankę maseł (mango, avocado kernel, cocoa, shea) oraz olejki eteryczne (limonka, czerwony grapefruit, słodka pomarańcza, mandarynka). Najlepsza do stosowania rano.
|
Olejek tymiankowy (Oleum Thymi) jest olejkiem eterycznym otrzymywanym z ziela tymianku właściwego (Thymus vulgaris), które jest uprawiane w Europie, również w Polsce. Destylacja z parą wodną daje ok. 0,7% olejku. Istnieje kilka odmian tymianku, ale dają olejki o dużo gorszej jakości (np. Thymus capitatus).Olejek tymiankowy to bezbarwna, czerwonawa lub żółta ciecz o silnym zapachu i ostrym, 'drapiącym' smaku. Głównym składnikiem olejku jest tymol (do 40%). Oprócz tego olejek zawiera pinen, cymol, linalol i borneol.Olejek ma wiele zastosowań: antyseptyczne, dezynfekcyjne, przeciwgrzybicze, przeciwbakteryjne, przeciwrobacze, przeciwroztoczowe, odwaniające, przeciwgnilne, drażniące, rozgrzewające, pobudzające wydzielanie soków trawiennych, silnie żółciopędne, moczopędne, hamujące ośrodek i odruch kaszlu. Pobudza miesiączkowanie, działa przeciwbólowo np. przy reumatyzmie i artretyzmie. Olejek szałwiowy-Stosowany jest do płukania w stanach zapalnych i nieżytach jamy ustnej, gardła oraz w okładach na trudno gojące się rany, oparzenia. Działa przeciwbakteryjnie, przeciwzapalnie i ściągająco. Wcierany w zdrową skórę działa rozgrzewająco i odkażająco. Wywiera wpływ przeciwtrądzikowy. Przy długotrwałym stosowaniu mogą wystąpić nudności, wymioty, otępienie a nawet drgawki, za co odpowiedzialny jest tujon. 2. Oleum Anisi (olejek anyżowy) - olejek w postaci bezbarwnej lub jasnożółtej cieczy o charakterystycznym anetolowym zapachu i słodkim smaku. W niskiej temperaturze może krzepnąć (należy go wtedy rozgrzać). Otrzymywany jest z owoców (zawartość od 1,5-2,5%) biedrzeńca anyżu Pimpinella anisum przez destylację z parą wodną. Zawiera 80-90 % anetolu (anetol to p-metoksy-propenylobenzen). Oprócz anetolu zawiera także kwas anyżowy, keton anyżowy i metylochawikol (10%). Trudno rozpuszcza się w wodzie, bardzo łatwo rozpuszczalny w spirytusie, choroformie i eterze. Olejek anyżowy podany doustnie dobrze wchłania się z jelita cienkiego do krwi. Wydalany jest głownie przez płuca. Zwiększa ilość wydzieliny śluzowej w drogach oddechowych i ułatwia jej wydalanie. Drażniąc lekko zakończenia nerwowe w nabłonku dróg oddechowych wyzwala odruch wykrztuśny; upłynnia zalegająca wydzielinę, działa rozkurczowo na mięśnie gładkie układu oddechowego i pokarmowego. Wzmaga wytwarzanie soku żołądkowego, wykazuje silne właściwości przeciwbakteryjne, przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i przeciwpierwotniakowe; niszczy roztocze, np. nużeńca, świerzba, skórożarłoczka. Odstrasza komary, muchy, pchły, pluskwy i wszy. U matek karmiących pobudza laktację czyli wydzielanie mleka. Przenika tez do mleka działając korzystnie na karmione dziecko. Wywiera silny wpływ wiatropędny. Olejek anyżowy polecam przyjmować doustnie w mleku osłodzonym miodem oraz na miodzie zgodnie z wcześniejszymi wskazówkami. Miód i mleko z olejkiem anyżowym należy zażywać 3-4 razy dz. Można podawać małym (powyżej 4 lat) dzieciom (połowa dawki). Miód anyżkowy i mleko anyżowe to dobre mikstury wykrztuśne. Dawniej na wniosek lekarza apteki przygotowywały płyn o nazwie Spiritus Ammoni anisatus (krople anyżowe), który zawiera 1 g olejku eterycznego anyżowego, 5 g wody amoniakalnej (pogłębia działanie sekrolityczne) i 24 g alkoholu etylowego. Krople anyżowe podawano (20 kropli) do szklanki mleka osłodzonego miodem i pito 3 razy dz. po jedzeniu. Preparaty anyżowe stosuje się w przeziębieniach, chorobach zakaźnych z objawami nieżytu układu oddechowego, we wzdęciach i kaszlu. Przeciwwskazania do stosowania olejku anyżowego to: ostre nieżyty żołądka, choroba wrzodowa, zapalenie jelit i nerek oraz alergia na olejek. 4. Oleum Calami (olejek tatarakowy) - otrzymywany przez destylację z para wodną świeżych kłączy tataraku zwyczajnego - Acorus calamus (zawartość od 1,5 do 6%). Ma barwę żółtą, rzadziej brunatną, smak korzenny, piekący. Zawiera seskwiterpeny - kariofilen, gwajen, kurkumen, kadinen, ponadto terpeny - kemfen, pinen, azaren; ketony - akoren, izoakoren, kolakon. Olejek tatarakowy wzmaga czynność trawienną żołądka, zmniejsza wzdęcia, wykazuje silne działanie przeciwwirusowe, przeciwgrzybicze i przeciwbakteryjne i rozkurczowe. Likwiduje zastoje żółci. Wydziela się wraz z potem i łojem niszcząc bakterie chorobotwórcze skóry (ropne, trądzikowe). Wzmaga wydzielanie moczu, działa lekko napotnie. Używa się go do płukania jamy ustnej (3-4 krople na pół szkl. wody ciepłej przegotowanej), do kąpieli wzmacniających, rozgrzewających i przeciwreumatycznych. Likwiduje nieświeży oddech z jamy ustnej i żołądka, leczy afty, zapalenie dziąseł, ropnie.
|
Zewnętrznie działa rozgrzewająco, przeciwbólowo, odkażająco i przeciwropnie. Stosowany do nacierań miejsc bolesnych, np. przy bólach stawów, mięśni, kości, nerwobólach, stanach pourazowych (zwichnięcia, uderzenia), obrzękach, złym krążeniu krwi w kończynach. 6. Oleum Caryophylli (olejek goździkowy) - bezbarwna lub żółtawa ciecz o bardzo silnym, przyjemnym korzennym zapachu i palącym smaku. Otrzymywany jest przez destylację z para wodną pąków (zawierających 16-19% olejku) lub innych części drzewa goździkowego - goździkowca korzennego - Eugenia caryophyllata sive Caryophyllus aromaticus. Goździkowiec aromatyczny rośnie na wyspach Indonezji, w Azji Południowej i Południowo-Wschodniej oraz na Madagaskarze. Olejek ma zastosowanie w przemyśle spożywczym perfumeryjnym, kosmetycznym i farmaceutycznym. W lecznictwie stosowany jest jako silny środek antyseptyczny i przeciwzapalny oraz znieczulający miejscowo. Uzywany jest do płukania jamy ustnej i gardła w stanach zapalnych, ropnych i gdy wydziela się nieprzyjemny odór z ust (działanie silnie odwaniające, odkażające i przeciwgnilne). Olejkiem goździkowym można smarować skórę w celu odstraszenia komarów, możemy go używać do kąpieli odświeżających i aromatyzujących ciało. Zastosowany zewnetrznie drażni skórę powodując jej zaróżowienie, a potem znieczula. Zażyty doustnie zwieksza wydzielanie soków żoładkowych i odkaża przewód pokarmowy, działa wiatropędnie. Głównymi składnikami olejku są: eugenol (70-90%), octan eugenolu, L i B-kariofilen. Eugenol C10H12O2 - 4-hydroksy-3-metoksyallilobenzen, związek aromatyczny o charakterze fenolu. Stosowany jest jako olejek zapachowy w perfumerii, do produkcji waniliny oraz jako antyseptyk (odkażalnik) w farmacji i w stomatologii. Na pewno wielu z Państwa po wizycie u dentysty odczuwało długo jeszcze charakterystyczny goździkowy zapach w ustach i odrętwienie języka (znieczulenie). Oznacza to, że stomatolog użył preparatu zawierającego eugenol. Eugenol stanowi składnik cementu cynkoeugenolowego służącego do wypełniania ubytków próchnicznych. Wchodzi w skład Parapasty (pasty mumifikacyjnej stosowanej w leczeniu zapaleń miazgi), Endometazonu (pasty do wypełniania kanałów korzeniowych), cementów chirurgicznych (np. preparatu Peri-Pack) służących do leczenia chorób przyzębia oraz jako utwardzacz i składnik antyspetyczny wielu materiałów do stałych wypełnień kanałowych, np. Rockles, Propylor. 10. Oleum Eucalypti (olejek eukaliptusowy) - bezbarwna lub zielonkawa ciecz o orzeźwiającym, palącym, a potem chłodzącym smaku oraz specyficznym zapachu. Olejek posiada w swym składzie około 70-80% eukaliptolu C10H18O (cyneol, pochodna cykloheksanu z wewnętrznym mostkiem tlenowym, alkohol terpenowy o zapachu kamforowym), pinen, kamfen, terpineol, aldehyd masłowy, walerianowy i kapronowy, alkohole etylowy, amylowy i izoamylowy. Otrzymywany z liści Eucalyptus globulus, który jest drzewem rosnącym w Afryce Południowej, w Ameryce Południowej, w Australii, na Tasmanii oraz w Europie Południowej. Istnieje jeszcze olejek eteryczny eukaliptusowy otrzymywany z rośliny o nazwie Eucaliptus citrodora, rosnącej w Brazylii, w Indiach i na Malajach. Olejek citrodora zawiera cytroneal, cytronelol i geraniol. Olejek eteryczny eukaliptusowy wykorzystywany jest do inhalacji e przewlekłych stanach zapalnych dróg oddechowych (w nieżytach oskrzeli). Kąpiele z dodatkiem 5-8 kropli olejku eterycznego wskazane są dla osób przeziębionych, zagrypionych, cierpiących na choroby stawów i niektóre choroby skórne, np. trądzik, figówkę, łuszczycę, liszaje, grzybice. Kąpiele z olejkiem eukaliptusowym działają lekko drażniąco wywołując zaczerwienienie skóry, a tym samym uczucie rozgrzania. Następuje pobudzenie krążenia w mięśniach i w skórze, przez co poprawia się natlenienie i odżywienie tkanek, ustępują obrzęki, szybciej eliminowane są toksyny z komórek. Olejek ten pobudza mechanizmy odpornościowe ustroju. Działa silnie odkażająco i przeciwgnilnie. Niweluje zapachy, niszczy wirusy, grzyby, bakterie, pierwotniaki i roztocza Olejek rozcieńczony olejem winogronowym polecam do wcierań przeciwreumatycznych (1 cz. Olejku na 2 cz. Oleju). Na eucaliptol szczególnie wrażliwe są paciorkowce i gronkowce, dlatego nadaje się on znakomicie do leczenia ropnych chorób. Podany doustnie działa silnie żółciopędnie, antyseptycznie, początkowo pobudzająco, potem uspokajająco i przeciwstresowo (wywołuje stan obojętności i odprężenia), wykrztuśnie, przeciwrobaczo, rozkurczowo, moczopędnie. Wydalany jest z moczem i potem w formie zmetabolizowanej, z łojem oraz przez płuca i z kałem (przez układ żółciowy). Zawarty w olejku cyneol drażni błonę śluzową oskrzeli i wzmaga czynność wydzielniczą dróg oddechowych, przywracając równocześnie prawidłowe ruchy nabłonka migawkowego. Rozkurcza oskrzela, upłynnia zalegającą wydzielinę śluzową, udrażnia zatoki oboczne nosa i lekko podrażniając śluzówkę wyzwala odruch kaszlowy. . |
Olejek eukaliptusowy stosowany jest w przemyśle spożywczym do wyrobu różnego rodzaju słodyczy i napoi oraz w przemyśle perfumeryjno-kosmetycznym. Wchodzi w skład wielu leków, np. Soledum - płyn do inhalacji, kapsułki doustne, Double - pastylki do ssania, Depulol - żel, Olbas - pastylki, olejek do inhalacji. Zatrucie olejkiem eukaliptusowym objawia się biegunką, pieczeniem w żołądku, nudnościami, wymiotami, przyśpieszonym oddechem, kołataniem serca, potami, częstomoczem, białkomoczem, krwiomoczem i oszołomieniem, niekiedy majaczeniem i halucynacjami. Nadmierne spożycie może spowodować śpiączkę i śmierć pacjenta, zwłaszcza dzieci. 14. Oleum Lavandulae (olejek lawendowy) jest bezbarwną lub jasnożółtą cieczą o bardzo przyjemnym zapachu i gorzkim, wstrząsającym, kolońskim smaku. W jego składzie chemicznym można wyróżnić między innymi octan linalilu (30-60%), linalool (10-30%), alkohol amylowy, borneol i geraniol. Otrzymywany jest z kwiatów lawendy wąskolistnej Lavandula angustifolia, rosnącej w basenie Morza Śródziemnego. Kwiaty lawendy zawierają około 2-3% olejku eterycznego. Eteryczny olejek można również uzyskać z lawendy szerokolistnej Lavandula latifolia, ale wówczas figuruje on pod nazwą Oleum Spicae. Ol. Spicae zawiera w składzie d-kamforę, która nadaję mu charakterystyczny zapach. Olejki lawendowe są silne w działaniu. Można je zażywać doustnie, jednakże nie każdy zniesie koloński posmak tej substancji. Wykazują właściwości silnie odkażające, przeciwgnilne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwbakteryjne, przeciwropne, odwaniające, przeciwzapalne, przeciwtrądzikowe. Początkowo wywołują lekkie pieczenie skóry, potem jednak ten objaw zanika. Nawet w stanie nierozcieńczonym nie powodują oparzeń czy nadmiernych podrażnień skóry. Wcieranie lawendy wskazane jest przy postrzale, reumatyzmie, zapaleniu nerwu kulszowego, trądziku, łuszczycy, nieprzyjemnym zapachu potu, zapaleniu mieszków włosowych, wypryskach, przeziębieniu, osłabieniu, zastojach limfy, obrzękach kończyn, chorobach zakaźnych, ukąszeniach i użądleniach. Lawenda odstrasza owady i pajęczaki. Znakomicie leczy skutki ugryzień. Oczywiście olejek lawendowy jest powszechnie stosowany w przemyśle perfumeryjno-kosmetycznym oraz w produkcji wódek i likierów. Doustnie - 3-5 kropli na miodzie Zewnętrznie - ukąszenia, trądzik, użądlenia - wcierać nierozcieńczony (miejscowo); do masaży i duże powierzchnie skóry - w stanie rozcieńczonym w proporcji 1 cz. olejku lawendowego na 0,5 cz. oleju winogronowego lub oliwki. 22. Tea-Tree Oil (olejek herbaciany) Oleum Malaleucae - bezbarwna, ruchliwa ciecz o zapachu terpentynowo-żywicznyn i ostrym, jodłowym smaku z gorzkawym posmakiem. Zawiera w składzie: terpinene-4-ol (około 40%), a-terpinen (ok. 8%), y-terpinen (ok. 20%), sabinen (ok. 3%), terpinolen (ok. 3%), cymen (ok. 3%), kadinen (ok. 1%), limonen (ok. 1%), ponadto leden, cineol i dendren aromatyczny. Uzyskiwany jest z Malaleuca alternifolium (Australia), należącej do rodziny mitowatych. Liście zawierają około 2% olejku. Olejek działa przeciwbakteryjnie, rozkurczowo, przeciwbólowo, wykrztuśnie, przeciwzapalnie, przeciwwirusowo, przeciwgrzybiczo i przeciwpierwotniakowo. Zabija roztocze chorobotwórcze. Odstrasza owady. Znakomicie leczy wypryski, ropnie, pryszcze, opryszczkę, ugryzienia ukąszenia owadów oraz pajęczaków. Dobry do nacierania obolałych i opuchniętych stóp, do leczenia (masaże, wcieranie) kontuzji sportowych. Korzystnie działa wcieranie olejku w skórę przy reumatyzmie, chorobach przeziębieniowych i zakaźnych. Stosowałem go doustnie w dawce 3 krople/na miodzie 2-4 razy dz. w nieżytach układu oddechowego, zaburzeniach w przepływie żółci, kamicy żółciowej, bólach brzucha (4 krople na cukrze). Odświeża oddech. Do płukania jamy ustnej, gardła i narządów płciowych stosować 3-4 krople na szklankę wody ciepłej z 1 łyżką gliceryny. Stosowany także do leczenia ran, podobnie jak olejek eukaliptusowy, bowiem jako silny antyseptyk zapobiega zakażeniom, a ponadto przyspiesza procesy regeneracji. Wywiera wpływ rozjaśniający na skórę. Grzyby wrażliwe na olejek herbaciany: Trichophyton mentagrophytes, Trichophyton rubrum, Aspergillus niger, Aspergillus flavus, Candida albicans, Microsporum canis, Microsporum gypseum, Thermoactinomycetes vulgaris. Bakterie wrażliwe na olejek herbaciany: Staphyloccus aureus, Staphyloccus epidermidis, Staphyloccus pneumoniae, Staphyloccus faecalis, Staphyloccus pyrogenes, Staphyloccus agalactiae, Propioni-bacterium acnes, Betahaemolytic streptococcus, Escherichia coli, Klebsiella pneumoniac, Citrobactor ssp, Shigella sonnei, Proteus mirabilis, Legionella ssp, Pseudomonas aeruginosa. Do nacierania skóry stosować w rozcieńczeniu 1 cz. olejku na 0,5-1 cz. oleju winogronowego, sojowego, kukurydzianego, makowego, arachidowego lub oliwy.
|
23. Oleum Terebinthinae (olejek terpentynowy) otrzymywany jest przez destylację żywicy zbieranej z pni drzew iglastych. Bezbarwna lub słomkowo-zielonkawa ciecz o charakterystycznym zapachu i ostrym, palącym smaku, nierozpuszczalna w wodzie, rozpuszczalna w spirytusie, nafcie, benzenie i dwusiarczku węgla. Olejek terpentynowy po dostaniu się do krwi z jelit wywiera działanie ogólne: moczopędne i pobudzające gruczoły dróg oddechowych do wydzielania śluzu; w większych dawkach uszkadza nerki (krwiomocz, białkomocz), powoduje ostry nieżyt żołądka i jelit, biegunkę oraz wymioty. Wydalany jest przez płuca, nerki i skórę. Stosowany jest do inhalacji (wziewań) przy przewlekłych stanach zapalnych dróg oddechowych (działa wykrztuśnie), ale przede wszystkim używany jest zewnętrznie jako dodatek do maści i mazideł rozgrzewających przy różnego rodzaju bólach mięśniowych i stawowych. Olejek terpentynowy obok innych składników występuje w następujących lekach recepturowych i fabrycznych: Capsiderm N - maść, Capsigel - żel, Linimentum Capsici compositum - mazidło. Olejek miętowy (Oleum Menthae piperitae) - olejek eteryczny otrzymywany z mięty pieprzowej. W jego skład wchodzą: mentol (monoterpen), który oddziałuje na receptory zimna, wywołując uczucie chłodu; mentofuran, menton, octan mentolu, walerianian mentolu, felandren, pinen, cyneol, piperyton, jasmon, garbniki (6-12%), flawonoidy. Wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym, chemicznym, kosmetycznym i spożywczym. Zastosowania medyczne Od najdawniejszych czasów liście mięty pieprzowej i olejek z niej otrzymywany były wykorzystywane w lecznictwie. Obecnie np. badań naukowych olejek miętowy wykorzystywany jest w: -zespole jelita nadwrażliwego (IBS) w postaci dojelitowych kapsułek -w połączeniu z olejkiem kminkowym w dyspepsji -w napięciowych bólach głowy (miejscowo) -zewnętrznie w postaci mazideł, płynów w połączeniu z innymi składnikami o działaniu -przeciwbólowym, przeciwświądowym i kojącym -dodawany do wlewów doodbytniczych może mieć działanie rozkurczające na mięśnie gładkie Chociaż zwykle olejek miętowy jeśli stosowany zgodnie z zaleceniami jest dobrze tolerowany to może w większych dawkach powodować działania uboczne: reakcje alergiczne, zgagę, nudności, wymioty i inne. Może hamować czynność układu cytochromu P450 1A2 i z tego względu wchodzi w interakcję z lekami metabolizowanymi przez ten układ. Przeciwwskazania: przepuklina rozworu przełykowego, GERD, schorzenia pęcherzyka żółciowego; należy zachować ostrożność w stosowaniu w ciąży i okresie karmienia piersią. Zalecane dawkowanie: dorośli 0,2-0,4 ml olejku 3 razy dziennie w postaci kapsułek dojelitowych i 0,1-0,2 ml olejku 3 razy dziennie u dzieci powyżej 8 roku życia. Olejek miętowy, obok fenobarbitalu, estru bromizowalerianowego i olejku chmielowego wchodzi w skład Milocardinu powszechnie stosowanego w Polsce leku o działaniu uspokajającym[
Olejek eteryczny cynamonowy Oleum Cinnamomi uzyskiwany jest głównie z dwóch gatunków drzew: cynamonowiec cejloński - Cinnamomum zeylanicum Blume oraz cynamonowiec wonny - Cinnamomum cassia Blume, oba należą do rodziny wawrzynowatych Lauraceae. Kora zawiera około 1-1,5%, natomiast liście 1,5-2%. |
Zastosowany na skórę działa rozjaśniająco, odkażająco, ściągająco, pojędrniająco, likwiduje ropnie, wypryski, zapobiega plamom potrądzikowym i przerostowi blizn. OLEJEK SOSNOWY opis i zastosowanie : Farmakopealny (leczniczy) olejek eteryczny sosnowy otrzymuje się z igieł sosny Pinus silvestris, sosny zwyczajnej występującej w północnej Europie (także w Polsce). Sosna to wysokie, całorocznie zielone drzewo o korze brązowej z lekkim odcieniem czerwonym, szarozielonych igłach, stożkowatych, brązowych szyszkach i pomarańczowych kwiatach. Istnieje wiele różnych odmian sosny, których olejki posiadają całkowicie różne właściwości. Zatem bardzo ważne jest, aby znać dokładnie nazwę gatunku drzewa, z którego wyprodukowano olejek. Uważa się, że najlepsze jakościowo olejki pochodzą z roślin rosnących w Północnej części Europy i Azji (w tym z Syberii) i gdy otrzymywane są wiosną i latem. Do nich należy olejek pochodzący z igieł sosny pinus silvestris. Olejek jest produktem destylacji z parą wodną igieł, młodych gałązek i szyszek (wydajność ok. 0,3%). Gorsze jakościowo olejki pochodzą z drewna. Olejek sosnowy jest jasnożółty, i ma mocny, balsamiczny, żywiczny zapach. ZASTOSOWANIE
Najczęściej olejek sosnowy stosuje się do leczenia infekcji górnych dróg oddechowych i zatok. Ma działanie wykrztuśne i równocześnie bardzo silnie antyseptyczne. Najlepiej nadaje się do inhalacji parowych stosowanych kilka razy dziennie. Inhalacje sosnowe są stosowane przy przeziębieniach, katarach i bólach gardła. Olejku sosnowego można używać w tych wypadkach samego lub w połączeniu z olejkiem eukaliptusowym, który dodatkowo bardzo skutecznei udrażnia kanały nosowe.
masażu - infekcje dróg oddechowych, bronchit, kaszel, przeziębienie grypa, zapalenie zatok, a także bóle reumatyczne i gośćcowe, infekcje pęcherza i kamica nerkowa, zmęczenie umysłowe. Olejek kajeputowy (kadżeput) z liści i pączków Melaleuca leucodendron. Może drażnić skórę, dlatego należy stosować go ostrożnie. Przynosi ulgę po użądleniach. Usuwa także ból zęba (podobnie jak olejek goździkowy). eteryczny otrzymywany z liści i gałązek rośliny gatunku Melaleuca. Tworzy ciecz jasno-zieloną woni kamfory. Stosuje się go jako środek leczniczy przy bólu zębów, chorobach oczu i t. d. Olejek macierzankowy zawiera cymen, karwakrol, tymol i terpinol. Ma działanie przeciwzapalne, bakteriobójcze, wykrztuśne, spasmolityczne. Stosowany jest w oparzeniach I i II stopnia, w uszkodzeniach skóry, owrzodzeniach, liszajach, egzemach. Łagodzi odczyn po ukąszeniach owadów. Regeneruje naskórek i poprawia ukrwienie skóry. Macierzanka piaskowa - Thymus serpyllum (Labiatae). Opis. Krzewinka płożąca się po ziemi, gęsto ulistniona; liście równo-wąskolancetowate, najczęściej nagie; kwiatostan główkowaty; kielich od spodu silnie owłosiony, dwuwargowy; korona - różowofioletowa; pręcików 4, dwusilnych. Kwitnie od maja do jesieni. Rośnie w lasach i borach sosnowych, niekiedy na ich skrajach. Lubi gleby suche, piaszczyste, kamieniste; siedlisko dobrze nasłonecznione. Cała roślina pachnie tymiankiem. |
Surowiec. Surowcem farmakopealnym jest ziele macierzanki -Herba Serpylli (Thymi serpylli), które jest w sprzedaży w sklepach zielarskich (opak. 25 i 50 g). Ziele zbiera się przed, w początkach lub w czasie kwitnienia i suszy w temp. do 40o C. Skład chemiczny. Herba Serpylli zawiera ok. 0,2-0,6% olejku eterycznego, gorycz - serpyllinę, flawonoidy, garbniki - ok. 5%, kwasy organiczne (chinowy, kawowy, chlorogenowy), witaminy (np. C). Wśród flawonoidów możemy znaleźć luteolinę, diosmetynę, apigeninę i skutelareinę; mają one budowę glikozydów. Olejek macierzankowy składa się głównie z cymenu, tymolu, cytrylu i karwakrolu. Działanie. Macierzanka działa wykrztuśnie, odkażająco, przeciwzapalnie, uspokajająco, wiatropędnie, słabo moczopędnie; zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, pobudza łaknienie i poprawia trawienie; działa ponadto rozkurczowo i rozgrzewające; upłynnia zalegającą w drogach oddechowych wydzielinę śluzową. Wskazania: chore zatoki, schorzenia układu oddechowego, kaszel, przeziębienie, choroby zakaźne, biegunka, zaburzenia trawienia, zapalenie nerek i pęcherza moczowego, skąpomocz, nieżyt żołądka i jelit, dychawica oskrzelowa (nalewka), osłabienie. |